N°. iö
Woensdag i Februari 1928
ÜS" Jaargang.
Buitenland
LlNTVELT's BAZAR
Koloniën.
Uit de Radiowereld
Uit de Pers.
W etepscbappen.
FrovincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, .Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE g COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kkouwens Ross* Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regeL Advertentiën wordeu
aangenomeo tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Maarschalk Haig
In den nacht van Zondag op Maandag
is in Engeland lord Haig overleden, die
in de tweede faze van de wereldoorlog
de aanvoerder was van de Britsche strijd
krachten an Noord-Frankrijk en België.
Voor zijn diensten aan zijn land bewe
zen kreeg hij een regeeringsigeschenk, groot
100.000 p. st. Voorts werd hij als graaf
Haig en baron Haiig van Bemersyde ijn
den adelstand verheven. Dan werd hem
de „Order of Merit" verleend en uit vrij
willige bijdragen van zijn bewonderaars
werd het huis te Bemersyde, waar zijn
ges]acht gedurende langen tijd had ge
woond, voor hem gekocht.
Na den oorlog was Haig korten tijd
opperbevelhebber van Groot-Bnttannië
toen die positie werd opgeheven, wilide
hij geien andere aanvaarden, doch wijdde
verder al zijn energie aan de steun ver
leening aan oud-gedienden.
Lord Haig is 66 jaar gewordenwaar
schijnlijk is hij overleden aan hartverlam-
ming.
Na een universitaire opleiding te heb
ben genoten (Clafton en Oxford) trad
Haig in 1855 in dienst bij de huzaren en
in 1891 werd hij tot kapitein bevorderd.
In 1898 diende hij bij het leger in Egyp
te en nam deel aan de Nijlcampagne, wel
ke hem de benoeming bracht van majoor.
Ook in dien Boerenoorlog heeft hij mee
gevochten, terwijl hij steeds boogere ran
gen bereikte.
Van 1906 tot 1909 was hij werkzaam
te Londen aan het diept, vain oorlog en
nam er deel aan de reorganisatie van
dien staf en de verbetering vaia de leger-
organisatie.
Na een stage in Brltsch-Indië als chef
van den staf hij werd er luit.-gene
raal werd Haig in 1912 benoemd tot
commandant van Afdiersbot.
Bij het uitbreken' van den oorlog werd
hij, onder ve;dmaarschalk French, belast
met de aanvoering van bet eerste leger
korps van het Engelsche expeditieleger
in Noord-Frankrijk. Het werd zijn taak
den aftocht te leiden van het tweede
legerkorps onder Smith Domen, dat bij
Bergen zwaar geteisterd was. Na den
slag aan de Manie konden dientenge
volge de Engelschen weer naar de Aisne
oprukken: In midden October werd Haig
naar V]aanderen overgeplaatst, waar hij
erin slaagde stand te houden tegen de
Duitsche aanvallen in den slag van Ype-
ren.
Inmiddels was het eerste Britsche le
gerkorps tot een leger aangegroeid, dat
in Mei 1915, onder Haig, den slag van
Nieuw-Kapei le leverde. Toen aan French
het opperbevel over het Britsche expedi
tieleger was ontnomen, werd hij door
Haig opgevojgd, die in 1916 den Somme-
s]ag leverde.
Hoek Koningstraat - Magdaleoastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
50 FEUILLETON
RUITENBOER
DOOR ETHEL M. DELL.
Zij was overtuigd, dat hij, hoe de
uiterlijke schijn ook tegen hem was, de
vriendschap die hen samenbond, niet ver
raden zou. Begrijpen echter deed zij hem
niet ten volle. Zij dacht, dat hij een man
van onstuimiger en vuriger hartstocht was,
doch het kwam haar voor alsof onder
dien hartstocht een zekere standvastig-
uead lag, een hardnekkig vasthouden aan
iet doel, dat door geen enkele omstandig-
ïeid, hoe tragisch ook, kon tegengehou
den worden. Zij wist, in het diepst van
laar ziel, dat hij terugkomen zou.
Zij wilde in die dagen niet te veel aan
ïem jdlenken. Telkens wanneer zij een
jedachte aan hem voelde opkomen, ging
:ij die uit den weg: zij vond haar pas
gevonden vrede te kostbaar, om dien op
iet spel te zetten.
Intusschen ging zij rustig haar weg, nu
xv dan eens geholpen door Lucas, maar
haar zaken zelf regelend, zonder
In 1917 had Haig in Vlaanderen, toen
daar de groote slag woedde, reeds 56
davisbs en 5000 kanoininein te zijner be
schikking.
Uit Stresemanr/s red©.
Nauwelijks 'hersteld van een ernstige
ziekte, heeft Stresemarun kans gezien een
belangwekkende rede le houden in den
rijksdag, een rede, waarin de minister in
groote trekken een overzicht gaf van de
belangrijkste politieke gebeurtenissen in
het afgeloofpen jaar, en waarbij hij o.m.
het voortduren van de bezetting van het
Rijnland door de Fransclien (er sprake
bracht. Onder levendige toejuichingen en
onder instemming van vrijwel het geheele
parlement eischte de minister de ontrui
ming van het Rijnland, omdat hij in een
blijvende bezetting van deze streken een
schier onoverkomelijke hinderpaal zag voor
het DuitschFransche verdrag, dat hij
ais den grondslag beschouwde van den
Europee scben vrede. Slresemann betreur
de bet, dat de betrehk ngein tusschcnDu'tssb
land en Frankrijk vertroebeld werden doo|r
deze Fransche bezetting,te meer, daar
volgens zijn zeggen, tusscben beide landen
op 'het oogenblik geen enkel politiek ge
schil meer bestaat.
Vermoord.
Bij de fami}iie Van Vessem te Princen-
bage is dezer dagen bericht uit Deli ont
vangen, dat haar 23-jarige zoon W. van
Vessem, opzichter bij de Haindelsveree-
niging, bij een overval door een koelie
is gedood.
Radio op school.
In E ngeland is op vele scholen de
radio niet alleen in dienst gesteld van
het onderwijs, maar wordt 'ook de bouw
van radio-apparaten door de leerlingen
zelf na de lesuren beoefend, zoodat de
scholen hun „eigen" ontvangtoestellen be
zitten.
Onze overbevolking.
De „Amh. Crt." schrijft:
De bevolking van ons land neemt ieder
jaar toe met ruim 100.000 zielen. Jaar
op jaar komt er dus een stad als Arnhem
met haar beide voorsteden Velp en
Oosterbeek bij, waarvoor voeding, Mee
ding, werk en.... kapitaal gevonden moet
worden. Ja, ook kapitaal, want geschiedde
dit niet dan zou, indien we bet Neder-
landsch kapitaal deelen door het aantal
inwoners van ons land miu en over bijv.
25 jaar, blijken, dat ons volk in die kwart
eeuw zou zijn verarmd.
Straks, als de Zuiderzee polderland
geworden zal zijn, zullen we weer voor
enkele honderdduizenden meer ruimte
hebben, maar wat beleekent tenslotte dit
getal van enkele honderdduizenden! Vóór
de eerste Zuiderzee-polder is droogge-
in de toekomst te trachten of te willen
zien.
Het nieuws van Sir Giles* ziekte ver
spreidde zich al heel gauw in den omtrek,
en de menschen waren heel lief voor
haar. Intiem kende zij er geen. De lomp
heid van haar man had haar van bijna al
len maatschappelijken omgang beroofd,
maar nooit te voren had zij zoo beseft,
hoezeer het zijn schuld was, dat zij voor
ontoeschietelijk doorging. Voor haar per
soon zou zij liever haar afgezonderd le
ven voortgezet hebben, dioch liet lag niet
in haar aard onhartelijk te zijn. Zij voel
de zich verplicht de haar zoo hartelijk
aangeboden sympathie te aanvaarden. Die
sympathie trof haar, ook al had zij -het,
had zij het voor het zeggen gehad, liever
zonder deze gedaan. Ook Lucas drong er
op zijn vriendelijke manier op aan, dat
zij geen kluizenaarsleven leiden zou. Maar
vooral Mrs. Errol was op dat punt on
verbiddelijk.
„Doe 'het niet, kindlief," zeide zij dik
wijls. „Het mag misschien veel voor heb
ben om je niet in de maatschappij te
bewegen, dat geef ik graag toe. Maar het
as in ieder geval beter dan eenzaamheid.
Sluit jezelf niet op en maak je niet zenuw
achtig. Ik geloof, dat de Heer ons niiet
voor niets bij elkaar gebracht heeft, en
FRISOBMI
ai^5^35^O^5OcL^4£0nd^_
M.V.DOUWE EGBERTS
TABAKS-FABRIEKEN
malen, zullen we het aantal bewoners van
do geheele Zuiderzee en alweer bij heb
ben.
Dus dient gezocht naar een ander afzet
gebied voor onze overbevolking.
Vro eger was Amerika min of meer
de veiligheidsklep, maar sinds dit land
de immigratie aan banden heeft gelegd,
moi&tem we ons op andere doelen, van
de aarde oriënteeren. Daarbij valt vanzelf
de aandacht op dat geweldige groote en
geweldig rijke gebied., dat wij bezitten- in
onze West-Indische kolonie Suriname,
een land zoo groot als Duitschland, dat
in zijn bodem groote rijkdommen bevat,
dat in zijn bosschen ongeveer evenveel
houtsoorten telt als de rest der wereld
tezamen en dat in zijn klimaat de moge
lijkheid biedt tot de meest uiteenloopende
cultures.
Maar, zal men zeggen, Suriname, ge
legen tus scben 3 en 7 graden N.B., heeft
©en tropisch klimaat en i<s dus ongeschikt
voor blijvende vestiging van blanken.
In het „Kol. Weekbl." van 5 dezer
wordt deze kwestie ook behandeld, door
dr. Th. Lens, gep. off. van gezondheid
le ld. van de Landmacht in West-Inidië
en deze zegt hierover o.m. het volgende:
„Nog steeds gelooft men hier, hoe
warmer het klimaat hoe zwarter de
raensch, waarschijnlijk denkend aan de
sneedjes wittebrood in het toastrekje. Men
denkt er niet aan, dat in praehistorisch©
rijken geheel andere factoren dan de
warmte alleen, hun invloed op 't ontstaan
en de verspreiding der rassen hebben
doen gelden. Weinigen bedenken dat
Amerika tot voor korten tijd (geologisch
gesproken) was ingenomen door een ge-
pigmemtieerd ras, van de groote meren in
het Noorden tot aan Pathegonië in het
Zuiden, dat Australië zwart was van
Queensland tot Tasmania evenals Afrika,
waar eerst in historische tijden lichter
gepigmen teerde veroveraars dan de ne
gers, zijn binnengedrongen. In het Noor
den van Europa leeft een geMeurde stam
de Lappen.
Nog steeds gelooft men hier dat de
blanke in tropisch Mimaat moet degenee
ren en in het derde geslacht reeds min
derwaardig is. De ondervinding op Java
of andere dichtbevolkte tropenlamdein, waar
de blanke zich te midden van talrijke oor-
het is toch in ieder geval Zijn schepping."
Dus trachtte Anne zoo hartelijk moge
lijk te zijn, met het gevolg, dat zij op een
ochtend in het begin van Maart een vrien
delijk briefje van Mrs. Damer, de vrouw
van den jagermeester, kreeg met de uit-
noodiging den volgenden dag familiaar
bij haar te komen dineeren.
„Er zullen maar een paar intieme ken
nissen zijn," stond er in het briefje. „Kom
fels het u belieft. Ik h(aid u al (zioot lang eens
willen, hebben."
Anne dacht even over heit briefje na.
Zij had Mrs. Damer altijd graag mogen
lijden, maar haar lust, om naar diners te
gaan, was alles behalve groot. Dodh zij
wist, dat de uitnoodiging uit louter vriend
schap was ingegeven. Mrs. Damer was
altijd voorkomend tegenover iedereen, en
haar kring was het geen gewoonte oei
haar een teleurstelling te bereiden.
Anne dacht nog even.' na, zocht een
excuse., kon er echter geen voeden en nam
ten slotte de invitatie aan..
Zij trok de groenzijden japon aan, die
zij ook op het Jachtbal aan gehad had.
Levendig stond de herinnering aan dien
avond haar eensMaps voor den geest. Na
dien tijd had ze die japon nooit meer ge
dragen en zij wist nauwelijks, hoe zij er
toe gekomen was haar nu aan te trekken.
spronkelijke bewoners vesligde, heeft dit
geleerd. Hier ontkomt de blanke niet
aan den bloiedbedervendein invloed der
besmettelijke tropenzciekten, waarvan die
inboorlingen de dragers zijn, de kolonist
zoomin als zijn kinderen. Anders is dit
in weinig bevolkte tropenlanden, waar de
besmetting niet wordt overgebracht door
inboorlingen (Australië) of waar door
groote droogte de ontwikkeling der ziek te-
tóömen niet plaats 'vindt (Curasao,), of
waar sanitaire maatregelen deze ziekten
kunnen weren (Cuba, Panama, Brazilië).
Met genoegen bemerk ik dat in niet me
disch geschoolde kringen, dank zij de
studies van dien heer Tj. Pyttersen, die
waarheid begint door te dringen, dat niet
de warmte an de tropen het kolomisee-
ren van blanken belet, doch de besmette
lijke tropenzieklen het bezwaar zijn. En
deze tropenziektem zijn tegenwoordig te
voorkomen of te genezen."
Aan bovenstaand oordeel kunnen we
nog het volgende toevoegen:
Reeds eeuwen geleden hebben zich
Europeanen in dit vruchtbare boerenland
gevestigd Het waren de Engelsche ko
lonisten, die omstreeks 1635 hun geluk
in Suriname gingen beproeven. De eerste
Nederlanders kwamen er in 1665'68
onder Abraham Krijnssen, kapitein der
admiraliteit van Zeeland.
In 1845 is de laatste poging met immi
gratie uit Nederland gedaan. Deze po
ging is als geheel mislukt, maar heeft
toch bewezen, dat blanken zich wel dege
lijk aan het klimaat kunnen aanpassen.
Een Nederlander, die ruim twintig ja
ren in Suriname heeft gewoond, ver
klaarde dan ook, er ten stelligste van
overtuigd te zijn, dat immigratie van land
bouwers, mits goed aangepakt en gesteund
door de Regeering, succes moet hebben.
Doch dan moeten de emigranten niet
maar zoo naar Suriname worden gehaald
en ergens neergezet worden..
Mocht mien willen overgaan tot immi
gratie op groote schaal, dan zal- de Re
geering ervoor hebben te zorgen, dat de
immigranten komen op land, rijp voor cul
tuur, dat er op hun toegewezen deel grond
een woning staat eln als de immigrant
niet over de voldoende contanten beschikt
dat de Regeering hem door het eerste
en moeilijkste jaar heenhelpt.
Een vreemde ziekte.
Naar de sowjet-bladen melden, is in
een ziekenhuis te Rjasan een 16-jarig
meisje aangebracht, dat reeds gedurende
ruim 6 jaren lijdende is aan een hoogst
eigenaardige ziekte, die oppervlakkig over
eenkomst vertoont met de bekende slaap
ziekte, maar een geheel andere oorzaak
heeft, namelijk een ruggemergaandoening.
De ziekte is begonnen toen het meisje
10 jaren oud was met hevige koortsaan
vallen. Na behandeling van deze verdwe
nen, maar sindsdien heeft het kind vrij
wel aan één stuk door geslapen. Slechts
met groote moeite gelukt het nu en dan
haar te wekken; zij is dan zeer opgewon
den en heeft hevige huilkrampen. Voor
zoover mogelijk worden deze oogenbliMten
gebruikt om haar voedsel in vloeibaren
vorm toe te dienennu en dan heeft men
Zij stond haar statige gestalte uitstekend.
Dimsdale, die 'haar uitliet, keek haar na
met den bewonderenden eerbied, dien hij
©en koningin zou bewezen hebben-.
Gedurende den rit door het donker
flitste de herinnering aan dien winteravond
haar weer door den geest. Zij herinnerde
zich dien zachten, geruischloozen tocht,
waarin zij op vleugelen gedragen scheen
te worden. Zij herinnerde zich haar ellen
de en moeheid, haar droom en haar ont
waken. Nap was dien avond heel vrien
delijk voor haar geweest. Hij had haar
vertrouwen, haar dankbaarheid, haar
vriendschap gewonnen. Niettegenstaande
zijn minder goede reputatie had zij hem
ten volle vertrouwd en zij had zich dat
vertrouwen niet behoeven te beUagen. Een
zucht ontsnapte haar lippen. Zij begon
haar vriend te missen.
Maar onmiddellijk daarna laad zij die
gedachte snel en onverbiddelijk van zich
afgezet, als had zij een engel met een
vlammend zwaard gezien. Dit was de
weg, dien zij niet wilde bewande^n.
Waarom zou zij dit willen? Er stonden
nu zooveel andere wegen voor haar open.
Toen zij eindelijk uit haar rijituig stapte,
was haar gelaat kalm en rustig als de
zachte lente-avond achter haar.
Boven zag zij de vrouw van den dokter,
echter tot kunstmatige voeding zijn toe
vlucht moeten nemen. Behalve het rugge-
merg vertoont geen der organen afwij
kingen of gebreken.
Het „spook" van Tholen.
Het door velen zoozeer gevreesde
spook heeft zich ontpopt in de gediaante
van een bewoner van Molenvliet, een
jongeman, welke de aardigheid had, ge
kleed in nachtgewaad van een zijner vrou
welijke familieleden, een. fami'ielid, dat
dien avond door „Amor" was aangescho
ten, bang te maken en het daarna zoo
leuk vond, dat hij deze proef bij meer
deren heeft herhaald. Waar vele vrou
wen s avonds zich niet meer naar buiten
durfden begeven., is het gelukkig, dat de
politie hem zoo spoedig te pakken had,
zoodat het „spook" zich vooreerst wel
niet zal Laten zien. Naar de spookver
schijning zelf mededeelt, zijn door hem
niet met opzet meisjes of vrouwen bang
gemaakt. De heeie geschiedenis was
slechts bedoeld als grap om een familie
lid bang le maken.
De fantasie heeft natuurlijk, zooals het
in (d/ergelijke gevallen altijd gaat, er het
Het Zeeuwsche mosselbedrijf.
Men schrijft aan de „N.R.C.":
De Bond van Zeeuwsche Mosselkwee-
kers heeft thans tot het eerstvolgend©
seizoen den handel in mosselen vrij ge
geven, d. w. z.: ieder lid is vrij te leveren
tegen welken prijs dan ook; de bestellingen
worden niet meer over de vier afdeelin-
gen (Bruinisse, Ierseke, Tholen, Zierik-
zee) verdeeld en het op beurt varen der
visschers vervalt daarmee vanzelf. De
door de visschers bij de oprichting gestorte
waarborgsom zal worden, teruggegeven.
Beleekent dit het einde van den Bond?
Officieus meldt men, dat de Bond in
tact zal blijven, voornamelijk om meer
afzetgebied te vinden, vooral in Frankrijk.
Maar de Bond was opgericht „voorna
melijk" om door prijszetting en georga
niseerde verzending een eind te maken
aan. de moordende concurrentie, waardoor
geen loonende prijzen konden worden ge
maakt.
Zouden dan al die groots-opgezette
plannen toch slechts geleid hehben tot
een proefneming voor nog niet ten volle
één seizoen. Men herinner© zich, dat de
Bond pas het vorige, jaar is opgericht.
Van. alle vroegere plannen en proef
nemingen was er geen zoo goed voorbe
reid en breed opgezet en nu lijkt alles toch
weer tot mislukking gedoemd.
De oorzaak of oorzaken.? Wij willen
er enkele weergeven, die ons door insir
ders werden genoemd.
Allereerst de overproductie. De meeste
mosselkweekers schijnen niet kaufmannisch
genoeg te zijn aangelegd om in te zien, dait
met of zonder Bond zij niet allen
hun volle productie kunnen afzetten en
dat degenen, die daarvoor zonder Bond
nog wel kans zien, maar bij rantsoeneering
eemige duizenden tonnen overhouden, door
de lagere bedrijfskosten toch nog beter
af zijn met een verkoop van 6000 ton a
f2,50, dan met dien van kun volle pro
ductie van 10.000 ton a f 1,50, om een
die voor een spiegel haar -kapsel in orde
bracht. Toen Anne binnentrad, keerde
ze zich om.
„Dag, Lady Carfax. Wat ben ik blij
u hier te zien!"
Er klonk oprechte blijdschap in haar
stem en glimlachend herinnerde Anne zich
dat Mrs. Randal haar gaarne mocht.
Onder het uitdoen van haar mantels
praatten zij nog wat samen. Toen zij
samen naar beneden gingen, bleef Mrs.
Randal boven aan de trap staan en fluis
terde: „Die oude zanik van een majoor
Shirley is er ook. Dien krijg ik natuurlijk'
tot tafelbuur. Dat is altijd zoo. Hoe moet
ik het gesprek langs veilige kanalen voe
ren!"
Anne kon alleen maar baar hoofd schud
den. Zij wist, dat Mrs. Randal ook niet
bekend stond om haar al te groote dis
cretie.
Toen zij in den salon kwamen, vonden
zij daar met den gastheer en de gastvrouw
majoor Shirley met vrouw en dochter,
R-alph en Dot Waring en den dokter.
Na hen begroet te hebben, keek Mrs.
Damer naar de klok. „De Eirols zijn
laat."
(Wordt vervolgd).
