m ÏPHH&
N0. 95
Vrijdag 12 Augustus 1927
114° Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel.
EDELSTEENEN.
Sport
SAMOS PRIMA
f 1,10
Gravin Pia
Medische Rubriek.
„ProvincienieuWs
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-,
en Vrijdagavond.
GOESCHE OWRANT
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Ze hebben een wonderlijke aantrek
kingskracht, die f ion kerende, vonkenschie
tende diamanten, die het groote licht dei'
zon weerkaatsen in zoovele facetten. En
wat worden ze niet gevonden op duistere
plaatsen, in modder of slijk soms, hoe diof
en grauw en vuil zijn ze niet, als ze ge
dolven worden. Maar zijn ze eenmaal dioor
de delvers aan het licht gebracht, dan komit
hun prachtige glans spoedig naar voren,
om weldra aan alle kanten, heit groote licht
te weerkaatsen.
Kijk, juist op dezelfde manier zijn in
het denken van ieder mensch kostbare edel
steemen verborgen. Bij sommigen zijn ze
heel goed zichtbaar, en schitteren en 1 lon-
keren ze en weerkaatsen in hunne tal-
loozen facetten, het groote licht van den
Algeest die den kosmos omvat; in die tal-
looze hoedanigheden, die evenzooveie weer
spiegelingen zijn van den oppermachtir
gen geest van 'het goedie, zooals bijv.
oprechtheid, goedheid, eerlijkheid, naas
tenliefde, nederigheid. Bij anderen weer
zijn de kostelijke edeisteenen diep ver
borgen en verduisterd door bet floers van
verkeerde eigenschappen, van haat, wan
trouwen, hoogmoed, of trots of egoïsme.
Vanaf de vroegste tijden, zijn er del
vers geweest naar deze kostelijke ste
rnen, zijn er filosofen of profeten .denkers
en leeraren geweest, die onvermoeid in
de duistere diepten van het menscheiijk
denken dolven, om de edeisteenen naar
boven te brengen. Om in eiken mensch
het groote lichte der waarheid te doen
weerspiegelen, in duizenden facetten, om
elk mensch tot het inzicht van zijn groo-
ten plicht, of beter nog, van zijn groote
recht te brengen, dat hij moet en kan
streven naar beter en hooger, naar liet
allerhoogste.
Het is niet meer dan natuurlijk, dat
er daarom allerwegen vooruitgang' te be
speuren is, meer vertrouwen van de men-
schen onderling, meer liefde, meer vrien
delijkheid, meer goedheid, reinheid, zacht
moedigheid en eerlijkheid. De del vers wer
ken niet voor niet en steeds grooter wordt
het aantal edeisteenen, dat door de gan-
sche wereld een schittering van licht ver
spreidt. In kranten en tijdschriften, in
vereenigingen en familiekringenoveral
vinden we ze, de delvers. Telkens brengen
ze een stukje kostbare diamant omhoog,
in den vorm van een fijne gedachte, een
terechtwijzing soms, of een vriendelijke
wenk. Zooals Socrates deed, die al zijn
dia gen wijdde aan het f, vermanen van al
len, jong en oud, zich' niet te bekomme
ren om uwe lichamen of om geld, meer
dan om uwe zielen en haar welzijn; u
verklarend dat deugd niet van rijkdom
komt, maar rijkdom van deugd, evenals
alle andere goed, in het algemeen of
voor het individu, dat de mensch kan
noodig hebben".
Hier is bijv. zoon delver aan het
woord: Nanuet Life, waar hij zegt: Het
wordt als een ernstige overtreding be
schouwd om een andermans huis of kan
toor binnen te komen zonder toestemming
van den eigenaar. Toch veroorloven we
ons maar al te dikwijls het bewustzijn
van een ander binnen te dringen door haas
tige, haatdragende, critische, laefdelooze
gedachten naar hem te doen uitgaan. Zelf
rechtvaardiging kan ons wellicht zeggen,
dat wij met den wemsch hebben, hem
kwaad te doen, we wenschen alleen maar
satisfactie. Maai' haait-gedachten zijn ge
lijk aan stokken en steenen in het wilde
weggesmeten. Eerlijk zelf-onderzoek zal
geen prijzenswaardig motief naar voren
brengen, geen verzachtende omstandighe
den ontdekken voor het rondsmijten ervan.
Wanneer de delver, met deze woor
den, bij velen weer een verstoken dia
mant naar boven zal hebben gebracht, zal
er door velen weer heel wat minder snel
ge-oordéeld en veroordeeld worden, zal er
hier en daar weer meer liefde in de
plaats komen van liefdeloosheid, vrien
delijkheid voor onverschilligheid of boos
heid. Er zullen dan meer vrienden zijn.
En wat is er mooier dan veel wiendeny
•prechte vrienden te hebben Zeide Emer
son niet reeds, dat ©en vriend wel be
schouwd mag worden als het meester
stuk der natuur?
in luxe rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
53
FEUILLETON.
DOOR
H. COURTHSMAHLER.
„Is er iets bijzonders, Justus?" vroeg
zij zacht.
Zijn oogen vertoonden een onrustige
flikkering, hij drukte zijn tanden zoo stijf
opeen, dat zijn onderkaak scherper dan
gewoonlijk uitkwam, wat aan zijn knap
gelaat een brutale uitdrukking gaf.
Hij trok een stoel naar zich toe en
zette zich dicht naast haar neder.
„Hoe ver ben je met vorst Irkow ge
komen?" fluisterde hij.
„Niet verder, dan ik gisteren reeds
was!" bracht zij uit.
Hij balde de vuisten.
„Wel vervloekt! Het gaat ellendig lang
zaam met hem! Geloof je, dat je bij hem
je doel beneiken zult?
Zij trok met een vermoeid gebaar de
schouders op.
„Hoe kan ik dat weten? Ach, Justus,
ik ben dit leven zoo moede!"
Hij knarste op de tanden.
„Ik ook, dat kan ik je verzekeren!
Luchtvaart.
Een vrouwelijk passagier
voor den Oceaanvlucht.
Kapitein Mcintosh, een van de En
gel sche mededingers voor de vlucht vajh
Europa naar Amerijka, had Dinsdag te
kennen gegeven, dat hij gaarne een passa
gier mee zou nemen, die zijn overtocht
zou betalen, om zoodoende een tegemoet
koming te krijgen in de kosten. Dadelijk
daarop heeft mej. Mabel Boll, een rijke
Amerikaansche erfdochter aan den vlie
ger getelegrafeerd, dat zij 800 pond ster
ling wil betalen, als hij haar als passa
gier meeneemt. Mej. Boll moet een aan
trekkelijke jonge vrouw zijn van ongeveer
28 jaar oud, die den meesten tijd van het
jaar in Frankrijk doorbrengt. Zij geniet
in uitgaande kringen een zekere vermaard
heid om haar juweelen. Men zegt, dat zij
voor ongeveer 2L/2 millioen gulden aan
juweelen pleegt te dragen eis zij in uit-
gaanstoilet is. Ook heeft zij onlangs vele
harer zusteren jaloersch gemaakt door
te verschijnen in een echt gouden ma
liënkolder.
Wij weten nog niet of Mcintosh het
aanbod van de Amerikaansche heeft aan
genomen. Zij had zich al eerder met een
zelfde aanbod tot Levine gewend, doch
deze had haar geantwoord, dat hij geen
plaats voor een tweeden passagier had.
Maar noem mij eens een ander middel,
om aan geld te komen! Wij moeten geld
hebben! Wij zijn er slecht aan toe, wij
zitten op zwart zaad! Ik kan zelfs onze
hotelrekening niet meer betalen! Als wij
niet aan geld weten te komen-, zal men
ons als oplichters arresteeren! Je hebt
geen geluk meer bij de mannen, Liane!
Zij sloot met een diepen zucht haar
oogen; na enkele secondien blikte zij hem
echter opnieuw aan en sprak zacht:
„Ik ben vermoeid, doodelijk ver
moeid! Dit leven walgt mij! Ach, wat
zou ik niet willen geven voor een rustig,
zeker, zij het dan ook bescheiden be
staan!"
„Is diat een verwijt aan mijn adres?"
viel hij uit.
Zij legde haar hand op zijn arm en
keek hem aan met die onderworpenheid en
de toewijding van een trouwen hond. Wat
Liane von Bremken ook in haar leven
misdreven had, hoe dikwijls zij ook
gelogen en bedrogen had één ding was
„echt" en „waar" in haar, dat was
haar liefdie voor den man, die haar nood
lot geworden was, onder wiens invloed
zij dieper en dieper in het slijk gezon
ken was, zoo diep, dat zij er zich niet
meer uit opheffen kon.
„Neen, neen, Justus, ge-en verwijt! Jij
kunt het niet helpen, evenmin ais ik, dat
HET VREESELIJKE TRAM-ONGELUK NABIJ LAREN (N.-H.). DOORDAT TWEE UIT' TEGENGE
STELDE RICHTING KOMENDE TRAMS OP HETZELFDE ENKELSPOOR REDEN, KWAMEN ZIJ
IN BOTSING, MET HET GEVOLG, DAT DE LOCOMOTIEF OMSLOEG EN DE ANDERE WA
GENS OVER ELKAAR HEEN SCHOVEN. ER KWAMEN 4 PERSONEN OM, TERWIJL 5 ZWAAR
EN NOG VERSCHEIDENEN LICHT GEWOND WERDEN.
Heelende tranen.
Onze tranen, brengen niet alleen in
den engen zin van het woord verlichting,
maar ook in den ruimen zin. Dit heeft
dr. Alexander Fleming, dokter aan het
St. Mary-ziekenhuis te Londen ontdekt.
Tranen zijn n.l. een uitstekend desinfec
tie-middel. Is in een bakje water, waarin
zich millioenen microben bevinden ook
maar een enkele traan gevallen, dandoodit
deze traan de microben in ©en o-ogenblik.
Dit gebeurt do-or die Lyz-o-ziine, die zich
in de tranen bevindt. Tegen Lyzozinie is
geen enkele microbe opgewassen en het
eigenaardige is dat deze stof nooit de
wonderlijke kracht verliest. Oneindig vaak
kan men millio-eeem microben met dezelfde
hoeveelheid Lyzozine dooden. Dr. Fle
ming beweert, dat de Lyzozine door ons
geheele lichaam verspreid is en dat is
volgens zijn meening ook de verklaring
vo-or het feat, dat ons lichaam immuun
blijft voor de microben die het dag
en nacht zoowel binnen- als buitenwaarts
bedreigen.
P Iuimvee-verzending.
Men schrijft ons: Evenals vorige ja
ren zal onder toezicht van den h-eer B.
van Asperen Vervenne H. ass. Rijks
pluimveeteelt-consulent, weer slachtpiu-im-
vee, voorloopig alleen oudé kippen en
jonge hanen, n-aar Duitschlaud kunnen
worden gezonden in speciale wagons. Deze
wijze van export zal dit jaar in meerdere
provincies worden toe-gepiast, het systeem
vindt dus navolging en dat ligt voor de
wij beiden arm zijn en dat wij beiden
bezield zijn door een verlangen naar weel
de en genot, dat wij tot nu toe alleen op
déze wijze hebben kunnen bevredigen.
Maar wat moet er van ons wordén, als
de bron, waaruit wij hebben ghput, uit
droogt, als ik oud en leelijk geworden
ben? Ach, Justus, ik maak mij zoo be
zorgd over de toekomst
„Er blijft ons altijd no-g één uitweg
over!" sprak hij somber.
Zij rildé en sloeg haar armen om hem
heen.
„Neen, o neen, n-'eb sterven!"
jammerde zij. „Ik wil niet sterven! Ik
wil leven met je, leven en uitrusten, er
gens op een stil piekje in een eigen
liehuis, zonder glans en schittering, maar
ook zonder zorgen!"
Hij lachte een kort, ruw lachje.
„Daartpe behoort evengoed geld,
véél geld', veel meer, dan wij in hel
onzekere bestaan, dat wij leiden, ooit bij
elkaar zullen kunnen brengen! Sparen
en hongerlijden wil ik niet!, daar bedank
ik voor! Ik wil leven en genieten, of
stierven!"
Angstjig klemde zij zich aan hem vast.
„Justus, luister, ik heb een
plan, datHet valt mij moeilijk,
hei; ten uitvoer te brengen, maar ik wil
i toch doen!"
hand, want er worden betere prijzen ge
maakt.
In Zeeland is nu gebleken, dat het
kon; langzamerhand moet er echter meer
organisatie in komen en daar moeten de
pluimveehouders zelf eens aan beginnen,
dan zullen verschillende bezwaren vanzelf
ondervangen en opgelost worden.
In Zeeuwsdh Vlaanderen loopt het wel,
daar zijn centrale organisaties, die de
aanvoer regelen, die stellen kratten- be
schikbaar en ontvangen- en versturen ge
zamenlijk; -in Walcheren en Zuid-Beve
land is men echter nog niet zoo ver,
Daarom moeten dé boeren dorps- of
buurtsgewijs een regeling treffen en één
man aanstellen of aanwijzen, d e het pluim
vee naar de wagon brengt, dat bespaart
veel moeite en tijdverlies. Verder moet
men wat meer zorg gaan besteden aan
de verpakking. Kratten, kevies of man
den zijn goed, maar vooral geen gesloten
kisten, want daarin lijden- de dieren veel
te v-eel; dikwijls zijn er zélfs in gestikt.
Zieke of magere lappen moet men
niet meegeven, die hebben geen waarde,
moet toch ieder begrijpen; als zoo'n dier
een reis moet maken, waardoor zelfs
goedé dieren 10 °/o aan gewicht verliezen,
wat daarvan overblijft, trouwens ïi.emanid
kan er iets mee doen. Het is dan ook
een verkeerd begrip, dat die nog han
delswaarde hebben, er is geen koopman,
die ze betalen kan. Laat men ze aan de
varkens voeren, dan komen ze no-g het
meest tot hun recht.
In plaats van om 8 uur zal voortaan
om 7 uur, dus 6 uur Zonnetijd, met de
ontvangst aan de wagon begonnen wor
den, dat zal het wachten veel ten goede
komen.
De prijzen en v-oorwaardien zullen even
als de plaats en dag van verlad-ing steeds
tijdig per advertentie worden bekend ge
„Wat wil je doen?"
„Mij tot graaf Buchenau wenjdenH
Zijn oogen begonnen te fonkelen.
„Ah! Ben je door je ontmoeting met
het gravinnetje op die gedachte geko
men?" vroeg hij.
Mevrouw von Breuken antwoordde:
„Neen, ik heb dat pLan al eerder op
gevat, maar ik wist niet, hoe ik het ten
uiitivoer moest brengen. Ik wil je eerlijk
bekennen, dat ik twee jaar geleden ook
eens aan den graaf geschreven héb,
ma-armijn brief kwam ongeopend te
rug! Hij is onverzoenlijk!"
„Dat| had ik je wel vooruit kunnen
zeggen!" sprak dé beer von Brenken mei
een hoonend lachje.
„En t-och, hield zij aan, „als
iemand ons helpen kan, is hij be|! Hij
is zoo rijk, het zou hem gemakkelijk val
len ons afdoende te helpen, zóó, dat wij
rusj konden vinden,! En toen ik zijn
dochter ontmoette, werd het mij plotse
ling duidelijk, dat zij onze tusscbeepea'-
soon zou kunnen- zijn, met of zonder
haar wil! Over haar heen moet er een
weg naar den vader gevonden worden!
Ik moet van haar te weten zien te ko
men, hoe de zaken in Buchenau thans
staan en dan zal ik trachten, mij genoeg
invloed op haar le verzekeren, om mijn
plan te doen slagen. In ieder geval zal
maakt. Op het oogenblik zijn dé prijzen
gelijk aan die van het vorig jaar.
D-insdag 16 Augustus wordt de eerste
wagon in Goes veriadén, Donderdag 18
Augustus in Middelburg.
Laat men nu niet uitstellen en wachten
op volgende wagons, veel beter is het
om de niet leggende kippen er geregeld
uit te halen en naai* iedere wagon wat
te sturen.
Het uitzoeken gaat het gemakkelijkst
door een soort kooi voor de schuif aan
bet hok te plaatsen. De kooi moet lang
zijn 1.50 M., breed 65 c.M., hoog 55
a 60 c.M., een schuif aan één korte kant,
met kleppen boven in. Zij moet ge
maakt worden van stevige latten en kip
pengaas. Men plaatst de kooi voor het
gat, waai- dé kippen in en uit het hok
komen, als er 30 of 40 in zijn, wat heel
gemakkelijk gaat, want 't ïs hun gewone
weg, dan sluit men de schuif. Men grijpt
de kippen stuk voor stuk boven uit de
kleppen, die nog leggen laat men loo-
pen, d'ie het niet meer doen pakt men in
vo-or de wagon. Dat uitzoieken kost wei
nig moeite, bespaart voer en men maakt
ruimte voor de kuikens. Ook werkt men
mee aan een goede regeling,want als
de wagons niet vol komen, maakt de Duiit-
scbe kooper bezwaren.
Pluim veehandelaars kunnen eveneens
aan de wagons leveren op dezelfde voor
waarden als de pluimveehouders zelf, het
ligt niet in dé bedoeling de eerlijke han
del uit te schakelen, niet iedere pluimvee
houder i-s immers in staat zelf zijn die
ren aan de wagon te brengen, die moeten
dus van tusscbenpersonen gebruik maken.
Doordat eenzelfde advertentie
drie maai geplaatst twee maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
het mij wel gelukken, door middel van
haar een brief in de handen van haar va
der te spelen en in dien blief zal ik hem
smeeken, mij te helpen; hij is goedhar
tig en edelaardig; dergelijke menschen
zijn gemakkelijk op een teere plek te tref-
fen, als men ze maai* op de juiste wijze
weet aan te pakken!"
„Je zou het kunnen probieeren!" stem
de de heer von Brenken nadenkend tioe.
„Ma-ar daarmede zijn wij nu op het
o ogenblik niet geredIk had gehoopt
dab de vorst je gisteren zijn liefde ver
klaren zou en dan had onze oude kunst
greep ons weder aan geld kunnen helpen!
Sunds het geval „Ried" hebben wij geen
geluk meer gehad en wij zitten tot over
de ooien in de schulden! Zie de zaak
met vorst Irkow vandaag nog tot een
goed' einde te brengen, doe er je uiterste
best voor, want wij zijn verloren, als
zijn geld ons niet sipoedig uit den nood
helpt!"
„Eerlijk gezegd-, heb ik de hoop reeds
opgegeven, Justus!" biechtte zij. „De
vorst is gedurende de laatste dagen,
eigenlijk al, sinds wij hem vanaf Os tiende
nareisden, steeds koeler geworden".
„Onzin!" weerde hij af. „Ik heb daar
van niets bemerkt! Hij overlaadt je let
terlijk met beleefdheden!"
(Wordt vervolgd).