Het Medaillon van Lord Stair N° 85 Vrijdag 15 Juli 1928 il5e Jaargang, Bij dit nummer be hoorteen bijvoegsel. Winkelsluitings-wet Land en Tuinbouw7 W etenscbappen. FroVincieDieuw7s ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant COURANT en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, élke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Dit wetsontwerp was reeds sedert lang in voorbereiding, maar al dien tijd, dat het voorontwerp om advies werd rondgezonden, is er niet veel verandering in aangebracht en is het beginsel, waarop het ontwerp berust, hetzelfde gebleven. De leidende gedachte van het ont werp is, dat de wet in het winkelbe drijf eenvormigheid van concurrentie voorwaarden moet teweeg brengen. Het is echter een onlogica, want het kan en mag nooit de taak van den wetgever zijn in de concurrentie-om- standigheden van den winkelstand ge lijkheid aan te brengen. Indien men dit ook ten opzichte van andere be drijven wilde gaan doorvoeren, dan zou men spoedig op onoverkomen- lijke bezwaren stuiten. Niettemin is dit het leidende motief in 't wets ontwerp en zal dit de oorzaak wor den, dat juist de grootere winkelza ken (die met personeel werken) te gen de kleinere winkeliers, die het werk zelf doen, in bescherming wor den genomen. Het is duidelijk, dat dit toch niet de bedoeling van den wetgever kan zijn. In de memorie van toelichting wordt aangevoerd, dat verschillende bedrij ven, o.a. de warenhuizen en groote modezaken, ook zonder dwang reeds gewoon zijn vroegtijdig te sluiten. Dit houdt echter geenszins in, dat daar door de kleine winkelier zulks nu ook maar zal kunnen doen. De groo te handelshuizen beheerschen in dit opzicht hun publiek en dwingt het vóór sluitingstijd te komen, de klein handel bezit die macht echter niet en als dus een groote zaak het eco nomischer acht om vroegtijdig te slui ten, dan houdt dit nog lang niet in, dat de kleine dit óók kan doen. Haar daartoe op grond hiervan te dwingen is geen recht, maar onrecht! Onder de kleinere winkels zijn er, vooral in de steden, voor welke de ochtenduren de beste verkooptïjden zijn, voor andere zijn dit de middag uren als de dames gaan „winkelen" voor nog andere zijn het de avond uren. Een klein voorbeeld moge dit nader toelichten. Een sigarenhande laar in het centrum eener stad zal de kantooruren voor de voordeeligste voor zijn zaak houden. Zijn collega echter, die zijn zaak heeft liggen naast een theater of concertzaal, zal een tegenovergestelde meening zijn toege daan en de avonduren als de beste aanduiden. Ook is het absoluut onjuist als de memorie van toelichting zegt: „dat het besef van de wenschelijkheid en noodzakelijkheid eener regeling dezer FEUILLETON Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Ik zeg alleen wat ik zie; dat kruis komt bijna nooit voor! De lijn van het huwelijk wordt hier gekruist door de lijn van de dood en toch loopt ze door, ging de oude vrouw voort. Ik wil er niet méér van zeggen, maar dit kind zal geen ge woon leven hebben; of het iets heel moois zal worden of iets heel droe vigs dat weet alleen de Goede God. Haar leven begint al treurig genoeg, zei het meisje; ze nam het kleine knuisje en kuste het. Ik heb al die vreeselijke dingen die jij gezegd hebt, weggekust, riep ze. Wees maar niet bang, kleine schat, jij hebt engelen die je bewaken, even goed als alle andere menschen. Ik geloof er niets van dat jouw handjes zulke nare dingen als moord of zelfmoord voorspellen. En toch is het zoo (e:n als wij lang genoeg leven, zullen we zien dat mijn voorspelling uitkomt. Ik wil er niets meer van hooren, riep het meisje uit en daarop vroeg ze: Hoe gaat het met mevrouw? Slecht. materie van overheidswege thans bij ons volk en ook bij de betrokken kringen allengs vrij algemeen is ge worden". Wij zijn juist overtuigd, dat het grootste deel van ons volk de vroege winkelsluiting een last vindt. Waf betreft de arbeidstijden van het personeel kan men den acht-urigen arbeidsdag handhaven, maar niets mag den winkelier beletten om, als hij daar voordeel in ziet, met twee groe pen personeel te werken, zooals deze winkelsluitingsdwang zou gaan ver hinderen. Dat het onderwerp verder ook in consequent is, blijkt duidelijk uit hef feit, dat men verplichte Zondagsslui ting wenscht in te voeren. In vele plaatsen, o.a. in Goes, ligt zulk reeds in het gebruik, zoodat in dit opzicht deze dwangmaatregel overbodig ge noemd kan worden. In diverse stre ken is het echter geenszins het geval en zijn de winkeliers op Zondag voor het meerendeel met hun zaken ter be schikking van het publiek. We den ken hierbij aan Zuid-Nederland met zijn overwegend Katholieke bevolking of Noord-Nederland met hoofdzake lijk Protestanten. Beider opvattingen en gewoonten loopen vaak sterk uit een. Is het nu billijk om hetgeen de een vrijwillig doet den ander als een algemeenen plicht op te leggen? Den ken we voorts eens aan de Joden, die toch ook recht hebben op een geloofsbelijdenis, die hen in hun par ticulier zakenleven geen schade be rokkent. De Jood heiligt den Sabbat en houdt dan zijn zaken gesloten. Dit moet niet alleen geëerbiedigd wor den, maar het is recht hun dan ook de gelegenheid te geven op Zondag hun schade in te halen. Nu behoeft men dus daarvoor geen uitzondering te maken, want dan zouden de niet- Israëlieten weer benadeeld en te korf gedaan worden. Men verplichte daar om niet tot Zondagssluiting en late dit aan iedere gemeente op zich zelf over. Temeer, omdat het wetsont werp ten opzichte hiervan zelf niet consequent is, zooals wij reeds zeiden. Men neme daartoe eens even nota van de dagen van het jaar en de uren, waarin voor sommige catego- riën van winkels en bepaalde artike len het verbod van Zondagssluiting niet geldt. Zie art. 4 van het wets ontwerp. Het zal dan ieder dadelijk blijken, dat daaruit een buitengewoon groot aantal practisch onmogelijk uitvoer bare voorschriften volgt, waarvan één deel zeer onbillijk is voor bepaalde groepen en een ander deel zóó on volledig is, dat allerlei leemten en gebreken in de wettelijke regeling op deze wijze zullen moeten ontstaan en de geheele wet een mis-product wordt. Wij kunnen de noodzaak van deze wet dan ook absoluut niet inzien en achten den tegenwoordigen toestand veel verkieslijker. Denk je dat ze zal sterven? Het is heel waarschijnlijk. Het meisje stond op. Ik moet weg, zei ze. Het zal hier in huis wel heel droevig zijn, ondanks al de zon en bloemen, als mevrouw dood is. Kan ik nog iets voor je doen, baker? Op dat oogenblik klonken de to nen van zachte droevige muziek, zoo droevig en teer, dat de twee vrou wen roerloos bleven staan. Het kind bleef doorslapen, glim lachend. Hij kan het niet laten, zei de baker. Hij speelt een doodenzang voor zijn arme jonge vrouw, maar hij weet het zelf niet. Ik zal blij zijn als ik hier weg ben en een vroolijker dienst heb, zei het meisje. Die muziek maakt me toch zoo angstig en ze schijnt maar nooit op te houden. Meneer is wat de menschen een ge nie noemen, zei de baker. Ik voor mij houd niets van genieën. Ik heb er een of twee in mijn leven gekend en het waren altijd moeilijke menschen om mee om te gaan. Het is net of hef kindje de muziek hoort, zei Anne Roberts plotseling; toen stond ze op en ging den tuin in. Hoofdstuk 11. Toen het kindje, waarvan de hand jes zulk een wondere toekomst voor zegden, geboren was, wilde haar moe der, Daisy Nairne haar Marguerita Engelsche bananen. Henry Spencer, een kweeker in Es sex, heeft Zondag in zijn warme kas den eersten bos van meer dan 200 bananen, die ruim 50 pond woog, van een daar door hem opgekweekten boom gesneden. De vruchten zijn flink ontwikkeld en hebben een zeer fij nen geur. Spencer is al lang doende geweest met proeven om bananen te kweeken en heeft nu voor het eerst daarmee succes gehad. Hij heeft nu zes kleine bananenplanten, die hij van scheuten van den boom heeft gekregen. Twee er van werden met Paschen in een bijzonder toebereiden grond geplant. Zij waren toen 33/t d.M. hoog, nu zijn zij al 1.5 M. Hij hoopt dat deze planten over achttien maanden tot twintig maanden ook vrucht zullen dragen. Zijn doel is niet om met de inge voerde bananen te concurreeren, maar om vruchtdragende bananenboomen te kunnen leveren. Hij heeft verklaard dat de Engelsche kweekers te veel aan oude methoden vasthielden en het voorbee/d van het buitenland niet volgden in het zoeken van nieuwe wegen. Een stalen piloot". Evenals het mogelijk is met koppe lingen op automatische compasinrich- tingen een zeeschip te besturen, is het volgens een bericht van het „Petit Journal", den ingenieurs Boucher en Bernady na langjarige onderzoekin gen gelukt een vliegtuig te construee- ren, waarvan de besturing niet langer door menschelijke kracht, doch daar entegen door een z.g. „stalen piloot zal geschieden. Deze bevat drie stabi lisatoren, die de lengte-, flank- en richtingsstabiliteit van de vlucht ver zekeren. De afzonderlijke „organen' worden door middel van electro mo toren bediend, hetgeen door druk op enkele knoppen kan geschieden. De staking aan „De Schelde". De Rijksbemiddelaar prof. Aalberse heeft Woensdag een langdurige be spreking gehad met elk van beide partijen, betrokken bij de staking aan „De Schelde". Deze bespreking heeft echter geen enkel resultaat opgeleverd. Z. I. M. In de Woensdagmorgen te Zierikzee gehouden algemeene vergadering wees de voorzitter, mr. P. Dieleman, op de moemen, niet het Schotsche „Marga ret", maar hef Fransche Marguerite, dat madeliefje beteekent of parel. Het kind dat men haar in de ar men legde, was heel mooi, edel van trekken met een intens blanke huid. Ze is een kleine parel, zei de oude baker en de jonge moeder was blij met den naam Marguerite. Het was een prachtige Juni-nacht geweest, toen het kind geboren werd, vol van het gezang van nachtegalen en den geur van bloemen. De maan scheen en de sterren straalden boven het aardige landhuisje Woodlands heette het waar Cyril Nairne, Mar guerite's vader woonde met zijn jonge vrouw. Cyril Nairne's leven was on gewoon geweest, hij was een genie en genieën zijn zelden gelukkig. Niemand begreep van wie hij zijn genialen aan leg had geërfd. Zijn ouders waren heel gewone menschen, zijn vader ver diende een behoorlijk bestaan met het maken van piano's en Cyril was in hetzelfde vak opgeleid, maar er was een groot verschil tusschen die twee. De vader was een goed vakman, ken de het mechanisme van de piano, maar wist weinig van de wondere moge lijkheden die in dit instrument ver borgen zijn; de ziel, verborgen in dit lichaam van houten metaal, was hem vreemd. Maar zijn zoon, zijn eenig kind was geboren om die innerlijke muziek te hooren. De menschen vonden hem een stil, In den nacht van Zaterdag op Zondag had een ernstig auto-ongeluk plaats op den weg Eindhoven Valkenswaa r,d, waar een auto tegen een melk- kar aan botste. De chauffeur werd in deerniswekkenden toestand naar het ziekenhuis te Eindhoven vervoerd. beteekenis van den landbouw, die langen tijd verwaarloosd is. Spr. wijst er o.a. op, dat het geheele in cultuur- gebrachte aardrijk een groot proef veld is. Om de werking van de proef te begrijpen, zijn noodig tentoonstel lingen en excursies, verder meer land- bouwconsulenten in het buitenland. Geen Staat kan zich aan den invloed onttrekken, die de veranderingen in het organisme der wereldhuishouding teweegbrengen noch zich daarvan on afhankelijk maken. Spr. komt dan tot het groote be lang van goeden waterafvoer, dat nog veel te weinig wordt beseft. Groote deelen van Zeeland leiden aan on doelmatigheid daarvan. Het is van groot belang den waterstand in de hand te hebben. Een bezwaar is veelal versnippering in kleine poldertjes, waarop echter o.a. Schouwen en Duï- veland een gunstige uitzondering maken. Hij vraagt of oprichten van uitwa- terïngswaterschappen met behoud der zelfstandheid overigens van de pol ders, niet op den weg der prov. over heid zou liggen. Dit zal medewerken aan het scheppen van meer werkge legenheid op het platteland en zoo komt spr. van zelf tot het belang van den tuinbouw. Deze zou zijn op te voeren en nu levert hij reeds schatten op, terwijl toch slechts nog 3 °/o van den Nederlandschen bodem voortuin- bouw wordt gebezigd. Spr. haalt weer belangwekkende geschiedenis op om aan te toonen, dat het eten van groen ten en fruit vroeger als luxe, ja ook zelfs als een kwaad werd beschouwd, al werd het ook als geneesmiddel aanbevolen. Thans ziet men alom de beteekenis van groenten en fruit voor de volksgezondheid wel in, en dit heeft de tuinbouw aanzienlijk bevor derd. Srp. waarschuwt tegen te veel saai kind, dat maar weinig belangstel ling scheen te hebben voor de dingen om hem heen en wiens gezicht alleen oplichtte bij het hooren van muziek. Cyril stond stil te luisteren als een nieuwe piano werd bespeeld en later toen hij zijn eerste werkstuk afle verde, rustte hij niet voor hij het beste had bereikt, dat menschenhanden be reiken konden. Mijn zoon is een genie, zei zijn va der dikwijls, en hij had het plan om, Zoodra hij genoeg zou hebben ge spaard, en de zaken het toelieten, den jongen verder te laten studeeren, maar de oude man stierf voor hij geld genoeg had gespaard en Cyril moest in de werkplaats blijven om in het onderhoud van zijn moeder te voor zien. Hij werkte hard en toen hij veer tig was kon hij zich uit de zaak terug trekken, om den droom van zijn le ven te gaan verwezenlijken. Toen stierf zijn moeder en Cyril Nairne voelde zich vrij voor de eer ste keer in zijn leven. Zoo kwam hij naar de „Woodlands" met de ruime, eenvoudige kamers en den ouderwetschen, bekoorlijken tuin. De menschen glimlachten om hem als ze hem daar zoo zagen, aandachtig luisterend naar de stemmen der na tuur. Voor hen was het gezoem van een bij een dagelijksch geluid dat ze nauwelijks hoorden; voor hem was het een openbaring. En de menschen glimlachten om hem met iets van medelijden. theorie in deze, zij die over belang rijke zaken moeten oordeelen, moe ten in het volle, werkelijke leven staan. Zoo is er groot verschil in be schouwing van een fabrieksgebouw en een bodemcultuur, wat de intensiviteit aangaat. In den landbouw moet men meten met de productiekosten van een voedingscalorie. En nu blijkt dat deze normaal in het extensieve be drijf het minste kost. Daardoor kan Nederland niet concurreeren op de korenmarkt met Amerika, en kwam het hier tot verbouw van handelsge wassen en tuinbouw met meer pro ductiekosten, maar toch loonender. Spr. toont o.a. aan de hand van cij fers aan hoe grooten omvang de tuin bouw in ons land reeds heeft gekre gen. Spr. wijst er daarbij op van welk groot belang het is dat men zich in Zeeland ook hier en daar op die teelt toelegt. Ook het groot belang van een goed georganiseerd veilingswezen wordt door mr. Dieleman aangetoond. Ook de tuinbouwcursussen liet spr. de revue passeeren en constateerde met genoegen, dat in Zeeland verleden jaar voor wat volwassenen aangaat evenveel tuinbouw- als landbouwcur- sussen werden gegeven. Spr. wijst op de stijging der land- prifzen door intensieve cultuur en op een geval waardoor omzetting van het bedrijf in tuinbouw het jaarlijks uitbe taalde werkloon steeg van f6000, tot f130.000,ten voordeele van de plattelandswelvaart en ter beteugeling van den trek naar de steden. Vooral ook als gas, electrïciteït en waterlei ding daarheen worden geleid. Maar daarbij dient dan ook het verkeers wezen en dienen de verkeersmidde len zoo deugdelijk mogelijk te zijn. Een geïsoleerde streek gaat achteruit in bevolking en ook in welvaart. On derling verkeer tusschen de deelen Een genie weet U en een beetje De zin werd nooit afgemaakt, maar een veelbeteekend tikje op het voor hoofd zei de rest. Op een dag, toen de kerkklokken riepen: Kom! Kom! ging hij naar de kerk, een mooie oude kerk, met een vierkanten Romaanschen to ren en Romaansche ramen een kerk begroeid met klimop en half verscho len achter hooge hoornen. In Cyril's ziel werd het kiokgelui tot een machtige, nieuwe melodie. Hij ontwaakte pas uit zijn nieuwen droom toen de gemeente opstond om te zin gen. Eén stem klonk hoog uit boven de andere een klare, rijke meis jesstem die door de oude kruisgewel ven scheen heen te dringen en op te Stijgen tot den blauwen hemel. Den heelen dag hoorde hij die stem, ze liet hem niet los. Spoedig wist hij den naam van het meisje, hij zag haar en wist dat hij haar liefhad. Hij huwde haar en bracht haar naar Woodlands. Voor zijn geluk waren geen woor den, maar het trilde in zijn muziek. Daisy Nairne was niet mooi, maar wel héél lief met haar donkere zachte oogen en blond haar. Een jaar lang leefden ze in een onzegbaar-schoone harmonie. Toen kwam het einde. Op een Juni- nacht werd de kleine Marguerite ge boren en dit nieuwe, jonge leven werd .gekocht met dat van de jonge moeder. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1928 | | pagina 1