(I behoort mijn hart
N\ 15.
Vrijdag 8 April 19S17
11,10
JE ZEEPPOEDER
ill8 Jaargang.
Bij dit nummer be-
hoort een bijvoegsel.
Palm-Zondag.
J |J
SAMOS PRIMA
_n
FEUILLETON
De Hollandsche
W a s c h v r o uw
Binnenland
Medische Rubriek.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant L J en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Het is inderdaad een, teelten van on-
miskenbaren vooruitgang, dat vooral in
de laatste tientallen jaren een merkbare
verandering beeft plaats gegrepen ten aan
zien van de talrijke gebruiken op een zoo
glorierijken dag, als de Palm-Zondag
voor alle Christenen is. Het is zelfs
zeer merkwaardig te noemen en kenmer
kend voor een groeten geestelijken groei,
dat juist in de laatste jaren gebruiken en
gewoonten verdwenen zijn» die eeuwen
lang, als een erfenis van onze verre,
beidensche voorvaderen, in gekers tienden
vorm door onze voorzaten in eere werden
gebonden. De tijden zijn nog niet zoo
heel lang voorbij, dat de Palm-Zondag
in ons land op vele plaatsen door zekere
deelen der bevolking op een wel wat al
te uitbundige wijze werd gevierd, en,
meestal dan door ben, die anders wei
nig overtuigend van hun Christen-zijn
blijk gaven. Natuurlijk waren daar ook:
de Palm-Paaschjes der kinderen. Zeiter,
voor menigeen zal wellicht aan het
„Palm-paaschje", den stok met een zwaan
tje van brooddeeg aan den punt, en ver
sierd met groene slingers en lekkernijen,
een lieve herinnering aan verre jeugd ver
bonden zijn. Maar met het innerlijk wezen
van den Palm-Zondag had dit toch slechts
heel in die verte iets te maken. Want hoe
wel het „Palm-Paaschje", de „palm"-
stok, door het Christendom werd ge
adopteerd en gemaakt tot (een van de
symbolen van de overwinning van het
„Licht" over de duisternis, in de gees
telijke beteieikemis, in oorsprong was het
toch een attribuut va,n de voor jaarsfees
ten der oervolken. We weten allen, hoe
de eerste Christen-strijders in deze ge
westen te kampen hadden met de inge
wortelde, eeuwenoude beidensche feesten,
hoe ze bij de verspreiding van het Chris
tendom aan deze feesten het beidensche
karakter ontnamen, en er een Christe
lijke basis aan gaven, door er een Christe
lijke herdenkingsdatum aan vast te maken.
Werd dus de beteekenis fundamenteel ver
anderd, de attributen bleven en verrieden
nog steeds hun heidenschein oorsprong.
Zoo waren de Palm-Paaschjes een over
blijfsel van de lentefeesten, waarbij de
lekkernijen aan den volbeladein stok, een
symbool vormden voor de zegeningen van
het nieuwe voorjaar, namelijk groei, bloei,
nieuwe vruchten, overvloed, voorspoed,
nieuw leven.
in luie rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
78
door
Hod wig] Courths—Mahler.
Daarna gaf zij mevrouw von Troms-
feld' den brief. Deze nam hem aan en
vatte tegelijk Carry's hand, die zij met
warmte drukte.
„Ik dank u, lieve mevrouw, en ik
hoop innig, dat u vrede moogt vinden".
Carry haalde diep adem.
„Ik wil er naar zoeken. En als
ik nog eens niijn hart zou willen uitstor-4
ten, als ik nog eens verlangen mocht
krijgen naar troost en medegevoel,
mag ik dan bij u komen? Of zult u mij
dan de deur laten wijzen?"
Mevrouw von Tronsfeld trok de mooie
vrouw naar zich toe en kuste haar op
haar voorhoofd.
„Maria von Tronsfeld heeft nog nooit
iemand de deur gewezen, die troost en
hulp bij haar zocht, 't Zal mij genoegen
doen u dikwijls bij mij te zien. En nu:
God zij met u ik moet mij haasten
naar Valberg terug te keeren. Vaarwel,
lieve mevrouw."
Carry kuste de hand der oude dame
innig.
„Vaarwel, mevrouw von Tronsfeld
Toch zit er een treffende analogie
in het oorspronkelijke beidensche voor-
jaarsfeest en het Palm-Piaaschfieest der
Christenen. De oude Giermanen, voor wie
het koude, donkere jaargetijde van den
winter nog heel wat meer materieele moei
lijkheden moet hebben meegebracht, dan
voor den miensch der twintigste eeuw,
vierden hun feest ter eere van den lente
stand van de zon, die voor hen een sym
bool was van alle goed, van' warmte,
groeikracht, van overvloed. Het was voor
hen een feest, ter eere van de triomf
van het licht, over de duisternis van
den winter, van de komst van het Echt,
waarvan ze alle goed en overvloed ver
wachtten, in materieelen zin. En ons
Palm-Paaschfeest, is epn herdenking van
diem glorieuzen dag, zes dagen voor het
„Pascha", toen de Messias te Bethfagé
kwam, gelegen aan den Olijfberg, gezeten,
zooals geschreven staat, op een ezelin en
een veulen, het jong eenier jukdragende
ezelin, waarop nog geen mehsch gezeten
had. Het is de komst van den Christus,
het Licht der Wereld. „Ik ben een licht,
in de wereld gekomen, opdat een iege
lijk die in mij gelooft, in de duisternis
niet blijve Het is de Christus, die
komt, het Licht, waarvan men alle goeds
verwacht, en waar Hij verschijnt wordt
alle duisternis weggevaagd, de zieken
worden genezen, zoowel als zondaren,
de dooden worden opgewekt; kortom, de
Christus, de Waarheid, de verlosser der
menschheid is gekomen.
Er zit nog een zeer treffende para
bool in de verdwijning van de materieele
beteekenis van het voorjaarsfeest der hei
denen, dat plaats maakt voor het groote
„Lichtende" feest der Christenen. Hel
heidenscbe feest, gewijd aan de zon, die
stoffelijke voorspoed beteekende, dus een
feest van aardsohe, dus vergankelijke be
teekenis, heeft plaats gemaakt voor het
feest, gewijd aan 1 fcieit onvergankelijke
Licht, de eeuwige, onvergankelijke waar
heid, die ons niet alleen in materieel
opzicht, maar in je lk opzicht, alle goe
de dingen geeft.
„Vrede laat ik U, mijnen vrede geef
ik Uniet gelijker wijs de wereld hem
geeft, geef ik hem U".
R ij k s voor scho tten woning
bouw
De minister van -arbeid, handel en nij
verheid heeft aan de gemeentebesturen
een circulaire gezonden, waarin wordt
en duizendmaal dank, dat u rust bracht
aan mijn schuldbeladen ziel".
Zij begeleidde de oude dame tot aan
de auto.
„Nu, goede reis, mevrouw von Cro
mer, mevrouw en mijnheer Valberg laten
hartelijk groeten, nu zij zelf niet kun
nen komen", zei mevrouw von Tronsfeld
hardop, met een veelzeggenden blik naar
Carry, opdat de chauffeur en ook Car
ry's bediende het zouden hooren.
Carry drukte haar dankbaar de hand.
Zij wist, dat mevrouw von Tronsfeld
dit zeide, om de bedienden te doen we
ten, dat er geen oneenigheid bestond tus-
schen beide families. De auto reed weg.
Carry keek haar een oogemblik na met
omfloersten blik. Toen zuchtte zij half
verlicht, half treurig en ging het huis
binnen.
Toen mevrouw von Tronsfeld weer in
de ziekenkamer kwam, lag Rita met open
oogem en keek haar aan.
„Nu mag je knorren op je verpleeg
ster, lief kind. Ik heb je lang alleen
gelaten zei de oude dame, terwijl zij
naast Rita s bed ging zitten.
Rita glimlachte mat.
„U hadt zeker zoo'n behoefte aan
frissche lucht tante".
„En jij hebt terwijl braaf je soepje
gegetem vertelde Rosa me. Dat is lief
van je."
Rita zuchtte. „Ik had honger, lieve
tante."
medegedeeld, dat het in het voornemen
der regeering ligt, om, wanneer de be
groeting voor 1927 bij de wet zal zijn
vastgesteld, weder f 12.000.000 beschik
baar te stellen en voorts f80.000 voor
liet verleenen van jaarlijksche bijdragen
tot dekking van 50-% van het op de
exploitatie der voor krotopruiming ge
bouwde woningen te lijdien tekort.
Een
ide vondst.
Het „Utr. Dagbl." veertelt:
In de Prinses JuÜanaschool aan de
Kiapteijmstraat te Barneveld, wordt een
gedeelte van een1 lokaal niet voor het
geven van onderwijs gebruikt, zoodat hier
in gewoonlijk overcomplete banken wordein
geborgen. Bovendien is bedoeld gedeelte
zoodanig met plankenschotten afgesloten,
dat men zich hiertoe geen toegang kan
verschaffen, zonder dat eerst deze zware
schotten worden weggenomen. Thans ech
ter had men enkele opgeborgen banken
noodig, zoodat aan eenige timmerlui op
dracht werd gegeven, de schotten tijdelijk
weg te nemen. Hoe vreemd keken onze
ambachtslui edhter op, toen zij in dit
voor de buitenwereld zoo geheel afge
sloten lokaalgedeelte, behalve een aantal
schoolbanken, ook nog een te drogen han
gend dameshemd en een dito heerenonder
broek vonden, welke voorwerpen daar
blijkbaar hoogstens 24 uur tevoren waren
gedeponeerd. Nadat ook het hoofd dier
school kennis Ihaü gekregen van deze
vreemde vondst, die in dit afgelegen ge
deelte zijner onder wijs-inrichting was ont
dekt, gaf hij op zijn beurt daarvan ken
nis aan de politie, die aanstonds ©en on
derzoek ter plaatse instelde. Ai spoedig
was deze overtuigd, dat niemand andiers
danj een der in het schoolgebouw werk-
verridhtenide schilders bedoeld lokaal tot
waschgelegenheiid van zijn vuii Jinnen kon
hebben geproclameerd, doch tevens ver
moedde de politie, dat aan deze vreemde
wijze van lijfgoed reinigen ook nog wel
een of andere geschiedenis verbonden zou
zijn. Hoewel de verdachte, de rumi 41-
jarige, ongehuwde schilder G. v. B., die
onlangs een molenaar in deze omgeving
voor een bedrag aan geld heeft opge
licht, eerst ten sterkste ontkende, wist de
politie zooveel bewijzen van schuld te
gen hem in te brengen, dat hij ten slotte
bekende, het meergenoemde dameshemd
in het Proveniers- en Armhuis alhier te
hebben gestolen, en toen hij dit stuk
lijfgoed eenmaal vuil had gedragen, kwam
hem het schoolgebouw 'een ideale plaats
voor, pour laver son linge sale, en in-
zonderitieid leek hem het lokaai, waarin,
naar hem bekend was, bijna nooit iemand
kwam, een buitengewoon geschikte ge
legenheid, om voor drooginrichtuig te
N.V. Douwen Egberts
we' Lgberrs
Tabaksfabrieken.
Mevrouw von Tronsfeld lachte.
„Dat is heerlijk. Omdat je zoo ge
hoorzaam bent geweest heb ik iets heel
moois voor je meegebracht."
Rita keek haar met verbaasde oogen
aan. „Waar bent u dan geweest?"
Mevrouw von Tronsfeld boog zich tot
haar over en keek haar oplettend aan.
„Op Cronersbeim bij mevrouw Carry".
Een donkere blos bedekte Rita's ge
laat. „O, van haar kunt u moeilijk iets
hebben meegebracht, dat mij genoegen
kan doen", zei zij met smartelijke bit
terheid.
Mevrouw von Tronsfeld haalde den
brief te voorschijn. „Ik was bij een on
gelukkige, Rita, bij eene vrouw, die door
zorg en berouw werd gefolterd. Als je
haar gehoord en gezien had, zou je haar
vergeven".
Met groote, treurige oogen keek Rita
haar aan. „Als er iets te vergeven is
dan heb ik dat al lang gedaan. Zij kan
het niet helpen, dat zij Gunter liefheeft
era ik kan het wel begrijpen, dat zij hem
niet wil afstaan."
„Maar zij zou dat moeten, ook al
wilde zij niet. Gunter heeft haar niet
lief, sedert lang niet meer, hij heeft al
leen zijn klein, dwaas vrouwtje lief, dat
hem niet gelooven en vertrouwen wil.
Carry von Croner weet, dat zij niets
meer te hopen heeft en zij zal Croners
heim verlaten en ergens in de wereld
rust en vrede trachten te vinden. Haar
ziel is gelouterd. Door haar zorg en
MUSSOLINI, DE ITALIAANSCHE DICTATOR, nu eens niet met zijn
somber gelaat, maar met een vroolijke glimlach gekiekt, terwijl hij met zijn
staf de manoeuvres gadeslaat.
dienen. Om deze linnenkamer te bereiken,
had onze schilder echter een ladder noo
dig, ten einde over de hooge- schotten te
kunnen klimmen, terwijl die dialing aan de
binnenzijde langs opeengestapelde school
banken kon plaats vinden. Blijkbaar had
de „waschbaas" zich in deze geïmpro
viseerde „gevangenis" heel erg op zijn
gemak gevoeld. Althans er werd ook nog
een door hem achtergelaten boterham ge
vonden, die medie tot de ontdekking van
den dader heeft geleid.
Een noodlottige veirgising.
Even na middernacht hoorde een agent
van politie in de Fischerstraat te Den
Haag, dat er op een deur gebonsd werd.
De agent werd intusschen toegeroepen
door de bewoonster van een der boven
huizen, die den agent verzocht, den man
te verwijderen, die daar beneden zoo n
lawaai maakte.
Toen de agent daarop den man vroeg,
wat het gebons te beteekenen had, voegde
laatstgenoemde hem in eenige krachtter
men toe, dat dit den agent niets aanging.
Een woordenwisseling ontstond, ge
volgd door het dreigement van den burger
dat hij den agent de trap af zou gooien.
De agent trok zijn gummistok en bracht
er den bedreiger een slag mee toe, waar
door de man de trap afviel, waarbij hij
een schedelbreuk en een" schouder-ont
wrichting bekwam.
De getroffene bleek een 40-jarige be
woner van de Wolmaranstraat te zijn.
Bij onder zoele is gebleken, dat het bo
berouw, door haar angst voor het leven
dat zij in gevaar had gebracht, is zij
tot zichzelf gekomen. En dit gaf zij.
me voor je mee. 't Is een brief van je
man aan Carry von Croner, dien hij
haar geschreven heeft op den morgen
na dien vreeselijken nacht. Die brief was
slechts voor haar bestemd en t zal
haar niet gemakkelijk gevallen zijn, hem
aan jou te zenden. Nu laat ik je met den
brief alleen enr als je hem gelezen
hebt dan zal je wel naar ander ge
zelschap verlangen, dan het mijne.
Met aarzeling in haar blik en met be
vende handen greep Rita naar den brief.
Mevrouw von Tronsfeld kuste haar op
haar voorhoofd, ging naar de aangren
zende kamer en liet de deur half open
staan.
Daar stond Gunter vol onrust voor het
raam. Mevrouw von Tronsfeld ging naar
hem toe.
„Ik ga nu naar mijn ouden vriend,
beste Gunter, en hielp hem. wachten
tot Rita hem zal laten roepen. Als
zij den brief heeft gelezen', heeft zij
maar behoefte aan één enkel mensen in
haar nabijheid. Let goed op en God zij
met je", fluisterde zij hem toe. 4 oen ver
liet zij zacht de kamer.
Gunter luisterde in de grootste on
rust. Door de half open deur kon hij
Rita zien. Zij zat half overeind in bed
en ondersteunde haar hoofd met haar
hand. Een paar losse krulletjes vielen
over haar blank voorhoofd en een zacht
venhuis, waartoe de bedoielde man zich
toegang wilde verschaffen', n.l. precies
zoo gelegen is als zijn eigen woning,
doch in een aangrenzende straat, zoodat
kan worden aangenomen, dat de main zich
een straat heeft vergist.
De toestand van den pechvogel, die
naar het Gem. Ziekenhuis gebracht is,
is zjeer ernstig.
Symmetrie van het lichaam.
Het menschelijk lichaam bestaat uit
een menigte organen en afdeelingen die
een meer of minder groote overeenkomst
met elkaar hebben, en waardoor een har
monisch schoone symmetrie ontstaat. Door
een loodrechte middellijn van het hoofd
tot de voeten wordt het lichaam in twee
bijna gelijke helften verdeeld. In de rech
ter- en in de linkerhelft 'liggen zoo on
geveer dezelfde paars ge wijs-aanwezige or
ganen, terwijl de slechts in één exemplaar
voorkomende organen in de middellijn
zelf zich bevinden. Door deze tweezijdige
symmetrie wordt niet alleen de schoon
heid van het menschelijk lichaam ver
hoogd, maar ook het evenwicht bewaard
en een overeenstemming der gewaarwor
dingen van de zintuigen bewerkt. Bij de
meeste menschen is de rechterhelft van
het lichaam meer ontwikkeld dan de lin
kerhelft en wordt daarom de rechter
arm meer gebruikt dan die linkerarm;
blosje bedekte haar gelaat.
Met groote oogen keek zij op den-
brief neer, haar adem ging gejaagd en
de brief trilde in haar hand.
Toen zij geëindigd had, snikte zij
krampachtig en verborg weenend haar
gelaat in de kussens. Het waren tranen,
die verlichting gaven. Gunter kon zich.- nu
niet langer bedwingen. Hij snelde naar
binnen, zonk op zijn knieën voor het
bed neer en omvatte Rita met beide ar
men.
„Rita! Rita! mijn dierbare vrouw",
fluisterde hij, bevend van ontroering.
Zij kromp ineen en keerde hem haar
verschrikt gezichtje toe. Zij keek hem
aan en zijn smeekende oogen zochten
de bare.
Diep en rustig, in heilige ontroering,
keken zij elkaar aan vragend en ant
woord gevend tegelijk. Hun blikken hiel
den elkander vast. Een siddering ging
door Rita's leden. Wat zij in de oogen
van haar man 'las, verdreef den laat-
£ten twijfel.
„Gunter Gunter?"
Een schuwe en toch gelukkige vraag
lag er in dit woord.
Hij drukte haar vast tegen zich aan.
„Mijne vrouw mijn lieve, dierbare
vrouw, geloof je nu weer aan mijn lief
de, aan mijne trouw? En wil je me ver
geven, dat ik, in mijne bezorgdheid voor
je gem|oedsrust, voor je verborgen hield,
wat er eens tusschen Carry v'on Croner
en mij geweest was?" (Slot volgt).
