II behoort mijn hart
N°. 3
Maandag 14 Maart ISSI7
lil6 Jaargang.
Abonnementen
Buitenland
ez FEUILLETON
Kamer Overzicht.
Goes als woonstad.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
M—HHI1MWIWI 1 .LaaJMaBaJJ
voor minstens 3 maanden worden
ten allen tijde aangenomen door
onze agenten en aan het bureau
Turf kade 15.
Zij, die zich nu abonneeren.
ontvangen de t ot 1 April verschij
nende nummers kosteloos.
Administratie Goesche Courant,
GOESCHE COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,2G, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
OVERZICHT.
Tien jaren bolsjewisme.
Zaterdag was het 10 jaar
dat te Moskou de revolutie uitbrak, die
bet tsarisme heeft weggevaagd en liet
pad heeft gebaand voor het bolsjewisme,
lui Februari was Raspoetki vermoord,
Den len Februari had te St. Petersburg
een bespreking plaats gevonden tusschen
Golytzin, den minister-president, Doumer-
gue, den Franschein minister van buiten-
landsche zaken, en lord Milner, de En
geische gevolmachtigde, waarin de Wes-
tersche bondgenooten hadden aangedron
gen op instelling van een liberaal mini
sterie, in staat om met de Doema samen
te werken. De tsaar weigerde zulks en
besloot de Doema te verdagen om zoo
de oppositie tot zwijgen te brengen. Den
1 len Maart weigerde de Doema haar
zitting te sluiten en bestormde het volk
het nieuwe arsenaal en het paleis van ju
stitie, Den volgenden dag was de revo
lutie -in vollen gang en werden het admi
raliteitsgebouw en het winterpaleis be
stormd. 15 Maart was het pleit in de
hoofdstad beslecht. Prins Lwof, Miljo»
kof en Kerenski vormden een voorloo-
p-ige regeering en den volgenden dag deed
de tsaar, die te Pakof vertoefde, afstand
van de regeering ten behoeve van zijn
broer Michael. Alles ging snel in die
veelbewogen dagen (men was midden in
den grooten oorlog en reeds den, 23sten
Maart hadden Rus lands bondgenooten de
nieuwe regeering erkend.
Tot Mei hield het driemanschap het
uit, toen hadden de kadetten, de voor
standers van het voortzetten van den oor
log, afgedaan. In de nieuwe regeering
"bezetten de socialisten vier zetels en had
dein zij feitelijk de overhand. De bolsje-
wiki staken het hoofd op, de tucht in
het leger verslapte en overal vielen dee-
Len van het Russische rijk af, die zich
zelfstandig verklaarden. Toen eindelijk
Kerenski als dictator het heft in handen
genomen had, trok Kornilof, de opper
bevelhebber, tegen hem op. Daar men
Kornilof verdacht van monarchistische be
doelingen, leed zijn poging schipbreuk en
den 16en September verklaarde Kerenski
Rusland tot een republiek. Het voortzet
ten van den oorlog was Kerenski en de
zijnen noodlottig. Den 7en November
brachten de bolsjewiki hem ten val. Met
den gehaten oorlog was het uit, maar
vrijheid had de Miaartrevolutie in zijn
gevolgen het Russische volk niet gebracht,
dat na een- korten tijd van verwarring
het tsaristische juk door dat der bolsje
wiki zag vervangen.
door
hot/wig CourthsM&hlorm
„Rita, ik smeek je, doe open en h-oor
mj> aan", bad hij, terwijl hij het geluid
zijner stem met zijne hand dempte ter-
wille van de bedienden.
Rita hoorde deze woorden, ondanks
haar half bewusteloozen toestand, maar
zij verroerde zich niet en antwoordde
ook niet. Zij zou niemand geloofd bjéb-
ben, die baar had gezegd, dat Guinter h;kar
ontrouw was, maar hare oogen en oc)ren
moest zij wel gelooven. Zij had hem ge
zien in een, innige omarming met Cprry,
had gezien, dat zij elkaar kusten enf' had
gehoord, dat Carry haar man „je" en
„Gunter" noemde en haar hooren zeg
gen, dat zij verlangde naar zijne /kussen
dus had hij haar vroeger al gekust.
Daarbij kwam nog wat zij op vdm Gro
wers begrafenis had opgemerkt /en nog
veel meer. Deze teekens konden/niet be
driegen. Op het oogenblik, toen zij zag,
dat Carry en haar man elkaar kusten,
De toestand in China.
De Britsche regeering heeft bij Tsjen,
den minister van buitenlandsche zaken der
Cantonregeering, geprotesteerd naar aan
leiding van de onlusten te Woe Hoe en
hem gevraagd, het leven en eigendom der
Engelsche onderdanen te beschermen.
Er hebben nog verdere massa-hetoogin-
gen in deze stad plaats gehad, doch de
Chineezen hebben wachtposten uitgezet,
en een Chimeesdh generaal is aangeko
men, om den toestand te beheerschen.
Het Engelsche oorlogsschip „Emerall'
bevindt zich thans ter plaatse en de En
gelsche vice-consul te Nanking is naar
Woe Floe vertrokken.
De toestand te Itsjang is vólgens ~de
berichten eenigszins ontspannen en
de havenarbeiders, die tot de staking
waren overgegaan, zijn bereid om het
werk te hervatten.
Door den verrekijker.
Binnenkort zal een radicale reor
ganisatie plaats hebben in het koloniaal be
stuur van de Italiaansche koloniën in Noord-4
Afrika. De afzonderlijke parlementen voor
Tripoli en Cyresaica zullen worden opge
heven. Beide koloniën zullen vereenigd
wörden tot één administratief district, met
Tripoli als centrum van het koloniaal be
stuur. Deze maatregel zal genomen wor
den zoo-dra de groote militaire wet die
beide koloniën verbindt, gereed zal zijn.
Ook zullen beide koloniën een militaire
eenheid gaan vormen.
De Fransch-Duitscha handelsbe
sprekingen zijn Zaterdagmiddag te Parijs
hervat. De gedelegeerden werden het eens
over de beginselen, waarop het definitieve
verdrag gegrondvest zal worden. Zij zijin
begonnen met de overweging van de wij
zigingen, die in de thans geldende voor-
löopige overeenkomsten aangebracht zou
den moeten worden, speciaal voor den in
voer van Fransche wijnen.
Vrijdag is in het station van Lem-
berg een rangeerlocomotief een reizigers
trein achterop gereden met zulk een ge
weld, dat de laatste wagens ontspoorden.
Veertien reizigers werden, licht gewond.
EERSTE KAMER.
De derde dag van de behandeling van
het tractaat met België in eersten termijn
is achter den rug en tien van de vijf-
en-twintig ingeschreven senatoren zijn
thans aan het woord geweest. Uitingen
die aan het debat een bepaalde wending
gaven of een bijzonder karakter er aan
verleenden, zijn Zaterdag weliswaar niet
vernomen, doch belangwekkend is de be
handeling toch- gebleven. Bewonderens
waardig was in de eerste plaats de rede
van den anti-revol/utioinnairen tegenstan
der mr. Briët, wiens grootste grief was
dat de minister niets schijnt te hebben
gedaan om het vervallen der Belgische
neutraliteit en der garantie van ons ter
ritoir door de mogendheden' te sluiten
Dit verdrag aldus de senator
draagt met zijn politieken en eoonomi-
was haar vertrouwen en haar geluk ge
storven. Strak en onbeweeglijk lag zij
op dien divan- en reageerde noch op zijn
'kloppen, noch op zijn smeekemde woor
den. Zij hoorde na een poos, als in een
droom, dat hij zich langzaam en aarzelend
verwijderde.
Zoo lag zij een geruimen tijd als ver
lamd, als versteend van smart en pijn.
Honderd kwellende kleinigheden, waar
op zij vroeger geen acht had geslagen,
kwamen nu in haar geheugen terug. Car
ry's opdringerige en toch onechte bemin
nelijkheid, haar vijandig fonkelende blik,
Gunters blozen, zijne ruwe woorden, toen
zij vroeg of prins Herbert met Can*y
zou trouwen, elke onzekere houding van
haai' man/, dit alles verscheen haar nu
in een ander licht en bewees Rita, dat
zij bedrogen was geworden en misschien
al sedert langen tijd. Zij kreunde vatn
pijn en diepe ellende, dat de man, dien
zij zoo oneindig had liefgehad en ver
trouwd, trouweloos en valsch was. O, zij
kon begrijpen, dat de zooveel mooiere
Carry meer bemind was dan zij maar
zij kon niet begrijpen, dat Gunter zoo
valsch was en zoo afschuwelijk oomedie
Voor haar had gespeeld. Wat moest zij
nu doen? Hoe zou zij nog verder kunnen
leven na deze vreeseiijke ontdekking? Zij
geloofde Gunter nooit meer aan te kunnen
schen inhoud een annexionistische karak
ter en is geenszins als een definitieve
stuiting van het Belgisch amincxionisme
te beschouwen. Niemendal verwachtte hij
van dit tractaat voor de vriendschappe
lijke en vreedzame ontwikkeling der ver
houdingen tusschen de beide landen. In
tegendeel: hij vreesde bij een eventueel
volgend conflict een ineenvallen van 't
„internationalistische" kaartenhuis van
den minister, dat ons duur te staan zou
komen. Ook de eenzijdigheid van het
heele verdrag en zijn oraeneuze inhoud
waren voor den heer Briët een reden
tot protest, evenals de reeds genoemde
miskenning der beteekehis van het ver
vallen der Belgische neutraliteit en dier
garantie van ons gebied.
Evenals alle Vrijheidsbondiers, ontpopte
ook mr. Rink zich als een tegenstander
van het tractaat. Hij 'besprak twee van
zijn hoofdbezwaren de opheffing van
onze volledige jurisdictie in eigen land
en het onzeker maken van ons recht
om Belgische oorlogsschepen op onze
Schelde te weren, daarbij als zijn mee
ning te kennen gevende, dat de positie
van die Belgische oorlogsbodems nu wordt
gemaakt tot wat de Wiahngemkwestie al
waseen zaak in geschil. Ook de op
positie van den Katholiek, den heer Van
der Lande was belangwekkend, omdat
deze industrieel, na een uitgebreid onder
zoek te hebben ingesteld naar de eco
nomische gevolgen van het verdrag, tot
de conclusie bleek gekomen te zijn dat
het verdrag een eenzijdige regeling in
houdt, welke den toets van redelijkheid
en billijkheid niet kan doorstaan. Of het
zwakke, niet veel indruk makende be
toog van den eersten voorstander, die
daarna aan het woord kwam, baron van
Wassenaar van Gatwijck, voor den mi
nister een steun zal zijn in den stroom
van lOippositie-speeches, valt te betwijfe
len. Zijn hoofd-motief kwam hierop neer
dat 't met dit verdrag nog wel „zou
meevallen". Dat was zwak. De verdere
verdedigers, die nog aan het woord zullen
komen, de heeren Van Embden, Wi-
baut, Colijn, Anema e.a., zullen 't er
vermoedelijk wel beter afbrengen. Dat
deze Christelijk-historische senator al
leen staat in zijn partij, bleek uit 't feit
dat zijn fractieleider, baron de Vos van
Sbeenwijik tijdens zijn speech de verga
derzaal verliet. Na dit weinig geslaa[
intermezzo van mr. van Wassenaar, gaf
de Limburgsche Vrijheidsbonder Koster
een interessante en nieuwe kijk op het
Limburgsche kanalen-complex. Hij maak
te het aannemelijk, dat niet alleen het
kanaal RuhrortAntwerpen er niet zal
komen, maar dat ook het kostbare ka
naalplan Luik MaastrichtBocholt
Antwerpen papier zal blijven en vervan
gen zal worden door een veel beteren
waterweg LuikMaas trichtBeeringen-
Antwerpen, waardoor Nederlandsche be
langen zullen worden achtergesteld bij de
Belgische zonder in botsing te komen
met het verdrag. Dit kanaal zal wel
gedeeltelijk over Nederlandsch gebied
ioopen, maar het verdrag maakt bij voor
baat maatregelen van verweer legen be-
nadieekng van Nederlandsche onderdanen,
goederen of vlag op dezen- waterweg
onmogelijk.
Dinsdag zet h ij zijn betoog voort.
zien en dacht, dat zij sterven zou van
schaamte en ellende, als hij trachten zou,
zichzelf en die vrouw te verontschuldi
gen. Neen, neen dat mocht niet ge
beuren zij zou hem nooit weer kun
nen zien nooit weer.
Maar wat te doen wat te doen?
Zij was niet in staat na te denken,
een besluit, te nemen. Gunter kwam weer
aan haar deur en smeekte om binnen
gelaten te worden. Zij perste de lippen
op elkaar en keek angstig naar de deur.
Als zij haar mond had geopend zou er
slechts een luide smartkreet over hare
lippen zijn gekomen.
Hij ging weer weg zij hoorde hem
diep zuchten. Toen drukte zij hare han
den tegen' hare ooren en jammerde zacht
voor zich heen.
Zoo lag zij in wanhoop verzonken en
wist niet of er uren of minuten verloo-
pien waren, sedert zij hier lag.
Toen werd er weer op de deur ge
klopt. Nu was 't Gunter niet, maar haar
kamenier.
„Wil mevrouw zoo goed zijn. open te
doen, ik heb een gewichtigen brief voor
riep zij.
Rita stond met moeite op, zij voelde
zich als geslagen. Langzaam liep zij naar
de deur.
„Ben je alleen, Rosa?" vroeg zij met
Van iemand, die zich enkele jaren ge
leden in Goes vestigde:
Uw schrijven heeft mij verschillende
dagen geleden bereikt en om er eer
lijk voor uit te komen ik loop er al
een paar dagen mee in mijn zak. Steeds
probeer ik opnieuw om mijn oordeel om
trent het onderwerp „Goes als woonstad"
toch maar zoo gunstig mogelijk te doen
zijn. Om het kort te zeggen, ik ben er
niet in geslaagd. Ik katn Goes niet als
woonplaats aanbevelen,, althans niet voor
iemand, die belang stelt hetzij in muziek
of tooneei, hetzij in dansen of dergelijke
onschuldige genoegens. Niet-Goesenaar
is het vanzelfsprekend betrekkelijk gemak
kelijk om deze stad te becritiseeren. Men
mist immers den trots van den geboorte
Goesemaar. Ik hoop daarom, dat de Goe-
senaren zich niet gekwetst zullen gevoe
len door mijn ongunstig oordeel, want,
maar al te goed ben ik doordrongen van
het recht om mij toe te roepen: Wanneer
het ge niet bij ons bevalt, ware dan weg
gebleven.
Vóórdat ik mijn oordeel nader ga toe
lichten, wensch ik nog het volgende op
te merken: Uit de dezer dagen gepubli
ceerde meeningen omtrent Goes is mij
gebleken, dat enkele dier meeningen in
dien geest werden beantwoord, dat inge-
vol men de noodige gezelligheid in Goes
niet kan vinden, men deze in een der
groote steden kan zoeken. Dit is echter
slechts enkelen gegund. De meesten zul
len hun leven binnen Goes' grenzen of
in de onmiddellijke omgeving dier stad
moeten leven. Ik meen daarom te moeten
zeggen, dat Uwe vraag uitsluitend van
het standpunt onder de oogen mag wor
den gezien: Wat biedt mij Goes en de
onmiddellijke omgeving als woonstad, en
niet met de mogelijkheid worden gerekend,
dat ik Brussel, Antwerpen of Rotterdam
binnen twee uur tijds kan bereiken.
Op een grijsachtigen Zondagmiddag za
ten wij vier jongelui op onze kamer
en keken triestig naar buiten. Wat moesten
we beginnen? 'Thuis zat je betrekkelijk
iederen avond. Het oog wil ook wel iets
anders. Toen kreeg er één een idee, laat
ik er maar ineens aan toevoegen, een
onuitvoerbaar idee, n.l.: was er maar mu
ziek te hooren! Geen radio, geen granw>
phoon, geen tingeltangel. Werkelijke mu
ziek. Er is in Goes geen kans voor om
dat genot te smaken.
Zoo kwamen we van het een op het an
der. Wanneer zou er wel weer gelegen
heid zijin om goede muziek te hooren?
In Goes? Nooit of zelden. Ik herinner
me twee jaar geleden een schitterend opera
concert te hebben gehoord van liet muziek-
ensemble Höfelein-Becker. Men speel
de Cavalleria, Tannhauser, Mignon enz.
Een schitterend programma maar een
leege zaal! Gevolg? Men. kwam nooit
weer in Goes terug. Het bleek een' fiasco
geveest te zijn.
Op een anderen keer, het was zoo wat
een jaar later, las ik een aanplakbiljet
voor een viool- en pianoconcert. Ik kocht
een kaart en sprak er toevallig met een
der bestuursleden van dien avond over.
Onmiddellijk werd ik verzocht om nog een
een vreemde, heesche stem.
„Ja, mevrouw, heel alleen."
Toen opende Rita de deur, liet de
kamenier binnen en sloot de deur weer
haastig achter haar dicht.
't Was geheel donker geworden-. Als
naai' gewoonte draaide Rosa het elec-
trische licht aan. Zij schrikte hevig, toen
zij Rita's bleek, verwrongen gelaat zag.
,Er is een brief van mevrouw von
Croner voor u afgegeven. Een bode te
paard heeft hem gebracht. Hij is ach
terom gekomen en kwam in het sous-
terrain bij me. Ik moest mevrouw den
brief dadelijk geven en zonder, dat iemand
het merkte, 't Was over een verjaardags-
verrassing voor mijnheer den baron".
Rita wankelde en hield haar hoofd
vast.
,Leg den brief daar maar neer, Ro
sa", zei zij mat en keek op de klok.
Zij had sedert uren hier op den divan
Die kamenier keek haar bezorgd aan.
„Is mevrouw niet goed?"
„Ik heb hoofdpijn, Rosa".
„Zal ik mevrouw eien hoofdpijntablet
geven of het voorhoofd met eau de co
logne wrijven?"
„Neen, neen ik moet rust hebben.
Ga nu weer heen, Rosa en zorg, dat
ik niet gestoord word".
paar kennissen op te sporen. Ze konden
het plezier' gratis hebben, tien- vrijkaarten
kreeg ik ter distributie. Het besturslid
alleen bezield van het idee: Publiek, pu
bliek, geen ledige zaal. Maar helaas, ook
Gij, Brutus, zoudt worden teleurgesteld.
Ik heb zes kennissen kunnen bewegen
om met mij te gaan. Nu, we waren zoo-
wat de eenigen. Om eerlijk te zijn zou
ik willen zeggen, dat er misschien der
tig men schen zijn geweest. Gevolg? Men
kwam nooit weer. Ik wil het hierbij laten
en slechts eraan toevoegen, dat ik een
onnoemelijk aantal dergelijke avonden zou
kunnen opnoemen.
Zelfs de kerk-concerten worden maar
matig bezocht, en dat in een stad, waar
zooveel met het geloof wordt gedweept.
Men kan er nooit genoeg van krijgen. Is
het altijd even oprecht gemeend?
Ik wil het thema „tooneei en concert"
niet verlaten, vóórdat ik „eindelijk" eens
iets ten guinste van Goes heb gezegd.
Is er een tooneei- of muziek-uitvoering
gegeven door leden, die tegelijkertijd de
eer genieten om Goesenaren te zijn, dan
mag men verzekerd zijn van een druk
bezochte zaal. Het is dan ook de moeite
waard om de uitvoeringen van O. K.
bij te wonen, evenals de concerten van
Symphonie. (Hier mag ik wel even in-
lasschen, dat m.i. te zware programma s
worden gekozen, die naet geheel tot hun
recht komen). Het is echter een feit,
dat men ook eens beroepskunstenaars wil
gaan zien, al schijnt die neiging in Goes
dan ook niet te bestaan.
Dansen behoort nu eenmaal tot de
hedemidaagsche genoegens. Men mag er
over denken, zooals de eigen overtuiging
ons dit ingeeft, het beh-oeft niet Char
leston of Black-Bottom te zijn, maar
onze bals in de eerste plaats noem ik
die van den bekenden dansmeester dpn
heer Ant. van Dam, heb ik steeds met
groot genoegen' bijgewoond. Ook hier kan
ik het niet geheel zonder critiek stellen.
Er zijn te veel kliekjes, durfdeA ook
eens met Z te dansen en het zou niet
„shocking" worden genoemd, wanneer X
zich de vrijheid nam om eens een stepje
met B te doen, er zou heel wat meer
gezelligheid zijn en de stijfheid zou ver
dwijnen.
Ja, zo o kom je van het een op het
andere, en zoo ook wij jongelui op on
zen Zondagmiddag. Ten slotte klaarde
de lucht iets op. Het was droog. Dus
wij gingen „wandelen". Ik heb dit woord
iir Goes leeren haten, omdat men ten
eerste m Goes niet lean wandelen en ten
tweede er bij droog weer drie-vierde van
het jaar geen andere mogelijkheid bestaat
om iets te beginnen dan te wandelen.
Paradox, zult gij zeggen? en toch het
is waar. Noem mij een mooie wandeling.
Het is alles even kaal en elk plekje lijkt
precies op het andere. Dat er verder
geen mogelijkheid is om iets anders te
beginnen, behoef ik niet verder uiteen te
zetten, ik refereer in dit opzicht aan
mijne bovenstaande regels met betrekking
tot kunstgenot in Goes. Waarom ben ik
het wandelen gaan haten? Heb ge wel
eens op een wandeling de achter de gor
dijnen glurende oogen op Uw rug voelen
branden, zooals ik dit maar al te dikwijls
ondervond? Ge weet: het, zonder te kun
nen zeggen waarom? Gij wordt bepraat,
„Ik zal er voor zorgen, mevrouw
Rosa verwijderde zich en ging weer
naar de dienstbodenvertrekken terug, waai'
men elkaar reeds van allerlei had toege
fluisterd.
Rita had dadelijk de deur achter Rosa
weer op slot gedaan en keek met doffe
oogen naar Carry's brief. Een verjaar
dagsverras sing voor den baron. Onder
dit voorwendsel was de brief bij haar
binnengesmokkeld
Haar eerste gedachte was den brief
ongelezen' te verbranden. Maar zij bedacht
zich. Neen 't zou beter zijn hem te lezen.
Misschien bevatte hij een verklaring
van de geheele gebeurtenis. Dan behoef
de zij die ten minste niet van haar man
aan te hooren. Daarom nam zij met een
rilling den brief op en scheurde hem
open. In een stoel neervallend nam zij
dichtbeschreven vellen uit de elegante,
verzegelde enveloppe en vouwde- ze open.
Eerst dansten de letters wild door elkaar
voor haar oogen, zoodat zij den zin der
woorden niet kon vatten, maar eindelijk
beheerschte zij zich met moeite en dwong
zichzelf tot kalmte, zoodat zij kon le
zen, wat Carry schreef.
(Wordt vervolgd).