Hieuwjaarswenschen fl\ 148. Woensdag 14 December 195B7 Ü4e «faargang. Buitenland LINTVELT's BAZAR Uit de Radiowereld W etenscbappen. Kunsten. Land en Tuinbouw iProVinciemeuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes 12, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. (iOËSCHE 1COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant CSgSjM en Kleenwens 4 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. ZIJ, DIE ZICH MET INGANG VAN 1 JANUARI 1928 OP ONS BLAD ABONNEEREN, ONTVAN GEN DE TOT DIEN DATUM VER SCHIJNENDE NUMMERS GRATIS ln het NIEUWJAARSNUMMER wor den, zooals gebruikelijk is, bij vooruit betaling geplaatst tegjen 75 cent, voor koogstens 6 regels. Opgaven worden zoo spoedig mogelijk ingewacht, doek uiterlijk WOENSDAG 28 DECEMBER, vóór des middags 12 uur. DE ADMINISTRATIE. OVERZICHT. Polen en Lithauen. Uit telegrammen uit Warschau en Kowno blijkt de reactie van de Poolsch- Lithausche overeenkomst. Te Warschau schijnt mee niet onte vreden te zijn. De regeeringspers be schouwt Pilsudski als den overwinnaar op welken het veni viidi vici van toepas sing is. Door zijn persoonlijke bespre kingen heeft hij een einde gemaakt aan het wantrouwen, dat de openbare mee ning koesterde tegenover Polen. In de overige bladen is de toon zeer gereser veerd. Men is ontevreden, omdat het op treden van Pilsudski slechts een com promis heeft opgeleverd. De opheffing van den oorlogstoestand tusschen Polen en Lithauen beschouwen deze bladen slechts als een formeel succes. Ze betreuren, dat de Volkenbond geen bepaalde en duidelijke regeling voor het hervatten van de betrekkingen tusschen Polen en Lithauen heeft geformuleerd. Ten zeerste teleurgesteld is men over de ontwijkende behandeling van de kwestie van Wilna. Men had verwacht, dat Volkenbond nogmaals te kennen zou heb ben gegeven dat Wilna tot Polen behoort. Ondanks dit is echter die stemming niet pessimistisch. Men is tevreden omdat het oorlogsgevaar van de baan is en men hoopt dat de aanstaande Poolsch-Lithau sche conferentie, die waarschijnlijk wel dra te Riga zal worden gehouden, het uitgangspunt voor betere betrekkingjen tusschen beide staten zal zijn. De Pooi- sche gezant te Riga die naar aanleiding van het congres der Lithauscke emignan- Hoek Koningstraat - Magdaienastraat SPECIAAL ADRES IN: GLAS, PORCELEIN EN AARDEWERK. 26 FEUILLETON RUITEMBOER DOOR ETHEL M. DELL. „Neen, dat ik een onredelijke bruut ben", zeide Berde echt-gemeend. „Ik be doelde het niet zoo, oude jongen. Ik be doelde het niet zoo". „Kom, dwaasheid, beste jongen zoo erg is het niet", zeide Lucas en drukte vriendschappelijk op Bertie s schouder. „Het is een lief klein meisje, Bertie. Ik ben zelf een beetje verliefd op haar geworden." Bertie keek hem in zijn gezicht. „Luke, je bent een kranige kerel Lucas schudde zijn 'hoofd. „Maar je moet haar nu niet vragen, jongen. Zij is daar nog te jong voor. En het is best mogelijk, dat jij er ook nog te jong, voor bent". Bertie's gezicht betrok. „Maar ik meen het in vollen ernst. Ik wil met haar trou wen, zoo gauw als zij mij hebben wil „Precies", teemde Nap van af den ten een minder verkwikkelijke rol zou hebben gespeeld, is door zijn regeering teruggeroepen. Te Kowno meent men, dat Lithauen een nederlaag heeft geleden. De oppo sitie is zeer gedeprimeerd. Wi'na, meent men, kan als verboren beschouwd worden en Lithauen zal wel overal den Poolschen invloed te merken krijgen. Ook wordt die overwinning van Polen als e n overwin ning van Frankrijk en Engeland op Rus land beschouwd, dat thans geheel van het Westen is afgescheiden. De nationalisten beschouwen het als een succes voor Woldemaras, dat over Wi'na nog geen beslissing is geit ro ff en, Het orgaan van Woldemaras spreekt zelfs van een groo'.e overwinning van Lithauen te Genève. Het resultaat, dat thans werd bereikt, zou de eerste politieke overwin ning van Lithauen in den Volkenbond zijn, Het orgaan van de christelijke democraten wilde daarentegen het blad met een rouw rand laten verschijnen, maar de oensuur heeft dit niet veroorloofd, het hoofdarti kel van dit blad werd eveneens geschrapt. De staatsgreep te Kanton. In Kanton zijn blijkens berichten uit Hongkong en Sjanghai de poppen weer eens aan het dansen. Er is een opstand uitgebroken, welke georganiseerd schijnt door de communistische arbeiders, die met het besluit van de eveneens commu nistische regeering om die finanoieele steunverleening aan een tweeduizend tal stakers stop te zetben, niet accoord kondien gaan. De ontevreden broeders hebben den gouverneur Tsjang Fat-kwai afg|ezet en zelf het roer in handen genomen. Een en ander ging gjepaard met hevige gevech ten in de straten van Kanton en de ge bruikelijke plunderpartijen. Gemeld wordt, dat de Centrale Bank van China is ver woest en dat men den toestand als zeer ernstig beschouwt. De telegrafische ver bindingen zijn verbroken. Een proclama tie maakt bekend, dat de samengevoegde machten van arbeiders en boeren het be wind in handen hebben genomen. Een rood legercorps van vijfduizend man heeft zich meester gemaakt van alle regeering\: gebouwen, waaronder het hoofdkwartier van de Koeomintang. Algemeene Vereeniging Radio-Omroep. Van wel-ingelichle zijde wordt aan het „Hbld." het volgende medegedeeld In verband met de polemiek, die i den iaatsten tijd in de dagbladen is ge voerd over het karakter van de radio- omroepvereeniging, die uit de samenvoe ging van de A.N.R.O. en de N.O.V. zal ontstaan, is het niet ondienstig er de aandacht op te vestigen, dat die nieuwe vereeniging zich o.m. zal ten doel stellen, „Het behartigen van den radio-omroep zonder voorkeur van eenige godsdienstig^ of politieke richting". De vereeniging zal, omdat daarin plaats is voor allen, den naam dragen „Alge meene Vereeniging Radio-Omroep", af gekort A.V.R.O. en zal dus niet heeten Algemeene Vrijzinnige Radio Omroep, zooals de op dit punt blijkbaar verkeerd divan achter hem. „En zij wil ongetwij feld met jou trouwen zelfs eerder nog als het mogelijk is". Onopgemerkt was hij op zijn gewone geni'ischlooze manier achter hen gekomen In rok, met glad gekamd haar en lak schoenen lag hij languit op den divan en keek met een boosaardige schittering in zijn oogen naar de twee ^broers. Hij hield een onaangestoken sigaret tusschen zijn vingers. „Laat ik je niet storen, Lucas", zei de hij luidruchtig, niet lettend op Bertie's scherpen, alles-behalve vredelievenden uit roep. „Het is mij altijd een genot om te zien, als jij op den trots van de Enrols werkt, om te zorgen, dat zij geen dwaze dingen doen. Het is zeker een reusachtig zwaar werkje, niet? Als je hulp noodig hebt, kan je over me beschikken." Hij bracht de sigaret tusschen zijn ippen en voelde naar lucifers. „Dank je, ik zal nou eerst mijn aan dacht aan jou wijden", antwoordde Lucas op zijn vermoeiden toon. „Bertie, zou jij je niet gaan verkleeden? En kom dan straks in mijn kamer!" „Geef me eerst even een fidibus", zei Nap. Bertie stond recht als een kaars. Hij zag doodsbleek van de inspanning, om ingelichte „Msb." dezer dagen meldde. De nieuwe vereenaging zal em eig(ein orgaan uitgeven, dat door de kort gjele- deo opgerichte uitgeversmaatschappij E. M.V.R.A. voor rekening der vereeuig'ng zal worden gedrukt en verspreid. Die op dit punt door enkele bladen gepubliceer de mededeelingen omtrent net bestaan van een geheel anderen band tusschen de E. M.V.R.A. en de nieuwe vereeniging, wa ren derhalve geheel uit -de lucht gegjrepen. Aan het bovenstaande kan nog worden toegevoegd dat in de statuien van A.V. R.O. onder de doelstelling ook zal worden genoemdSamenwerking met andere rad.o- omroepvereienigimgen, zoodat ook hieruit moge blijken dat de A.V.R.O. erkent, dat ook bijzondere cuitureele richtingen in den aether tot uiting behooren te kun nen komen. Amund sen Er is een ernstig geschil tusschen Roaid Amundsen en de Royal Geographical So ciety te Londen. Amundsen heeft m.i. op grond van een beieedig'.ngj, die naar hij zegt een vorig president van bet Brit- sche genootschap hem zou hebben aange daan, bedankt voor het honorair correspom- deenend lidmaatschap van dit lichaam. En het genootschap heeft dit bedanken aanvaard. In een artikel in het Amerikaanscha tijdschrift „World's Work" van Juli 1927 beweert Amundsen en dezelfde passage komt voor in zijn boek „My Life as an explorer" dat de toenmalige voor zitter Lord Curzon aan een feestmaal in een toast den nadruk had gelegd op Amundsen's waardeering voor zijn hon den als belangrijke medewerkers tot zijn succes en aan het slot een driewerf hoera had laten uitbrengen op de honden. Daarna zou hij zich tot Amundsen hebben gewend met een geste, die het verzoek scheen in te houden geen repliek te geven op deze nauwlijks omsluierde beleedigimg. Lord Curzon is sindsdien overleden en het bestuur van de Geographical Society heeft trachten na te gaan wat en hoe de toenmalige president kan hebben gespro ken. Er is geen aanteekeming gtehouden van deze tafelrede bij het diner, dat aan de vergadering vooraf ging. Wèl is be waard de zeer waardeerende rede, waar mede Lord Curzon Amundsen als spre ker inleidde en ook zijn dankwoorden, waarin inderdaad Amundsen's honden wer den vermeld, maar zeker niet op een voor den Noorschen onderzoeker belee- wijze. Ter verantwoording geroepen over zijn voor het genootschap beleedigende mede deelingen, bet Amundsen door zijn secre taris antwoorden, dat hij als gast zich de groote beleediging, hem aangedaan, maar ai te goed bleef herinneren en dat zijn verleden hem verbood in te trekken wat hij had geschreven of ex cuus aan te bieden. Gen kteeken Jean Louis Pisuisse. Er heeft zich een voorloopig comité zich te bedwingen. Soepel als een tijger lag Nap hem strak aan te kijken. „Ga, Bertie!" zeade Lucas heel kalm. Zelf nam hij een fidibus van den schoor steenmantel en trachtte die in den vlam van het vuur te houden. Doch het bukken viel hem zwaar en Bertie vloog naar hem toe, om den fidibus van hem over te nemen. „Ik zal het wel doen," zeide hij kort af, stak den fidibus aan en bracht hem naar Nap, die op zijn gemak was blijven liggen. Met een flauw glimlachje wachtte Nap op hem. Hij verwaardigde zich zelfs niet den fidibus aan te nemen en zwij gend hield Bertie hem aan het eind van de sigaret. Zijn 'hand was niet heel vast en even later greep Nap zijn pols vast. De sigaret brandde en Nap keek op. „Het is jammer, dat je te groot bent, om je een pak rammel te geven, Bertie," zeide hij spottend en met een plotselinge beweging vouwde hij het brandende pa pier dubbel, zoodat het op Bertie s vin gers, die 'het vasthielden, viel. Bertie's gil kwam meer uit woede dan uit pijn voort. Woest sloeg hij naar zijn kwelgeest, doch door een handige bewe ging ontweek Nap den slag). Met een dui- velschen (hoonlach sprong hij over den rug van den divan. gevormd bestaande uit mevr. Antoinette van Dijk (Voorburg); J. H. Speanhoff (Haarlem); Max Louis Blatz (Amster dam); J. M. Bach en mevr. Dora Schra- madie (Rotterdam), welk comité zich ten doel stelt voor Pisuisse een gedenkteeken op te richten, te plaatsen op het Rem brand [plein te Amsterdam. Om de benoodigde fondsen bijeen te brengen, is het comité o.m. voornemens een gedenkschrift samen te stellen en in den handel te brengen. Smokkelen van Belgisch vee. Op de vragen van den heer Braat, lid van de Tweede Kamer, betreffende het spoedig nemen van maatregelen tegen dien smokkelhandel in vet slachtvee uit België heeft de minister van binnenland sche za ken en landbouw geantwoord: Het is aan ondergeteekende bekend, dat opnieuw vet slachtvee frauduleus van uit België in Nederland wordt ingevoerd, Onmiddellijk toen de eerste berichten daaromtrent den ondergeteekende bereik ten, heeft hij zijn ambtgenoot van finan ciën daarop opmerkzaam gemaakt, met verzoek het gr ens toezicht zooveel moge lijk le verscherpen. Dit toezicht geschiedt inzonderheid met het oog op den smok kelhandel in vee, in samenwerking met de marechaussee en de militaire politie. Overigens heeft ondergeteekende het ge voelen ingewonnen van de betrokken orga nisaties, omtrent het bepalen van een grensstrook met verboden veevervoer langs de Nederlandsch-Belgisdhe grens. Groo tendeels zijn deze organisaties van mee- ning, dat de tegenwoordige omvang van den smokkelhandel nog niet een, voor de betrokken grensbewoners, zoo bezwaar lijken maatregel wettigt. Ondergeteekende deelt vooralsnog deze meening. Hij blijft evenwel aan deze aan gelegenheid zijn voortdurende bijzondere aandacht schenken en zal, als de nood zakelijkheid daartoe dringt, het veever voer in de betreffende grensstrook geh of gedeeltelijk aan beperkende bepalingen moeten onderwerpen. Wenken voor wielrijders. De secretaris der vrijwillige verkeers- inspectie in Zeeland schrijft ons: Het Bestuur van de Vrijwillige Ver keers Inspectie heeft mij verzocht het volgende onder de aandacht van wielrij ders, niet autorijders te willen brengen: In de nieuwe Motor- en Rijwielwet, die 1 Nov. j.i. is ingevoerd, komen onder andere eenige bepalingen voor, welke ten doel hebben de veiligheid van wielrijders op den weg te vergrooten. Deze bepalingen zijn le. het verplichtend voorschrijven van een verticaal geplaatsten reflector op elk rijwiel, waarmede men na zonsondergang op den weg is. 2e. het verplichten van elke auto- en motorbestuurder om zijn hoofdlichten te dempen bij tegenkomst van pen of ande ren weggebruiker, op een afstand van 100 meter. „Ga, Bertie," riep Lucas bevelend. Zonder een woord te zeggen hield Bertie zich in als was hij in volle vaart, bleef staan als iemand, die zijn zelfbe- heersching tracht te herwinnen, keerde zich dan om en ging zwijgpnd heen. HOOFDSTUK XIII. De hel van den nar. Tusschen de twee mannen werd de eerste minuten geen woord gemwisseld. Nap sloop heen en weer met zijn hoofd achterover en den hem eigen brutalen glimlach, die zijn mondhoeken optrok. Er was een roode gloed in zijn oogen, doch toom was er niet in te lezen. Nog steeds op zijn kruk leunend, stond Lucas met zijn rug naar hem toe en staar de in 'het vuur. Ook uit zijn houding sprak en toom, doch wel groote moeheid. Plotseling staakte Nap zijn heen en weer loopen en ging naar hem toe. „Kom," zeide hij, „je hebt nu lang genoeg, ge staan. Ik zal je naar je kamer brengen." Langzaam sloeg Lucas zijn zware oog leden op. „Ga Hudson even roepen." Nap keek hem scherp aan. Dan zeide hij: „Leun maar op mij. Ik zal je hel- pen." „Neen, ga Hudson halen." De woor- Ik zeg nogmaals deze twee bepalingjen beoogden de veiligheid van den wielrij der op den weg te vergrooten. Iedere wielrijder, welke ook als autobestuurder op den weg komt, weet uit ervaring, dat deze bepalingen verre van den wielrijder te beveiligen, eerder zeer groote gfevaren in zich bergen voor deze categorie weg gebruikers. Waar nu een wielrijder, deze gevaren niet kent, leek het ons dienstig hen eens te wijzen op deze gevaren, die heusch niet denkbeeldig zijn. Hij zal argeloos zich op den weg voortbewegen, zich beschermd waaniend door reflector, en niet vermoedend, dat een dimmend autobestuurder hem achter opkomend pas op het laatste oogenblik kan bemerken, waardoor hij steeds op een haar af aan een aanrijding ontsnapt. Ieder wielrijder zal mij tegenwerpen, maar ik heb toch een reflector achter op mijn fiets, dus gij moet me toch zien, want Uw licht valt er toch op, en wordt er door teruggekaatst. Zeker, hebt gij al len uw reflector, maar in de practijk blijkt toch maar, dat maar één op de tien hoog stens werkelijk zijn waarschuwend rood licht terug werpt in het oog van den achterop U komenden bestuurder. Het is heusch waar, diat bijna geen enkele re flector werkt. En hoe komt dat, zult gij vragen. In zeer enkele gevallen zal het komen doordat de reflector bespat is door mod der en vuil, maar dat is maar zelden in die mate, dat hij geen stralen zou terug kunnen kaatsen. Meer komt 'het voor, dat de reflector van een goedkoop maaksel is, en samen gesteld uit minderwaardig materiaal De verreweg het meest voorkomende oorzaak is een heel eenvoudige, en ge makkelijk te verhelpen reden. U heeft Uw reflector bijna allen verkeerd ge monteerd. Hoe werkt zoo^n reflector? Doordat hij is samengesteld uit een spiegel, waar overheen een rood glas, dat veronder steld wordt de werking van den reflector te vergrooten, zullen alle lichtstralen die er op vallen gehoorzamen aan enkele na tuurkundige wetten. De voornaamste is wel, die zegt: De hoekuittreding van een lichtstraal, die op een spiegel valt, is gelijk aan de hoek waaronder die licht straal op den spiegel valt. Komt dus een lichtstraal evenwijdig met den grond op een spiegel van een reflector, die precies verticaal staat, dan zal hij ook weer evenwijdig met den bo dem terug gaan en het oog) van een ach teraankomende autobestuurder treffen, waardoor deze den reflector zal zien, dus zal begrijpen, dat er een fietser bij hoort. Saat echter de reflector schuin, dan valt het schuin licht onder in, maar schuin boven weer uit, zoodat een bestuurder van een vliegmachine, zoo die boven den wielrijder vloog, den reflector zou zien. U begrijpt dat dit geen zin heeft, maar ook dat de achter U komende bestuurder van een auto Uw reflector niet kan be merken, dus ook niet vermoedt diat er een fietser is. Het zal U dus duidelijk zijn, dat Uw reflector, die U een gevoel van veilig heid gaf, Uw vertrouwen ten eenenmale niet waard is. En dat is een ding, waarop wij U den eindigden in een pijnlijk gekreun. Nap draaide zich gauw om en trok den divan naar voren. „Ga hier zoo lang lig gen, terwijl ik hem haal. Vol niet flauw, kerel. Het is dadelijk weer beter. Je hebt veel te lang gestaan. Daar. Is het zoo beter?" Lucas haalde lang en huiverend adem en strekte langzaam zijn beenien uit. Zijn gezicht was doodsbleek, toch dwong hij zich tot een glimlach. „Ja, het gaat al wat beter. Roep Hudson nog maar niet, Nap." Nap boog zich over hem heen. „Leg je hand onder mijn schouders. Zoo, dat helpt. Zeg, Boney", de woor den kwamen er afgebroken uit, zijn neer geslagen oogjen waren zwaar van pijn, „zeg Boney, je zult me wel een minnen kerel vinden. Dat ben ik, jongen, dat ben ikeen lafaard ook, uit hetzelfde oog punt bezien. Maar ziek of niet, ik moet het zeggen. Je bent vandaag- uit gevaren en je hebt dingen gjezegd, die volstrekt niet te pas komen. Dat heb je na te laten. Begrepen?" Nap's glimlach was verdwenen. Een ander impuls deed zijn lippen cynisch krullen, toen hij antwoordde: „Jouw woord is wet". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1