IIbBhoort mijn hart
fV1. 17,
Maandag 7, Februari &92È7
i!4e Jaargang.
De buit binnen.
FEUILLETON
u
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goos f2,—.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE i COURANT
Uitgave Nasmioeze Vennootschap Goesche Courant en Kïteuwc j Ss Ross" Drukkers- e» Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
In Rusland heeft het communisme eco
nomisch, als maatschappelijk systeem af
gedaan.
Niet alleen omdat de economische
ideeën kon het anders illussies zijn
gebleken. Maar ook omdat de buit vrij
wel binnen is.
Hoevelen in ons land denken nog bijna
dagelijks aan „Russen", in de stille ver
wachting, dat er misschien nog wel eens
iets terecht zal komen van die vroegere
waarde-papierende weduwe, die slechts
met moeite de opvoeding harer kinderen
kan bekostigenoude dames, die op een
voudige kamers wonen met eigen meu
belen, die aan vroegeren welstand her
inneren; de man., die 's Zondags aan de
kerken couranten verkoopt.
Ter opfrissching van het geheugen kan
dienen, dat in 1918 in Nederland een
bedrag van bijna 1 miliioen gulden nomi
naal aan officieel genoteerde Russische
fondsen werd gehouden, terwijl het totaal
bedrag der schulden, welke Rusland in
gebreke bleef te betalen, alleen «wat de
hoofdsom betreft op 21.000 millioien gul
den geschat wordt.
Inderdaad, als communisten stelen, doen
zij het wel op zeer radicale wijze en in
het groot!
Thans keert Rusland weer langzamer
hand tot het „kapitalisme" terug. Zoo
wat betreft de oplossing van arbeids
geschillen. In de nog z.g. zuivere com
munistische periode was er, althans in
theorie, voor arbeidsgeschillen geen plaats.
Bij regeeringsbesluit werden de loonen
en arbeidsvoorwaarden vastgesteld en in
breuk daarop als wetsovertreding ge
straft. Thans echter mogen weer arbeids
contracten worden afgesloten, met de
mogelijkheid van arbeidsgeschillen.
Zelfs het communisme keert, als het
erantwoordelijkheid draagt, door de prac-
<ijk gedwongen terug tot de „kapitalisti
sche" methoden!
BUITENLAND.
OVERZICHT.
Uit den Duitschen rijksdag.
Iin den Duitschen rijksdag houdt men
zich ijverig bezig met de regeeringsde-
batten. Aan het einde der vorige week
werd het woord gevoerd door den Cen
trum-afgevaardigde Von Guérard, die op
merkte, dat de regeringsverklaring veel
bevat, wat ook voor de soo.-democraten
aannemelijk is. Anderzijds behelst de rede
van den soe.-dem. spreker vele politieke
punten, welke ook wij kunnen acceptee
ren. Ik hoop dan ook, dat de scheiding
van onze linker b uurpartij niet duurzaam
zal zijn. Wij zijn slechts door een zeer
smalle lijn gescheiden. Ik vertrouw, dat
zij ook in de oppositie zakelijk zal blijven
en zich aldus nog meer verdiensten zal
verwerven voor de grondvesting van het
parlementaire stelsel. De Centrum-fractie
heeft geen zwenking gemaakt, ook uit de
rogeeringsverklaring blijkt deze niet.
Spr. verklaarde voorts, dat het Cen
47
door
Hot/wig CourthsMahler.
Mevrouw voir Tronsfekl haalde met
een glimlach hare schouders op. ,,'t Kan
zijn. Wij spraken namelijk zooeven over
mevrouw von Croner, Rita en ik. Ik heb
Rita verzocht, niet te vertrouwelijk met
haar te zijn, omdat ik geloof, dat men
voor haar moet oppassen".
„Dat is ook mijn© meening, lieve vrien
din. Maar mijn kleine meisje is 't zeker
niet met me eens. Rita gelooft, dat wie
mooi is. ook goed moet zijn".
„Toch heeft zij mij beloofd voorzich
tig te zullen zijn en dat was het doel van
mijne waarschuwing."
Rita wendde zich tot Gunter. „En jij?
Je bent het natuurlijk met papa en tante
eens".
Hij nam hare hand. „Ja, Rita. Ik sprak
er al over met je. Ik vind ook, dat je
tegenover mevrouw von Croner wat te
rughoudender moet zijn".
Rita zuchtte. Maar Guinter nam haar
met zich mee naar een gezellig hoekje
en begon over andere dingen te praten
om baar af te brengen van het gevaarlijke
trum vasthoudt aan het jongste „manifest",
waaruit de „richtsnoeren" een uittreksel
zijn, welker aanvaarding door de andere
partijen een voorwaarde tot gemeen schap-
pelijken arbeid in de regeering was. Deze
richtsnoeren zijn door alle regeeringspar-
tijen aangenomen.
Naar aanleiding van dietze interruptie
van afgev. v. Kemmiiz (D.nat.) consta
teerde spr. met nadruk, dat ook de wijze,
waarop de buitenlandsche politiek tot dus
ver is gevoerd, bij de besprekingen door
alle partijen is goedgekeurd.
De rede van graaf Westarp bevatte
enkele passages, die tot misverstand aan
leiding dammen geven en waarover wij
nadere ophelderingen verzoeken, n.l. die
omtrent de verzoeningspolitiek, welke we-
derkeerig moet zijn, de vestingen in het
oosten en de bezetting. Ook wij eischen
opheffing der bezetting, welke laatste on-
vereenigbaar is met de politiek van Thoi-
ry. Wij hebben van de D.-nat. geen wij
ziging van hun overtuiging inzake den
staatsvorm verlangd, maar wel de er
kenning der rechtsgeldigheid van den re
publikein schen staatsvorm. De D.-nat.
hebben herhaaldelijk de belangen en de
symbolen der republiek gesmaad. Wij ver
wachten, dat daaraan loyaal een einde
zal worden gemaakt. Een andere houding
zou den samenhang der regeering in ge
vaar brengen.
Wij willen geen regeering tegen de
soc.-democratie, wij willen deze niet uit
schakelen van den poiitieken arbeid. In
verband hiermee keuren wij de woorden
van Westarp niet goed, dat hel de ver
dienste der D.-nat. partij was het Cen
trum van de soc.-dem. te hebben losge
maakt. Het Centrum bepaalt zelf zijn
verhouding tot de andere partijen. Ook
denken wij er niet aan in de regeeringen
dier landen de coalitie met de soc.-dem.
te ontbinden. Wij betreuren de houding
van Westarp in dit overzicht. Zij kan
slechts leiden tot een verscherping der
tegenstellingen.
Nadat von Guérard op deze wijze met
de Duitsch-Nationalen afgerekend had,
oefende de democratische afgevaardigde
Koch een scherpe critiek op de rede van
Westarp.
Die leider der Duitsch-Nationalen leg
de daarop de volgende verklaring af:
De politiek der revanche die geen
Duitsch begrip is, en de gedachte aan
een politiek van geweld heb ik, ook we
gens Duitschlands weerloosheid, buiten
gesloten verklaard. Derhalve hebben wij
een buitenland sche politiek aanvaard, wel
ker doel is wederkeerige verzoening in
overeenstemming met de regeeringsver
klaring.
Het eenvoudige constateeren van het
feit, dat de D.-nationale ministers aan de
jongste beslissing van het kabinet nopens
de vestingen in het oosten en over het
oorlogsmateriaal niet hebben deelgenomen,
daar zij ten deele nog niet benoemd wa
ren, ten deele hun ambt nog niet hadden
aanvaard, ityeeft een onverklaarbare op
winding veroorzaakt. Het spreekt van zelf,
dat die D.-nationale ministers, nu zij leden
van het kabinet zijn geworden, bereid zijn
het besluit uit te voeren.
De overtuiging eindelijk, dat het werk
thema. In den grond van zijn hart was
hij mevrouw von Tronsfekl zeer dank
baar, dat zij Rita voor Carry had gewaar
schuwd. Nu was het zonder op te vallen
gebeurd en zonder dat er uit bleek, dat
het ook in zijn belang was. Hij gevoelde
zich niet gerust, als hij aan Carry dacht.
Dien Zaterdagmorgen reed Gunter, na
een innig afscheid van Rita, met baron
Viktor naar het station. Op den weg
daarheen haalde de auto van baron Vik
tor een rijtuigje in, waarin mevrouw von
Croner en haar moeder zaten. Een keu
rige, bruine reiskoffer, die naast den
koetsier stond, deed vermoeden, dat de
dames ook naar het station gingen. De
auto was gesloten en reed zoo snel voor
bij, dat de heeren niet konden groeten,
maar zij hadden moeder en dochter ge
zien en ook den koffer.
Eén oogenblik keken ze elkaar ont
hutst aan. Toen zei baron Viktor iro
nisch
„Kijk mevrouw von Croner schijnt
denzelfden trein te willen nemen als jij.
Heeft zij op de een of andere manier
ontdekt, dat je vandaag weer vertrok?"
Gunter fronste zijn voorhoofd.
„Rita heeft in haar argeloosheid ge
zegd, dat ik Zaterdag weer wegging en
natuurlijk heeft zij begrepen, dat ik dezen
trein zou nemen. Doet u mij genoegen,
oom Viktor, en laten wij langs een an
der wederkeerige verzoening niet is ver
wezenlijkt, zoolang Duitsch gebied door
vreemde troepen is bezet en onder vreem
de heerschappij staat, is, naar ik weet,
gemeen goed. Juist daaruit volgt de nood-
noodzakelijkheid, waarop ik speciaal heb
gewezen, in voortgezette onderhandelin
gen de aanspraken van Duitschiamd op de
eindelij be ontruiming te doen gelden.
Hiermede heb ik het mijne ter ophel
dering van eventueele misverstanden ge
zegd. Tegen verkeerd begrijpen is niemand
beschermd.
In de zitting van Zaterdag werd met
235 tegen 174 stemmen een motie van ver
trouwen in de nieuwe regeering aangeno-
Het land der revoluties.
Gelijk reeds zoovele malen het geval
is geweest, is het ook ditmaal niet mo
gelijk met eenige juistheid vast te stel
len tot op welke hoogte er in Portugal
van een nieuwe revolutie kan worden
gesproken. De opstand is onder de mili
tairen in Oporto uitgebroken, de minis
ter van onderwijs, de Magalhaes, die daar
toevallig met verlof vertoefde, werd ge
vangen genomen. Maar reeds schijnt de
regeering den toestand, volgens het Hbld.,
meeester te zijn.
Het zal natuurlijk in Portugal overigens
wel weer het oude en het zoo veels te
liedje zijn. In twaalf maanden hebben zt
daar nu vier „revoluties" moeten verwer
ken. In Februari van het vorig jaar kwa
men in Almada twee airtillerie-afdeelingen
in opstand, doch reeds den volgenden dag,
waren zij bedwongen. De volgende revo
lutie zag het levenslicht in Mei, toen gene
raal Cabecadas de regeering tot aftreden
dwong en het bewind in handen nam. Ge
neraal Gomez Costa, die premier werd,
moest kort daarop aftreden, waarna gene
raal Carmona minister-president werd,
hetgeen hij thans nog is. In Juli en Decem
ber hadden er nogmaals revolutionaire
onlusten plaats, welke echter van geen
bijzondere beteekenis waren. Thans staat
de zaak in Oporto weer op stelten.
De correcte Engelschen.
De Engelsche regeering heeft, naar
uit Londen aan de „Koln. Zeitung be
richt wordt, aan de Duitsche regeering
een bedrag van 200.000 pond tot verdee
ling onder de gedurende den oorlog r
Engeland geïnterneerde Duitsche krijgs
gevangenen, overhandigd. Deze gevange
nen moesten indertijd de bedragen aan
geld, die zij in hun bezit hadden, afgeven;
bevenclien werkten vele van hen, hun loo
nen waren echter zeer gering. Teneinde
ten aanzien van deze kwestie een recht
vaardige regeling te treffen heeft de En
gelsche regeering met de Duitsche onder
handelingen aangeknoopt, met het resul
taat, dat Engeland aan Duitschland bo
vengenoemde som deed toekomen, die
de DuitscHe regeering onmiddellijk onder
de rechthebbenden zal verdeelen.
Do-or den verrekijker.
De correspondent van de Eve
ning News" te Tokyo meldt, dat het Ja-
deren weg naar mevrouw von Tronsfeld
terugrijden. Ik ga dan liever van middag
op reis, anders moet ik den geheelen tijd
in één coupé met haar zitten of onbe
leefd zijn., Beide wil ik liever vermijden".
„Met genoegen", antwoordde baron
Viktor, opende het raampje en riep den
chauffeur toe:
„Rijd de Lindenlaan terug en over
de Kaisersbrug naar huis niet naar
het station".
Met een voldaan gelaat sloot hij het
raampje weer.
„Zoo mijn jongen, dit is in orde. Nu
zou ik wel eens het gezicht van de
mooie Carry willen zien, als je niet
komt. Zij heeft natuurlijk mijne auto
voorbij zien rijden en denkt, dat je al
aan het station bent. Dat zou haar wel
eken hebben, twee uur alleen met je
in een coupé te zijn. Dit voor zoon
mooie vrouw een prachtige gelegenheid
om aan te grijpen en zij wil je, dunkt
me, a tout prix, terugwinnen, niettegen
staande je nu verloofd bent. Van haar
man schijnt zij meer dan genoeg te
hebben".
Gunter had 't liefst zijn schoonvader
openlijk verteld, welke scène Carry hem
op Valberg gemaakt had, maar zijn rid
derlijk gevoel verzette er zich tegen een
dame zoo in opspraak te brengen. Carry
dieed dit zichzelf al meer dan genoeg. Zijn
schoonvader kon hem toch niet helpen.
Eindelijk zou Carry toch wel eens verstan
pansche departement van marine op grond
van ontvangen inlichtingen, die het pu
bliek niet bekend zijn,, een kruiser heeft
gelast, 300 mariniers aan boord te nemen
en in Sasebo verdere instructies af te
wachten.
Wordt het ernst in het oosten?
SCHOOL EN KERK.
De gelukkige vallei
Annie Besant, de leidster der Theoso
fische beweging, heeft een oproeping ge
publiceerd voor het bijeenbrengen van
40.000, ten einde daarmee een „geluk
kige vallei" aan te koopen in Californië,
waar een hoogere beschaving kan worden
voorbereid met het oog op de komst van
den messias, als hoedanig Krisjilamurti zal
optreden. Zij heeft de Ojai-vallei nabij
Ventura (ten N.W. van Los Angeles)
daartoe uitverkoren, waar, in miniatuur,
geleidelijk een nieuwe modelbeschaving kan
ontstaan, „waar lichaam en geest kunnen
worden geoefend in goddelijk leven en de
geest van broederschap practisch kan wor
den ontwikkeld in het dagelijksch leven".
De kolonie zal de „Happy Vallei Foun
dation" worden genoemd. De kolonisten,
zoo wordt medegedeeld, behoeven niet
tot eenigerlei speciale organisatie te be-
hooren.
„Wij wenschen de voorwaarden in het
leven te roepen", aldus mevr. Besant,
„onder welke het zaad der nieuwe bescha
ving kan worden gezaaid, we willen het
geleidelijk zaaien met verstandige zorg
en de plant, welke ontstaat, zal tot voor
beeld strekken aan de wereld."
Mevr. Besant acht de bevolking van
Californië zeer ontvankelijk voor geeste
lijke denkbeelden en naar verluidt zou
Krisjnamurti verrukt zijn over de gekozen
plaats en haar bevolking.
KOLONIËN.
Een waar woord?
„De Indische Post" van 1 Jan. j.l.
bevat een hoofdartikel: „Bij de jaarwisse
ling", waaraan wij de volgende zinsne
den ontleenen, niet wijl ze iets nieuws
bevatten, maar omdat hier in een kort
bestelt in een Indisch bLad wordt beves
tigd, wat wij herhaaldelijk betoogden:
„Er is verband gezocht tusschen hel
feit der onlusten in West-Java en dat van
den bestuurshervorming in dat gebied. In
hoeverre dit verband dient te worden
aanvaard zal eerst na het onderzoek daar
omtrent ten volle blijken, maar zeker is
toch wei dat de bestuurshervorming, waar
van de doorvoering in het komende jaar
voor die deur staat, mank gaat aan be
ginselen, die in de practijk te doctrinair
bleken te zijn en tot groote voorzichtig
heid bij verdere toepassing maanden.
De onderwijs-voorziening van het volk
lijdt aan hetzelfde euvel, we passen wes-
tersche opvattingen en beginselen toe bij
het sohool-onderricht van oosbersche vol
ken, opvattingen en beginselen tot in de
hoogste regionen, waarin 1927 ook de
medische hoogeschool een plaats zal krij
gen, terwijl de erkenning ons van de lip-
dig worden en inzien, dat zij het s
verloren had.
De heeren reden weer terug naar het
huis van den baron en zochten daarna Rita
nog eens op.
„Kindje daar bneng ik je Gunter
weer voor een paar uur terug wij heb
ben den trein gemist. Dit uitstel van execu
tie zullen we ons ten nutte maken. Wij
zullen naar Sonnenberg rijden en daar
met elkaar dineeren," zei baron Viktor
vergenoegd.
Rita was overgelukkig met deze ver
rassing. Het jonge paar bracht, in gezel
schap van baron Viktor en mievrouw von
Tronsfeld, nog eenige prettige uurtjes door
een idyllisch gelegen paviljoen van het
groote restaurant Sonnenberg, dat veel
door de uitgaande wereld bezocht werd.
Mevrouw von. Tronsfeld had niet veel
geloof geslagen aan het missen van den
trein, zonder iets van dien twijfel te ver
raden. Toen zij den volgenden dag toe
vallig van mievrouw von Platen, die zij
ontmoette, vernam, dat Carry den vorigen
dag met den ochtendtrein vertrokken was,
nam haar twijfel toe. Eiwn een vertrou
welijk gesprek met baron Valberg, be
kende zij hem openlijk, dat zij een gehei
men angst had, dat Carry Rita s geluk
zou verstoren.
Baron Viktor stelde haar gerust, ter
wijl hij haar verzekerde, dat Gunter ge
heel met Carry had afgedaan en hij haar
ontwijken zou, waar hij kon. Hij was haar
pen moest, dat we met de instellingen,
zooals ze thans bestaan, in werkelijkheid
reeds te hoog voor het gestelde doel
hebben gegrepen.
De wijsheid der regeering zal in 1927
worden ingeroepen voor de behartiging
der geestelijke belangen van het volk
vooral!"
Wij halen deze woorden met instem
ming aan. Dit alles kan niet genoeg
worden
BEURSBERICHT.
Financieel Weekoverzicht.
Goes, 4 Februari 1927.
De stroom van buitenlandsche emissies
blijft hier te lande nog regelmatig vloeien.
Bijne geen week gaat voorbij of er wordt
ten behoeve van het buitenland een be
roep op de Nederlands che kapitaalmarkt
gedaan. Al die leeningen van vreemde
herkomst worden met het grootste gemak
ondergebracht, daar niet alleen de Ne-
derlandsche beleggers hun geld gaarne
steken in obligatiën, die een hoog rende
ment afwerpen maar daar buitenlandsche
inschrijvers conourreerend optreden, met
het gevolg dat sommige dezer leeningen
den Laatsten tijd op abnormale wijze zijn
over teekend, waardoor de toewijzingen nu
en dan plaats vonden volgens een systeem
dat lang niet algemeen werd toegejuicht,
doch integendeel door velen werd becri-
tiseerd. Wanneer kapitaalsuifcgiften ech
ter worden over teekend, als laatstelijk
eenige malen is geschied, dan zien de
emitteniten zich bij de toewijzing voor
groote moeilijkheden geplaatst, en het
schijnt niet gemakkelijk te zijn daarbij
steeds eenzelfde methode toe te passen,
indien men de bonafide inschrijvers zoo
billijk mogelijk wil behandelen. Het toe
wijzingssysteem bij emissies is op het
oogenblik een geliefkoosd onderwerp van
bespreking en geschrijf geworden, maar
tot op heden is men er niet in kunnen
slagen, een methode te vinden, die alge
meen bevrediging geeft.
Met de toename van het aantal bui
tenlandsche obligaties dat hier fce lande
is ondergebracht, is de handel in deze
papieren regelmatig grooter geworden en
het is^ tegenwoordig meer dan eens de
bieleggingsmarkt, die op de Amsfcerdam-
sche^ effectenbeurs voor de noodige be
drijvigheid zorg draagt. Ook deze week
ontwikkelde zich in deze fondsen mees
tentijds een flinke affaire, waarbij 9e
koopers aanvankelijk nog op den voor
grond traden. Enkele dagen evenwel kreeg
het aanbod de overhand en meerdere
dezer obligatiën hebben in het betrekke
lijk korten tijd dan ook een dusdanige
koerswinst kunnen behalen, dat die zelfs
den zuiveren belegger reden kan geven
om eens tot realisatie over te gaan, zon
der dat aan de aantrekkelijkheid; der fond
sen in kwestie ook maar het minste af
breuk wordt gedaan.
Op de aaij'deeleniwarkt waren het de
kunstzijde-aandeelen die hoogtij vierden,
in het bijzonder Enka's, welke onder le
vendige omzetten opliepen tot boven 250
De vorming van een Europeesche
dankbaar, dat zij Rita voor Carry had ge
waarschuwd en vroeg haar dit te blijven
doen, daar zij het Rita op de eenvoudig
ste manier zou kunnen zeggen.
Mevrouw vön Croner had nog vóór het
station afscheid van haar moeder geno
men.
„Blijft u maar in het rijtuig zitten, ma
ma, anders vat u nog kou op het tochtige
perron", had zij gezegd. Haar scherpe
blik had de auto van baron Viktor, waar
op een koffer stond, herkend en zij was
er nu zeker van, dat Gunter met denzelf-
den trein zou reizen. Dat de auto dicht
bij het station de Lindenlaan indraaide,
had zij niet gemerkt. Mevrouw von Platen
liet zich dus naar huis sturen en een wit
kiel droeg Carry's handtasch. Vlug en
vol verwachting begaf Carry zich naar
dien trein, maar hoe zij ook keek, ner
gens zag zij den ouden, noch den jongen
baron Valberg. Zij doorliep den geheelen
D-trein en keek in eiken coupé, maar
Gunter was niet te vinden. Bitter teleur
gesteld nam zij eindelijk plaats in een
coupé eerste klasse. Zij had nog hoop,
dat de heeren in de restauratie-wachtka
mer zaten en Gunter misschien nog op
't laatste oogenblik zou verschijnen. Zij
keek voortdurend over het perron en
wachtte ongeduldig.
.(Wordt vervolgd).
