II behoort mijn hart N°. 3 Maandag 14 Maart ISSI7 lil6 Jaargang. Abonnementen Buitenland ez FEUILLETON Kamer Overzicht. Goes als woonstad. ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. VerschijntMaandag-, Woensdag en Vrijdagavond. M—HHI1MWIWI 1 .LaaJMaBaJJ voor minstens 3 maanden worden ten allen tijde aangenomen door onze agenten en aan het bureau Turf kade 15. Zij, die zich nu abonneeren. ontvangen de t ot 1 April verschij nende nummers kosteloos. Administratie Goesche Courant, GOESCHE COURANT UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels fl,2G, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. OVERZICHT. Tien jaren bolsjewisme. Zaterdag was het 10 jaar dat te Moskou de revolutie uitbrak, die bet tsarisme heeft weggevaagd en liet pad heeft gebaand voor het bolsjewisme, lui Februari was Raspoetki vermoord, Den len Februari had te St. Petersburg een bespreking plaats gevonden tusschen Golytzin, den minister-president, Doumer- gue, den Franschein minister van buiten- landsche zaken, en lord Milner, de En geische gevolmachtigde, waarin de Wes- tersche bondgenooten hadden aangedron gen op instelling van een liberaal mini sterie, in staat om met de Doema samen te werken. De tsaar weigerde zulks en besloot de Doema te verdagen om zoo de oppositie tot zwijgen te brengen. Den 1 len Maart weigerde de Doema haar zitting te sluiten en bestormde het volk het nieuwe arsenaal en het paleis van ju stitie, Den volgenden dag was de revo lutie -in vollen gang en werden het admi raliteitsgebouw en het winterpaleis be stormd. 15 Maart was het pleit in de hoofdstad beslecht. Prins Lwof, Miljo» kof en Kerenski vormden een voorloo- p-ige regeering en den volgenden dag deed de tsaar, die te Pakof vertoefde, afstand van de regeering ten behoeve van zijn broer Michael. Alles ging snel in die veelbewogen dagen (men was midden in den grooten oorlog en reeds den, 23sten Maart hadden Rus lands bondgenooten de nieuwe regeering erkend. Tot Mei hield het driemanschap het uit, toen hadden de kadetten, de voor standers van het voortzetten van den oor log, afgedaan. In de nieuwe regeering "bezetten de socialisten vier zetels en had dein zij feitelijk de overhand. De bolsje- wiki staken het hoofd op, de tucht in het leger verslapte en overal vielen dee- Len van het Russische rijk af, die zich zelfstandig verklaarden. Toen eindelijk Kerenski als dictator het heft in handen genomen had, trok Kornilof, de opper bevelhebber, tegen hem op. Daar men Kornilof verdacht van monarchistische be doelingen, leed zijn poging schipbreuk en den 16en September verklaarde Kerenski Rusland tot een republiek. Het voortzet ten van den oorlog was Kerenski en de zijnen noodlottig. Den 7en November brachten de bolsjewiki hem ten val. Met den gehaten oorlog was het uit, maar vrijheid had de Miaartrevolutie in zijn gevolgen het Russische volk niet gebracht, dat na een- korten tijd van verwarring het tsaristische juk door dat der bolsje wiki zag vervangen. door hot/wig CourthsM&hlorm „Rita, ik smeek je, doe open en h-oor mj> aan", bad hij, terwijl hij het geluid zijner stem met zijne hand dempte ter- wille van de bedienden. Rita hoorde deze woorden, ondanks haar half bewusteloozen toestand, maar zij verroerde zich niet en antwoordde ook niet. Zij zou niemand geloofd bjéb- ben, die baar had gezegd, dat Guinter h;kar ontrouw was, maar hare oogen en oc)ren moest zij wel gelooven. Zij had hem ge zien in een, innige omarming met Cprry, had gezien, dat zij elkaar kusten enf' had gehoord, dat Carry haar man „je" en „Gunter" noemde en haar hooren zeg gen, dat zij verlangde naar zijne /kussen dus had hij haar vroeger al gekust. Daarbij kwam nog wat zij op vdm Gro wers begrafenis had opgemerkt /en nog veel meer. Deze teekens konden/niet be driegen. Op het oogenblik, toen zij zag, dat Carry en haar man elkaar kusten, De toestand in China. De Britsche regeering heeft bij Tsjen, den minister van buitenlandsche zaken der Cantonregeering, geprotesteerd naar aan leiding van de onlusten te Woe Hoe en hem gevraagd, het leven en eigendom der Engelsche onderdanen te beschermen. Er hebben nog verdere massa-hetoogin- gen in deze stad plaats gehad, doch de Chineezen hebben wachtposten uitgezet, en een Chimeesdh generaal is aangeko men, om den toestand te beheerschen. Het Engelsche oorlogsschip „Emerall' bevindt zich thans ter plaatse en de En gelsche vice-consul te Nanking is naar Woe Floe vertrokken. De toestand te Itsjang is vólgens ~de berichten eenigszins ontspannen en de havenarbeiders, die tot de staking waren overgegaan, zijn bereid om het werk te hervatten. Door den verrekijker. Binnenkort zal een radicale reor ganisatie plaats hebben in het koloniaal be stuur van de Italiaansche koloniën in Noord-4 Afrika. De afzonderlijke parlementen voor Tripoli en Cyresaica zullen worden opge heven. Beide koloniën zullen vereenigd wörden tot één administratief district, met Tripoli als centrum van het koloniaal be stuur. Deze maatregel zal genomen wor den zoo-dra de groote militaire wet die beide koloniën verbindt, gereed zal zijn. Ook zullen beide koloniën een militaire eenheid gaan vormen. De Fransch-Duitscha handelsbe sprekingen zijn Zaterdagmiddag te Parijs hervat. De gedelegeerden werden het eens over de beginselen, waarop het definitieve verdrag gegrondvest zal worden. Zij zijin begonnen met de overweging van de wij zigingen, die in de thans geldende voor- löopige overeenkomsten aangebracht zou den moeten worden, speciaal voor den in voer van Fransche wijnen. Vrijdag is in het station van Lem- berg een rangeerlocomotief een reizigers trein achterop gereden met zulk een ge weld, dat de laatste wagens ontspoorden. Veertien reizigers werden, licht gewond. EERSTE KAMER. De derde dag van de behandeling van het tractaat met België in eersten termijn is achter den rug en tien van de vijf- en-twintig ingeschreven senatoren zijn thans aan het woord geweest. Uitingen die aan het debat een bepaalde wending gaven of een bijzonder karakter er aan verleenden, zijn Zaterdag weliswaar niet vernomen, doch belangwekkend is de be handeling toch- gebleven. Bewonderens waardig was in de eerste plaats de rede van den anti-revol/utioinnairen tegenstan der mr. Briët, wiens grootste grief was dat de minister niets schijnt te hebben gedaan om het vervallen der Belgische neutraliteit en der garantie van ons ter ritoir door de mogendheden' te sluiten Dit verdrag aldus de senator draagt met zijn politieken en eoonomi- was haar vertrouwen en haar geluk ge storven. Strak en onbeweeglijk lag zij op dien divan- en reageerde noch op zijn 'kloppen, noch op zijn smeekemde woor den. Zij hoorde na een poos, als in een droom, dat hij zich langzaam en aarzelend verwijderde. Zoo lag zij een geruimen tijd als ver lamd, als versteend van smart en pijn. Honderd kwellende kleinigheden, waar op zij vroeger geen acht had geslagen, kwamen nu in haar geheugen terug. Car ry's opdringerige en toch onechte bemin nelijkheid, haar vijandig fonkelende blik, Gunters blozen, zijne ruwe woorden, toen zij vroeg of prins Herbert met Can*y zou trouwen, elke onzekere houding van haai' man/, dit alles verscheen haar nu in een ander licht en bewees Rita, dat zij bedrogen was geworden en misschien al sedert langen tijd. Zij kreunde vatn pijn en diepe ellende, dat de man, dien zij zoo oneindig had liefgehad en ver trouwd, trouweloos en valsch was. O, zij kon begrijpen, dat de zooveel mooiere Carry meer bemind was dan zij maar zij kon niet begrijpen, dat Gunter zoo valsch was en zoo afschuwelijk oomedie Voor haar had gespeeld. Wat moest zij nu doen? Hoe zou zij nog verder kunnen leven na deze vreeseiijke ontdekking? Zij geloofde Gunter nooit meer aan te kunnen schen inhoud een annexionistische karak ter en is geenszins als een definitieve stuiting van het Belgisch amincxionisme te beschouwen. Niemendal verwachtte hij van dit tractaat voor de vriendschappe lijke en vreedzame ontwikkeling der ver houdingen tusschen de beide landen. In tegendeel: hij vreesde bij een eventueel volgend conflict een ineenvallen van 't „internationalistische" kaartenhuis van den minister, dat ons duur te staan zou komen. Ook de eenzijdigheid van het heele verdrag en zijn oraeneuze inhoud waren voor den heer Briët een reden tot protest, evenals de reeds genoemde miskenning der beteekehis van het ver vallen der Belgische neutraliteit en dier garantie van ons gebied. Evenals alle Vrijheidsbondiers, ontpopte ook mr. Rink zich als een tegenstander van het tractaat. Hij 'besprak twee van zijn hoofdbezwaren de opheffing van onze volledige jurisdictie in eigen land en het onzeker maken van ons recht om Belgische oorlogsschepen op onze Schelde te weren, daarbij als zijn mee ning te kennen gevende, dat de positie van die Belgische oorlogsbodems nu wordt gemaakt tot wat de Wiahngemkwestie al waseen zaak in geschil. Ook de op positie van den Katholiek, den heer Van der Lande was belangwekkend, omdat deze industrieel, na een uitgebreid onder zoek te hebben ingesteld naar de eco nomische gevolgen van het verdrag, tot de conclusie bleek gekomen te zijn dat het verdrag een eenzijdige regeling in houdt, welke den toets van redelijkheid en billijkheid niet kan doorstaan. Of het zwakke, niet veel indruk makende be toog van den eersten voorstander, die daarna aan het woord kwam, baron van Wassenaar van Gatwijck, voor den mi nister een steun zal zijn in den stroom van lOippositie-speeches, valt te betwijfe len. Zijn hoofd-motief kwam hierop neer dat 't met dit verdrag nog wel „zou meevallen". Dat was zwak. De verdere verdedigers, die nog aan het woord zullen komen, de heeren Van Embden, Wi- baut, Colijn, Anema e.a., zullen 't er vermoedelijk wel beter afbrengen. Dat deze Christelijk-historische senator al leen staat in zijn partij, bleek uit 't feit dat zijn fractieleider, baron de Vos van Sbeenwijik tijdens zijn speech de verga derzaal verliet. Na dit weinig geslaa[ intermezzo van mr. van Wassenaar, gaf de Limburgsche Vrijheidsbonder Koster een interessante en nieuwe kijk op het Limburgsche kanalen-complex. Hij maak te het aannemelijk, dat niet alleen het kanaal RuhrortAntwerpen er niet zal komen, maar dat ook het kostbare ka naalplan Luik MaastrichtBocholt Antwerpen papier zal blijven en vervan gen zal worden door een veel beteren waterweg LuikMaas trichtBeeringen- Antwerpen, waardoor Nederlandsche be langen zullen worden achtergesteld bij de Belgische zonder in botsing te komen met het verdrag. Dit kanaal zal wel gedeeltelijk over Nederlandsch gebied ioopen, maar het verdrag maakt bij voor baat maatregelen van verweer legen be- nadieekng van Nederlandsche onderdanen, goederen of vlag op dezen- waterweg onmogelijk. Dinsdag zet h ij zijn betoog voort. zien en dacht, dat zij sterven zou van schaamte en ellende, als hij trachten zou, zichzelf en die vrouw te verontschuldi gen. Neen, neen dat mocht niet ge beuren zij zou hem nooit weer kun nen zien nooit weer. Maar wat te doen wat te doen? Zij was niet in staat na te denken, een besluit, te nemen. Gunter kwam weer aan haar deur en smeekte om binnen gelaten te worden. Zij perste de lippen op elkaar en keek angstig naar de deur. Als zij haar mond had geopend zou er slechts een luide smartkreet over hare lippen zijn gekomen. Hij ging weer weg zij hoorde hem diep zuchten. Toen drukte zij hare han den tegen' hare ooren en jammerde zacht voor zich heen. Zoo lag zij in wanhoop verzonken en wist niet of er uren of minuten verloo- pien waren, sedert zij hier lag. Toen werd er weer op de deur ge klopt. Nu was 't Gunter niet, maar haar kamenier. „Wil mevrouw zoo goed zijn. open te doen, ik heb een gewichtigen brief voor riep zij. Rita stond met moeite op, zij voelde zich als geslagen. Langzaam liep zij naar de deur. „Ben je alleen, Rosa?" vroeg zij met Van iemand, die zich enkele jaren ge leden in Goes vestigde: Uw schrijven heeft mij verschillende dagen geleden bereikt en om er eer lijk voor uit te komen ik loop er al een paar dagen mee in mijn zak. Steeds probeer ik opnieuw om mijn oordeel om trent het onderwerp „Goes als woonstad" toch maar zoo gunstig mogelijk te doen zijn. Om het kort te zeggen, ik ben er niet in geslaagd. Ik katn Goes niet als woonplaats aanbevelen,, althans niet voor iemand, die belang stelt hetzij in muziek of tooneei, hetzij in dansen of dergelijke onschuldige genoegens. Niet-Goesenaar is het vanzelfsprekend betrekkelijk gemak kelijk om deze stad te becritiseeren. Men mist immers den trots van den geboorte Goesemaar. Ik hoop daarom, dat de Goe- senaren zich niet gekwetst zullen gevoe len door mijn ongunstig oordeel, want, maar al te goed ben ik doordrongen van het recht om mij toe te roepen: Wanneer het ge niet bij ons bevalt, ware dan weg gebleven. Vóórdat ik mijn oordeel nader ga toe lichten, wensch ik nog het volgende op te merken: Uit de dezer dagen gepubli ceerde meeningen omtrent Goes is mij gebleken, dat enkele dier meeningen in dien geest werden beantwoord, dat inge- vol men de noodige gezelligheid in Goes niet kan vinden, men deze in een der groote steden kan zoeken. Dit is echter slechts enkelen gegund. De meesten zul len hun leven binnen Goes' grenzen of in de onmiddellijke omgeving dier stad moeten leven. Ik meen daarom te moeten zeggen, dat Uwe vraag uitsluitend van het standpunt onder de oogen mag wor den gezien: Wat biedt mij Goes en de onmiddellijke omgeving als woonstad, en niet met de mogelijkheid worden gerekend, dat ik Brussel, Antwerpen of Rotterdam binnen twee uur tijds kan bereiken. Op een grijsachtigen Zondagmiddag za ten wij vier jongelui op onze kamer en keken triestig naar buiten. Wat moesten we beginnen? 'Thuis zat je betrekkelijk iederen avond. Het oog wil ook wel iets anders. Toen kreeg er één een idee, laat ik er maar ineens aan toevoegen, een onuitvoerbaar idee, n.l.: was er maar mu ziek te hooren! Geen radio, geen granw> phoon, geen tingeltangel. Werkelijke mu ziek. Er is in Goes geen kans voor om dat genot te smaken. Zoo kwamen we van het een op het an der. Wanneer zou er wel weer gelegen heid zijin om goede muziek te hooren? In Goes? Nooit of zelden. Ik herinner me twee jaar geleden een schitterend opera concert te hebben gehoord van liet muziek- ensemble Höfelein-Becker. Men speel de Cavalleria, Tannhauser, Mignon enz. Een schitterend programma maar een leege zaal! Gevolg? Men. kwam nooit weer in Goes terug. Het bleek een' fiasco geveest te zijn. Op een anderen keer, het was zoo wat een jaar later, las ik een aanplakbiljet voor een viool- en pianoconcert. Ik kocht een kaart en sprak er toevallig met een der bestuursleden van dien avond over. Onmiddellijk werd ik verzocht om nog een een vreemde, heesche stem. „Ja, mevrouw, heel alleen." Toen opende Rita de deur, liet de kamenier binnen en sloot de deur weer haastig achter haar dicht. 't Was geheel donker geworden-. Als naai' gewoonte draaide Rosa het elec- trische licht aan. Zij schrikte hevig, toen zij Rita's bleek, verwrongen gelaat zag. ,Er is een brief van mevrouw von Croner voor u afgegeven. Een bode te paard heeft hem gebracht. Hij is ach terom gekomen en kwam in het sous- terrain bij me. Ik moest mevrouw den brief dadelijk geven en zonder, dat iemand het merkte, 't Was over een verjaardags- verrassing voor mijnheer den baron". Rita wankelde en hield haar hoofd vast. ,Leg den brief daar maar neer, Ro sa", zei zij mat en keek op de klok. Zij had sedert uren hier op den divan Die kamenier keek haar bezorgd aan. „Is mevrouw niet goed?" „Ik heb hoofdpijn, Rosa". „Zal ik mevrouw eien hoofdpijntablet geven of het voorhoofd met eau de co logne wrijven?" „Neen, neen ik moet rust hebben. Ga nu weer heen, Rosa en zorg, dat ik niet gestoord word". paar kennissen op te sporen. Ze konden het plezier' gratis hebben, tien- vrijkaarten kreeg ik ter distributie. Het besturslid alleen bezield van het idee: Publiek, pu bliek, geen ledige zaal. Maar helaas, ook Gij, Brutus, zoudt worden teleurgesteld. Ik heb zes kennissen kunnen bewegen om met mij te gaan. Nu, we waren zoo- wat de eenigen. Om eerlijk te zijn zou ik willen zeggen, dat er misschien der tig men schen zijn geweest. Gevolg? Men kwam nooit weer. Ik wil het hierbij laten en slechts eraan toevoegen, dat ik een onnoemelijk aantal dergelijke avonden zou kunnen opnoemen. Zelfs de kerk-concerten worden maar matig bezocht, en dat in een stad, waar zooveel met het geloof wordt gedweept. Men kan er nooit genoeg van krijgen. Is het altijd even oprecht gemeend? Ik wil het thema „tooneei en concert" niet verlaten, vóórdat ik „eindelijk" eens iets ten guinste van Goes heb gezegd. Is er een tooneei- of muziek-uitvoering gegeven door leden, die tegelijkertijd de eer genieten om Goesenaren te zijn, dan mag men verzekerd zijn van een druk bezochte zaal. Het is dan ook de moeite waard om de uitvoeringen van O. K. bij te wonen, evenals de concerten van Symphonie. (Hier mag ik wel even in- lasschen, dat m.i. te zware programma s worden gekozen, die naet geheel tot hun recht komen). Het is echter een feit, dat men ook eens beroepskunstenaars wil gaan zien, al schijnt die neiging in Goes dan ook niet te bestaan. Dansen behoort nu eenmaal tot de hedemidaagsche genoegens. Men mag er over denken, zooals de eigen overtuiging ons dit ingeeft, het beh-oeft niet Char leston of Black-Bottom te zijn, maar onze bals in de eerste plaats noem ik die van den bekenden dansmeester dpn heer Ant. van Dam, heb ik steeds met groot genoegen' bijgewoond. Ook hier kan ik het niet geheel zonder critiek stellen. Er zijn te veel kliekjes, durfdeA ook eens met Z te dansen en het zou niet „shocking" worden genoemd, wanneer X zich de vrijheid nam om eens een stepje met B te doen, er zou heel wat meer gezelligheid zijn en de stijfheid zou ver dwijnen. Ja, zo o kom je van het een op het andere, en zoo ook wij jongelui op on zen Zondagmiddag. Ten slotte klaarde de lucht iets op. Het was droog. Dus wij gingen „wandelen". Ik heb dit woord iir Goes leeren haten, omdat men ten eerste m Goes niet lean wandelen en ten tweede er bij droog weer drie-vierde van het jaar geen andere mogelijkheid bestaat om iets te beginnen dan te wandelen. Paradox, zult gij zeggen? en toch het is waar. Noem mij een mooie wandeling. Het is alles even kaal en elk plekje lijkt precies op het andere. Dat er verder geen mogelijkheid is om iets anders te beginnen, behoef ik niet verder uiteen te zetten, ik refereer in dit opzicht aan mijne bovenstaande regels met betrekking tot kunstgenot in Goes. Waarom ben ik het wandelen gaan haten? Heb ge wel eens op een wandeling de achter de gor dijnen glurende oogen op Uw rug voelen branden, zooals ik dit maar al te dikwijls ondervond? Ge weet: het, zonder te kun nen zeggen waarom? Gij wordt bepraat, „Ik zal er voor zorgen, mevrouw Rosa verwijderde zich en ging weer naar de dienstbodenvertrekken terug, waai' men elkaar reeds van allerlei had toege fluisterd. Rita had dadelijk de deur achter Rosa weer op slot gedaan en keek met doffe oogen naar Carry's brief. Een verjaar dagsverras sing voor den baron. Onder dit voorwendsel was de brief bij haar binnengesmokkeld Haar eerste gedachte was den brief ongelezen' te verbranden. Maar zij bedacht zich. Neen 't zou beter zijn hem te lezen. Misschien bevatte hij een verklaring van de geheele gebeurtenis. Dan behoef de zij die ten minste niet van haar man aan te hooren. Daarom nam zij met een rilling den brief op en scheurde hem open. In een stoel neervallend nam zij dichtbeschreven vellen uit de elegante, verzegelde enveloppe en vouwde- ze open. Eerst dansten de letters wild door elkaar voor haar oogen, zoodat zij den zin der woorden niet kon vatten, maar eindelijk beheerschte zij zich met moeite en dwong zichzelf tot kalmte, zoodat zij kon le zen, wat Carry schreef. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1