Uhahoort mijn hart PU ROL 3V. 1. Nieuwjaarsnummer i9^ï ilSe Jaargang. Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel. OUDEJAARSi VOND EWATO5* JAN4VREEP ftefcer dan Qoed: DE BESTE Li i. SAMOS PRIMA 11,10 rir FEUILLETON Bij Ruwe Schrale Huid BICGEIMR? ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave Naandboze Vennootschap Goesche Courant COURANT en Kleenwens S Ross' Drukkers- Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Het jaar loopt teneinde. Een korte spanne tijds scheidt ons van het oogen- blik, waarop twaalf klokkeslagen aan kondigen, dat negentienhonder-zes-en- twinitlg doorleefd, een nieuw jaar aan gebroken is. In duizende gezinnen onzer volksgemeenschap zal, der traditie ge trouw, de wisseling des jaars worden ge vierd in die stemming, welke den mensch brengt tot overdenking, tot zelfbezinning en tot het zicih zeiven stellen van de vraag „Wat bracht mij het oude", wat zal mij het nieuwe jaar brengen". Ja, er zijn wellicht geen ©ogenblikken waarin de mensch geneigd is zich passiever tegen over het leven te stellen dan die van den oudejaarsavond Moet dit nu, zoo zouden wij willen vragen, de houding zijn van den mensch, staande bij de juist door hem bereikte mijlpaal op den levensweg? Staat hij daar als de voortgedrevene, ot als iemand, die het stuit, dat achter hem ligt heeft af gelegd in vertrouwen op eigen krachten? Staat hij daar als hulpbehoevende, smee- kend om een kracht van buiten, die hem weer verder drijven moet, of moet hem het zien van het getal op de mijlpaal ster ken in den wil den nog af te leggen weg even vastberaden en dapper zelf te gaan? „Wat bracht mij het oude, wat zal mij het nieuwe jaar brengen?" De overdenking van deze vraag zal in ons moeten opwek ken die zuivere stemming waarin wij ons eigen-Ik herkennen als de zelf hande lende, als de bouwer van het eigen leven. „Wiszet, ein erhabener Sinn Legt das Grosse in das Leben Und sucbt es nacht darin". Zoo gaf de dichterziel van Schiller woordvorm aan wat als wil in elke men- schenziel moet schuilen. Luisteren wij naar hetgeen Goethe, oudejaarsavond 1795, schreef aan Schil ler: „Viel Gliick zum neuen Jahre. Las se uns dieses zubringen, wie wir das vorige geemdet haben, mit wechselseitiger Teil- nahme an clem, was wir iiebem und treiebn". Dit is het wat de groote voorgangers op den levensweg ons voor houden: zelf- bouwen, zelf-handelen. En de symboliek van de oudejaarsviering heeft ten slotte ook geen anderen zin, Huiselijk feest is het als geen ander. Hier, in eigen om geving, staat de bouwer te midden van zijn werk, aanschouwt hij wat volbracht werd, overdenkt hij wat nog te doen staat. Het is waar, niet alles is. ons eigen werk; niet alles kan met eigen kracht alleen bereikt worden. Veel leed werd in het afgeloopem jaar ons opgedrongen. Met tegenspoed hadden wij te kampen en hoe dikwijls verloren wij den strijd. Bestaat daarom niet ai les zins reden te ho pen, ja te smeeken, dat het nieuwe jaar ons meer „geluk en voorspoed" brengen zal? Zeker, wanneer wij evenwel in onze smeekbede om geluk en voorspoed maar inlos schen de belofte, dat wij al wat van builen ons wordt opgedrongen, inner lijk zullen verwerken als dappere men- schen. Door deze belofte toornen wij im mers te beseffen, dat ten slotte eigen han delen met de bouwstoffen, stijl en inhoud aan ons leven geeft. Is niet in het gebed van den boer op den akker opgenomen de belofte, dat hij aan het zaaisel in den bodem alle zorg zal besteden, waartoe zijn menschenlijke krachten hem in staat stellen? Gebed en belofte. Beide moeten den inhoud vormen van onze gedachten op oudejaarsavond. Dan zullen die oogem- blikken van plechtig samenzijn met hen, die onze naasten zijn, ons sterken in het besef, dat in den Kosmos, dat oneindige geheel van krachten, de mensch is een Microkosmos, een wereld-in-het-klein met eigen krachten, die door zijn wil gericht worden. Zooals een fijne geest als Wilhem von Humboldt bet zoo schoon in woorden heeft uitgedrukt: „Serge nicht um das was kommen wird, weine nicht um das was vergebt aber sorge dich selbst nicht zu verlieren, und weine, wenn du dahintreibst im Strome der Zeit, ohne den Himmel in dir zu tragen". Beloven wij op oudenjaarsavomd ons zeiven sterk te zullen zijn en moedig. in luie rietverpakking Fa. J. A. L. G. WITTE Wijnhandel, Goes. 31 door He d wig Courths—Mahler Carry's huwelijk was werkelijk een© marteling voor haar. Zij had niet kunnen vermoeden, dat het zoo vreeselijk zou zijn. Dikwijls was het haar te moede als moest zij vluchten, als moest zij naar Gunter ijlen, zich voor zijne voeten wer pen en hem smeeken: „Verlos mij van deze kwelling, bevrijd mij van het lot, dat ik op mij heb genomen, zondjer te weten, wat mij wachten zou." De weelde, die haar nu' omgaf, het haar koud. Wat kon het haar nu. nog schelen of elk barer wenschem dadelijk vervuld werd, als die ééne wensch, Gun ter terug te winnen, steeds vuriger werd en nooit in vervulling kwam. En daarbij moest zij haar echtgenoot steeds een vriendelijk gezicht toonen, moest zijne lief- koozingen dulden, als het hem in den zin kwam, zich met haar te bemoeien. Maar het was tevergeefs. Hoc vuri ger en verlangender Carry's oogen hem tegenstraalden, des te koeler en rustiger werd Gunter. Nu zij zich zoo- aan hem opdrong werd 't hem. steeds gemakkelij ker zijne kalmte tegenover haar te be-1 houden en hare bedoelingen te negeeren. I MEDISCHE RUBRIEK. Verbedden en wasschen van zieken. Wanneer de toestand van den zieke het toelaat, moet hij tweemaal in de 24 uur op een frisch bed gelegd worden. In de ziekenkamer zijn daarom .twee ledi kanten zeer gewensebt. Heeft men die niet, dan moet de pa tiënt terwijl het bed opgemaakt wordt, zoolang op een ruststoel of een sofa liggen, of men maakt een tijdelijke lig plaats van eemige stoelen. Door het wik kelen in dekens, moet men zorg Slechts zelden welde de begeerte naar haar schoonheid in hem op en gebeurde dit al, dan wist hij die onzalige gevoelens door strenge zelf beheer scbing te onder drukken. Steeds grooter plaats begon Rita in zijn hart in te nemen en hij merkte op hoe zij dagelijks liefelijker en bekoorlij ker werd. Op een mooien, zonnigen morgen 't was eind Mei liep baron Viktor met Gunter door het park naar het klei ne, idyllisch gelegen meer, dat ongeveer tien minuten van bet slot verwijderd was. Prachtige, oude beuken omsloten dit niet groote, maar diepe meer en vormden te vens eene laan, die er om heen liep. Daarop lag eene kleine, sierlijke roei boot, die Rita en Gunter dikwijls ge bruikten. De twee heeren hadden allerlei zaken te bespreken en daar het weer zooi zon nig en warm was, lokte hen dit naar buiten. „Wij kunnen onze zaken even goed buiten als in de kamer bespreken", had baron Viktor gezegd. Zij liepen het park in. Op het zelfde uur had het verlangen naar eene ontmoeting met Gunter Carry naar Valberg gedreven. Zij was alleen te paard er heen gereden, had haar paard itgebondien aan een boom vlak bij het tuinmanshuis aan den ingang van het park en had den tuinman gezegd, dat zij te voet het park door naar het slot wilde gaan om barones Rita op te zoeken. dat de patiënt geen kou kan vatten., ter wijl men, tij diens het verbedden de deu ren gesloten houdt. Het béd of de sofa, waarop de pa tiënt zoolang neergelegd wordt, moet met bet hoofdeinde naast het voeteneind van het eerste ledikant staan. De verpleegster kan dan de(n) patiënt opnemen, zich om wenden en hem dadelijk op het andere bed neerleggen. Bij het opmaken van het bed moet men zorgen, dat de lakens zeer glad wor den neergelegd en niet klam of vochtig zijn. De minste plooi in het laken kan soms het pijnlijke doorliggen veroorzaken. Wanneer de patiënt niet verbed mag worden, kan het verwisselen van het on derlaken geschieden door het onder- en het boveneinde tot aan het midden op te rollen, daarna het. laken te verwijderen en weer een schoon neer te leggen. Wanneer de zieke zichzelf niet reini gen kan, moet men hem met lauw water gezicht en handen wasschen, daarna hem den mond laten spoelen en de tanden borstelen. Bij zeer zwakke patiënten kan men den mond reinigen met een voch tig lapje. Alle zieken moeten geregeld gebaad en daarna zorgvuldig met een ruwen, hand doek afgedroogd worden. Wanneer het geven van een bad niet mogelijk is, moet de patiëint toch één- of meermalen per week geheel gewas schen worden. Bij sterk fcranspireeren is het nu en dan afwasschen van de oksels en de voet zolen met eau de cologne of spiritus zeer gewenscht. Daar zieken dikwijls sterk tramspiree- ren, is geregelde verwisseling van lijf- en beddegoed zeer noodig, ook ter voorko ming van doorliggen is helder lijf- en beddegoed zeer gewenscht. Een hemd kan men het gemakkelijkst uittrekken door het eerst naar boven op te halen, dan het hoofd uit het hemd te laten terugtrekken en vervolgens de ar men uit de mouwen te laten halen. In omgekeerde volgorde wordt het goed dan weer aangetrokken. Nooit mag het schoo- ne linnengoed vochtig of kil zijn, men moet het daarom eerst een weinig ver warmen. Bij patiënten, die sterk transpireeren, moet men met het verwisselen van linnen goed wachten tot het ergste transpireeren heeft opgehouden, en ze dan vóór het schoone goed wordt aangedaan, onder de dekens met warme doeken afwrijven. RECHTSZAKEN. Verduistering bij collectes. Het Haagsche gerechtshof heeft tot 11 maanden gevangenisstraf met aftrek van 3 maanden voorarrest veroordeeld den Rotterdam schen koopman M. J. Ver schoor, die wegens verduistering vandoor hem ten bate van de noodlijdenden in de Drentsche veenstreken ingezamelde gel den door de Rotterdamsche rechtbank was veroordeeld tot 1 jaar gevangenisstraf met aftrek van 3 maanden voorarrest. Langzaam was zij gewandeld naar het meer, terwijl hare oogen spiedend rond keken of zij Gunter nergens zag. Zij zag de beide heeren in de verte uit het slot komen en bespiedde, in het struikgewas verscholen, waarheen zij hunne schreden richten. Hopend, dat de heeren zouden scheiden, en zij dan eene ontmoeting met Gunter kon hebben, besloot zij zich- ver borgen te houden. Zij zag, dat zij, in hun gesprek verdiept, het meer rond liepen en het toeval wilde, dat zij juist voor het struikgewas, dat Carry verborg, op eene bank plaats na men, zoodat zij woord» voor woord hun gesprek kon volgen. Eerst waren het alleen zakelijke be sprekingen, die Carry in 't geheel niet interesseerden. Zij wist niet hoelang dit misschien nog zou doorgaan en wilde zich juist zachtjes verwijderen en naar het slot gaan, toen het gesprek plotseling eene wending nam, die haar zeer belang rijk scheen en besloot zij o;p haar schuil plaats te blijven. „Beste Gunter", zei baron Viktor, „over de zaken zijn wij het nu wel eens. En dat vind ik prettig. Want zoo langza merhand moet ik er aan gaan denken, mijn verblijf op Valberg af te breken. Al de jaren dat ik het majoraat bezit, ben ik nog nooit zoo lang achtereen op Valberg geweest als dezen keer. En mijn rustelooze geest snakt naar verandering.' Gunter zag hem zichtbaar onaange naam verrast aan, „Wilt u mu weg gaan, nu alles hier zoo van Handen en Gelaat Öoos30-60-90cè KUNST EN WETENSCHAP. Rainer Maria Rilke. J* De Oostenrijksche dichter Rainer Ma ria Rilke is Woensdag, 51 jaar oud, te Montreux overleden. KOLONIËN. Nieuwe arrestaties. In verband met een rampokterreur in het Whngische zijn 22 personen ge arresteerd. Nader is» gebleken, dat het in het Blitarsche ontdekt complot ten doel had vernieling van postkantoren, stations, te legraaf- en telefoonlijnen en vermoording van de bestuurs-ambtenaren. De auctor- intellecfcualis Paklas is gearresteerd. BINNENLAND. Zomertijd. ^ooals bekend, heeft de minister van binnenland sche zaken en landbouw tijdens de behandeling van de begrooting in de vergadering van de Tweede Kamer toe gezegd te zullen onderzoeken de moge lijkheid om in het vervolg de periode van „zomertijd' te doen eindigen op een vroeger tijdstip dan in België en frank rijk pleegt te gelden. Naar men van bevoegde zijde mede deelt, is het gebleken, dat een vroegere datum, b. v. 1 September, onoverkome lijke bezwaren met zich brengt voor den dienst der spoorwegen. De zaak staat hier anders dan bij den aanvang van de zomertijdperiode. Het is geen overwegend bezwaar om deze hier te lande te doen beginnen op een later tijdstip dan België, Frankrijk en Engeland, zooals laatstelijk in 1926 geschiedde, (onder scheidenlijk 15 Mei en 10 April) omdat dit verschil medebrengt wijziging in de dienstregeling alleen van de verbindingen met die landen. Deze wijzigingen zijn niet van zoodanigen omvang, dat zij een nieuwen spoorweggids noodig maliën. Zij plegen dan ook per strooibiljet aan het publiek te worden medegedeeld. Wanneer echter hier te lande de zomertijd zoude eindigen bijv. op 1 September, terwijl die in België, Frankrijk en Engeland eerst afloopt m het begin van October, dan be ïnvloedt de met die beëindiging hier te lande verband houdende wijziging van den treinenloop niet alleen de verbin dingen met genoemde rijken, doch ook die met Duitschland. Deze laatste nu werken door op zoon groot aantal bin nenlandsche treinen, dat zij zonder een mooi wordt? Kijk toch eens hóe heerlijk alles groeit en bloeit. En Rita.... zij heeft juist van morgen aan het ontbijt nog ge zegd, dat het voorjaar nergens zoo heer lijk kon zijn als op Valberg. En dat vind ik ook." Baron Viktor legde zijn arm op de leuning der bank. „ja, ja, Rita ging 't liefst nooit meer van Valberg weg, dat weet ik. Maar ik word onrustig, als ik zoolang op ééne plaats ben. 't Liefst zou ik weer op reis gaan." „Maar wat moet er dan met Rita ge beuren, oom Viktor?" Baron Viktor zuchtte. „Dat weet ik zelf niet, mijn jongen, 'tls erg jammer, dat ik zoo heelemaal niet ben aange legd voor huisvader. Waarachtig, ik houd van het kind, zooals ik nog nooit van iemand deed, ik heb haar innig lief maar niettegenstaande dat vind ik het eene verschrikkelijke gedachte mijne vrij heid aan haar te moeten opofferen. Je kunt je dat zeker volstrekt niet indenken, want je bent geloof ik wel voor een kalm huisvader aangelegd Gunter lachte even. „U hebt gelijk oom Viktor, dat voel ik zelf." Baron Viktor richtte zich levendig op. „Dat is ook goed, Gunter, heel goed. Je bent de laatste Valberg en het zou toch jammer zijn, als het majoraat na jouw dood aan de kroon kwam." Gunter schoof zijn stroohoed achter op zijn hoofd. v 4 die heepljjkvarz cjeurerzsmaaken Tocfigoedkoop i5 K.OFFIEnDE PAUW" nieuwen spoorweggids niet aangebracht kunnen worden. Zoodanige uitgifte is ech ter niet doenlijk, omdat bij den aanvang van den winterdienst, begin October ook een nieuwe gids moet uitkomen. Beëindiging van „zomertijd" op een vroeger tijdstip, bijv. 1 September, kon evenmin mogelijk gemaakt worden door gelijktijdige vervroegde invoering van den winterdienst op de spoorwegen, om dat deze dienst niet anders kan worden ingesteld dan op gelijken datum als in het omringende buitenland. Eerste Kamer. Zonder hoofdelijke stemming heeft de Eerste Kamer het wetsontwerp betref fende de tandtechnici en het wetsont werp inzake de wegenbelasting aangenomen Een oplichter. Begin der maand December vroeg et verkreeg een als heer gekleed persoon een kosthuis bij de familie Van D. te Meppel. Hij zeide reiziger te zijn in electrische apparaten en beweerde, dat een zending van deze toestellen, 1 voor hem bestemd, aan het station uit Zwe den was aangekomen. Hij had echter niet voldoende geld om de vrachtkosten te kunnen betalen, omdat hij meer appara-^ ten kreeg toegestuurd dan hij verwachtte.* Zijn verhalen liepen tenslotte hierop uit, aldus de „M. Crt.", dat hij de familie, waar hij reeds twee dagen in de kost was, wist te bewegen hem f30,te leenen. Hij ging weg, naar hij zeide om de machines in ontvangst te nemen en zou des avonds terugkeeren. Hij bleef echter uit en liet een rijwiel, dat hij bij zich had, achter. Toen hij niet terug kwam, kreeg men argwaan en volgde aangifte bij de politie. Het ingestelde onderzoek bracht aan het licht, dat het door den kostganger, die zich Corneüs Franken noemde, achtergelaten rijwiel te „Dat hoop ik niet, oom Viktor. Ik be schouw het eenigszins als mijn plicht te trouwen en een gezin te vormen." Baron Viktor knikte toestemmend. „Dat verheugt me dat verheugt me zeer. Ik vreesde al, dat je door de ontgoocheling met Carry, nooit zou willen trouwen. W-ij hebben nooit veel over die zaqk gespro ken en ik weet ook niet, hoe je verhouding tot Carry von Platen was en waarom zij von Cromer verkoos boven jou. Ik wilde me maet in je vertrouwen dringen". „Dan wil ik 't u vandaag zeggen, oom Viktor. Ik heb er tot nu toe niet over kunnen spreken mijne bitterheid werd te groot, als ik er weer aan dacht. Maar u hebt recht op mijn vertrouwen en ik ben verzekerd van uwe discretie. Ik in stilte met Carry verloofd ik ten minste voelde me gebonden. Op den dag, waarop u zoo edelmoedig aamboodt, mi] nu al het majoraat af te staan, was ik grenzenloos gelukkig, omdat ik wist Car ry nu een onbezorgd bestaan te kunnen aanbieden. Ik wilde slechts nog alles met u bespreken, eer ik bij hare ouders om haar hand vroeg. Den volgenden morgein ontving ik de aankondiging harer verloving met von Cnomer." „En probeerde je niet je rechten te laten gelden?" „Neen!" Carry kromp ineen zoo snijdend en scherp klonk dit „neen". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1927 | | pagina 1