Cheques op Bum- on Buitenland
Grinmk-Pilletjes
BANK voor ZEELAND, GOES.
VREEMD GELD
REISCREDIETBKIEVEN
1 1
Binnenland
Fourneeren en verzilveren
Koopen en verkoopen
Gemengd NieuWs.
„Waarom heb je me niet verteld
welk verleden je achter je hadt?" vroeg
het jonge vrouwtje snikkend,
„Ikik had het willen bewaren
voor de lange winteravonden, mevrouwtje'
antwoordde hij verontschuldigend.
i
Vóór den dierentuin verkoopt een klein
meisje zakjes met gepelde apenootjes,
koekjes en andere zoetigheidjes dooreen-
gemengd. Zij klampt een dame aan:
„Een zakje lekkers, mevrouw Voor
de apen!"
„Zouden ze 't heusch lekker vinden?'
„O ja, mevrouw! Proeft u maar eens!''
De mevrouw kreeg een kleur, zei
niets, maar proefde óók niet. Waar
om niet?
„Klaasje, wélke maand heeft acht-en-
twintig dagen
„Iedere maand, meester."
„Buurvrouw, hoe kook je kool?"
„Met de ramen open, buurvrouw."
Men vroeg Georges Bramdes eens, tij
dens een verblijf in Weenen, hoie hij oor
deelde over den schrijver Dietrichstein.
„Hem zijn goede manieren onderwe
zen, maar hij is een bar slechte leerling
geweest'
„Ik heb", zegt een sympathieke heer
van om en bij de vijftig, „in geen twee
jaar een woord met mijn vrouw gesproken'
„Wat? U niet? Hè! En iedereen
denkt, dat uw huwelijk zoo goed is!"
„Dat is het ook, maar ik wil haar
liever niet in de rede vallen."
„U zult mij niet wallen geiooven, me
neer Jansen als ik u zeg, dat er honden
zijn die meer verstand hebben dan hun
bazen".
„Moet je mij vertellen, 'k Heb im
mers zelf een hond
„Ik heb, zoolang we getrouwd zijn,
nog maar één keer mijn vrouw iets ge
weigerd."
„En toen?"
„Kijk maar naar het lidteeken op
mijn voorhoofd!"
Zij: „Mag ik de krant even zien? Ik
geloof dat er modeplaten in staan.
Hij: „Daar heb je niets aan: 't is
een krant van gisteren."
P. Warren (aftr.), 5. J. van de Velde
Cz., 6. S. Almekiniders, 7. C. de Krij
ger, 8. J. Blok Jz./9. C. Almekinders,
10. A. Kakebeeke Az.
's Gravenpolder. Woensdagmiddag om
2 uur had alhier de officieele opening
van het nieuw gebouwde raadhuis plaats.
Aan de uitooodiging om hierbij tegenwoor
dig te willen zijn, hadden alle raadsle
den, de secretaris, de gemeente-ontvanger,
de architect, de heer S. de Koning en
de aannemer, de heer C. Chamuleau,
De burgemeester, de heer D. P. Pru-
mers, heette allen in de raadszaal van
harte welkom en deelde mede dat van den
heer Commissaris der Koningin, die mede
was uitgönoodigd, bericht was ontvangen,
diat hij tot zijn leedwezen door
ambtsbezigheden verhinderd was tegen
woordig te zijn.
De burgemeester hield daarna een toe
spraak waarin hij mededeelde, dat voor
zoover men heeft kunnen nagaan, s Gra-
polder nimmer een eigen gemeentehuis
heeft bezeten,, zoodat men zich tot heden
met een huurhuis heeft moeten behelpen.
In het begin van het vorige jaar zag het
dagelijksch bestuur in, dat hierin veran
dering moest komen en werd door den
raad op voorstel van B. en W. in beginsel
besloten om tot den bouw van een nieuw
raadhuis over te gaan. Aan den heer S. de
Koning, architect fee Goes, die op dit ge
bied zijn sporen reeds heeft verdiend,
werd opdracht gegeven om een plan voor
een nieuw gemeentehuis te ontwerpen. Dit
plan werd door B. en W. onveranderd den
raad aangeboden en door dezen bij meer
derheid van stemmen goeedgekeurd. Was
uit bestek en teekening reeds op te ma
ken dat 's Gravenpolder een degelijk en
mooi raadhuis zou krijgen, na de voltooiing
heeft het aller verwachting nog verre over
troffen. Het is een practisch ingericht
gebouw met zijn ruime fraaie raadzaal,
een kamer voor den burgemeester, een
vroolijke werkkamer voor den secretaris
en een archiefkamertje. Spreker zegt den
wethouders en de overige leden van den
raad hartelijk dank voor de genomen be
sluiten die geleid hebben tot de stichting
van dit gebouw. Den architect wordt dank
gebracht voor het ontwerp en den aanne
mer voor de correcte uitvoering van hel
werk.
Tot de inwendige versiering van het ge
bouw is bijlgedragen door het college van
B. en W. met den secretaris en door het
raadslid den heer P. J. Kousemaker, die
ieder een mooi portret van de Koninklijke
familie hebben geschonken, terwijl mejuf
frouw de wed. Woutersen voor cle burge
meesterskamer een fraaie pendule heeft
gegeven. Door het oude schuttersgilde van
St. Sebastiaan is in bruikleen afgestaan
het mooie oude zilver van dit gilde voor
de raadzaal alsmede een antieke lust voor
de vestibule. Tensloitfce sprak de burg*
mgeester den wensch uit, dat de in dit
gebouw te nemen besluiten mogen strek
ken tot bloei en welvaart van de gemeente,
waarmede het raadhuis officieel geopend
wordt verklaard.
Vervolgens werd nog het woord geno
men door wethouder Schouten, die ver
klaarde met zeer veel ambitie tot de stich
ting van bet gemeentehuis te hebben medie
gewerkt. Er is wel eens aanmerking ge
maakt op de kosten, maar spreker is van
meening, dat aangezien 's Gravenpolder
altijd is boven blijven drijven,, dit in de
toekomst ook wei zal gaan. Hij wenschte
dien burgemeester toe dat hij nog tal van
jaren plezier van zijn gemeentehuis mag
beieven.
Het raadslid den heer Verhulst, zea
dat hij wel tot de tegenstemmers bij de
beslissing over den bouw van het raad-
buis heeft behoord, doch dat hij alleen
bezwaar had tegen de hooge kosten. Hij
erkent gaarne dat het een mooi en dege
lijk gebouw is.
Nadat men de inrichting van het
bouw nog eens had bewonderd, bleef
men nog eenigen tijd gezellig bijeen-.
Heinkenszand. Met het stichten van
landbouwarbeiders-organisaties gaat het in
deze gemeente niet erg vlot. Dit onder
vond Woensdagavond de spieker voor
dhr. landbouwarbeidiers-organisatie, die na
zijn optreden slechts 2 personen kon be
wegen zich te meMen als lid.
Gistermorgen moest de smid N.
alhier een jong paard beslaan. Het beest
ging erg te keer. In de smederij vernielde
het een rijwiel, een lasch-apparaat en
lichtte zelf het aambeeld van zijn voet
stuk. De knecht van dein smid liep eenige
kneuzingen op, terwijl het paard erg
bloedde.
Iers-eke. De verkiezing van leden van
den raad is bepaald op 18 Mei.
Kapelle. De herijk der maten en ge
wichten zal plaats hebben op 28, 29 en
30 Maart.
Wolfaartsdijk. In de vergadering van
de chr. hist, kiesvereeniging werden de
volgende personen candidaat gesteld voor
de a.s. gemeenteraadsverkiezing1. N.
Valkier (aftr.), 2. M. van Striem (aftr.),
-. J. van Wel (aftr.), 4. A. N. van
Oeveren, 3. J. Hannewijck, 6. D. de
Riegt.
In de vergadering van de neutrale
kiesvereemiging werden de volgende per
sonen candidaat gesteld1JLindenbergh
(aftr.), 2. A. C. J. Note'boom (aftr.),
M. Kloosterman Cz„ 4. Joost van
Damme, 5. J. C. Koert, 6. Frans Ver
burg.
Door B. en W. is in verband met
opening van den lokaalspoorweg op
18 Mei de stemming voorr de leden van
den raad nader bepaald op 19 Mei a.s.
Krabbendijke. De anti-rev. kiesvereeni-
gimg heeft tot candidaten voor den ge
meenteraad gesteld de heerem: C. P.
Vogelaar (aftr.), G. v. Ham, J. L.
Aliaart, J. Verlare en P. Cok.
Rilland-Bath. In de zaal van den heer
Traas werd door de afdeeling Rilland-
Bath van den Vrijz. Dem. bond een
openbare vergadering gehouden met als
spreker de heer Dr. van Gelderen uit
Middelburg. Spr. zette de Vrijz. Dem.
uiteen, het ontstaan van den
D.-bond enz. Verschillende sociale
wetgevingen werden behandeld, zooals
Landarbeiderswet en Arbeidswet en On
gevallenwet. Tot slot werd een woord
gewijd aan de verbeterde arbeidsvoor
waarden in verschillende takken van
dienst, de medezeggingschap in het be
drijf, collectief arbeidscontract. De voor
zitter sloot daarna deze vergadering met
dank; aan den spreker voor zijn leerrijke
rede.
Wissenkerke. De stemming voor den
gemeenteraad is vastgesteld op 19 Mei
De kiezerslijst bevat 1866 kiezers-
De moord' in Den Haag
Het aantal speurders vain de moordzaak
op het Bezuidenhout te 's Graven hag,
is gebleken grooter te zijn, dan we meld
den. Het einddoel is de premie van
f 4250,Verschillende van deze speur
ders betwisten elkaar nu reeds dezen buit.
Een Duitschie vrouw, vriendin van de ver
moordde, die er alles voor over had om
haar vriendin te wreken, en die ook de
bovenbuurvrouw verdacht, bood der po
litie aan bij de verdachte weduwe een
kamer te huren en haar bewegingen gade
te slaan, en de politie daarvan op de
hoogte te stellen.
Telefoon 74 (2 lijnen)
Kantoor Groote Markt 21.
met 24 Januari, twee rechercheurs 't huis
en de b o ven bewo onster zouden gade slaan.
De Duitsche huurde bij de weduwe een
kamer. Zij was kinderjuffrouw en ver
telde, dat zij examen moest doen votor
apotheker-assistente. Om rustig te kunnen
studeeiren, had zij een eigen kamer noo-
dag. lederen avond kwam zij op haar
kamer, zoogenaamd om te werken
waarheid om de weduwe na te gaan en
uit te hooren.
Het schijnt dat de weduwe haar nieuwe
huurster ook niet vertrouwde, want ver
scheidene malen sloop de eerste door
de gang naar de kamer van de huurster
en maakte doodstil de deiur open en keek
wat de Duitsche uitvoerde. Deze sloeg
de ietwat sinistere bewegingen van de
weduwe door een spiegel gade.
Op haar beurt trachtte zij de vrouw
te benaderen, zonder dat deze het merkte.
Zoo 'heeft de Duitsche de weduwe her
haaldelijk hooren steunen,; „God, ach God,
help mij er toch door!" De Duitsche naim
ook waar, dat de weduwe voortdurend
schichtig naar het kleine keukentje liep,
alsof zij daar iets verstopt had en bang
wasmat het gevonden zou worden. Later
liep zij ook naar den zolder met dezelfde
zenuwachtige en angstige onrust. (Zooals
we meldden is de bijl op zolder gevonden).
Toein de Duitsche eenige weken daar
aan huis vertoefde en bezig was het ver-
ouwen van de weduwe te winnen,, merk
te zij op een dag, dat twee particuliere
•echercheurs op eigen gelegenheid bezig
waren de weduwe te bespieden en ook
haar nagingen. Zij heeft toen een onder
houd met beide mannen gehad, die haai"
voorstelden om samen te werken en met
hun drieën den buit (f4250) te verdee-
len. De Duitsche voelde voor de samen
werking niets en zei dit den mannen.
Van dat moment af werd zij door beiden
tegengewerkt. Kort daarop drongen de
particuliere rechercheurs bij de weduwe
binnen en deelden haar o.a. mee, dat de
Duitsche een politie-spionne was. Toen
werd1 het de Duitsche niet langer mogelijk
om in dat huis te komen.
De Duitsche vrouw heeft niet kunnen
ontdekken of de weduwe geld tot haar
schikking gehad heeft. Men weet, dat
Wilk een bedrag mist. De Duitsche ver
onderstelde, dat de weduwe groote beta
lingen gedaan had. Maar hiervan is nog
niets 'bewezen.
Oplichting.
In begin 1926 is te Rotterdam opge
richt de commanditaire vennootschap tot
exploitatie van onroerende goederen Het
Ambacht, door J. A. R. en B. A. C. S.
R. was aanvankelijk beheerend vennoot
en in deze hoedanigheid heeft hij in Mei
van het vorige jaar een bouwterrein onder
Ckarlois van de gemeente te koop ge-
In Juni werd hem dit terrein
voorloopig gegund, waarna hij den grond
onmiddellijk met winst verkocht, Toen
de gemeenteraad in Februari j.l. officieel
zijn goedkeuring aan de gunning hechtte,
was de grond inmiddels al in de vierde
hand geraakt. Dadelijk na de beslissing
van den raad, ging S., die in Augustus
1926 R, als beheerend vennoot was op
gevolgd, den grond opnieuw te koop
rieden. Hij heeft daarbij onderhandeld
met een dame uit de Rhynvis Feithstraat,
die den grond van S. wilde koopen. S.
deelde haar mee, dat de verkoop bij
notarieele acte moest geschieden en dat
hij f 3400 provisie zou ki^jgen. Hij vroeg
en kreeg van de dame voorloopig f 1000
uitbetaald. De dame, in de vaste over
tuiging, dat zij eigenares van den grond
was geworden, liet er een bord op plaatsen,
waarop liet terrein in zijn geheel of in
perceelen te koop werd geboden. De
werkelijke eigenaar van het terrein was
natuurlijk ten hoogste verbaasd, toen hij
dit bord op zijn rerrein aantrof en hij
liet het onmiddellijk verwijderen. Er werd
een politiezaak van gemaakt, de centrale
tenslotte kwam uit, dat S, niet de minste
rechten op het terrein had kunnen doen
gelden. Hij werd daarop aangehouden. S.
ontkende ten stelligste geweten te hebben,
dat zijn voorganger den grond had ver
kocht. Uit het onderzoek meende men
evenwel voldoende bewijzen te hebben,
dat hij het wel geweten heeft. Er is
proces-verbaal tegen S. opgemaakt ter
zake oplichting en S. zal naar het huis
van bewaring worden overgebracht.
De doodende lichten.
Gisternacht om 12 uur reed de 28 jarige
chef-monteur A. C. uit Rotterdam met
zijn auto ter hoogte van de Melkmarkt
den Schieweg af. Van den anderen kant
naderde een auto met verblindende lich
ten en om een aanrijding te voorkomen
hield C. zoo ver mogelijk naar rechts
uit. Door het felle licht van de auto
zag hij de tram niel naderen en reed hij
daar tegen op. De 18-jarige J. S. sloeg
uit de auto en bleef bewusteloos langs
de rails liggen. De auto werd grooten-
deels vernield. O. zelf kwam met den
schrik vrij, terwijl de tram geringe schade
opliep.
•tv ZEEPFABRIEK
„DE KLOtV-HEERDE
Tezelfdertijd huwde de politie aan de
overzijde van den manufacturen-winkel-
van Wilk een kamer, waarin te beginnen IrechercIie werd in het geval gemoeid en
vraag gesteld en werd dezelfde bedreiging
Russische gevangenissen.
Mohamad Said Koereshi, een koop
man uit Bombay en Biritsch onderdaan,
kwam in Januari 1922 in Tsjita, de hoofd
stad van de Republiek in het Verre Oos
ten, aan om zaken te doen. Tien dagen
na zijn aankomst werd hij op last der
Russische justitie gevangen genomen; hij-
na vijf jaar later, in November 1926, her
kreeg hij zijn vrijheid.
De „Manchester Guardian" geeft een
onopgesmukt verhaal van het lijden, dat
deze man in die vijf jaren heeft doorge
maakt. Aan dit verbaal ontlecnen wij het
volgende
Nadat Said Koereshi te Tsjita gevan
gen was genomen, werd hij naar Moskou
gebracht en in de Loebianka opgesloten.
Daar bleef hij vijf maanden iin een cel,
die niet verwarmd was en zeer slecht
geventileerdHet voedsel was onvoldoen
de en bijna niet te eten. Hij kreeg niet te
hooren waarom hij gearresteerd waseven
min werd hem contact met de buitenwereld
toegestaan. Eindelijk na een hongersta
king van acht «dagen werd hij verhoord
men vroeg hem welke inlichtingen de En-
geische irtegeering door middel van hem
wilde verkrijgen. Indien haj hierop geen
antwoord gaf, zou hij dien zelfden dag
nog doodgeschoten worden.
Said Koereshi kon hierop geen ant
woord geven, want hij had geen enkele
opdracht der Britsche regeering. Twee
weken lang werd hem iederen dag dezelfde
geuit. Maar er gebeurde niets. In Dec.
1922 werd Koereshi naar een andere ge
vangenis gebracht en ten slotte kwam hij
voor de Revolutionaire Rechtbank, die
zijn zaak meteen naar de Plaatselijke
Rechtbank verwees. Twee Indiërs bezodh
ten Koereshi een vroegen hem of hij be
reid zou zijn voor de II Ie Internationale
te werken, hetgeen hij weigerde. De pre
sident van de Rechtbank zeide hem, dat
er geen str af rechts veiwolging tegen hem
was ingesteld en dat hij spoedig vrijgelaten
zou worden. Maar er gebeurde weer niets.
Eerst in Juni 1925 kreeg Koereshi de
mededeeling dat zijn zaak weer in handen
der Tsjeka was gesteld. Voor de derde
maal weigerde hij te eten en verzocht hij
machtiging om zich in verbinding met de
Britsche legatie te Moskou te mogen stel
len. Toen na vier dagen daarvoor toestem
ming kwam, werd Koereshi hard ziek
en naar het hospitaal gebracht, waar hij
door de doctoren en pleegzusters goed
verzorgd werd.
In Sept. 1923 werd hem medegedeeld',
dat hij naar de Solowigevangenis, op een
der eilanden in de Witte Zee, getranspor
teerd zou worden. Daar hij te ziek was
om te reizen, werd deze reis nog wat
uitgesteld, maar ten slotte vertrok hij
daarheen, tegelijk met 350 andere gevan
genen.
Het verhaal, dat Koereshi van deze
reis, die zeven dagen duurde, doet, is
verschrikkelijk. Geen voedsel werd ver
strekt, wie geld had, kon op de sta dons
wat koopen, want de gevangenen waren
in het bezit van hun geld en kostbaarhe
den gelaten, in elk compartiment waren
20 tot 30 gevangenen opgepakt, zoodat
een groot deel telkens moest staan. Om
dat Koereshi ziek was, had hij een com
partiment alleen. In een concentratiekamp
op de Popoffeilanden werd vier dagen
stil gehouden. Mannen en vrouwen wer
den gescheiden, wie niet gehoorzaamde
werd met doodschieten bedreigd.
Zijn verhaal over de Solowigevange
nis is vooral belangwekkend. Over deze
gevangenis loopen immers zeer tegenstrij
dige verhalen. De Sovjetregeering spreekt
de berichten, dat de toestanden aldaar
vneeselijk zijn, altijd tegen, terwijl soc.-
democraten, die daar «gevangen zaten, er
de verschrikkelijkste verhalen' van ver
tellen.
„Ons leven op Soiowki was bijna on
dragelijk," verteld Koereshi. „Vele ge
vangenen pleegden dan ook zelfmoord.
Als een gevangene weigerde te werken,
werd hij geslagen. Velen werden wegge
voerd om doodgeschoten te worden om de
geringste reden. Of zij inderdaad werden
geëxecuteerd kan ik niet met zekerheid
zeggen, wel keerden zij niet meer terug.
Typhus, rachitis en andere ziekten
heersdhten er voortdurend; menigeen stierf
door ziekte,, uitputting of koude. Het
voedsel bestond eiken dag uit D/2 pond
brood en een beetje visch. Sommige ge
vangenen kregen wat van huis gestuurd.
De twee winters die ik op Soiowki was,
waren verschrikkelijk, hoewel ik er beter
aan toe was dan menig ander, omdat ik
veel in het hospitaal lag en zelf nog wat
geld had.
Het werk was zwaar: 10 a 12 uur per
dag en dikwijls ook Zondags en 's nachts.
De mannen sjouwden hout, de vrouwen
werkten in de wasscherij, in de steenfa
brieken of in de venen.
Op Nieuwjaarsdag kwamen er twee
Russische ijsbrekers. In de groote kerk
werd gedanst en toojieel gespeeld. Alleen
de gevangenen die geld hadden, konden
aan, deze feestelijkheden, die op de beman
ning der ijsbrekers grootem indruk maak
ten, mee doen. Ongetwijfeld maakte het
leven der gevangenen op deze bemanning
den indruk van een soort pic-nic. Maar
terwijl deze feestelijkheden in de kerk
aan dien gang waren, zat het grootste- ge
deelte der gevangenen, in twee gebouwen
samen gepakt, slecht gekleed, half uitge
hongerd en in de barre koude.
De vrouwen hadden veel van de ge
wapende macht te lijden. In den herfst
van 1925 kwamen op Soiowki over de
honderd vrouwen uit Moskou en Peters
burg. Men vertelde, dat het prostituees
waren-, die op straat waren gearresteerd.
Maar velen van haar waren vrouwen uit
dien gegoeden stand".
In September 1926 werd Koere shi naar
Moskou teruggezonden en werd in de
Loebianka opgesloten,; begin November
werd bij vrijgelaten en den llden ver
liet bij Moskou.
Nog weet bij niet waarom de Rus
sische regeering hem zoo lang gevangen
hield; waarschijnlijk omdat zij meende,
dat hij een agenit van Engeland was.
Familie-drama.
Door buren gewaarschuwd drong de
politie Donderdag de in het Noorden
vaai Berlijn gelegen woning van dein 27-
jarigem spoorweg-employé Wollen berg
binnen. Deze was onlangs door zijn
vrouw verlaten daar hij haar bedroog.
De man die met zijn, drie kinderen van
5 jaar, 3 jaar en 4 maanden was achter
gebleven, had daarop zijn minnares in
huis genomen;, daar hij echter ook met
haar niet in vrede scheen te kunnen leven,
nam hij het besluit met zijn minnares en
kinderen uit het leven te verdwijnen. Op
