HARP ORGELS, nr Gravin Pia f 1,10 N°. 74. Vrijdag 24 Juni 1927 Ü4e Jaargang. Bij dit nummer be hóórt een bijvoegsel. zij, Die zich met ingang van 1 juli a.s. op de goesche courant abonneeren, ont vangen de tot dien datum verschijnende nummers kosteloos. Vrede en Vrienden. SAMOS PRIMA door Uit de Pers. «©e Gouden Jfoow!' Fa. A. S. J DEKKER, Goes. ProVincienieuWs ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. SOES» COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant Bjjj||§SjijJ en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN v»n 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Het is goed, in dein stroom vam ge dachten en dikwijls zoo onharmonische, ontmoedigende beweringen en beschouwin gen die eiken dag opnieuw over ons men- schen wordt uitgestort, of we er om vragen of niet, den gouden draad, die door het wereldgebeuren heen geweven is, niet uit het oog te verliezen. En wie op dien gulden draad acht blijft slaan, zal telkens opnieuw zien, dat er in de ontwikkeling der dingen reden is te vin den voor veel hoop, veel vreugde over goeds dat bereikt werd, veel vertrouwen in een bevredigende oplossing voor pro blemen die den oppervlakkigen beoor- deeiaar onoplosbaar schijnen. De harde lessen, die de dagelijksclhe ervaring aan individuen zoowel als aan volleen toe deelt heel noodige en nuttig© lessen, anders werden zij niet gegeven zijn onophoudelijk bezig piemschen en volken tot inzidht te brengen van den juisten weg, dien zij te gaan hebben. En zoo lang de les niet geleerd is, moet die steeds weer overgedaan worden. Want de wetten van het heelal, die alle gericht zijn op vervolmaking, alle wijzen in de richting van het ééne, volmaakte, het algoede, schelden ons niets kwijt. Wanneer we zóó de teekenen van den tijd trachten te doorschouwen, treft ons meer en meer de steeds toenemende goed willendheid en vredesgezimdiieid waarvan de verantwoordelijke leiders der toonaan gevende volken thans blijk geven. Die bemoedigende gemoedsgesteldheid dier mannen is natuurlijk oorzaak, dat de za ken waarmee zij zich inlaten ter afdoe ning, op aangename, bevredigende en hel pende wijze worden afgewikkeld. En de wereld, die voor een belangrijk deel door verkeerde, misleidende politieke iin- lichting en oppervlakkige pers-causerieën omtrent de oogmerken en verborgen bedoelingen, zoomede het karakter der groote staatslieden een weinig gunstig beeld heeft gekregen, staat dan weer op nieuw verwonderd, dat een of andere 1- in luxe rietverpakkiiig Fa. J. A. L. G. WITTE Wijnhandel, Goes, 32 FEUILLETON. H. COURTHS—MAHLER. Alleein, wanneer ge dat om uzelven wenscht! Ik voor mij meen. u voldoende te keinmen. Met stormen en hartstochten heeft ieder onzer eenmaal te kampen ook ik heb een dergekjkem hartstocht achter den rug, een hartstocht, die een ver schrikkelijk eande vond. Als ge meent, dat het u verlichting zal geven, spreek dan vrij uituw woorden zullen bij mij weerklank vinden! Hans von Ried begon te vertellen: „Den vorigen winter vertoefde ik in St. Moritz. Daar leerde ik een vrouw ken nen, dóe reeds bij de eerste ontmoeting een diepen, blij venden indruk op mij maak te. Zij was van een verblindende schoon heid, die nog verhoogd werd door die fraaiste kostbaarste toiletten, die ik ooit zag. Een machtige hartstocht voor die schoo- ne vrouw vervulde mij vanaf het oogen- blik, waarop zij voor het eerst tot mij si rak, waarop zij mij voor het eerst haar verleidelijk glimlachje schonk. Natuurlijk zocht ik voortdurend haar tegenwoordigheid, ik volgde haar als haar conferentie of zaak, zóó goed is verloo- pen. Zoo kon een minister Vandervelde naar aanleiding van de jongste Volken- bondsraadvergadering verklaren, dat „on danks de voorspellingen van pessimisten de zitting zeer kalm verloopen is", en „dat de gedelegeerden Geoève mei een gunstiger indruk verlie'.en, dan zij er ge komen waren". Ook werd verklaard, dat de Locarno-politiek, d.w.z. een politiek van verzoening en tegemoetkoming, woirdt voortgezet. Chamberlaineen veel om strelen fi guur in de Britscbe politiek. Ook inter nationaal zijn er, die snel een veroordee- l.ing van dezen staatsman gereed hebben, gegrond op een van buiten-af (zonder dat ze het meestal zelf we'.en) kunst matig aangebrachte meening. Maar wie of wat ChamberWn mag zijn of schijnen te zijn, toch kan men erkentelijk zijn, voor de gedachte, die hij onlangs uit drukte bij een bepaalde gelegenheid, ten aanzien van den Volkenbond. Hij zeide o.m.Hoe meer ik naarr Genève ga, hoe meer voel ik, dat veel van onzen na ijver kunstmatig is, dat vele van onze verdenkingen die nog steeds de verhou dingen der landen en der wereld bemoei lijken, ongegrond zijn, en dat we met geduld, moed, en goeden wil door vriend schappelijke overeenkomsten de vele pro blemen kunnen oplossen zooals we behoorden te doen welke zich aan ons voordoen. Daarnaast een opmerking van Hoover, den, secretaris van de Amerikaansche schatkist. Sprekende voor het land dus, dat op het oogenblik en hog in tientallen komende jaren, de bron is en zal zijn, waaraan alle kapitaialbehoevende landen zullen komen putten. Hoover verklaarde, dat internationale leeningon alle an aange gaan moesten worden voor opbouwende doeleinden en niet voor oorlogen. „Geen land moest zichzelf of zijn burgers toe staan, geld te leenen van vreemde naties, en geen land moest zijn burgers toestaan geld te leenen aan vreemde landen, ten zij het geld bestemd is voor productieve doeleinden". Is het niet duidelijk, dat er overr de gehcele wereld iets in het den ken van menschen en naties verandert, ten goede? Dat de 'vrede en de interna tionale vriendschap hechter worden? Het is goed, daarbij te hoornen, wat Thoreau over vrienden zeide: „De Vriend telt zijn Vrienden niet op zijn vingers; zij zijin niet te tellen. Hoe meer er in dezen (vriendschaps) band besloten zijn wan neer zij inderdaad daarin besloten zijn hoe zeldzamer en verhevener zal de hoedanigheid der liefde zijn, die hen sar menbindtInderdaad, we kunnen niet te veel vrien den hebben Minister Kan. In „de Vrijheid" schrijft de bekende journalist, de heer D. Hans, geregeld parlementsfilms. Hij heeft in het jong ste nummer een zeldzaam aardig film beeld van minister Kan afgedraaid. Wij schaduw. Zij scheen mij welgezind. Met jubelende vreugde begon ik langzamer hand te bemerken, dat zij mij boven an dere bewonderaars verkoos! Zij stond mij een plaats op haar bob-slede af, wij maakten eenzame ski-toeren en waren ten slotte onafscheidelijk bij de beoefening van de veel vrijheden veroorlovende win tersport. Ook gedurende de maaltijden in het hotel en bij die 's avonds geboden verma kelijkheden^ hield zij mij aan haar zijde, wat mij zeer gelukkig maakte. Ik be merkte wel, dat de eerste bloei der jeugd voor haar reeds voorbij was. Dikwijls lag er een vermoeide trek om haar oogen en lippen, een trek, die op droevige er varingen scheen te wijzen; maar ook dat had ik lief in haar! Zij vertelde mij, dat zij reeds dertig jaar telde en we duwe was. „Wat gaf ik om haar leeftijd! Ik aan bad haar en zou voor een glimlach van haar in den dood zijn gegaan! Zij had mij geheel betooverd en weldra kende ik maar éénè gedachte, maar één wensch meer: haar de mijne te mogen noemen) En toen wij ons op een wonderschoon/en» helderen dag te zamen in de plechtige stilte van het grootsche sneeuwlandschap bevonden, wij beiden te zamen, alsof wij geheel alleen op de wereld waren, bekende ik haar mijn liefde, vroeg ik haar, mijn vrouw te worden! knippen uit deze film de volgende mooie gedeelten.: Minister Kan is, in ai z'n echtheid, ongedwongenheid, spontaniteit, in heel z'n fris sche temperament en met z'n totaal gemis van valsche schaamte en gewichtig doenerij, toch wel een heel aparte figuur in de rij van bewindslieden, die onze parlementaire geschiedenis heeft opgele verd. On-Hollands ch. In het bu ten'amd heeft men die dingen meer gezien, zij het dan misschien al evenmain op groote schaal. Maar we herinneren ons toch allemaal wel den Prins van Wales op een houten péérd in een draaimolen, en het Engelsche koningspaar in die kleine, amusante au'o-t,es op Wembley, en En gelsche minister met kromme pijpen in den mond en goifbroekea aan mudden iin het publiek. Maar Holland, Holland! Denk u den staats man Gort van der Linden, gearmd met Drentsche boerinnetjes, een leutige lach boven z'n grijzen baard. Stel u wijlen mr. N. G. Pierson voor, boven op een Yvankele boerekar, met een openwaaiend colbertje en in z'n bloeten schedel. Ver trouw u een oogenblik met de gedachte, dat Tborbecke, een officieel bezoek bren gend aan Groningen,, s morgens voor dag en dauw met een sierlijken duik- sprong neerplompt in het gemeentelijk zwembad van Helpman De heer Kan is minister geworden;, inderdaad (och, hij was het al vele ja- rem„ want hoeveel bewindslieden hebben gesteund op den schrandict'en kop van diezen secretaris-generaal?) Maar de heer Kicin is bovenal de heer Kan geble ven. Waarom zou ik, als zijn excellentie het mij niet ten kwade duidt (en dat doet bl50£LAAR'5 KOFFIE BOOH VOOR BOOM KWALITEIT AV. D BI GGELAAR C2 R005EH DAAL Zij stemde toe, maar verzocht mij, onze verlovingvoorloopig geheim te willen hou den, omdat zij haar fortuin verliezen zou. zoodra zij zich verloofde! Zij vertelde mij,, dat haar overleden man in zijn testa ment had bepaald, dat zijn vermogen aan zijin verwanten verviel, als zij een tweede huwelijk aanging. Haar inkomsten zouden op den dag harerr verloving ophouden. Dat deerde mij natuurlijk niet! Integen deel, het verheugde mij, dat zij nu voortaan alles van mij zou moeten ontvangen, alles, wat haar leven mooi en aangenaam kon maken. Ik bezwoer haar, mij dadelijk openlijk als haar verloofde te erkennen smeeekfce haar, mij te willen toestaan, haar schadeloos te stellen voor het daar door te lijden verlies. Zij liet zich heel lang bidden en smiee- ken, dagenlang! Eindelijk zeide zij mij, dat zij van haar aanstaande verloving me- dedeeiing had gedaan aan de bloedverwan ten van haar man en'dat hun gevolmach tigde, de broeder van haar overleden echt genoot, over enkele dagen met haar samen komen zou, dat ik dan met hem die aange legenheid zou kunnen regelen. Ik was zielsgelukkig! Met een verrukkelijk lachje, dat mij alle her innerin g benam, belten de ze, dat ze, denkende nimmer te zuiden hertrouwen, zoo lichtzinnig was geweest, twintig dui zend mark vain haar inkomen als voorschot op te nemen, om een kostbaar sieraad, DE MOMENTEEL MEEST BEROEMDE MOEDER EN ZOON. Lucky Lindbergh met zijn moeder bij zijn aankomst in Washington. hij niet, dat weet ik) niet eens verklappen, wat mij het vorig voorjaar overkwam, toen ik hem aantrof op het perron van de Hoilandsche spoor in de residentie, en ik de onderscheiding gfenoot van met hem te reizen en hij mij vertelde, dat hij naar Haarlem ging, voor het wetsontwerp in zake de grenswijziging. Maar hoe ging hij? Piechtig-officieel Om ginds aan het sta tion door een stoet van hooge hoeden ontvangen te worden? Dacht u maar! Nee- mand wist er iets van. De minister ging er in z'n dooie eentjeeen uur of drie vier langs de Haariexnscbe grens kuieren. Hij wilde niet „geleid" worden, hij liep zelf wel. Hij wemschte uit eigen oogen te zien. Dit is mr. J. B. Kan. Ten voeten uit. Alle ambtelijkheid, alle bureaucratie, alle sleur is hem vreemd. Uit eigen oogen zien. Let nu eens op, hoe hij de schriftelijke vragen van afgevaardigden beantwoordt. De meeste ministers doen daar plechtig lang over. Weken lang. Minister Kan stuurt den volgenden dag zijn antwoord in. Daarbij dan nog, diat hij in de zaken van zijn departement doorkneed is als niemand anders. Hij is er van zes of zeven ministers de vraagbaak geweest. Nu hij zelf minister is, doet hij het zonder secre taris-generaal. Zou hij dien nooidig heb ben Hij De heer Kan is een belijder van de mooiste en beste democratie, die er be staat. De democratie van den eenvoud. Het is zijn eenvoudige en open natuur, die hem belet om plechtig of gewichtig te doen. Men ziet dan ook altijd den mensch in zijn optreden. Spontaan springt hij op de wankele boerekar. Plompt hij in bet zwembad. Laat hij zich arm in arm met weldadigiheidsdames kieken. O, zeker, er zullen wel menschen zijn die het hoofd schudden: is-dat-nou-een-minister? Most dat nou wel magge? Ja beste menschen, diat is nu een minister. En wat voor een! Hij verdedigt zijn begrooting met korte, sterke, geestige redevoeringen, zakelijk, zonder franje. Hij doet de dingen met een overrompelende vlotheid en kennis van zaken. En hij blijft onder dat alles die oude frisscbe, rake, kernachtige figuur, een democraat van den eenvoud en. onge dwongenheid. dat zij vurig begeerde, te kunnen koopen! Die twintig duizend mark moesten natuur lijk aan de verwanten van haar man terug betaald worden. Glimlachend gaf ik baar teen chèque voor Den volgende morden vertrok zij naar Venetië, waar zij haar zwager ontmoeten zou. Wij spraken af, dat ik haar na enkele dagen zou volgen, dat zij mij echter voor af bericht zou zenden en dat wij vanuit Venetië onze verloving bekend zouden'ma ken. Na haar vertrek, zeide één, mijner vrienr den tot mij: „Den hemel zij dank, dat de schoome sirene je niet met huid en baar verslon den heeft, Hans!" Wij waren allen bang, dat je een domheid zou begaan!" lik werd woedend, legde hem bet zwij gen op en scheidde in onmin van hem. Toen ik alleen was, overviel mij zulk een smachtend verlangen naar de geliefde vrouw, dat ik besloot, haar bericht niet af te wachten, maar haar den volgenden dag na te reizen. lik ging naar Venetië; ik liet mijn ka merdienaar achter met het bevel, mij te volgen, zoodra hij den verwachten brief aan mijn adres in ontvangst genomen had. Weliswaar wist ik niet, in welk hotel zij vertoefde, maar ik zou ten minste dichter in haar nabijheid zijn; mijn ver langen naar haar bet mij geen rust. Weest u dus maar heusch' niet dat de dingetjes op het departement min der goed zullen gaan, omdat de minister 's morgens als een otter in 't Groning- ie zwembad ligt, 's middags als een globetrotter door de Drentsche venen kuiert en 's avonds als een geboren vis- soher te peuren zit op 't Hollandsch Diiep, en tusschen dat alles in nog een partijtje tennis speelt op Scheveningen. 't Komt best voor mekaar. En als is het, uiterlijk, wél een heele sprong van den stijven, statigen, rechten Thorbecke in de zwarte gekleede jas. met de zwarte stropdas, tot den beweeglijken, soepelen en jovialen Kan in het fantasie- colbertje met den gekleurden zelfstrikker een sprong als een Lindbergh over den Oceaan ze zitten toch maar in t zelfde torentje en de geach'e Nederland- sche Maagd kan bést in haar schilt zijn. PRACHTIG EIKEN MEUBEL MET BOEKENKAST 230 GULDEN. De Provinciale Stoombootdiensfcen. Met de booten van den Provincialen Stoombootdienst op de Wester-Schelcle werden in 1926 op de lijn Vlissingen Breskens vice versa vervoerde 119.062 eerste klasse en 83.252 tweede klasse pas sagiers met een opbrengst van respectieve lijk f72.690,35 en f43.792,21. Op de lijn VlissingenNeuzen werden vervoerd 19.959 eerste en 36.190 tweede klasse passagiers met op In Venetië begaf ik mij naar het hotel, waar ik bij een bezoek aan die stad steeds mijn intrek nam. Nadat ik mij verkleed had, zette ik mij aan het venster, om een blik te werpen op het schoons panorama, dat Venetië ook bij avond biedt. Mijn gedachten verwijlden bij mijn geliefde. Plotseling was het, alsof mijn hart van ontroering stilstond! In de ka mer naast de mijne waren menschen bin nengekomen, door de wijd-open ramen kon ik hen hooren spreken, een man nenstem en een vrouwenstem! Die vrou wenstem zou ik onder duizenden herkend hebben! Het was de stem van mijn schcone geliefde! Mijn hart bonsde van geluk, omdat ik haar zoo spoedig teruggevonden had! Ver moedelijk was zij met haar zwager naar haar eigen vertrekken gegaan, om onge stoord over haar aangelegenheden met hem te kunnen spreken Ik kon niet nalaten, den luistervink te spelen! Wat zou ik haar later plagen met hetgeen ik gehoord had! Alles kwam geheel anders uit, dan ik verwacht had! Wat ik hoorde, plofte - mij neder uit mijn hemel van gelukzalig heid, deed mij blikken in een zwarten af grond van menschelijke verdorvenheid 1 Ik zal u de bijzonderheden sparenLaat ak u in korte woorden zeggen, wat ik hoorde! t (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1