Uhahoort mijn hart
PU ROL
3V. 1.
Nieuwjaarsnummer i9^ï
ilSe Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel.
OUDEJAARSi VOND
EWATO5*
JAN4VREEP
ftefcer dan Qoed: DE BESTE
Li i.
SAMOS PRIMA
11,10
rir
FEUILLETON
Bij Ruwe
Schrale Huid
BICGEIMR?
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naandboze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleenwens S Ross' Drukkers-
Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Het jaar loopt teneinde. Een korte
spanne tijds scheidt ons van het oogen-
blik, waarop twaalf klokkeslagen aan
kondigen, dat negentienhonder-zes-en-
twinitlg doorleefd, een nieuw jaar aan
gebroken is. In duizende gezinnen onzer
volksgemeenschap zal, der traditie ge
trouw, de wisseling des jaars worden ge
vierd in die stemming, welke den mensch
brengt tot overdenking, tot zelfbezinning
en tot het zicih zeiven stellen van de vraag
„Wat bracht mij het oude", wat zal mij
het nieuwe jaar brengen". Ja, er zijn
wellicht geen ©ogenblikken waarin de
mensch geneigd is zich passiever tegen
over het leven te stellen dan die van den
oudejaarsavond
Moet dit nu, zoo zouden wij willen
vragen, de houding zijn van den mensch,
staande bij de juist door hem bereikte
mijlpaal op den levensweg? Staat hij daar
als de voortgedrevene, ot als iemand, die
het stuit, dat achter hem ligt heeft af
gelegd in vertrouwen op eigen krachten?
Staat hij daar als hulpbehoevende, smee-
kend om een kracht van buiten, die hem
weer verder drijven moet, of moet hem
het zien van het getal op de mijlpaal ster
ken in den wil den nog af te leggen weg
even vastberaden en dapper zelf te gaan?
„Wat bracht mij het oude, wat zal mij
het nieuwe jaar brengen?" De overdenking
van deze vraag zal in ons moeten opwek
ken die zuivere stemming waarin wij ons
eigen-Ik herkennen als de zelf hande
lende, als de bouwer van het eigen leven.
„Wiszet, ein erhabener Sinn
Legt das Grosse in das Leben
Und sucbt es nacht darin".
Zoo gaf de dichterziel van Schiller
woordvorm aan wat als wil in elke men-
schenziel moet schuilen.
Luisteren wij naar hetgeen Goethe,
oudejaarsavond 1795, schreef aan Schil
ler: „Viel Gliick zum neuen Jahre. Las se
uns dieses zubringen, wie wir das vorige
geemdet haben, mit wechselseitiger Teil-
nahme an clem, was wir iiebem und
treiebn".
Dit is het wat de groote voorgangers
op den levensweg ons voor houden: zelf-
bouwen, zelf-handelen. En de symboliek
van de oudejaarsviering heeft ten slotte
ook geen anderen zin, Huiselijk feest is
het als geen ander. Hier, in eigen om
geving, staat de bouwer te midden van
zijn werk, aanschouwt hij wat volbracht
werd, overdenkt hij wat nog te doen staat.
Het is waar, niet alles is. ons eigen
werk; niet alles kan met eigen kracht
alleen bereikt worden. Veel leed werd in
het afgeloopem jaar ons opgedrongen.
Met tegenspoed hadden wij te kampen
en hoe dikwijls verloren wij den strijd.
Bestaat daarom niet ai les zins reden te ho
pen, ja te smeeken, dat het nieuwe jaar
ons meer „geluk en voorspoed" brengen
zal? Zeker, wanneer wij evenwel in onze
smeekbede om geluk en voorspoed maar
inlos schen de belofte, dat wij al wat
van builen ons wordt opgedrongen, inner
lijk zullen verwerken als dappere men-
schen. Door deze belofte toornen wij im
mers te beseffen, dat ten slotte eigen han
delen met de bouwstoffen, stijl en inhoud
aan ons leven geeft.
Is niet in het gebed van den boer op
den akker opgenomen de belofte, dat hij
aan het zaaisel in den bodem alle zorg
zal besteden, waartoe zijn menschenlijke
krachten hem in staat stellen?
Gebed en belofte. Beide moeten den
inhoud vormen van onze gedachten op
oudejaarsavond. Dan zullen die oogem-
blikken van plechtig samenzijn met hen,
die onze naasten zijn, ons sterken in het
besef, dat in den Kosmos, dat oneindige
geheel van krachten, de mensch is een
Microkosmos, een wereld-in-het-klein
met eigen krachten, die door zijn wil
gericht worden. Zooals een fijne geest als
Wilhem von Humboldt bet zoo schoon
in woorden heeft uitgedrukt: „Serge
nicht um das was kommen wird, weine
nicht um das was vergebt aber sorge
dich selbst nicht zu verlieren, und weine,
wenn du dahintreibst im Strome der Zeit,
ohne den Himmel in dir zu tragen".
Beloven wij op oudenjaarsavomd ons
zeiven sterk te zullen zijn en moedig.
in luie rietverpakking
Fa. J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel, Goes.
31
door
He d wig Courths—Mahler
Carry's huwelijk was werkelijk een©
marteling voor haar. Zij had niet kunnen
vermoeden, dat het zoo vreeselijk zou
zijn. Dikwijls was het haar te moede
als moest zij vluchten, als moest zij naar
Gunter ijlen, zich voor zijne voeten wer
pen en hem smeeken: „Verlos mij van
deze kwelling, bevrijd mij van het lot,
dat ik op mij heb genomen, zondjer te
weten, wat mij wachten zou."
De weelde, die haar nu' omgaf, het
haar koud. Wat kon het haar nu. nog
schelen of elk barer wenschem dadelijk
vervuld werd, als die ééne wensch, Gun
ter terug te winnen, steeds vuriger werd
en nooit in vervulling kwam. En daarbij
moest zij haar echtgenoot steeds een
vriendelijk gezicht toonen, moest zijne lief-
koozingen dulden, als het hem in den zin
kwam, zich met haar te bemoeien.
Maar het was tevergeefs. Hoc vuri
ger en verlangender Carry's oogen hem
tegenstraalden, des te koeler en rustiger
werd Gunter. Nu zij zich zoo- aan hem
opdrong werd 't hem. steeds gemakkelij
ker zijne kalmte tegenover haar te be-1
houden en hare bedoelingen te negeeren. I
MEDISCHE RUBRIEK.
Verbedden en wasschen
van zieken.
Wanneer de toestand van den zieke
het toelaat, moet hij tweemaal in de 24
uur op een frisch bed gelegd worden.
In de ziekenkamer zijn daarom .twee ledi
kanten zeer gewensebt.
Heeft men die niet, dan moet de pa
tiënt terwijl het bed opgemaakt wordt,
zoolang op een ruststoel of een sofa
liggen, of men maakt een tijdelijke lig
plaats van eemige stoelen. Door het wik
kelen in dekens, moet men zorg
Slechts zelden welde de begeerte naar
haar schoonheid in hem op en gebeurde
dit al, dan wist hij die onzalige gevoelens
door strenge zelf beheer scbing te onder
drukken.
Steeds grooter plaats begon Rita in
zijn hart in te nemen en hij merkte op
hoe zij dagelijks liefelijker en bekoorlij
ker werd.
Op een mooien, zonnigen morgen
't was eind Mei liep baron Viktor
met Gunter door het park naar het klei
ne, idyllisch gelegen meer, dat ongeveer
tien minuten van bet slot verwijderd was.
Prachtige, oude beuken omsloten dit niet
groote, maar diepe meer en vormden te
vens eene laan, die er om heen liep.
Daarop lag eene kleine, sierlijke roei
boot, die Rita en Gunter dikwijls ge
bruikten.
De twee heeren hadden allerlei zaken
te bespreken en daar het weer zooi zon
nig en warm was, lokte hen dit naar
buiten.
„Wij kunnen onze zaken even goed
buiten als in de kamer bespreken", had
baron Viktor gezegd.
Zij liepen het park in.
Op het zelfde uur had het verlangen
naar eene ontmoeting met Gunter Carry
naar Valberg gedreven. Zij was alleen te
paard er heen gereden, had haar paard
itgebondien aan een boom vlak bij het
tuinmanshuis aan den ingang van het park
en had den tuinman gezegd, dat zij te
voet het park door naar het slot wilde
gaan om barones Rita op te zoeken.
dat de patiënt geen kou kan vatten., ter
wijl men, tij diens het verbedden de deu
ren gesloten houdt.
Het béd of de sofa, waarop de pa
tiënt zoolang neergelegd wordt, moet met
bet hoofdeinde naast het voeteneind van
het eerste ledikant staan. De verpleegster
kan dan de(n) patiënt opnemen, zich om
wenden en hem dadelijk op het andere
bed neerleggen.
Bij het opmaken van het bed moet
men zorgen, dat de lakens zeer glad wor
den neergelegd en niet klam of vochtig
zijn. De minste plooi in het laken kan
soms het pijnlijke doorliggen veroorzaken.
Wanneer de patiënt niet verbed mag
worden, kan het verwisselen van het on
derlaken geschieden door het onder- en
het boveneinde tot aan het midden op te
rollen, daarna het. laken te verwijderen
en weer een schoon neer te leggen.
Wanneer de zieke zichzelf niet reini
gen kan, moet men hem met lauw water
gezicht en handen wasschen, daarna hem
den mond laten spoelen en de tanden
borstelen. Bij zeer zwakke patiënten kan
men den mond reinigen met een voch
tig lapje.
Alle zieken moeten geregeld gebaad
en daarna zorgvuldig met een ruwen, hand
doek afgedroogd worden. Wanneer het
geven van een bad niet mogelijk is, moet
de patiëint toch één- of meermalen per
week geheel gewas schen worden.
Bij sterk fcranspireeren is het nu en
dan afwasschen van de oksels en de voet
zolen met eau de cologne of spiritus zeer
gewenscht.
Daar zieken dikwijls sterk tramspiree-
ren, is geregelde verwisseling van lijf- en
beddegoed zeer noodig, ook ter voorko
ming van doorliggen is helder lijf- en
beddegoed zeer gewenscht.
Een hemd kan men het gemakkelijkst
uittrekken door het eerst naar boven op
te halen, dan het hoofd uit het hemd
te laten terugtrekken en vervolgens de ar
men uit de mouwen te laten halen. In
omgekeerde volgorde wordt het goed dan
weer aangetrokken. Nooit mag het schoo-
ne linnengoed vochtig of kil zijn, men
moet het daarom eerst een weinig ver
warmen.
Bij patiënten, die sterk transpireeren,
moet men met het verwisselen van linnen
goed wachten tot het ergste transpireeren
heeft opgehouden, en ze dan vóór het
schoone goed wordt aangedaan, onder de
dekens met warme doeken afwrijven.
RECHTSZAKEN.
Verduistering bij collectes.
Het Haagsche gerechtshof heeft tot
11 maanden gevangenisstraf met aftrek
van 3 maanden voorarrest veroordeeld
den Rotterdam schen koopman M. J. Ver
schoor, die wegens verduistering vandoor
hem ten bate van de noodlijdenden in de
Drentsche veenstreken ingezamelde gel
den door de Rotterdamsche rechtbank was
veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf
met aftrek van 3 maanden voorarrest.
Langzaam was zij gewandeld naar het
meer, terwijl hare oogen spiedend rond
keken of zij Gunter nergens zag. Zij zag
de beide heeren in de verte uit het slot
komen en bespiedde, in het struikgewas
verscholen, waarheen zij hunne schreden
richten. Hopend, dat de heeren zouden
scheiden, en zij dan eene ontmoeting met
Gunter kon hebben, besloot zij zich- ver
borgen te houden.
Zij zag, dat zij, in hun gesprek verdiept,
het meer rond liepen en het toeval wilde,
dat zij juist voor het struikgewas, dat
Carry verborg, op eene bank plaats na
men, zoodat zij woord» voor woord hun
gesprek kon volgen.
Eerst waren het alleen zakelijke be
sprekingen, die Carry in 't geheel niet
interesseerden. Zij wist niet hoelang dit
misschien nog zou doorgaan en wilde
zich juist zachtjes verwijderen en naar
het slot gaan, toen het gesprek plotseling
eene wending nam, die haar zeer belang
rijk scheen en besloot zij o;p haar schuil
plaats te blijven.
„Beste Gunter", zei baron Viktor,
„over de zaken zijn wij het nu wel eens.
En dat vind ik prettig. Want zoo langza
merhand moet ik er aan gaan denken,
mijn verblijf op Valberg af te breken. Al
de jaren dat ik het majoraat bezit, ben ik
nog nooit zoo lang achtereen op Valberg
geweest als dezen keer. En mijn
rustelooze geest snakt naar verandering.'
Gunter zag hem zichtbaar onaange
naam verrast aan,
„Wilt u mu weg gaan, nu alles hier zoo
van Handen
en Gelaat
Öoos30-60-90cè
KUNST EN WETENSCHAP.
Rainer Maria Rilke. J*
De Oostenrijksche dichter Rainer Ma
ria Rilke is Woensdag, 51 jaar oud,
te Montreux overleden.
KOLONIËN.
Nieuwe arrestaties.
In verband met een rampokterreur in
het Whngische zijn 22 personen ge
arresteerd.
Nader is» gebleken, dat het in het
Blitarsche ontdekt complot ten doel had
vernieling van postkantoren, stations, te
legraaf- en telefoonlijnen en vermoording
van de bestuurs-ambtenaren. De auctor-
intellecfcualis Paklas is gearresteerd.
BINNENLAND.
Zomertijd.
^ooals bekend, heeft de minister van
binnenland sche zaken en landbouw tijdens
de behandeling van de begrooting in de
vergadering van de Tweede Kamer toe
gezegd te zullen onderzoeken de moge
lijkheid om in het vervolg de periode
van „zomertijd' te doen eindigen op een
vroeger tijdstip dan in België en frank
rijk pleegt te gelden.
Naar men van bevoegde zijde mede
deelt, is het gebleken, dat een vroegere
datum, b. v. 1 September, onoverkome
lijke bezwaren met zich brengt voor den
dienst der spoorwegen. De zaak staat
hier anders dan bij den aanvang van de
zomertijdperiode. Het is geen overwegend
bezwaar om deze hier te lande te doen
beginnen op een later tijdstip dan
België, Frankrijk en Engeland, zooals
laatstelijk in 1926 geschiedde, (onder
scheidenlijk 15 Mei en 10 April) omdat
dit verschil medebrengt wijziging in de
dienstregeling alleen van de verbindingen
met die landen. Deze wijzigingen zijn
niet van zoodanigen omvang, dat zij een
nieuwen spoorweggids noodig maliën. Zij
plegen dan ook per strooibiljet aan het
publiek te worden medegedeeld. Wanneer
echter hier te lande de zomertijd zoude
eindigen bijv. op 1 September, terwijl die
in België, Frankrijk en Engeland eerst
afloopt m het begin van October, dan be
ïnvloedt de met die beëindiging hier te
lande verband houdende wijziging van
den treinenloop niet alleen de verbin
dingen met genoemde rijken, doch ook
die met Duitschland. Deze laatste nu
werken door op zoon groot aantal bin
nenlandsche treinen, dat zij zonder een
mooi wordt? Kijk toch eens hóe heerlijk
alles groeit en bloeit. En Rita.... zij heeft
juist van morgen aan het ontbijt nog ge
zegd, dat het voorjaar nergens zoo heer
lijk kon zijn als op Valberg. En dat vind
ik ook."
Baron Viktor legde zijn arm op de
leuning der bank.
„ja, ja, Rita ging 't liefst nooit meer
van Valberg weg, dat weet ik. Maar ik
word onrustig, als ik zoolang op ééne
plaats ben. 't Liefst zou ik weer op reis
gaan."
„Maar wat moet er dan met Rita ge
beuren, oom Viktor?"
Baron Viktor zuchtte. „Dat weet ik
zelf niet, mijn jongen, 'tls erg jammer,
dat ik zoo heelemaal niet ben aange
legd voor huisvader. Waarachtig, ik houd
van het kind, zooals ik nog nooit van
iemand deed, ik heb haar innig lief
maar niettegenstaande dat vind ik het
eene verschrikkelijke gedachte mijne vrij
heid aan haar te moeten opofferen. Je
kunt je dat zeker volstrekt niet indenken,
want je bent geloof ik wel voor een kalm
huisvader aangelegd
Gunter lachte even.
„U hebt gelijk oom Viktor, dat voel ik
zelf."
Baron Viktor richtte zich levendig op.
„Dat is ook goed, Gunter, heel goed. Je
bent de laatste Valberg en het zou toch
jammer zijn, als het majoraat na jouw
dood aan de kroon kwam."
Gunter schoof zijn stroohoed achter
op zijn hoofd. v 4
die heepljjkvarz
cjeurerzsmaaken
Tocfigoedkoop i5
K.OFFIEnDE PAUW"
nieuwen spoorweggids niet aangebracht
kunnen worden. Zoodanige uitgifte is ech
ter niet doenlijk, omdat bij den aanvang
van den winterdienst, begin October ook
een nieuwe gids moet uitkomen.
Beëindiging van „zomertijd" op een
vroeger tijdstip, bijv. 1 September, kon
evenmin mogelijk gemaakt worden door
gelijktijdige vervroegde invoering van
den winterdienst op de spoorwegen, om
dat deze dienst niet anders kan worden
ingesteld dan op gelijken datum als in
het omringende buitenland.
Eerste Kamer.
Zonder hoofdelijke stemming heeft de
Eerste Kamer het wetsontwerp betref
fende de tandtechnici en het wetsont
werp inzake de wegenbelasting aangenomen
Een oplichter.
Begin der maand December vroeg et
verkreeg een als heer gekleed persoon
een kosthuis bij de familie Van D. te
Meppel. Hij zeide reiziger te zijn in
electrische apparaten en beweerde, dat
een zending van deze toestellen, 1 voor
hem bestemd, aan het station uit Zwe
den was aangekomen. Hij had echter niet
voldoende geld om de vrachtkosten te
kunnen betalen, omdat hij meer appara-^
ten kreeg toegestuurd dan hij verwachtte.*
Zijn verhalen liepen tenslotte hierop uit,
aldus de „M. Crt.", dat hij de familie,
waar hij reeds twee dagen in de kost
was, wist te bewegen hem f30,te
leenen. Hij ging weg, naar hij zeide om
de machines in ontvangst te nemen en
zou des avonds terugkeeren. Hij bleef
echter uit en liet een rijwiel, dat hij bij
zich had, achter. Toen hij niet terug
kwam, kreeg men argwaan en volgde
aangifte bij de politie. Het ingestelde
onderzoek bracht aan het licht, dat het
door den kostganger, die zich Corneüs
Franken noemde, achtergelaten rijwiel te
„Dat hoop ik niet, oom Viktor. Ik be
schouw het eenigszins als mijn plicht te
trouwen en een gezin te vormen."
Baron Viktor knikte toestemmend. „Dat
verheugt me dat verheugt me zeer. Ik
vreesde al, dat je door de ontgoocheling
met Carry, nooit zou willen trouwen. W-ij
hebben nooit veel over die zaqk gespro
ken en ik weet ook niet, hoe je verhouding
tot Carry von Platen was en waarom zij
von Cromer verkoos boven jou. Ik wilde
me maet in je vertrouwen dringen".
„Dan wil ik 't u vandaag zeggen, oom
Viktor. Ik heb er tot nu toe niet over
kunnen spreken mijne bitterheid werd
te groot, als ik er weer aan dacht. Maar
u hebt recht op mijn vertrouwen en ik
ben verzekerd van uwe discretie. Ik
in stilte met Carry verloofd ik ten
minste voelde me gebonden. Op den dag,
waarop u zoo edelmoedig aamboodt, mi]
nu al het majoraat af te staan, was ik
grenzenloos gelukkig, omdat ik wist Car
ry nu een onbezorgd bestaan te kunnen
aanbieden. Ik wilde slechts nog alles met
u bespreken, eer ik bij hare ouders om
haar hand vroeg. Den volgenden morgein
ontving ik de aankondiging harer verloving
met von Cnomer."
„En probeerde je niet je rechten te
laten gelden?"
„Neen!"
Carry kromp ineen zoo snijdend en
scherp klonk dit „neen".
(Wordt vervolgd).