RUITEMBOER
N\ 2.
Maandag 2 Januari 1928
iiö9 Jaargang.
Buitenland
Binnenland
Schril.
Koloniën.
ProVincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOTSM COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesch® Courant (Bgj|pBji| en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Frankrijk en Amerika.
Arisfckle Briand, de Fraais che minis'.er
van buitenlandsche zakiein is een geboren
optimist. Hij heeft in ©en interview ge
wezen niet alleen op liet gelukkig voorko
men van een ernstig conflict tusschen Po
len en Litauein en koop gegeven op de
verdere ontwikkeling van de internatio
nale toenadering en verdere toepassing
van het arbitrage-beginciel, maar tevens
zijn volle vertrouwen uitgesproken :n de
politieke vooruitzichten voor het Nieuwe
Jaar.
Briand verwacht, dat in 1928 het ver
drag tusschen Frankrijk en de Vereenig-
de Staten tot stand zal komen, waartoe
hij zelfs beg:n Juni bet initiatief heeft ge
nomen.
Door dit verdrag zal iedere mogelijk
heid voor een oorlog tusschen beide naties
uit den weg worden gerucmd en de oor
log als een misdaad tegen liet Volken
recht worden bestempeld-. Het verdrag
zal een belangrijk middel tot bevorde
ring van den wereldvrede zijn en ook
tot andere naties uitgebreid kunnen
worden.
Een der medestanders ven Briand, aan
Amerikaans-clie zijde, is senator Arthur
Capper, die het „pact 'van een eeuwi
gen vrede" tusschen Frankrijk en Ame
rika, -in den Senaat zal verdedigen.
In een onderhoud met den Matin -
correspondent lxeft Capper verklaard, dat
de Vereenigde Staten hun geïsoleerde po
sitie reeds lang hebben laten varen. De
welvaart van Amerika hangt naar zijn
meening, in hooge mate van den vrede af.
Den gedaehtengang van Briand volgend,
heeft de senator een motie iinged eind om
de regeering uit te nood! gen met Frank
rijk en andere gelijkgezinde staten onder
handelingen te voeren, opdat deze formeel
zullen verklaren, dat zij internatio
nale geschillen nrlet door een oorlog,
doch slechts Langs dien weg van een
scheidsgerecht zullen regelen, terwijl Ae
oorlog tot een misdaad tegenover 'het
volkenrecht zal worden verklaard.
D* Fransche socialisten.
De Fransche socialisten hebben een
congres gehouden, waar men na zeer am
pele besprekingen tot het besluit is ge
komen om bij de verkiezingen, die het
volgende jaar gehouden worden, vóór .al
les de reactie te bestrijden en eerst in
de tweede plaats de communisten. Onder
„reactie" echter wordt dan alleen ultra
rechts verstaan, dus niet de radicalen
en zelfs niet de limksche republikeinen.
Waarom men zoolang noodig gehad
heeft om dat te besluiten een commissie
is acht uren lang bezig geweest om de
redactie van het besluit vast te stellen
-is ons niet geheel duidelijk, vooral
niet omdat het congres zelf toch reeds
in dien zin besloten had. Maar hoe dan
ook, de Fransche socialisten zullen in
de eerste plaats de reactie bestrijden en
in de tweede plaats het communisme.
Dat beteekent dus, dat de socialisten
voorloop ig nog een slag om
den
hou»
34 FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
Lucas zeide niets meer, doch was blijk
baar niet volkomen voldaan. Er waren
oogenblikken in zijn gesprekken met Nap,
dat zelfs zijn verdraagzaamheid hem niet
verder zou brengen.
Zij brachben een vrij langen tijd op
het bordes voor het huis door. Het was
een beschut plekje en de zon scheein
niet al te fel.
„Het verblijf hier schijnt je goed te
doen", begon eindelijk Nap weer. „Je
bent heel wat sterker dan vroeger".
„Dat geloof ik ook", antwoordde Lu
cas. „Ik slaap ook veel beter".
Hij was op een S'beemen bank, vanwaar
men een. mooi uitzicht op den vijver had,
gaan zitten. Zijn blikken volgden met
een zekere belangstelling de voortschie-
tende gestalten der rijders.
Nap leunde pp de balustrade en staar
de hem aan. „Waarom laat je Capper
nog niet eens komen?" vroeg hij onver
wacht.
den. Immers ze hadden ook, wat Re-
naudel, de leider der meest rcchlsche
fractie in de partij wilde, zien kunnen
uitspreken voor hernieuwing van het kar
tel der lónkergrcepen, waarmee indertijd
Herriot heeft geregeerd. Dat is net ge
beurd, hoewel het practisch daar vrijwel
op neerkomt, want ook de communisten
zullen bestreden worden al is het dan
ook in de tweede plaats. In het besluit
echter wordt dat niet duidelijk gezegd,
daarin wordt het zoo voorgestel dat bij
de herstemmingen de socialistische stem
men zullen worden gegeven aan d:en net-
reactionairen candidaat. die de meeste kans
heeft gekozen te worden. Dat kan in
sommige omstandigheden ook wel eens
een communist zijn. Men schijnt echter
te hopen en te verwachten dat zich dat
geval niet of slechts zeer zelden zal
voordoen. Oppertunistisch zijn de Fran
sche socialisten wel.
Twee jongens verdronken.
Op het Aduarder Diep (bij Oldehove)
waarin zich nog veel wakken bevinden,
was Vrijdag een viertal jongens aan het
schaatsenrijden. Plotseling brak het ijs,
waardoor twee van hen, een zoontje van
den heer F rans sens en een jongetje van
den heer Rozema, beiden wonende te
Saaksum, in het water geraakten. De
beide andere knapen wisten zich te red
den. Eerst na verloop van een half uur
gelukte het hun Franssens op te halen.
Toepassing van kunstmatige ademhaling
mocht niet meer baten.
Oudejaarsgroet.
Zaterdagmiddag om één uur Green-
wichtijd heeft via den kortegolf-telefon'e-
zender van de Rijkstelegraaf te Kootwijk
een Oudejaarsavond-uitzending naar In
dië plaats gehad. De uitzend ing geschiedde
in de studio's van het Hoofdbestuur der
P. en T. te Den Haag. Als conférencier
fungeerde de heer J. G. Pater, hoofd
van den persdienst der P. ©a T„ die een
inleidend woord m de microfoon sprak,
Daarna zetten de aanwezigen den Oude
jaarsavondzang: „Uren, dagen, maanden,
jaren" in. Het muzikaal gedeelte werd
verzorgd door mevr. Koomans-Reys aan
den vleugel, met den violist Starren-burg.
Vervolgens verschenen Cor Ruys en Tilly
Lus in een samenspraak met dein confé
rencier. Inmiddels was ook de minister
van Waterstaat verschenen en hield deze
een toespraak, waarin hij hulde bracht
aan allen, die hun krachten, hebben ge
geven voor het tot stand komen dezer tele
fonische verbinding met Indië, en voorts
zijn beste wenschen overbracht aan Indië.
Nadat nog eenige muzieknummers ten ge
hoor© waren gebracht, sprak Cor Ruys
zijn Indische landgenoo'ben nog in proza
en poëzie toe. Ten slotte sprak dr. Koo-
mans nog en werd het Wilhelmus gezon
gen. De uitzending werd te drie uur
beëindigd met een enthousiast woord van
diank van den waarnemend hoofdingenieur
directeur der telegrafie, den heer Boetjie,
die tevens een persoonlijken heilwensch
voor 1928 tot de Indische collega's richtte.
Nog tijdens de uitzending, welke in
„Ik geloof, dat hij aan de overzijde
van den Atlantischen Oceaan is", zeide
Lucas.
„Je kan hem toch seinen".
„Dat weet ik", zeide Lucas, langzaam
zijn hoofd oprichtend, om naar zijn broer
te kijken. „Ik kan hem over laten ko
men om me te zeggen, wat hij me al
vroeger gezegd heeft dat ik n.l. niet
krachtig genoeg ben om zijn dubbele ope
ratie tot een succes 4e maken".
„Misschien zegt hij nu iets heel an
ders", drong Nap aan met de energie
van iemand, die niet gewend is zich te
laten verslaan.
Lucas zweeg.
„Zeg Lucas", en nu lag er een be
paalde drang in zijn stem „je bent
toch niet bang?"
De blauwe oogen begonnen te glim
lachen. „Neen, dat geloof ik niet, Bo~
ney. Maar voor het oogenblik zou ik lie
ver nog wat blijven leven tot jij en
Bertie getrouwd zijn. Misschien dat ik
het daarna waag".
Nap keek hem trotsch aan. „En als
ik nou niet van plan ben om te trouwen?"
„Je moet trouwen, beste jongen. An
ders zal je nooit voldaan zijn".
„Geloof jij dan, dat het huwelijk op
iemand den stempel van eerbiedwaardig
heid drukt?" spotte Nap.
„Ik geloof", zeide Lucas kalm, „dat
proza en poëzie was verzorgd door dsn
heer Sa'omonscin, hoofdvertegenwoordiger
van Anet i 'e 's Graveniiage, werd de
heugelijke tijding ontvang in, dat alles cn
fnclië uitstekend verstaanbaar was.
Verdwenen met 24 mille.
Sedert Vrijdagmorgen is te Rotterdam
spoorloos verdwenen de 56-jarige C. J.
K„ chef van de administrate bij den ge
meentelijken diens; van Maatschappelijk
Hulpbetoon. De man heeft e.n bedrag
van f 24.000 meegenomen. Hij stond bij
zijn chef zeer goed bekend en genoot het
volle vertrouwen. Vrijdagmorgen heeft
hij genoemd bedrag van de bank gehaald
om er den werkloozen en de loonen van
het kantoorpersoneel mede uit te betalen.
Vermoed wordt, dat hij de grens reeds
is gepasseerd. Een deel van het geld had
hij nog in zijn brandkast achtergelaten.
De politie stelt een uitgebreid onderzoek in.
Gasreservoir ontploft.
Zaterdagmorgen ontplofte in de ma-
chineloods van de Limburgsche Tram
weg Maatschappij te Roermond door on
bekende oorzaak, hat gasreservoir. De
zich alleen in het gebouw bevindende ge
huwde arbeider Kools, werd bewusteloos
tegen den grond geslagen. Hij overleed
spoedig. De materieele schade is vrij aan
zienlijk. Naar de oorzaak der ontploffing
wordt een onderzoek ingesteld.
Avontuur in de bergen
In het Jogjasche blad „Mataram" le
zen wij
Hij was avontuurlijk aangelegd. En
van hém was dan ook het voorstel uit
gegaan.
Van bergbeklimmen wist hij alles af
en een betere alpinist in Europa dan hij
bestond er niet.
Verteld had hij van tochten in de
Zwitsersche Alpen, van zijn beklimming
van den Mont Blanc en van den doods
nood, waarin hij daar verkeerd had. Al
leen zijn tegenwoordigheid van geest had
hem gered van den gewissen ondergang.
Zoo gebeurde het, dat de argeloozen
zich aan zijn leiding durfden toevertrou
wen voor een tocht in het bergland van
den Merapi rond Kali Oerang, wélke
des ochtends om zeven uur werd onder-
Eerst ging het langs gebaande wegen
naar het triangulatie-punt, vanwaar men
om een uur of elf weer terug hoopte
te zijn in het hotel. Dat was een ge
baande weg, en die gaf den alpinist geen
bevrediging. Weshalve hij zijn toehtge-
vooir jou het huwelijk het eenige is. De
liefde van een goede vrouw zou je red
ding zijn. Ja, je kunt nu spottend lachen.
Maar of je het toegeven wilt of niet
het is de waarheid. En dat weet jij
even goed als ik!"
Doch Nap lachte al niet meer, de
spottende trek was uit zijn gezicht ver
dwenen. Hij had zijn hoofd vlug omge
draaid als iemand, die 'luistert.
Eerst een minuut later sprak hij en
toen was het gesnor van een naderende
auto heel goed hoorbaar.
„Misschien heb je gelijk", zeide bij
eindelijk, „en misschien ook niet. Maar
geen goede vrouw zal ooit met mij
willen trouwen. En voor een andere be
dank ik!"
Hij bukte zich, om zijn schouder tot
steun te bieden. „Nog een gast, geloof
ik! Willen we gaan?"
En voor zij zich omdraaiden, om
naar binnen te gaan, voegde hij er
aan toe„En als jij Capper niet
laat komen, dan doe ik het".
HOOFDSTUK XVI.
Het gemaskerde feest.
De twee broers stonden nog op het
bordes, toen Anne uit de auto stapte.
Het eerste wat haar opviel, toen zij naar
hen toeging, was, dat zij zoo weinig
noo'.en verleidde, ietwat moeilijker ter
rein te zoeken. Het leek avontuurlijk en
belangwekkend, en dies ging men er op
'n. Vertrouwend op de ervaringen van
den alpinist.
Doch de drie tochtgenooten, waaronder
een zij, waren al spoedig het spoor bijs
ter en troosteloos dwaalden zij rond.
Eindelijk, de zon was al lang door
het zenith ga gaan en naar schatting moest
niet legen half vijf zijn, kwam men aan
een steile helling en men besloot, naar
boven te klauteren om te trachten, wan
neer men op het hoogste punt zou zijn
gekomen, zich te oriënteeren.
Langzaam, op handen en voeten, kwam
men naar boven. Tot plotseling, halver
wege het hoogste punt de regen begon neer
te gutsen en het pad, dat men volgde,
tot een glijbaan werd.
Het werd gevaarlijk om verder door
te klimmen. Maar gevaarlijker nog om
af te dalen'! En na kort beraad kozen
elk van de drie tochtgenooten een boomp
je, dat zij met boenen en handen om
klemden, hopend, niet in de peillooze
diepten te storten.
Allengs viel de duisternis. En van af
dalen was geen sprake meer.
Waarop men gedrieën ieder zijn eigen
boom bleef omklemmen, terwijl den ge-
lieelen nacht de regen stroomend neer-
plaste. Een duizend voet boven Kala
Oerang
De alpinist, onverstoorbaar voor kilte
of koude, kreeg slaap. En dommelde in.
Wat zijn lijdensgenooten gelukkig opmerk
ten. Zoodat zij hem bombardeerden met
aardkluiten en steentjes om hem wakker
be houden.
Intusschen wektei het uitblijven van de
tochtgenooten ongerustheid. En zoo> ge
beurde het, dat de politie van Jog ja werd
gewaarschuwd, dat een gezelschap Euro
peanen (van de onderneming Demak-
Idjo) werd vermist. Waarop onmiddellijk
alles in het geweer kwam om de omge
geving van Kali Oerang in een breede
strook af te zoeken.
Desa-lieden waren opgeklopt en een
telegram aan Geoffrey Gill was reeds
verzonden.
Gelukkig bleek dit overbodig te zijn,
want toen men op weg zou gaan, ver
vuld van sombere voorgevoelens, werden
de vermisten ergens hoog tegen een hel
ling ontdekt.
Veilig werden zij teruggebracht naar
Kali Oerang.
De reputatie van den alpinist heeft
onder dit voorval echter geleden!
Een aantijging.
De Rij k slaïiidblou woon su len t voor Zee-
Land schrijft in het „Z. Landb. blad":
Er werd in den laatsten tijd op Schou
wen- Duiveland van commissionnairszijde
het gerucht rondgestrooid, dat de Beve
lander-aardappelen door hen voortaan niet
meer gekocht zullen worden, omdat dit
ras niet tegen „reizen" zou kunnen. Het
zou n.l. gebleken zijn, dat door het
transport blauw worden ia zeer sterke
mate zou optreden.
Deze ernstige aantijging was voor mij
van elkaar hadden. Zij konden van ver
schillende nationaliteit geweest zijn, zoo
heel anders waren zij in ieder opzicht.
En toch voelde zij voor beiden d:e vriend
schappelijke toegenegenheid, welke uit
groote dankbaarheid voortvloeit.
Nap hield haar hand een oogenblik
langer vast dan bepaald noodig was en
keek haar daarbij aan met dóen brutalen
blik, dien zij nog nooit getracht had te
ontwijken. Bij haar laatste bezoek op
Baronmead hadden zij elkaar niet ge
zien. Zij was benieuwd, of hij haar zou
verwijten, dat zij haar vrienden verwaar
loosde, maar hij zeide niets en liet het
aan Lucas over naar haar gezondheid
te informeeren, terwijl hij haar met zijn
donkere, doordringende oogen, waaraan
niets scheen te ontgaan, bleef aanstaren.
„Ik ben weer heelemaal .opgeknapt",
zeide zij in antwoord op de vriendelijke
vraag van haar gastheer. „En u zelf,
Mr. Errol?"
„O, ik voel me ook wel wat sterker",
glimlachte hij. „Ik ben bijna in staat
alleen te loopen, maar die phase is u
natuurlijk al lang voorbij. Langzaam aan
dian breekt 'het lijntje niet, is in de laat
ste jaren mijn devies ft
„Dat is een 'heel goed devies zei
de Anne met haar zachte, bijna meisjes-
htige stem.
Hij hoorde haar sympathie erin, zijn
oorzaak een onderzoek in te stellen naar
de waarde, die aan ceze mededeelingen
moest worden geschonken, omdat dooir
mij nimmer eenige klacht werd veraoimein.
Uit het onderzoek blijkt, dat aan de
geruchten elke basis van waarheid ont
breekt.
We dringen dan ook ten. zeerst erop
aan zich te onthouden van dergelijke
grove overdrijving, omdat daardoor ern
stige schade teweeggebracht kan wor
den aan een bij uitstek Zeeuwsoh pro
duct dat reeds bewezen heeft alle aan
dacht te verdienen.
Op zijn zoontje geschoten.
Door de marechaussee te Koewacht
is aangehouden en in arrest gesteld ze-
iere G. J., wonende te Koewacht, die
er van verdacht wordt met een met scherpe
patronen geladen revolver, gepoogd heeft
om op zijn 14-jarig zoontje te schieten.
De revolver werd inbesiag genomen. De
man zal ter beschikking van de Justitie
worden gesteld.
De nieuwe sluis te Vlissingen.
Door het Ministerie van Waterstaat
is het maken van ©en nieuwe keersluis
te Vlissingen, ingevolge de overeenkomst
met de Kon. Mij. „Die Schelde" opge
dragen aan den heer C. van Leeuwen
te Hillegersberg voor f 762.800,
Oudejaars-avond.
In het VLaamsche blad „Het Laatste
nieuws", gedenkt A. R'annah een oude
jaarsavond, dien hij tien jaar geleden te
Middelburg vierde. Hij schrijft:
Kachel gelijk een vuurberg. Hoor het
deeg als een oud wijf in den ketel grol
len. Uit het wafelijzer springen de wa
fels, geruit gelijk ramen in een oud school
huis. Aan de deur, bevroren stemmen:
Nieuwjaarke zoete!
Ons verken heeft vier voete.
Aldus Oudejaarsavond buiten.
't Koopen van peperkoek, in den vorm
van een plat hart, met witte suikerfiguren
er op gebakken. Nieuwjaarsbrief. Jazz
band, ginder, waar 't verhoog een gat
maakt in den spiegelwand. De zaal kookt.
Vastgeklonken paren schudden., met hoe
kigheid van ledepoppen, hun moderne le
dematen. Elektriek plots uit: middernacht-
kus
Aldus Oudejaarsavond in de stad.
Ik denk aan een dien 'k beleefde juist
tien jaar terug: tien jaar is een officieel
herdenkiingstermijn.
Ik zit in 't gebukt huisje aan den Sin
gel, te Middelburg voor 't raam. De
gracht ligt bevroren. Ik zie 't wetend
gedoe van de Zeeuwsche schaatsers: le
vend batik.
Plots duikt een lange, bruine gestalte
uit den hoop op. Komt naar mijn huis
Een minuut later liggen een paar schaat
sen op den vloer en zit de magere kerel
met zijn twee ontschoeide voeten op mijn
kachel geplakt.
't Is Hans: over sloot en kanaal en
Singelwater is hij uit Vlissingen komen
aan schaverdijnen.
Ge gaat mee naar Veere! gebied
hij van uit een rookwolk naast een
Zeeuwsch kopje thee.
Een half uur later fietsen we naar
oogen werden ©enigszins vochtig, maar
hij praatte er gauw overheen.
„Ik hoop, dat u blijft logeer an. Heeft
mijn moeder u kunnen overhalen?"
„Vannacht blijft zij in ieder geval",
zeide Mrs. Errol.
„Ja, maar ook alleen vannacht", zeide
Anne vastbesloten. „U bent allen heel
lief voor mij, maar
„Wij 'hebben u noodig", vulde Lucas
Errol aan.
Zij glimlachte, een glimlachje, dat een
herinnering scheen te zijn aan vroegere
gelukkige da-gen. „Ja, en ik blijf heel
graag. Maar morgenvroeg moet ik weer
weg. Dat heb ik mijn man beloofd. Hij
blijft vanavond in de stad, maar is mor
gen wear vroeg terug".
Nap beet driftig op zijn onderlip, zoo
dat zijn tanden zichtbaar werden, maar
nog zeide hij niets. Er was iets gefor-
feerds, iets onheilspellends in zijn zwij
gen. Niet voor Anne zich speciaal tot
hem wendde, veranderde hij van houding.
„Wilt u niet eens met me naar den
vijver gaan kijken?" woetg zij. „Het zag
er zoo vroolijk uit, toen wij er langs
reden."
Dadelijk was hij bereid en samen lie
pen zij den helderen, woolijken winter
ochtend in.
(Wordt vervolgd).