Gravin Pia
f 1,10
N\ 80
Vrijdag 8 Juli 1927
lil8 Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel
De ééne voorwaarde.
Lï
SAMOS PRIMA
ni
Medische Rubriek.
Sport
Binnenland
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE ÉS COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant 88181188 en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Vriendelijke woorden zijin de muziek
der wereld. F. W. kabeir.
Zoodei" vriendelijkheid kan er geen
wane vreugde zijn. Cariyle.
Hij is niet groot, die niet grootelijk
goed is. Shakespeare.
Wanneer de een of andere jongekerel
weer eens uit „principe dienst weigert'
en we hoorein, dat deze recalcitrante, die
zich niet aan de bestaande wetten van
zijjn lland wil onderwerpen, gestraft wordt,
dan zijn er velen eigenlijk uit het Lood
geslagen. Want aan den eetnen kant vin
den ze het juist, dat de recalcitrante zijn
straf ondergaat en aan den anderen kant
beseffen ze heel goed, dat het feitelijke
principe van het motief voor zijn de
toch eigenlijk door ieder weldenkend
mensch volgaarne onderschreven wordt.
Wamt welk memsch zou het „gij zult niet
diooden" niet met zijn gelheeie ziel aan
vaarden Vanwaar dan deze tegenstrijdig-
held van gevoelen? De reden hiervan kan
gezocht worden in de omstandigheid, dat
men onwillekeurig voelt, dat men door
het simpele feit van de dienstweigering
de gedachten niet verandert, die achter
het stelsel van leger en oorlog staan. Zoo
lang de gedachten der massa met ver
beterd, veredeld zijn, zoodat vrjendelijk-
Iheiid en eerbied voor den miedemensch
altijd en overal overiheeirschen, geeft het
niet, of men ai weigert dienst te doen. Dit
sitaat gelijk met de poging om een sterke
boom te willen uitroeien, clooir er een paar
blaadjes af te plukken. Het is het uitroeien
van gevolgen, terwijl men de oorzaak in
tact laat. En wat kan dit helpen?
De oorzaak moet aangepakt worden.
De gedachten dér menschen moeten op
gevoed worden in banen van groo ter maas-
temliiefde, van. meer hulpvaardigheidvan
vriendelijkheid en verdraagzaamheid. En
wanneer deze voorwaarden vervuld zullen
zijn, dan zal de tijd rijp zijn voor een
wereld zonder oorlog. Dut is de ééne voor
waarde. En dan zuilen uit de massa,
sprekende door haar vertegenwoordigers
welke het parlement samenstellen, de wet
ten en maatregelen voortkomen, die den
wede zullen vastleggen. Niemand kan ont
kennen:, dat we reeds aanzienlijke vor
deringen in die richting hebben, gemaakt.
Er is inderdaad een groote verbetering
van gevoelen waar te nemen. Langzaam
aan worden de (.essen van den oor'
in luxe rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
38
FEUILLETON.
DOOR
H. COURTHS—MAHLER.
Voor Hans von Ried bleek het een
moeilijke taak, tegenover Pia steeds den
juisten toon te treffen. Dikwijls stond
hij radeloos tegenover haar naïeve on
bevangenheid. Zij was vervuild van heila
gen ijver, om het hem naar den zin te
maken en zij vroeg hem steeds weder,
of zij „dat moest doenof zij „dalt
moest laten", als zij zijn vrouw was. Van
de werkelijke rechten en plichten der
vrouw tegenover haar man had zij niet
het flauwste besef. En Hans von Ried
gevoelde zich' niet in staat, haar die ook
maar bij benadering aan het verstand te
brengen 1
Haar vader kon dat evenmin. Hier was
de hulp noodoig van een verstandige, fijn
gevoelige vrouw!
De beide heeren zagen dat in en zij
kwamen overeen, dat Pia bunnen enkele
dagen naar Baden-Baden, naar gravin
Eckhoff gebracht zou worden.
Voor de eerste maial smelts tien lange
jaien besloot graaf Buchenau, op reis te
gaan en opnieuw in verbinding met de
buitenwereld te treden. Hij wilde zelf Pia
geleerd. Zooals een confrater in de New
Yorksche Cbr. Herald dezer dagen op
merkte „stemmen teigen den oorlog gaain
nu op, als nooit te oren in 'e geschiedenis,
Organisaties worden gevormd om hel volk
op te voeden. Kerken nemen err stelli ng te
gen. Journalisten en spinakers spreken in
toenemend getal van het redenaarsgestoelte
eo door middel \an het gedrukte woord. Er
wordt een gevoelen geschapen, en die
schepping kan niet vernietigd worden. Het
eerste gevoelen, dat hervcrmhigein schept
en menschelijike vooruitgang, wordt
boren in de ziel van dein een of anderen
moedigen man of vrouw, die gelooft dat
de hervorming niet alleen noodig is, rniaar
ook mogelijk". Al sterker wordt er den
nadruk op gelegd en dringt het tot de men-
sdhen door, wat de „ééne voorwaarde'
voor den vrede is. Zooals Hiram Bingham,
een Amerikaans ch senator, opmerkte: Er
is een grootse vraag naar meier wetten
om den vrede te bevorderen en de misdaad
uit te bannen. Wetten voorkomen de mis
daad niet. Wetten zullen nooit den oorlog
voorkomen. Wat we noodig hebben, is goe
den wl en liefderijkheid te bevorderen.
Het werkelijke genees middel voor oorlog
cm misdaad ligt ain het opvolgen van dien
Gulden Regel.
Het „eert allen menschen" vindt sleedis
wijder weerklank. Maar, zooals John
Stuart Bladtin in „Salf-Cultune" zegt,
dit 'kunt gij niet doen, tenzij ge tracht alle
menschen te kennen; en gij kent geen
mensch, voordat ge met het oog van een
broeder hebt gezien naar het beste dat
in hem is.
En houdt dit „ceren" van alle men
schen weer niet in, die ééne groote voor
waarde., de wet van vriendelijkheid, die
zich blijvend in het denken dier menschen
moet nestelen, alvorens de „wereld zon
der oorlog" komen kan?
De diepte van die
sla
ap.
Men heeft getracht, de diepte van den
slaap te meten. Wanneer iemand pas in
slapen was, Liet men gewichtjes van
verschillende zwaarte achtereenvolgens van
verscheidene hoogten vallen' en het daar
door veroorzaakte geluid was dus nu
iets harder, dan iets zachter en men
kon nu vaststellen, bij welk geluid
persoon wakker werd.
Het bleek, dat een geluid, waardoor
een perso-on aan het eind van den slaap
wakker werd, te zwak was, om hem te
doen ontwaken, wanneer de proefpersoon
pas sliep, en zoo kan men, voor verschil
lende personen de slaapziekte, gedurende
den gewonen siaaptijd bepalen. Niet al
tijd deed men dit met gewichtjes.
Sommige proefnemers gebruikten licbl
prikkels, weer andere gebruikten fluitjes,
doch' allen kwamen ongeveer tot eenzelf-
den vorm van slaap bij eenzelfden per
soon. Tussdhen het slaapje in den n/amid-
j en in den nacht bleek groot verschil
te bestaan, evenals tusschien den. slaap
zomers en des winters.
naar gravin Eckhoff brengen,, maar hij
verzocht Hans von Ried, zijn bemidde
laar te willen zijn en de eerste stappen
bij zijn bloedverwante te willen doen.
Toen Pia vernam, dat zij reeds over
enkele dagen vertrekken zou, drukte zij,
half verschrikt, half verheugd, haar bei
de handen tegen baar hart.
„Ach, zoo gauw reeds!" sprak zij
zacht. Maar toen zij hoorde, dat haar
vader zelf haar naar Baden-Baden zou
brengen, kreeg haar vreugde de overhand
over haar angst.
Het was imtusschen half Februari ge
worden.
Hans von Ried had zijn tante schrifte
lijk medegedeeld, dat hij haar een groote
gunst te vragen had, er aan toevoegend,
dat hij dat mondeling zou komen doen.
De gravin had hem daarop geantwoord,
dat zijn verzoek, lals het voor inwilliging
vatbaar was, reeds ingewilligd was, want
zij stond nog diep bij hem in de schuld.
Hans von Ried had zijn tante inderdaad
een groote weldaad bewezen. Sinds den
dood van haar man, die generaal was
geweest, had de gravin van haar pensioen
moeten leven en het zou haar niet moge-
Lijk geweest zijn, haar dochter met den
ongefortuneerden officier, dien zij had
Lief gekregen, te laten trouwen, als Hans
yoin Ried niet zoo edelmoedig was ge
weest, het jonge meisje een bruidschat
van honderdduizend mark te schenken. Hij
had dit gedaan, omdat de giravin en haar
DE EENIGE IN ONS LAND, DIE HET NOODSEIN VAN BYRD OPVING. Joop van Dijk, de 15-jarige
Radio-expert te Den Haag, die dadelijk na ontvangst van het bericht Waalhaven en Scheveningen ervan in. kennis stelde.
i
Wanneer wij de hoogte van den slaap
voorstellen door een heuvel of Lever een
heuvelrij', dan zien wij, dat plotseling
heuvel steil oprijst, om, wanneer wij den
top beklommen hebben,, vrij steil, doch
minder ver, te dalen en zich een eimid
weegs van den beganein grond af, als een
lage heuvelrij miet Heme, hoogten en da
len voort te zetten, wel tienmaal zoover
als de groote heuvel breed is. Daarna
bereikt de toplijn den vlakken bodem
de slaapeindigt. Een steile heuvel dus,
meer een piek, die zich aan lage heu
veltjes aansluit. In den aanvang d«
eerste twee una* as de slaap al spoe-
iig zeer diep.; eerst heel hooge geluiden
doeh de menschen ontwaken,. Later
in de volgende vijf uur is de slaap
oppervlakkiger, om geleidelijk in ontwa
ken over te gaan.
Luchtvaart.
Het vliegtuig van Nungesser?
Mag men het verhaal van den corres
pondent der „Daily Chronicle" gelooven,
dan zouden er eindelijk menschen gevon
den zijn die het vliegtuig van Nungesser
en Coli boven New-Foundiand gezien
hebben. Hij meldt:
Bij BaccaJieu aan de Conception-lb aai
op New-Foundiand, Ligt in de grootste
eenzaamheid een gehucht, dat niet meer
dan honderd inwoners telt. Het plaatsje
heeft zoo goed als geen verkeer met de
buitenwereld, maar nu heeft een der in
woners, Arthur Doyle, verteld, dat hij
dien och bend' van den 9en Mei, toen hij in
zijn tuin aan het werk was, het geronk
van een motor hoorde. Op hetzelfde oogen-
blik zag hij een groot, geheel wit vlieg
tuig, dat laag vliegende van den Oceaan
komend, landwaarts koers zette. Zoodra
het witte vliegtuig boven land was, ging
het aanmerkelijk hooger vliegeneen broer
en een neef van Doyle hebben het ook
gezien. Doyle wil er een eed op doen,
dat hij met dit verhaal de waarheid spreekt.
dochter zijn eenige bloedverwanten wa
ren en omdat zijn vorstelijk vermogen deze
aderlating gemakkelijk verdragen kon. Maar
in de oogen van de beide dames had zijn
weldaad veel grootere afmetingen aange
nomen dan in zijn oogen en Hans von Ried
behoefde geen weigering te vreezem. als
hij zijn tante een verzoek deed, dat zij in
willigen kon.
Gravin Maria Eckhoff zat in haar
kleinen, gezelligen salon bij het raam,
bezig met fijn handwerk. Dn statige,
voorname dame, wier gelaat haar goedheid
en zachtheid weerspiegelde, wachtte het
angekondiigde bezoek van haar neef af.
Hij werd eindelijk aangediend.
Zij legde haar borduurwerk weg en-
ging hem snel tegemoet; met groote har
telijkheid begroette zij hem en zij bekeek
met welgevallen zijn slanke, aristocratische
gestalte.
..Eindelijk vertoon je je dus weer eens,
mijn beste Hans!" riep zij vroolijk uit.
Hij kuste haar zachte, blanke hand
en zij verzocht hem, tegenover haar plaats
te nemen.
„Is het dan zoo Lang geleden, dat ik
bij u was, tante Maria?" vroeg bij glim
lachend.
Met bijna moederlijke teederheid blik
te ziji in het knappe, gebruinde gelaat
met zijn krachtige, zuiver-geteeken de 1 ijnen
„Wel, je bent vroeger soms langer
weggebleven, dat is waar, maar dan was je
Het wegenfonds.
Verschenen is het voordoopig verslag
der Eerste Kamer over de wetsontwerpen
tot: vaststelling van de begroeting van
inkomsten en uitgaven van bet Wegen
fonds voor het dienstjaar 1927; wijziging
van bet IXe hoofdstuk der Staatsbegroo-
ting voor het dienstjaar 1927; wijziging
en verhooging van het zevende hoofdstuk
B der Staatsbegrootimg voor bet dienst
jaar 1927 (voorschot op het Wegenfonds).
Verscheiden leden, die het wenscheiijik
achten, dat de uit de wegenbelasting ver
kregen gelden zoo spoedig mogelijk worden
benut, waarschuwden tegen partieele her
stellingen en.' wezen op de noodzakelijk
heid om de wegen dadelijk een voldoende
breedte te geven.
Sommige leden vroegen boe het komt
dat, terwijl de minister in 192/ niet meer
dan 2.8 millioen uit 's Rijks kas op deze
begrooting brengt, omdat bij niet meer dan
de begroete 15 millioen in. 1927 kan ver
werken, de Staat de dekking van die uit
gaven bijna 2 millioen aan bet Wegenfonds
moet voorschieten.
Een lid heeft zijn leedwezen geuit, dat
in het Rijkswegempliam niet is opgenomen
de weg tus sdhen Middelburg ten V lis ringen
Minister Kan en de wet.
Het was Vrijdag, bij zijn bezoek aan
Overijsel, dat na bet noenmaaL nog een
autotochtje door de schoome dreven van
Loiineker zou worden gemaakt. Minister
Kan reed met eenige heeren van de com
missie van. ontvangst in een auto voorop
en met een behoorlijke gangetje werden
de kilometers genomen.
Plotseling, aan het einde van een weg,
stond de voorste auto sitii en stapten twee
heeren uit. Het bleek, dat een pas aange
legde weg, waarlangs de route zou gaan,
was afgesloten. Of er met den minister
krijgsraad was gehouden, is ons niet be
kend, maar zooals gezegd: twee heeren,
naar hun postuur te oordeelen echte muamr
netjesputters, slapten uit, en ma eemg ruk
ken aan de afsluitboomen, werden grond-
lem en dwarspaai en al uit de aarde ge
op reis en niet iji de gelegenheid om te
komen. Nu woon je echter in Riedberg
en je kunt mij per spoor in een paar uur
tjes bereiken! Nu moest ik het je eigenlijk
kwalijk nemen, dat je je zoo zelden laat
zien,!"
„Wees niet boos op mij, tante Maria!
Ik ben naar Riedberg gegaan, om een
groot leed in de eenzaamheid te overwim-
nl"
Zij wierp een bezorgden blik op hem.
„Ik heb wel gemerkt, dat je in een ge-
gedrukte stemming waart, toen je van
Venetië kwaamt en mij op je doorreis
vertelde, dat je voorgoed op Riedberg
dacht te blijven! Maar ik wilde niet zoo
onbescheiden zijn, maar de oorzaak daar
van te vr a gen 1" I
„Dat zou ook nergens toe gediend heb
ben, tante Maria, want het was mij des
tijds onmogelijk, er over te spreken. Nu
wil ik u ongevraagd alles vertellen! Maar
zeg mij eerst eens, hoe Lotte het maakt!
Het gelaat van de gravin straalde.
„O, zij is heel gelukkig met haar man!
En dat hebben wij jou te danken, lieve
Hansl" l
Hij maakte een afwerende beweging.
„Ach, laten we daarover liever niet
preken! Lotte is dus gelukkig! Dat doet
mij genoegen! Is zij een dappere, kleine
soldatenvrouw geworden
De gravin knikte. i
„Ja, en haar man draagt haar op de
handen!"
trokken en aan den kant van den weg
gelegd.
Eerste overtreding! Want artikel zoo-
en zooveel van een of andere wet zegt,
dat het verboden is een wettelijke af
sluiting wederrechtelijk te verbreken. En
fin, het misdrijf was geschied en blijkbaar
zonder het minste gemoedsbezwaar need
men op den thans onverspierdeïi weg voort.
Maar aan het einde van dezen, weg kwam
het tweede obstakel. Ook daar stonden
afsluitboomen. Ook daar wipten de sterke
mannen uit hun carrosserie en trokken van
je welste. Doch het ging niet! Toen. o
gruwel van dezen tijd, vergat Z.Ex. blijk
baar een oogenblik, dat hij het hoogste
gezag vertegenwoordigde; vergat hij niet
alleen zijn pontificaal, maar ook zijn nette
colbertje. Hij sprong uit den wagen,
maakte aanstalten zijn mouwen' op le stroo
pen en vroeg, heel beleefd en heel inne
mend, maar beslist: Een handje helpen,
heeren? i
Het was gelukkig niet meer noodig!
Vier sterke armen hadden hun plicht ge
daan; de afsluitboom met aanhangselslag
aan den kant van den weg en de minister
kon weer instappen en verder rijden, met
de geruststellende zekerheid, dat hij al
thans d© wet niet had overtreden. Doch
onder zijn oog en. waarschijnlijk met zijn
goedvinden was het euvel toch maar ge
schied en dit zal eeuwig op zijn ministera-
eeile zakboekje staan aangebeekend
Een goede vangst
In den nacht van 2 op 3 dezer te 2 uur
hielden de marechaussee te Ommen iemand
aan, die reed op een rijwiel zonder licht
en zonder rijwielpilaiatj©. Het bleek, dat
het was een Duitscher, gepakt en gezakt,
die naar Hardemberg en verder over de
grens wilde gaan. Zijn naam was Hans
Kaiber. Het kwam den marechaussee voor,
dat de man hun de fiets voor de voeten
wilde werpen teneinde daardoor gemakke
lijker te ontkomen, dus werd hij gearres
teerd.
Bij visitatie in de kazerne bleek de
Duitscher in het bezit te zijn van een kom
pleet stel inbrekers werktuigen en ook een
zwart masker. Aan Hollands ch geld vond
men op hem f600, zijn ©enig wapen was
„En grootmama zijt ge nu ook reeds,
nietwaar tante Maria? Daarvoor ziet ge
er eigenlijk veel te lief en te jong uit! lik
zie nog geen enkel grijs haartje!"1
De gravin lachte.
„Als je de moeite neemt, wat beter toe
te kijken, zul je menig grijs haartje ont
dekken! Diie bdhooren bij een rechtscha
pen grootmama! Mijn kleinzoontje is mu
een half jaar oud. Met Kerstmis heb ik
hem gezien. Lotte vroeg mij zoo dringend,
om te komen, dat ik de reis ondernomen
heb. Zij wonen in een aardig garnizoens
plaatsje en ik vind het heerlijk, dat het hun
zoo goed gaat! Maar laten wij nu spre
ken over de aangelegenheid, die je tot
mij heeft gevoerd, Hansi!"
De jonge man ging zonder omwegen
op zijn doel af. Hij vertelde eerst de ge
schiedenis van zijn ongelukkige liefde,
zonder echter te verraden, dat de avon
turierster, die hem bedrogen had, de ge
scheiden vrouw van graaf Buchenau was.
Dat was niet zijn geheim en deed ook
niets ter zake.
Daarna teekende hij nauwkeurig en za
kelijk zijn verhouding met graaf Buche
nau en diens dochter en vermeldde ten
slotte zijn verloving met Pia. Hij verheel
de niet, dat zijn keuze meer door zijn
verstand dan door zijn hart was bepaald,
maar legde er den nadruk op, dat hij
voor Pia warme genegenheid en hoog
achting koesterde.
(Wordt vervolgd).