PUROL
Het Medaillon
van Lord Stair
N° 841. Maandag 16 Juli 1928 iiö8 Jaargang,
Buitenland
Sport
School en kerk.
Kunst.
FroVincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2.
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cen-l.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Mussolini is tevreden.
De meeningen loopen uiteen over
de houding van Mussolini inzake Ti
rol. Men zegt, dat de bewoners van
dit land schandelijk behandeld wor
den. Maar volgens Mussolini is dat
niet waar. Aan een medewerker van
de „Lokal Anzeiger" heeft hij ten
minste gezegd:
„Er bestaan politieke vraagstukken
van groot belang en van mindere be-
teekenis. Een staatsman zooals uw
Bismarck zou dat, wat gij hardnekkig
als de Zuid-Tirolsche kwestie blijft
bestempelen, zeker als een vraagstuk
van mindere beteekenis beschouwen.
Men roept over de Italianisatie van
Duitsche namen, doch niet meer dan
een dozijn namen werden veranderd.
Oorlogsverminkten en invaliden van
het vroegere Oostenrijk-Hongaarsche
leger zijn dezer dagen bij mij op be
zoek geweest; onder hen bevond zich
een oude boer die geen Italiaansch
sprak; ik heb mij met hem in het
Duitsch onderhouden. Ik wil geen
martelaren maken. In Tirol worden
slechts de wetten toegepast die voor
geheel Italië gelden. Ik heb een spe
ciale commissie naar Bozen gestuurd
teneinde te onderzoeken met welke
moeilijkheden de landbouw aldaar te
kampen heeft. De kwestie van Zuid-
Tirol is uitsluitend door de vijanden
van het fascisme ter sprake gebracht,
menschen die anders volstrekt niet
nationalistisch denken, vallen mij er
over aan, hoewel zij zelf dulden dat
aan de grenzen van hun eigen land
allerlei onrecht geschiedt. Het is niet
waar dat Aldo Adige (Opper-Etsch;
Zuid-Tirol) lijdt en ik wil ook niet
dat het lijdt, maar ik laat mij door
mijn vijanden geen wereldbeschou
wing opdringen. Socrates heeft gezegd
„Wees vriendelijk tegenover uw vrien
den en vijandig tegenover uw vijan
den"; dat waren wijze woorden, ik
wil niet wijzer zijn dan de Grieksche
philosoof".
Intusschen, dr. Seipel begrijpt Mus
solini's houding heel goed. Hij doet
tenminste alsof. De centrale commis
sie uit den Oostenrijkschen Natio-
nalen raad heeft aan mgr. Seipel een
motie van vertrouwen gegeven; die be
grijpt het dus ook. Nu is Oostenrijk
dus tevreden met wat de Italiaansche
regeering in Zuid-Tirol doet; althans
op politiek gebied, want een „cultu
reel vraagstuk" blijft het toch. Maar
intusschen heeft het machtige Italië
een moreele overwinning op het zwak
ke Oostenrijk behaald.
De schijn-ontwapening.
Lloyd George heeft in een rede te
Aylesbury critiek geoefend op de uit
gaven der regeering voor de bewape
ning. Vóór den oorlog, zeide hij, ga
ven wij 70 millioen per jaar uit voor
de bewapening en dit jaar 114 mil-
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
CHARLOTTE M. BRAME.
Hoofdstuk 111.
Toen zijn vrouw gestorven was, had
Cyril Nairne het gevoel of alle me
lodie voor goed uit zijn leven wegge
vloeid was.
Hij wijdde zich nu geheel aan zijn
kunst en werkte bijna zonder rust
van den vroegen morgen tot de zon
onderging. Hij trachtte het jonge le
ven van zijn kind te vullen met mu
ziek. Als ze bedroefd was of moe,
speelde hij toovermuziek die de kleine
Ivoetjes deden dansen, als ze ruste
loos was en niet in slaap kon komen,
speelde hij weemoedige liedjes.
Cyril Nairne had weinig vrienden.
Nu en dan kwam David Anson, de
organist van de oude kerk in Inis-
fail. Ze speelden dan duetten terwijl
het kind luisterde of sliep. David
Anson hield veel van het kleine meis
je met de prachtige oogen. Hij kwam
zelden zonder iets voor haar mee te
brengen. De kleine Marguerite had
nóg een vriend: den predikant van
lioen, wat een schande was. Er be
stond slechts weinig gevaar, dat de
landen gedurende de tegenwoordige
generatie weer met elkaar in oorlog
zouden komen, waarom moest er dan
zooveel worden uitgegeven? Dat was
een krankzinnigheid. Door te bezuini
gen op de bewapening kon men Eu
ropa voorgaan op den weg naar den
yrede. Dat zou beter zijn dan te
trachten kwijnende industrieën te doen
herleven door gelden uit de belas
tingen en daarmee den uitdrogenden
handel te besproeien.
KORFBAL.
lste klasse Z.K.B.
Uitslagen van de deze week voor
bovengenoemde klasse gespeelde wed
strijden
Schore: Zeelandia I—L. O. V. 4—3
Goes: V. V. C. -V. I. O. S. 4—1
2de klasse Z.K.B.
Kapelle: Olympia—E.L.T.O. II 0—0
KloetingeE.L.T.O. II—Zeel. II 1—5
De stand in deze klasse luidt als
volgt:
E. L. T. O. I 9 7 1 1 15 34-13
D. O. S. 8 5 1 2 11 27-16
Zeelandia I 7 4 1 2 9 19—18
V. V. C. 8 3 1 4 7 16-22
L. O. V. 8 2 0 6 4 23-30
V. I. O. S. 8 0 2 6 2 19-38
In afdeeling II is alles afgespeeld
en wel v.n.l. door het terugtrekken
van W. K. C. Zeelandia II is hiervan
ongeslagen kampioen geworden.
De eindstand ziet er hier als volgt
uit
Zeelandia II 4 3 1 0 7 151
E. L. T. O. II 4 112 3 3-10
Olympia 4 0 2 2 2 1—8
Geref. Jeugdarbeid.
Te Amersfoort is een bijeenkomst
gehouden van de landelijke centrale
voor jeugdarbeid op gereformeerden
grondslag. Op dit congres hield ds.
P. Ch. van der Vliet uit Utrecht, een
inleiding over de „algemeene ontwik
keling der gereformeerde jeugd". Bij
het debat, dat op het betoog van den
predikant volgde, zijn o.m. de volgen
de vragen gesteld: moet men de ge
reformeerde jeugd van tooneel en
bioscoop geheele verre houden, of
iets geven, om aan de verlangens ten
opzichte van dramatische kunst en
goede films tegemoet te komen, en
zoo ja, hoever mag men daarmee
gaan? Ligt het aanbrengen van de
algemeene ontwikkeling als door in
leider verdedigd, wel op den weg der
gereformeerde jeugdorganisaties, of is
dit de taak van de school? Moet met
het oog op hetgeen door inleider be-
St. Alpage, die vrouw noch kind had.
Het jonge dienstmeisje was wegge
gaan na den dood van mevrouw. Ze
kon niet tegen de eenzaamheid in hef
huis. Haar plaats werd ingenomen
door Martha Gzen, die al bij Cyril's
moeder had gediend.
Zij was een van die ouderwetsche
dienstboden, een ras dat snel aan het
uitsterven is. In haar oogen was Mar
guerite het mooiste en liefste schep
seltje op de wereld. Opgevoed, in de
gewone beteekenis van het woord,
werd het kind niet. Martha leerde
haar lezen en verder voedde het kind
zichzelf op; ze las al de oude boeken
die de planken in de bibliotheek vul
den, haar kennis werd van een won
derlijk soort, ze wist allerlei dingen
behalve de meest gewone.
Tweemaal terwijl ze opgroeide
van kind tot jong meisje kwam de
baker, de oude vrouw Spar, haar op
zoeken. En telkens had deze met
groote verbazing gekeken naar de lij
nen in de roze hand.
Het kind is heel anders dan andere
kinderen, had Martha gezegd.
En het antwoord van de oude vrouw
was geweest: het zou beter voor haar
zijn als ze was als anderen.
Marguerite groeide op tot een on
gewone schoonheid. Ze was slank en
tenger met een zacht en ernstig ge
zicht. Er was iets in het gezicht dat
Doos30"60.Tube 80ct. Bij Apoth.en Drogisten
toogd werd, wijziging worden aange
bracht in de doelstelling van den ge-
gereformeerden jeugdarbeid?
De inleider antwoordde op deze
vragen onder andere:
Niet alleen de jeugdorganisaties wer
ken aan de algemeene ontwikkeling
onzer jonge menschen, maar ook ge
zin, school en kerk. De doelstelling
behoeft niet te worden veranderd, wel
zouden onze jeugdorganisaties meer
kunnen doen aan de literaire ontwik
keling der leden. Jeugdorganisaties en
andere lichamen moesten de handen
ineenslaan tot het oprichten van goe
de Christelijke bibliotheken. Tegen het
gevaar van openbare leeszalen kan
niet genoeg worden gewaarschuwd.
De voorlichting door de ouders zal
beter worden als zij in hun jeugd
meer kennis omtrent letterkunde heb
ben opgedaan. De gereformeerde jon
gens en meisjes op gymnasium en
H.B.S., die van de moderne literatuur
moeten kennis nemen, moeten die wer
ken onder goede leiding lezen, en zoo
dit biddend geschiedt zullen zij voor
dreigende gevaren worden behoed.
Besloten werd, dat van dit congres
een circulaire zal uitgaan om te waar
schuwen tegen de veie gevaren van
de moderne lectuur.
Hoewel over de vraag, of tooneel
en bioscoop op zichzelf als verkeerd
moeten worden beschouwd, geen een
stemmigheid bestaat, moeten voor ge
reformeerde jonge menschen het too
neel, zooals zich dat heden vertoont,
en de bioscoop contr„oande zijn, zoo
merkte ds. Van der Vliet o.m. nog op.
Het gezelschap ter Hall.
Uit Zwolle wordt aan het „H.bld."
gemeld: Toen de heer Ter Hall aan
het einde van het vorig jaar aankon
digde, dat hij zich uit het revueleven
terug ging trekken, lag het in de be
doeling dat de heeren J. Kohier en
Buziau de zaak zouden voortzetten.
Heden werd den spelers medegedeeld,
dat dit niet gebeurt en dat het ge
zelschap na het beëindigen van deze
tournee, November, zal worden ont
bonden.
De ontvluchte.
De politie te Bergen op Zoom is
er Zaterdag in geslaagd de hand te
iedereen direct trof; in rust was het
droomerig en nadenkend, maar als
haar belangstelling gewekt werd, lag
er een vreemde glans over; het was
een gelaat vol poëzie en romantiek.
Alleen voor haar vader was het
jiog steeds het gezichtje van de klei
ne Marguerite.
En totdat ze zestien jaar was, ver
liep haar leven zonder groote emotie.
Hoofdstuk IV.
Heel het stadje Inisfail was in op
winding, er zou een groot concert ge
geven worden en Cyril Nairne zou een
een van zijn eigen composities spelen.
Het concert werd gegeven onder de
hooge bescherming van Lord Stair
de groote man van het graafschap
van den graaf en de gravin van Des
ford, van majoor White, van Mr.
John Stuart en van Squire Jordaan.
David Anson had de leiding en dit
concert leek hem de groote kans de
aandacht van de groote wereld te ves
tigen op een genie dat naar zijn mee
ning, ongeëvenaard was.
Het concert werd gegeven ten beste
van het Hospitaal Fonds.
Een sopraan uit Londen zou oude
balladen zingen, maar het glanspunt
van den avond zou toch Cyril Nairne'é
Woodland's ouverture zijn.
Vader, had Marguerite gevraagd,
mag ik ook komen om u te hoo-
leggen op een Deen, die verdacht
wordt van de verschillende inbraken
en het wegnemen van verschillende
goederen te Vlissingen. De man had
een der gestolen kleedingstukken aan,
was voorzien van horloges, ringen
enz., alles van inbraak afkomstig. Of
schoon de man nog niet bekend
heeft, zijn er termen genoeg hem
aan te houden.
De landbouiv-tentoonstelling.
Over de landbouwtentoonstelling te
Zierikzee lezen we in de „N.R.Crt.":
V^at de gewassenkeurïng enz. aan
gaat merkten we op, dat er, als we
de oorlogsjaren uitschakelen, een
langzame stijging is waar te nemen,
b.v. voor tarwe 20 gekeurde H.A. in
1911 tegen 70 in 1927. Het individua
lisme van den boer en ook zijn iet
wat conservatieve aard belemmeren
hem hier. Wat zeer jammer is.
Dan wat nieuws en wat ouds. Het
eerste het Almenium-vlas door H. O.
v. d. Zande te Oosterland ingezonden
en als het oude de meekrap, waarvan
de ouderen zich zullen herinneren,
dat het in de aardrijkskundelessen
als een belangrijk product in Zeeland
werd genoemd. Sindsdien hebben anï-
line-kleurstoffen deze plantaardige ge
heel verdrongen.
Merkwaardig is dat echter in den
laatsten tijd meer vraag naar mee
krap komt, hoewel het heden als cul
tuur niet van noemenswaardig belang
is. Doet zich hier wellicht hetzelfde
verschijnsel voor, dat ik op mijn rei
zen door Noord-Afrika heb opge
merkt, dat voor de zeer goede kwa
liteiten van artikelen uit gekleurde
wol vervaardigd, de plantaardige
kleurstoffen boven de chemische de
voorkeur verdienen, om hun groofere
houdbaarheid en vooral minder-schel-
le tinten? Zoo dit juist is, zou men
daaromtrent wat Zeeland betreft eens
navraag kunnen doen en zou mis
schien de meekrapteelt, wel niet in
zijn oude belangrijkheid kunnen wor
den hersteld, maar toch wellicht weer
een bescheiden plaatsje onder de
landbouwgewassen kunnen innemen.
Hoe wetenschappelijke vorming en
studie hun buitengewoon belang voor
den landbouw hebben, bewijst de
stand ingericht door het selectiebe-
drijf van ir. C. Koopman.
Het is hier niet de plaats daarover
uitvoerig uit te weiden, maar we wil
len er even op wijzen, dat hij door
selectie uit het op Schouwen—Duive-
land gebruikte landras de zeer pro
ductieve en voor Gloeösporium hoogst
waarschijnlijk geheel ongevoelige „Ce-
ka"-boon heeft gekweekt. De meer
dere opbrengst per gemet (de Zeeu
wen rekenen meestal nog met deze
maat, die pl.m. 42 A. is) bedroeg
5t—7 H.L. Dat wil dus zeggen, dat
men zonder eenige verhooging van
productiekosten hierdoor per H.A.
een winst zou maken van pl.m. 1218
H.L. boonen. Deze cijfers demonstree-
ren nogmaals duidelijk het groote be
lang voor de grootere productie per
ren spelen? en Cyril Nairne, die haar
nog steeds als een klein kind be
schouwde, keek hulpeloos naar zijn
Vriend, David, om raad in deze bui
tengewone omstandigheden.
Waarom zou je haar niet laten mee
gaan? Ze zal er van genieten, daar
ben ik zeker van.
Marguerite genoot intens van dit
vooruitzicht.
Het raadhuis van Elmsthorpe, waar
het concert gegeven zou worden, was
in haar oogen een geweldig gebouw.
Het feit dat ze daar zou zitten tus-
schen de voornaamste lieden uit de
streek, die zouden luisteren naar haar
vaders spel, maakte haar opgewonden
van vreugde. Dagenlang dacht ze aan
niets anders.
Op den lang verbeiden avond zat
de mooie Marguerite tusschen de me
nigte, met verbaasde oogen kijkend
naar al die gezichten om haar heen,
niet begrijpend waarom alle menschen
naar haar keken. Ze dacht dat het
moest zijn omdat ze de dochter van
Cyril Nairne was.
Hoe vriendelijk waren al die vreem
de menschen, hoe aardig om haar te
bewonderen terwille van haar vader!
Ze wist niet dat het haar fijn en no
bel gezicht was, dat aller aandacht
trok. De dames in Hillshire toon
den zich uiterst nieuwsgierig. Wie
was dit mooie, jonge meisje, dat deed
eenheid van oppervlak in den land
bouw.
Het tentoongestelde materiaal voor
het landbouwonderwijs gaf aardige
modellen te zien bij dit onderwijs in
gebruik. Vooral die der demonstratie
van electrische stroomen doet zien
hoe de landbouwcursussen aan den
jongen boer een ruim inzicht geven
in alles, wat voor zijn bedrijf van
belang is.
De, voor zoover Schouwen—Duive-
land betreft, nog betrekkelijk jonge
tuinbouw komt met eenige uitstekende
stands, ondergebracht in één tent, voor
den dag.
Al schijnen cijfers vaak vervelend,
ze kunnen zoo belangrijk zijn als de
monstraties van vooruitgang van een
of ander onderdeel. Daarom noemen
we hoe in 1918 de hoeveelheid kruis
bessen op dit eiland slechts 3000 Kg.
bedroeg tegen een hoeveelheid van
27.000 Kg. in '27. Aardbeien stegen
van 850 Kg. tot het geweldige getal
van 91.000 Kg. En als we dan nog
tlenken aan de remmende werking
van de reeds bovengenoemde slechte
verkeersmiddelen, kan ieder inzien,
dat ook voor den tuinbouw hier een
prachtige toekomst is weggelegd.
Bloembollen worden er op een 20
H.A. gekweekt; waar echter voor deze
teelt persoonlijk gaan naar de vanaf
het eiland moeilijk te bereiken beurs
noodzakelijk is schijnt ons dit, mits
de toestanden niet veranderen, geen
teelt, die groote toekomst zal hebben.
Belangrijk is ook de cultuur van
Oost-Indische kers, waarvan men op
de zandgronden de kleurige veldjes
aantreft. De export van dit artikel
is grootendeels naar Amerika.
De bijenteelt, voor het meer alge
meen worden van den suiker, van
groot belang, heeft ook op het eiland
SchouwenDuiveland een groote op
leving vertoond. Voor 1924 ongeveer
was de bijenteelt er onbekend, nu
bestaat er een krachtige, kleine ver-
eeniging, waarvan vooral fruittelers lid
zijn. Zeer merkwaardig was de ter
tentoonstelling aanwezige uitgeholde
klos, die in de middeleeuwen als bijen
korf dienst had gedaan. Waarschijn
lijk is deze klos wel een unicum.
Een uitgebreid park met landbouw
machines en -werktuigen, kunnen we
stilzwijgend voorbijgaan. Niet omdat
ze onbelangrijk was. Integendeel ze
was zeer uitgebreid, maar omdat ze
betrekkelijk niets nieuws bracht en
ze op elke tentoonstelling aanwezig is.
Waar de weilanden op Schouwen—
Duiveland veelal op de voor dijken-
bouw afgegraven gronden, van min
dere kwaliteit liggen en land- en tuin
bouw hier de hoofdzaken voor het
cultuur-bedrijf zijn, was de hoeveel
heid tentoongesteld vee niet zóó be
langrijk als we wel in andere stre
ken zien.
Zeer mooi was de groote collectie
paarden, die in hun forschheid altijd
een attractie voor tentoonstellingen
uitmaken.
De kleinveeteelt,voor een deel vooral
denken aan een zeldzame, tee re bloem?
Maar degeen die het meest getrof
fen werd, was Lord Stair. Douglas,
de zesde Baron Stair, was een van
de aanzienlijkste en rijkste menschen
uit het land. Hij was eigenaar van het
prachtige complex gebouwen, bekend
als Rydesdale Cottage op het eiland
Wight. Hij was een man met een
ernstig voorkomen, groot van gestalte,
donker, ontwikkeld, maar koud en
trotsch. Hij was een uitstekend mu
ziekkenner en de naam Cyril Nairne
had hem aangetrokken; van den or
ganist David Anson had hij reeds veel
over de nieuwe compositie gehoord.
Lord Stair sloeg het meisje gade
met groote belangstelling.
Er was geen spoor van verlegenheid
op het mooie gezichtje, geen zweem
van bijzondere emotie, behalve toen
haar vader op het podium verscheen.
Toen straalden haar oogen, die onaf
gebroken op haar vader gevestigd
waren.
Ofschoon ze weinig van de wereld
afwist, begreep ze intuïtief dat haar
vaders genie onbekend was en ze
wist, dat dit het eerste werk was, dat
van hem op een concert werd ge
speeld. De ademlooze spanning, waar
mee naar de muziek werd geluisterd,
het daverend applaus aan het slot,
brachten haar in verrukking.
(Wordt vervolgd).
