60 cent per',pond nr. Gravin Pia N0. 92 Vrijdag 5 Augustus 1927 lil6 Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel. Zonnige menschen. SAMOS PRIMA f 1,10 Rechtszaken. Koloniën. Medische Rubriek. ABONNEMENT. Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, en Vrijdagavond. G0E8CHE jf (COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant sjgggggj en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Men ontmoet in het leven menschen^ met wie het een verkwikking is, te spre ken. Zoodra men het woord tot hein richt, breekt plotseling als een zonnestraal, een glimlach bij hen door en ge krijgt den indruk, also-f zij heel blij zijin U te spreken. En toch zagen zij1 U wellicht voor het eerst. Maar hun eerste blik is blij, hun eerste woord vriendelijk, hun eerste handdruk hartelijk, hun eerste groet een bemoediging. Zonnige menschen noem ik hen, omdat ei- zoo iets warns van hen uiitgaat, omdat ze licht om zich verspreiden, ais de zon, voor iedereen met wie ze in aanraking komen, ook, net als de zon, die over goeden en boo- zen schijnt. Dat zijn de menschen, due met het stukje levenswijsheid, dat wij met onze beperkte bevattingen kunnen begrijpen, woekeren. Dat zijn de men schen, die weten, dat het goed© in deze wereld niet machteloos staat tegenover alle kwaad, en diie integendeel beseffen, dat er een oneindige macht en wijsheid ligt opgesloten in den bekenden grond'r tekst, dat alle kwaad door het goede overwonnen moet worden. En dat zijn ook de menschen, due weten, dat onze gedachten geen vluchtige, onvatbare, nut- teiooze dingen zijn, omdat we ze niet met de stotfielijke zintuigen kunnen om vamen en taston, doch juist de dingen, die teilen in ons leven. Immers, werd er ooit iets gedaan, iets voortgebracht, iets tot stand gebracht, dat met eerst werd uitgedacht of enkel maar „gedacht al was het ook nog zoo snel en nog zoo kort voor de daad? Zij beseffen daar door, dat ten slotte ons heele leven en streven zich in onze gedachten afspeelt en zij beseffen de grondwaarheid, „zoo ais een mensch denkt in zijn hart, zoo is hij". Zij begrijpen de scheppende rol der gedachten en hoe het er dus heel veel toedoet, hoe wij denken. En dat bet dus van zoo eminent belang is „goed te denken, dat wil zeggen, voortdurend gevoelens van kwaad, wantrouwen, vij andschap, enz. uit de gedachten te ban nen, omdat elke soort zijn eigen soort voortbrengt, omdat Uw vriendelijke hou- dung tegenover den madeoienscb, men taal aangevoeld, ongetwijfeld vriendelijk heid zal ontmoeten en veroorzaken, en omgekeerd. Het is een genot, zulke zon nige menschen te ontmoeten. En heusch er zijn er meer, dan men oppervlakkig zou denken. Een overjzeasch publicist in luxe lietverpakking Fa. J. A. L. G. WITTE Wijnhandel, Goes. 50 FEUILLETON. DOOR H. COURTHS—MAHLER. Schuchter, met onrustig kleppend hart, vroeg zij „Wat beteekent Idiat toch eigenlijk, Her- ta, als een man een vrouw „waanzinnig" liefheeft?" Herta schaterde het uit. „Ach, dom kind, weet je dat niet?" „Neen". „Dat komt, omdat je niet op kostschool bent geweest! Op een kostschool leert men van allesMaar -hoe moet ik je dat nu uitleggen? Denk. je nu eens in, dat een man een vrouw legert kennen, voor wie hij een groote liefde opvat! En als er dan een hinderpaal isnu ja, ik bejdoel,als hij niet met haar trouwen kan,dan wordt hij waanzinnig van liefde en dan,maar neen, die ver klaring deugt niet! Het is zoo moeilijk, om je dat uit te leggen.! Maar je kunt je toch wel indenken, Pia, dat hij zoo vurig verlangt, haai* dè zijne te mogen noemen, Ida't hij er ten slotte ziek van wordt! Be grijp je het nu? Pia staarde met een verschrikt© uit drukte dit onlangs aldus uit: „De we reld' is niet zoo zwart, ais de kranten het laten voorkomen. Wanneer zij: alle goed dat gedaan wordt in dezelfde ver houding publiceerden, als waarin zij het kwade en abnormale vermelden, zoudlen we wel reden kunnen hebben, te zeggen, dat de wereld beter wordt". Zeker, |bet is waar, „groote hervormingen nijpen langzaam'maai* dlat zich een groote her vorming langzaam doch onherroepelijk ze ker door de gamscbe wereld voltrekt, is overduidelijk, ondanks alle spottende iro nische lachjes van de sceptici. Wij allen kunnen daaraan meewerken. Het was in een redie voor de International Adverti sing Association te Denver (toch' wel een zeer prozaïsch en zakelijk lichaam dat een zeker© heer Whitoomb Brougjher daaromtrent de volgende, heel eenvoudige, doch zeer toepasselijke woorden zei: ik kan misschien nooit de kans krijgen om een groot held te zijn en het leven van iemand te reddien, maar eiken dag zijtn er op velerlei wijzen wel duizend gele genheden voor mij, om blijmoedig, be reidwillig, hulpvaardig mijn medemen- schen te dienen. Ontwikkei alle- talenten tot een buitengewone mate van efficiency, wijdt ze aan den dienst voor uw mede- memschen, en ge zult den sleutel en het sleutelgat ontdekt hebben naar werkelijk succes en werkelijk geluk. Er zijn zoo talrjjke van die bewijzen voor die groote hervorming, die door de wereld gaat. Hoe kwam anders die uit gever van dat Canadeesche blad voor financiën, handel, assuranties, enz. er toe, de volgende verklaring op den voorpagina van zijn krant te zetten onder het hoofd „Waarheid"? De verklaring van dezen uitgever luidde: Waarheid: Kan tot zwijgen gebracht worden maar nooit gedood Is nooit bevreesd voor tijd; Kan vertraagd worden maar nooit voor goed op een zijspoor gezet worden; Is altijd onze beste bescherming; Kan onaangenaam zijn, maar is nooit zoo gevaarlijk als een leugen; Zal noodt aarzelen bij onderzoek Mag kalstarrig zijn maar verandert nooit haar geschiedenis. Het is best die moeite waard, deze filosofische ontleding van de „waarheid"' te nemen. Onder curateele. Het Gerechtshof te Arnhem heeft uit spraak gedaan in een proces aangaande een onder-curateele-stelling'. Iemand had zich met een zeer aanzienlijk bedrag, dat vrijwel zijn geheele vermogen uitmaakte, bij een handelszaak geïnteresseerd, waarvan hij zelf geen verstand had. Zijn echtgenoot©, die een catastrophe voorzag, wende zich tot den rechter m^t het ver zoek, haar man onder curateele» te willen stellen. De advocaat van den man voerde hiertegen aan. dat een minder gelukkige geldbelegging als waarvan hier sprake is, nimmer als een aanleiding tot ond^r-cura- teele-stelling gerekend zou mogen, worden. Het Gerechtshof heeft thans echter be drukking in haar kinderoogen voor zich uit. „Ja, of neen, eigenlijk niet! Neen, ik begrijp het niet! Zulk een liefde moet dan wel iets verschrikkelijks zijn!" De zusjes lachten. „Jij hebt daarvan nog geen verstand, nietwaar Pia?" „Neen". „Nu, ik zal je het „wezen" der liefde beter verklaren dan Herta deed!" sprak Hilda, die in het geheim een dwe pende vereering voor een jongen, geesti- gen diplomaat koesterde. „Graag, heel graag!" drong Pia aan. Hilda citeerde glimlachend: „Die Engel nemen es Himmelsfreude Die Teufel nenr.en es Höikmleid, Die Menschen nennenes Liebe!" Pia herhaalde de:ze woorden eenige ma len, om ze in haar geheugen te prentten; ze hadden haar niedt veel wijzer gemaakt, al had zij eruit bei grepen, dat de liefde zich onder verschil'lende gedaanten ver tonnen kon. „Je bent dus no g nooit verliefd ge weest, Pia?" vorschte Herta lachend. Pia haalde weifele nd de schouders op. „Ik weet niet, wat je bedoelt, Herta!" antwoordde zij op onzekenen toon. „Ik heb mijn vader lief, en Tante Maria en en nog ande re jmenschen ook!" slist, diat het biegrip verkwisting niet is beperkt tot buitensporige verteringen, het maken van schulden, enz., maar dat daar onder ook valt het op roekeiooze wijze in de waagschaal stellen van zijn vermo gen en het beleggen daarvan op hoogst onvoorzichtige wijze met specula'ieve doel einden. Het Hof heeft dan ook de ge- curateele uid Gladde inlanders! Men schrijft aan de „Loc.": Het vernuft van don inlander is on uitputtelijk. Breekt er een wiel van een dos a dos en hij heeft geen materialen, geen nood. Met een bamboe en taaie vezel weet hij het vehikel op te lappen, althans „gangbaar" te maken. Maau* ook valsch geld maakt hij „gangbaar", dank zij' de hulp der posterijen. Zoo zagen wij dezer dagen twee bruine broeders voor het postkantoor ernst g een valsch kwartje onderzoeken. Op klank, zwaarte en besnoeiing werd het beproefd en ten slotte valsch bevonden. Maar de postzegel-automaat onderzoekt a'leen op zwaarte. Gooit het kwartje erin, heeit hij de automaat nog waar, dan geeft hij zonder morren 2 postzegels. Dusboleh tjoba, kangzede dë een. En de gehoorzame automaat gaf twee postzegels. AvoBIGGELAAR &Cg RQOSEMCAAL Hilda lachte. „Ach, zottinnetje, je bent toch werke lijk nog al te naïelDat noemt men toch geen „liefdie"? Liefhebben in de echte beteekenis van het woord kun je alleon een man, die je eerst geheel vreemd was dien je daarna, of je wilde of niet, je gansche hart moest schenken, dien je meer bemint dan al het andere op de wereld, den man, met wien je graag zou willen trouwen!" Pia's hart begon sneller te kloppen en het bloed' vloog haar naar de wan gen. „Hans von Ried'!" In vlammend schrift stond1 die naam op den bodem van haar ziel geschreven! „Hans von Ried!" juichte het binnen-in haar. Zij had' dien naam luid-op willen uitroepen! Maar zij hield' haar lippen stijf opéén. Haar glanzend' geluksgevoel was spoedig weer vervlogen! Zij dacht er met een diep-smartelijke gewaarwording aan, dat Hans von Ried' een jonge, scboone we duwe „waanzinnig' had liefgehad! Zacht en aarzelend vroeg zij verder: „Kan een mensch méér dan éénmaal liefhebben, zooalszooals^jij dé lief de daareven beschreven hebt! Hilda schudde met groote beslistheid het hoofd. Haar negentienjarig 'hart ge loofde vast aan liefde, die niet weder keert! „Neen, Pia, dë echte, ware liefde komt slechts éénmaal in een menschenleven DE PILOOT J. B. SCHOLTE IS OOK IN ENSCHEDE, WAAR ZIJN OPVOEDING WERD VOLTOOID, GEHULDIGD. HIERBOVEN ZIEN WIJ DE OFFICIEELE TRIBUNE TIJDENS HET DEFILE. IN HET MIDDEN SCHOLTE MET ZIJN VROUW EN KINDEREN. Toen wachten ze kalm. Ga je postzegels koopen, kang? aldus tot een met juist twee brieven be laden man; het is erg druk hier, koop deze maar. Hij onderzocht de kopjes, bevond ze duidelijk, betaalde, kreeg een strootje en postte zijn brieven. Gampang, zeide de eene kang tot den anderen, toen ze ieder voor een benggol ijspoeter dironken. Levensregelen vooroudere mens elk en. Hoe meer bejaarde personen, zegt dr. Allinson in zijn „Medical Essays", een vieesckloos diiëet gaan toepassen, des ouder zullen zij worden, des te minder pijn zullen zij lijidien en des te gemakke lijker zal kun einde zijn. Hun ontbijt kan bestaan in pap met nielk of bruin brood met melk, of bruin brood met vruchten en een kop cacao of meLk. Het middagmaal kan men samenstellen uit plantaardige soep met brood of marca- romi met groenten, of groenten' met saus, of een eenvoudig vieesckloos gerecht. Dan kunnen gestoofde vruckten met brood of wat rijst, sago, tapioca of macaronipud- ding gebruikt worden. Men moet altijd nog volgens dr. Allinson keel weinig vleescli of visch gebruiken; en altijd' zeer matig, en dan de verteerbaarste soorten, zooals mager rund- vleesch en schapenvleesck en gekookte, witte visch. Een tweede ontbijt, of, als men vroeg middagmaalt, de koffiemaaltijd, kan be staan uit bruin brood met vruckten en een kop cacao of melk. Soupers dienen vermeden te worden voor!" antwoordde zij met volle over tuiging. Pia kaalde beklemd adem. „Maar", kield' zij aan, „maar nu ja, als nu bijvoorbeeld' een man een vrouw met die eckte, ware liefde bemint, met die liefde, die hem van ver langen naar kaar ziek maakt, en die vrouw laat kern een blauwtje ioopen, kan hij, dan nog wel met een andere vrouw trouwen?" „Natuurlijk!" bevestigde Hilda. „Dat kan kij wel! Hij sluit dan met die an dere vrouw eenvoudig een verstandsku- welijk!" Pia zette groote oogen op. „Een verstandshuwelijk? Wat is dat? „Wel, dat is natuurlijk een huwelijk, dat je met je verstand en met met je kart aangaat! Daarbij is dë man dan o__ieel onverschillig voor de vrouw en omgekeerd! Hij trouwt Ihaar dan alleen, omdat kun omstandigheden goed bij elkaar passen, of omdat kij een huisvrouw noo- dig keeft, of om een andere prozaïsche reden; dikwijls ook, omdat zij rijk is! Maar dat is een zeer verachtelijke reden, dat kun je zelf wel begrijpen! Zijn hart blijft dan toebehooren aan die andere vrouw, die kij niet heeft kunnen krijgen. En omgekeerd' sluit een vrouw eveneens wel eens zulk een verstandshuwelijk 1 Dat komt keiaas heel dikwijls voor, geloof dat maar vrij!" en geen voedsel moet wedden gebruikt minstens drie uur vóór het naar bed gaan. Des avonds moeten oude menschen niet drinken, daar kun weefsel gewoonlijk al die vloeistoffen niet kan behouden. Spoe dig na gebruik worden ze daardoor in de blaas gestort en dat dwingt de menschen er toe des nachts op te staan. Men moet vooral bruin brood ©ben, daar dit verstop ping voorkomt, welke bij bejaaide perso nen verkeerde gevolgen kaïn hebben. Thee en koffie zijn niet aan be raden; ze wer ken verlamming in de hand. Algemeen bekend is het, dat zware maaltijden, dus bij voorkeur die met var- kemsvleesch, kalfsvleesch en kaas, beroer ten na ziek- kunnen sleepen, en zelfs den dood kunnen doen intreden. Door matig voedsel te gebruiken, voor komt men, dat de bloedvaten te vol wor den, waardoor duizeligheid kan ontstaan, daar het hart de overtollige hoeveelheid bloed niet kan ronds tuwen. Ook kan de drukking van het bloed in de aderen er te groot door worden, dan kan er een ader in de hersenen springen en een be roerte veroorzaakt worden. Ik beschouw, zegt dr. Allinson, een oud lichaam, zooais ik een oude machine be schouw, als iets, dat men met omzichtig heid moet gebruiken, anders gaat het stuk. Vruckten en groenten moeten dagelijks door oude menschen gegeten worden-, daar db zuren van vruchten en groenten de kalkzouten uit de weefsels verdrijven en dus een te vroege stijfheid van de ge wrichten en andere deelen voorkomen. Men moet dagelijks een beetje lichaams beweging nemen, in weer en wind'; de in geademde lucht moet zuiver zijn en nacht en dag moeten de ramen een beetje open staan. Frissche lucht is het beste middel tegen borstaandoeningen. Nog beter een kleedingstuk meer aan te doen, dan de frissche lucht uit de kamers te houden. Bleek en verschrikt had' Pia toegeluis terd en met diepe smart moest zij wel bij zichzelve denken: „Nu weet ik het! Hans wil mij al leen maar om verstandsredenen tot vrouw Zijn kart behoort aan die andere H Deze overtuiging zette zich in haar hoofdje vast en werd een namelooze kwel ling voor kaar; die kwelling deed haar van kind tot vrouw rijpen! Zij werd' stil en in zichzelve gekeerd en sprak niet meer met de gravin over haar verlangen naar Hans. Dikwijls was haar hart zoo droef en bekommerd, dat zij er zich ziek door gevoelde. En als een bliksemstraal drong de waarheid tot haar door! „Ik heb Hans zoo laef", bekende zij zichzelve, „dat ik van verlangen naar hem ziek zou kunnen worden, van verlan gen naar hem en van verdriet, omdat hij niet mij, maar een andere vrouw bemint 1" De gravin bemerkte wel dat Pia ver anderd was, dat zij dikwijls met een blik van weemoedig verlangen voor zich uit zat te turen; zij begreep, dat Pia's ver langen naar Hans van diag tot dag ster ker werd, dat zij ziek van haar liefde voor hem bewust giewordem was en daardoor niet meer, zooals vroeger, met kinderlijke onbevangenheid over hem sprak. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1