RUITEHBOER DE N\ 56. Woensdag 21 Maart 1928 118* Jaargang Buitenland W etenscbappen. LINTVELT's BAZAR Koloniën. fj kenmerkende eigenschappeiQi vanalle r DEHeerenbaai merken Zarhb-geurig-goedbrandend vindé li eek vereenigd in de af èwm DEJieerenbaai van50ct.pei-'/zpond Probeert a maar-jeens van 50 cl. per Vi pond y/l^éftorncte/uiraéciei^/ ProVincienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwarlaal, in Goes 1 2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant COURANT en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIËN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. ZIJ, DIE ZICH MET INGANG VAN 1 APRIL 1928 OP DE GOESCHE COURANT ABONNEEREN, ONT VANGEN DE TOT DIEN DATUM VERSCHIJNENDE NUMMERS GRATIS. OVERZICHT. Ontwapening. Toen Maandagmiddag te Geaèvo in de voorbereidende cniwapeningsooimmiss-e de Russische voorstellen, die de algemeene ontwapening in vier jaar tijds beoog:m, ter tafel werden gebracht, stond de Rus Litwinof op om die voorstellen- te ver dedigen en ze aan le prij'zen als het eenige middel om algeheele en gelijktij dige ontwapening te verwezenlijken. Geen der vroegere voorstellen, die de Volken bond bestudeerde, beoogde volgens hem dit doel, zoodat de sovjet delegatie de eerste zal zijn die deze gedachte in con crete voorstellen voor den Volkenbond en in de atmosfeer van internationale relaties heeit geplaatst. Geen ander voor stel is volgens Litwinof in staat, het pro bleem van algemeene veiligheid en vrede op le lossen en hij verlangde dat bij de aanstaande discussie over zijn voorstellen duidelijk en definitief antwoord zou wor den gegeven op de twee volgende vragen: le. vereenigt de commissie zich met het denkbeeld van algemeene ontwape ning gedurende vier jaar, en 2e. gaat zij accoord met een grond slag van ontwapening, die in een jaar tijds den oorlog geheel onmogelijk maakt? Hij verklaarde voorts -dat de sovjet- voorstellen overeenstemmen met de wen- schen van de groote massa der arbeiders, met name met die dier vrouwen, en ging daarna in het kort de werkzaamheden van den Voikenlxnd voor de ontwapening na, om tenslotte tot de conclusie te ko men dat nog geen enkele stap in de rich ting der ontwapening was gedaan. Hij drong daarna aan op een openlijke be antwoording van de vragen, die hij stelde en eindigde met een beroep op de Ver- eeniigde Staten, die volgens hem logischer wijze niets anders kunnen doea dan de Russische voorstellen steunen, willen zij den ernst bewijzen van de door Ame rika gedane voorstellen om den oorlog buiten de wet te stellen. De Du-itsche gedelegeerde, graaf Be.n- storf kwam toen zijn warme kistemlming met de Russische voorstellen ver zekeren. Maar dat moet volgens Havas een slech ten -indruk te Genève hebben gemaakt. Doordat eenzelfde advertentie drie maal geplaatst twee maal wordt berekend, is de prijs per regel slechts 16 cent. Hoék Koningstraat - Magdalenastraat. SPECIAAL ADRES IN: GLAS, PORCELEIN EN AARDEWERK. 74 FEUILLETON In 1 -even gebracht. In het Evangelie-ziekenhuis te Boston, is men er in geslaagd een kind, dat oogen- schijnlijk dood geboren was, na moer dian een lualf uur in 't Leven te brengen. Nadat men eerst mat alle mogelijke middelen geprobeerd'' had, het kind te doen ademhalen, telefoneerde de dokter, che het behandelde, naar de brandweer om sitel een- daar juist ingevoerd hulpmid del, een zoogonaamden anhalator, te zen den. Dit toestel bevat twee tanks mei zuurstof en waterstof, waaraan eon mie- cnanisch ademhalingsapparaat en een slang zijn bevestigd. Men stelde het in werking en binnen 3 monuten ademde de pasgeborene zelf standig en zond'zijn dankbare kreten de wereld in. DOOR ETHEL M. DELL. Anne fronste even haar wenkbrauwen. „Ik had zoo'n hoop, dat je anders zoudt gaan denken", zeide hij. Hij haalde zijn schouders op. „Hoe zou ik dat kunnen? De laatste zes maan den heb ik het leven van een heilige ge leefd en, ik ben niet nader bij dén hemel dan daarvoor. Het gaat me te langzaam. Ik ben niet geschapen, om eeuwig het zelfde te doen. „Dat zeggen we allemaal", zeide Anne met haar flauw glimlachje. „Maar we ten we een van allen, waarvoor w>e ge schapen zijn? Worden wij allen nog niet steeds geschapen „Vanavond ben ik niet in een stem ming voor diepzinnige redeneeringea. Ik weet, waarvoor ik geschapen werd, en ik weet waar jij voor geschapen werd, dat is tenminste voor vanavond het eenige, waar het op aan komt. Hij sprak bijna woest, maar hield zich Belangrijke verduistering. Het „Scerahajasch Handelsblad" meldt dat de vroegere kass.er van de firma Crone, de heer De W.t een bedrag van drie ton verduisterd heeft. In samenwer king met den procuratiehouder dier firma, den heer G. J. K., was er een ingewik keld knoe:-systeem ontstaan door cheque's en rekening-couranten te vervalsehen. De heer De W. verliet inmiddels Indië en zijn huidige verblijfplaats is onbekend. De heer K. is gearresteerd. De gevarein van foto- grafeerem. Dat foto grafeerein in Japans che havens aanleiding kan geven tot moeilijkheden voor den betrokkene, beeft de tweede off-icier van de „Tjisomdari", het schip van de JavaChinaJapan-lijn, dat op 19 Februari le Tandjong Prick is terug gekeerd van -een reis naar Japaneesche en Chineesche havens, aan den lijve onder vonden. De heer C. Klijn namelijk is. omdat hij in de haven van Keelung, op Noord Formosa met zijn kodak ecmige opnamen deed, gedurende twee etmalen im de gevangenis opgesloten geweest, en ten gevolge hiervan heeft het schip 24 uur oponthoud gehad, daar de gezagvoerder niet wilde vertrekken, alvorens het „ge rezen misverstand" uit de wereld was geholpen. Het „incident" had plaats, aldus ver telde de heer Klijn aan een vertegenwoor diger van „Aneta", op 9 December j.l. Toen heeft hij van het bovendek van de „Tjisondari" eenige fot-o's genomen zon der er een oogenblik aan te denken dat en welke moeilijkheden hij hiermede zou kunnen krijgen. De politie had een en ander opgemerkt en kwam ongeveer een uur na aankomst aan boord; den heer Klijn werd zijn fototoestel afgenomen, terwijl zijn films eveneens in beslag werden genomen. Feitelijk, aldus werd hem n-og beduid, moest hij mee naar den wal om zich over het plegen van dit strafbare feit te verantwoorden, doch de autoriteiten na toch luog in. Hij staarde maar steeds in den zonsondergang. Reeds brandde de oven uat. De donderwolken stapelden zich op. De zwarte barrières hadden zich saam-getrokken tot een ontzaglijke massa, die onheilspellend oadier kwam. Alllcem door een roode spleet scheen nog het roode licht. Zwijgend zagen zij het opkomen, Anne droefgeestig voor zich uitstarend, Nap met bedwongen levendigheid', als wachtte hij op een signaal. Langzamerhand ging ook de spleet dicht en ontstond er een benauwendie duis ternis. Anne zuchtte. ,,Ik wou, dat het nu maar losbrak. Ik wordt het wachten zoo moe". Als in antwoord begon het in het Westen lang en dof te rommelen. „Ah!" zeide zij, niet meer. Want Nap had zich, alsof het signaal gekomen was, met een ongelooflijk snel'e Deweging omgekeerd en zijn armen om tiaar heen geslagen. „Zoo, ben je het wachten m-oe, mijn Koningin mijn Koningin?" zeide hij en er klonk een h-eesche 1-ach door zijn woorden heen. „Dan, bij God, zal je niet langer wachten!" Zijn, heete adem streek verzengend ïgs haar gezicht, en voor zij wist, wal er gebeurde, drukte hij zijne lippen op men ook genoegen met een door hem on-derleekende verklaring, waarin hij zich verplichtte op de volgende reis zich (e komen aanmelden. De „Tjisondari" vertrok op tijd naar Hongkong en Java, zonder verdere „in cidenten". Op de volgende reis kwam in Keelung d-e poliie weer aan boord, en zij moesten mij hebben. Dat was op 2 Februari j.l. Onder politie-gelride wend ik naar dein wal gebracht en da-ar verder aain een lang durig verhoor onderworpen, waarna ik werd „uitgenocdigd", onder politie-gele'de naar Taihoku, een plaatsje twintig mijlen verder het binnenland in, te wor-den ge bracht, waar ik voor den Khadi zou moe ten terecht staan. Voordat ik bij -dan rechter kwam moed ik wachten in een getraliede wachtkamer. Daarin bevond zich eon z.g. „lceuwcn- kooi" met afzonderlijke cellen, waarin twee mannen en een vrouw, alle drie C'hi- neezen, opgesloten zaten. Ni-et lang daarna werd ik vo-or den rech ter gebracht. Door middel van een Ja- panschen tolk, werd me verteld, dat ik niet had mogen fotografeert en. Toen de zitting afgeloopen was werd mij mijn gouden ring afgenomen en het geld uit mijn beurs. Ik werd met die drie gevan genen uit de „leeuwen-kooi" in een boeven- wagen gestopt en ging van hat gerechtshof naar de gevangenis. De gewoonte scheen te zijn dat elke gevangene zich geheel ontkleedt en een blauw katoenen pakje aantrekt. Hiertegen verzette ik me; ik mocht tenslotte mijn eigen kleeren aanhouden. Miin handkoffer m-oest ik echter afgeven en het werd niet toegestaan daaruit iets made te nemen. Da-en nacht kreeg ik matras noch hoofd kussen,, zoodat er van slapen niet veel kwam I In d-en morgen werd er inspscli-e in de cellen gehou-den. Toen kwam -de Ja pansche dokter en werd ik ontkleed dn tegenwoordigheid van hem en zes andere Japanners. Daarna verdwenen ze, de deur werd weer achter me gesloten en ik bleef zitten tot den middag, toen ik weer voor den rechter moest verschijnen. Eerst w«erd ak nog in de gelegenheid gesteld om aan den gezagvoerder een brief te schrij ven in tegenwoordigheid van een paar officieren. Van de gevangenis ging ik weer mei den boevenwagen naar de rechtzaal. Tij dens het wachten kon ik na v:el praten den z.g. tolk overhalen om verbinding met ons agentschap te bewerkstelligen. Dade lijk daarna kwam de Japansche agent Takahashi me opzoeken, en aan hem gaf ik een duidelijk verslag omtrent mijn slechte behandeling. Ongeveer een kwar tier na ons gesprek kreeg ik het eten, dat ik verlangde. Van het eerste moment van mijn in hechtenisneming af heb ik herhaaldelijk om den Hollandschen consul gevraagd, doch niemand kon of wilde me begrijpen. De telefoon was in mijn nabijheid; elke poging tot verbinding met de buitenwereld werd me evenwel verhinderd. Voor den rechter gekomen werd aan mr. Takahashi toegestaan mij te verdedi gen. Van dat oogenblik af werd ik beter behandeld. Zoo ik later hoorde, vernam de gezag de hare. Hij kuste haar, zooals zij nog n-ooit tevoren ge kus-1 was één harts tochtelijke kus, die haar bloed onstuimig deed stroomen. Zij kromp eronder samen en huaver-de, maar was niet in staat te vluchten, zoo woest en hartstochtelijk hield hij haar omvat. Toch lukte het haar, toen zijn lippen de hare loslieten, te spreken, al was haarr stem -n-iet meer dan een dof gefluister. „Nap, ben je krankzinnig? Laat me losI" Doch hij drukte haar nog vaster tegen zich aan. „Ja, ik ben krankzinnig", zeide hij en zijn woorden kwamen snel en harts tochtelijk over zijn lippen, die n-og vlak bij de hare waren. „Ik ben krankzinnig door jou, Anne. Ik aanbad je. En ik zweer je, dat geen andere man je ooit meer in zijn armen houden zal. Anne g-odin koningin vrouw je bent de mijne j-e bent de mijne 1 Weer dirukten zijn lippen de hare, weer had zij het gevoel, alsof een vlam haai* van het hoofd tot de voeten verzengde. Radeloos begon zij zich te verzetten, of schoon zij zich tot haar wanhoop bewust was, dat zij aan zijn genade overgeleverd was. Doch hij maakte onmiddellijk een einde aan haar weerstand met een kracht, die haar duidelijk deed gevoelen, hoe vol komen machteloos zij was. 1Gld per pond 20ct. perons-10ct. perrons N.V. DOUWE EC BERTS TABAKSFABRI EKE N OPGERICHT 1753 J) E Heeren-Baai is dus thans verkrygbaar in prijzen^ vau50ct.tot f.1.25 per^2 pond. voerder eerst uit mijn briefje iets van mijn gevangenschap. Na de zitting werd ik weer met den die ven wagen naar de gevangenis terug gebracht. Bij aankomst op de binnen plaats zag ik onzen agent met den Neder- landschen consul. Dadelijk probeerde ik hen le spreken te krijgen, echter te ver geefs. De hierop volgende nacht was niet zoo verschrikkelijk als de vorige, daar de agent me verteld had, dat ik den volgen den morgen zou worden vrijgesproken. Dit gaf me een betere nachtrust. Den volgenden morgen werd ik uil mijn oei gehaald om nogmaals voor den rechter te verschijnen. In de rechtzaal bevonden zich de Nederlan-dsche consul met onze en andere agenten van scheep- vaartmijen. De heer Takahashi werd mijn tolk bij de ondervraging, welke bijna ge lijk was aan die van den vorigen dag. Het vonnis luidde 50 Yen boete. Na idie uitspraak ging ik weer naar de gevangenis, waar ik alles terugkreeg, wat me wias af genomen onder aftrek van voedinggel-d. Maar mijn kodak en film kreeg ik niet terug Tot zoover „Aneta's" communiqué. In Ned.-Indië fotografeere-n de vele Japansche toeristen met uitzondering van in enkele „verboden kringen" er „Dacht je, dat je me altijd en eeuwig in bedwang kon houden? Het maakt me maai" erger. Ik ben een woesteling en dergelijke ketenen houden mij niet tegen. Waartoe dient het om tegen het noodlot (e vechten? Jij hebt het gedaan, zoolang als ik je ken; maar per slot van rekening ben je verslagen. Ja, je kunt je gezicht van me afwenden. Dat maakt nu geen verschil meer. Ik heb alles op deze kaart gezet en ik heb gewonnen. Je bent vanaf den eersten dag, dat ik je ontmoetije-, een godin voor mij geweest. Vanavond zul je vrouw zijn". Hij barstte in een triompheerenden lach uit. Zij kon het woeste kloppen van zijn hart voelen, terwijl het hare in haar stierf. De gloed van zijn hartstocht om ringde haar als een boschbrand, waarin alles ten gronde gaat. iMaar zelfs toen nog wist zij, dat er ergens, ergens een weg moest zijn om te ontkomen, -en mat het instinct van een opgejaagd wild zocht zij ernaar. „Vanavond", zeilde zij, „zal ik welen, of je me ooit werkelijk hebt lief gehad „Wal? Durf je dat nou nog vragen? Wil je me soms op de proef stellen? Wil ik je laten zien, hoeveel ik van je houd?" „Neen", zeide zij. „Neem je armen weg". maar op los en is een Japanner zonder kodak niet denkbaar. Verkeersmiddelen in Zeeland. Door Ged. Staten van Zeeland hadden te-gen Maandagmiddag tot een vergadering in hun vergaderzaal te Middelburg opge roepen vertegenwoordigers van verschil lende verkeers-insteliingen in Zeeland en bij het verkeer belanghebbende colleges en personen teneinde een en ander betreffende het verkeer te bespreken. Onder de aanwezigen merklen wij naast vertegenwoordigers van verkeers-insteliin gen o.a. op vertegenwoordigers der beide Kamers van Koophandel in Zeeland;den inspecteur en adjunct-inspecteur van de P. T. T.; vertegenwoordigers van de Z-eeuwsche Handels-reizigers - vereenig'ing, van de Z. L. M„ enz. De voorzitter, de Commissaris der Ko ningin, herinnerde er aain, dat ook verleden jaar eene vergadering als deze is gehouden, zulk© vergaderingen zijn goed om te ko men tot onderlinge samenwerking, ten bate van het reizend publiek. Spr. vleit zich allerminst met de gedachte, dat ei- Zij verwachtte n-iet, dat hij zou gehoor zamen, maar onmiddellijk Liet hij haar los. „En nu?" zeide hij. Zij waggelde bijna, zoo zeer verbaasde haar zijn gewilligheid. Doch dan kwam even gauw het besef, dat hij haar niet werkelijk vrij gelaten had. Hij had haar alleen maar even haar zin willen geven, dat was al-les. Hij stond daar voor haar met al de arrogance van een veroveraar. En in de toenemende donkterte fonkel den zijn oogen als de oogen van een tijger doorboorden twee vlammen de duis ternis. Zij verzamelde al haar kracht om hem weerstand te bieden met al die onbewuste majesteit, welke hem het eerst tot haar aangetrokken had. „En laten we nu elkaar eens en voor a-1 goed begrijpen." „Wat?" zeide hij. „Begrijp je me nog niet? Besef je nog niet, dat, wanneer een man van mijn slag een vrouw hebben wil hij haar neemt?" Weer klonk in zijn stem de diiep-woeste toon, die haar sidderen dceld. Doch het was nu niet het oogenblik om terug te deinzen. Zij wist bij instinct dat bij het eerste tee- ken van zwakheid hij haar weer in zijn ar men nemen zou. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1928 | | pagina 1