r.
II behoort wijn hart
f1,10
N°. *28
Vrijdag A Maart I9Ü7
114® Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel,
De simpele waarheid.
SAMOS PRIMA
FEUILLETON
"J*"'
Binnenland
BIGGELAAR'S
koffie;
'r> Wereld
vani
verrukking!
Stadsnieuws
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE i COURANT
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant I I en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke rege'
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Wanneer mem tot de kerm der dingen
doordringt en de feiten in ai hun naakt
heid ziet, dan komt men soms tot frap
pante conclusies. Maar het is dikwijls
moeilijk, door al de franje en alle bij
kom stigheden van een kwestie heen te
dringen en zoo te komen tot de eigenlijke
kern. Zoo is het ook bijvoorbeeld met
het oorlogs- en vredesvraagstuk. Ernstige
zoekers, goede, eerlijke vrienden van de
menschheid en van den vrede dus, trach
ten sedert den wereldoorlog het oorlogs-
vraagstuk, met ai wat daaraan annex is,
tot zijn juiste proporties terug te bren
gen en zoo het vraagstuk klaar en duide
lijk vqor oogen te stellen. We vinden
allen, wanneer we ernstig te rade gaan
met ons geweten, oorlog en wat daaraan
vastzit, het doelbewust dooden en ver
minken van menschen zooals wij zelf zijn,
het brengen van nameloos verdriet en
schier onherstelbare moreele en physieke
schade aan menschen,, die ons persoonlijk
niets kwaad wilden, iets vreeselijks. Dat
zullen U niet alleen de pacifisten zeggen,
doch ook en vooral de stoere1 ke
rels, die vier jaren lang in de door men
schen gemaakte oorlogshei doorbrachten,
wien het gekerm der afzichtelijk verwon
den nog in de ooren klinkt, wien de ster
venskreet van hun trouwe kameraden nog,
nu nog, na tien en meer jaren, hen
in hun droomen vervolgt'.
Maar toch, wat dan te zeggen van een
gevoelen, dat tot zoo grootsche daden
van zelfopoffering leidde, de vaderlands
liefde? Daarop gaf de Emgelsche vre
de s mam Arthur Ponsomby onlangs een
interessant antwoord, toen hij zeide: De
groote behoefte van de wereld is een
nieuwe interpretatie van de vaderlands
liefde. We hebben een patriottisme noo-
dig, welke hoogste vorm niet is, te ster
ven voor zijn land, maarte leven
voor zijn land.
Etl dan stelde hij met enkele woorden
de feiten van den wereldoorlog voor
oogen, die simpele feiten, die zoo n schril
licht werpen op de nutteloosheid van oor
log, als middel om geschillen op te los
sen of recht te verkrijgen. In den. wereld
oorlog dan, verklaarde hij, hebben Frank
rijk en Engeland, later met hulp van Ame
rika, vier jaar besteed om een gemeen-
schappelijken vijand te overweldigen, om
in luxe rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
58
door
Hod wig Courths—Mahler,
„Klein, dom vrouwtje. Je kijkt me aan
als Roodkapje den boozen wolf, die haar
wilde opeten."
Zij glimlachte zuchtend.
„Ik ben niet gewend, dat je zoo ruw
tegen me spreekt."
„Dat heb ik toch ook nu niet gedaan?"
,,'t Leek me zoo, maar ik heb me
misschien vergist".
„Ja, dat heb je, Rita. Maar je wilde
weten of prins Herbert met Carry zou
mogen trouwen?"
Hij haalde zijne schouders op.
„Ik geloof het niet. Ofschoon hij bij
troonsopvolging niet in aanmerking komt,
daar de hertog zelf verscheidene zoons
heeft, geloof ik, dat de hertog zulk een
huwelijk heneden zijn stand niet goed zou
keuren. Een morganatisch huwelijk zou
alleen mogelijk zijn en daar zou Carry
nu weer te trotstih voor wezen".
Rita zuchtte glimlachend.
„Ik zou niet graag eene prinses zijn.
Maar laten we nog even tante Maria
opzoeken voor we naar het hotel gaan".
„Hebben we nog tijid? Je weet we
daarna acht jaar te besteden, om dien
weer op de been. te helpen. Inderdaad,
tot zijn meest elementairen vorm terug
gebracht, zou men de kwestie zoo kun
nen stellen. En daarbusschem ligt een
eindelooze zee van ellende, van dood,
verdriet, van smartelijk mensdhenleed. De
les, die de wereldoorlog ons heeft ge
leerd, was duidelijker, dan één te voren
en daarom kan ook terecht gezegd wor
den, dat de huidige generatie een ge
legenheid heeft, om den oorlog voorgoed
uit te bannen, zooals de meinscheid nim
mer te voren had. Een confrater van de
Chr. Science Monitor te Boston vestigde
in dit verband de aandacht op de woorden
van Woodrow Wilson, Amerika's pre
sident, vóórdat de Vereenigde Staten deel
gingen nemen aan den Europeeschen oor
log, toen deze zeide: Het Amerikaansche
volk is te „trotsch om te vechten". Waar
mede gezegd wiLde zijn ofschoon het
zóó niet werd opgenomen en aanleiding
gaf tot controversie dat een beschaafd,
denkend volk, inziet, dat door oorlog
niets wordt opgelost, dat door geweld
nog nooit eenig misverstand of geschil
op afdoende wijze werd uit den weg
geruimd, alleen maar verdaagd. En ze
ker wilde Wilson ook zeggen., dat het
Amerikaanscbe volk te „trotsch was om
te vechten", omdat het daarbij zou er
kennen, dat het niet in staat was, dat
het zoo hardleiersch was eni zoo- weinig
de Lessen van het verleden kon begrijpen,
om te beseffen, dat de éénige weg uit
geschil en wrijving is: arbitrage en ge
meenschappelijk overleg. Deze simpele
waarheid heeft de huidige generatie te
leeren en te doorgronden, dan zal men
ook gaan inzien, dat er nog een verhe
vener vorm is van vaderlandsliefde, een
uiting van het hoogste patriottisme, die
geen smart brengt door dood en verwoes
ting, doch die alleen vrede en harmonie
met zich brengt, als een onafwijsbaar
kenmerk van zijn hooge afkomst. Dat is
het patriottisme, dat ons in staat stelt,
met een goed en blij vertrouwen, onzen
tegenstander tegemoet te komen en te
pogen langs den weg der rede, door eer
lijke arbitrage, en met ter zijde-stelling
van alle chauvinistische bravour, elk ge
schil te beslechten aan den conferentie-
tafel. Nogmaals, de oorlog lost niets
op, verdaagt alleen. En er is geen ge
schil, zóó groot, dat niet door denkende
menschen, van goeden willé, langs arbi-
tralen weg tot een bevredigende oplos
sing kan wordjen gebracht. Het kan dik
wijls moeilijk zijn, de door onrecht in
het leven geroepen gevoelens van wraak
te vernietigen, niet toe te geven aan dien
kist, om met de „wapens" het recht te
niemén, dat ons onthouden werd. Daarom
is het „leven voor zijn land" ook de
hoogste vorm van vader lands bef de.
Du
re marken.
Iemand te Amsterdam heeft aangifte
gedaan dat hij vdn een onbekend persoon
zouden straks met enkele kennissen di-
neeren".
Hij keek op zijn horloge.
„Wij kunnen nog een half uurtje naar
tante Maria gaan".
Rita was gelukkig van het gevaarbjk
thema afgestapt. Maar Gunter vroeg zich
zelf af of hij' het kalm zou kunnen op
nemen als Carry met prins Herbert zou
trouwen. Hij zei bes Hst „ja" en hij wist
toch niet of dit de waarheid was. Het
terugzien van Carry had hem weer uit
zijn evenwicht gebracht.
Eenige vrienden van Gunter hadden
zijne uitnoodiging voor eene jachtpartij
aangenomen. En Rita's vader vroeg ook
eenige weken belet op Valberg.
Zoo werd 't dus, kort na den terug
keer van het jonge paar, zeer druk en
vroolijk op 't slot Valberg.
Rita nam op eene bevallige en be
koorlijke manier de honneurs van gast
vrouw waar. Het iets of wat onzekere
bij dit debuut stond haar allerliefst. Gun-
ters vrienden noemden hem een geluks
vogel en brachten de bekoorlijke gast
vrouw, als om strijd, hun hulde. Rita
nam al deze h uldebetoogingen aan met
een gemengd gevoel van vreugde en ver
warring en keek Gunter met een blij
lachje aan.
Gunter voelde zich weer zeer geluk
kig. De gedachte aan Carry verbleekte
spoedig. Hij kon het zelfs rustig aanlhoo-
ren, als zijne vrienden er over debatteer
den of t prins Herbert ernst was met
de jonge weduwe of niet.
naar hij meende een opgevouwen bank
biljet van f 10,in betaling heeft ont
vangen, dat hij dien persoon f9,80 heeft
terugbetaald,, en hem later bleek dat het
opgevouwen papiertje een waardeloos bil
jet van 100.000 Mark was.
Noodlottige dronkenschap.
De chef-monteur van de maatschappij
Electron te Breda klom, terwijl hij onder
den invloed van sterkedrank verkeerde,
in een paal van het hoogspanningsnet te
Sneek, in de onmiddellijke nabijheid van
den Leeuwarder straatweg. Boven geko
men, sloeg de jonge man een hand aan
den, draad, met het gevolg, dat hij met
geheel verschroeide hand naar beneden
sloeg en als lijk werd opgenomen.
Ontsnapt.
Dinsdagavond heeft, zoo meldt de
„Limb. Koer.", de bewaker van het huis
van bewaring te Maastricht bij zijn ronde
de ontdekking gedaan,, dat de inbreker L.
M. uit Heerlen, die vorige week te Maas
tricht voor de rechtbank wegens zeventien
diefstalen met inbraak in en nabij Heer
len bijna drie jaar tezamen tegen zich
had hooren eischen, was ontsnapt. De
man is gevlucht in gevangeniskleeren.
Bij een, onderzoek te zijnen huize bleek,
dat zijn vrouw spoorloos was verdwenen.
Vrouw in brand geraakt.
Te Amsterdam is een 70-jarige vrouw
in haar woning aan de Elandsgracht in
brand geraakt, doordat haar kleederen
in aanraking met een petroieumtoestel wa-
Av.oBlGGELAARöCg ROOSENDAAL.
Zoodra Carry's persoonlijkheid niet
haar magmetisclhen invloed op hem uit
oefende, voelde hij zich innerlijk van haar
bevrijd en hij hoopte in de toekomst ook
in haar tegenwoordigheid zijne kalmte te
kunnen bewaren. Baron Viktor Valberg
voelde zich de eerste weken op Valberg
boven verwachting behaaglijk en gelukkig.
Hij liet zich met waar genot door Rita
verzorgen, verheugde zich hartelijk over
haar geluk, constateerde met voldoening,
dat zij voortdurend knapper werd en eene
bijzofnder aantrekkelijke verschijning was
en interesseerde zich levendig voor haar
toiletten. Hij gaf haar daarbij allerlei
raadgevingen, gedreven door zijn aeste-
tisch gevoel en bracht Rita zoover, dat
zij belang begon te stellen in haar eigen
persoon, en zich volgens haar eigen smaak
begon te kleeden. Zoo leerde zij, de voor
de vrouw zoo gewichtige kunst, zich ook
in haar uiterlijk te doen gelden.
Haar vader leerde haar, heur fijne
bekoorlijkheid eenigszins te accentiieeren.
De volleerde vrouwenkenner beschouwde
zijne dochter nu eenigszins als een kunst
werk, dat hij geschapen had en waaraan
hij nog door allerlei verbeteringen, nieu
we schoonheid gaf. Gunter werd ook
telkens getroffen door Rita's uiterlijk. Hij
begon haar zelfs interessant te vindien.
Daar Rita ook nooit op geld behoefde
te zien, kon zij zich alles verschaffen,
wat haar begeerlijk leek.
Baron Viktor verwonderde er zich zelf
over, dat zijne dochter hem zooveel be
langstelling inboezemde, en zij werd liem
ARNE BORG (rechts), de Zweeds che Wereld-kampioen-zwemmer, die thans een
tournee door Nederland maakt, nu eens niet in het water gekiekt, maar terwijl
hij Zaterdagmorgen zijn kopje koffie gebruikte in de koffie-Hag-lunchroom te
Amsterdam.
ren gekomen. Zij was bezig de wasch
op te hangen, toen plotseling haar rok
vlamvatte. Over het gelheele lichaam kreeg
zij hevigé brandwonden.
In zorgwekkenden toestand is de on
gelukkige, nadat haar de eerste hulp door
de brandweer was verleend, in het Wil-
helmina-Gas thuis ter verpleging opgenomen
Goede vangst.
Het heeft er alle schijn van dat de
militaire politie op Carnavals-Maandag in
de buurt van Sittard een goede vangst
heeft gedaan. Onder Stadsbroek kwamen
twee dezer politiemannen vier personen
tegen, die, uit Tudderen komend, in de
richting Sittard gingen. De politie hield
aan en het bleken te zijn de Duitschers
J. S., A. S. en J. F. en een inwoner
van Sittard, B. De drie Duitschers wa
ren niet in het bezit van de vereisebte
pasvisa en toen die politie hen fouilleerde,
kwam er een compleet stel inbrekerswerk
tuigen, brood, kaas en arsenicum, waar
schijnlijk voor het opruimen van lastige
honden, en drie met scherp geladen brow
nings voor dien dag. Al deze voor men
schen die Carnaval gaan vieren wel wat
ongewone dingen werden door de politie
in beslag genomen en de drie Duitschers
werden opgesloten in afwachting van hun
uitzetting.
Cognacsmokkel in Limburg.
Door de kommiezen is te Kerkrade
aangehouden een pl.m. 15-jarig meisje,
dat eenige flesschen cognac frauduleus
van Duitschland naar Nederland had
ingevoerd.
Zij is, nadat de cognac was in beslag
genomen, ter beschikking gesteld van den
commissaris van politie.
Den laatsten tijd schijnt de smokkel
handel, aldus de „Limb. Koer." speciaal
in sterken drank, van Duitschland weder
welig te tieren, want aanhoudend worden
personen door de kommiezen bij die be
zigbeid gesnapt.
Treurig is het echter, dat het hoofd
zakelijk kinderen, jongens en meisjes van
10 tot 16 jaar, uit de naburige Duitsche
grensgemeenten" zijn, welke daarvoor wor
den geëxploiteerd.
liever, hoe mooier zij opbloeid<
Zijne vaderlijke ijidelheid maakte zijine
liefde grooter.
Hij had met Gunter over mevrouw
von Croner gesproken en hij, had hem
gezegd, dat zij verstandig scheen gewor
den. te zijn, sedert den dood van haar
man. Dus geloofde Viktor niet, dat het
geluk van zijne dochter nog op eenige
manier bedreigd werd.
Nadat Giunters vrienden vertrokken wa
ren, werd het weer stiller op Valberg en
het puurde niet lang meer of de onrus
tige natuur van baron Viktor ontwaakte
weer. Hij beweerde, dat hij naar de
stad terug moest om eens te zien of
alles in zijn huis nog m orde was.
Rita had gehoopt, dat haar vader tot
na Kerstmis op Valberg zou blijven. Zij
had tante Maria ook uitgenooidigd en er
zich op verheugd het Kerstfeest met al
hare geliefden te zullen vieren. Vroeger
had zij juist op dit feest het meest baar
verlatenheid en gemis aan liefde gevoeld
en zij vond, dat zij dan nu ook dubbel,
al den rijkdom aan liefde dien zij nu
bezat, moest ondervinden.
Dit alles zei zij haar vader.
Glimlachend streelde hij hare wangen.
„Natuurlijk vieren we Kerstmis met
elkaar, kindje, dat heb ik me niet anders
voorgesteld. Maar we hebben nog drie
weken, eer het zoover is. Ik kan in dien
tijd op mijn gemak mijin huis in orde
maken, eenige bezoeken afleggen en mij
aanmelden voor het komende uitgaanssei-
zoen. Maar vóór alles moet ik naar de
Goes als woonstad.
-Wie over Goes als woonstad spreekt
kan nogal eens uiteenloopende meenin-
gen vernemen en 't leek ons voor onze
lezers wel belangwekkend te lezen, hoe
hun stadgenooten uit allerlei kringen en
enkele personen die in de omgeving wonen,
daarover dachten. Tot dat doel verzonden
we dezer dagen een groot aantal circu
laires van den navolgenden inhoud:
„Wij zouden gaarne van eenige inwo
ners van Goes van verschillende standen
en richtingen, vernemen, hoe hun meening
is over Goes als woonstad. Zoudt U zoo
goed willen zijn hieraan mede te werken
en ons Uw oordeel kenbaar te maken. De
bedoeling is de antwoorden in de „Goe
sche Courant te publiceeren.
W ij zouden gaarne van U vernemen
zoowel het pro als hot contra van Goes
als woonstad. Wilt/U zoo' goed zijn ons
daarbij tevens te doen weten of wij bij de
opneming van Uw antwoord ai dan niet
Uw naam kunnen vermelden.
Met de verzekering dat Uwe medewer
king op hoogen prijs zal worden gesteld
en onder dankzegging voor de te nemen
moeite, blijven we met hoogachting, enz."
Als eerste antwoord plaatsen, we een
schrijven van den voorzitter van de „Ver-
eeniging tot bevordering van vreemdelin
genverkeer", den heer H. R. Folmer,
arts te Driewegen.
Over Goes als woonstad mag ik eigen
lijk niet schrijven, want ik woonde er
nooit. Voor ons plattelanders speelt even
wei de „koeke stad" zoon groote rol
in 't leven, dat wij steeds met de meeste
belangstelling in haar bloei deelnemen.
Misschien kan een buitenwoner ook onbe-
vangemeir over de pro en contra oordee-
len, dan een Goesenaar. In de afgeloopen
35 jaar heb ik den duffen benepen geest
van „die stille stad" van Henri Borel zien
plaats maken voor nieuwe menschen en
nieuwe gedachten. Een nieuwe stad is ont
staan, die in velerlei opzicht, in afzien-
barenv tijd de eerste in Zeeland worden
zal. En in een vooruitgaande stad moet
het, dunkt mij, goed wonen zijn.
stad om mooie kerstgeschenken voor mijne
kleine lieveling te koopen. Daarna zal
ik, kort voor het feest, mijzelf als hulp
en gezelschap op reis, aan tante Maria
aanbieden en zullen wij samen vóór de
feestdagen naar Valberg komen en ik
zal me geheel overgeven aan de betoo-
vering van het Kerstfeest. Is 't zoo.
goed, meisje?"
Rita vloog hem jubelend om zijn hals.
„Ja, zoo is 't goed. O, 't zullen heer
lijke kerstdagen worden. Ik zal zelf de
mooiste dennen in het boscb uitzoeken."
„En we zullen ze met elkaar versie
ren, tante Maria en ik zullen daarbij
helpen."
„Maar dan moet u een dag vroeger
komen".
„Goed, dat zullen wij doen".
Vergenoegd en vroolijk reisde baron
Viktor naar de residentie.
Rita kreeg 't nu heel druk. Zij wilde
er volstrekt zelf voor zorgen, dat ook
het personeel een prettig Kerstfeest zou
vieren. Reeds lang van te voren had zij
met de huishoudster vol ijver overlegd,
wat er voor al de bedienden noodig zou
zijn. Met echt huisvrouwelijke belangstel
ling keek zij toe bij het vervaardigen
van taarten en allerlei lekkernijen voor
de feestdagen en verbaasde zich er over
hoeveel kostelijke lekkernijen er onder de
handen van het bekwame keukemperso-
neel, ontstonden.
(Wordt vervolgd).
