Gravin Pia f 1,10 N\ 80 Vrijdag 8 Juli 1927 lil8 Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel De ééne voorwaarde. Lï SAMOS PRIMA ni Medische Rubriek. Sport Binnenland ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE ÉS COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant 88181188 en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 1—5 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Vriendelijke woorden zijin de muziek der wereld. F. W. kabeir. Zoodei" vriendelijkheid kan er geen wane vreugde zijn. Cariyle. Hij is niet groot, die niet grootelijk goed is. Shakespeare. Wanneer de een of andere jongekerel weer eens uit „principe dienst weigert' en we hoorein, dat deze recalcitrante, die zich niet aan de bestaande wetten van zijjn lland wil onderwerpen, gestraft wordt, dan zijn er velen eigenlijk uit het Lood geslagen. Want aan den eetnen kant vin den ze het juist, dat de recalcitrante zijn straf ondergaat en aan den anderen kant beseffen ze heel goed, dat het feitelijke principe van het motief voor zijn de toch eigenlijk door ieder weldenkend mensch volgaarne onderschreven wordt. Wamt welk memsch zou het „gij zult niet diooden" niet met zijn gelheeie ziel aan vaarden Vanwaar dan deze tegenstrijdig- held van gevoelen? De reden hiervan kan gezocht worden in de omstandigheid, dat men onwillekeurig voelt, dat men door het simpele feit van de dienstweigering de gedachten niet verandert, die achter het stelsel van leger en oorlog staan. Zoo lang de gedachten der massa met ver beterd, veredeld zijn, zoodat vrjendelijk- Iheiid en eerbied voor den miedemensch altijd en overal overiheeirschen, geeft het niet, of men ai weigert dienst te doen. Dit sitaat gelijk met de poging om een sterke boom te willen uitroeien, clooir er een paar blaadjes af te plukken. Het is het uitroeien van gevolgen, terwijl men de oorzaak in tact laat. En wat kan dit helpen? De oorzaak moet aangepakt worden. De gedachten dér menschen moeten op gevoed worden in banen van groo ter maas- temliiefde, van. meer hulpvaardigheidvan vriendelijkheid en verdraagzaamheid. En wanneer deze voorwaarden vervuld zullen zijn, dan zal de tijd rijp zijn voor een wereld zonder oorlog. Dut is de ééne voor waarde. En dan zuilen uit de massa, sprekende door haar vertegenwoordigers welke het parlement samenstellen, de wet ten en maatregelen voortkomen, die den wede zullen vastleggen. Niemand kan ont kennen:, dat we reeds aanzienlijke vor deringen in die richting hebben, gemaakt. Er is inderdaad een groote verbetering van gevoelen waar te nemen. Langzaam aan worden de (.essen van den oor' in luxe rietverpakking Fa. J. A. L. G. WITTE Wijnhandel, Goes. 38 FEUILLETON. DOOR H. COURTHS—MAHLER. Voor Hans von Ried bleek het een moeilijke taak, tegenover Pia steeds den juisten toon te treffen. Dikwijls stond hij radeloos tegenover haar naïeve on bevangenheid. Zij was vervuild van heila gen ijver, om het hem naar den zin te maken en zij vroeg hem steeds weder, of zij „dat moest doenof zij „dalt moest laten", als zij zijn vrouw was. Van de werkelijke rechten en plichten der vrouw tegenover haar man had zij niet het flauwste besef. En Hans von Ried gevoelde zich' niet in staat, haar die ook maar bij benadering aan het verstand te brengen 1 Haar vader kon dat evenmin. Hier was de hulp noodoig van een verstandige, fijn gevoelige vrouw! De beide heeren zagen dat in en zij kwamen overeen, dat Pia bunnen enkele dagen naar Baden-Baden, naar gravin Eckhoff gebracht zou worden. Voor de eerste maial smelts tien lange jaien besloot graaf Buchenau, op reis te gaan en opnieuw in verbinding met de buitenwereld te treden. Hij wilde zelf Pia geleerd. Zooals een confrater in de New Yorksche Cbr. Herald dezer dagen op merkte „stemmen teigen den oorlog gaain nu op, als nooit te oren in 'e geschiedenis, Organisaties worden gevormd om hel volk op te voeden. Kerken nemen err stelli ng te gen. Journalisten en spinakers spreken in toenemend getal van het redenaarsgestoelte eo door middel \an het gedrukte woord. Er wordt een gevoelen geschapen, en die schepping kan niet vernietigd worden. Het eerste gevoelen, dat hervcrmhigein schept en menschelijike vooruitgang, wordt boren in de ziel van dein een of anderen moedigen man of vrouw, die gelooft dat de hervorming niet alleen noodig is, rniaar ook mogelijk". Al sterker wordt er den nadruk op gelegd en dringt het tot de men- sdhen door, wat de „ééne voorwaarde' voor den vrede is. Zooals Hiram Bingham, een Amerikaans ch senator, opmerkte: Er is een grootse vraag naar meier wetten om den vrede te bevorderen en de misdaad uit te bannen. Wetten voorkomen de mis daad niet. Wetten zullen nooit den oorlog voorkomen. Wat we noodig hebben, is goe den wl en liefderijkheid te bevorderen. Het werkelijke genees middel voor oorlog cm misdaad ligt ain het opvolgen van dien Gulden Regel. Het „eert allen menschen" vindt sleedis wijder weerklank. Maar, zooals John Stuart Bladtin in „Salf-Cultune" zegt, dit 'kunt gij niet doen, tenzij ge tracht alle menschen te kennen; en gij kent geen mensch, voordat ge met het oog van een broeder hebt gezien naar het beste dat in hem is. En houdt dit „ceren" van alle men schen weer niet in, die ééne groote voor waarde., de wet van vriendelijkheid, die zich blijvend in het denken dier menschen moet nestelen, alvorens de „wereld zon der oorlog" komen kan? De diepte van die sla ap. Men heeft getracht, de diepte van den slaap te meten. Wanneer iemand pas in slapen was, Liet men gewichtjes van verschillende zwaarte achtereenvolgens van verscheidene hoogten vallen' en het daar door veroorzaakte geluid was dus nu iets harder, dan iets zachter en men kon nu vaststellen, bij welk geluid persoon wakker werd. Het bleek, dat een geluid, waardoor een perso-on aan het eind van den slaap wakker werd, te zwak was, om hem te doen ontwaken, wanneer de proefpersoon pas sliep, en zoo kan men, voor verschil lende personen de slaapziekte, gedurende den gewonen siaaptijd bepalen. Niet al tijd deed men dit met gewichtjes. Sommige proefnemers gebruikten licbl prikkels, weer andere gebruikten fluitjes, doch' allen kwamen ongeveer tot eenzelf- den vorm van slaap bij eenzelfden per soon. Tussdhen het slaapje in den n/amid- j en in den nacht bleek groot verschil te bestaan, evenals tusschien den. slaap zomers en des winters. naar gravin Eckhoff brengen,, maar hij verzocht Hans von Ried, zijn bemidde laar te willen zijn en de eerste stappen bij zijn bloedverwante te willen doen. Toen Pia vernam, dat zij reeds over enkele dagen vertrekken zou, drukte zij, half verschrikt, half verheugd, haar bei de handen tegen baar hart. „Ach, zoo gauw reeds!" sprak zij zacht. Maar toen zij hoorde, dat haar vader zelf haar naar Baden-Baden zou brengen, kreeg haar vreugde de overhand over haar angst. Het was imtusschen half Februari ge worden. Hans von Ried had zijn tante schrifte lijk medegedeeld, dat hij haar een groote gunst te vragen had, er aan toevoegend, dat hij dat mondeling zou komen doen. De gravin had hem daarop geantwoord, dat zijn verzoek, lals het voor inwilliging vatbaar was, reeds ingewilligd was, want zij stond nog diep bij hem in de schuld. Hans von Ried had zijn tante inderdaad een groote weldaad bewezen. Sinds den dood van haar man, die generaal was geweest, had de gravin van haar pensioen moeten leven en het zou haar niet moge- Lijk geweest zijn, haar dochter met den ongefortuneerden officier, dien zij had Lief gekregen, te laten trouwen, als Hans yoin Ried niet zoo edelmoedig was ge weest, het jonge meisje een bruidschat van honderdduizend mark te schenken. Hij had dit gedaan, omdat de giravin en haar DE EENIGE IN ONS LAND, DIE HET NOODSEIN VAN BYRD OPVING. Joop van Dijk, de 15-jarige Radio-expert te Den Haag, die dadelijk na ontvangst van het bericht Waalhaven en Scheveningen ervan in. kennis stelde. i Wanneer wij de hoogte van den slaap voorstellen door een heuvel of Lever een heuvelrij', dan zien wij, dat plotseling heuvel steil oprijst, om, wanneer wij den top beklommen hebben,, vrij steil, doch minder ver, te dalen en zich een eimid weegs van den beganein grond af, als een lage heuvelrij miet Heme, hoogten en da len voort te zetten, wel tienmaal zoover als de groote heuvel breed is. Daarna bereikt de toplijn den vlakken bodem de slaapeindigt. Een steile heuvel dus, meer een piek, die zich aan lage heu veltjes aansluit. In den aanvang d« eerste twee una* as de slaap al spoe- iig zeer diep.; eerst heel hooge geluiden doeh de menschen ontwaken,. Later in de volgende vijf uur is de slaap oppervlakkiger, om geleidelijk in ontwa ken over te gaan. Luchtvaart. Het vliegtuig van Nungesser? Mag men het verhaal van den corres pondent der „Daily Chronicle" gelooven, dan zouden er eindelijk menschen gevon den zijn die het vliegtuig van Nungesser en Coli boven New-Foundiand gezien hebben. Hij meldt: Bij BaccaJieu aan de Conception-lb aai op New-Foundiand, Ligt in de grootste eenzaamheid een gehucht, dat niet meer dan honderd inwoners telt. Het plaatsje heeft zoo goed als geen verkeer met de buitenwereld, maar nu heeft een der in woners, Arthur Doyle, verteld, dat hij dien och bend' van den 9en Mei, toen hij in zijn tuin aan het werk was, het geronk van een motor hoorde. Op hetzelfde oogen- blik zag hij een groot, geheel wit vlieg tuig, dat laag vliegende van den Oceaan komend, landwaarts koers zette. Zoodra het witte vliegtuig boven land was, ging het aanmerkelijk hooger vliegeneen broer en een neef van Doyle hebben het ook gezien. Doyle wil er een eed op doen, dat hij met dit verhaal de waarheid spreekt. dochter zijn eenige bloedverwanten wa ren en omdat zijn vorstelijk vermogen deze aderlating gemakkelijk verdragen kon. Maar in de oogen van de beide dames had zijn weldaad veel grootere afmetingen aange nomen dan in zijn oogen en Hans von Ried behoefde geen weigering te vreezem. als hij zijn tante een verzoek deed, dat zij in willigen kon. Gravin Maria Eckhoff zat in haar kleinen, gezelligen salon bij het raam, bezig met fijn handwerk. Dn statige, voorname dame, wier gelaat haar goedheid en zachtheid weerspiegelde, wachtte het angekondiigde bezoek van haar neef af. Hij werd eindelijk aangediend. Zij legde haar borduurwerk weg en- ging hem snel tegemoet; met groote har telijkheid begroette zij hem en zij bekeek met welgevallen zijn slanke, aristocratische gestalte. ..Eindelijk vertoon je je dus weer eens, mijn beste Hans!" riep zij vroolijk uit. Hij kuste haar zachte, blanke hand en zij verzocht hem, tegenover haar plaats te nemen. „Is het dan zoo Lang geleden, dat ik bij u was, tante Maria?" vroeg bij glim lachend. Met bijna moederlijke teederheid blik te ziji in het knappe, gebruinde gelaat met zijn krachtige, zuiver-geteeken de 1 ijnen „Wel, je bent vroeger soms langer weggebleven, dat is waar, maar dan was je Het wegenfonds. Verschenen is het voordoopig verslag der Eerste Kamer over de wetsontwerpen tot: vaststelling van de begroeting van inkomsten en uitgaven van bet Wegen fonds voor het dienstjaar 1927; wijziging van bet IXe hoofdstuk der Staatsbegroo- ting voor het dienstjaar 1927; wijziging en verhooging van het zevende hoofdstuk B der Staatsbegrootimg voor bet dienst jaar 1927 (voorschot op het Wegenfonds). Verscheiden leden, die het wenscheiijik achten, dat de uit de wegenbelasting ver kregen gelden zoo spoedig mogelijk worden benut, waarschuwden tegen partieele her stellingen en.' wezen op de noodzakelijk heid om de wegen dadelijk een voldoende breedte te geven. Sommige leden vroegen boe het komt dat, terwijl de minister in 192/ niet meer dan 2.8 millioen uit 's Rijks kas op deze begrooting brengt, omdat bij niet meer dan de begroete 15 millioen in. 1927 kan ver werken, de Staat de dekking van die uit gaven bijna 2 millioen aan bet Wegenfonds moet voorschieten. Een lid heeft zijn leedwezen geuit, dat in het Rijkswegempliam niet is opgenomen de weg tus sdhen Middelburg ten V lis ringen Minister Kan en de wet. Het was Vrijdag, bij zijn bezoek aan Overijsel, dat na bet noenmaaL nog een autotochtje door de schoome dreven van Loiineker zou worden gemaakt. Minister Kan reed met eenige heeren van de com missie van. ontvangst in een auto voorop en met een behoorlijke gangetje werden de kilometers genomen. Plotseling, aan het einde van een weg, stond de voorste auto sitii en stapten twee heeren uit. Het bleek, dat een pas aange legde weg, waarlangs de route zou gaan, was afgesloten. Of er met den minister krijgsraad was gehouden, is ons niet be kend, maar zooals gezegd: twee heeren, naar hun postuur te oordeelen echte muamr netjesputters, slapten uit, en ma eemg ruk ken aan de afsluitboomen, werden grond- lem en dwarspaai en al uit de aarde ge op reis en niet iji de gelegenheid om te komen. Nu woon je echter in Riedberg en je kunt mij per spoor in een paar uur tjes bereiken! Nu moest ik het je eigenlijk kwalijk nemen, dat je je zoo zelden laat zien,!" „Wees niet boos op mij, tante Maria! Ik ben naar Riedberg gegaan, om een groot leed in de eenzaamheid te overwim- nl" Zij wierp een bezorgden blik op hem. „Ik heb wel gemerkt, dat je in een ge- gedrukte stemming waart, toen je van Venetië kwaamt en mij op je doorreis vertelde, dat je voorgoed op Riedberg dacht te blijven! Maar ik wilde niet zoo onbescheiden zijn, maar de oorzaak daar van te vr a gen 1" I „Dat zou ook nergens toe gediend heb ben, tante Maria, want het was mij des tijds onmogelijk, er over te spreken. Nu wil ik u ongevraagd alles vertellen! Maar zeg mij eerst eens, hoe Lotte het maakt! Het gelaat van de gravin straalde. „O, zij is heel gelukkig met haar man! En dat hebben wij jou te danken, lieve Hansl" l Hij maakte een afwerende beweging. „Ach, laten we daarover liever niet preken! Lotte is dus gelukkig! Dat doet mij genoegen! Is zij een dappere, kleine soldatenvrouw geworden De gravin knikte. i „Ja, en haar man draagt haar op de handen!" trokken en aan den kant van den weg gelegd. Eerste overtreding! Want artikel zoo- en zooveel van een of andere wet zegt, dat het verboden is een wettelijke af sluiting wederrechtelijk te verbreken. En fin, het misdrijf was geschied en blijkbaar zonder het minste gemoedsbezwaar need men op den thans onverspierdeïi weg voort. Maar aan het einde van dezen, weg kwam het tweede obstakel. Ook daar stonden afsluitboomen. Ook daar wipten de sterke mannen uit hun carrosserie en trokken van je welste. Doch het ging niet! Toen. o gruwel van dezen tijd, vergat Z.Ex. blijk baar een oogenblik, dat hij het hoogste gezag vertegenwoordigde; vergat hij niet alleen zijn pontificaal, maar ook zijn nette colbertje. Hij sprong uit den wagen, maakte aanstalten zijn mouwen' op le stroo pen en vroeg, heel beleefd en heel inne mend, maar beslist: Een handje helpen, heeren? i Het was gelukkig niet meer noodig! Vier sterke armen hadden hun plicht ge daan; de afsluitboom met aanhangselslag aan den kant van den weg en de minister kon weer instappen en verder rijden, met de geruststellende zekerheid, dat hij al thans d© wet niet had overtreden. Doch onder zijn oog en. waarschijnlijk met zijn goedvinden was het euvel toch maar ge schied en dit zal eeuwig op zijn ministera- eeile zakboekje staan aangebeekend Een goede vangst In den nacht van 2 op 3 dezer te 2 uur hielden de marechaussee te Ommen iemand aan, die reed op een rijwiel zonder licht en zonder rijwielpilaiatj©. Het bleek, dat het was een Duitscher, gepakt en gezakt, die naar Hardemberg en verder over de grens wilde gaan. Zijn naam was Hans Kaiber. Het kwam den marechaussee voor, dat de man hun de fiets voor de voeten wilde werpen teneinde daardoor gemakke lijker te ontkomen, dus werd hij gearres teerd. Bij visitatie in de kazerne bleek de Duitscher in het bezit te zijn van een kom pleet stel inbrekers werktuigen en ook een zwart masker. Aan Hollands ch geld vond men op hem f600, zijn ©enig wapen was „En grootmama zijt ge nu ook reeds, nietwaar tante Maria? Daarvoor ziet ge er eigenlijk veel te lief en te jong uit! lik zie nog geen enkel grijs haartje!"1 De gravin lachte. „Als je de moeite neemt, wat beter toe te kijken, zul je menig grijs haartje ont dekken! Diie bdhooren bij een rechtscha pen grootmama! Mijn kleinzoontje is mu een half jaar oud. Met Kerstmis heb ik hem gezien. Lotte vroeg mij zoo dringend, om te komen, dat ik de reis ondernomen heb. Zij wonen in een aardig garnizoens plaatsje en ik vind het heerlijk, dat het hun zoo goed gaat! Maar laten wij nu spre ken over de aangelegenheid, die je tot mij heeft gevoerd, Hansi!" De jonge man ging zonder omwegen op zijn doel af. Hij vertelde eerst de ge schiedenis van zijn ongelukkige liefde, zonder echter te verraden, dat de avon turierster, die hem bedrogen had, de ge scheiden vrouw van graaf Buchenau was. Dat was niet zijn geheim en deed ook niets ter zake. Daarna teekende hij nauwkeurig en za kelijk zijn verhouding met graaf Buche nau en diens dochter en vermeldde ten slotte zijn verloving met Pia. Hij verheel de niet, dat zijn keuze meer door zijn verstand dan door zijn hart was bepaald, maar legde er den nadruk op, dat hij voor Pia warme genegenheid en hoog achting koesterde. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1