Gravin Pia
SPAARBANK
N\ 77
Vrijdag I Juïi 1927
ill0 Jaargang
Bij dit nummer be
hcort een bijvoegsel.
DE GROOTE TAAK.
Li
SAMOS PRIMA
f 1,10
Medische Rubriek.
BANK VOOR ZEELAND
GOES.
Uit de Radiowereld
ProvincienieuWs
FRI30-BAAI
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Goed te doen is de heerlijkste
taak van den mensch. Sophoc'es.
Idealen zijin de mees Iers van
wereld. J. G. Holland.
Geluk is de natuurlijke bloem
van den plicht. Phillips Brooks.
Het Ligt in den aard van het wezen
van den mensch, als uiting van den Logos,
dat hij, onder welke omstandigheden hij
zich ook geplaatst ziet, immer werk voor
handen of geest zal kunnen vinden, dat
^niiiet alleen materieel vruchten zaL afwer
pen, doch ook tegelijkertijd voor ande
ren tot nut en hulp zal strekken, daarbij
den bedrijver van het werk sbeeds een
groote moreel© voldoening verschaffend.
Om het eigenlijk heel kort te stellen: Voor
ieder mensch is goed werk be doen. En
hierin ligt feitelijk de kern voor alle wel
slagen. Want dit weten brengt onherroe
pelijk met zich mede, dat men nooit hoeft
te vreezen voor (de uitkomst van het werk
hoeft te twijfelen aan het welslagen van de
taak, en geen vrees hoeft te koesteren
voor concurrentie of tegenspoed, wanneer
men zich gedragen weet dooir het besef,
dat het werk, dat we verrichten, hoe sim
pel of nederig dit ook motge schijnen, goed
is. Dat het helpend, opbouwend, nuttig is.
Het is goed, in dit opzicht eens de won
derlijk bemoedigende woorden te over
denken van John Ruskin in „The Seven
Lamps of Architecture", waar hij zegt:
„Ik geloof dat de juiste vraag, die men
tem opzichte van alle versiering te stellen
heeft, eenvoudig deze is: Werd het met
vreugde gedaan was de beeldsnijder
gelukkig, toen hij er mee bezig was? Het
kan 'het zwaarste werk zijn, dat men zich
denken kan, en te zwaarder, omdat er
zooveel vreugde in gelegd werdmaar
het moet gelukkig geweest zijn ook, anders
kan het niet levenWe zijn niet in
deze wereld gezonden, om eanig ding te
doen, waarin we niet ons geheele hart
kunnen leggen. We hebben zeker werk te
doen voor ons brood, en dat moet met
ijver gedaan wordenwe hebben ander
werk te doen voor ons. genoegen, en dat
moet van harte gedaan worden; geen van
beide moet halfhartig gedaan worden,
doch met Teen vaste wil; en wat deze
inspanning niet waard is, moet heelemaal
niet gedaan worden. Misschien is alles
wat we,hebben te doen, voor niets anders
bedoeld, dan een oefening van het hart
in luxe rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
35
FEUILLETON.
DOOR
H. COURTHS—MAHLER.
De winter was bijna voorbij en nog al
tijd had Hans von Ried niet met Pia
gesproken! Graaf Buchenau vroeg hiem
niet naar de reden van dit lange wach
ten, maar liet hem stil begaan. De jonge
man zag nog steeds uit naar een gunstige
gelegenheid, om het beslissende woord
te spreken. In kalme gelijkmoedigheid,
zonder ongeduld, wachtte hij daarop. Zijn
hart klopte volstrekt niet sneller bij de
gedachte, Pia eenmaal de zijne te mo
gen noemen.
De omgang tusschen Buchenau en Ried-
berg was nog drukker geworden dan te
voren. De graaf had zijn bezoek eemiige
malen herhaald, gewoonlijk door Pia be
geleid. Zij hadden de belangwekkende ver
zamelingen van den jongen man met de
grootste aandacht bekeken en bewonderd.
De drie menschen hadden te z amen het
Kerstfeest gevierd op stil-behaaglijke,
wonder-innige wijze. Hans von Ried en
P:a hadden zelf in het bosch een boom uit
gezocht en hem te zamen opgesierd. Pia s
kinderlijke vreugde ontroerde den jongen
man en iets van haar blijde Kerststemming
of van den wil, en is op zichzelf mis
schien nutteloosmaar, in ieder geval,
al heeft iets een weinig nut, we kunnen
het wel achterwege Laten, als het niet
waardig is, dat we onze handen en onze
kracht er aan zetten "i. Nietwaar? Die
vreugde, de blijheid bij den arbeid is
dus zoo heel noodig. En niet alleen om
dat dit aan den arbeid ten goede komt,
doch ook en vooral, omdat het een on
miskenbaar teeken is, dat het werk waar
we onze kracht en energie aan geven,
een goed werk is. Dan kan men een ge
zegde, als dat van Phillips Brooks, „ge
luk is de natuurlijke bloem van den
plicht", of een van den ouden wijsgeer
Sophocles: „Goed te doen is de heer
lijkste taak van den mensch" gaan be
grijpen en waardeeren.
En in dit licht kunnen we ook weten,,
dat, indien wij ons in de omstandigheid
bevinden, dat we voor het dagelijksch
brood werk verrichten, moeten, dat niet
ons hart heeft, omdat we begrijpen dat
het in zijn strekking niet goéd, schade
lijk is voor de menschheid, er zich zeker
een gelegenheid zal voordoen, om dit
weinig hoopvolle werk te verlaten en be
ter, goed werk te aanvaarden. Zoodra
dit besef bij den denkenden mensch le
vendig wordt, zoodra hij gaat inzien, dat
het werk dat hij doet, niet goed is, zal
deze „zachte stem" steeds luider wor
den en gebiedender. Totdat hij voelt, dat
hij dit werk niet meer kan doen. En
dan zal zeker ander werk, goed werk,
voor hem aanwezig zijn, andere werkge
legenheid. Omdat we nooit gedwongen
kunnen worden, iets te doen, dat niet
goed is. En omdat wij kunnen welen, weer
uit den aard van ons wezen, als weer
spiegeling van den al geest, die in zijn
alomtegenwoordigheid, algoedheid en al
wetendheid den kosmos beheerscht, dat
er geen menschelijke behoefte of nood
kan ontstaan, waarin niet overvloedig zal
voorzien worden.
Ja zeker, het is een woord van groote
wijsheidGoed te doen is de heerlijkste
tak var
taak van den mensch. Want dit
doen schenkt den bedrijver reeds dadelijk
vreugde, en kan in zijn gevolg niet an
ders dan goed en vreugde medebrengen.
Omdat goed brengt voort goed, en kwaad
het kwade, krachtens de universeel© wet,
dat elke sport, zijn eigen soort voort
brengt.
In sectensteken
Is er bij het steken van insecten' (mug
gen, wespen of bijen) een angel in de
wond achtergebleven, dan moet men die
er voorzichtig uithalen. Verder 'bet men
het wondje met geest van salmioniak. Het
wrijven met een opengesneden ui wordt
ook als pijnstillend middel aanbevolen.
Om zwelling te voorkomen kaïn men het
wondje met keukenzout wrijven. Zout in
slikken is ook gewenscht, wanneer een
wesp in den mond of in de keel gesto
ken heeft.
In ernstige gevallen zuigt men de
wond uit en roept geneeskundige hulp in.
scheen op hem en op haar zwaarmoedigen
vader te zijn overgegaan. Hans yon R:ed
geraakte onder den indruk van het schoon©
feest dat weer dezelfde betoovering op
hem uitoefende als in zijn zorgelooze kin
derjaren.
„Dornemannetje" was druk met haar
Kerstboeken in die weer en verzonk bijna
in de massa's deeg, die zij bereidde; Pia
hielp biji het bakken met zeer groolen ijver,
maar met zeer gering resultaat. De beide
heeren moesten van haar mislukte baksels
proeven en Pia keek hen daarbij vol ver
wachting aan, geen genade gevend, vóór
zij de hun toebedeelde porties geheel opge
geten hadden.
Dadelijk bij het vallen van de eerste
sneeuw had Hans von Ried een sierlijke
bobslede laten komen, lachend bewerend,
dat, wat Pia hem als haar eigendom toon
de, niet goed genoeg was, om hen te zamen
te dragen.
Tóen het weder gunstig was, gleden zij
dadelijk de prachtige baan van den Ried-
berg af.
Dat was opwindend werk voor het jon
ge gravinnetje
Zij juichte luid, als zij pijlsnel naar bene
n suisden; vroolijk en overmoedig ging
het dan weder bergopwaarts door de prik
kelende winterlucht.
Hans von Ried verheugde zich over
Pia's frissche, gezonde ongedwongenheid;
toch bemerkte hij tot zijn genoegen dat zij
langzamerhand haar al te wilde, jongems-
AFDEELING
HOUDERS van spaarboek
jes worden uitgenood igd hun
boekje ter BIJSCHRIJ
VING van de INTREST,
spoedigst in te leveren.
Een omroep voor Indië.
Woensdag heeft een gezelschap van on
geveer 100 vooraanstaand© personen uit
de kringen der regeering, van het Bank
wezen, van de Indische Ondernemingen en
van de Scheepvaart een bezoek aain de
Philips' Fabrieken te Eindhoven ge
bracht. Onder de bezoekers waren de mi
nisters van koloniën, arbeid, cnderwijis en
justitie. De overige ministers waren door
ambtsbezigheden verhinderd.
Aan den gemeenschappelijloen koffie
maaltijd zei de heer A. F. Philips, dat
het hem een voorrecht was, Ned-Indië
weder een blijde tijding te kunnen toespre
ken. Na de enthousiaste berichten van
goede ontvangst van den Philip szender,
waaruit bleek, dat geregelde uitzending
van Nederland naar Indië mogelijk
is, heeft hij getracht de moedige fondsen
bijeen te krijgen om een permanenten
korte-golfzender te gaan bouwen en door
jaarlijiksche bijdragen de exploitatiekosten
voor een dergelijken zender te kuinmen
dekken. Deze plannen zijn met groote
welwillendheid ontvangen, zoodat dezer
dagen in Amsterdam is opgericht die N.V.
Philips' Omroep HollandIndië, met een
kapitaal van f 1.000.000,waarvan reeds
geplaatst meer dan f500.000,Dejaar-
lijksche exploitatiekosten van ongeveer
f 250.000,- zijn reeds voor het eerste
jaar voor een aanzienlijk gedeelte gedekt.
Die booze radio.
Dat de radio niet overal als een zegen
voor de menschheid beschouwd wordt,
zou kunnen blijken uit een bericht uit Slo
wakije, waarin gemeld" wordt, dat eenigen
tijd geleden de boeren de lang aanhou
dende droogte aan die radio toeschreven,
waarbij het inderdaad zoover gekomen
moet zijn, dat zij met doschviegels ge
wapend, de in de omgeving wonende arge-
looze radio-amateurs te lijf wilden. Die
gendarmerie is er aan te pas moeiten ko
men om de morrend© bevolking, waar
schijnlijk op niet al te zachtzinnige wijze,
meer moderne opvattingen bij te brengen.
aebtige kuren achterwege begon te laten.
Zij had zich volgens zijn aanwijzingen
een sportcostuum besteldzij zag er aller
liefst uit in de vlokkige, witte stof, hoe
wel de bijbehoorende, witte muts niet veel
van haar mooie vlechten vrijliet. Al
leen tusschen het door de winterkoude
rose-getinte gezichtje en den witten muts-
rand in, vertoonde zich een smalle streep
van glanzend goud.
Op den terugweg, die soms per slede,
soms te voet werd afgelegd, vertelde Hans
von Ried haar van bet vroolijke leven in
de groote middelpunten, waar de winter-
sportbeoefenaars te zamen komen; P:a
luisterde naar zijn levendige, duidelijke
voor stellingen daarvan met groote, ver
wonderde oogen en slaakte soms een zucht
van verlangen naar due wondere wereld.
Op een middag in het einde van Januari
gingen zij naast elkander door het be
sneeuwde bosch; zij hadden de vroege
middaguren aan hun geliefkoosde sport
besteed en Hans von Ried vergezelde
de gravin naar Buchenau, waar haar va
der hen met de thee wachtte en juffrouw
Dornemaim ijverig bezig was, toast en
kleine, knappende koekjes gereed te ma
ken, die zich bij de thee zeer goed lieten
smaken.
Hans von Ried vertelde van het ge
zellige leven, dat in de mode-badplaatsen
werd geleid. Hij deed dit opzettelijk. Hij
had zich voorgenomen, Pia ©enigen tijd
onder de hoede van zijn tante in Baden-
TE DEN HAAG BRACHTEN DE LEERLINGEN VAN DE H.B.S.J
EEN BEZOEK AAN DE BIJEN STAND VAN DEN HEER WAG
NER. Zij kregen aanschouwelijk onderrichtende heer Wagner verleide hun zoo-S
veel van fiet bijenleven, dat de ongemotiveerde angst voor steken ai spoedig verdween
Een bloedige aanranding.
Een bijzondere correspondent schrijft
aan het „Hbld. van Antwerpen":
Maandagavond rond tien ure verliet de
genaamde R. de Meester, een herberg in
St. Jansteen, om per rijwiel naar zijn
woning, gelegen op den dijk, huiswaarts
te keeren. Op zeker oogenblik dat de
jonge man op een eenzame plaats niet
ver van zijn woning kwam aangereden',
sprongen drie kerels uit een verdoken
hoek, eik gewapend met een knuppel die
zij uit een haag hadden getrokken. Zij
sloegen deze uit alle kracht zoo veel zij
konden op het hoofd van hun slachtoffer
dat na eenige ©ogenblikken voor dood
werd achtergelaten, te midden van een
grooten bloedplas.
Eenige uren nadien, bij het opkomen
van den dag, kwam een werkman, Gijsel
genaamd, die den armen jongen buiten
kennis vond. De buren werden verwit
tigd, bij welke hij werd binnen
Een geneesheer, die welhaast ter
kwam, kon vaststellen dat gansch zijn
lidhaam en bijzonder zijn hoofd, één
bloedende wonde was. Na alles in 't
werk te hebben gesteld,-, bleef hij buiten
Baden te stellen en hij meende verstan
dig te doen, door in het jonge meisje
het verlangen te wekken, in de uitgaande
wereld te mogen verlceeren.
Het verwonderde hem niet, dat Pia
plotseling verzuchtte:
„,Hoe mooi, hoe heerlijk moet het daar
zijn! Ach, kon ik toch ook maar eens
van dat vroolijke leven genieten! Alleen
maar voor een korten tijd! Ik zou niet
voor altijd in zoo'n feestroes willen Le-
vein! Zoo heerlijk als in Buchenau is het
op den duur natuurlijk nergens op do
wereld!"
„Misschien zoudt ge van meening ver
anderen, als ge het leven daarbuiten een
maal bad't leeren kennen en genieten!'
merkte de jonge man glimlachend op.
Pia schudde het hoofd.
„O neen, ik zou altijd naar Buchenau
terug verlangen! Wie op het land is
opgevoed, kan niet in de stad wennen!
Dat ziet ge immers aan u zelf! Ook gij
zijit teruggekeerd en nu bevalt het u in
in uw stil kasteel beter dan Overal el
ders in de wereld! Dat is immers zoo?
Zij keek hem uitvorschend aan. Hij
blikte in die vragende kunderoogen en
glimlachte.
„Op den duur is het mij in Riedberg
toch wel wat eenzaam!"
Zij schrikte hevig.
„Ach om 's hemels wil, U wilt
toch niet weggaan?'
„Ge zoudt mijn vertrek toch zeker
kennis liggen; de geneesheer stelde ook
vast dat zijn armen en been-en lam waren
geslagen. De kerels moeten met de groot
ste ruwheid zijn te werk gegaan. Ook was
de gendarmerie en rijksveldwachter van
Koewacht weldra ter plaatse, die dien
ongelukkige niet konden ondervragen. Ter
plaatse werd de knuppel gevonden, die uit
de haag was getrokken en aangeslagen.
Elk oogenblik verwacht men een nood-
lottigen afloop. Het slachtoffer is agent
voor een verzekeringsmaatschappij {©Rot
terdam. Het parket van Middelburg is
van het drama verwittigd.
De opzoekingen van de politie gaan
voort en men verwacht aanhoudingen.
Deze laffe daad verwekt in de streek
van Koewacht, St. Jansteen en de Ne
derlands ch© grens de grootste versla
genheid, te meer daar de man van elk
een werd bemind.
Best1 en niét duur
50-40-35-30
per )i pond
N.V. Douwe £eberfs
Tabaksfabrieken-
wel goedkeuren, gravinnetje?"
Zij scliutkle het twxrfid; haar adem
ging sneller door den angst, die haar
bevangen had.
„Neen, o, neen, in het geheel
nietLk zou het verschrikkelijk vinden,
als ik u niet meer eiken dag kon zien!
Wat zou er van Papa en van mij, moeten
wordien? Wij kunnen het immers niet
meer zonder u stellen? Ik zou mij de
oogen uit het hoofd schreien! Ik houd
zooveel van u en Papa ook! Zeg toch
gauw, dat het u geen ernst is, van Ried
berg te willen weggaan!"
Zij pakte hem in haar opwinding bij
den arm en dwong hem tot stilstaan. De
goudbruine o-ogen blikten smeekend naar
hem op.
Hij gevoelde een warme, zachte ontroe
ring in zich ontwaken door den blak
van die angstig-smeekende kinderoogen.
„Ge wilt mij d-us liever hier houden?'*
vroeg hij zacht.
Met moeite bedwong zij haar opko
mende tranen.
„O ja, ik zou u willen vasthouden*
zoo stevig, als ik maar kan! Ons leven
is immers pas mooi geworden, nadat u
op Riedberg gekomen bent! Maar,
maar als u weg wilt, dan kan ik toch
niets doen, om u hier te houden,!" be
sloot zij op moedeloozen toon, terwijl een
verraderlijke traan aan haar lange, don
kere wimpers trilde.
{Wordt vervolgd)*