RUITEHBOER
DE
N\ 56.
Woensdag 21 Maart 1928
118* Jaargang
Buitenland
W etenscbappen.
LINTVELT's BAZAR
Koloniën.
fj
kenmerkende eigenschappeiQi
vanalle r
DEHeerenbaai merken
Zarhb-geurig-goedbrandend
vindé li eek vereenigd in de af èwm
DEJieerenbaai
van50ct.pei-'/zpond
Probeert a
maar-jeens
van 50 cl. per Vi pond
y/l^éftorncte/uiraéciei^/
ProVincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwarlaal, in Goes 1 2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIËN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
ZIJ, DIE ZICH MET INGANG VAN
1 APRIL 1928 OP DE GOESCHE
COURANT ABONNEEREN, ONT
VANGEN DE TOT DIEN DATUM
VERSCHIJNENDE NUMMERS
GRATIS.
OVERZICHT.
Ontwapening.
Toen Maandagmiddag te Geaèvo in de
voorbereidende cniwapeningsooimmiss-e de
Russische voorstellen, die de algemeene
ontwapening in vier jaar tijds beoog:m,
ter tafel werden gebracht, stond de Rus
Litwinof op om die voorstellen- te ver
dedigen en ze aan le prij'zen als het
eenige middel om algeheele en gelijktij
dige ontwapening te verwezenlijken. Geen
der vroegere voorstellen, die de Volken
bond bestudeerde, beoogde volgens hem
dit doel, zoodat de sovjet delegatie de
eerste zal zijn die deze gedachte in con
crete voorstellen voor den Volkenbond
en in de atmosfeer van internationale
relaties heeit geplaatst. Geen ander voor
stel is volgens Litwinof in staat, het pro
bleem van algemeene veiligheid en vrede
op le lossen en hij verlangde dat bij de
aanstaande discussie over zijn voorstellen
duidelijk en definitief antwoord zou wor
den gegeven op de twee volgende vragen:
le. vereenigt de commissie zich met
het denkbeeld van algemeene ontwape
ning gedurende vier jaar, en
2e. gaat zij accoord met een grond
slag van ontwapening, die in een jaar tijds
den oorlog geheel onmogelijk maakt?
Hij verklaarde voorts -dat de sovjet-
voorstellen overeenstemmen met de wen-
schen van de groote massa der arbeiders,
met name met die dier vrouwen, en ging
daarna in het kort de werkzaamheden
van den Voikenlxnd voor de ontwapening
na, om tenslotte tot de conclusie te ko
men dat nog geen enkele stap in de rich
ting der ontwapening was gedaan. Hij
drong daarna aan op een openlijke be
antwoording van de vragen, die hij stelde
en eindigde met een beroep op de Ver-
eeniigde Staten, die volgens hem logischer
wijze niets anders kunnen doea dan de
Russische voorstellen steunen, willen zij
den ernst bewijzen van de door Ame
rika gedane voorstellen om den oorlog
buiten de wet te stellen.
De Du-itsche gedelegeerde, graaf Be.n-
storf kwam toen zijn warme kistemlming
met de Russische voorstellen ver zekeren.
Maar dat moet volgens Havas een slech
ten -indruk te Genève hebben gemaakt.
Doordat eenzelfde advertentie
drie maal geplaatst twee maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
Hoék Koningstraat - Magdalenastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
74
FEUILLETON
In 1 -even gebracht.
In het Evangelie-ziekenhuis te Boston,
is men er in geslaagd een kind, dat oogen-
schijnlijk dood geboren was, na moer dian
een lualf uur in 't Leven te brengen.
Nadat men eerst mat alle mogelijke
middelen geprobeerd'' had, het kind te
doen ademhalen, telefoneerde de dokter,
che het behandelde, naar de brandweer
om sitel een- daar juist ingevoerd hulpmid
del, een zoogonaamden anhalator, te zen
den. Dit toestel bevat twee tanks mei
zuurstof en waterstof, waaraan eon mie-
cnanisch ademhalingsapparaat en een
slang zijn bevestigd.
Men stelde het in werking en binnen 3
monuten ademde de pasgeborene zelf
standig en zond'zijn dankbare kreten de
wereld in.
DOOR ETHEL M. DELL.
Anne fronste even haar wenkbrauwen.
„Ik had zoo'n hoop, dat je anders zoudt
gaan denken", zeide hij.
Hij haalde zijn schouders op. „Hoe
zou ik dat kunnen? De laatste zes maan
den heb ik het leven van een heilige ge
leefd en, ik ben niet nader bij dén hemel
dan daarvoor. Het gaat me te langzaam.
Ik ben niet geschapen, om eeuwig het
zelfde te doen.
„Dat zeggen we allemaal", zeide Anne
met haar flauw glimlachje. „Maar we
ten we een van allen, waarvoor w>e ge
schapen zijn? Worden wij allen nog niet
steeds geschapen
„Vanavond ben ik niet in een stem
ming voor diepzinnige redeneeringea. Ik
weet, waarvoor ik geschapen werd, en
ik weet waar jij voor geschapen werd,
dat is tenminste voor vanavond
het eenige, waar het op aan komt.
Hij sprak bijna woest, maar hield zich
Belangrijke verduistering.
Het „Scerahajasch Handelsblad" meldt
dat de vroegere kass.er van de firma
Crone, de heer De W.t een bedrag van
drie ton verduisterd heeft. In samenwer
king met den procuratiehouder dier firma,
den heer G. J. K., was er een ingewik
keld knoe:-systeem ontstaan door cheque's
en rekening-couranten te vervalsehen. De
heer De W. verliet inmiddels Indië en
zijn huidige verblijfplaats is onbekend.
De heer K. is gearresteerd.
De gevarein van foto-
grafeerem.
Dat foto grafeerein in Japans che havens
aanleiding kan geven tot moeilijkheden
voor den betrokkene, beeft de tweede
off-icier van de „Tjisomdari", het schip
van de JavaChinaJapan-lijn, dat op
19 Februari le Tandjong Prick is terug
gekeerd van -een reis naar Japaneesche
en Chineesche havens, aan den lijve onder
vonden. De heer C. Klijn namelijk is.
omdat hij in de haven van Keelung, op
Noord Formosa met zijn kodak ecmige
opnamen deed, gedurende twee etmalen im
de gevangenis opgesloten geweest, en ten
gevolge hiervan heeft het schip 24 uur
oponthoud gehad, daar de gezagvoerder
niet wilde vertrekken, alvorens het „ge
rezen misverstand" uit de wereld was
geholpen.
Het „incident" had plaats, aldus ver
telde de heer Klijn aan een vertegenwoor
diger van „Aneta", op 9 December j.l.
Toen heeft hij van het bovendek van de
„Tjisondari" eenige fot-o's genomen zon
der er een oogenblik aan te denken dat
en welke moeilijkheden hij hiermede zou
kunnen krijgen.
De politie had een en ander opgemerkt
en kwam ongeveer een uur na aankomst
aan boord; den heer Klijn werd zijn
fototoestel afgenomen, terwijl zijn films
eveneens in beslag werden genomen.
Feitelijk, aldus werd hem n-og beduid,
moest hij mee naar den wal om zich
over het plegen van dit strafbare feit te
verantwoorden, doch de autoriteiten na
toch luog in. Hij staarde maar steeds in
den zonsondergang. Reeds brandde de
oven uat. De donderwolken stapelden zich
op. De zwarte barrières hadden zich
saam-getrokken tot een ontzaglijke massa,
die onheilspellend oadier kwam. Alllcem
door een roode spleet scheen nog het
roode licht.
Zwijgend zagen zij het opkomen, Anne
droefgeestig voor zich uitstarend, Nap
met bedwongen levendigheid', als wachtte
hij op een signaal.
Langzamerhand ging ook de spleet
dicht en ontstond er een benauwendie duis
ternis.
Anne zuchtte. ,,Ik wou, dat het nu maar
losbrak. Ik wordt het wachten zoo moe".
Als in antwoord begon het in het
Westen lang en dof te rommelen.
„Ah!" zeide zij, niet meer.
Want Nap had zich, alsof het signaal
gekomen was, met een ongelooflijk snel'e
Deweging omgekeerd en zijn armen om
tiaar heen geslagen.
„Zoo, ben je het wachten m-oe, mijn
Koningin mijn Koningin?" zeide hij
en er klonk een h-eesche 1-ach door zijn
woorden heen. „Dan, bij God, zal je
niet langer wachten!"
Zijn, heete adem streek verzengend
ïgs haar gezicht, en voor zij wist, wal
er gebeurde, drukte hij zijne lippen op
men ook genoegen met een door hem
on-derleekende verklaring, waarin hij zich
verplichtte op de volgende reis zich (e
komen aanmelden.
De „Tjisondari" vertrok op tijd naar
Hongkong en Java, zonder verdere „in
cidenten".
Op de volgende reis kwam in Keelung
d-e poliie weer aan boord, en zij moesten
mij hebben. Dat was op 2 Februari j.l.
Onder politie-gelride wend ik naar dein
wal gebracht en da-ar verder aain een lang
durig verhoor onderworpen, waarna ik
werd „uitgenocdigd", onder politie-gele'de
naar Taihoku, een plaatsje twintig mijlen
verder het binnenland in, te wor-den ge
bracht, waar ik voor den Khadi zou moe
ten terecht staan.
Voordat ik bij -dan rechter kwam moed
ik wachten in een getraliede wachtkamer.
Daarin bevond zich eon z.g. „lceuwcn-
kooi" met afzonderlijke cellen, waarin
twee mannen en een vrouw, alle drie C'hi-
neezen, opgesloten zaten.
Ni-et lang daarna werd ik vo-or den rech
ter gebracht. Door middel van een Ja-
panschen tolk, werd me verteld, dat ik
niet had mogen fotografeert en. Toen de
zitting afgeloopen was werd mij mijn
gouden ring afgenomen en het geld uit
mijn beurs. Ik werd met die drie gevan
genen uit de „leeuwen-kooi" in een boeven-
wagen gestopt en ging van hat gerechtshof
naar de gevangenis.
De gewoonte scheen te zijn dat elke
gevangene zich geheel ontkleedt en een
blauw katoenen pakje aantrekt. Hiertegen
verzette ik me; ik mocht tenslotte mijn
eigen kleeren aanhouden. Miin handkoffer
m-oest ik echter afgeven en het werd niet
toegestaan daaruit iets made te nemen.
Da-en nacht kreeg ik matras noch hoofd
kussen,, zoodat er van slapen niet veel
kwam I
In d-en morgen werd er inspscli-e in
de cellen gehou-den. Toen kwam -de Ja
pansche dokter en werd ik ontkleed dn
tegenwoordigheid van hem en zes andere
Japanners. Daarna verdwenen ze, de deur
werd weer achter me gesloten en ik
bleef zitten tot den middag, toen ik weer
voor den rechter moest verschijnen. Eerst
w«erd ak nog in de gelegenheid gesteld om
aan den gezagvoerder een brief te schrij
ven in tegenwoordigheid van een paar
officieren.
Van de gevangenis ging ik weer mei
den boevenwagen naar de rechtzaal. Tij
dens het wachten kon ik na v:el praten
den z.g. tolk overhalen om verbinding met
ons agentschap te bewerkstelligen. Dade
lijk daarna kwam de Japansche agent
Takahashi me opzoeken, en aan hem gaf
ik een duidelijk verslag omtrent mijn
slechte behandeling. Ongeveer een kwar
tier na ons gesprek kreeg ik het eten, dat
ik verlangde.
Van het eerste moment van mijn in
hechtenisneming af heb ik herhaaldelijk
om den Hollandschen consul gevraagd,
doch niemand kon of wilde me begrijpen.
De telefoon was in mijn nabijheid; elke
poging tot verbinding met de buitenwereld
werd me evenwel verhinderd.
Voor den rechter gekomen werd aan
mr. Takahashi toegestaan mij te verdedi
gen. Van dat oogenblik af werd ik beter
behandeld.
Zoo ik later hoorde, vernam de gezag
de hare. Hij kuste haar, zooals zij nog
n-ooit tevoren ge kus-1 was één harts
tochtelijke kus, die haar bloed onstuimig
deed stroomen. Zij kromp eronder samen
en huaver-de, maar was niet in staat te
vluchten, zoo woest en hartstochtelijk hield
hij haar omvat.
Toch lukte het haar, toen zijn lippen
de hare loslieten, te spreken, al was haarr
stem -n-iet meer dan een dof gefluister.
„Nap, ben je krankzinnig? Laat me losI"
Doch hij drukte haar nog vaster tegen
zich aan.
„Ja, ik ben krankzinnig", zeide hij
en zijn woorden kwamen snel en harts
tochtelijk over zijn lippen, die n-og vlak
bij de hare waren. „Ik ben krankzinnig
door jou, Anne. Ik aanbad je. En ik
zweer je, dat geen andere man je ooit
meer in zijn armen houden zal. Anne
g-odin koningin vrouw je bent
de mijne j-e bent de mijne 1
Weer dirukten zijn lippen de hare, weer
had zij het gevoel, alsof een vlam haai*
van het hoofd tot de voeten verzengde.
Radeloos begon zij zich te verzetten, of
schoon zij zich tot haar wanhoop bewust
was, dat zij aan zijn genade overgeleverd
was. Doch hij maakte onmiddellijk een
einde aan haar weerstand met een kracht,
die haar duidelijk deed gevoelen, hoe vol
komen machteloos zij was.
1Gld per pond 20ct. perons-10ct. perrons
N.V. DOUWE EC BERTS TABAKSFABRI EKE N
OPGERICHT 1753
J) E Heeren-Baai is dus thans verkrygbaar in prijzen^
vau50ct.tot f.1.25 per^2 pond.
voerder eerst uit mijn briefje iets van
mijn gevangenschap.
Na de zitting werd ik weer met den
die ven wagen naar de gevangenis terug
gebracht. Bij aankomst op de binnen
plaats zag ik onzen agent met den Neder-
landschen consul. Dadelijk probeerde ik
hen le spreken te krijgen, echter te ver
geefs. De hierop volgende nacht was niet
zoo verschrikkelijk als de vorige, daar de
agent me verteld had, dat ik den volgen
den morgen zou worden vrijgesproken.
Dit gaf me een betere nachtrust.
Den volgenden morgen werd ik uil
mijn oei gehaald om nogmaals voor den
rechter te verschijnen. In de rechtzaal
bevonden zich de Nederlan-dsche consul
met onze en andere agenten van scheep-
vaartmijen. De heer Takahashi werd mijn
tolk bij de ondervraging, welke bijna ge
lijk was aan die van den vorigen dag.
Het vonnis luidde 50 Yen boete. Na idie
uitspraak ging ik weer naar de gevangenis,
waar ik alles terugkreeg, wat me wias af
genomen onder aftrek van voedinggel-d.
Maar mijn kodak en film kreeg ik niet
terug
Tot zoover „Aneta's" communiqué.
In Ned.-Indië fotografeere-n de vele
Japansche toeristen met uitzondering
van in enkele „verboden kringen" er
„Dacht je, dat je me altijd en eeuwig
in bedwang kon houden? Het maakt me
maai" erger. Ik ben een woesteling en
dergelijke ketenen houden mij niet tegen.
Waartoe dient het om tegen het noodlot
(e vechten? Jij hebt het gedaan, zoolang
als ik je ken; maar per slot van rekening
ben je verslagen. Ja, je kunt je gezicht
van me afwenden. Dat maakt nu geen
verschil meer. Ik heb alles op deze kaart
gezet en ik heb gewonnen. Je bent vanaf
den eersten dag, dat ik je ontmoetije-,
een godin voor mij geweest. Vanavond
zul je vrouw zijn".
Hij barstte in een triompheerenden
lach uit. Zij kon het woeste kloppen van
zijn hart voelen, terwijl het hare in haar
stierf. De gloed van zijn hartstocht om
ringde haar als een boschbrand, waarin
alles ten gronde gaat.
iMaar zelfs toen nog wist zij, dat er
ergens, ergens een weg moest zijn om
te ontkomen, -en mat het instinct van een
opgejaagd wild zocht zij ernaar.
„Vanavond", zeilde zij, „zal ik welen,
of je me ooit werkelijk hebt lief gehad
„Wal? Durf je dat nou nog vragen?
Wil je me soms op de proef stellen?
Wil ik je laten zien, hoeveel ik van je
houd?"
„Neen", zeide zij. „Neem je armen
weg".
maar op los en is een Japanner zonder
kodak niet denkbaar.
Verkeersmiddelen in Zeeland.
Door Ged. Staten van Zeeland hadden
te-gen Maandagmiddag tot een vergadering
in hun vergaderzaal te Middelburg opge
roepen vertegenwoordigers van verschil
lende verkeers-insteliingen in Zeeland en
bij het verkeer belanghebbende colleges en
personen teneinde een en ander betreffende
het verkeer te bespreken.
Onder de aanwezigen merklen wij naast
vertegenwoordigers van verkeers-insteliin
gen o.a. op vertegenwoordigers der beide
Kamers van Koophandel in Zeeland;den
inspecteur en adjunct-inspecteur van de
P. T. T.; vertegenwoordigers van de
Z-eeuwsche Handels-reizigers - vereenig'ing,
van de Z. L. M„ enz.
De voorzitter, de Commissaris der Ko
ningin, herinnerde er aain, dat ook verleden
jaar eene vergadering als deze is gehouden,
zulk© vergaderingen zijn goed om te ko
men tot onderlinge samenwerking, ten
bate van het reizend publiek. Spr. vleit
zich allerminst met de gedachte, dat ei-
Zij verwachtte n-iet, dat hij zou gehoor
zamen, maar onmiddellijk Liet hij haar
los.
„En nu?" zeide hij.
Zij waggelde bijna, zoo zeer verbaasde
haar zijn gewilligheid. Doch dan kwam
even gauw het besef, dat hij haar niet
werkelijk vrij gelaten had. Hij had haar
alleen maar even haar zin willen geven,
dat was al-les. Hij stond daar voor haar
met al de arrogance van een veroveraar.
En in de toenemende donkterte fonkel
den zijn oogen als de oogen van een tijger
doorboorden twee vlammen de duis
ternis.
Zij verzamelde al haar kracht om hem
weerstand te bieden met al die onbewuste
majesteit, welke hem het eerst tot haar
aangetrokken had.
„En laten we nu elkaar eens en voor
a-1 goed begrijpen."
„Wat?" zeide hij. „Begrijp je me nog
niet? Besef je nog niet, dat, wanneer een
man van mijn slag een vrouw hebben wil
hij haar neemt?"
Weer klonk in zijn stem de diiep-woeste
toon, die haar sidderen dceld. Doch het was
nu niet het oogenblik om terug te deinzen.
Zij wist bij instinct dat bij het eerste tee-
ken van zwakheid hij haar weer in zijn ar
men nemen zou.
(Wordt vervolgd).