U behoort mijn hart
Hoest-
N°. 22
Vrijdag 18 Februari 1927.
111°. Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel.
Vrede en Vrienden.
JSAMOS PRIMA1"
n
FEUILLETON
«kMÜNHARDTS
tabletten
Broj&efcifim
'ABONNEMENT.
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESdE
UitgaveNaamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20. elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag."
Vele oorlogen komen tot
stand» omdat geen der bei
de partijen eigenlijk goed
weet, hoe toe te geven in
een geschil, zonder zich te
vernederen. Elihu Root.
Het werk van den vrede groeit gesta
dig, ondanks misprijzend gebaar van lie
den, die er een sport van maken, alle
mogelijke kleine controversies op te die
pen en aan te dikken, om dian ten slotte
met pathos te kunnen zeggen: „Ziet ge
wel? Dat riekt weer naar oorlog, van
daag of morgen is het weer mis. De
menschen veranderen nooit!"
En toch groeit het werk van den vrede.
Want het is nu wel heel gemakkelijk om
met dergelijke goedkoop© wijsheid die
tenslotte niets anders dan holle dwaas
heid is te schermen, maar daarmede
weerlegt niemand de groote glorieuse fei
ten, die wijzen op een enorme groei van
het vredeswerk. Maar nog te weinig be
seft men over het algemeen,, welk een
aanzienlijk aandeel, de vrouw in deze
grootsche taak heeft. We erkennen na
tuurlijk allen, dat de tijd van achter
stelling der vrouw vrijwel voorbij is. We
zijn wel zoo verlicht, dat we het weinig
eervolle en verheffende voor ons zelf gin
gen inzien, dat in een ongemotiveerde ver
nedering van de vrouw gelegen was. Maar
toch, velen zijn nog dikwijls geneigd
het is waar, niet de besten onder ons
met iets beschermends, iets neerbuigends,
iets denigreerends in hun toon te spreken
over het werk, door vrouwen tot stand
gebracht. Waarbij ze dan kortzichtig uit
het oog verliezen-, dat wij mannen het dan
toch nooit verder brachten tot voor
zeer kort dan de oplossing van inter
nationale geschillen door gewapend ge
weld. Hetgeen niets anders was dan een
erkenning van onmacht om langs den weg
van rede en overleg tot overeenstemming
te komen. Maar in het groote vredes
werk nemen de vrouwen een belangrijke
plaats in. De vrede vond in haar zijn
vurigste voorstanders, de oorlog in haar
zijn felste vijanden. Groote mannen» wier
namen onsterfelijk zullen zijn in de we
reldgeschiedenis hebben al hun welspre
kendheid en hun geestesgaven in dienst
gesteld van den vrede. De Volkenbond
is daarvan een monument. Maar nooit
zag de wereld een. zoo grootsche betoo-
in luxe rietverpakking
f1,10
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
52
door
Hod wig Courths—Mahlor.
Met opzet hadden mevrouw von Trons-
feJid, noch Rita's vader er iets van ge
schreven.
Een dier officieren zei tegen Gunter:
„Met mijnheer von Croner schijnt 't er
na zijn ongeval niet best uit te zien. Heb
jij iets anders over hem gehoord, Gunter?"
Deze keek hem getroffen aan.
„Mijnheer von Croner? Wat is hem
overkomen? Wij hebben er niets van ge
hoord. Wat is er gebeurd?"
„Goeie hemel! Heb je er dan niets
van gehoord? Nu ja jonggetrouwden
leven in den zevenden hemel en weten niet
niet meer. wat er op de wereld gebeurt.
Dus je weet niet, dat mijnheer von Cro
ner na je bruiloft op weg naar huis door
een beroerte werd getroffen?"
Rita keek hem met groote, verschrikte
oogen dan.
„O, hoe vreeselijk!"
..Weet je, hoe t met hem igaat?
vroeg Gunter zijn vriend.
„Hij is geheel verlamd en van «zijn
spraak beroofd. Zijn mooie vrouw, ge
holpen door haar moeder, verpleegt hem
ging voor vrede en arbitrage, als door
vrouwen ontwikkeld werd, jongstleden zo
mer in Engeland, toen ze van dorp tot
dorp, van stad tot stad trokken, in één
lange kruistocht voor vrede, overal de
principes van vrede en arbitrage uiteen
zettend. Er ging iets verhevens uit van
deze actie der vrouwen, omdat deze het
stempel droeg van onbaatzuchtige, zelf
opofferende liefde: het symbool van de
Vrouw. Met de „bevrijding" van de
Vrouw, miet de erkenning van haar min
stens even groote bekwaamheid tot in
zicht en oordeelvorming, en van haar
rechten, is een machtig element gekomen
in de groeiende beweging van den vrede.
Want wie zal den invloed durven ont
kennen van een conferentie, zooals die
voor enkele maanden in Washington plaats
bad, met als doel oorlogen uit de samen
leving te verbannen, wanneer men weet,
dat deze conferentie de kolossale eenheid
achter zich had van 8 millioen vrouwen?
Dat daar 900 afgevaardigden, vertegen
woordigsters van negen samenwerkende
vrouwenorganisaties van verschillenden
aard, de meening kwamen vertolken van
minstens 8 millioen Amerikaansche vrou
wen! De grootste en meest gezaghebben
de personen op internationaal politiek ge
bied hebben daar de verschillende pro
blemen besproken. En de presidente,
mrs. Carrie Chapman Catt, stipuleerde
kort en duidelijk: „De oorzaak van oor
log is vrees. De naties vreezen niet al
leen voor haar voortbestaan, maar ze
vreezen ook hun gewoonten op zij te
zetten bij het oplossen van haar geschillen.
Zo hebben altijd oorlog gevoerd, om ge
schillen op te lossen. Daarom gaan ze
voort oorlog te voeren, in plaats van lo
gica en rede op haar problemen toe te
passen. Het geneesmiddel is een systeem
van verdragen, tusschen de naties opge
bouwd, waarbij zij beloven haar interna
tionale geschillen aan arbitrage te
onderwerpen, en zich verbinden zich bij de
uitspraak der arbitrage neer te leggen".
Allen die het wel meenen met den
vrede, kunnen er zich over verheugen dat
de vrouw meer en meer de plaats gaat
innemen, waarop zij recht heeft in het
maatschappelijk leven. Want overal waar
de vrouw verschijnt, toont zij zich- een
goede, dappere vriendin van den vrede,
Zelfs in China, waar de vrouw eerst se
dert heel kort begint te ontwaken en zich
vrij maakt uit haar onwaardige positie
van onmondige, waar nog tot op den hui-
digen dag polygamie en vrouwenhandel
openlijk plaats vinden, is naast „bevrij
ding" van de vrouw, de bevrijding van
alle onderdrukte volken, en vrede, de
grondtoon.
De vrede heeft sedert enkele jaren een
machtige, krachtige, steeds in aanzien en
invloed toenemende bondgenoot gekregen.
Die bondgenoot is: de vrouw.
MEDISCHE RUBRIEK.
Insuline.
Eenige jaren geleden is men er in ge
slaagd uit de alvleeschklier een stof te
bereiden, het insuline, dat aan den sui-
met veel zelfopoffering. Er schijnt heel
weinig hoop op genezing te zijn".
„O, die arme mevrouw von Croner",
zei Rita vol medelijden. En in -stilte
speet het haar, dat zij op - haar trouwdag
zich eenigszins van Carry had terugge
trokken. Den volgenden morgen, na het
ontbijt, zei Rita:
„Ik moet je een half uurtje alleen la
ten, Gunter. Ik ga even naar -den schrijf-
salon".
Hij kuste teeder haar lief, slank handje.
„Aan wien ga je schrijven? Aan papa
of aan tante Maria?"
Zij schudde glimlachend haar hoofd.
„Aan geen van beiden, maar aan -me
vrouw von Croner. Ik vind 't-zoo vreese
lijk, dat haar zoo'n ongeluk heeft getrof
fen. Ik mocht mijnheer von Croner niet
graag lijden, maar nu hij zoo ziek is,
heb ik toch erg met hem te doen. Ik
wil even een woordje aan mevrouw Car
ry schrijven".
Eene lichte schaduw gleed over zijn
gelaat. Zij merkte het en vlijde zich te
gen hem aan.
„Dat mag je me niet beletten, Gun
ter; al heb je ook iets - tegen mevrouw
von Croner, nu is zij ongelukkig en heeft
recht op onze deelneming."
Vol teederheid streek hij over haar
hoofdje. Zooals reeds zoo dikwijls kwam
de wensch in hem op, Rita-alles te zeg
gen, wat er tusschen hem en Carry ge
weest was. Maar hij vreesde altijd weer
haar jonge, reine ziel met zulke droe
Doos 50 d
Keelpijntabletten 30 en 60 ct
femhm rij apoth. en drogisten
kerzieke het vermogen teruggeeft, sui
ker en zetmeel te verbranden. Het be
zwaar van (bet insuline ligt in bet feit,
dat tot heden alleen onderhuidsche in
spuitingen gevolg hadden en dat de hoe
veelheid in te spuiten insuline in ieder
geval precies moet bepaald worden. Spuit
men te veel insuline in, dan treden ernsti
ge verschijnselen op; geeft men te weinig,
dan helpt het niet. Het insuline wordt
bovendien alleen in meer gevorderde ge
vallen toegepast; bij begingevallen is het
meestal voldoende het dieet te regelen,
zóó dat juist zooveel koolhydraten wor
den genuttigd, als het lichaam nog kan
verbranden. Daar een mensch nu eenmaal
een bepaalde hoeveelheid energie in zijn
voedsel noodig heeft, moet de suikerzieke
vaak deze energie uit vet of eiwit krij
gen en het is niet altijd gemakkelijk me
nu's samen te stellen, waarin de koolhydra
ten grootendeels ontbreken en die toch vol
doende energie aan het lichaam toevoeren.
Voor een tiental jaren heeft E. Grafe
gevonden, dat vele diabetici nog' wel in
staat zijn gebrande suiker, caramel, te
gebruiken in hun lichaam. Nu is caramel
een bittere stof en het is niet goed moge
lijk groote hoeveelheden gebrande suiker
dagelijks te nuttigen.
Deze ontdekking is in den laatsten
tijd verder uitgewerkt. Allereerst heeft
men in Zwitserland de chemische natuur-
van de zoogenaamde caramel nader onder
zocht en gevonden d^t dit een zeer inge
wikkelde stof is, die op zijn minst in drie
verschillende stoffen is te scheiden. Het
bleek nu mogelijk ook nog andere produc
ten uit suiker door verhitting te maken
dan het gewone caramel. Verhit men sui
ker n.l. in het luchtledige, dan kan men
een stof krijgen, het Saccharosan of Mel-
litose, die lang niet zoo bitter is als de
Caramel. Het Saccharosan' is een geel
poeder, dat bij 9496 gr. smelt en in
water goed oplosbaar is. Met deze stof
heeft men in Duitschland onderzoekin
gen gedaan op normale menschen en op
diabetici en gevonden dat het Saccharo
san inderdaad veel beter dan de gewone
suiker door diabetici wordt verdragen.
Het kan bij den normalen en bij den dia-
betischen mensch als energie bron dienee,
en het kan dus inderdaad als voedsel aan
vele diabetici worden toegestaan. Het is
natuurlijk een aparte kunst uit deze tege
lijk zoet en bittersmakende stof een goed-
smakend voedsel te vervaardigen, maar ook
dit is den Duitschen onderzoekers gelukt.
Worden deze onderzoekingen bevestigd,
dan zal het leven van onze diabetici
er weer wat gemakkelijker en aangena
mer door worden» vooral als de prijs
van het product niet te hoog is.
vige dingen te bezwaren. Haar onbevan
genheid mocht niet verstoord worden. Bo
vendien stuitte het hem tegen de borst
Carry aan te klagen en haar karakter
bloot te leggen en zoo zweeg hij ook nu.
„Ik zal 't je zeker niet beletten, lief,
klein vrouwtje. Wat zou ik ooit kunnen
weigeren, als je me zoo aankijkt.'
Zij sloeg haar arm om zijn hals en
legde haar wang tegen de zijne.
„O, Gunter mijn hart is dikwijls
te vol van geluk, dat je zooveel van me
houdt. Als ik nu aan vroeger denk, kan
ik 't haast niet meer gelooven, dat ik de
zelfde Rita ben, die dikwijls hopeloos
verlangde naar een beetje liefde. En nu
ben ik zoo rijk. Tegen den donkeren ach
tergrond van het verleden, komt het he
den nu zoo schitterend uit. Als ik ooit
weer uit deze warme atmosfeer van lief
de en goedheid terug moest in het koude
leven zonder liefde van vroeger dat
zou ik niet kunnen verdragen dan zou
ik v©el liever sterven dan moest ik
sterven".
Maar, lieveling, hoe kom je aan zulke
dwaze gedachten", zei hij vol teederheid.
Zij keek glimlachend naar hem op
dat bekoorlijke, gelukkige lachje, waarin
altijd iets van ontroering trilde, miste
nooit zijne uitwerking op Gunter. Rita
werd daardoor in zijne oogen veel mooier
en bekoorlijker en het wekte in zijn hart
een sterker, inniger gevoel voor haar. Dat
Rita hem dierbaar was» wist hij. Maar hij
voelde toch niet voor haar. wat hij voor
SCHOOL EN KERK.
Ds. Kersten over het
man - w ij f
Heeft een kerkeraad de bevoegdheid
hiet afleggen van belijdenis te weigeren aan
jeugdige vrouwelijke leden, die naar de
mode van den tijd gekleed gaan en het
haar afknippen? Deze vraag is gesteld
aan het Tweede Kamer-lid ds. G. H.
Kersten, predikant van de Gereformeerde
Gemeente te Rotterdam. In „De Saam-
binder", correspondentieblad der Gerefor
meerde Gemeenten in Nederland en
Noord-Amerika, geeft ds. Kersten het
vo lgende ant woord
„In deze vraag wordt gewezen op de
toenemende zedeloosheid van dezen tijd,
die sterk ook spreekt in gewaad en haar
mode van het vrouwelijk geslacht. Ja
ponnen worden tot de borsten uit- en
tot de knieën afgesneden en als ware
dit niet genoeg, het haar, het sieraad
dier vrouw, wordt kort geknipt ais dat
van den man. Langzamerhand, én de
laatste jaren steeds sterker werd het ty
peerend vrouwelijke door de vrouw zelf
afgelegd; een soort man-wijf wordt ge
kweekt. De vrouw boet haar eere in;
zij verlaagt zich' zelve; zij werpt zich
ten slotte te grabbel voor den welluste
ling. En te erger, is dit zich straks wre
kende bedrijf bij degenen, die onder de
Waarheid verkeeren.
De vraag of zulken zullen worden toe-'
gelaten tot het afleggen van belijdenis,
tot het vol gebruik van de rechten door
de kerk haren leden geschonken, is niet
vergeefs. Wij weten het, er is kaf en
koren in de kerk; het zijn niet allen door
God veranderden, die belijdenis afleggen.
En wij kunnen bij de belijdenis die be
keering niet eisohen; dat willen wij ook
niet. Doch wei is te eischen, dat er bij
de kennis van, hoogachting voor de waar
heid zij en conscientieele overtuiging van
de rechte belijdenis. Bij het afleggen van
belijdenis hebbe men te beloven, de we
reld te verzaken. Indien nu geen overtui
gend bewijs gegeven wordt, dat die be
lofte in ernst wordt afgelegd, hoe zal de
kerkeraad dan met vrijmoedigheid tot de
belijdenis toelaten? Met name ook, zoo
korte rokken en geknipte haren het meis
je teekenen; zoo lust tot de werelcl en
haar dwaze te verfoeien mode spreken
uit haar voorkomen, kan zij dan in waar
heid „ja" antwoorden, of heeft zij een
leugen in haar rechterhand
Het wil mij voorkomen, dat de ker
keraden dit geval, de mode van den tijd,
ernstig hebben onder het oog te zien, en
in het belang der kerken den vasten re
gel hebben te stellen en beleend te maken,
dat zij, die in hun gewaad toonen de
wereld lief te hebben en te volgen, niet
zullen toegelaten worden tot het afleggen
van belijdenis.
Vooral ook op de cafcechisatiën wijze
men op dit ernstig kwaad; en bij het
huwelijk, dat in de kerk gesloten wordt,
hood© men de lijnen strak. De kerk pro
testeer© metterdaad tegen de mode, die
der vrouw zoo onteerend is".
Aldus ds. Kersten. Of het helpen zal?
Carry had gevoeld, toen hij nog in haar
geloofde. En dikwijls verlangde hij vurig
naar dat sterke, allesoverheerschend ge
voel, dat hem, als op vleugelen, boven het
alledaagsche leven had opgeheven. Waar
om kon Rita dit gevoel niet in hem op
wekken? Het kwelde hem soms, dat dit
niet het geval was. In zijne droomen kwam
soms dit zalig, bedwelmend gevoel over
hem. En als hij uit deze droomen ont
waakte, was 't hem als ontbrak aan het
tegenwoordige, die zoete betoovenng, om
zijn geluk volmaakt te doen zijn.
Hij moest zichzelf bekennen, dat het
niet de echte allesoverheerschende liefde
was, die hij voor Rita gevoelde. Hij ge
loofde, dat hij zoo n lief de nooit meer zou
ondervinden. Rita was hem dierbaar
zeker, maar hij verbeeldde zich-, dat
hij haar nooit tot vrouw begeerd zou heb
ben, als haar vader hem niet op die ge
dachte had gebracht. Dat drukte hem
en maakte hem tegenover Rita soms ge
dwongen, ofschoon hij alles deed om haar
gelukkig te maken en het hem ontroerde
en verrukte tevens, haar zoo stralend ge
lukkig te zien. Daarbij kwam nog, dat
de gedachte aan Carry hem kwelde. Altijd
weer zag hij hare hongerige, smeekende
oogen voor zioh, zooals hij- die t laatst
bad gezien. Hij zag er tegen'op haar
weer te ontmoeten en hij< zou pas gdheel
van haar los komen, als zij zijn weg
niet meer kruiste. Dat was echter met
mogelijk bij de dichte nabijheid van Cro-
nersheim en Vplberg.
„Wat doe Je voor je hoest?" Niets?
Dat is al erg onverstandig. Als Uw bron
chitis chronisch is geworden begint de
ellende pas goed. Vanzelf zal die hoest
niet overgaan. Waarom nu niet bijtijds
een krachtig werkend kruidenmiddel als
Akkers Abdijsiroop te baat genomen
dat U er in eenige dagen 'van af kan
helpen. Abdijsiroop is een beproefd mid
del bij bronchitis, influenza, kinkhoest,
zware verkoudheid, keelpijn, asthma.
Per fleecb van 230 gram i 1.50; 550 gram f 2.75,
KUNST EN WETENSCHAP.
Ee'n zwervende naald.
Het is bekend, dat vreemde lichamen
als kogels of naalden soms lange wegen
in het lichaam van den mensch kunnen
afleggen en op geheel andere plaatsen
voor dien dag kunnen komen dan waar ze
in het lichaam waren gekomen. Een merk
waardig voorbeeld hiervan wordt in de
„Münch'. Med. Wocih." vermeld. Een
half-idiote vrouw kwam in Februari 1924
in een Duitsch ziekenhuis met de mede-
deeling, dat ze een lange naainiaald had
ingeslikt en diat ze die gaarne verwijderd
wilde hebben.
Men bekeek haar met Röntgenstralen
en vond inderdaad de schaduw van een
naald in de maagstreek. Toen men de
maag geopend had, bleek deze leeg en
voelde men door den darmwand heen
een geslo'ten veiligheidsspeld. Men meen
de, dat deze het voorwerp in kwestie
was, en besloot deze niet te verwijderen,
daar ze wei vanzelf het lichaam zou ver
laten. Dit bleek ook het geval; den vol
genden dag kwam de veiligheidspeld met
de ontlasting mee.
De speld werd aan de patiënte ge
toond en deze herinnerde zich- nu, dat ze
ook een speld had ingeslikt, maar hield
vol, dat de naald nog in haar lichaam
aanwezig moest zijn. Daar de patiënt
imbiecil was, schonk men haar geen ge
loof lefn liet haar na genezing van de
wond naar huis gaan.
Twee en een half jaar later kwam ze
bij denzelfden dokter terug en vertelde
vroolijk, dat ze toch gelijk had gehad.
Want de naald was nu naar buiten ge
komen en stak uit de huid van haar
borst. Dit bleek waar te zijn: de medicus
trok de naald er uit, die met bindweefsel
vast omgroeid was en die dus blijkbaar
al lang in het lichaam had gezeten. De
verklaring bleek de volgende: de naald
was in den slokdarm blijven steken, was
dan langzamerhand door den wand van
de borst gewandeld ^en tusschen de 3a
en 4e rib naar buiten gekomen. De pa
tiënte had van deze excursie geen na
deel ondervonden.
Doordat eenzelfde advertentie
drie maal geplaatst twee maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
Rita vermoedde gelukkig niet, wat er
in hem omging.
„Zijn dat dwaze gedachten, liefste?
Ik weet 't niet. Ik weet alleen, dat ik
nu zoo nameloos gelukkig ben, dat ik
het verlies van mijn geluk niet zou kun
nen verdragen. Dan liever sterven
eer het verdwijnt. Maar ik zal het vast
houden met beide handen. Je hebt gelijk
't zijn dwaze gedachten. En nu ga
ik gauw aan Carry von Croner schrij
ven en mij dan klaar maken om uit te
gaan. Zie je, ik vind het leven in Baden-
Baden heerlijk, maar voor een poosje,
niet voor altijd. Ik verheug me op ons
geliefd Valberg. Vandaag over veertien
dagen zijn we thuis. Verheug je je daar
ook op?"
Hij lachte. Op zulke oogenblikken had
zij nog iets kinderlijks.
Ja, ik verheug me erg. Maar ga nu.
Ik wacht hier op je.
Zij kusten elkaar en Rita ging haas
tig zijn.
Hij wierp zich in een stoel neer an.
staarde voor zich uit. Een glimlach was
om zijn mond. Ja Rita was werkelijk
nog veel meer kind dan vrouw. En eerst
dan zon zij alles voor hem zijn, als de
vrouw in haar geheel ontwaakt was, als
haar ziel hem in alle hoogten en diepten
van het leven kon volgen.
(Wordt vervolgd).
