Uit den Westhoek
Militaire hersenen.
De idee is \^el eens geopperd, dat
de hersenen van een militair van een
andere samenstelling zijn, dan die van de
overige schepselen op twee beenen .Volgens
booze tongen zonden de eerste mateloos
traag functioneeren. Hoewel het leger
bestuur zelf meermalen pogingen in het
werk stelt deze bewering te bewijzen,
zijn we insuibordinair genoeg om haar niet
te aanvaarden.
O. L verwart men de traagheid van
het denkvermogen met de bedachtzaamheid,
een van de sieraden van de militaire zoo
wel als de burgerlijke ambtenarij. In de
wereld van den gesabelden of ge-kantoor
jasten ambtenaar gaat men niet over ijs
van één nacht. Gelukkig vooral wat betreft
die ambtenaren, die gevaarlijker functies
bekleeden dan zulke waarin de pen het
meest puntige wapen is. Deze zin voor be
dachtzaamheid is zeer te prijzen, want
wat zon er van een leger terecht komen
dat aangevoerd werd door mannen., die
aan de. eerste de beste opwelling gevolg
gaven. Niet veel meer of minder dan ge
hakt! Aangezien geen enkel, weldenkend
mensch van dit soort gehakt iets weten wil
kan de bedachtzaamheid van de begelei
ders slechts instemming verwerven. Be
zint en peinst eer ge begint" is ook hier
het ware.
Verheugend is het daarom dat het le
gerbestuur de bedachtzaamheid en de voor
zichtigheid, die de moeders der porcelein-
kast zijn, bij de onderhoorigen aanwakkert
en wat van nog grooter waarde is
zelf het voorbeeld geeft.
Dezer dagen is dit weer overtuigend
gebleken. In 1918, toen we aan onze laat
ste eenheidsworst toe waren, vaardigde
deze autoriteit het bevel uit, dat op alle
militaire bureaux de gebruikte enveloppen
nogmaals gebruikt moesten worden enten
derde en volgende male gebruikt moesten
worden, door telkenmale over het oude
adres een strook wit papier te plakken
en daarop het nieuwe adres te schrijven.
Het papier was in 1918 onbetaalbaar
en dit voorschrift getuigde van veel inzicht.
Toen later het papier goedkooper werd,
zoo goedkoop zelfs, dat het strooken plak
ken duurder bleek dan het gebruik van
nieuwe enveloppen zouden U en wij het
voorschrift hebben ingetrokken. In 1920
b.v., hetgeen pleit voor onzen zin voor het
practische, maar hetgeen een schrikba
rende getuigenis aflegtvan onze onbe
dachtzaamheid.
Iemand die de waarde van de rijpelijk©
overweging kent, doet zooiets niet. Het
legerbestuur dat zie boven de over-
ijlheid (als een gevaar moet. mijden, ging
in 1920 eerst aan het overwegen en aan
het peinzen, en de vrucht hiervan bloeide
in October 1926 op, toen het bevel ver
scheen, dat het in 1918 gegeven voorschrift
werd ingetrokken.
We weten wel, dit drama van overplak-
ken wordt natuurlijk op rekening gezet van
de stelling, dat militaire hersenen van een
andere samenstelling zijn dan de burger
lijke.
Met klem komen we hiertegen op, om
dat we niet medewerken om de beste be
doelingen in het zonnetje van de verdacht-
makerij te plaatsen.
Htet legerbestuur heeft een voorbeeld
van juiste bedachtzaamheid willen geven.
Dit isi'prachtig gelukt, en voor zooiets,
dat de waarde van ons leger zal verhoogen
dienen we enkele blanke guldens over te
hebben.
„Een arme bloedverwante",
door Hedwig Couths-Mahler.
(J. T. Swartsenburg Zeist).
ï)e bewonderaars van Mevr. Courth-
Mahler's werken en hun aantal is niet
gering zullen het verschijnen van dit
nieuwe boek met vreugde begroeten. ,,Een
arme bloedverwante", is de geschiedenis
van een meisje, dat met1 veel moeilijkhe
den te kampen heeft alvorens haar het
geluk der liefde deelachtig wordt.
„Johny Nelson en de veedieven",
door Clarence E. Muiford.
(J. T. Swartsenburg Zeist).
Het leven der cowboy's blijkt rijk ge-
genoeg aan stof om er een lange reeks
van boeken aan te wijden. Clarence E.
Muiford geeft in dezen jongs ten roman
weer talrijke bijzonderheden over het
verre Wesiien. Evenals dn de vroeger .ver
schenen ui'gaven der cowboy-serie kan de
lezer hier genieten van gezonde sensatie.
Verschillende uitgaven.
Van Holkema en Warendorf's Uit
gevers-maatschappij te Amsterdam, zond
ons een Catalogus van nieuwe en courante
ui'gaven, die voor een ieder een wegwij
zer is.
Bij de Hollandia-drukkerij ^te Baarn,
verschenen: „De vooruitgang van het
Room sch - Katholi ci sme in Nederland",
door David de Kok en „Geschiedenis
onderwijs en oorlog dóór Lod. van
Mierop.
STADSNIEUWS.
Huldiging mevr. Mann-Bouwmeesler.
Het voorspel.
De scheidende actrice, mevr. Theo
Mann is gisteravond hier ter stede ge
huldigd.
Te 5 uur werd mevr. Mann aan het sta
tion door den voorzitter van het huldi
gingscomité, den heer J. A. H. Abeleven,
welkom geheeten. Vervolgens werd per
auto naar hotel Centraal gereden., waar de
actrice en de leden van haar gezelschap
dineerden en logeeren zouden.
In „De Prins van Oranje".
In de nabijheid van „De Prins van Oran
je" heerschte tegen 8 uur een levendige
drukte. Door den neveligen avond kwa
men auto's aanrijden, die even stopten om
de inzittenden gelegenheid tot uitstappen
te geven en dan vlug plaats maakten voor
de volgende kixieuse wagens. Tusschen de
auto's bewogen zich de voetgangers, die
dien toegang tot den Goeschen schouwburg
trachtten te bereiken. Verder waren er de
nieuwsgierigen, die zich in een kleinen kring
terzijde hadden opgesteld om een glimp
te vangen van de meer-gelukkigen, bezit
ters van een toegangskaart tot de voor
stelling.
In het inwendige van „De Prins van
Oranje" roezemoesden de stemmen, be
groetingen werden gewisseld, plaatsen op
gezocht en gevonden.
De geheel gevulde toomeelzaal, die veel
bezoeksters en bezoekers in avondtoilet
te aanschouwen gaf, bood een gezelligen
aanblik. Ter zijde van het tooneel waren
hhoge palmen opgesteld, die zelfs den
niets wetende geiheld zouden hebben, dat
er wat bijzonders te gebeuren stond. Het
strijkje speelde, de klanken der muziek
mengden zich met het gekabbel van zoe
mende stemmen, waartusschen soms plots
een hooge lach opklonk.
Te goed acht uur deed de lampenver
zorger de ronde, daarmede het sein ge
vend, dat het doek gehaald zou worden.
De Fakkelloop.
Bij een jubileum van een tooneelspeel-
ster i s het stuk waarin zij optreedt meest
bijzaak. Ook hier was dat het geval, en
daarom zullen we aan „De Fakkelloop"
van Paul Hervieu, een stuk dat men niet
zondier opmerkingen aanvaarden kan, en
dat bovendien overbekend is, niet die be
spreking vaslknoopen, die bijna altijd van
den criticus verwacht wordt. Stuk was
bijzaak, hoofdzaak was mevr. Mann, die
voor het laatst hier ter stede toonen kwam
welk een rijk en onverwoestbaar talent in
haar schuilt. „De Fakkelloop" bood de
gelegenheid daartoe, omdat het een sterk
speelstuk is, een drama van scherpe con
trasten en veel ontroeringen. Vooral de
rol van Sabine Réval, vertolkt door de
welhaast 80-jarige is van een inhoud, die
iedere tragedienne bekoren moet. De ver
tolking door mevr. Mann van de egoïstische
moeder die de liefde van haar kind tot el-
ken prijs behouden wil, heeft ons met be
wondering en ontzag en heel vaak ook met
ontroering vervuld.
Met bewondering! Door het vitale van
haar spel, door haar charme, door haar
nog zoo warme en klankvolle stem.
Met ontzag! Door haar élan en haar
jeugdigheid, haar onverwoestbaar phy-
siek.
Met ontroering! Door haar weergave
der hopeiooze en gefolterde moeder, die
het hoogtepunt bereikte aan het slot van het
3e bedrijf, toen de toestemming tot mevr.
Fontaine om mee te gaan naar Zwitser
land gegeven werd (het land dat voor deze
deze vrouw het graf beteekende), en deze
toestemming was als de rauwe kreet van
het moeder-dier, dat haar kind te bevei
ligen zoekt, terwijl de gevaren zich ang
stig opstapelen. Dit spelmoment was van
zulk een superbe «gehalte, dat het zien al
leen daarvan reeds een gang naar den
schouwburg over waard geweest zou zijn.
Mevr. Mann heeft Goes voor het loatst
nog eens willen overtuigen van haar mees
terschap, en dit is haar volkomen gelukt.
Wij stellen het op prijs, dat zij dit niet
heeft trachten te bereiken door het ster
systeem, dat zich o.a. uit in het formeeren
van een gezelschap van weinig-beteeke-
nende mede-spelers. We zeggen niet, dat
„De Fakkelloop" gisteravond de ideale
bezitting had, we vestigen er alleen dein na
drukdop® dat het geheel beter was dan bij
jubileum-tournée's te doen gebruikelijk is.
De huldiging.
Na het tweede bedrijf had de huldiging
van Tie scheidende tooneelspeelster plaats.
De dames en heeren van het comité stelden
zich op het tooneel op. Nadat de heer
Abeleven de actrices bloemen had
aangeboden, werd mevr. Mann door den
heer Labrijn naar den zetel geleid, die in
het midden van het tooneel geplaatst was.
Toen de actrice zitten, ging steeg uit de
zaal een langdurig applaus op.
De heer Abeleven sprak vervolgens
mevr. Mann toe. Spr. wenscht haar geluk
met de benoeming tot officier in de orde
van Oranje Nassau, haar te 's Gravenhage
door den minister uitgereikt. Het bewijst
dat onze koningin haar ingenomenheid en
belangstelling heeft willen toonen met Uw
persoon. (Applaus). 4
Nog niet zoo lang geleden tajof ons in
onze courant het nuchtere berichtje dat
U in Goes een afscheidsvoorstelling zou
komen geven. Dit kleine berichtje, dat wel
licht velen ontgaan is had een groote be-
teekenis, omdat het beduidde dat U me
vrouw een tijdperk ging afsluiten van
zeer hooge kunst. Gij zijt geweest de groo
te tragedienne die de heldinnen van diverse
schrijvers op meesterlijke wijze heeft uit
gebeeld. Uw naam op een programma was
altijd een. belofte van een avond van 'heer
lijkheid, U te zien en te hooren, vaak in
samenspel met Uw grooten, helaas te vroeg
ontslapen broeder Louis, was steeds een
genot. Ook buiten de grenzen van ons
land is Uw naam bekend en staat Uw
kunst meer dan hoog aangeschreven. Voor
dat alles is men U dankbaar, hetgeen
blijkt uit de huldiging die men U overal
bereid heeft. Thans gaat U, mevrouw de
heerlijke rust genieten, die U zoozeer ver
diend heeft. Wij verliezen daardoor een
groote kunstenares, doch het stemt tot
vreugde, dat het U gelgeven is bij den eind
paal van een carrière met dankbaarheid
op dieze terug te zien. Spr. herinnert eraan
wat het mevr. Mann gekost heeft afscheid
te nemen van haar geliefd Amsterdamsch
publiek. Scheiden is moeilijk, zegt spr.
vervolgens, doch als eens de rust weerge
keerd zal zijn, zal dankbaarheid voor het
besluit U vervullen. U zult dan kunnen
terugzien op Uw kunst en op die genegen
heid en de liefde van Uw publiek. Wij ho
pen dat er nog vele jaren van voorspoed
voor U weggelegd zijn.
Goes heeft U van avond willen huldi
gen, en het doet goed te kunnen zeggen
dat de oproep van het comité daartoe door
een ieder met instemming werd ontvangen.
Wij kunnen U niet een hulde bereiden zoo
als U die in Den Haag gewerd, onze
wardieéring jegens U is echter even groot.
Deze zaal is thans geheel gevuld, kon ze
tweemaal zooveel menschen bevatten, dan
zou er ook geen plaats onbezet geweest
zijn.
Spr. biedt mevr. Mann een geschenk
aan, dat op ldesche wijze de enveloppe
camoufleert.
Hierop volgt een minutenlang applaus.
Tot slot brengt het publiek op uitnoo-
diging van den heer Abeleven staande een
driewerf hoera uit.
Bewogen brengt mevr. Mann dank voor
de hartelijke hulde. Ik ben slechts zelden
hier opgetreden, zegt ze, en het heeft me
getroffen dat mijn spel hier zulk een in
druk heeft nagelaten. Mijn innigen, immigen
dank. 1
Als de actrice, getooid met het officiers
kruis, met den heer Abeleven voor het
voetlicht treedt, nemen die toejuichingen
dien vorm van een ovatie aan.
N a schrift.
Op een laat uur eindigde de afscheids-
voorsiteliing van een onzer grootste too-
neelspeelsters. Ons heeft het getroffen,
dat Goes zoo fijn en bescheiden mevr.
Mann heeft gehuldigd. Op kleine plaatsen
naderen huldigingen van groote personen
dikwijls de grenzen van het inldicule, omdat
men- te veel wil doen. Dit geval was een
prachtige uitzondering, er was bescheiden
heid die van voorname distinctie getuigt.
Bescheidenheid was er in de huldigings-
speech van den heer Abeleven, die met veel
gevoel en overtuiging z-ijin bewondering
uitte. Bescheidenheid wias er ook in den
omvang van die huldiging, die niet meer be
slag op mevr. Mann legde dan strikt
noodig was.
We waren eerlijk gesproken bevreesd
voor die traditoneele lauwering, zooials
we die in overige kleine steden wel leerden
kennen.
Dat onze vrees ongegrond bleek, heeft
ons oprecht verheugd. Het huldigings
comité en inzonderheid zijn voorzitter,
komt een woord van warme hulde toe.
Verkeersspiegel.
Vanwege den bond van Bedrijfs-auto-
houders in Nederland is een verkeersspiegel
geplaatst aan de vroegere keuken van de
apotheek van Van der Hoek aan de
Kreukelmarkt, een der drukste punten
der stad.
Verwisseld.
De heer B., alhier kwam tot de on -
aangename ontdekking dat zijn rijwiel
terwijl hij zich in het postkantoor bevond,
was verwisseld. De politie die hiermede
in kennis werd gesteld mocht het gelukken,
den heer B's eigendom weder ter hand te
stellen.
(Men zié voor het vervolg van „Stads
nieuws* ons Tweede blad
BEURSBERICHT.
Ieder land heeft genoeg aan zijn eigen
kwaad en in Europa zijn er nog tal van
problemen, die om een oplossing roepen,
alvorens op economisch gebied alles in
orde is. fntusschen wordt er reeds in
vele opzichten gewerkt aan een uit den
weg ruimen van de hinderpalen, die een
uitbreiding van den internationalen ban
del in Europa beletten. Een welslagen
in deze richting zou natuurlijk o.a. ook
voor de scheepvaart van groote beteeke
nis kunnen worden en de mogelijkheid is
inet uitgesloten, dat, naast de factoren
van bijzonderen aard, ook dergelijke over
wegingen bij het bepalen van de stem
ming voor scheepvaartaandeelen, een rol
hebben gespeeld.
Zooals men weet werd de gunstige
stemming, die er sinds eenigen tijd op
de vrachtenmarkt heerscht, voornamelijk
te voorschijn geroepeu door de groote
vraag naar scheepsru'mte die er ontstond
als direct gevolg van de steenkolenstaking
in Fm eland. Jn de eerste plaats moeiten
er kolen van Amerika naar Engeland
vervoerd worden, doch ook de voorzie
ning van andere landen met steenkool
vereischte van nu af aau meer tijd en
na-n daardoor ook meer scheepsruimte in
beslag dan in de eerste maanden van dit
jaar, toen Groot Brittannië als steenkool
leverancier optrad Het pevolg hiervan
is geweest, dat de vrachten voor steeu-
kool van Hampton Roads naar Europa
van 15 sh per ton in Juli j 1 tot 35 sh.
per ton op dit oogenblik zijn gestegen.
Wat er bij de tegenwoordige noteerin
gen door de reeders voor winsten worden
gemaakt blijkt al zeer duidelijk, wanneer
men weet, dat voor een betrekkelijk kleine
boot van Hampton Roads naar Engeland
een vrachtsom van f 96.000 werd betaald,
welke prijs een winst laat van ruim
f 70.000.
In tusschen werd door de groote vraag
naar scheepsruimte voor kolenvervoer ook
de beschikbare tonnage voor andere tra
jecten krap, zoodat, toen Zuid- en Noord-
Amerika ruimte voor graanvervoer moesten
hebben, deze niet dan tegen aanzienlijk
hooger prijzen dan eenige maanden gele
den, verkrijgbaar was Zoo stegen de
vrachten van La Plata naar Engeland,
van 12 sh. in April, tot ruim 50 sh op
dit moment. Zelfs schijnt dezer dagen
een vracht van 52 sh betaald te zijn,
terwijl tegen eei^ noteering van 50 sh.
bijkans geen schepen meer aangeboden
worden. Deze prijs van 50 sh wordt
trouwens reeds geboden voor vervoer in
November, terwijl er voor December con
tracten worden gesloten tegen ruim 42 sh.
fn even sterke mate zijn thans ook de
graan vrachten van Noord-Amerika geste
gen en ook op de meeste andere trajec
tan zijn de vrachten opgeloopen tot min
stens het dubbele van de noteeringen van
dit voorjaar.
Dat intusschen deze gunstige gang van
zaken in het scheepvaartbedrijf niet in meer
dere mate tot uiting is gekomen in de
koersen van de betrokken aandeelen, vindt
zijn verklaring in de algemeen heerschende
opvatting, dat deze verbetering toch slechts
van korten duur zal ziju en dat met het
eindigen van de kolenstaking de vrachten
onmiddellijk weer tot het lage peil van de
eerste maandeu Van 1926 terug zullen
vallen.
In de eerste plaats zij hierbij a an ge
teekend, dat er voor net feit, dat het con
flict in Engeland veel en veel langer
duurt dan men aanvankelijk had durven
verwachten, een zeer bepaalde reden valt
aan te wijzen Het geldt hier namelijk
niet een opportuniteitsconflict, doch er is
hier sprake van een strijd van absoluut
principieel en aard De tngelsche werk
gevers hebben in den laatsten tijd in
woord en schrift duidelijk zichzelf a's
voorstanders van de liberale idee geken
merkt in tegenstelling met de meeste
'ontinentale kolen en staal producenten,
die in de bestaande afzetcrisis willen voor
zien door internationale kartelvorming en
productiebeperking. Kunnen in Engeland
de werkgevers dit conflict winnen, dan
zullen zij volkomen in de gelegenheid zijn
huu beginsel, met als gevolg dalende
loonen, door te voeren. En juist hiertegen
is de geheele arbeidersstand in een wan
hopig verzet gekomen. Terwijl dus de
kans niet is uitgesloten, dat het einde van
dezen strijd nog niet zoo nabij is als
meuigeen verwacht, schijnt bovendien de
opvatting gewettigd, dat ook na betwinde
der staking, de vrachtenmarkt nog ge-
ruimen tijd een veel gunstiger beeld zal
blijven vertooneu, dan in de periode vóór
den strijd.
In direct verband met de sterk gestegen
vrachtprijzen, ziju ook de noteeringen van
tal van hier te lande ingevoerde artikelen,
omhoog gegaan Zoowel tarwe, als lijn
zaad en hout is in prijs gestegen, hetgeen
voor die importeurs, die reeds bij de lagere
vrachten groote voorraden lieten aanvoe
ren, een extra winst beteekent Uit deze
omstandigheid schijnt ook de vas'e stem
ming, die er de laatste dagen voor de
aandeelen der Houthandel William Pont
geheerscht heeft, verklaard te moeten
worden
Tenslotte mogen wij hierbij niet onver
meld laten de betera stemming, die de
laatste dagen voor aandeelen Koninklijke
merkbaar was en die waarschijnlijk mede
in verband staat met de niet onaanzien
lijke verhooging van den stookolieprijs,
wederom een nevenverschijnsel van de
steenkolenstaking.
Nu het jaar ten einde loopt, is ook de
mogelijkheid om een overzicht te krijgen
van de door dit concern in 1926 be
haalde resultaten grooter geworden Ge
zien de productie-cijfers, die in totaal
niet veel van die in 1925 verschillen en
de petroleumprijzen, schijnt de opvatting
gewettigd, dat ook het dividend over het
loopende boekjaar niet noemenswaardig
van dat over 1925 zal verschillen.
PROVINCIE-NIEUWS.
Kapelle. Door kerkvoogden en nota
beien van de Ned. Herv. Kerk alhier is
besloten om centrale verwarming aan te
doen leggen in de kerk. De uitvoering
hiervan is opgedragen aan de Gebrs.
Vincent te Schiedam.
Dekolenbond Ons Voordeel" alhier
herdacht gisteravond op feestelijke wijze
haar 35 jarig bestaan. De voorzitter, de
heer J. banseman, heétte de talrijk op-
gekomenen welkom.
De secr.-penningin., de heer W. K. C.
*chrier, omschreef de vereenigingsgeschie
denis. Opgericht in 1891 met 118 leden,
op initiatief van de heeren H. Mallekote
en N. Remijnse, beiden reeds overleden,
in het bestuur werden alstoen gekozen
de heeren L. Eversdijk, voorzitterW. K.
C. Schrier, secretaris en M. v. d. Hage,
penningmeester.
De eerste kolen kostten toen f 0,70
per H L en werden betrokken van de
firma vYibaut te Vlissingen, van wie de
vereeniging nog altijd haar benoodigde
steenkolen betrekt en nu 300 leden telt.
Door verschillende leden werden voor
drachten gegeven en gezongen, die het
feestelijke samenzijn verhoogden
De firma Wibaut offereerde een geschenk
dat in rook opsteeg.
Het nutsdepartem'ent te Kapelle
kwam in ledenvergadering onder voor
zitterschap van dhr. H Blok bijeen.
De voorz. deelde mee dat de opening
en re»taureering van kOns Huis* had
plaats gehad, dat de bibliotheek ook
aldaar ten onder gebracht zou worden.
Dat de boekerij bestaat uit ruim 300
nummers w o van de nieuwste schrijvers,
welke uitgaaf zal begonnen worden.
De penningmeester deed rekening en
verantwoording ovrr gehouden beheer.
Verkoop van tijdschriften volgde waar
van verschillende zullen gezonden worden
naar Kinderzorg te Middelburg.
Uitgenoodigd is dhr. Alt om op te
treden met Tannhauser.
Rilland-Bath. Maandag j.l. overleed
Rilland Path's oudste inwoonster mej. de
wed. Klazina Moelker geboren Van den
Berge, in den ouderdom van 92 jaar.
Waarde. De Commissaris der Konin
gin in Zeeland heeft tot leden van het
college van zetters voor deze gemeente
herbenoemd, de heeren J. J. Mol en M.
Allewijn.
BINNENLAND.
Het verdrag met België.
In een artikel inde//N R. C." omtrent
het Belgisch tractaat lezen wij het volgend
opzienbarend feit, dat de deur dicht doet*.
«Ten opzichte van dit verdrag hebben
wij een mededeeling te doen, die ons op
zich zelf reeds geschikt lijkt, ieder wel
denkend Nederlander, die nog geaarzeld
mocht hebben, te overtuigen van de on
aanvaardbaarheid van het verdragWant
zonder kennis van dit totnogtoe onbe
kende feit heeft men slechts een zeer
onvolledige voorstelling, zoowel van de
onmiddellijke gevaren, die het verdrag
meebrengt, als van de wijze waarop Be'gië
tracht, ons de dupe te laten worden van
onze grootmoedigheid.
„Zooals bekend is, heeft België onder
handelingen gevoerd met Duitschland
over een teruggeven van Eupen en Mal-
médy aan het Duitsche rijk Het tot
»tand komen van een regeling is slechts
mislukt doordat Poincaré om begrijpelijke
redenen zijn veto uitbracht tegen de reeds
getroffen schikking.
//Bij die onderhandelingen nu heeft
België den Duitschers voorgesteld, een
gedeelte der tegenprestatie te laten bestaan
in een grootscheepsche bevoordeeling van
de haven van Antwerpen.
Wij kunnen voor de juistheid van deze
mededeeling instaan, en zouden haar zelf
moeten handhaven tegenover een mogelijk
Belgisch démenti. Dat de voorloopige
schikking dit punt niet omvatte, ligt
daaraan, dat de Duitschers terugschrikten
voor de vergaande «trekking van het voor
stel, dat zij als een zoo sterk aan banden
leggen van hun beweginsvrijheid beschouw
den, dat zij de voorkeur gaven aan zuiver
financieele offers.
„Dit voorstel is gedaan, na dat het
Belgisch-Nederlandsche verdrag reeds ge-
teekend was
INGEZONDEN STUKKEN.
(Buiten verantwoordelijkheid der Red.)
Het Drentsche veenkind.
Op 15 September jl. waren in het
mooie koloniehuis //Het Noorderhuis* te
Ruinen bij Hoogeveen verschillende anto-
riteiten bijeen om de eerste arme, zwakke
kinderën der venen te ontvangen.
Het was een mooie dag! Woorden van
hoop en vertrouwen werden gesproken
door den heer Commissaris der Koningin
van Drenthe en anderen Er viel een
lichtstraal over de ongeveer 3000 stum-
perds, die daar ginds in de verarmde
veenstreken wachten op hulp en steun
om den langen, hangen winter door te
