RUITEMBOER N\ 2. Maandag 2 Januari 1928 iiö9 Jaargang. Buitenland Binnenland Schril. Koloniën. ProVincienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOTSM COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesch® Courant (Bgj|pBji| en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. OVERZICHT. Frankrijk en Amerika. Arisfckle Briand, de Fraais che minis'.er van buitenlandsche zakiein is een geboren optimist. Hij heeft in ©en interview ge wezen niet alleen op liet gelukkig voorko men van een ernstig conflict tusschen Po len en Litauein en koop gegeven op de verdere ontwikkeling van de internatio nale toenadering en verdere toepassing van het arbitrage-beginciel, maar tevens zijn volle vertrouwen uitgesproken :n de politieke vooruitzichten voor het Nieuwe Jaar. Briand verwacht, dat in 1928 het ver drag tusschen Frankrijk en de Vereenig- de Staten tot stand zal komen, waartoe hij zelfs beg:n Juni bet initiatief heeft ge nomen. Door dit verdrag zal iedere mogelijk heid voor een oorlog tusschen beide naties uit den weg worden gerucmd en de oor log als een misdaad tegen liet Volken recht worden bestempeld-. Het verdrag zal een belangrijk middel tot bevorde ring van den wereldvrede zijn en ook tot andere naties uitgebreid kunnen worden. Een der medestanders ven Briand, aan Amerikaans-clie zijde, is senator Arthur Capper, die het „pact 'van een eeuwi gen vrede" tusschen Frankrijk en Ame rika, -in den Senaat zal verdedigen. In een onderhoud met den Matin - correspondent lxeft Capper verklaard, dat de Vereenigde Staten hun geïsoleerde po sitie reeds lang hebben laten varen. De welvaart van Amerika hangt naar zijn meening, in hooge mate van den vrede af. Den gedaehtengang van Briand volgend, heeft de senator een motie iinged eind om de regeering uit te nood! gen met Frank rijk en andere gelijkgezinde staten onder handelingen te voeren, opdat deze formeel zullen verklaren, dat zij internatio nale geschillen nrlet door een oorlog, doch slechts Langs dien weg van een scheidsgerecht zullen regelen, terwijl Ae oorlog tot een misdaad tegenover 'het volkenrecht zal worden verklaard. D* Fransche socialisten. De Fransche socialisten hebben een congres gehouden, waar men na zeer am pele besprekingen tot het besluit is ge komen om bij de verkiezingen, die het volgende jaar gehouden worden, vóór .al les de reactie te bestrijden en eerst in de tweede plaats de communisten. Onder „reactie" echter wordt dan alleen ultra rechts verstaan, dus niet de radicalen en zelfs niet de limksche republikeinen. Waarom men zoolang noodig gehad heeft om dat te besluiten een commissie is acht uren lang bezig geweest om de redactie van het besluit vast te stellen -is ons niet geheel duidelijk, vooral niet omdat het congres zelf toch reeds in dien zin besloten had. Maar hoe dan ook, de Fransche socialisten zullen in de eerste plaats de reactie bestrijden en in de tweede plaats het communisme. Dat beteekent dus, dat de socialisten voorloop ig nog een slag om den hou» 34 FEUILLETON DOOR ETHEL M. DELL. Lucas zeide niets meer, doch was blijk baar niet volkomen voldaan. Er waren oogenblikken in zijn gesprekken met Nap, dat zelfs zijn verdraagzaamheid hem niet verder zou brengen. Zij brachben een vrij langen tijd op het bordes voor het huis door. Het was een beschut plekje en de zon scheein niet al te fel. „Het verblijf hier schijnt je goed te doen", begon eindelijk Nap weer. „Je bent heel wat sterker dan vroeger". „Dat geloof ik ook", antwoordde Lu cas. „Ik slaap ook veel beter". Hij was op een S'beemen bank, vanwaar men een. mooi uitzicht op den vijver had, gaan zitten. Zijn blikken volgden met een zekere belangstelling de voortschie- tende gestalten der rijders. Nap leunde pp de balustrade en staar de hem aan. „Waarom laat je Capper nog niet eens komen?" vroeg hij onver wacht. den. Immers ze hadden ook, wat Re- naudel, de leider der meest rcchlsche fractie in de partij wilde, zien kunnen uitspreken voor hernieuwing van het kar tel der lónkergrcepen, waarmee indertijd Herriot heeft geregeerd. Dat is net ge beurd, hoewel het practisch daar vrijwel op neerkomt, want ook de communisten zullen bestreden worden al is het dan ook in de tweede plaats. In het besluit echter wordt dat niet duidelijk gezegd, daarin wordt het zoo voorgestel dat bij de herstemmingen de socialistische stem men zullen worden gegeven aan d:en net- reactionairen candidaat. die de meeste kans heeft gekozen te worden. Dat kan in sommige omstandigheden ook wel eens een communist zijn. Men schijnt echter te hopen en te verwachten dat zich dat geval niet of slechts zeer zelden zal voordoen. Oppertunistisch zijn de Fran sche socialisten wel. Twee jongens verdronken. Op het Aduarder Diep (bij Oldehove) waarin zich nog veel wakken bevinden, was Vrijdag een viertal jongens aan het schaatsenrijden. Plotseling brak het ijs, waardoor twee van hen, een zoontje van den heer F rans sens en een jongetje van den heer Rozema, beiden wonende te Saaksum, in het water geraakten. De beide andere knapen wisten zich te red den. Eerst na verloop van een half uur gelukte het hun Franssens op te halen. Toepassing van kunstmatige ademhaling mocht niet meer baten. Oudejaarsgroet. Zaterdagmiddag om één uur Green- wichtijd heeft via den kortegolf-telefon'e- zender van de Rijkstelegraaf te Kootwijk een Oudejaarsavond-uitzending naar In dië plaats gehad. De uitzend ing geschiedde in de studio's van het Hoofdbestuur der P. en T. te Den Haag. Als conférencier fungeerde de heer J. G. Pater, hoofd van den persdienst der P. ©a T„ die een inleidend woord m de microfoon sprak, Daarna zetten de aanwezigen den Oude jaarsavondzang: „Uren, dagen, maanden, jaren" in. Het muzikaal gedeelte werd verzorgd door mevr. Koomans-Reys aan den vleugel, met den violist Starren-burg. Vervolgens verschenen Cor Ruys en Tilly Lus in een samenspraak met dein confé rencier. Inmiddels was ook de minister van Waterstaat verschenen en hield deze een toespraak, waarin hij hulde bracht aan allen, die hun krachten, hebben ge geven voor het tot stand komen dezer tele fonische verbinding met Indië, en voorts zijn beste wenschen overbracht aan Indië. Nadat nog eenige muzieknummers ten ge hoor© waren gebracht, sprak Cor Ruys zijn Indische landgenoo'ben nog in proza en poëzie toe. Ten slotte sprak dr. Koo- mans nog en werd het Wilhelmus gezon gen. De uitzending werd te drie uur beëindigd met een enthousiast woord van diank van den waarnemend hoofdingenieur directeur der telegrafie, den heer Boetjie, die tevens een persoonlijken heilwensch voor 1928 tot de Indische collega's richtte. Nog tijdens de uitzending, welke in „Ik geloof, dat hij aan de overzijde van den Atlantischen Oceaan is", zeide Lucas. „Je kan hem toch seinen". „Dat weet ik", zeide Lucas, langzaam zijn hoofd oprichtend, om naar zijn broer te kijken. „Ik kan hem over laten ko men om me te zeggen, wat hij me al vroeger gezegd heeft dat ik n.l. niet krachtig genoeg ben om zijn dubbele ope ratie tot een succes 4e maken". „Misschien zegt hij nu iets heel an ders", drong Nap aan met de energie van iemand, die niet gewend is zich te laten verslaan. Lucas zweeg. „Zeg Lucas", en nu lag er een be paalde drang in zijn stem „je bent toch niet bang?" De blauwe oogen begonnen te glim lachen. „Neen, dat geloof ik niet, Bo~ ney. Maar voor het oogenblik zou ik lie ver nog wat blijven leven tot jij en Bertie getrouwd zijn. Misschien dat ik het daarna waag". Nap keek hem trotsch aan. „En als ik nou niet van plan ben om te trouwen?" „Je moet trouwen, beste jongen. An ders zal je nooit voldaan zijn". „Geloof jij dan, dat het huwelijk op iemand den stempel van eerbiedwaardig heid drukt?" spotte Nap. „Ik geloof", zeide Lucas kalm, „dat proza en poëzie was verzorgd door dsn heer Sa'omonscin, hoofdvertegenwoordiger van Anet i 'e 's Graveniiage, werd de heugelijke tijding ontvang in, dat alles cn fnclië uitstekend verstaanbaar was. Verdwenen met 24 mille. Sedert Vrijdagmorgen is te Rotterdam spoorloos verdwenen de 56-jarige C. J. K„ chef van de administrate bij den ge meentelijken diens; van Maatschappelijk Hulpbetoon. De man heeft e.n bedrag van f 24.000 meegenomen. Hij stond bij zijn chef zeer goed bekend en genoot het volle vertrouwen. Vrijdagmorgen heeft hij genoemd bedrag van de bank gehaald om er den werkloozen en de loonen van het kantoorpersoneel mede uit te betalen. Vermoed wordt, dat hij de grens reeds is gepasseerd. Een deel van het geld had hij nog in zijn brandkast achtergelaten. De politie stelt een uitgebreid onderzoek in. Gasreservoir ontploft. Zaterdagmorgen ontplofte in de ma- chineloods van de Limburgsche Tram weg Maatschappij te Roermond door on bekende oorzaak, hat gasreservoir. De zich alleen in het gebouw bevindende ge huwde arbeider Kools, werd bewusteloos tegen den grond geslagen. Hij overleed spoedig. De materieele schade is vrij aan zienlijk. Naar de oorzaak der ontploffing wordt een onderzoek ingesteld. Avontuur in de bergen In het Jogjasche blad „Mataram" le zen wij Hij was avontuurlijk aangelegd. En van hém was dan ook het voorstel uit gegaan. Van bergbeklimmen wist hij alles af en een betere alpinist in Europa dan hij bestond er niet. Verteld had hij van tochten in de Zwitsersche Alpen, van zijn beklimming van den Mont Blanc en van den doods nood, waarin hij daar verkeerd had. Al leen zijn tegenwoordigheid van geest had hem gered van den gewissen ondergang. Zoo gebeurde het, dat de argeloozen zich aan zijn leiding durfden toevertrou wen voor een tocht in het bergland van den Merapi rond Kali Oerang, wélke des ochtends om zeven uur werd onder- Eerst ging het langs gebaande wegen naar het triangulatie-punt, vanwaar men om een uur of elf weer terug hoopte te zijn in het hotel. Dat was een ge baande weg, en die gaf den alpinist geen bevrediging. Weshalve hij zijn toehtge- vooir jou het huwelijk het eenige is. De liefde van een goede vrouw zou je red ding zijn. Ja, je kunt nu spottend lachen. Maar of je het toegeven wilt of niet het is de waarheid. En dat weet jij even goed als ik!" Doch Nap lachte al niet meer, de spottende trek was uit zijn gezicht ver dwenen. Hij had zijn hoofd vlug omge draaid als iemand, die 'luistert. Eerst een minuut later sprak hij en toen was het gesnor van een naderende auto heel goed hoorbaar. „Misschien heb je gelijk", zeide bij eindelijk, „en misschien ook niet. Maar geen goede vrouw zal ooit met mij willen trouwen. En voor een andere be dank ik!" Hij bukte zich, om zijn schouder tot steun te bieden. „Nog een gast, geloof ik! Willen we gaan?" En voor zij zich omdraaiden, om naar binnen te gaan, voegde hij er aan toe„En als jij Capper niet laat komen, dan doe ik het". HOOFDSTUK XVI. Het gemaskerde feest. De twee broers stonden nog op het bordes, toen Anne uit de auto stapte. Het eerste wat haar opviel, toen zij naar hen toeging, was, dat zij zoo weinig noo'.en verleidde, ietwat moeilijker ter rein te zoeken. Het leek avontuurlijk en belangwekkend, en dies ging men er op 'n. Vertrouwend op de ervaringen van den alpinist. Doch de drie tochtgenooten, waaronder een zij, waren al spoedig het spoor bijs ter en troosteloos dwaalden zij rond. Eindelijk, de zon was al lang door het zenith ga gaan en naar schatting moest niet legen half vijf zijn, kwam men aan een steile helling en men besloot, naar boven te klauteren om te trachten, wan neer men op het hoogste punt zou zijn gekomen, zich te oriënteeren. Langzaam, op handen en voeten, kwam men naar boven. Tot plotseling, halver wege het hoogste punt de regen begon neer te gutsen en het pad, dat men volgde, tot een glijbaan werd. Het werd gevaarlijk om verder door te klimmen. Maar gevaarlijker nog om af te dalen'! En na kort beraad kozen elk van de drie tochtgenooten een boomp je, dat zij met boenen en handen om klemden, hopend, niet in de peillooze diepten te storten. Allengs viel de duisternis. En van af dalen was geen sprake meer. Waarop men gedrieën ieder zijn eigen boom bleef omklemmen, terwijl den ge- lieelen nacht de regen stroomend neer- plaste. Een duizend voet boven Kala Oerang De alpinist, onverstoorbaar voor kilte of koude, kreeg slaap. En dommelde in. Wat zijn lijdensgenooten gelukkig opmerk ten. Zoodat zij hem bombardeerden met aardkluiten en steentjes om hem wakker be houden. Intusschen wektei het uitblijven van de tochtgenooten ongerustheid. En zoo> ge beurde het, dat de politie van Jog ja werd gewaarschuwd, dat een gezelschap Euro peanen (van de onderneming Demak- Idjo) werd vermist. Waarop onmiddellijk alles in het geweer kwam om de omge geving van Kali Oerang in een breede strook af te zoeken. Desa-lieden waren opgeklopt en een telegram aan Geoffrey Gill was reeds verzonden. Gelukkig bleek dit overbodig te zijn, want toen men op weg zou gaan, ver vuld van sombere voorgevoelens, werden de vermisten ergens hoog tegen een hel ling ontdekt. Veilig werden zij teruggebracht naar Kali Oerang. De reputatie van den alpinist heeft onder dit voorval echter geleden! Een aantijging. De Rij k slaïiidblou woon su len t voor Zee- Land schrijft in het „Z. Landb. blad": Er werd in den laatsten tijd op Schou wen- Duiveland van commissionnairszijde het gerucht rondgestrooid, dat de Beve lander-aardappelen door hen voortaan niet meer gekocht zullen worden, omdat dit ras niet tegen „reizen" zou kunnen. Het zou n.l. gebleken zijn, dat door het transport blauw worden ia zeer sterke mate zou optreden. Deze ernstige aantijging was voor mij van elkaar hadden. Zij konden van ver schillende nationaliteit geweest zijn, zoo heel anders waren zij in ieder opzicht. En toch voelde zij voor beiden d:e vriend schappelijke toegenegenheid, welke uit groote dankbaarheid voortvloeit. Nap hield haar hand een oogenblik langer vast dan bepaald noodig was en keek haar daarbij aan met dóen brutalen blik, dien zij nog nooit getracht had te ontwijken. Bij haar laatste bezoek op Baronmead hadden zij elkaar niet ge zien. Zij was benieuwd, of hij haar zou verwijten, dat zij haar vrienden verwaar loosde, maar hij zeide niets en liet het aan Lucas over naar haar gezondheid te informeeren, terwijl hij haar met zijn donkere, doordringende oogen, waaraan niets scheen te ontgaan, bleef aanstaren. „Ik ben weer heelemaal .opgeknapt", zeide zij in antwoord op de vriendelijke vraag van haar gastheer. „En u zelf, Mr. Errol?" „O, ik voel me ook wel wat sterker", glimlachte hij. „Ik ben bijna in staat alleen te loopen, maar die phase is u natuurlijk al lang voorbij. Langzaam aan dian breekt 'het lijntje niet, is in de laat ste jaren mijn devies ft „Dat is een 'heel goed devies zei de Anne met haar zachte, bijna meisjes- htige stem. Hij hoorde haar sympathie erin, zijn oorzaak een onderzoek in te stellen naar de waarde, die aan ceze mededeelingen moest worden geschonken, omdat dooir mij nimmer eenige klacht werd veraoimein. Uit het onderzoek blijkt, dat aan de geruchten elke basis van waarheid ont breekt. We dringen dan ook ten. zeerst erop aan zich te onthouden van dergelijke grove overdrijving, omdat daardoor ern stige schade teweeggebracht kan wor den aan een bij uitstek Zeeuwsoh pro duct dat reeds bewezen heeft alle aan dacht te verdienen. Op zijn zoontje geschoten. Door de marechaussee te Koewacht is aangehouden en in arrest gesteld ze- iere G. J., wonende te Koewacht, die er van verdacht wordt met een met scherpe patronen geladen revolver, gepoogd heeft om op zijn 14-jarig zoontje te schieten. De revolver werd inbesiag genomen. De man zal ter beschikking van de Justitie worden gesteld. De nieuwe sluis te Vlissingen. Door het Ministerie van Waterstaat is het maken van ©en nieuwe keersluis te Vlissingen, ingevolge de overeenkomst met de Kon. Mij. „Die Schelde" opge dragen aan den heer C. van Leeuwen te Hillegersberg voor f 762.800, Oudejaars-avond. In het VLaamsche blad „Het Laatste nieuws", gedenkt A. R'annah een oude jaarsavond, dien hij tien jaar geleden te Middelburg vierde. Hij schrijft: Kachel gelijk een vuurberg. Hoor het deeg als een oud wijf in den ketel grol len. Uit het wafelijzer springen de wa fels, geruit gelijk ramen in een oud school huis. Aan de deur, bevroren stemmen: Nieuwjaarke zoete! Ons verken heeft vier voete. Aldus Oudejaarsavond buiten. 't Koopen van peperkoek, in den vorm van een plat hart, met witte suikerfiguren er op gebakken. Nieuwjaarsbrief. Jazz band, ginder, waar 't verhoog een gat maakt in den spiegelwand. De zaal kookt. Vastgeklonken paren schudden., met hoe kigheid van ledepoppen, hun moderne le dematen. Elektriek plots uit: middernacht- kus Aldus Oudejaarsavond in de stad. Ik denk aan een dien 'k beleefde juist tien jaar terug: tien jaar is een officieel herdenkiingstermijn. Ik zit in 't gebukt huisje aan den Sin gel, te Middelburg voor 't raam. De gracht ligt bevroren. Ik zie 't wetend gedoe van de Zeeuwsche schaatsers: le vend batik. Plots duikt een lange, bruine gestalte uit den hoop op. Komt naar mijn huis Een minuut later liggen een paar schaat sen op den vloer en zit de magere kerel met zijn twee ontschoeide voeten op mijn kachel geplakt. 't Is Hans: over sloot en kanaal en Singelwater is hij uit Vlissingen komen aan schaverdijnen. Ge gaat mee naar Veere! gebied hij van uit een rookwolk naast een Zeeuwsch kopje thee. Een half uur later fietsen we naar oogen werden ©enigszins vochtig, maar hij praatte er gauw overheen. „Ik hoop, dat u blijft logeer an. Heeft mijn moeder u kunnen overhalen?" „Vannacht blijft zij in ieder geval", zeide Mrs. Errol. „Ja, maar ook alleen vannacht", zeide Anne vastbesloten. „U bent allen heel lief voor mij, maar „Wij 'hebben u noodig", vulde Lucas Errol aan. Zij glimlachte, een glimlachje, dat een herinnering scheen te zijn aan vroegere gelukkige da-gen. „Ja, en ik blijf heel graag. Maar morgenvroeg moet ik weer weg. Dat heb ik mijn man beloofd. Hij blijft vanavond in de stad, maar is mor gen wear vroeg terug". Nap beet driftig op zijn onderlip, zoo dat zijn tanden zichtbaar werden, maar nog zeide hij niets. Er was iets gefor- feerds, iets onheilspellends in zijn zwij gen. Niet voor Anne zich speciaal tot hem wendde, veranderde hij van houding. „Wilt u niet eens met me naar den vijver gaan kijken?" woetg zij. „Het zag er zoo vroolijk uit, toen wij er langs reden." Dadelijk was hij bereid en samen lie pen zij den helderen, woolijken winter ochtend in. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1928 | | pagina 1