RUITEKBOER
PUROL
HetWtegekmd
N®. 55
Woensdag 2 Mei 1928
Ü5a Jaargang.
Het Klompenvoorstel
LINTVELT's BAZAR
Buitenland
Uit de Pers.
Sport
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 oent.
Versobijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESSHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Het is merkwaardig, met welk een vol
harding van bepaalde zijde wordt ge
streefd naar het verkrijgen van protec
tionistische maatregelen. Pas is het wets
ontwerp van minister de Geer om het
invoerrecht op porcelein te verhoogeti, met
een flinke meerderheid door de Tweede
Kamer verworpen en hebben zoowel de
Re gee ring als de klagende Maastnchtscke
fabrikanten en hun vrienden een gevoeligen
tik over de vingers gekregen, of door
een tweetal Kamerleden wordt een voor
stel van wet ingediend om te komen tot
een invoerrecht op klompen van 12
der waarde, zulks tot 1 Januari 1933.
De nederlaag voor den minister en de
begeerige fabrikanten was nog gevoeliger,
omdat uit het debat voldoende bleek, hoe
misplaatst protectie in dat geval zou ge
weest zijn en hoe overbodig; het bedrijf
was niet op de hoogte van den tijd en,
wat toch wel de maat doet overloopen,
een der hulpbehoevende fabrieken kondigt
thans, nu het pleit is beslist, een divi
dend ;aan van 5 V2 °/°-
Denzelfden indruk van achterlijkheid
van het bedrijf krijgt men ook uit de
toelichting tot het wetsvoorstel, die ite-
vein.s zeer zwak voorkomt. Wij gelooven
gaerne, dat het op het oogenblik in de
klompen-industrie niet voorspoedig gaat,
maar, zooals de voorstellers zelf opmer
ken, van ratiotneele arbeidsmethoden, van
reclame en van coöperatie der onderne
mers was tot nu toe weinig sprake. Moeit
nu een dergelijk achterlijk bedrijf, dat voor
een belangrijk d:el huis-industrie is, wor
den beschermd door een invoerrecht, waar-
dbor de afnemers niet kunnen profiteer en
van do voordeelen, die de goedkoopere
buitenlandsche productie hun biedt?
En dit is nog wel het ergste bij dit
voorstel: juist de gebruikers van het ar
tikel, de menschen dus, die het invoer
recht op hun rekening zouden krijgen dootr
dén hoogeren prijs, dien zij voor de klom
pen zouden moeten betalen, kunnen hel
zelf zoo slecht missen.
Want waar en door wie worden thans
nog regelmatig klompen gedragen? Het
amtwooïd is niet twijfelachtig: op het
platteland en door de boeren- en arbei
dersbevolking. In de steden is het dragen
van klompen groote uitzondering, maar
ook dan zijn het de arbeiders en nog wel
de arm sten onder hen. Maar behoudens
deze uitzondering zijn de klompen alleen
nog geregeld in gebruik op het platteland
bij de kleinere boeren, de arbeiders en
des winters vooral bij de kinderen, of in
het algemeen bij hen, diie veel hebben te
loepen in het natte gras of op vuile we
gen. Zijn dat nu de mensdhen, die in
dezen tijd, nu het den boeren slecht gaat
en de loonen der boerenarbeiders lager
zijn dan overal elders, moeten worden ge
troffen op een voor hen onmisbaar ge
bruiksartikel? Het is wel een zonderlinge
Hoek Koningstraat - Magdalenastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
94 FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
„Dat is allemaal goed en wel", zeide
Bertie, wiens kin wat strakker stond dan
gewoonlijk; „maar ik wil niet, dat mijn
vrouw zich afslooft met wat per slot
van rekening haar zaken niet zijn
„Maar lieve jongen!" Dot lachte luid
en stak haar arm in den zijne. „Ik geloof
dat jij vergeet, dlat ik predikantsdochter
was voor ik jouw vrouw werd. Ik moet
die dingen doen. Er is niemand anders
om ze te doen."
„Onzin!" zeide Bertie -ruw.
„Ja beste jongen, maar dat is geen
as-gument. En laten we nu thee gaan
drinken en trok niet zoo'n vresseldjk ge-,
zicht. Ik zou bang voor je worden. Weg
met die kin en weer vroolijk kijkend."
Zij streek met haar hand over zijn ge
zicht en -lachte hartelijk. Doch Berlie
bleef ernstig.
„Je bent door en door nat en zoo
kouid als ijs. Ga bij het vuur zitten en
trek je laarzen uit".
liefde, die cbze voorstellers voor de plat
telandsbevolking toornen te hebben!
Men zal zeggen, dat de maatregel
slechts betrekkelijk korten tijd' duurt, doch
dat argument heeft geen waarde. Wan
neer een achterlijke industrie wordt be
schermd, wordt de energie van de on
dernemers uitgedoofd in plaats van aan
gewakkerd', en een verleng jngsvvetje kan
door ieder Kamerlid gemakkelijk wor
den ingediend.
Na de beslissing, die onlangs is geval
len, gelooven we dan ook niet, dat dit
voorstel tot wet zal worden verheven.
Maar toch is voorzichtigheid! geboden en
dient men op zijn hcede te zijn. In weer
wil van de pogingen, die te Genève door
die voornaamste Staatslieden uit alle lan
den worden gedaan om de tariefmuren
te doen verdwijnen, althans niet hooger
en talrijker te doen worden, omdat dolt
een eerste voorwaarde voor een duuirzamen
vrede as, blijft men 'hier te lande steeds
weer probeeren, de regeering op den weg
der protectie te dringen. En dit niettegen
staande de aangevoerde argumenten hel
hebben moeten afleggen tegen die der vrij
handelaren, en men steeds begint met te
zeggen, dat men eigenlijk ook vrijhandelaar
is. Wat men door de voordeur niet kan be
reiken, zal men trachten binnen te halen
door de achterdeur, langs den weg der
bijzondere gevallen, in die hoop, dat het
aantal bijzondere gevallen zóó groot zal
worden, dat we toch weer Jot een stelsel
van meerdere protectie zouden komen.
OVERZICHT.
De verkiezingen in Frankrijk.
Het is nog niet bekend, hoe precies
de politieke samenstelling van de nieuwe
Kamer zal zijn. Men moet afwachten,
in welke groepen de leden zich zullen ver
eenigen. In elk geval zal Poincaré zich
op een meerderheid van op zijn minst
370 tot 380 kunnen verlaten. Gesteld, dat
alle radicalen buiten de meerderheid blij
ven, dan kan het kabinet zonder hen regee-
ren. De stabilisatie van den frank is dus
verzekerd. Per slot van rekening zou het
kabinet behalve eenige onverzoenlijke ra
dicalen alleen de socialisten en de com
munisten tegenover zich vinden.
Einde Juni komt de nieuwe Kamer bij
een. In geval van nood moet het mini
sterie tot dan toe de oude Kamer bijeen
roepen. Het geval is echter ondenkbaar.
Naar gewoonte moet Poincaré het ontslag
van het nieuwe kabinet indienen. De pre
sident van de republiek zal hem dan de
vorming van het nieuwe kabinet opdra
gen. Men vraagt zich af, of de president
van den ministerraad van de gelegenheid
gebruik zal maken om ingrijpende wijzi
gingen aan te brengen. Herriot en Périer,
de ministers van Onderwijs en Koloniën,
hebben zich in het oog van de gematig
den misdragen. Zij steunden in hun dis
trict de socialisten tegen de regeer'ng,
waar zij zelf in zitten. Op dien grond zou
den zij kunnen worden uitgesloten, of wel
zij treden uit eigen beweging af. De rech
terzijde verwart in dit opzicht wensche-
lijkheid' met werkelijkheid. In elk gevai
moet Poincaré er veel aan gelegen zijn,
Zij ging niet hem naar .den salon, waar
de thee klaar stond.
„Ik ben niet door en door nat", zeide
zij, „en ik wil niet, dat je mijn laarzen
uittrekt. Als je graag wilt, mag je een
kopje thee voor me inschenken."
Bertie schoot een stoel bij het vuur en
zette haar erindan ging hij thee schenken,
Dot lag met haar voeten op het haard-
ijzer achterover in haar stoel naar hem te
kijken. Zij zag er heel moe uit, en nu de
glimlach van haar gezicht verdwenen was,
kwam dat nog duidelijker uit. Toen hij haar
kopje thee bracht, ging zij weer rechtop
zitten, nam zijn hand en hield die een
oogenblik tegen haar wang aan.
„Eigen haard is toch maai" alles", zei
de zij. „En nou gaan we eens gezellig
babbelen. Hoe is bet met Luke vandaag?"
„Niet zoo heel erg. Zoo'n beroerde
hond heeft hem vannacht wakker gehuild
en toen heeft hij niet meer kunnen slapen".
„Die arme Luke!"
„Ja, dat maakt een heel verschil voor
hem! Hij heeft bijna den heelen dag pijn
in zijn rug gehad. Ik geloof, dat hij er
gens over tobt ook. Na het eten ga ik
nog even naar 'hem kijken, of ik wat voor
hem doen kan. Soms lukt het me hem in
te lezen".
„Wil ik meegaan?"
„Neen", zei Bertie beslist. „Je doet
beter zelf naar bed te gaap".
Moeders nemen voor de
roode. gesmette of ont
stoken huid van de
kleine, uitsluitend 't
allerbeste, en dat is
Doos 30 en 60 ct. Tube 60 cl. Bij Apolhen Drogisten
Heirriot in het kabinet te houden. Hij zit
er als gijzelaar voor de radicalen. Men
moet echter afwachten of Herriot blij
ven wil. Herriot heeft eens gezegd te
willen heengaan, maar hij behoeft niet
aan dit woord gehouden te worden.
Wel kan Poincaré zich gedrongen ge
voelen om Périer weg te werken. Als mi
nister van Koloniën is hij tekort gescho
ten en de resten van het nationale blok
zullen eischeo stelen. Tot nu toe hadden
zij één gedelegeerde in de combinatie:
Marin, minister van Pensioenen, daar zal
hij een beetje verlegen met zijn figuur.
Hij werd er geduld, meer niet. Zijn groep
is nu de belangrijkste van de Kame
geworden. Nu de Kamer een ruk naar
rechts heeft gemaakt, kan deze groep
een ruimer vertegenwoordiger in de re
geering eischen. Parijs en omtrek hebben
nooit zooveel reactionaire afgevaardigden
gehad'. De linkerzijde wijt dit vooral aan
de absurde politiek 'van de communisten.
De meeste socialisten behooren tot den
gematigden vleugel van hun partij. De
gematigde republikeinen winnen meer dan
45 zetels en de linker-republikeinen en
nationale radicalen ongeveer 30. De radi
calen verliezen er 25, de socialisten 3.
de conservatieven 6 en de communisten
13, ongerekend' het feit, diat de nieuwe
Kamer 28 zetels 1 meer dan de oude telt.
Drie van de vier in den Elzas gekozen
automomisten zitten gevangen wegens aan
randing van de veiligheid van den staat.
Men hoopt dat een middel gevonden zal
worden, om hun te beletten zitting te
nemen. Voor het overige voerden zij hun
campagne op nationale basis.
De nieuwe Kamer telt meer dan de
helft nieuwe leden en wel 307 van de 612,
Tegen Moskou.
De Russen hebben weer stof gekregen
voor hun verwijt, dat Engeland bezig is,
heel Europa tegen den sovjet-staat te mo>
biiiseeren. Toen een paar weken geleden
de Britsche minister voor Indië, lord Bir
kenhead, een bezoek aan Berlijn bracht,
werd' uit Moskou dadelijk verzekerd, dat
Birkenhead opdracht bad om de Duitsche
regeering over te halen om tot het anti
sovjet-front toe te treden. Dit werd in
Engeland ontkend; Birkenhead was de gast
van een golfclub te Berlijn en was met
geen ander doel gekomen dan om zijn
meest geliefkoosde sport, het golf spelen,
te beoefenen. Dat klonk niet geheel on
verdacht en de „Daily Telegraph" hoort
nu van zijn Berlijmschen correspondent,
dat een niet-officieele persoonlijkheid, die
op verschillende samenkomsten, die ]ord
Birkenhead le Berlijn heeft gehad, aan
wezig was, hem heeft bevestigd', dat de
Engelsche minister inderdaad het denk
beeld van een anti-Russisch verbond beeft
maar er bij heeft gevoegd,
ld'at Ijet in verantwoordelijke, Duitsche krin
gen geen aanmoediging heeft gevonden.
Integendeel weid hem overal medegedeeld,
dat Duitschland voor het oogenblik geen
vedlan beeft om zijn politiek prijs te ge
ven, vastgelegd in de verdragen van Ra-
polio en Berlijn, met de sovet-regeeriing
gesloten. Te Berlijn meent men dat deze
politiek zich tn het vei Leden beeft gerecht
vaardigd en groote mogelijkheden voor
de toekomst behelst, zoodra Duitschalnd
cn Rusland de gevolgen van den oorlog
zullen zijn te boven gekomen. In toon
aangevende kringen te Berlijn, gelooft men
intusschen niet, dat lord Birkenhead naar
Berlijn kwam met een officieel© opdracht,
men meent wel dat het zijn doel was,
de ontwikkeling van de betrekkingen van
Duitschland tot Rusland te peilen, doch
vermoedt, dat hij dit geheel op eigen ini
tiatief deed. Een feit is het in ieder ge
val, dat er in het Britsche kabinet ten
opzichte van de politiek tegenover Rus
land verschillende mceningen beslaan.
Baldwin en Chamberlain hebben tot dus
ver weinig animo getoond om zoover te
gaan als sommige „Die hards", tot wie
Birkenhead behoort, wilLcn en daarom is
het wel waarschijnlijk dat Birkenhead niet
namens het Britsche kabinet is opgetreden,
Zij trok een gezicht tegen hem. „Ik denk
er niet over. Ik ga de rekening van de
naaikrans opmaken".
„Vanavond niet".
„Ja vanavond wel. Het ding moet ge
maakt worden en 's avonds kan ik beter
denken".
„Je doet het vanavond1 niet", zeide
Bertiie beslist. „Als het moet, zal ik het
voor je doen".
„Jij, beste jongen! Je zoudt uit mijn
boekhouding niet wijs kunnen worden! Stel
je voor, je zoudt den heelen boel in de
war sturen! Neen, dat moet ik zelf doen,
en waarom zou ik, daar ik to-ch den tijd,
tot jij thuis komt, op de een of andere
manier door moet komen, het dan van
avond niet döen?"
„Omdat ik het verbied", zei Bertie on
verwacht.
Met zijn kopje in zijn hand stond hij
op het haardkleedje. Hij, keek bij die woor
dien recht op haar neer. Dot trok haar
wenkbrauwen1 zoo hoog als zij kon op,
hield ze zoo eenige seconden, liet ze dan
weer zakken en ging in haar thee roeren.
„Je verstaat me toch zeker wel?"
Hij zette zijn kopje op desa schoorsteen
mantel en ging plotseling op zijn knieën
naast haar zitten. „Ik heb niet genoeg op
je geilet," zeide hij. „Maar van nu af aan
zal ik het wel doen. Weet je wel, dat ik
daarnet van je schrok, toen je binnenkwam.
die zij aan „Het Volk" heeft
Hoe jammer het gevolg ook moge zijn, de
'1: ree tie van den dienst der P. T. T.
aan wiie de minister van Waterstaat zijn
bevoegdheid ten deze heeft overgedragen
kon op het protest van de V. A. R. A.
niet anders beslissen dan dat de beschik
king van den Hilversumschen zender op
den vooravond van 1 Mei dus den
avond van 30 April aan de sociaal
democratische omroepvereeiniging toekomt.
De gesloten overeenkomst laat geen andere
beslissing toe en kon niet eenzijdig wor
den verbroken.
Hilversum op Prinsessedag.
Het „Hbld." schrijft:
Wij ontvingen van verscheidene lezers
brieven, waarin zij uiting geven aan hun
ontstemming over de toewijzing van den
Hilversumschen zender op den avond van
30 April aan de V. A. R. A. (S.D.A.P.)
Menigeen acht „een ernstig protest" tegen
deze toewijzing geboden en niet we.nigen
stellen de regeering in dit geval den
minister van Waterstaat voor de geno
men beslissing aansprakelijk. In sommige
kringen zelfs schijnt men er op uit te zijn
een actie tegen dien minister op te zetten.
Niet de minister van Waterstaat is aan
sprakelijk voor deze toewijzing, maar de
A. V. R. O. zelve,, of liever een harer
voorgangers, de „A. N. R. O." Deze in
stelling toch heeft onder drang van
de regeering met de V. A. R. A. een
overeenkomst aangegaan, krachtens welke
aan de sociaal-democratische omroepver-
eenigiing o.a. werden afgestaan „een aantal
hoogtijdagen,, als daar o.a. zijn 1 Meidag
en den vooravond". Naar goed Neder-
landsch begrip is de vooravond van 1 Mei
de avond van 30 April en het is dus de
A. N. R. O. zelve geweest, die de uitzem-
ding op den avond van Prinsessedag heeft
prijsgegeven. Natuurlijk heeft zij, toen de
overeenkomst werd aangegaan, aan deze
coïncidentie niet gedacht. Ook de regeering
heeft daarop blijkbaar niet gelet, toen zij
de overeenkomst goedkeurde. Van haar
had men zeker mogen verwachten, dat de
be'jeekenis van den dertigsten April haar
niet zou zijn ontgaan.
Desniettemin heeft de A. V. R. O. ge
hoopt beslag te kunnen leggen op den
avond van 30 April. Dat blijkt wel uit de
vroegtijdige publicatie van haar „natio
naal programma" voor den verjaardag
prinses. Daartegen is de V. A. R. A. in
verzet gekomen blijkens een mededeeling,
Zij lachte even, haar blik strak geves
tigd op haar kopje. „Ik wist niet, dat ik
er zoo als een vogelverschrikker uitzag."
„Voor mij zie je er altijd uit als een
schat. Maar het is een feit, je ziet er niet
goed uit. Ik weet zeker, dat je te veel
doet."
„Ik doe niets meer dan gewoonlijk,"
zei Dot, nog steeds in haar kopje starend.
„In ieder geval is het te veel voor jou,
en ik zal er een eind aan, maken."
„Zeg, weet jij, hoe je de toekomst uit
theebkren moet voerspellen?"
„Neen," zeide Berlie en met een zachte
hand nam hij dat raadsel, dat ai haar aan
dacht in beslag nam, weg. „Ik wou, dat je
nou- eens even goed naar me luisterde."
Dot vlijde zich vleiend tegen hem aan.
„Maar ik niet, Bertie, als je niets interes-
santers te vertellen hebt. Heusch, ik voel
me heel goed. Zeg me liever eens, waar
over Luke tobt.
„Hij zegt het wel niet, imaar ik geloof,
dat hij zich ongerust maakt over Nap. De
hemel mag weten, waar hij is. We dachten,
dat hij naar Arizona zou gaan, maar hij is
daar niet komen opdagen. Waarachtig,
het beste wat hij- zou kunnen doen, is nooit
meer ergens op te dagen!
„Zeg dat niet Bertie!" Er lag iets
scherps in haar toon en tevens iets, alsof
die woorden haar pijn deden. „Ik wil niet,
dat je zoo praat. Het is niet aardig van je,
LUCHTVAART.
Weer een Oceaan vlucht.
Te Detroit zijn de voorbereidingen voor
de start van een drie-motorig geheel uit
metaal vervaardigd Ford-vliegtuig van St.
Johns (New-Foundland) naar Londen,
voltooid1. Men wacht nog slechts op de
toestemming van Henry Ford'. De vlucht
zal de eerste zijn, waarbij' tijdens den
overtocht over den Oceaan gebruik zal
worden gemaakt van meteorologische be
richten. De datum van het vertrek, dat
nog dezen zomer zal plaats hebben, as
nog niet vastgesteld.
De bemanning van de
„Bremen".
Na de on-officieele voor-ontvangst heef t
Zondag de stad New-York de vliegers
van de „Bremen" een officieele begroe
ting bereid, die 5 uur duurde en de in
leiding beteekende voor een' feestprogram
ma van meerdere dagen.
Naar officieele deelnemers verklaarden
heeft de ontvangst door het geweldige
enthousiasme en de groote deelneming her
innerd aan een intocht in het oude Rome.
Onder het geloei der syrenes van de met
vlaggen versierde vaartuigen, terwijl in de
straten papiersnippers, slingers en bladen
uit telefoonboeken geworpen werden, hiel
den de vliegers hun intocht, temidden van
Duitsche, Iersche en Amerikaansche vlag
gen en honderdduizenden toeschouwers.
Het gejubel begon, toen het comité van
ontvangst de vliegers van hun hotel af
haalde en naar de stoomboot Maoom
bracht, die de Hudson verliet, toen de
Lloydl-stoomer Dresden bij de pier aam-
Eerst kwam er een vlootrevue onder
leiding van de bondsmarinekotter Semi
nole. De aan de pier liggende oceaan-
schepen Leviathan en Berengaria droegen
tot het algemeene geloei bij. De beman
ningen van de schepen, die in mijlenlange
rijen in de haven lagen, stemden met het
gejubel in. Bij het vrijheidsbeeld zwenk-
teai de schepen, toen de Macom bij de
batterij aan de Zuidpunt van New-York
aanlegde.
Onophoudelijk werden de vliegers door
de meevarende fotografen gefotografeerd.
Bij de batterij begon de landparade van
eeem 10.000 man van het bondsleger, die
vloot, de staatsmilitie en andere orga
nisaties. Jubelende menschenmassa's om
ringden den stoet. Het papier viel hier
en daar als een sneeuwstorm.
De vliegers verklaarden, dait de ont
vangst overweldigend was geweest.
dat je blij bent, dat hij weg is, maar het is
gewoonweg verschrikkelijk te wenschen,
dat hij nooit meer terug komt."
„Lieve hemel," zeide Bertie.
Hij was verbaasd en zij vond dat ver
velend, omdat zij voelde, dat het haar in
een valsche positie bracht, waaruit zij zich
zoo makkelijk zou kunnen redden. Het
voor Nap op te nemen, was wel het aller
laatste, wat zij wenschte, maar toch be
reidde zij zich er op voor het te doen,
wanneer dat haar plicht zou blijken le
zijn. Want Nap was een vriend van haai4
en Dot liet haar vrienden niet in den
„Jia, ik meen het", zeide zij, hem recht
in zijn oogen kijkend). „Ik geloof niet, dat
dat goed van je is en in geen geval is
het hartelijk. Hij verdient niet als een
paria behandeld te> worden. Achteraf ge
zien, is hij nog zoo slecht niet. Er zit
een heele boei goeds in hem, wat de men
schen ook mogen zeggein-. Jaj tenminste
moest 'hem beter kennen. In ieder geval
is hij mijn vriend, en ik verkies zulke din
gen niet te hooren".
Bertie's gelaatsuitdrukking veranderde
geheel onder haar woorden, werd ernstig,
bijna onverzoenlijk.
.1 LLLLi
(Wordt vervolgd).
1 UliüiMiN
