I RUITEMBOER m mm N\ 185, Woensdag 28 December 1927 lil" Jaargang. ft ft I ft I Raadsfilm. LINTVELT's BAZAR School en kerk. Koloniën. I ABONNEMENT Prijs par kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE S COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant 1 en Kkeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiên worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. In het voorgebergte van de raadszaal, of te wel de wachtkamer der journalis ten, ten deele iin beslag ganome.i door naarstig schrijvende stadhuis-ambten aren, die een beetje paps en mistroostig van wege de in die lucht hangende pensioen bijdrage over de zwaarlijvige folianten gebogen zaten, lieten de parsbnoeders zoo- ais dat te doen gebruikelijk is, ook Vrij dagmiddag cle geest over zich vaardig worden. Men maakte de gebruikelijke be rekening van den duur der op handen zijnde zitting en m:n vroeig zich af „Wat ter wereld heeft den voorzitter bezield om den raad in touw te roepen, als ieder weldenkend mensch meer in teresse voor een spoorboekje en voor het koffer-pak-probleem heeft dan voor de meest malsche en sappigste raads- agenda. Waarom viel het oog des voor zitters op den dag voor Kerstmis, ter wijl een jaar welgeteld toch 365 dagen heeft?" Ja waarom? „Waarom prefereert in warme zomer nachten een mug mijn neus, terwijl de wereld toch zoo groot is", filosofeerde een collega op de gelanceerde vraag voort. Het geval werd op de geestelijke ont- leedtafel gedeponeerd (d.w.z. de kwestie van den dag voor Kerstmis) en na ©en korte, doch nauwkeurige observatie luid de de diagnose als volgt: „Een dag voor het feest van vreugde op aarde zwemmen alle menschelijke harten, alle raadslede- lijke gevoelens in een vijvertje van devo tie, vergevensgezindheid en verdraagzaam heid. De dag voor Kerstmis is „het" psychologische moment voor een begroo- tings-behandelang; de voorzitter heeft stra tegische talenten". Toen dit overeengekomen was, kwam het wandelende trait d' union tusschen raad en pers, droefgeestig neuriënd: „We gaan nog niet naar huis", mededeelen dat het spel ging beginnen. Zooals we verwachtten: de raad glom van kerststemming en vergevende zacht zinnigheid, en terwijl de voorzitter bijna onafgebroken de eerste punten der agenda er door hamerde, waren we zoo goed als verzoend met den zoo van raadsleden kennis getuigenden 'datum der begrootings- \ergadering. Is het ook niet aandoenlijk den vrede- lievenden invloed van liet heilige kerst feest waar te nemen bij een college, dat in de praktijk de waarde van „vrede op aarde" nog wel eens over het hoofd pleegt te zien? Vrijdag te 2 uur ving de bijeenkomst van den raad aan en te 2 uur 15 nog was het alsof de hoef ijzer-vormige raadstafel een kerst boom insloot, die zacht glanzend, een sfeer van wijding in d© geheel© zaal spreidde. Het tikken van den voor zittershamer klonk als het klepelen van Hoek Koningstraat - Magdalenastraat. SPECIAAL ADRES IN: GLAS, PORCELEIN EN AARDEWERK. 32 FEUILLETON DOOR ETHEL M. DELL. „Dot!" Hij pakte ook het mandje beet en hield haar zoo tegen, zonder haar aan te raken. „Dot!" Dot's oogen begonnen een zachten glans te krijgen en plotseling kwam een kuiltje om haar mondhoeken. „Je mag niet lie gen, Bertie!" zeide zij. En dat was de eerstvolgend© seconden de laatste opmerking, die zij maakte, tenzij men de gesmoorde protesten, die tegen Bertie's lippen aankwamen, als zoodanig beschouwen wil. In ieder ge val waren zij niet nadrukkelijk genoeg, om eenigen indruk te maken en Bert.© be handelde ze dan ook met de onverschil ligheid, die zij verdienden. I !L 1 J l i i. Bij het naar huis rijden lukte het hem met één hand te sturen, terwijl hij de andere op de knie van f'zijn broeder legde. „Luk#, oude jongen, ik heb heelemaal het kerstklokje, dat de moois!© en waar achtigste menschelijke gevoelens uit den sleui*-slaap wakker luidt. Toente 2 uur 16De benoe mingen van leden n tkverse commissies en instellingen was aan de orde. De heer Crucq vroeg en verkreeg het woord ten einde zijn kritiek op het burgerlijk arm bestuur te lanceeren. In andere vergade ringen verwekt deze kritiek, die alle raads leden en geregelde bezoekers der raads vergaderingen al even goed van buiten kennen als de heer Crucq (Overhoff schreven we bijna) niet de minste ont steltenis,^ in de kerst-bijeenkomst was ze evenwel het element dat de vredige en heilige sfeer uiteen deed spatten. Het tradioneele speechje deed Vrijdag bij uit zondering denken aan een vloekje gedu rende een wijdingsavond. Ook onze lezers weten zoo langzamer hand, welke grieven de S.D.A.P. jegens het B. A. in den boezem draagt en reeds jaren lang cultiveert. De S.D.A.P. wil :n het B. A. vertegenwoordigd zijn en de partij wil het doen voorkomen dat be. B. A. van de roode broeders niet terug heeft. Indien dit zoo ware dan zouden we wellicht evenals de heer Crucq het hoofd over het, B. A. schudden, hoewel bet ons niet duidelijk is dat de samenstel ling van een instelling ais hier bedoeld op politiek gebaseerd zou moeten zijn. Het B. A. vraagt personen en niet de jasjes van personen hoe deze dan ook gekleurd mogen zijn. Destijds heeft men den heer Crucq voor het B. A. een kans gegeven, doch de S.D.A.P. gedroeg zich even voor de verkiezing zóó onverstan dig (door den heer Overhoff naar voren te schuiven) dat de kans verliep. In schijn (tenminste door den S.D.A.P.-brll be keken) werd daardoor het B. A. opnieuw een anti-rood lichaam, in wezen evetir- wel niet. De heer Crucq noodigde Vrijdag den raad uit zijn veto over het B. A. uit te spreken, doch de raad gaf hieraan na tuurlijk geen gevolg. Men koos den heer Van Bommel van Vloten in liet bestuur, en liet de S.I^A.P-klacht, de kerstmi s- stemming verstorende S.D.A.P. - klacht voor wat ze was. De verkiezing van den heer Van Vloten leverde vier blanco stemmen op. Kwamen deze van de A.R. en van de R.K.-vertegenwoordigers? Zoo ja, dan gedragen deze partijen zich min stens even zonderling jegens het B. A, als de S.D.A.P. doet; misschien nog een tikje erger. Want zij brengen even tueel© grieven niet onder woorden! De heer Crucq luidde de wijdende stemming de raadszaal uit en na hem trokken velen aan het aiarmklokje. De voorzitter had te veel op den goeden invloed van de kerstgedachte gerekend I Het vorige jaar maakte de raad zich met een hoofdknik van de algemeen© be schouwingen af. Dit jaar evenwel is de noodige tol aan deze inleiding tot be grootingen betaald, hetgeen voor ons het bewijs is, dat ook de Goesche raad meer en meer op dan politeeken weg geraakt. Zoo erg als in Vlissingen en in Mid delburg is men er nog niet aan toe, doch dit zal slechts een kwestie van tijd zijn Wel een betreurenswaardig verschijnsel, dat er tijdens de behandeling van een ge- meenie-begrooting zooveel uren verdaan je wenschen in gehandeld," barstte hij emdelijk uit. ,,En voor het eerst in mijn leven heb ik daar geen spijt van. Zij wil me hebben." „Dat dacht ik wel," zeide Lucas en drukte zijn broer hartelijk de hand. „Er zijn oogeoblikkem, dat een man als hij een man. is voor i zichzelf moat ban delen, niet Bertie." Bertie lachte eren. „Ik geloof niet, dat het tegen je zin is!" „Nou, misschien niet!" Er was eetn vriendelijke glimlach in zijn neergeslaj_ oogen. „Je bent wat ouder dan ik gedacht heb en in ieder geval zal ze je niet - je geld trouwen." „Dat zal ze zeker niet," zeide Bertie warm. „Maar zij is erg bang, dat de menschen het zullen zeggen, nu Nap.... „Laten we Nap er nu- maar buiten laten." „Ja, maar 'hot heeft toch een groot verschil gemaakt," protesteerde Bertie. „De eerste drie jaar trouwen we nu niet. En niemand mag wetten, dat wij geënga geerd zijn, behalve jij en baar vader." „Dus voor mij komt het er zoo erg niet op aan?" Er lag een zweem van spot in zijn toon, en Bertie keek hem scherp aan. „Waarom grijns je zoo? Natuurlijk ooo* e i Schrale Lippen Winterhanden j Wintervoeten \k\\Ê|-Ke plekj [DooróÖ^QOctTube 80d worden aan zaken die met het gemcente- be ang niets uitstaande hebben, en sledhus vruchten blijken van de partij-boomen. Mr. Goedbioed, de eerste beschouwer, verdeelde zijn rede in twee gedeelten. Hij ving zijn betoog aan als voorzitter der financieel© commissie en hij beëindigde het als lid der A.R.-partij. In het eerste gedeelte lichtte de heer Goedbioed het schriftelijke rapport der financieele com missie tce eo legde er dein nadruk op, diai bezuiniging in 1928 iwodiig zou zijn. Er moest geld komen en dat geld wilde de commissie halen van de gemeeate-atmbte- naren, die na volbrachten dienst pensioen trekken, zonder dat zij er zelf iets voor offeren. De financieel© commissie had dus de bedoeling te bezuinigen, en op deze wijze een tekort aan te vullen. Een te waardeeren she ven. Behalve met be zuiniging kwam de commissie evenwel Inet iets anders. Met een uitgave, n.l. in den vorm van belastingverlichting voor groote gezinnen, (die tegenwoordig het stok paardje zijn van vele politieke par tijen). De bezuiniging der fin. com. was met den besten wil ter wereld niet met de voorgestelde uitgave te rijmen. Doch hierover dadelijk meer. Na toelichting van het rapport der financieel© commissie be handelde mr. Goedbioed als A. R. de politiek, o.a. de wetboudersverkiezing en de voor deelneming aan werkverdce'ing in den raad bedankende Vrijheidsbonders. Iets anders dan eenige maanden gelee zei mr. Goedbioed er niet over. Hij diende den V. B. een reprimande toe en vergat dat enkele minuten geleden, bij de samen stelling der commissies door niemand een poging was gedaan om den Vrijheidsbond ie winnen. Tenslotte vroeg de heer Goed- bloeJ den voorzitter of deze iets bekend was van een poging van verschillende kerk- genoc1 schappen oin de tuios woede in Goes te beteugelen. Op het laatste antwoordde de voorzitter dat hem als burgemeester een verzoek bereikt had en dat hij dans-ex- cessen zeer zeker zal bestrijden. Exces sen komen hier echter niet voor zei de heer Hajenius. Na de A. R. deed de S.D.A.P. aan al- gemeene beschouwingen. Nagenoeg de ge heel© rede stond in het teelten van pot biek, zoodat we er hier niet op terug zullen komen. Vervolgens nam de heer Van Bommel van Vloten het woord, die te kennen gaf het gedeelte van mr. Goed- bloed's rede, betrekking hebbend op poli tiek, te willen laten varen en slechts te zullen ingaan op hetgeen deze «preker namens de finantieele commissie had ga- sproken. Het was of de heer Van Bommel van Vloten de karwats hanteerde. In een scherp omlijnde rede, zakelijk en helder, zooals men dat van hem gewoon is, bracht hij naar voren dat het rapport der finan tieele commissie geenerlei waaide had. Spr. wees op de tegenstrijdigheid: bezui nigen en uitgeven, terwijl er een tekort is. De gemeente zal in 1928 ruim f14000 meer noodig hebben en toch wondt tot belastingverlaging geadviseerd, zei de heer Van Bommel van Vloten. Spr. legde uit dat het tekort alleen gedekt zou kunnen worden door belasting- verhooging. Met genoegen hebben we de rede van den heer Van Bommel van Violen gevolgd Zij getuigde van een ernstige studie en van een breed inzicht. Zelrlen hebben we een commissie, welke haar gab rek aan be kwaamheid demonstreerde, zoo kort en bondig zien afmaken als de heer Van Bommel van Violen deed. Zijn rede be vestigde het vermoeden dat hij lot de beste raadsleden onzer stad behoort. Mr. Goedbioed onderging de striemen met de karwats bewonderenswaardig. Hij probeer de te redden wat er te redden viel, hij sprak veel woorden, heel veel woorden, zei inderdaad niets en vermocht niet een eervolle aftocht te behalen. De drie leden der finantiee'e oommiss-ie deden denken aan drie hondjes die met den staart tusschen de beenen de meesterlijke hand ontvluchtten. Alleen de heer Simons wist de algeheels nederk te voorkomen door den afstraffer te ver- verwijten dat 'deze critiek leverde doch weigerde zelf zitting te nemen in de fin, commissie. Dat was een parade die van den eenzamen bezoeker der publieke tribune een applausje verdiend had. Behalve critiseeren gaf de heer Van Bommel van Vloten den weg aan die mem nemen moest om niet in het finantieele moeras te geraken. Verhoogt de belasting zei hij, en in do avondzitting deed de raad zulks. Zij het na uitvoerige discussies die enkele niet onaardige beelden ople verden. Zoo vergeleek de voorzitter een gemeente- met een man die er veei luxi- euse vrouwen op na houdt, de heer Ko ning de liefde van sommige partijen voor de groote gezinnen met de bekende pre mie in de paarden wereld, de heer Goed bioed de ambtenaren van de secretarie met een of ander apparaat. De heer Van Bommel van Vloten deed de belastingverhooging echter eerst in stemming komen nadat de raad de uitgaven had goedgekeurd en dus de mogelijkheid om in de uitgaven het te kort weg te wer ken, had afgesloten. Een goed staaltje van diplomatie. Door de begrooting-zelf heeft de raad zich verdienstelijk-snel heen gewerkt. Be paald werd o.a. dat de gemeente-ambte naren niet aan hun pensioen behoeven bij te dragen, hetgeen ons niet wenschelijk voorkomt. Waarom moeten rijks-ambte naren wel voor een rustig-finantieelen Ie vensavond mede zorgen, waarom de amb tenaren der gemeente niet. We hopen dat de raad op deze kwestie nog eens terug zal komen a's na een ernstig onderzoek is gebleken, dat de Goesche ambtenaren inderdaad in een bevoorrechte finantieele positie verkeeren. Voor de overige punten willen we naar het verslag verwijzen, waaruit men lezen dat de V.-B. strandde op een po ging om de presentie-gelden te verlagen en dat de heer Koning een zwart voetje bij den voorzitter haalde, door te trach ten de Goesche politiemacht te vermin deren. De voorzitter stak de Goesche politie en den commissaris inzonderheid een fijne pluim op den hoed. Men neme er nota van. Men is over het al gem gaarne geneigd op de verdiensten van plaatselijk politie-corps af te dingen, hoe wel er reden is om lof toe te zwaaien! komt het er voor jou niet op aan. Maar wat is de aardigheid daar nou van?" „Kijk waar je rijdt, jongen. Het zou duivelsch jammer zijn nu juist je nek te breken!" Bertie wijdde zijn aandacht aan de auto en zweeg eenige oogemblikketi. Plotseling riep hij uit: „Ik ben erachter! O, jou, slimme oude rot! Ik geloof, dat jij er eerst met haar over gesproken hebt! Anders zou je niet zoo gauw toegeste hebben! Wat heb je tegen baar gezegd?" „Dat," zeide Lucas vriendelijk, „is nou een geheimpje tusschen haar en mij". Bertie barstte in een schaterlach uit en toeterde uit louter plezier zoo hard als hij kon op zijn hoorn. „O, jongen, jij bent de beste uit heele wereld! Ik hoop, dat je het eeuwi ge leven hebt!" „Dat staat nog te bezien, vrees ik' zeide de millionnair met zijn kalmen glim lach. „En wat betreft dat eeuwige leven ik geloof, dat dat in liet algemeen heel aardig is, maar onder de tegenwoordige omstandigheden is het teen denkbeeld, dat mij moe maakt". „Wie sprak er over de tegenwoordige omstandigheden!" vroeg Bertie bijna boos, en dan op een anderen toon: „Maar zoo bedoekte ik het niet, kerel! Ik bedoekte De S.D.A.P. deed Vrijdag nogmaals i aanval op de burgerwacht die we derom afgeslagen werd. Deze aanval was niet van humor gespeend. Zeide de heer Crucq niet: „Als wij in werkelijkheid eens met onze ploeg zouden komen, dan weet ik nog niet wat er van de burger wacht overbleef De heer Eek- hardt lachte even hautain, met een grapje schudde men de roode keffertjes van zich af. De mad voteerde f200,om een aantal der burgers het spelletje te laten spelen waar ook kinderen enkele jaren behagen in scheppen. Kinderen spe len echter goedkoopier soldaatje. Zooals men ziet is de kerstzitting van., den., gemeentere.ad niet geheel in erststemming gevierd. Er zijn enkele harde noten gekraakt, van verschillende ijden is het steekwapen in het geding gebracht. Uit het verslag kan men, ©venwel ook lezen dat de note gaie aanwezig was. Zoo riep de heer Buijs tijdens behan deling van een of ander onderwerp en kele malen zeer luid „Krabbend ij ke, Krab- bendijke", de hand omhoog stekend om des te beter te doen uitkomen, dat Krab- bendijke als voorbeeld gesteld diende te worden. Na den kreet was het stil in de zaal. Toen plots de diepe stem van wethou der Stieger, die meldde: „uitstappen". alleen, dat je altijd noodig zult zijn, waar je ook bent. God schept niet iederen dag een kerel als jij bent)!" „Kom, onzin!" zeide Lucas Errol zacht,. HOOFDSTUK XV. De kampioen. Toen Mrs. Errol met haar diepe stem, die zoo wonderlijk goed paste bij haar onvergetelijk Amerikaansch neusgeluid, op merkte, dat zij voor geen enkelen man bang was, durfde niemand van degenen, die haar hoorden, deze vermetele bewe ring tegenspreken. Lucas Errol gaf een groote partij en de groote hall was vol gasten, die juist van de jacht teruggekeerd waren. Er beerschte een luidruchtig geroezemoes van stemmen, maar Mrs. Errol's opined was te gewichtig, om gemist te worden., en bijna iedereen hield dan ook met spre ken op, om het vervolg te hooren. Mrs. Errol, die de gastvrijheid zelve was, doch tevens de meening toegedaan, dat men zijn gasten zich op hun eigen manier moest laten amuseieren, was pas een paar minuten geleden teruggekomen van een paar visites. Van top tot teen was zij in het bont gehuld, waaruit haar broed, vriendelijk gezicht scheen al» een Boekhouden. De uitslag der examens in boehouden voor de praktijk vanwege de Vereeniging van Leeraren in liet boekhouden in Dec. te Amsterdam, Haarlem, 's Gravenhage, Rotterdam, Arnhem, Meppel, Hengelo, 's Hertogenbosch, Sittard, Groningen, Leeuwarden en Utrecht gehouden, is al dus: totaal aantal candidaten 981; niet opgekomen 6; teruggetrokken 3 en ge- 261. Opstandige gevangenen. Zooals men weet, is in de Glodokge- vangenis te Batavia nog steeds een groot aantal inlandsche communisten, gearres teerd na de relletjes, ondergebracht. Her haaldelijk zijn daar reeds ongeregeldhe den geweest, en den 22sten November heeft zich weer eens een incident voor gedaan, ditmaal naar aanleid ng van het feit dat de communistische gevangenen geïnjecteerd moesten worden tegen cho lera. Plotseling weigerden 550 hunner, zich daaraan te onderwerpen, terwijl zij onder meer beweerden, dat de injectie ten doel had, een slepende ziekte te veroorzaken, welke na drie jaren den dood ten gevolge zou hebben. Op deze wijze wilde men zich van de communis ten ontdoen. Toen het hoofd van het gevangeniswezen den weigerachtigen wees op de noodzaak van de inenting, werd hij uitgelachen en gehoond. Het onderzoek wees uit, dat de weigering hoofdzakelijk een gevolg was van de opruiing door een tweetal belhamels, terwijl de overigen, bijna 1100 man, wel tot het ondergaan der vac cinatie bereid waren, aldus meldde het persbureau „Aneta" aan de Indische bla den. Novemberzon uit een dikke wolkenmassa. Men verdrong zich om haar, drie of vier kopjes thee werden haar tegelijk aan geboden, die zij alle met een dankaar hoofdknikje en een vriendelijk lachje aannam. „Zet maar neer. Ik zal ze dadelijk uitdrinken. Waar denk je, dat ik nu juist vandaan kom? Ik wed er mijn laatstga" dollar om, dat niemand het raderv kan." „Aangenomen!" zeide Nap kalm, ter wijl hij een stel naar 'het vuur schoof. „U hebt den leeuw in zijn eigen hol opgezocht, en niet zonder succes naar den schijn te oordeelen, met andere woor den, u bent op het majoraatshuis ge weest en hebt met den heer des huizes thee gedronken". 9 Mrs. Errol ging in den stoel zitten en keek het belangstellende luisterende ge zelschap rond. „Ja", zeide zij, „je hebt gelijk, Nap Errol, maar je krijgt mijn Laatstee dollar niet, daar behoef je niet op te rekenen. Ja, ik ben op het majo raatshuis geweest. Ik heb met Anne Car fax thee gedronken. En ik heb met Sir Giles gesproken als een moeedr. Eerst werd hij vrij driftig, dat verzeker ik je, maar ik bleef net zoo lang hameren, bot zelfs hij het moe begon te worden. (WicMxlt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1