Grinnik-Pilletjes
Ml-inVlQ-rrlt'ca Hoest-, Keelpijn-, Zenuw-, Laxeer-, +o"h"lia++ori
miJllIlalULb Hoofdpijn-, Kiespijn-, Staal-, Maag- LetUltJLLt/Il
Binnenland
Geipeogd NieuWs.
Billijk en goed zijn Mijnhardt's Geneesmiddelen. Ze worden bereid in eigen fabriek onder toezicht van een Apotheker.
Mijm man heeft geen enkele slech
te gewoonte, pochte een vrouw. Hij drinkt
niet, gaat niet uit, en is zeer goed voor
mij.
Rookt hij ook niet? vroeg een
vriendin.
Zeer zelden. Alleen, na een
lekkeren maaltijd rookt hij een sigaar.
Maar ik geloof niet dat hij twee sigaren
per maand rookt.
1Wat heeft de dokter gezegd, vroeg
een echtgenoot aan zijn vrouw, die on
gesteld was.
Niet veel. Hij vroeg mij mijn tong
uit te steken. En alles wat hij zei was:
overwerkt.
Dan moet je werkelijk je tong
wat meer rust geven. Die dokter weet zijn
zaken wel.
Rare smaak is er aan dien pud
ding, zei mijnheer.
Ja, zei het jonge vrouwtje, ik
kan het heusch niet helpen. Zoo ver
was de radio met het recept, -toen het
ineens afgebroken werd.
Jansen heeft een goedkoope ma
nier uitgevonden om zijn tweelingen school
te laten gaan.
Hoezoo?
's Morgens stuurt hij den een en
's middags den ander en hij betaalt er
maar voor één schoolgeld.
„Waarom ben ie eigenlijk vrijwilliger i
geworden?"
„Ik ben ongetrouwd, heb voor niemand
te zorgen en houd van vechten. En jij?
„Ik ben getrouwd en houd van de
vrede. Daarom ben ik vrijwilliger ge
worden".
Kareltje: „Ik wil dat boek hebben,
dat in de uitstalkast ligt: „Hoe boei ik
de mannen?"
„Maar ventje, wat moet je daarmee
doen?"
„Aan mijn vader cadeau geven op zijn
verjaardag. Hij is politie-agent
Uw hond heeft den geheelen nacht
gehuild, buurman!
Dat is een teeken, dat er iemand
doodgaat, 't Zal ine benieuwen wie t is.
Uw hond, wanneer hij vannacht
weer huilt.
Rechter: „Als je geweten zoo zwart is
als je baard, dan is het treurig me-t je
gesteld."
Beklaagde: „Als men het geweten bij
den baard ging vergelijken, zou u er heele-
maal geen op nahouden, edelachtbare.
men we, dat motlarven of eitjes mee de
kist ingaan. Want we kunnen nog zoo
veel middeltjes in de kist strooien, wan
neer de motlarven of eitjes er al in zijn,
helpt dat niet meer. Maar indringende
motten van buiten af, kunnen we op een
afstand houden, door tusschen het goed
vloeipapier te leggen, gedrenkt in een
oplossing van 25 grain kamfer in één
maatje terpentijn-spintus en één maatje
wijngeest; of er tabak, lavendel, kamfer
of naftaline tusschen te strooien. Goed
afsluiten van de koffers of kisten is ge-
wenscht. Wanneer bontmantels of zoo
als we dezen winter zooveel zagen dra
gen met bont gegarneerde mantels
opgeborgen moeten worden, dienen we
het /bont eerst goed schoon te maken, zoo
noo'dig met benzine. Verder goed uit
kloppen en met een grove kam het haar
tot op het vel uitkammen. Wanneer wit
bont smoezelig is geworden, is een goed
middel het met warme zemelen te wrij
ven. Bont kunnen we in doozen of in een
dichtgenaaide katoenen zak hangende, be
waren. Maar strooi er goed peper op. Het
is een verstandige maatregel bontwerk
elke maand weer te voorschijn te halen,
goed uit te kloppen en opnieuw met peper
bestrooid op te bergen.
Nuttige wenken.
Nu we dadelijk weer met ons jaarlijk-
sohe huishoudelijke feest, de groote schoon
maak, beginnen, is de volgende wenk al
licht van nut. Roode was, kan op kleeding-
stukken leelijke vlekken geven. Hoe U die
verwijdert? Eerst de vlek terdege met
warm water of terpentijn onder handen
nemen, om de was te verwijderen. Maar
dan is de roode vlek nog niet weg. Daar
voor gebruiken we spiritus ot eau de
cologne, waardoor de kleurstof opgelost
wordt.
Brusselsch zand, z.g. Parijsch rood,
enz. kan roestvlekken geven. Daarvoor
zit dikwijls niets anders op, dan zuring
zout.
Het veelvuldig gebruik van heete stijf
sel doet dikwijls de kleuren van bedrukte
goederen, jongensblousen, overhemdjes,
enz. enz. verbleeken. Dat veelvuldige ge
bruik is te voorkomen door het volgende.
Maak een oplossing van 25 gram Arabi
sche gom op een halve liter heet water.
Laat bekoelen, filtreer en doe het in een
flesch. Voeg een theelepel van deze op
lossing bij elke liter heete stijfsel.
Laat soep nooit hard koken, maar laat
haar zachtjes „zeuren". Want het beste
van de geur van de soep gaat verloren
door verdamping, als we ze te snel heet
maken of laten koken.
Werp aardappelschillen en leege luci
ferdoosjes niet weg. Dat is prachtig mate
riaal voor het aanmaken van fornuizen en
kachels. Wanneer U die lucifersdoosjes
nu nog vult met afval als: afgebrande
lucifers, spekzwoordjes, eindjes kaars, enz.
zult U nooit last hebben, dat Uw vuur niet
dadelijk wil branden. En het kost niets!
Een rijsttaart.
Een weinig kostbare, maar toch heel
lekkere taart maken we met: 1 ons rijst,
V2 kan melk, V2 ons boter, 5 volle eet
lepels suiker, zout, één of meer eieren
(hoogstens 3) en als U een goeie bui
heeft, nog een half ons amandelen. We
koken op de gewone manier rijstebrij,
waarin we een halve geraspte citroenschil
laten meetrekken. De amandelen worden
fijngehakt of gemalen. De boter roeren
we tot room, doen er de suiker en de eier
dooiers bij, vervolgens de rijstebrij en de
amandelen. Dan wordt dit deeg zoo luch
tig mogelijk vermengd met het stijfge
klopte eiwit. Een met boter besmeerden
en paneermeel bestrooiden taartvorm staat
gereed. Hierin gaat het deeg, waarna we
de taart in een tamelijk warmen oven
lichtbruin bakken. Dat duurt een klein
uurtje. Af laten koelen en daarna pas
op een schotel storten. Met wat poeder
suiker er over, is het een lust voor de
oogen ende tong.
De zomertijd.
De zomertijd zal dit jaar aanvangen
15 Mei en eindigen 2 October.
Animo voor Ipdië.
In verband met de vele aanvragen om
passage voor de reis van Batavia naar
Rotterdam, waardoor alle mailbooten al
langen tijd van te voren zijn volgeboekt,
zal het reserveschip van de passagiers-
vloot van den Rotterdamschan Lloyd, de
Kawi, dit jaar twee extra reizen maken.
Op die uitris vaart het schip als smei-
vrachtboot, op de thuisreis worden passa
giers vervoerd.
De eerste extra-reis is 22 Januari aan
gevangen. Het schip is 20 dezer Point
de Galle gepasseerd. Op 5 April vertrekt
de Kawi ais passagiersschip van Batavia.
Den llclen Juni vangt de tweede reis aan.
Waarschijnlijk zal het schip het volgende
jaar weer twee zulke extra-reizen maken.
Inmiddels zal dan het nieuwe motor-mail
schip, de Sibajak, in de vaart zijn ge
bracht.
Naar het „Vad." verneemt, zal de Si
bajak, welke bij de Maatschappij De
Schelde in aanbouw is, waarschijnlijk in
Februari 1928 de eerste reis gaan maken.
Wat de spoorwegen
opbrachten.
De geschatte ontvangsten van de maand
Januari 1927 (incl. die der geëxploiteerde
spoor- en tramwegen), bedragen: van rei
zigers f5.637.260, bagage f98.600, brief
en pakketpost f 35.000, goederen
f5.104.000, levende dieren f 183.590 en
van diversen f446.700, totaal f 11.820.150
tegen in Januari 1926 f 13.273.772. Gemid
dield aantal kilometers in exploitatie van 1
Januari af 3640 (v.j. 3645). Ontvangst
per dagkilometer f 104.75 (v.j. f 117.48.)
Werkloosheid-kostgeld.
De jongste aflevering van het maand
schrift van het centraal bureau voor de
statistiek bevat een overzicht van de uit
gaven van het rijk en van de gemeenten
verband houdende met de werkloosheid.
De uitgaven van het rijk beliepen in
1925 f5.031.600. Hiervan moeten in min
dering worden gebracht f 239.700 aan voor
schotten, verleend ten behoeve van de
werkloozenkassen. Voor werkverruiming
werd besteed f2.925.800, wachtgeldrege
lingen f 18.800, werkloosheidsverzekering
f 1.813.800 f239.700), verplaatsing
van arbeidskrachten f31.500 en steun aan
crisiswerkloozèn f241.600. Voor 1926 zijn
de totale uitgaven voor deze doeleinden
geraamd op f 5.783.000.
Aan wachtgeldregelingen, werkloosheids
verzekering en verplaatsing van arbeids
krachten gaven de gemeenten in 1925 in
totaal uit f 1.765.700, nl. resp. f37.400,
f 1.700.900 en f27.400. Voor 1926 was
geraamd f 1.670.100.
Uitvoer van vleesch.
De eerste maand van dit jaar heeft,
wat den vleeschuitvoer betreft, niet slecht
ingezet. Het nieuiwo afzetgebied blijkt
voor ons versch vleesch voldoende belang
stelling te behouden. Niet alleen toch dat
belangrijke hoeveelheden' werden gekocht,
maar het geschiedde tegen stijgende prij
zen. Voor versch varkensvleesch had
vooral Frankrijk wat meer interesse dan
in langen tijd het geval was, en dit land
bleef ook flinke hoeveelheden schapen
vragen. Voor kalfsvleesch is Duitschland
onze voornaamste afnemer. Jammer dat
bet hooge invoerrecht, 37.50 mark per
100 kilo, een groote belemmering vormt.
De fabricage en uitvoer van bacon
blijven onverminderd voortgaan. Toch is
cleze handel uiterst speculatief. Een flin
ke prijsstijging in de eerste helft van
Januari heeft geen stand kuinnen houden.
Emmen's financiën.
Woensdagmorgen werden in den ge
meenteraad van Emmen de algemeene be
schouwingen over de begroeting voort
gezet en beëindigd.
De wethouder van financiën, de heer
De Gorter, besprak nogmaals de finan-
cieele positie der gemeente en wees erop,
dat men licht geneigd is deze overdreven
slecht voor te stellen. Hij toonde aan,
dat van alle Drentsche gemeenten Emmen
op twee na het laagste schuldencijfer per
hoofd der bevolking heeft en wel f27,50.
Gezien echter het abnormale lage inko
men per hoofd, mag niet worden voort
gegaan met het belasten van den kapitaal-
dienst. Kapitaalvorming is vooral in deze
streek noodzakelijk en de belastingen mo
gen niet zoodanig worden opgevoerd, dat
deze kapitaalvorming onmogelijk is. Er
is alle reden om bij de regeering op
steun aan te dringen.
De raad zal zeer waarschijnlijk Dins
dag a.s. over de begrooting stemmen.
Heimwee naar de gevangenis.
Bij de politie te Hengelo meldde zich
een man aan wegens diefstal van een rij
wiel.
De man deelde mede, dat hij zich' zelf
aanmeldde om weer in de gevangenis te
Arnhem te komen, waar hij reeds zes
malen langer en korter tijd haddoor
gebracht. Het beviel hem er zóó goed,
dat hij met een paar kameraden, die
dezer dagen zullen ontslagen worden, had
afgesproken, dat ze binnen drie maanden
allen weer te Arnhem in de gevangenis
zouden zijn. Het beviel den man daar bij
zonder goed en hij voelde zich in de maat
schappij niet thuis. Ze haddien het er zeer
gezellig; één dag per week wandelen en
de overige dagen brachten, ze menig uur
tje keuvelend en pratend door.
Verstekelingen beroofd.
Twee Italianen, die van het land van
Mussolini naar de nieuwe wereld wilden
verhuizen, hebben op gevoelige wijze aan
den lijve en in hun beurs ervaren, welke
risico's er verbonden zijn aan een reis
als „blinde passagier" naar Amerika.
Zij gingen in Genua in op een aanbod
van een landgenoot, die hen voor 4500 lire
(ongeveer f475) naar Amerika wilde hel
pen. Na aankomst aldaar zouden zij nog
140 dollar moeten storten. Met hun land
genoot gingen de twee mannen naar Rot
terdam. Daar maakten zij kennis met
een anderen landgenoot, met wien een
overeenkomst werd gemaakt om hen tegen
betaling van 100 dollar aan een schip te
helpen, eveneens op conditie, dat 11a aan
komst in Amerika nog 140 dollar zal
worden betaald. Vervolgens kwamen zij
in connectie met een Amerikaan, opva
rende van een schip, diat naar Amerika
zou vertrekken. Op 17 Februari werden
zij per auto naar een der havens gebracht,
met behulp van den Amerikaan werden
zij onder het ruim van een daar liggend
schip verborgen. De Italianen gingen daar
slapen in een vertrekje, waar eenige ma
trassen lagen. Des nachts werden zij ge
wekt door gestommel. Twee kerels dron
gen het vertrekje binnen en sloegen hen
op het hoofd. Nadat de Italianen buiten
kennis geraakt waren, stalen de indrin
gers hun. portefeuiLle met f 300 benevens
nog een horloge. De twee arme drom
mels waren er zoo naar aan boe, dat zij
zij niet konden, vluchten. Versuft bleven
zij liggen tot den volgenden dag, waar
op het hun, gelukte onopgemerkt van boord
te komen,.
Zij begaven zich naar het Italiaansche
consulaat en vertelden daar hun lotge
vallen. De consul stelde zich in verbin
ding met de politie. Het onderzoek, dat
werd ingesteld, leidde naar het Ameri
kaan sche schip „West Apan", dat in de
Lekhaven lag. De centrale recherche ar
riveerde daar juist op het oogenblik, dat
het schip vertrekken zou.
De kapitein, die van het geval in ken
nis werd gesteld, liet de bemanning aan
treden. De Italianen konden daaronder
niemand herkennen als de daders. Er
ontbrak evenwel op het appèl een sto
ker, die juist op het laatste oogenblik
stomdronken aan boord kwam. De twee
beroofde mannen herkenden daarin den
Amerikaan, met wien zij hadden kennis
gemaakt De „West Apan" is vertrok
ken zonder haar stoker en deze laatste
is in plaats van op zee in het hoofd
bureau van politie uit zijn roes ontwaakt.
Hij is vandaar reeds naar het Huis van
Bewaring overgebracht. De twee mede
daders worden nog gezocht.
Die beide Italianen gaan als vreemde
lingen zonder middelen van bestaan naar
hun Land terug.
Mussolini als schoolmeester
Sedert Mussolini de leiding van een
klasse van 35 schoolkinderen opgaf om
het leiderschap over 40 millioen land-
genooten te aanvaarden» heeft zijn mee
ning omtrent de middelen tot het berei
ken van discipline zich grondig gewij
zigd. In het schoüLarclvief van het dorpje
Gualtieri aan de Po, is n.l. een rapport
gevonden, hetwelk Benito Mussolini, in
1901, toen hij nog onderwijzer op de
volksschool was, aan dien burgemeester
over het schooljaar heeft uitgebracht. „De
discipline onder mijn leerlingen", zoo zegt
hij daarin, „h,eb ik steeds met de een
voudigste middelen bereikt door belang
stelling op te wekken. Hetgeen men met
dwangmiddelen verkrijgt is geen discipline.
Zij onderdrukken de individualiteit en
kweieken een bedroevende gezindheid. De
onderwijzer moet de oorzaken van het
kwaad uit den weg ruimen om niet te
moeten onderdrukken
Sindsdien heeft de Duce het geweld
als heelmiddel aangeprezen en herhaalde
lijk verklaard, dat hij gehoorzaamheid
verlangt door liefde en anders door ge
weld. Een goed onderwijzer schijnt hij
in tusschen niet te zijn geweest, het vak
liet hem tamelijk onverschillig. Hij zegt
tenminste in zijn rapport met een lichte
ironie, dat het schoolbezoek weliswaar
niets te wenschen overliet, dat de school
in de achting der massa stijgt, maar dat
de koatelooze voeding der kinderen daar
aan roet vreemd is!
Over de examens spreekt Mussolini op
een wijze, welke alle tegenstanders de
zer veel-gesmade instelling uit het 'hart
gegrepen moet zijn. Hij meent dat de
kennis niet naar het examen kan worden
afgemeten. „Waarom? Omdat de exa
mens, zooals zij heden ten dage ge
schieden, het weinig paedagogische ka
rakter van een Godsoordeel hebben aan
genomen, en niet zelden de Leeraren zich
naast de kinderen aan dezelfde Godin
toevertrouwen: het Geluk".
Ten slotte wenscht Mussolini, dat het
in zijn school gebruikte leesboek zal wor
den afgeschaft, omdat het opgesmukt en
kwezelend-vroom is 1
De w o.n <1 e r 1 jj k e stad.
Hoe ongelooflijk het ook moge klin
ken: zoo'n stad bestaat! En niet in een
afgelegen, hoekje van Siberië of in de
binnenlanden vain China of Achter-Indië,
maar in het filmland bij uitnemendheid,
in Amerika. Die merkwaardige stad heet
Brookline, is in de nabijheid van Boston
gelegen, heeft 47.000 inwon/ers en den
naam de rijkste stad van die Vercenigclc
Staten te zijn.
Brookline heeft nog nooit een cinema-
theatar bezeten. In 1921 werd bij volks
stemming met een overweldigende meer
derheid het besluit genomen, dat in Brook
line geen cinema's mogen zijn. Vóór dien
hadden lp' wel eens voorstellingen plaats
iin een gehuurde zaal.
Ouders, onderwijzers en geestelijken
aller godsdiensten meenden, dat het voor
de schooljeugd veel beter was dat er
geen bioscopen waren.
Wel een zeer bijzonder radicaal mid
del om de jeugd het bioscoopbezoek te
verhinderen!
En zoo kan Brookline er zich op
beroemen dat er reeds meer dan vijf jaar
geen bioscoopvoorstelling plaats vindt.
Vroolijke manskieeren.
Een man van de Btf taf heeft met een
kleerenmaker in het Westend gesproken
over de vraag, of het mogelijk zou zijn,
de mannen ertoe te krijgen vroolijker
gekleurde stoffen te dragen. De man was
zwartgallig. „Een tijd lang", zeide hij,
^hebben wij moeite gedaan om onze
klanten over te halen pruimeblauwe,
steenroode, lavenderkleurige en paarse
stoffen te dragen. Zulke tinten worden
gedragen, maar niet veel. De gewone
Engelschman blijft de tinten trouw, die
al zoovele jaren lang gedragen zijn
Zakenmenschen geven de voorkeur aan
zwart buis en vest en streepjesbroek en
het zou heel wat moeite kosten, dit eruit
te krijgen. En mannen met smaak zullen
ook altijd blauw en tweed blijven dragen".
Daarentegen kondigt James Weddïe, de
voorzitter van den Nationalen Bond van
Marchand-taileurs, een nieuw offensief
met vroolijke stoffen aan. De voorjaars
mode zal, volgens hem, meer kleuren te
zien geven dan ooit. Twee nieuwe tinten
zijn «zonneschijngeel* en „druifpurper*.
Een brufaal stukje.
Gisternacht tegen 12 uur haalde een
man, die zich reeds eenigen tijd in de
hal van het Potsdammer Station te Berlijn
op eenigszins verdachte manier had op
gehouden, plots een revolver te voorschij,
op het oogenblik dat de ambtenaar van
het loket „Kaartjes naar het buitenland*
zijn ontvangsten samenpakte om ze naar
de brandkast te brengen. De man loste
eerst een schot in het wilde, sloeg met
het handvat van den revolver de loket-
ruit in, en griste de tasch met gelds
waardig papier uit handen van den ont
hutsten ambtena'ar, die in zijn andere
hand een zak zilver hield. Ofschoon
onmiddellijk een paar andere beambten
den roover trachtten tegen te houden,
loste deze nog een paar „sehrikschoten"
en ontkwam. De buit bedraagt eenige
duizenden mark.
Een 80-jarige moordenaar.
Dat het in het leven wonderlijk kan
loopen wie zal het ontkennen, maar
dat men op zijn tachtigste jaar nog een
moord kan 'plegen, zal zelfs de moorde
naar wel niet voor waarschijnlijk hebben
gehouden. Toch heeft dit feit zich voor
gedaan in een dorpje dicht bij Menton.
Een grijsaard van tachtig jaar bewerkte
daar een stukje grond, toebehoorend aan
een vrouw. Maar hij deed dit werk niet
meer naar den zin der eigenares en kreeg
zijn ontslag. Hierover ontstak de oude
man zoozeer in woede, dat hij de vrouw
met vier messteken doodde. Een man, die
vjpi deze daad getuige was, bracht hij
twee gevaarlijke steken toe, waarna hij
zich zelf den slagader van de linkerpols
doorsneed. De mannen zijn in eeu zieken
huis opgenomen.
Handel in bedwelmende
middelen.
Sedert eenigen tijd had de Fransche
recherche vernomen, dat verschillende
vreemdelingen zich in Frankrijk schuldig
maakten aan een uitgebreiden handel in
bedwelmende middelen. Men had hun
tegenwoordigheid opgemerkt te Nice, te
Marseille, te Bordeau en onlangs te Parijs,
waar zij in talrijke dansgelegenheden hun
gevaarlijke koopwaar sleten. Dezer dagen
werd een hunner in z'n woning te Parijs
gearresteerd; het was de 45-jarige Victor
Tetens, afkomstig uit Bitche (Lotharingen),
die voorgaf ingenieur te zijn en voorma
lig Duitsch officier was. Tetens ging her
haaldelijk naar Sarraguemines (Lotharin
gen) om er zich van cocaïne te voorzien,
die hem in pakjes van 5 K.G. werd ter
hand gesteld door zekeren Karei Muller,
68 jaar oud, afkomstig uit Celle bij Han
nover, een oud-ingenieur die te te Dil—
lingen (in het Saargebied woonde. Deze
was zelf weer tusschenpersoon van eeu
ander Duitsch oud-officier, Stenger ge-
heeten, handelaar te Saarbrüchen en van
den vertegenwoordiger van chemische
producten Baillard te Dillingen. Beide
laatsten waren geen onbekenden van de
Fransche politie, die bevelschriften tot
aanhouding tegen hen had uitgevaardigd,
doch daar zij nimmer het Saargebied
verlieten, waren zij er in geslaagd aan
de Fransche justitie te ontkomen.
Tetens werd juist op het oogenblik
aangehouden dat hij een nieuwe reis naar
Sarreguemines wilde ondernemen. Twee
politie-ambtenaren gingen er in zijn
plaats heen,onderhandelden met Muller,
die hen voor bona fide klanten hield en
hun bij wijze van monster 500 gram
cocaïne gaf, zich sterk makend tot een
maximum van 500 K.G. te kunnen leveren.
De politie-ambtenaren namen de monsters
mitsgaders Muller zelf meedeze bleek
in het bezit te zijn van een recju van een
bankdepot groot 80.000 francs, zijnde de
prijs van een K.G. cocaïne, dat hem
binnenkort door Stengier en Baillard
moest geleverd worden.
Muller is ter beschikking gesteld van
het parket van Sarreguemines, waarheen
Tetens binnenkort zal worden overge
bracht. Baillard en Stengier zullen door
de autoriteiten van het Saargebied worden
aangehouden.
Drie kousen in een paar.
In Amerika verkoopt men tegenwoordig
de dameskousen niet meer per paar, maar
bij de drie. De bedoeling is, dat de dames
de derde kous meenemen om in geval van
nood aan te trekken, Het gebeurt n.l.
nogal eens, dat in de ragfijne kousen een
steekje los raakt en dan is het gemakke
lijk een extra-kous in dezelfde kleur bij
zich te hebben. Bovendien behoeft men,
als men een reservekous bezit, niet da
delijk beide kousen af te danken als er
een in het ongereede geraakt. Men ver»
wacht, aldus de „N. R. Ct.B, dat deze
nieuwe mode ook wel spoedig in Enge
land ingang zal vinden en vandaar wel
naar het vasteland zal overwaaien.
Geheimzinnige verdwij»
n i n g.
Dezer dagen had een bediende van een
bank in de Brusselsche bovenstad, wo.
