RUITENBOER
N\ 55.
Woensdag 11 Maart 1928
115° Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel
Buitenland
LINTVELT's BAZAR
Koloniën.
ProVincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2.
builen Goes f2, -.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE i COURANT
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant jjMjllllliïl en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIËN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
ZIJ, DIE ZICH MET INGANG VAN
1 APRIL 1928 OP DE GOESCHE
COURANT ABONNEEREN, ONT
VANGEN DE TOT DIEN DATUM
VERSCHIJNENDE NUMMERS
GRATIS.
OVERZICHT.
De Volkenbondsraad uiteen.
De driemaandelijkstihie vergade ing van
den Volkenbondsraad is weer afgeloopen.
De groo'.e leiders der interna tiornale poli
tiek in Europa Lebben weer gelegenheid
gehad elkaar te ontmoeten en tal van pro
blemen met elkaar te bezien. Een enkel
probleem heeft men zelfs aangevat en e n
eindje verschoven. Uit den weg geruimd
is het dan nog niet. Men kan zelfs van
meening verschillen over de vraag, of
het obstakel nu lastiger iigt of minder
hinder zal verschaffen in het internatio
nale politieke verkeer. Zoo b.v. in zake
de Hongaarsche optanten. Er zijn vele
toeschouwers, die het als een schitterende
prestatie van den Volkenbomdsraad be
schouwen, wat hij in dit H ongaar sch-
Roemeensch geschil heeft gedaan. Twee
neutrale rechters in het Parijsche Hof
van Arbitrage en de heele zaak tot een
rechtskwestie gemaakt, is dat geen gewel
dige vooruitgang, zoo redeneeren zij.
Maar daartegenover betoogen anderen,
dat de Raad met zijn advies de Roe
menen rebelsch heeft gemaakt. Zij wij
zen op de heftige oppositie in Boekarest
en meemen, dat het optanten-probleem wel
anders, maar niet gunstiger is komen te
liggen.
De toekomst zal eerst uitwijzen, wat
de blijvende waarde is van het Raads
besluit in dezen.
Ook na de laatste Raadsvergadering
is er reden tot gejuich noch tot gewee
klaag. Er wordt in Genève op beschei
den schaal goed werk gedaan.
Kerk en fascisme.
Sedert Mussolini order gaf tot dë al-
gebesle ontbinding van de Katholieke
Volkspartij zijn de betrekkingen tusschen
kardinaal Gasparri, den pauselijktn staats
secretaris, en het fascisme steeds ge
spannen gebleven. Toen Farimacci nog
secretaris-generaal der Fascistische Par
tij was, was de verhouding zelfs zeer
Hoek Koningstraat - Magdalenastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
70 FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
Voor dezen ©enen dag - voor diezen
eenen dag had zij de woestijn achter
zich gelaten. Half tegen beter weten in
had zij toegegeven, maar zij voelde geen
spijt. Morgen zou zij weer hier terug
zijn m die kale streken, waarin zij heel
haar leven had doorgebracht.
Doch voor dezen eenen dag bloeiden
de rozen voor haar; diep dronk zij haar
geur in. Dit korte, heerlijke uur was zoo
onverwacht, zoo plotseling onverwacht ge
komen. Het verwonderde haar, dat zij
één oogenhlik had kunnen aarzelen.
Misschien kwamen herinneringen aan
een anderen dag in haar op, terwijl zij
achterover leunde in de kussens en haar
ziel opende voor den zonneschijn, herinne
ringen aan een prikkelenden winterdag, die
in dezelfde vroolijkheid begonnen en met
zoon afschuwelijk onheil geëindigd was.
Doch als zij kwamen, dan joeg zij ze vast
beraden op de vlucht. Er was geen tijd te
verspillen aan verleden of toekomst. Voor
dezen eenen dag wildie zij den godenwijm
dhnken, wilde zij leven.
vijandig; doch met zijn aftreden is er
cc:i verbetering gekomen al woedt de
strijd tusschen den kardinaal en den dic
tator ondergronds nog voort.
Men weet, schrijft thans Ironisch het
fascistische blad „Tevere", dat kardi
naal Ga spam, sclie p zinnig waa nemer dier
politieke ver schijn selem, van nabij het le
ven van het fascistisch regime volgt met
een objectiviteit en een christelijke mild
heid, die overbekend zijn. De redevoe
ringen van den kardinaal hebben vaak be
trekking op bet fascisme, vandaar dat
wij ons, nederige kroniekschrijvers als wij
zijn, veroorloven den inhoud ervan aan
onze lezers mede te deelen. Z.Em. acht
zich gelukkig dat de Heilige Vader ein
delijk Gasparri's meaning is toegedaan
in de be oor dee ling van het fascisme: liet
fascisme, dat een bende roovers ea die
ven in zijn midden i heeft. De kardinaal-
secretaris wist met zijn nauwkeurige ken
nis hoeveel delinquenten en /hoeveel die
ven zich in de fascistische gelederen heb
ben weten te dringen en meermalei heeft
hij den Heiligen Vader ingelicht, maar
nu pas zou de Paus de oogen voor die
duidelijke feiten hebben geopend.
En het blad haalt nog verder uit die
redevoeringen vair. den kardinaal aan wat
deze aan zijn hoorders ^uitrent de eco
nomische crisis in Italië, welker oorzaak
bij met stelligheid weet af te leiden,
heeft medegedeeld. De Italcaanscl.e natie
lijdt veel, zij zit tot over de ooren in die
belastingen, terwijl het fascisme het geld
verspilt. De oninoodige uitgaven zijn schan
delijk, de willekeur ondragelijk. Z.Em.
is echter verheugd dat een dergelijke toe
stand niet kan voortduren. JHij denkt dus
terecht zoo spot het blad dat men
geen enkele berekening kan maken ten
opzichte van den duur van het fascisme;
hij schudt het edele hoofd' en verklaart
dat alleen God kan uweten hoe dit
zal eindigen.
Een dievenbende.
Te Semarang zijn elf personen gearres
teerd, onder wie een Europeaan, Thomas
genaamd. Meer arrestaties zijn te ver
wachten. Dit alles in verband met het
optreden van een dievenbende, die in M:d-
den-Java opereerde en waarvan de leden
tevens de daders zouden zijn van dief
stallen in het heuvel terrein.
De speel club.
In Soerabaja is in de eerste helft van
Februari de behandeling van een eigen
aardige rechtszaak aangevangen tegen de
oprichters van de sociëteit De Vriend
schap".
Er waren in deze izaak niet minder dan
18 getuigen opgeroepen. De 5 verdach
ten werden bijgestaan door5 advo
caten.
De zaak zelve komt hierop neer. Een
paar jaar geleden richtten een paar Euro
peanen een sociëteit op, welke feitelijk
een verkapte dob belgelegen hei cl was. vP©
eerste poging, om de soos in het leven
te houden, mislukte, het /ledental verliep
Nap reed zondier ©en wooird1 te z>
Hij droeg een masker, zij had geen vat op
zijn gedachten, maar dacht ook bijna niet
aan hem. Zij had geen behoefte om te
praten. Zij wilde zich alleen overgeven
aan het reine genot van een snel zich voort
bewegen. Zij had volkomen vertrouwen in
zijn stuurkunst. Hoe brlutaal hij anders
was, als zij naast hem zat, was hij nooit
roekeloos.
De weiden lagen vol hooide geur ervan
lag als een betoovering op de zinnen. Het
gesnor ld er maaimachine vulde de lucht
met een droomerig gegons. Het was als
een wiegeliedje. En steeds snelden zij
voort, door steden en dbrpeo en gehuchten,
door bosschen en nauwe paden en vlakke
landen, zeker en vlug en geruischloos, be
halve dan het vroolijke snorren van den
motor, die zacht tegen zichzelf zong als
een bromtol.
Zij gingen door streken, die Anne nooit
gezien had, maar Nap door en door scheen
te kennen, want hij hield nooit op om den
weg te vragen en keek nooit op naai* de
wegwijzers bij de kruispunten. Zij verwon
derde zich over zijn zelfvertrouwen',
vroeg niets. Het was geen dag voor vragen
Toen zij echter ten slotte op een uitge
strekte heide kwamen, waar de erica in
diep rose tinten bloeide, riep zij hem plot
seling toe te stoppen',
„Daar moet ik wat van hebben. Het is
de eerste, die ik van het jaar gezien heb.
Kijk een si Hoe prachtig!
en tenslotte konden de oprichters de huur
van de woning waarin de sociëteit was
ondergebracht, niet mieter betalen. Ver
leden jaar werd echter getracht, om de
oude vereeniging weer nieuw leven in te
blazon. Daarin slaagde men vrij goed,
doch daarvoor was het noodig om, in
afwijking met hetgeen m die statuten was
bepaald, gok-avonden te a Tanga e en. Dit
werd e'er poli'io door ^pionnen bericht.
Er werd een overval op touw gezet, doch
daarbij moest mem zeer voorzichtig m
werk gaan, want ook de opricl t rs van
bedoelde sociëteit, die zeer goed wisten,
dal zij iets deden wat niet mocht, waren
op hum hoede. Zij werkten als in een
Nick Car ter-verhaal iu-t geheime bei
raarop
onraad werd bespeurd. Dan werden
letjes,
gedrukt
i' t geheim:
werd, wanm
anneer or
oogeinblikketijk alle speel afeltjein eet-
tafeltjes genietamorphoseerd, enfin pre
cies, zooals men dat op de film zi t ge
beuren.
De politie wist echter op een keer on
gemerkt binnen te komen en den main,
die belast was met bet drukken op het
verborgen belletje te overmeesteren, voor
dat hij den spelers een sein had kunnen
geven. Deze werden toen op heeterdaad
betrapt en het speelgerei in be lag ge
nomen.
De oprichters der soos hadden zich
voor de rechtbank te verantwoorden. Een
van hen deed een omstandig verhaal, hoe
de oprichting had plaats gehad, maar op
de vraag van den president, waarvoor die
sociëteit eigenlijk werd opgericht, wist
hij géén aannemelijk antwoord te geven.
Hij verklaarde namelijk, dat dat alleen
was geschied om „degezelligheid
te bevorderen".
De president merkte op: „dat meent
u zelf niet. De oprichter was niet jong
meer, over de zestig, niet? En op dien
leeftijd richt men heusch geen sociëteiten
voor de gezelligheid op. Maar was mis
schien met het zaakje wat te verdie
nen
Na heel veel gedraai bekende verdachte
dat de sociëteit inderdarÜ werd opge
richt, omdat men aan de gokkers een
aardigen duit kon verdiénen. Daar draait
eigenlijk de heele zaak om.
De behandeling zou nog wel enkele
dagen in beslag nemen.
De autobusdienst Rilland-Bath
Bergen op Zoom.
Tegen de beschikking van Ged. Staten
van Zeeland, d.d. 19 Aug. 1927, waarbij
aan J. F. Ogier te Rilland vergunning is
verleend tot het ain werking houden van
een auto busdienst van Rilland naar Ber
gen op Zoom en omgekeerd, uitsluitend
op Donderdagen, ging die Directie de
Ncd. Spoorwegen in beroep.
Dit beroep wordt ongegrond verklaard,
aangezien in verband met de omstandig
heid, dat die kom van de gemeente Ril
land-Bath vrij ver van het spoorwegsta
tion verwijderd its en met Ged. Staten
moet worden aangenomen, dat de onder-
werpelijkc autobusdienst in een bestaande
Aan den kant van den lain gen, witten
weg, die over de heide zigzagde, hield hij
stal en samen gingen zij de elastische heide
in, er door wadend' om de bloemen te
plukken.
Hier ging Anne in dein gloeienden zon
schijn zitten en sloeg haar heldere oogen
naar de zijne op. „Ik wil je er niet voor
bedanken, omdat we vrienden zijn," zei-
de zij. „Maar dit is de heerlijkste dag,
dien ik ooit gekend heb."
Hij sclhoof zijn stofbril in de hoogte
en ging naast haar zitten. „Dus heb je
geen spijt, dat je meegegaan bent?"
vroeg hij.
„Ik zou vandaag geen spijt kunnen heb
ben," antwoordde zij. „Hoe lang ken je
dit heerlijke plekje al?"
Met zijn armen wijd uitgespreid lag hij
achterover in de heide. „Ik ben' hier het
eerst op een lentedag geweest, een dag in
Mei. Het was toen één gloed van bloeien
de brem als stond het an brand'. Het
paste zoo goed bij mij want ik stond
ook in brand."
In de stilte, die hierop volgde, keerde
keerde hij zich om en keek haar aan. Met
de grootste zorgvuldigheid plukte zij ©en
heidestruikje. Een diepe blos verspreide
zich onder zijn blik op haar gelaat.
„Waarom kijk je me niet aan?" vroeg
hij-
Langzaam deed zij het. Hij glimlachte
©enigszins geheimzinnig, alsof hij aiiet ver
wachtte, dat zij terug zou lachen. Het zopr
behoefte voorziet en daarom naast de
spoorwegverbinding tusschen de stations
Rilland-Bath en Bergen op Zoom reden
van bestaan niet kan worden ontzegd,
en Ged. Staten die aangevraagde vergun
ning mitsdien terecht hebben verleend.
Westkapelsche kantklosters.
In de „N. R. C." wordt naar aanlei
ding van een expositie van West-Kap-
pelsch kantwerk in Rotterdam de aandacht
op het kantklossen in dit Walchersche
dorp gevestigd. We ontleenen er aan:
Nadat mevr. Schutten uit Hoorn eeini-
ge jaren geleden haar diploma had behaald
aan de kunstnijverheidsschool te Amster
dam, begon zij met het geven van cursus
sen in kantklossen. Zij hield na afloop
van zulk een cursus een kleine tentoon
stelling, en het getoonde bleek zoozeer
in den smaak te vallen, dat men haar
meermalen vroeg of het te koop was.
Dit bracht mevr. Schutten op het denk
beeld dat met dit werk wellicht meisjes,
die niet in staat waren op andere wijze
hun brood te verdienen, in hun onder
houd zouden kunnen voorzien, en zij hield
licht viel vol op zijn gelaat. Hij knipoogde
naar haar en rekte als een kat, al zijn
ledematen na elkaar uit.
„Zeg maar wanneer het je begint te
vervelen," zeide hij. „Ik ben' volkomen
bereid om je op te vroolijken.
„Ik dacht, dat alleen vervelende men-
schen zich vervelen," zeide zij.
Hij opende eventjes zijn oogen. „Heb
ik dat gezegd of jij?"
Zij begon weer aan de heidestruik te
trekken. „Ik geloof, dat jij de auteur bent"
„Ja, nu herinner ik het me," antwoord
de hij kalm. „Het was dien avond, dat je
me als je hofnar hebt aangesteld, den
avond, dat je droomde, dat ik Ruiten-
boer was, den avond, dat
Zij viel hem zacht, maar beslist in de
rede: „Den avond, dat we vrienden wer
den, Nap."
„Er is dien avond heel wat gebeurd,"
zeide hij, terwijl hij zijn pet wegslingerde.
„Is dat wel verstandig?" woeg zij. „De
zon steekt nog al."
Zonder op de waarschuwing te letten
ging Ihij rechtop zitten. „Anne, vroeg
hij, „heb je ooit na dien nacht van mij ge
droomd?"
Zij gaf geen antwoord, al haar aan
dacht wijdend aan haar bosje heide. Zijn
blikken waren nu niet meer op haar ge
zicht, doch op haar handen gericht. Dan
haalde hij een stukje touw uit zijn zak en
begon dat om de stengels, die zij vasthield',
te winden. Toen hij er een knoop oplegde,
in Den Haag een tentoonstelling met de
bedoeling zekerheid daaromtrent te ver
krijgen.
Deze onderneming slaagde volkomen.
Mevr. Schutten kreeg den steun van de
Koningin Moeder, die haar verzekerde,
dat zij indien er materiaal noodig was, te
allen tijde bij Haar mocht aankloppen.
Een lange lijst van bestellingen was mede
het resultaat.
Een en ander had de aandacht getrok
ken van ds. Reus, den predikant van het
verarmde Westkapelle, die mevr. Schutten
verzocht, daar te komen. Zij heeft dat
gedaan. Zij vond er een zindelijke, blij-
moedaige bevolking, prettige menschen om
mee te werken. De zindelijkheid was na
tuurlijk een factor van beteekemis voor
dezen arbeid.
In Februari 1926 begon mevr. "Schut
ten er te werken met 35 meisjes en vrou
wen. Zij kon aanvankelijk niet meer dan
een week beschikbaar stellen om hun het
kantklossen te leeren. Dies werd er hard
gewerkt. Er werden zelfs dagen gemaakt
van half 9 tot half 11, zoodat de West-
kappelsche schoonen na die week niet
begon hij:
„Daarom ben je dus bang voor mij
vandaag. Ik wist, dat er iets was. Ik ver
moedde het al, toen ik je vanochtend op
de trap zag. Wanneer ik je hand in de
mijne houd, kan ik in je ziel lezen. Wat
was het, Anne? Ruitenboer op een zwarte
merrie, zijn ondergang tegemoet rijdend?"
Hij lachte zachtjes tegen haar, .als was
zij een kind. Hij keek nog naar haar hand.
Plotseling legde hij de zijne erop en richtte
zijn blik op haar gelaat.
„Of was het misschien een wilde?"
vroeg hij even kalm.
Ondanks h aarzelfondanks de gloeien
de zon huiverde zij.
„Ja," zeide hij, „maar is het niet beter"
hem tegenstand te bieden dan weg te loo-
pen Heb je dat niet altijd zoo gevonden
Eens heb je hein ©en zoen gegeven, Anne.
Herinner je je dat nog? Dat is het heer
lijkste, wat hem ooit ten deel gevallen is."
Hij sprak met een teederheid, die haai*
verbaasde. Zijn oogen hielden de hare ge
vangen, maar zonder dwang. Hij wiegde
haar angst voor hem an slaap, zooals hij
alleen dat kon.
Met bevende lippen antwoordde zij„Ik
heb me later dikwijls afgevraagd, of ik
er wel.goed aan gedaan heb?"
(Wordt vervolgd).