I
RUITEMBOER
m
mm
N\ 185,
Woensdag 28 December 1927
lil" Jaargang.
ft
ft
I
ft
I
Raadsfilm.
LINTVELT's BAZAR
School en kerk.
Koloniën.
I
ABONNEMENT
Prijs par kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE S COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant 1 en Kkeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiên worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
In het voorgebergte van de raadszaal,
of te wel de wachtkamer der journalis
ten, ten deele iin beslag ganome.i door
naarstig schrijvende stadhuis-ambten aren,
die een beetje paps en mistroostig van
wege de in die lucht hangende pensioen
bijdrage over de zwaarlijvige folianten
gebogen zaten, lieten de parsbnoeders zoo-
ais dat te doen gebruikelijk is, ook Vrij
dagmiddag cle geest over zich vaardig
worden. Men maakte de gebruikelijke be
rekening van den duur der op handen
zijnde zitting en m:n vroeig zich af
„Wat ter wereld heeft den voorzitter
bezield om den raad in touw te roepen,
als ieder weldenkend mensch meer in
teresse voor een spoorboekje en voor
het koffer-pak-probleem heeft dan voor
de meest malsche en sappigste raads-
agenda. Waarom viel het oog des voor
zitters op den dag voor Kerstmis, ter
wijl een jaar welgeteld toch 365 dagen
heeft?"
Ja waarom?
„Waarom prefereert in warme zomer
nachten een mug mijn neus, terwijl de
wereld toch zoo groot is", filosofeerde
een collega op de gelanceerde vraag voort.
Het geval werd op de geestelijke ont-
leedtafel gedeponeerd (d.w.z. de kwestie
van den dag voor Kerstmis) en na ©en
korte, doch nauwkeurige observatie luid
de de diagnose als volgt: „Een dag voor
het feest van vreugde op aarde zwemmen
alle menschelijke harten, alle raadslede-
lijke gevoelens in een vijvertje van devo
tie, vergevensgezindheid en verdraagzaam
heid. De dag voor Kerstmis is „het"
psychologische moment voor een begroo-
tings-behandelang; de voorzitter heeft stra
tegische talenten".
Toen dit overeengekomen was, kwam
het wandelende trait d' union tusschen
raad en pers, droefgeestig neuriënd: „We
gaan nog niet naar huis", mededeelen
dat het spel ging beginnen.
Zooals we verwachtten: de raad glom
van kerststemming en vergevende zacht
zinnigheid, en terwijl de voorzitter bijna
onafgebroken de eerste punten der agenda
er door hamerde, waren we zoo goed
als verzoend met den zoo van raadsleden
kennis getuigenden 'datum der begrootings-
\ergadering.
Is het ook niet aandoenlijk den vrede-
lievenden invloed van liet heilige kerst
feest waar te nemen bij een college,
dat in de praktijk de waarde van
„vrede op aarde" nog wel eens over het
hoofd pleegt te zien? Vrijdag te 2 uur
ving de bijeenkomst van den raad aan
en te 2 uur 15 nog was het alsof de
hoef ijzer-vormige raadstafel een kerst
boom insloot, die zacht glanzend, een
sfeer van wijding in d© geheel© zaal
spreidde. Het tikken van den voor
zittershamer klonk als het klepelen van
Hoek Koningstraat - Magdalenastraat.
SPECIAAL ADRES IN: GLAS,
PORCELEIN EN AARDEWERK.
32
FEUILLETON
DOOR ETHEL M. DELL.
„Dot!" Hij pakte ook het mandje beet
en hield haar zoo tegen, zonder haar aan
te raken. „Dot!"
Dot's oogen begonnen een zachten glans
te krijgen en plotseling kwam een kuiltje
om haar mondhoeken. „Je mag niet lie
gen, Bertie!" zeide zij.
En dat was de eerstvolgend© seconden
de laatste opmerking, die zij maakte,
tenzij men de gesmoorde protesten, die
tegen Bertie's lippen aankwamen, als
zoodanig beschouwen wil. In ieder ge
val waren zij niet nadrukkelijk genoeg,
om eenigen indruk te maken en Bert.© be
handelde ze dan ook met de onverschil
ligheid, die zij verdienden.
I !L 1 J l i i.
Bij het naar huis rijden lukte het hem
met één hand te sturen, terwijl hij de
andere op de knie van f'zijn broeder legde.
„Luk#, oude jongen, ik heb heelemaal
het kerstklokje, dat de moois!© en waar
achtigste menschelijke gevoelens uit den
sleui*-slaap wakker luidt.
Toente 2 uur 16De benoe
mingen van leden n tkverse commissies
en instellingen was aan de orde. De heer
Crucq vroeg en verkreeg het woord ten
einde zijn kritiek op het burgerlijk arm
bestuur te lanceeren. In andere vergade
ringen verwekt deze kritiek, die alle raads
leden en geregelde bezoekers der raads
vergaderingen al even goed van buiten
kennen als de heer Crucq (Overhoff
schreven we bijna) niet de minste ont
steltenis,^ in de kerst-bijeenkomst was ze
evenwel het element dat de vredige en
heilige sfeer uiteen deed spatten. Het
tradioneele speechje deed Vrijdag bij uit
zondering denken aan een vloekje gedu
rende een wijdingsavond.
Ook onze lezers weten zoo langzamer
hand, welke grieven de S.D.A.P. jegens
het B. A. in den boezem draagt en reeds
jaren lang cultiveert. De S.D.A.P. wil
:n het B. A. vertegenwoordigd zijn en
de partij wil het doen voorkomen dat be.
B. A. van de roode broeders niet terug
heeft. Indien dit zoo ware dan zouden
we wellicht evenals de heer Crucq het
hoofd over het, B. A. schudden, hoewel
bet ons niet duidelijk is dat de samenstel
ling van een instelling ais hier bedoeld
op politiek gebaseerd zou moeten zijn.
Het B. A. vraagt personen en niet de
jasjes van personen hoe deze dan ook
gekleurd mogen zijn. Destijds heeft men
den heer Crucq voor het B. A. een kans
gegeven, doch de S.D.A.P. gedroeg zich
even voor de verkiezing zóó onverstan
dig (door den heer Overhoff naar voren
te schuiven) dat de kans verliep. In schijn
(tenminste door den S.D.A.P.-brll be
keken) werd daardoor het B. A. opnieuw
een anti-rood lichaam, in wezen evetir-
wel niet.
De heer Crucq noodigde Vrijdag den
raad uit zijn veto over het B. A. uit
te spreken, doch de raad gaf hieraan na
tuurlijk geen gevolg. Men koos den heer
Van Bommel van Vloten in liet bestuur,
en liet de S.I^A.P-klacht, de kerstmi s-
stemming verstorende S.D.A.P. - klacht
voor wat ze was. De verkiezing van
den heer Van Vloten leverde vier blanco
stemmen op. Kwamen deze van de A.R.
en van de R.K.-vertegenwoordigers? Zoo
ja, dan gedragen deze partijen zich min
stens even zonderling jegens het B. A,
als de S.D.A.P. doet; misschien nog
een tikje erger. Want zij brengen even
tueel© grieven niet onder woorden!
De heer Crucq luidde de wijdende
stemming de raadszaal uit en na hem
trokken velen aan het aiarmklokje. De
voorzitter had te veel op den goeden
invloed van de kerstgedachte gerekend I
Het vorige jaar maakte de raad zich
met een hoofdknik van de algemeen© be
schouwingen af. Dit jaar evenwel is de
noodige tol aan deze inleiding tot be
grootingen betaald, hetgeen voor ons het
bewijs is, dat ook de Goesche raad meer
en meer op dan politeeken weg geraakt.
Zoo erg als in Vlissingen en in Mid
delburg is men er nog niet aan toe, doch
dit zal slechts een kwestie van tijd zijn
Wel een betreurenswaardig verschijnsel,
dat er tijdens de behandeling van een ge-
meenie-begrooting zooveel uren verdaan
je wenschen in gehandeld," barstte
hij emdelijk uit. ,,En voor het eerst in
mijn leven heb ik daar geen spijt van. Zij
wil me hebben."
„Dat dacht ik wel," zeide Lucas en
drukte zijn broer hartelijk de hand. „Er
zijn oogeoblikkem, dat een man als hij
een man. is voor i zichzelf moat ban
delen, niet Bertie."
Bertie lachte eren. „Ik geloof niet,
dat het tegen je zin is!"
„Nou, misschien niet!" Er was eetn
vriendelijke glimlach in zijn neergeslaj_
oogen. „Je bent wat ouder dan ik gedacht
heb en in ieder geval zal ze je niet -
je geld trouwen."
„Dat zal ze zeker niet," zeide Bertie
warm. „Maar zij is erg bang, dat de
menschen het zullen zeggen, nu Nap....
„Laten we Nap er nu- maar buiten
laten."
„Ja, maar 'hot heeft toch een groot
verschil gemaakt," protesteerde Bertie.
„De eerste drie jaar trouwen we nu niet.
En niemand mag wetten, dat wij geënga
geerd zijn, behalve jij en baar vader."
„Dus voor mij komt het er zoo erg niet
op aan?"
Er lag een zweem van spot in zijn toon,
en Bertie keek hem scherp aan.
„Waarom grijns je zoo? Natuurlijk
ooo* e
i Schrale Lippen
Winterhanden
j Wintervoeten \k\\Ê|-Ke plekj
[DooróÖ^QOctTube 80d
worden aan zaken die met het gemcente-
be ang niets uitstaande hebben, en sledhus
vruchten blijken van de partij-boomen.
Mr. Goedbioed, de eerste beschouwer,
verdeelde zijn rede in twee gedeelten.
Hij ving zijn betoog aan als voorzitter
der financieel© commissie en hij beëindigde
het als lid der A.R.-partij. In het eerste
gedeelte lichtte de heer Goedbioed het
schriftelijke rapport der financieele com
missie tce eo legde er dein nadruk op, diai
bezuiniging in 1928 iwodiig zou zijn. Er
moest geld komen en dat geld wilde de
commissie halen van de gemeeate-atmbte-
naren, die na volbrachten dienst pensioen
trekken, zonder dat zij er zelf iets voor
offeren. De financieel© commissie had
dus de bedoeling te bezuinigen, en op
deze wijze een tekort aan te vullen. Een
te waardeeren she ven. Behalve met be
zuiniging kwam de commissie evenwel Inet
iets anders. Met een uitgave, n.l. in den
vorm van belastingverlichting voor groote
gezinnen, (die tegenwoordig het stok
paardje zijn van vele politieke par
tijen). De bezuiniging der fin. com. was
met den besten wil ter wereld niet met
de voorgestelde uitgave te rijmen. Doch
hierover dadelijk meer. Na toelichting van
het rapport der financieel© commissie be
handelde mr. Goedbioed als A. R. de
politiek, o.a. de wetboudersverkiezing en
de voor deelneming aan werkverdce'ing
in den raad bedankende Vrijheidsbonders.
Iets anders dan eenige maanden gelee
zei mr. Goedbioed er niet over. Hij diende
den V. B. een reprimande toe en vergat
dat enkele minuten geleden, bij de samen
stelling der commissies door niemand een
poging was gedaan om den Vrijheidsbond
ie winnen. Tenslotte vroeg de heer Goed-
bloeJ den voorzitter of deze iets bekend
was van een poging van verschillende kerk-
genoc1 schappen oin de tuios woede in Goes
te beteugelen. Op het laatste antwoordde
de voorzitter dat hem als burgemeester een
verzoek bereikt had en dat hij dans-ex-
cessen zeer zeker zal bestrijden. Exces
sen komen hier echter niet voor zei de
heer Hajenius.
Na de A. R. deed de S.D.A.P. aan al-
gemeene beschouwingen. Nagenoeg de ge
heel© rede stond in het teelten van pot
biek, zoodat we er hier niet op terug
zullen komen. Vervolgens nam de heer
Van Bommel van Vloten het woord, die
te kennen gaf het gedeelte van mr. Goed-
bloed's rede, betrekking hebbend op poli
tiek, te willen laten varen en slechts te
zullen ingaan op hetgeen deze «preker
namens de finantieele commissie had ga-
sproken.
Het was of de heer Van Bommel van
Vloten de karwats hanteerde. In een
scherp omlijnde rede, zakelijk en helder,
zooals men dat van hem gewoon is, bracht
hij naar voren dat het rapport der finan
tieele commissie geenerlei waaide had.
Spr. wees op de tegenstrijdigheid: bezui
nigen en uitgeven, terwijl er een tekort
is. De gemeente zal in 1928 ruim f14000
meer noodig hebben en toch wondt tot
belastingverlaging geadviseerd, zei de heer
Van Bommel van Vloten.
Spr. legde uit dat het tekort alleen
gedekt zou kunnen worden door belasting-
verhooging.
Met genoegen hebben we de rede van
den heer Van Bommel van Violen gevolgd
Zij getuigde van een ernstige studie en van
een breed inzicht. Zelrlen hebben we een
commissie, welke haar gab rek aan be
kwaamheid demonstreerde, zoo kort en
bondig zien afmaken als de heer Van
Bommel van Violen deed. Zijn rede be
vestigde het vermoeden dat hij lot de
beste raadsleden onzer stad behoort. Mr.
Goedbioed onderging de striemen met de
karwats bewonderenswaardig. Hij probeer
de te redden wat er te redden viel, hij
sprak veel woorden, heel veel woorden,
zei inderdaad niets en vermocht niet een
eervolle aftocht te behalen.
De drie leden der finantiee'e oommiss-ie
deden denken aan drie hondjes die
met den staart tusschen de beenen de
meesterlijke hand ontvluchtten. Alleen de
heer Simons wist de algeheels nederk
te voorkomen door den afstraffer te ver-
verwijten dat 'deze critiek leverde doch
weigerde zelf zitting te nemen in de fin,
commissie. Dat was een parade die
van den eenzamen bezoeker der publieke
tribune een applausje verdiend had.
Behalve critiseeren gaf de heer Van
Bommel van Vloten den weg aan die mem
nemen moest om niet in het finantieele
moeras te geraken. Verhoogt de belasting
zei hij, en in do avondzitting deed de raad
zulks. Zij het na uitvoerige discussies
die enkele niet onaardige beelden ople
verden. Zoo vergeleek de voorzitter een
gemeente- met een man die er veei luxi-
euse vrouwen op na houdt, de heer Ko
ning de liefde van sommige partijen voor
de groote gezinnen met de bekende pre
mie in de paarden wereld, de heer Goed
bioed de ambtenaren van de secretarie
met een of ander apparaat.
De heer Van Bommel van Vloten deed
de belastingverhooging echter eerst in
stemming komen nadat de raad de uitgaven
had goedgekeurd en dus de mogelijkheid
om in de uitgaven het te kort weg te wer
ken, had afgesloten. Een goed staaltje
van diplomatie.
Door de begrooting-zelf heeft de raad
zich verdienstelijk-snel heen gewerkt. Be
paald werd o.a. dat de gemeente-ambte
naren niet aan hun pensioen behoeven bij
te dragen, hetgeen ons niet wenschelijk
voorkomt. Waarom moeten rijks-ambte
naren wel voor een rustig-finantieelen Ie
vensavond mede zorgen, waarom de amb
tenaren der gemeente niet. We hopen dat
de raad op deze kwestie nog eens terug
zal komen a's na een ernstig onderzoek
is gebleken, dat de Goesche ambtenaren
inderdaad in een bevoorrechte finantieele
positie verkeeren.
Voor de overige punten willen we naar
het verslag verwijzen, waaruit men
lezen dat de V.-B. strandde op een po
ging om de presentie-gelden te verlagen
en dat de heer Koning een zwart voetje
bij den voorzitter haalde, door te trach
ten de Goesche politiemacht te vermin
deren. De voorzitter stak de Goesche
politie en den commissaris inzonderheid
een fijne pluim op den hoed. Men neme
er nota van. Men is over het al gem
gaarne geneigd op de verdiensten van
plaatselijk politie-corps af te dingen, hoe
wel er reden is om lof toe te zwaaien!
komt het er voor jou niet op aan. Maar
wat is de aardigheid daar nou van?"
„Kijk waar je rijdt, jongen. Het zou
duivelsch jammer zijn nu juist je nek te
breken!"
Bertie wijdde zijn aandacht aan de
auto en zweeg eenige oogemblikketi.
Plotseling riep hij uit: „Ik ben erachter!
O, jou, slimme oude rot! Ik geloof, dat
jij er eerst met haar over gesproken hebt!
Anders zou je niet zoo gauw toegeste
hebben! Wat heb je tegen baar gezegd?"
„Dat," zeide Lucas vriendelijk, „is nou
een geheimpje tusschen haar en mij".
Bertie barstte in een schaterlach uit
en toeterde uit louter plezier zoo hard
als hij kon op zijn hoorn.
„O, jongen, jij bent de beste uit
heele wereld! Ik hoop, dat je het eeuwi
ge leven hebt!"
„Dat staat nog te bezien, vrees ik'
zeide de millionnair met zijn kalmen glim
lach. „En wat betreft dat eeuwige leven
ik geloof, dat dat in liet algemeen heel
aardig is, maar onder de tegenwoordige
omstandigheden is het teen denkbeeld, dat
mij moe maakt".
„Wie sprak er over de tegenwoordige
omstandigheden!" vroeg Bertie bijna boos,
en dan op een anderen toon: „Maar zoo
bedoekte ik het niet, kerel! Ik bedoekte
De S.D.A.P. deed Vrijdag nogmaals
i aanval op de burgerwacht die we
derom afgeslagen werd. Deze aanval was
niet van humor gespeend. Zeide de heer
Crucq niet: „Als wij in werkelijkheid
eens met onze ploeg zouden komen, dan
weet ik nog niet wat er van de burger
wacht overbleef De heer Eek-
hardt lachte even hautain, met een grapje
schudde men de roode keffertjes van
zich af. De mad voteerde f200,om
een aantal der burgers het spelletje te
laten spelen waar ook kinderen enkele
jaren behagen in scheppen. Kinderen spe
len echter goedkoopier soldaatje.
Zooals men ziet is de kerstzitting
van., den., gemeentere.ad niet geheel in
erststemming gevierd. Er zijn enkele
harde noten gekraakt, van verschillende
ijden is het steekwapen in het geding
gebracht.
Uit het verslag kan men, ©venwel ook
lezen dat de note gaie aanwezig was.
Zoo riep de heer Buijs tijdens behan
deling van een of ander onderwerp en
kele malen zeer luid „Krabbend ij ke, Krab-
bendijke", de hand omhoog stekend om
des te beter te doen uitkomen, dat Krab-
bendijke als voorbeeld gesteld diende te
worden.
Na den kreet was het stil in de zaal.
Toen plots de diepe stem van wethou
der Stieger, die meldde: „uitstappen".
alleen, dat je altijd noodig zult zijn, waar
je ook bent. God schept niet iederen dag
een kerel als jij bent)!"
„Kom, onzin!" zeide Lucas Errol
zacht,.
HOOFDSTUK XV.
De kampioen.
Toen Mrs. Errol met haar diepe stem,
die zoo wonderlijk goed paste bij haar
onvergetelijk Amerikaansch neusgeluid, op
merkte, dat zij voor geen enkelen man
bang was, durfde niemand van degenen,
die haar hoorden, deze vermetele bewe
ring tegenspreken.
Lucas Errol gaf een groote partij en
de groote hall was vol gasten, die juist
van de jacht teruggekeerd waren. Er
beerschte een luidruchtig geroezemoes van
stemmen, maar Mrs. Errol's opined
was te gewichtig, om gemist te worden.,
en bijna iedereen hield dan ook met spre
ken op, om het vervolg te hooren.
Mrs. Errol, die de gastvrijheid zelve
was, doch tevens de meening toegedaan,
dat men zijn gasten zich op hun eigen
manier moest laten amuseieren, was pas
een paar minuten geleden teruggekomen
van een paar visites. Van top tot teen
was zij in het bont gehuld, waaruit haar
broed, vriendelijk gezicht scheen al» een
Boekhouden.
De uitslag der examens in boehouden
voor de praktijk vanwege de Vereeniging
van Leeraren in liet boekhouden in Dec.
te Amsterdam, Haarlem, 's Gravenhage,
Rotterdam, Arnhem, Meppel, Hengelo,
's Hertogenbosch, Sittard, Groningen,
Leeuwarden en Utrecht gehouden, is al
dus: totaal aantal candidaten 981; niet
opgekomen 6; teruggetrokken 3 en ge-
261.
Opstandige gevangenen.
Zooals men weet, is in de Glodokge-
vangenis te Batavia nog steeds een groot
aantal inlandsche communisten, gearres
teerd na de relletjes, ondergebracht. Her
haaldelijk zijn daar reeds ongeregeldhe
den geweest, en den 22sten November
heeft zich weer eens een incident voor
gedaan, ditmaal naar aanleid ng van het
feit dat de communistische gevangenen
geïnjecteerd moesten worden tegen cho
lera. Plotseling weigerden 550 hunner,
zich daaraan te onderwerpen, terwijl zij
onder meer beweerden, dat de injectie
ten doel had, een slepende ziekte te
veroorzaken, welke na drie jaren den
dood ten gevolge zou hebben. Op deze
wijze wilde men zich van de communis
ten ontdoen. Toen het hoofd van het
gevangeniswezen den weigerachtigen wees
op de noodzaak van de inenting, werd hij
uitgelachen en gehoond. Het onderzoek
wees uit, dat de weigering hoofdzakelijk
een gevolg was van de opruiing door een
tweetal belhamels, terwijl de overigen, bijna
1100 man, wel tot het ondergaan der vac
cinatie bereid waren, aldus meldde het
persbureau „Aneta" aan de Indische bla
den.
Novemberzon uit een dikke wolkenmassa.
Men verdrong zich om haar, drie of
vier kopjes thee werden haar tegelijk aan
geboden, die zij alle met een dankaar
hoofdknikje en een vriendelijk lachje
aannam.
„Zet maar neer. Ik zal ze dadelijk
uitdrinken. Waar denk je, dat ik nu juist
vandaan kom? Ik wed er mijn laatstga"
dollar om, dat niemand het raderv kan."
„Aangenomen!" zeide Nap kalm, ter
wijl hij een stel naar 'het vuur schoof.
„U hebt den leeuw in zijn eigen hol
opgezocht, en niet zonder succes naar
den schijn te oordeelen, met andere woor
den, u bent op het majoraatshuis ge
weest en hebt met den heer des huizes
thee gedronken". 9
Mrs. Errol ging in den stoel zitten en
keek het belangstellende luisterende ge
zelschap rond. „Ja", zeide zij, „je hebt
gelijk, Nap Errol, maar je krijgt mijn
Laatstee dollar niet, daar behoef je niet
op te rekenen. Ja, ik ben op het majo
raatshuis geweest. Ik heb met Anne Car
fax thee gedronken. En ik heb met Sir
Giles gesproken als een moeedr. Eerst
werd hij vrij driftig, dat verzeker ik je,
maar ik bleef net zoo lang hameren,
bot zelfs hij het moe begon te worden.
(WicMxlt vervolgd).