m ÏPHH& N0. 95 Vrijdag 12 Augustus 1927 114° Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel. EDELSTEENEN. Sport SAMOS PRIMA f 1,10 Gravin Pia Medische Rubriek. „ProvincienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, en Vrijdagavond. GOESCHE OWRANT Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Ze hebben een wonderlijke aantrek kingskracht, die f ion kerende, vonkenschie tende diamanten, die het groote licht dei' zon weerkaatsen in zoovele facetten. En wat worden ze niet gevonden op duistere plaatsen, in modder of slijk soms, hoe diof en grauw en vuil zijn ze niet, als ze ge dolven worden. Maar zijn ze eenmaal dioor de delvers aan het licht gebracht, dan komit hun prachtige glans spoedig naar voren, om weldra aan alle kanten, heit groote licht te weerkaatsen. Kijk, juist op dezelfde manier zijn in het denken van ieder mensch kostbare edel steemen verborgen. Bij sommigen zijn ze heel goed zichtbaar, en schitteren en 1 lon- keren ze en weerkaatsen in hunne tal- loozen facetten, het groote licht van den Algeest die den kosmos omvat; in die tal- looze hoedanigheden, die evenzooveie weer spiegelingen zijn van den oppermachtir gen geest van 'het goedie, zooals bijv. oprechtheid, goedheid, eerlijkheid, naas tenliefde, nederigheid. Bij anderen weer zijn de kostelijke edeisteenen diep ver borgen en verduisterd door bet floers van verkeerde eigenschappen, van haat, wan trouwen, hoogmoed, of trots of egoïsme. Vanaf de vroegste tijden, zijn er del vers geweest naar deze kostelijke ste rnen, zijn er filosofen of profeten .denkers en leeraren geweest, die onvermoeid in de duistere diepten van het menscheiijk denken dolven, om de edeisteenen naar boven te brengen. Om in eiken mensch het groote lichte der waarheid te doen weerspiegelen, in duizenden facetten, om elk mensch tot het inzicht van zijn groo- ten plicht, of beter nog, van zijn groote recht te brengen, dat hij moet en kan streven naar beter en hooger, naar liet allerhoogste. Het is niet meer dan natuurlijk, dat er daarom allerwegen vooruitgang' te be speuren is, meer vertrouwen van de men- schen onderling, meer liefde, meer vrien delijkheid, meer goedheid, reinheid, zacht moedigheid en eerlijkheid. De del vers wer ken niet voor niet en steeds grooter wordt het aantal edeisteenen, dat door de gan- sche wereld een schittering van licht ver spreidt. In kranten en tijdschriften, in vereenigingen en familiekringenoveral vinden we ze, de delvers. Telkens brengen ze een stukje kostbare diamant omhoog, in den vorm van een fijne gedachte, een terechtwijzing soms, of een vriendelijke wenk. Zooals Socrates deed, die al zijn dia gen wijdde aan het f, vermanen van al len, jong en oud, zich' niet te bekomme ren om uwe lichamen of om geld, meer dan om uwe zielen en haar welzijn; u verklarend dat deugd niet van rijkdom komt, maar rijkdom van deugd, evenals alle andere goed, in het algemeen of voor het individu, dat de mensch kan noodig hebben". Hier is bijv. zoon delver aan het woord: Nanuet Life, waar hij zegt: Het wordt als een ernstige overtreding be schouwd om een andermans huis of kan toor binnen te komen zonder toestemming van den eigenaar. Toch veroorloven we ons maar al te dikwijls het bewustzijn van een ander binnen te dringen door haas tige, haatdragende, critische, laefdelooze gedachten naar hem te doen uitgaan. Zelf rechtvaardiging kan ons wellicht zeggen, dat wij met den wemsch hebben, hem kwaad te doen, we wenschen alleen maar satisfactie. Maai' haait-gedachten zijn ge lijk aan stokken en steenen in het wilde weggesmeten. Eerlijk zelf-onderzoek zal geen prijzenswaardig motief naar voren brengen, geen verzachtende omstandighe den ontdekken voor het rondsmijten ervan. Wanneer de delver, met deze woor den, bij velen weer een verstoken dia mant naar boven zal hebben gebracht, zal er door velen weer heel wat minder snel ge-oordéeld en veroordeeld worden, zal er hier en daar weer meer liefde in de plaats komen van liefdeloosheid, vrien delijkheid voor onverschilligheid of boos heid. Er zullen dan meer vrienden zijn. En wat is er mooier dan veel wiendeny •prechte vrienden te hebben Zeide Emer son niet reeds, dat ©en vriend wel be schouwd mag worden als het meester stuk der natuur? in luxe rietverpakking Fa. J. A. L. G. WITTE Wijnhandel, Goes. 53 FEUILLETON. DOOR H. COURTHSMAHLER. „Is er iets bijzonders, Justus?" vroeg zij zacht. Zijn oogen vertoonden een onrustige flikkering, hij drukte zijn tanden zoo stijf opeen, dat zijn onderkaak scherper dan gewoonlijk uitkwam, wat aan zijn knap gelaat een brutale uitdrukking gaf. Hij trok een stoel naar zich toe en zette zich dicht naast haar neder. „Hoe ver ben je met vorst Irkow ge komen?" fluisterde hij. „Niet verder, dan ik gisteren reeds was!" bracht zij uit. Hij balde de vuisten. „Wel vervloekt! Het gaat ellendig lang zaam met hem! Geloof je, dat je bij hem je doel beneiken zult? Zij trok met een vermoeid gebaar de schouders op. „Hoe kan ik dat weten? Ach, Justus, ik ben dit leven zoo moede!" Hij knarste op de tanden. „Ik ook, dat kan ik je verzekeren! Luchtvaart. Een vrouwelijk passagier voor den Oceaanvlucht. Kapitein Mcintosh, een van de En gel sche mededingers voor de vlucht vajh Europa naar Amerijka, had Dinsdag te kennen gegeven, dat hij gaarne een passa gier mee zou nemen, die zijn overtocht zou betalen, om zoodoende een tegemoet koming te krijgen in de kosten. Dadelijk daarop heeft mej. Mabel Boll, een rijke Amerikaansche erfdochter aan den vlie ger getelegrafeerd, dat zij 800 pond ster ling wil betalen, als hij haar als passa gier meeneemt. Mej. Boll moet een aan trekkelijke jonge vrouw zijn van ongeveer 28 jaar oud, die den meesten tijd van het jaar in Frankrijk doorbrengt. Zij geniet in uitgaande kringen een zekere vermaard heid om haar juweelen. Men zegt, dat zij voor ongeveer 2L/2 millioen gulden aan juweelen pleegt te dragen eis zij in uit- gaanstoilet is. Ook heeft zij onlangs vele harer zusteren jaloersch gemaakt door te verschijnen in een echt gouden ma liënkolder. Wij weten nog niet of Mcintosh het aanbod van de Amerikaansche heeft aan genomen. Zij had zich al eerder met een zelfde aanbod tot Levine gewend, doch deze had haar geantwoord, dat hij geen plaats voor een tweeden passagier had. Maar noem mij eens een ander middel, om aan geld te komen! Wij moeten geld hebben! Wij zijn er slecht aan toe, wij zitten op zwart zaad! Ik kan zelfs onze hotelrekening niet meer betalen! Als wij niet aan geld weten te komen-, zal men ons als oplichters arresteeren! Je hebt geen geluk meer bij de mannen, Liane! Zij sloot met een diepen zucht haar oogen; na enkele secondien blikte zij hem echter opnieuw aan en sprak zacht: „Ik ben vermoeid, doodelijk ver moeid! Dit leven walgt mij! Ach, wat zou ik niet willen geven voor een rustig, zeker, zij het dan ook bescheiden be staan!" „Is diat een verwijt aan mijn adres?" viel hij uit. Zij legde haar hand op zijn arm en keek hem aan met die onderworpenheid en de toewijding van een trouwen hond. Wat Liane von Bremken ook in haar leven misdreven had, hoe dikwijls zij ook gelogen en bedrogen had één ding was „echt" en „waar" in haar, dat was haar liefdie voor den man, die haar nood lot geworden was, onder wiens invloed zij dieper en dieper in het slijk gezon ken was, zoo diep, dat zij er zich niet meer uit opheffen kon. „Neen, neen, Justus, ge-en verwijt! Jij kunt het niet helpen, evenmin ais ik, dat HET VREESELIJKE TRAM-ONGELUK NABIJ LAREN (N.-H.). DOORDAT TWEE UIT' TEGENGE STELDE RICHTING KOMENDE TRAMS OP HETZELFDE ENKELSPOOR REDEN, KWAMEN ZIJ IN BOTSING, MET HET GEVOLG, DAT DE LOCOMOTIEF OMSLOEG EN DE ANDERE WA GENS OVER ELKAAR HEEN SCHOVEN. ER KWAMEN 4 PERSONEN OM, TERWIJL 5 ZWAAR EN NOG VERSCHEIDENEN LICHT GEWOND WERDEN. Heelende tranen. Onze tranen, brengen niet alleen in den engen zin van het woord verlichting, maar ook in den ruimen zin. Dit heeft dr. Alexander Fleming, dokter aan het St. Mary-ziekenhuis te Londen ontdekt. Tranen zijn n.l. een uitstekend desinfec tie-middel. Is in een bakje water, waarin zich millioenen microben bevinden ook maar een enkele traan gevallen, dandoodit deze traan de microben in ©en o-ogenblik. Dit gebeurt do-or die Lyz-o-ziine, die zich in de tranen bevindt. Tegen Lyzozinie is geen enkele microbe opgewassen en het eigenaardige is dat deze stof nooit de wonderlijke kracht verliest. Oneindig vaak kan men millio-eeem microben met dezelfde hoeveelheid Lyzozine dooden. Dr. Fle ming beweert, dat de Lyzozine door ons geheele lichaam verspreid is en dat is volgens zijn meening ook de verklaring vo-or het feat, dat ons lichaam immuun blijft voor de microben die het dag en nacht zoowel binnen- als buitenwaarts bedreigen. P Iuimvee-verzending. Men schrijft ons: Evenals vorige ja ren zal onder toezicht van den h-eer B. van Asperen Vervenne H. ass. Rijks pluimveeteelt-consulent, weer slachtpiu-im- vee, voorloopig alleen oudé kippen en jonge hanen, n-aar Duitschlaud kunnen worden gezonden in speciale wagons. Deze wijze van export zal dit jaar in meerdere provincies worden toe-gepiast, het systeem vindt dus navolging en dat ligt voor de wij beiden arm zijn en dat wij beiden bezield zijn door een verlangen naar weel de en genot, dat wij tot nu toe alleen op déze wijze hebben kunnen bevredigen. Maar wat moet er van ons wordén, als de bron, waaruit wij hebben ghput, uit droogt, als ik oud en leelijk geworden ben? Ach, Justus, ik maak mij zoo be zorgd over de toekomst „Er blijft ons altijd no-g één uitweg over!" sprak hij somber. Zij rildé en sloeg haar armen om hem heen. „Neen, o neen, n-'eb sterven!" jammerde zij. „Ik wil niet sterven! Ik wil leven met je, leven en uitrusten, er gens op een stil piekje in een eigen liehuis, zonder glans en schittering, maar ook zonder zorgen!" Hij lachte een kort, ruw lachje. „Daartpe behoort evengoed geld, véél geld', veel meer, dan wij in hel onzekere bestaan, dat wij leiden, ooit bij elkaar zullen kunnen brengen! Sparen en hongerlijden wil ik niet!, daar bedank ik voor! Ik wil leven en genieten, of stierven!" Angstjig klemde zij zich aan hem vast. „Justus, luister, ik heb een plan, datHet valt mij moeilijk, hei; ten uitvoer te brengen, maar ik wil i toch doen!" hand, want er worden betere prijzen ge maakt. In Zeeland is nu gebleken, dat het kon; langzamerhand moet er echter meer organisatie in komen en daar moeten de pluimveehouders zelf eens aan beginnen, dan zullen verschillende bezwaren vanzelf ondervangen en opgelost worden. In Zeeuwsdh Vlaanderen loopt het wel, daar zijn centrale organisaties, die de aanvoer regelen, die stellen kratten- be schikbaar en ontvangen- en versturen ge zamenlijk; -in Walcheren en Zuid-Beve land is men echter nog niet zoo ver, Daarom moeten dé boeren dorps- of buurtsgewijs een regeling treffen en één man aanstellen of aanwijzen, d e het pluim vee naar de wagon brengt, dat bespaart veel moeite en tijdverlies. Verder moet men wat meer zorg gaan besteden aan de verpakking. Kratten, kevies of man den zijn goed, maar vooral geen gesloten kisten, want daarin lijden- de dieren veel te v-eel; dikwijls zijn er zélfs in gestikt. Zieke of magere lappen moet men niet meegeven, die hebben geen waarde, moet toch ieder begrijpen; als zoo'n dier een reis moet maken, waardoor zelfs goedé dieren 10 °/o aan gewicht verliezen, wat daarvan overblijft, trouwens ïi.emanid kan er iets mee doen. Het is dan ook een verkeerd begrip, dat die nog han delswaarde hebben, er is geen koopman, die ze betalen kan. Laat men ze aan de varkens voeren, dan komen ze no-g het meest tot hun recht. In plaats van om 8 uur zal voortaan om 7 uur, dus 6 uur Zonnetijd, met de ontvangst aan de wagon begonnen wor den, dat zal het wachten veel ten goede komen. De prijzen en v-oorwaardien zullen even als de plaats en dag van verlad-ing steeds tijdig per advertentie worden bekend ge „Wat wil je doen?" „Mij tot graaf Buchenau wenjdenH Zijn oogen begonnen te fonkelen. „Ah! Ben je door je ontmoeting met het gravinnetje op die gedachte geko men?" vroeg hij. Mevrouw von Breuken antwoordde: „Neen, ik heb dat pLan al eerder op gevat, maar ik wist niet, hoe ik het ten uiitivoer moest brengen. Ik wil je eerlijk bekennen, dat ik twee jaar geleden ook eens aan den graaf geschreven héb, ma-armijn brief kwam ongeopend te rug! Hij is onverzoenlijk!" „Dat| had ik je wel vooruit kunnen zeggen!" sprak dé beer von Brenken mei een hoonend lachje. „En t-och, hield zij aan, „als iemand ons helpen kan, is hij be|! Hij is zoo rijk, het zou hem gemakkelijk val len ons afdoende te helpen, zóó, dat wij rusj konden vinden,! En toen ik zijn dochter ontmoette, werd het mij plotse ling duidelijk, dat zij onze tusscbeepea'- soon zou kunnen- zijn, met of zonder haar wil! Over haar heen moet er een weg naar den vader gevonden worden! Ik moet van haar te weten zien te ko men, hoe de zaken in Buchenau thans staan en dan zal ik trachten, mij genoeg invloed op haar le verzekeren, om mijn plan te doen slagen. In ieder geval zal maakt. Op het oogenblik zijn dé prijzen gelijk aan die van het vorig jaar. D-insdag 16 Augustus wordt de eerste wagon in Goes veriadén, Donderdag 18 Augustus in Middelburg. Laat men nu niet uitstellen en wachten op volgende wagons, veel beter is het om de niet leggende kippen er geregeld uit te halen en naai* iedere wagon wat te sturen. Het uitzoeken gaat het gemakkelijkst door een soort kooi voor de schuif aan bet hok te plaatsen. De kooi moet lang zijn 1.50 M., breed 65 c.M., hoog 55 a 60 c.M., een schuif aan één korte kant, met kleppen boven in. Zij moet ge maakt worden van stevige latten en kip pengaas. Men plaatst de kooi voor het gat, waai- dé kippen in en uit het hok komen, als er 30 of 40 in zijn, wat heel gemakkelijk gaat, want 't ïs hun gewone weg, dan sluit men de schuif. Men grijpt de kippen stuk voor stuk boven uit de kleppen, die nog leggen laat men loo- pen, d'ie het niet meer doen pakt men in vo-or de wagon. Dat uitzoieken kost wei nig moeite, bespaart voer en men maakt ruimte voor de kuikens. Ook werkt men mee aan een goede regeling,want als de wagons niet vol komen, maakt de Duiit- scbe kooper bezwaren. Pluim veehandelaars kunnen eveneens aan de wagons leveren op dezelfde voor waarden als de pluimveehouders zelf, het ligt niet in dé bedoeling de eerlijke han del uit te schakelen, niet iedere pluimvee houder i-s immers in staat zelf zijn die ren aan de wagon te brengen, die moeten dus van tusscbenpersonen gebruik maken. Doordat eenzelfde advertentie drie maai geplaatst twee maal wordt berekend, is de prijs per regel slechts 16 cent. het mij wel gelukken, door middel van haar een brief in de handen van haar va der te spelen en in dien blief zal ik hem smeeken, mij te helpen; hij is goedhar tig en edelaardig; dergelijke menschen zijn gemakkelijk op een teere plek te tref- fen, als men ze maai* op de juiste wijze weet aan te pakken!" „Je zou het kunnen probieeren!" stem de de heer von Brenken nadenkend tioe. „Ma-ar daarmede zijn wij nu op het o ogenblik niet geredIk had gehoopt dab de vorst je gisteren zijn liefde ver klaren zou en dan had onze oude kunst greep ons weder aan geld kunnen helpen! Sunds het geval „Ried" hebben wij geen geluk meer gehad en wij zitten tot over de ooien in de schulden! Zie de zaak met vorst Irkow vandaag nog tot een goed' einde te brengen, doe er je uiterste best voor, want wij zijn verloren, als zijn geld ons niet sipoedig uit den nood helpt!" „Eerlijk gezegd-, heb ik de hoop reeds opgegeven, Justus!" biechtte zij. „De vorst is gedurende de laatste dagen, eigenlijk al, sinds wij hem vanaf Os tiende nareisden, steeds koeler geworden". „Onzin!" weerde hij af. „Ik heb daar van niets bemerkt! Hij overlaadt je let terlijk met beleefdheden!" (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1