RÜITENBOER
N°. 65.
Vrijdag 25 Mei 1928
115" Jaargang.
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel.
De buitenlandsche Journalisten in Zeeland.
10 cl Ui-
A. C. VAN DER REST,
VANDAAG
GOISCHE
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag- UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant
en Vrijdagavond.
COURANT
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 een!. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Dinsdag hebben we tijdens de reis
over de Schelde met de Koningin Wi-L-
helimiina", (toen da regen den gehaelian
dag het uitzicht verduisterde) menigmaal
de verzuchting hoorew uiten: „Als he'.
morgein bij het bezoek der buiitemiandsdhe
journalisten toch maar wat beter weer is."
De goden evenwel hebben zich dezen
vromen wewsch, die m duizenden Zeeuw-
sche harten herhaald zal zijn, niet het
miinst aangetrokken
Woensdagmorgen toen we ons op een
vroeg uur naar VLissiingen begaven re
gende hetzooals het den geheelen dag
daarvoor en ook gedurende den nacht had
geregend, zoo als het nog vele dagen in dit
jaar zal doen. Het water g'mg zich danig
aan, de aarde te buiten, de luchten waren
zwart en grijs, wolken raasden langs den
hemel, de eene was nauwelijks voorbij
of een andere mam de plaats ui. De vel
den waren verzadigd van het hemelvocht
en koeien en paarden waren mistroostig
in de malscbe Zeeuwsche weiden aan het
pootje baden. Vroeg cn den morgen maakt
Zeeland gez'en door een gorJijn van regen-
draden een weliswaar graimdioosen maar
eender nog een triesten, melancho 1 ieken in
druk. De ochtend van Woensdag was in
verband met de dingen die te gebeuren
stonden geheel zonder beloften.
Om en in hotel „Britannia" was het te
half negen al zeer roezemoezig. De
auto's waarin de buitenlandsche gas 'en door
de provincie geleid zouden worden reden
af en aan, men installeerde zich in de
hall van het hotel, waar tusschen de on
persoonlijke colbertjes en mantels de Zucd-
Bevelaindsche dracht sterk de aandacht
trok. Vele autobezitters hadden, zichzelf
en (of) aanverwanten in het costuum ge
stoken dat op den vreemdeling nog altijd
een niet te versmaden aantrekking uit
oefent.
„De dames en heeren doen alsof ze
dit costuum niet lederen dag dragen
merkte een Zwitsersche collega even na
het ontbijt lachend op. Het zal bij jullie
al wel precies zoo zijn als bij cns. Gebeurt
er iets dan worden de oude drachten uit
de kasten gehaald".
Een Lach leek ons een beter antwoord
dan een verontschuldigende lange vcrkla-
ring.
„Ja, ja ich weisz Bescheid, gng de
Zwitser voort toen hij de diverse typen
wat nader had bekeken.
Later was het weer deze collega d.e
ons vroeg of ter gelegenheid van het be-
zcek ook al de molens in Zeeland in be
weging waren gebracht.
Toen konden we evenwel met een ge
rust geweten betoogem, dat de Hollan
der zoo ver nog niet op het pad der vreem
delingen-zonde was afgedwaald
Te omstreeks 9 uur werd te Vlissingen
van Britannia met de gasten weggereden
105 FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
Zij sloeg haar oogen maer.^ „Wil je
me zeggen, wait je bedoelt?^
„Begrijpt u mij dan niet?
Zij dwong zich om kalm <te antwoor
den. „Als je oos huwelijk bedoelt, dat
zal nog wel eanigen tijd du«em, misschien
zelfs het volgend' jaar pas".
„(Waarom? Is u een slavin van de
etiquette?'
Uit zijn mond' klonken, die woorden
belachelijk. Zij glimlachte flauwtjes. „De
beslissing ligt niet in mijn hand".
„Dat is waar ook. Dat is het pri
vilege der koningen. Nog voor uw der
tigste jaar zult u een koningin zijn. En
uw eerste daad zal zijn uw hofnar weg
fce jagen als hij tenminste zoo lang
wacht om weggejaagd te kunnen worden."
Zij zag zijn wceedem glimlach en be
greep, dat hij zijn oud spelletje met haar
speelde, doch tezelfdier tijd wist zij, dat
er geen vijandschap bij hem bestond. Hoe
zij ld'at wist, zou zij niet hebben kunnen
zeggen, maar later besefte zij, dat zij
op dat oogenblik was begonnen te mer
Circa 70 auto's vcrmldetn dein langen stce^
due gedurende den dag in diverse plaat-
sein met belangstelling zou worden nage
keken en toegejui cht. Bijna 70 Zuid-Be
lande rs had dein zich en hun auto's in
dienst gesteld van het vreemdelingenver
keer, dat voor enze provincie in den loop
der jaren van zoo een geweldig belang
zal blijken.
In Vlissingen werd eerst naar de Bou
levard gereden, waar het standbeeld van
Mich iel de Ruijler en de zee de aandacht
der bezoekers hadden. Vervolgens leidde
de tocht naar Koudekerke. Hier deed
do ring rijder ij die ier gelegenheid van do
journalisten georganiseerd1 was, allen de
auto's verlaten. Ondanks de regen bleef
men geruimen tijd het aardige steekspel,
dat zelfs voor den ingewijde nog genoeg
bekoring heeft, gade slaan. Via Zoule-
lamde bereikte men Westkappei. Voor de
openbare school werd halt gehouden. De
schooldeur ging open en de leerlingen kwa
men naar buiten. Beschut door ons natio
nale wapen, de parapluie, en door doe
ken zong de jeugd het Zeeuwsche volks
lied en nog enkele andere liedieren, die
een luid applaus aan de excursionisten ont
lokten. Woorden als „lovely", „Very
very Nice", „Wunderebair", „fabelhaft",,
„Adorable", „aardig", waren niet van de
lucht.
Over Domburg werd' tegen het middag
uur Middelburg bereikt. Jammer was het,
dat van het schoons van dm tuin van
Walcheren door liet grauwe weer zooveel
verloren was gegaan. Het landschap kwam
natuurlijk niet geheel tot zijn recht om
dat (het veel zon en licht van noode heeft.
De voornaamste at'raoties van Walcheien
wanen voor den buitenlander Wcensdag
de rimgstekerij, de kleeding, de kleine hui
zen, de dijken en molens, de vriendelijke
houding der dorpelingen ende reidan
sen die omstreeks 12 uur op de mooie
abdij te Middelburg werd uitgevoerd.
Het laatste vooral bracht de vertegen
woordigers van 22 nationaliteiten in ver
rukking. Kan men zich ook iels denken
dat meer indruk zal maken dan onze
mooie oude dansen, uitgevoerd door meis
jes en jongens in Walchersche dracht in
de aloude statige omgeving van de Abdij!
Hetgeen daar ten beste werd gegeven
was een lust voor de oogein.
In ,,St. Joris" werd' de lunch gebruikt
Behalve de journalisten bergde de groote
zaal allen die den tocht door Wacheren
hadden medegemaakt, en de heeren Kalff
ein Van Manen, directeuren der Neder-
laindsche spoorwegen. Tijdens den maal
tijd werden eernige speeches gehouden. De
burgemeester van Middelburg, de 'heer
D urnen Tak heette de gasten in het
Fransch welkom. De heer D. Kouwe-
naar, voorzitter der „Amsterdamsche
Pers" huldigde de directeuren der spoor
wegen, die de rondreis der buitenland
sche journalisten hebben mogelijk ge
maakt. De heer Kalff bracht een dronk
ken, dat de duivel uiiit Nap Errol verdwe
nen was. Die overtuiging groeide slechts
langzaam in haar, doch toen schoot zij
voor het eerst wortel, toen begon haar
vrees voor dien man te verdwijnen.
Zij sloeg haar oogen, weer op. „Waar
om zou ik dat doen, Nap?"
Hij maakte een diepe buiging. Omdat
ik zoo ongelukkig geweest ben mij uw mis
noegen op mijn hals te halen.
Er volgde een oogenblik stilte, dan
stiak zij, gehoor gevend aan haar instinct,
waardoor zij zich nu en dan liet leiden
en dat haar nooit parten speelde, hem
haar haind toe. „Ik vergeef het je".
Hij schrikte. Dat had1 hij blijkbaar niet
van haar verwacht. Misschien had hij het
niet eens gewild1, zeilde zij later tot zich
zelf. Maar verlegen toonde hij zich niet.
Eens had zij medegemaakt, dat hij niet
wist, wat te dben, doch daarover dacht
zij liever niet. Hij legde haar hand op zaj'm
mouw en boog zich voorover. Zij dacht,
dat hij haar hand wilde kussen' en angst
doorhuiverde haar. Maar hij raakte haar
slechts even met zijn voorhoofd aan.
„Ter wille van Lucas?" vroeg hij zon
der haar aan te zien.
„Ter wille van jezelf", antwoordde
zij bijna haars olndanks.
„Waarom?"
„Omdat ik weet, dat je van hem houdt.
Omdat ik weet, dat je tegenover hem
Loyaal zult zijn".
„En tegenover u?"
LICHTE BAAITABAK
50C! per'it Pond I2(
uit op de internationale pers; de hear
Wikbon Igley (Daily News) uitte zich
zeer waardeerend over Zeeland en zijn
bevolking, de heer Kening uit Gees be
groette iin eein Engelsche toespraak de
buitenlandsche journalisten.
Het dessert van den maaltijd bleek 'te
bestaan uit sigaren en sigaretten, die de
heer Sinke uit Gees met gulle hand deed
ronddeelen. De aanzittenden stelden dit
gebaar op hoogen prijs.
„Mijns Heeren, Zuid-Beveland ^vacht
U", ze'de de burgemeester van Mid
delburg aan het slot van de Lunch.
En dus maakte het groote gezelschap
zich naar Zuid-Beveland op.
Het tweede gedeelte van het programma
zou niet iin het teeken van den negen
staan. Tijdens den rit naar Goes kwam
zelfs de zon zoo nu en dan even tusschen
de wolken docr gluren. De belangstel
ling die Zuid-Beveland voor de bezce
kers toonde, was welhaast nog groo'erdan
due welke men in den morgen op Walche
ren had genoten. Langs den weg Middel
burgGoies hadden zich op verschillen
de punten de dorpsbewoners verzameld
en telkens als een auto passeerde, wer
den de handen van jong en oud ten tee
ken vain groet geheven.
„Hoe vriendelijk is dit volk", vertrouw
den twee buitenlandsche collega's el
kaar meermalen toe. „Wat zijn julL.e
vrouwen en meisjes mooi en sterk en
gezond", kregen we van weer anderen te
incasseeren
Behalve cn de dorpen, waardoor of
langs werd gereden, werd in Goes direct
een stevigen aanval op de harten der bui
tenlanders gedaan. Uit bijna alle huizen
straalden vroolijke gezichten, de straten
die gepasseerd werden waren afgezet
met drommen menschein, waarvan vélen
in Zeeuwsche dracht, uit menigen huizen
gevel wapperde de nationale vlag.
Goes maakte een zeer vroolijken en pp-
gewekten indruk, en het was alsof de
geheele stad zich tot taak had gesteld
blij te zijn en feest le vieren.
In Goes werd niet stil gehouden. De
gasten werden over de zeedijk naar We-
Zij boog haar hoofd. „Ik ben maar
een vrouw en ik ben bang, dat jouw on
der vinding van vrouwen je niet geleerd
heeft eerbied' voor haar te krijgen".
Hij begon weer aiam zijn geweer te
poetsen. „Mijn ondervinding met één
vrouw heeft mij nets anders geleerd,
iets, dat ik waarschijnlijk niet vergeten
zal".
Hiermede eindigde het clndierjboud. Zwij
gend' keerde Anne zich om. Hij deed
het ook en maakte de deur voor haar
open, maar hij keek haar niet aan, noch
zij hem. Toen de deur achter haar didht
viel, had zij een gevoel, of er een groote
stilte in haar leven gevallen was.
HOOFDSTUK XI.
De brief van Dot.
Den dag na Nap's terugkomst ging
Dot op Baronmead thee drinken. Zij
kwam daar veel. Lucas genoot altijd van
haar opgewekte natuur en was altijd blij
haar te zien. Maar dien dag was Dot
niet vroolijk. Het leek, alsof er iets was,
dat haar hinderde.
Zij vond Mrs. Errol en Anne niet thuis
en daarom ging zij, zooals haar gewoonte
was, wanneer de anderen niet thuis wa
ren, regelrecht naar de kamer van haar
zwager. Toen zij op de buitendeur .klopte,
deed Tawny Hudson open. Zij schrok
van den gemeenen trek op het gezicht
meldinge gereden, dat door het slechte
weer op den achtergrond meest geraken
en de buitenlanders aan de hoofdplaats
vao Zu'd-Bevelatid moest afstaan. We-
meldlnge, Kapelie en Kicetinge werden
bekeken en daarop ging het met een ste
vig vaartje naar Goes toe, waar bij aan
komst de markt geheel gevuld was imet
belangsleHemden. Voor het s'adhuis werd
uitgestapt, en aan de excursicnis'.en wer
den door Zuid- Beveland sche meisjes bloe
men overhandigd. Spoedig hierop reden
een:ge mooie oud-Zeeuwsche wagens voor
de een kostelijken aanblik opleverden.
Uit menigen mond kwamen uitroepen van
verrassing en bewondering. Van de markt
werd vervolgens onder tonen der muziek
naar het feestterrein gewandeld. Hen
derden sloegen her de komst der gas
ten gade. Veilings gebouw en goederen
loods der spoorwegen waren door vaar
dige handein met vlaggen en wimpels ver
sierd', en het geheel zag er echt feeste
lijk en zeer verzorgd' uit.
Het is bijna onbegrijpelijk dat in den
zeer korten tijd welke beschikbaar was,
zoo iets mooi's tot stand1 kon worden
Dracht. Onvergetelijk zal voor cns en
voor alle collega's de aankomst in de
goederenloods zijn. Liangs het pad dat in
het midden van de loods was vrij ge
laten, stonden twee hagen van menschen
ouderen en kinderen, allen in Zuid-Beve-
landsch costuumshet goud blonk,
de beukjes schitterden, het was een spel
van kleuren, zooals we zelden te voren
zagen.
„Dit vergeet ik niet al word ik honderd
jaar", verbelde ons een vrouwelijke collega
uit Finland, „wat is dit oneindig mooi".
Ze weid' even stil van de pracht, die om
haar stond en ook anderen konden zich
aan de kleuren bijna niet verzadigen.
Later, tijdens de dalnsen en na het zin
gen door het „Zuid-Bevelandsch a Ca-
pella koor bleek vooral 'hoe getroff
de buitenlandsche journalisten waren door
'hetgeen men voor hen gedaan had. „Goes
is het glanspunt van de rondreis," werd
door menigeen- verzekerd.
Enkele uren hebben de journal sten zich
in de gebouwen opgehouden en genoten
van alles. De ingewijden zuilen, het be
treurd1 hebben, dat bij de bestorming der
buffetten eenige wanorde ontstond, doch
den collega's is dit niet opgevallen. Het
geheele feest te Goes kan als schitterend
geslaagd' worden beschouwd.
Behalve voor de dansen en voor het koor
van den heer Tamminga interesseerden
de gasten zich ten zeerste voor de prach
tige paarden, die door diverse heeren
ter beschikking waren gesteld'. „Wij heb
ben de mooiste uitbeelding van de kracht
en van den rijkdom van Zeeland gezien
die te bedenken was," verzekerde men
ons toen de kloeke dceren trappelend en
nerveus voorbij stoven.
Mooi. was dit, zooals het dansen mooi
was en de costumes, en het zingen, en
allies wat tot de ontvangst behoorde.
v L
Dit wat het verslag van het bezoek
der journalisten betreft. Het zou even
wel niet volledig zijn, als hier n.et even
de aandacht werd gevestigd op het tot
DIJ
Ass. Apotheker, Lange Kerkstraat
GOES Telefoon 168.
van den halfbloed en scherp als een
speldeprik, schoot door haar de herinne
ring aan haar eerste bezoek op Baron
mead en den haat tegen Nap Errol
welken zij dien dag in de oogen van dien
miae gezien had'. Zij had er nooit meer
aan gedacht. Doch nu stond het haar
weer levendig voor den geest, vervulde
het haar met onbestemde vrees.
„Hoe is het met je meester, Tawny?'
„Niet zoo goed vandaag, mevrouw'
antwoordde hij, maar toch deed hij de
deur open en nood-igde hij haar uit bin
nen te komen.
Zij deed het. De kamer grensde vlak
aan die, waarin Lucas Lag, en Hudson
was daar altijd te vinden, wanneer hij
niet in de ziekenkamer was, behalve de
enkele vrije uren, die hij had.
„Mag iik naar hem toe?" vroeg Dot,
„Of wil hij liever niet gestoord worden?
Hudson ging naar de gesloten deur
en luisterde, zijn groot rood hoofd bijna
op het sleutelgat gebogen.
Na eenige o ogenblikken richtte hij zich
weer op en draaide zacht de kruk om.
Hij giaf haar een wenk en gung geruisch-
loos de kamer binnen.
Dot, die bleef staan, waar ze was.,
hoorde Lucas dadelijk praten en- denman
fluisterend' antwoorden. Oogenblikkelijk
daarna kwam hij weer terug.
„Wil mevrouw maar binnengaan?
vroeg 'hij.
Zacht ging zij naar binnen, blij, dat
stand1 komen van het feest. De commissie
de alles voorbereidde verdient een har
telijk wooi'd van waardeering. De regen
heeft de oorspronkelijke plannen in het
water doen vallen, doch het is treffend
oals in korten tijd -een nieuw plan werd
uitgedacht en uitgevoerd. De namen van
allen die 1&eel uitmaakten der commissie
zullen we hier. niet noemen, doch we wil
len een uitzondering maken, voor dien
van Dir. Jenny Weyerman. Deze heeft
opnieuw getoond', dat de organisatie van
een groot feest bij hem in veilige handen
is. Wat voor dit j ournalistieke feest noodig
werd geoordeeld kwam er. Het organisa
tie-talent van den dokter 'heeft ons op
nieuw met bewondering vervuld. Er moes
ten veel menschen zijn, in allerlei klee-
derdrachten. Ze kwamen er. Er moesten
kinderen zijn. Ze waren er. Politie moest
in alle steden en dorpen richting aange
ven en straten afzetten. Ze deed het. De
Nederlandsche spoorwegen moest 500 vrij-
bdjetten verstrekken. De vrijbilejtten wer
den ter beschikking gesteld
En zoo zouden we door kunnen gaan.
Rest thans een woord' van dank aan
allen die schonken of leenden en werkten
teneinde een grootsche ontvangst mogelijk
te maken,
Tabak en pijpen, sigaren, sigaretten
zijn aangeboden dioor den heer Sinke
(merk sigaren: Staatsraad en Velasques;
merk sigaretten: Caravellis en Broches;
merk tabak: Oldcnkott) en door de fir
ma Duvekot (merk tabak: Van Nelle.
Koffie en thee is aangeboden door den
heer Veeois namens de firma IJzendijk
en Zn.
Bowl is aangeboden door de firma Van
Straalien, Monsieur en Erkelens.
Knetitebrood en tulband is aangebo
den door de Zuid-Beveliandsche bak
kers.
Limonade en biskuits voor de kinderen
zijn aangeboden door den heer Veeniis
Boter is aangeboden door de boterfa-
briek to Wemeldinge en te te 's Heer
Aremdskerke.
Melk is aangeboden door den heer
W. Dekker te Wemeldinge.
Vrachtauto's voor het vervoer der be-
moodigdheden naar Wemeldinge en terug
zijn aangeboden door de firma Wed. de
Jongh; de N.V. J. en A. van der Schuit's
Stoomboot-reiederijde firma Duvekot;
den heer A. van der Have te Kapelie en
de afdeelóng Ovezande van de Hanze.
Chocolade en koek voor de kinderen is
aangeboden door de afdeekng Ovezande
van de Hanze.
Medewerkende muziekkorpsen waren
ze het gemeetne, booze gezicht niet meer
zag.
„Kom binnen," zeide Lucas har
telijk. „Ik vind het lief van je, dat je eens
naar me komt kijken."
Zij nam zijn uitgestrekte hand en keek
hem bezorgd aa.n Zij zag, dat hij in vele
uren niet geslapen had1: Ofschoon Jiij
tegen haar glimlachte, lag er een moede
trek om zijn lippen, die vragen deed
of hij pijn had,
„Ga zitten," zeidle hij vriendelijk. „Het
is niets. Ik heb weer eens een slechten
nacht gehad'. Je kan ook niet verwach
ten, dat ik altijd goed slaap".
„Hoe vervelend1," zeide Dot.
„Maar niet verwonderlijk. Ik heb een
opwindenden dag gehad gisteren. Je hebt
toch zeker gehoord, dat Nap terug is?
„Ja." Dot's gezicht betrok zeerd'ui-
dlelijk. „Ik 'heb hem gezien."
„Wat scheelt er aan?"
Impulsief liet zij zich gaan. „Is het
niet verschrikkelijk, dat, wanneer datgene,
waai" je zoo naar verlangd 'hebt, gebeurt,
al de anderen er boos om zijn?
Hij keek haar snaaks aam. „Dat ben
ik volkomen met je eens. Maar is het ook
onbescheiden te vragetn, wat er gebeurd
is en wie boos is?"
(Wordt vervolgd).
