N\ 16. 11,10 BANK voor ZEELAND, GOES. Alle Bank- en Effectenzaken. U behoort mijn bat t Vrijdag A Februari ith£7 1110 Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegse.l DE HOOGSTE WET. SAMOS PRIMA FEUILLETON Zi] boog, groette Gunter nog eenmaal mei hare oogen en reed weg. Geef my een pakje Douwe Egberts Echte Friesche Heerenbaai,, ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2 buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent Versdiijnt: Maandag-, Woendag- en Vrijdagavond. ««SHE m «MANT Uitgave Naamlooz# Vennootschap Goescha Courant en Kleenwens A Ross' Drukkers- es Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels fl,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 Kleenwemi A Ross' Drukkers- es Uitgeversbedrijf cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Tihe noblest question in tihe world is, what good may I do in it? (Benjamin Franklin). (De meest verheven vraag -in de wereld is, wat voor goed zou ik er in kunnen doen?) Elke staat, die aanspraak maakt op het adjectief „geciviliseerd" heeft een wet, die den grondslag vormt van het staatsbestel, jmamelijk de grondwet. Die wet vormt een geschreven gezag, waar aan elk staatsburger zich onderwerpt. Het is de hoogste wet in den lande. En zooals de grondwet in den staat in groote lijnen het recht van zijn bewoners regelt en vastlegt, zoo heeft ieder mensch in zijn denken, een grondwet, een hoogste wet, die eveneens het recht van zijn be woners namelijk onze gedachten regelt. Die onfeilbaar aangeeft, kan aan geven althans, welke gedachten goed, wel ke verkeerd zijn. Deze hoogste wet is de nooit falende, steeds waakzame, al tijd hoorbare, als is het ook nog zoo zwak stem van ons geweten in ons diepst innerlijk wezen. Nu meer en meer de menschen door de heilzame, dikwerf harde lessen der menschelijke ervaring, er toe gebracht worden, s'beeds hooger waarde te gaan hechten aan hun innerlijk leven, nu de menschen inderdaad meer denken, nu gaat men hoe langer hoe duidelijker inzien, van hoeveel beteekenis het is, onze ge dachten nauwkeurig te bewaken en te luisteren naar de uitspraken van de hoog ste wet. Het is daarom goed, steeds aan die deur van ons denken te staan en al leen goede, helpende, eerlijke gedachten toe te staan, in ons denken te verblijven. Want het is struisvogelpolitiek te meenen, dat de gedachten, die de wereld niet ziet, dat onze verborgen gedachten, geen waar de, geen invloed, geen macht zouden heb ben. In dit verband is het wel belangwek kend te hooren, wat Dr. J. Grier Hibben, president van de bekende Princeton uni versiteit, juist naar aanleiding van dit on derwerp zeide, in een dezer dagen ge houden rede voor zijn senioren. Vele men schen, verklaarde hij, „huldigen onbe wust het dwaalbegrip, dat het niemand aangaat, wat er in hun innerlijk leven omgaat. Maar wanneer we er toe kornem j— in luxe rietverpakking Fa. J. A. L. G WITTE Wijnhandel, Goes. 46 door Hodwfg Courths—Mah/or. Zwijgend en met onbewogen en ernstig gelaat begeleidde Gunter de mooie vrouw de trap af. Hij vermeed haar aan te zien, maar hij voelde, dat hare oogen op zijn gelaat gericht waren. Toen sprak zij zacht: „AI wil je me niet aankijken, Guniter, ik weet toch, dat je hart mij behoort, en niet haar, die je je verloofde noemt. Je hebt je verkocht, zooals ik heb gedaan onze zielen zullen in duizend smarten elkaar zoeken. Alleen deze zeker heid doet mij mijn leven voortsleepen ik weet dat je van mij bent' Hij wilde opstuiven en haar antwoor den,, maar hij vreesde eene scène en zweeg. Zij mocht gelooven, wat zij wil de, het interesseerde hem niet. Zwijgend opende hij de deur en liet haar voorgaan. Tot zijne groote verlichting reed op het zelfde oogenblik de auto van baron Viktor voor en sprong deze er uit. „Mevrouw von Croner daar is mijnheer Valberg al, nu behoef ik hem piet af te halen. Ik zal mij dus het genoegen moeten ontzeggen, u verder te begelei Kantoor Groote Markt 21. Telefoon 74 (2 lijnen) .Tajta wal dieper door te denken, dan zullen we moeten toegeven, dat het wel degelijk verschil maakt die gedachten, die we gewoonlijk onderhouden omdat ze een indruk op ons karakter achterlaten. Ze zullen misschien nooit uitdrukking vinden in woord of daad, maar ze kunnen onze ziel niettemin kwetsen. Ons karakter wordt voortdurend door hen geschaad. Een ge dachte, in ons denken gekoesterd, die dus in ons innerlijk wezen gastvrijheid geniet, wordt intenser door het feit al leen al, dat we er over peinzen, groeit, wordt krachtiger en wanneer er een crisis in ons leven komt, in groote moeilijkheid, overweldigt het ons tegen onzen wil en zoo vindt die gedachte uitdrukking in ons leven". Inderdaad, en zoo'n lang geher bergde, ongewenschte gast van ons den ken, laat dian wel een heel droevig souve nir na. Liggen de voorbeelden niet voor het grijpen, dat men van een mensch, die plotseling voor een levenskwestie werd geplaatst, moest zeggen: „toen vertoonde hij zich in zijn ware gedaante", of wel, „toen toonde hij zich, zooals hij werke lijk was?" Is het diaarom niet beter, steeds ervoor te waken, dat zulke onge wenschte gasten uit ons denken blijven, dat we alleen goede gedachten gastvrij heid verkenen?. Dan kan immers ook nooit iets kwaads „onze tent naderen?" Dan behoeven we immers nooit te vree zen, of te schromen, om ons ware „ik" te toonen, dan zal nooit de wereld ver baasd of teleurgesteld zijn, want dan zul len wij steeds, ons in onze „ware ge daante" toonen. Er ligt een heele mooie gedachte in de woorden van dr. Hibben, toen hij zeide: „Ik hoop, dat er ook in Uw levens een grondwet zal zijn, een heel korte, die misschien maar één arti kel inhoudt, een artikel van het funda- menteele, onveranderlijke ondierscheid tus- schen goed en kwaad. Ik hoop dat er een rechtbank zal zijn die die fundamea- teele wet van Uw zijn zal interpreteeren en die rechtbank is de balie van Uw eigen oordeel. En door Uw eigen oordeel, en niet door het oordeel der wereld, zult gij staan of vallen". Zeker, het kan soms wel eens moeilijk schijnen, steeds op te leven naar onze hoogste wet. Maar het is goed, dan te bedenken, dat uit een eerlijke, goede daad, volbracht met de volle toestem ming van ons geweten, nooit ook maar eenig kwaad of nadeel voor ons kan voort vloeien. En dat kan een machtig groote steun zijn. KOLONIËN. den", zei hij koel en beleefd. Baron Vilt tor hoorde dit. Met een sarcastisch glimlachje trad hij naderbij, boog voor Carry en kuste haar hand. „Mevrouw von Croner daar ik u beroof van het gezelschap van mijn neef, hen ik u schadeloosstelling daarvoor schul dig. Mag ik u mijne auto en mijn persoon zijn plaats aanbieden?" Carry's oogen fonkelden. „Uwe auto neem ik in dank aan van uw gezelschap wil ik afzien, ter- wille van uwe dochter, die zeker op u wacht en men mag zoo'n liefdevol vader niet van zijn dochter afhouden." Dit klonk beslist spottend en baron Viktor trok een eenigszins vreemd ge zicht. Hij hielp haar hoffelijk instappen en vroeg als terloops: „Blijft u lang in de stad, mevrouw von Croner?" „Neen, maar een paar dagen". „Ik hoop het genoegen te hebben, u nog te zien. Is uw man ook hier?" „Neen, hij is in Berlijn. Vaarwel, mijnheer Valberg". „Tot ziens, mevrouw. Ik hoop stellig tot weerziens". „En ik hoop, dat u 't zult overleven, dat niet mocht gebeuren." Baron Viktor wiendde zich tot Gunter. „De mooie Carry was blijkbaar niet in haar humeur. Dat „liefdevol vader" wierp zij me netjes naar mijn hoofd, zij De communistische relletjes. Hoe zouden nu die Europeesche com munisten in Indië zich gevoelen, die hebben ontworpen en doorgedreven het stupide maar bloedige plan voor een „revolutie" in Insulinde? Er is een aantal personen vermoord, er zit een grooter getal in de gevangenis en niet te schatten is het leed dat zij willens en wetens veroorzaakt hebben. Hoe zouden zij zich gevoelen, nu voor de Indische rechtbanken blijkt hoe een misdadig spel zij gespeeld hebben met menschen die alles geloofden en niets begrepen Het is stakkerig te lezen welke elemen ten de communisten voor hun „staats greep" kozen. „Verdachte Abdoel Moehi verklaart dat hij zich bij de communisten aange sloten heeft, omdat men hem verteld had, dat de niet-communisten met het nieuwe jaar geen rijst meer zullen mogen koopen. Hij maakte deel uit van een bende van 10 man, van welke bende hij tevens leider was". Kapitalisme, bourgeoisie, uitzuigers, onderdrukken en dergelijke termen, die hier al eentonig zijn geworden, zouden in Indië niet begrepen worden, maar „geen rijst mogen koopen", dat was ver staanbaar. „Wij begaven ons in de richting van idie hangbrug bij Menteng Doekoe. Im- tusschen hadden zich meer kampong- lieden bij ons aangesloten. Ik liep ach teraan. Voorzitter: Is «dijt zoo steeds de ge woonte onder de communistische leiders? Vend, lacht weer, doet eigenlijk niets anders". De verdachte lachte, begreep niet de satirieke vraag van' den voorzitter van den landraad. Hij deed eigenlijk niets anders dan lachen en niets anders dan niet begrijpen. „Naderbij komende, heb ik den ver moorden agent met mijn golok een kap in zijn been toegebracht, ik wilde daar mee tegenover de andere kamponggenoo- ten doen uitkomen, dat ik met hen mee gedaan had, men zou zich-anders op mij hebben kunnen wreken. Of de agent, toen ik hem een houw toebracht, reeds dood was, kan ik niet met zekerheid zeggen, hij lag ongewa- legde er spottend den nadruk op. Blijk baar kwam ik haar minder dan jij?" Gunter knikte. „Ik ging weg, daar ik dacht, dat me vrouw von Croner lang bij Rita wilde blijven. Zoodra ik echter opstond, deed zij hetzelfde. Ik had gedaan alsof ik u wilde afhalen". Baron Viktor legde zijne hand op Gunters arm. „Zij zag er weer verleidelijk mooi uit zoo verleidelijk als de zoude zelf. En in hare oogen brandt altijd een heime lijk vuur. Zij schijnt door jouw koelheid opnieuw in vuur geraakt te zijn. Dat komt bij vrouwen,, zooals zij, meer voor en eindelijk slaat de brand wel eens uit. Blijf zooveel mogelijk uit haar buurt, mijn jongen". „Dat behoeft u me waarlijk niet te zeggen, maar zij is als eene klit", stootte Gunter tegen zijn zin uit. Baron Viktor keek hem van terzijde aan. „Nu, daar is maar één probaat middel voor, krachtig van je afschudden. Je bent er te goed voor om door zoo'n vrouw tot speelbal gemaakt te worden. Vandaag gooit zij je weg, morgen wil zij je weer vangen. Daartegen helpt alleen ijzige koel te en indien noodig zoo duidelijk getoond, als anders tegenover eene vrouw niet geoorloofd is". „Volgens dit recept handel ik al en toch heb ik medelijden met baar. Dat zij piend op zijn rechterzij, zijn klewang had men hem blijkbaar afgenomen." Deachteraan komende communisti sche leider, wilde toch zijin moed toonen ein gaf een vermoorden of zwaar gewon den agent een houw op zijn been. Om zijin moed te toonen, zijn moed als com munistische leider. „Het plan was verder om in optocht naar het gemeentehuis te Koningsplein te trekken, en ons meester te maken van het geld en de papieren, daar opgebor gen. Het sein van den opstand zou zijn een bom." Op het gemeentehuis, had men dien stakker dus wijs gemaakt, was geld en waren papieren. Geld is een duidelijk begrip, papieren zijn papieren. Soerats. Alles is voor den inlander een soerat (brief). Van acten, documenten, bewijzen, formulieren weet hij niets, 't zijn alle soerats en zulke soerats weet hij, hebben dikwijls heel veel macht. Dus om geld en papieren naar het gemeentehuis. Een andere verdachte, Amiat, vertelde den rechter „niet te weten!wat het com munisme beteekent". Natuurlijk niet. Geen enkele dier misleiden weet dat. „Hij had niets tegen het gouvernement of tegen de Europeanen". Een derde verdachte verklaarde dat hij zich „zeer tevreden gevoelde en nooit redens had gehad om zich bezwaard te gevoelen tegenover het gouvernement". Die tevredenen, die f 32 per jaar te betalen hadden, voor al hun belasting en f3 voor het lidmaatschap der com munistische partij, werden met allerlei drogredenen en dwaze fabels aangezet tot moord en misdaad. Een kamponghoofd was ook commu nist geworden, had ook meegedaan. Men zou ,,'s Lands kas" gaan leeghalen. De voorstelling van zoo iets bij een inlander is dat er in een gebouw op het Waterloo- pLein te Batavia een groote kast staat, vol met geld. Zulke dingen waren hier verteld en die snapten ze maar wat communist beteekende, neen daarvan be grepen ze even weinig als een Eskimo van integraal. Op de vraag waarom hij', het kam ponghoofd, communist is geworden, ant woordde deze dorpsburgemeester: „De andere kamponglieden waren het ook, ik vond het wel rameh (geanimeerd). Een goed begrip van de zaak heb ik eigenlijk niet. De propagandisten spra ken veel over vrijheid, wij allen hebben wel begrepen, dat het doel was, ons vrij nu ook juist in handen van von Croner moest vallen. Rita heeft gelijk dat is een' dissonant". „Die zich niet in eene harmonie zal oplossen". Boven in den salon van mevrouw von Tronsfeld had deze, nadat Carry zich met Gunter had verwijderd, haar arm om Rita's schouders gelegd. „Lief kind, wil je van eene vrouw met ervaring, die het goed met je meent-, een raad aannemen?" Rita keek glimlachend naar haar op. „Van u eiken raad, tante. Ik weet, dat ik daarbij slechts goed kan varen. Dus wat moet ik doen?" „Niet te intiem met mevrouw von Cro ner worden". Verrast keek Rita haar aan. „Tante! Dat is toch vreemd, zooeven zei Gunter iets dergelijks. Ik geloof, dat Gunter haar niet mag lijden. U ook niet?" De oude dame streek haar zacht over het haar. „Ik geloof, dat haar vriendelijkheid voor jou niet echt is. 't Is alles maar schijn. Ik ken haar langer en beter dan jij Met groote oogen staarde Rita voor zich uit. „Waarom zou zij onoprecht tegen mij zijn?" „Dat ligt misschien zoo in haar aard". „O, hoe jammer! Ik mag haar zoo graag zij is zoo mooi. Het is toch wel vreemd, dat u en Gunter haar niet moogt en papa ook niet". hoort ge meer en meer in goede zaken Voor H.H. Winkeliers legen fabrieks prijzen verkrijgbaar bij E, Verbeem, Goes. te maken van de Nederlandsche over- heerschmg. Voorzitter tot 1ste beklaagde: Hebt gij gehoord, wat beklaagde heeft gezegd Vrijmaking van Nederland, nietwaar. Verd. Abdoel Moeho.Hij als kam ponghoofd zal er dan wel meer van we ten dan ik". Abdoel Moehi, die achteraan ioopende communistische leider, had er zich niet druk over gemaakt om iets te begrijpen, waar hij niet bij kon. Het kampong hoofd zou 't wel weten. Zouden de eigenlijke aanstokers van die misdaden, de Nederlandsche en vreem de communisten in Indië, bij zulke ver klaringen het nog kunnen brengen tot schaamte, een schaamte tot stikkens toe? SPORT. Voetbal. Zuidelijke le klasse N.V.B. Het programma voor a.s. Zondag voor bovengenoemde klasse luidt als volgt: EindhovenN. A. C. NI- V. V.Roermond. BredaniaWilhelmina N. O. A. D.—B. V. V. Zuidelijke 2e klasse N.V.B. Het programma voor a.s. Zondag voor bovengenoemde klasse luidt als volgt: MiddelburgL. O. N. G A V. s. C.-D. O. S. K. AllianceZeelandia DongenBreda. Zuidelijke 3e klasse N.V.B. Het programma voor a.s. Zondag voor bovengenoemde klasse luidt als volgt: TerneuzenGoes. Zeelandia IIWalcheren. „Zie je, kindje, wij kennen de men- ïen beter dan jij. Beloof me dus, dat niet te vertrouwelijk niet te intiem met haar zult zijn. Beleefd1 en vriende lijk kun je natuurlijk zijn, maar wees voorzichtig. Vertrouw haar nooit iets toe, wat je alleen aan een goeden vriend zou toevertrouwen. En ga niet meer met haar om, dan noodig is". Rita haalde diep adem. „Ais u meent, dat dit beter is, dan zal ik uw raad vol gen. Het spijt mij wel erg, dat ik tegen mijne gevoelens moet ingaan". Mevrouw von Tronsfeld trok haar in baar armen. „Ik wil je geen verdriet doen, mijn kind, en t kan mogelijk zijn, dat ik me vergis, maar ik heb een on bestemd gevoel, dat mij waarschuwt. In elk geval kun je voorzichtig zijn, zelfs al mocht 't niet noodig wezen". Daarmee brak mevrouw votgj Tronsfeld het gesprek af en begon over een ander onderwerp. Dadelijk daarna kwamen de beide heerten binnen. Rita ging hen tege moet, en Gunter -trok haar dicht tegen zich aan. ..Daar ben ik alweer, lieveling. Papa heeft me bevrijd", schertste hij. „Van mevrouw von Croner? Heb je haar nu alleen weg laten gaan?" „Neen, zij is in mijne auto wegge reden en zij heeft ons naar jou terugge zonden zei haar vader. Rita keek glimlachend tante Maria aan. '„Is dat niet lief van haar?" (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1