RUITENBOER
N8. 17»
Woensdag 18 April 1928
I13e Jaargang.
Buitenland
LlNTVELT's BAZAR
Sport
Binnenland
School en kerk.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
rnmm
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 1-5 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Europa puzzelt
Men is op het oogenblik bezig van de
ministeries van buitenland scha zaken in
de verschillende landen ejn gemeenschap
pelijke studieclub te maken. In die club
wordt het onderwerp bestudeerd van het
stellen van den oorlog buiten de wet.
Steil lingen worden verdedigd. De Ameri
kaan Kellogg en de Franschman BWatnid
verdedigen stellingen en na afloop zullen
de deelnemers van het clubje hun oor
deel over deze stellingen moeten zeggen.
Frankrijk en Amerika hebben lang ge
redeneerd over het sluiten van een arbi
trageverdrag, waarbij de oorlog buiten de
wet gesteld zou wonden, reeds drie maan
den lang. Amerika heeft het eerste voor
stel daartoe gedaan, maar dat voorstel
was zoo idyllisch, onpraktisch zoo
had men heelemaal vergeten te bepalen
wat ei* zou moeben gebeuren als een der
partijen zich aan het contract niet hield
dat Frankrijk aan kwam met een
geheele reeks voorbehouden, die voorna
melijk voortvloeiden uit het verdrag van
den Volkenbond en dat van Locarno, die
met het Amerikaansche verdrag in strijd
zouden zijn. Het leek somtijds wel of
men het over die voorbehouden eens zou
worden. Doch zoo vlot als men het deed
voorkomen scheen het toch niet te gaam.
Want voor buitenstaanders geheel onver
wachts heeft Kellogg zijn voorstellen
we meldden 't al ook aan een gnoot
aantal andere mogendheden voorgelegd en
daarin wordt met die Fransche voorbehou
den in het geheel geen rekening gehou
den. Het gevolg van die plotse'Inge Ame-
rikaansche reclame is geweest, dat Frank
rijk zich gehaast heeft dezelfde mogend
heden aan te kondigen dat ze eerstdaags de
Fransche lezing van het verdrag moeten
tegemoet zien. Daarbij is dezen mo
gendheden verzocht, to'dat deze voorstellen
ontvangen zijn, het oordeel op te schorten.
Daardoor wordt dus het debat, dat
tusschen Frankrijk en Amerika gevoerd
wordt algemeen gemaakt. Een eigenaar
dige toestand, iets geheel nieuws in de
buitenland sche politiek. Dit diebat zou na
tuurlijk zeer wel in de Volkenbondsver-
gadering gehouden kunnen worden; dat
is ook reeds meermalen geschied. Maar
omdat Amerika geen lid is van den Vol
kenbond, maar wel dit debat heeft ge
ëntameerd, zal men het schriftelijk moe
ien afdoen, met nota's.
Het zal ongetwijfeld een zwaar theore
tisch debat worden, waarbij overigens de
scbriftelijkheid ervan het voordeel brengt,
dat men zich waarschijnlijk niet in wijd-
loopige uitweidingen verliest en verwart,
een euvel waaraan Volkenbondsdebatten
juist zoo dikwijls lijden. Maar of men nu
op dezen weg zal weten te bereiken wat
Hoek Koningstraat - Magdalonastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
87 FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
„O, heel prettig!" stelde hij haar ge
rust. „Het staat in verband met Ber
tie!" Hij glimlachte op zijn eigenaardige
vriendelijke manier. „Tusschen twee haak
jes, hij zit binnen te blokken voor dat exa
men, waar hij toch niet doorkomt
„Niet doorkomt?" Dot keek angstig
naar hem op. „Geloof je niet, dat hij
er door komt?"
Lucas knikte van neen. „Wat betee-
kent trouwens slagen? Ik geloof, dat de
Schepper op den duur zakken net zoo
goed vindt?"
„Maar ik wil niet, dat hij zdkt}!"
protesteerde zij.
„Volgens mijn meening", zei de Lucas,
„komt het er geen lor op aan, zoo lang
een man zijn best doet. Geloof mij, sla
gen beteeken t niets. Zoo lang als wij
jong zijn, denken wij, dat het alles is.
Vroeger deed ik dat ook voor ik be
sefte, dat ik het misschien niet lang meer
zou maken. Neen, ik wil je niet bedroefd
men m Geneve nooit heeft bereikt, dat
zal natuurlijk moeten blijken, maar erg
waarschijnlijk kunnen we het voorloopig
niet achten. Want alle stalen zullen na
tuurlijk aankomen met eigen meerlingen
en eigen vcorbeboaden, anderen dan Frank
rijk. Reeds schijnt Duitschland, dat in
deze dingen, getuige den steun dien het
aan de Russische voorstellen te Genève
verleend heeft, zeer radicaal gezind is,
de oorspronkelijke Amerikaansche voor
stellen feitelijk aanvaard te hebben. Maar
andere landen, zooals Engeland bijvoor
beeld, zullen dat ongetwijfeld niet doen;
de Engelsche pers overweegt reeds thans
in lange hoofdartikelen het voor en Het
legen er van. Als alle statiën met hun
voren en tegens aankwamen, dan wordt
het debat tot in het eindelooze voortge
zet. Of men dan nog zal weten uit de
puzzle te geraken anders dan door het
vaststellen van een niets inhoudende al
gemeenheid, mag men niet beginnen met
te verwachten. Zulk een verwachting zou
op geen enkel antecedent berusten.
LUCHTVAART.
De „Bremen".
Te Montreal is een bericht uit Point
Amour ontvangen, meldende dat de „Bre
men heden haar vliegtocht zal hervatten,
indien de herstelling aan de schroef-
schacht, die bij de landing gehavend is,
dan voltooid is.
Juffrouw Junkers is uit New-York te
Montreal aangekomen met een Junkers-
toestel dat gelijk is aan de „Bremen",
teneinde behulpzaam te zijn bij het voort
helpen van de vliegers, in samenwerking
roet de Canadaesche regeering. Er is ook
een mecanicien van Junkers met reserve-
onderdeeleo te Montreal aangekomen.
Uit Quebec wordt nog gemeld, idat
dr. Cuisinier en een mecanicien die in
het Canadeesche vliegtuig zaten dat naar
Greenly Island gevlogen is,'op het eiland
zijn gebleven om bij het herstellen van
de „Bremen" te helpen.
Een telegram uit New-York meldt nog
dat juffrouw Junkers een draadloos be
richt van baron Hünefeid heeft ontvan
gen, waarin hij klaagt dat geen enkel van
zijn vele berichten vragende om benzol
enz. beantwoord is, daar zij blijkbaar
zoek waren geraakt.
De bijzonderheden die nog over den
vliegtocht bekend zijn geworden, zijnmee-
rendeels herhalingen of weinig beteeke-
nende uitbreidingen van oud nieuws. De
„Bremen' had aldoor tegenwind, maar
tot ongeveer midden boven den Oceaan
goed weer. Daar dwong een mistbank
de vliegers zeer laag te blijven, maar de
tegenstand van den wind vermindeide. Na
dat zij lang genoeg gevlogen hadden om,
volgens hun berekening, New-Foundiand
bereikt te hebben, trok de mist op, maar
spoedig kwamen zij in een nog dichteren
mist en in droge en natie sneeuw. Het
vliegtuig werd bezwaard met ijs en de wind
groeide aan tot een storm. De brandstof
verminderde met onrustbarende snelheid.
De kompasnaald draaide in het wilde en,
maken, maar ik moet je iets zeggen, dat
je wel ter harte zal gaan. Capper komt
hier de volgende maand om me te operee-
ren. De operatie kan slagen en misschien
ook niet. Die onzekerheid hindert me soms.
Ik tracht mijn zaken in goede orde achter
te laten, maai* er zijn enkele dingen, waar
ik zelf geen macht over heb, maar die ik
toch dolgraag geregeld zou zien vóór ik
de operatie onderga. Begrijp je dat?"
Onwillekeurig greep Dot's warme, van
leven kloppende hand de zijne. „Ik be
grijp het, beste Lucas, natuurlijk begrijp
ik het!"
„Dank je! Dat is lief van je! Ik heb
altijd wel geweten, dat je een verstandige
vrouw was. En nu ben ik erg nieuwsgierig
of jij weet, wal ik graag wou."
„Zeg het me maar," fluisterde Dot.
Zijn oogen rustten nog op haar, maar
liet was, alsof zij naar iets verders staar
den.
„Misschien is het wel wat ziekelijk van
mie om de zaken van anderen te regelen",
zeide hij. „Maar dat is iets, dat het
hoofd van een familie gauw overkomt.
Maar ik zou zoo graag jou en Bertie
getrouwd zien, vóór ik sterf. Als je me
zegt, dat het beslist onmogelijk is, zal
ik er niet meer over praten. Maar als je er
eenigszins kans toe ziet nou, dan zou
dat verduiveld aardig van je zijn en be
hoef ik er ook niets meer over te zeggen".
ondanks al hun pogingen, dreef de wind
hen in noordelijke richting. Soms schijnen
zij in een kring gevlogen te hebben.
Tenslotte toen hunbenzane bijna op was,
ontdekten zij den vuurtoren van Greenly
Island. Na de landung op bet bevroren
meertje nam de vuurtorenwachter Jacques
le Tempier hen op, deed hun te goed' en
zeide hun waar zij waren.
Uit New York wordt gemeld:
De vliegers van de „Bremen" zullen
met hetzelfde eerbetoon alhier ontvangen
worden als Lindbergh ten vorigen jare.
Alle schepen in de havens zullen hun
stoomfluiten laten gi.len, een eskadron
vliegers zal de „Bremen' tegemoet gaan
en haar den weg naar het Matchell-velid
wijzen. Na de landing zullen de vliegers
zich per auto naar liet Stadhuisplein be
geven waar burgemeester Walker en andere
autoriteiten tot hen het woord zullen voe
ren. Deze toespraken worden door 40
radio-zeindstations meteen over de geheele
Unie uitgezonden. De vliegers zullen na
afloop der officieele ontvangst een kians
neerleggen bij het gedenkteeken voor de in
den oorlog gesneuvelden op Madlison
Square en daarna zullen zij te gast zijn blij
de American Telephone Cy. die al baar
lijnen te hummer beschikking zal stellen om
een verbinding met de bloedverwanten in
Europa te verkrijgen, 's Avonds is er ont
vangst door de Duitsche vereernigingen.
Een moeder doodt haar kind.
Een dertigjarige sigarenbewerker ont
dekte Maandagmiddag tien minuten voor
zes, bij zijn thuiskomst in z(ijn woning in die
Oltmanstraat te Den Haag, een verschrik
kelijk drama, dat zich tijdens zijn afwezig
heid had afgespeeld.
De man was gehuwd en had twee doch
tertjes, van drie en van anderhalf jaar.
Omdat zijn weekloon ontoereikend was om
in de behoefte van het gezin le voorzien,
ging zijn 26-jarige vrouw meermalen uit
werken. Het huwelijk was, ook volgens
de omwonenden, goed. Wanneer de vrouw
uit werken was, bracht zij haar beide kin
deren in een naburige kinderbewaarplaats
Volgens de vrouw heeft het oudste kindje,
waaraan zij zeer gehecht was, daar rood
vonk opgedaan. Het meisje is daar den
tweeden Paaschdag aan overleden.
Dit trof de vrouw zoo hard, dat zij er
na Paschen voortdurend onder gebukt ging
en van den ochtend tot den avond over
haar doode kind zat te denken. De man
had Maandagochtend tegen haar gezegd,
dat het goed voor haar zou zijn wanneer
zij, om haar zinnen te verzetten, weer aan
het werk ging. Zij moet toen tegen hem
gezegd hebben: „Stel je voor, dat ook het
tweede kind roodvonk zou krijgen. Dan
gang ik liever dood." De man weet zich
niet meer precies te herinneren, of dat
spreken over den dood op haar zelf of op
het kind sloeg.
Maar in ieder geval had die man haar
gezegde niet ernstig genomen. Bij zijn
thuiskomst Maandagmiddag nu vond hij
beneden in de kamer zijin kindje van ander
half jaar in het ledikant je, met afgesneden
hals. Het lag daar nog met de pop in de
Zijn moede stem hield op met spre
ken. Zijn oogleden werden hoe langer
hoe zwaarder. Het leek Dot, alsof er
een grijze schaduw op het uitgeteerde ge
laat lag. Hij zag er zoo doodmoe uit,
zoo gereed voor den langen, langen slaap.
Zwijgend zat zij de zaak te over
wegen.
Na een oogenblik ging hij met half
gesloten oogen voort: „Het zou zoo'n
slag voor hem zijn, als ik wegging, maar
hij zou hem niet zoo erg voelen, als hij
jou had. En moeder zou dan ook weer
iemand hebben aan wie zij wat had.
Lady Carfax is er wel, maar die heeft
haar eigen last. En Bertie zou, nu Nap
weg is, voor een heele boel hebben te
zorgen. Bovendien
„O Luke", viel Dot hem met tranen
in haar oogen in de rede; „ik kan mij
deze plek niet zonder jou voorstellen'
„Niet? Kom, je moet ei* je niet zoo
door laten temeer slaan. Vroeger of la
tei* moeten we allemaal sterven. Daar
is niets bijzonders in. Het voornaamste
is er zoo weinig mogelijk drukte over te
te maken, wanneer de dood komt. Het
leven is niet lang genoeg om te treuren.
Het is zonde van den tijd die ermede
verloren gaat. En wat is de dood?" Met
blijkbare inspanning sloeg hij zijn oogen
op. „Je zult het me niet kwalijk nemen,
wanneer ik, vóór ik ga, wat orde op mijn
armen, juist zooals het tebed moet zijn
gelegd.
Hevig verschrikt riep de man om zijn
vrouw, die geen antwoord gaf. Hij
ging naar boven en vond haar op bed met
bebloeden hals en bebloede hand. De
vrouw reageerde op geen enkele vraag van
haar man, doch staarde wezenloos voor
zich uit. Hij heeft toen bij een winkelier
in de buurt den Geneeskundigen Dienst en
de politie opgebeld. Een geweldige ont
roering greep de geheele buurt aan. Toen
dr. Sassen van den Geneeskundigen dienst
en de commissaris van politie, de heer
Kramer, ter plaatse kwamen, kon slechts
de dood van de kleine worden vastgesteld.
Op de t afel lag een Haarlok van den blon
den krullebol, die de vrouw na de daad
moet hebben afgeknipt.
De vrouw, die geen levensgevaarlijke
wonden had, reageerde ook nu op geen en
kele vraag. In overleg met den geneesheer
heeft de commissaris Kramer haar naar
het ziekenhuis aan den Zuidwal laten ver
voeren, waarheen ook het lijkje werd ge
bracht.
Eerst in het ziekenhuis gelukte het den
heer Kramer de vrouw een regelmatig
verhoor af te nemen. Zij vertelde dat zij
tot de daad gekomen was, in 'haar een
zaamheid, toen zij in een toestand van wan
hoop was geraakt, door het voortdurend
denken en mijmeren over het verlies van
haar oudste kind.
De vrouw had geen voorstelling meer
van den tijd waarop ze tot de daad geko
men was. Ze verbelde, dat ze zich zelf
ook getracht had den hals af te snijden.
Toen dit niet gehikte, heeft zij zich in de
borst gestoken. Daarna heeft ze nog haar
mantel aangedaan, de kraag hoog opgezet,
om haar wonden te bedekken, en is uitge
gaan, met de bedoeling zich dan maar te
verdrinken. Maar de moed daartoe ont
zonk haar onderweg. Toen is ze naar huis
teruggekeerd, heeft zich te bed gelegd,
waar haar man haar vond.
Sneeuv
April.
De sneeuw van Zondag j.l., zoo deelt
het filiaal K. N. M. I. mede, maakte op
velen den indruk van iets heel buitenissigs;
inderdaad is dit niet zoo. Wel is het geen
speciaal April verschijnsel, maar eien ruw
onderzoek wees uit, dat het te Amsterdam
gesneeuwd heeft op 19 April 1908, 15
April 1915, terwijl het 17 April 1917 ge
hageld en gesneeuwd heeft. Het onder
zoek heeft alleen geloopen over de waar
nemingsuren 8, 2, 3, gedurende 1888
1928, het is duidelijk dat ook op andere
uren sneeuw of hagel kan zijn gevallen,
zoodat wij bij een nauwkeuriger onderzoek
zeker meer sneeuwdagen zouden krijgen.
Onder een transportauto.
Maandagmiddag is de 40-jarige arbei
der Koenen, uit Oegst geest, die met een
fiets nabij het Haagsche Schouw uit een
zijweg den straatweg wilde oprijden, on
der een zware meubel-train sportauto ge
raakt en op slag gedood. De man was ge
huwd en vader van zeven kinderen.
De chauffeur van de vrachtauto, die het
ongeluk zag aankomen, trachtte nog uit
te wijken, waardoor de auto tegen een
boom reed en zwaai* werd beschadigd.
Iemand uit Den Haag, die naast den
chauffeur zat, werd bij de botsing vrij
zaken stel. Natuurlijk is bet mo,_
dat ik net zoo lang leef als jullie. God
weet, dat ik er mijn best voor zal doen.
Maar als ik moet gaan, dan zou ik gaarne
het gevoel hebben de zaken zoo goed
mogelijk in orde achter te laten. Bertie
zal je wel vertellen, welke beschikkingen
ik voor jullie maken wil. Misschien wil
len jij en hij er dan wel eens over pra
ten, en als je het dan goed vindt, zal
ik eens met je vader spreken. Maar ik
vond het beter, dat ik eerst jou op de
hoogte bracht. Bertie wilde er niet over
spreken, omdat hij beloofd had te wach
ten. Je merkt, dat hij een man van zijn
woord is. Daarom heb ik de zaak aange
pakt. Maar, lieve meid, ik heb dat alles
niet gezegd, om je aan het huilen te
maken. Dat was lomp van me
Hij streelde zacht haar hand, terwijl
Dot haar tranen wegknipte.
„Laten we er maar niet verder over
praten", smeekte zij. „O Luke, ik zou
niets liever willen dan dat je nog lang
bij ons bleef
„Dat is lief van je", zeide zij. „Ik
zal mijn best doen, dat beloof ik je. Maar
daar boor ik Lady Carfax in den salon.
Wil je vragen, of ze even hier komt.
Hij deed geen moeite om op te staan,
toen Anne op het terras kwam, maar hij
lachte haar zoo'n vriendelijken welkomst
groet toe, dat zij het niet eens merkte.
ernstig gewond en is naai* het Academisch
Ziekenhuis te Leiden vervoerd.
Poging tot inbraak.
Bij den juwelier Bouman te Hengelo,
bij wien het vorige jaar een belangrijke
inbraak is gepleegd, is gisternacht een
poging tot inbreak gedaan aan de achter
zijde van het huis. De politie ontdekte het
en geraakte met den dader aan het wor
stelen. Laatstgenoemde schoot twee keer.
De man wist te ontvluchten met achter
lating van zijn vest, waarin een pas zat.
Eenige uren later kwam hij terug om het
vest te zoeken en toen is hij gearresteerd.
Een nieuw Philipsdorp.
Door de N.V. Philips Glasfabrieken
te Eindhoven zal iin de voormalige ge
meente Zeelst, thans behoorende tot de
gemeenten Veldhoven, een dorp gesticht
worden van ongeveer 600 a 700 arbei
derswoningen met een drietal scholen.
Dit dorp zal voorzien worden van gas,
waterleiding en electrioiteit, hetgeen be
trokken zal worden uit de naburige ge
meente Eindhoven.
Snippen.
Tusschen Echten en Koebange is
de wagen van een melkrijder door den
trein gegrepen. De melkrijder is gedood,
evenals het paard.
Visioenen van een r.k. meisje.
Van een r.-k. boerendochter van dertien
jaar, te Fendrupt bij Rémiremont in de
Vogezen wordt vertelt, dat zij de laatste
dagen verschijningen van de H. Maagd
heeft gezien. Het meisje, Marcella Geor
ges, was, zoo lezen wij in „Le Temps",
op een middag omstreeks vier uur ergens
in een weide en zeide daar haar gebeden
op, toen zij plotseling in de wolken Maria
meende te zien, met de armen langs 'het
lichaam en de handen, waarop een gloeiend
licht viel, naar buiten gestrekt. De vol
gende dagen herhaalde het visioen zich
omstreeks denzelfden tijd. De zaak werd
ruchtbaar en een menschenmassa komt
nu iederen middag toegestroomd om de
extase van Marcello bij te wonen. Zij
knielen daarbij en zingen liedeareneen met
bloemen versierd altaar zou op de plaats
neergezet zijn, ofschoon volgens hetzelf
de bericht de geestelijkheid zich nog niet
met de zaak heeft bemoeid.
De „Matin" geeft een foto van het
schouwspel, dat zich eiken middag her
haalt: Maroelle omringd door eenige fa
milieleden, een kaars in de hand, en hon
derden menscben om haar heem, eveneens
met kaarsen. Volgens den berichtgever
van dit blad is liet meisje Vrijdagmiddag
ongeveer tien minuten lang in extase ge
weest; daarna zeide zij, dat de Maagd
haar weer verschenen was en haar ge
zegd had dat men ter plaatse een kapel
of een beeld moest oprichten, met den
naam van Notre Dame du Pont Roche
of Notre Dames des Graces.
Geld, dat men haar aanbood, wilde
Maroelle niet hebben; wel kaarsen en
bloemen voor Maria.
Het was voor het eerst, dat zij elkaar
na Nap's vertrek zagen, want Lucas had
verscheidene dagen het bed moeten hou
den. Doch die glimlach verjoeg iedere
verlegenheid uit hun geest. Hij was zoo
oprecht, zoo ongekunsteld blij haar te
zien.
Zij ging in den vollen zonneschijn zit
ten en gaf zich geheel over aan liet ge
not bij haar vrienden te zijn. Zij waren
allen zoo hartelijk voor haar. Mrs. Errol,
Dot, Lucas, maar voor Lucas, die een
eenige plaats in haar hart en in haar
gedachten innam. Hij was altijd zoo'n
echte vriend in den nood geweest.
Terwijl de lange, zonnige achtermiddag
zich voortsleepte, zat zij zich in stilte
over hem te verbazen. Hoe was het
mogelijk, dat deze man in zijn gnoote,
vreeselijlce zwakte, zooveel tot stand bracht
zoo beerschte? Waarin lag die machtige
bekoring, waaraan noch duivel noch mensch
weerstand bieden kon? Vanwaar kwam
die zielskracht, dat besliste en bewuste
zich meester voelen?
Zij zag, hoe Bertie voor hem zorgde,
over hem waakte, gereed om bij zijn
minste woord op te vliegen, om zijn nau
welijks geuiten wensch te vervullen. An
dere mannen zelfs de grootste
boezemden zulk een persoonlijke, volko
men en voortdurende toewijding niet in.
(Wordt vervolgd).
