Voor de Jeugd.
ALLERLEI.
Zenuwachtigheid bij kinderen.
In vroeger tijd werd de zenuwachtig
heid bij kinderen eenvoudig als een soort
onhebbelijkheid beschouwd en dientenge
volge een pak slaag als geneesmiddel
aanbevolen. Later is men in de tegen
overgestelde fout vervallen en heeft men
de kinderlijke zenuwachtigheid uitsluitend
als een ziektegeval behandeld en er bijna
geheel van afgezien, ze te genezen door
opvoedingsmaatregelen De ouders en op
voeders gelooven meerendeels nog altijd
aan deze stelling van de zenuwachtigheid
als ziekte, hoewel die stelling reeds meer
dan dertig jaar oud is Men begint thans
in wetenschappelijke kringen meer en meer
tot de overtuiging te komen, dat de
verschijnselen en de wijzen van behandeling
van de zoogenaamde zenuwachtigheid bij
kinderen niet zoozeer een geneeskundig
a's een paedagogisch vraagstuk vormen.
Reeds bij den zuigeling vertoonen zich
de verschijningsvormen van de kinderlijke
zenuwachtigheid en wel als storingen in
de voedselopneming en de spijsvertering
Vele ouders kunnen bijdragen tot dit
kapittel leveren en beschrijven, aan welke
tirannieën zij door het kind zijn bloot
gesteld geweest en onder welke zeer bij
zondere omstandigheden menig kiud voed
sel gebruikt. Terwijl sommige kinderen
zich tevreden stellen met het lawaai van
een rammelaar, moet anderen een ver
telseltje worden verteld en er zijn zelfs
beugels, voor wie het heele gezin een
Indianendans moet uitvoeren, voor het
hun behaagt te eten.
Een ander verschijnsel der zenuwachtig
heid is de zoogenaamde pavor noctnrnus,
die zeker dikwijls optreedt en wat de
Latijnsche naam is voor het nachtelijk
schrikken. Verder zijn verschijnselen de
angst van sommige kindrren en een tot
ziekelijkheid stijgende verlegenheid. Ook
het stotteren behoort tot de uitingen van
zwaktegevoel bij het kind.
Voor een deel zijn de kinderen afhan
kelijk van de omgeving, waarin zij aan
vankelijk opgroeien, en er vormen zich
onder hen scherpe typen het Hamiet-
karakter van den jongen, wiens vader is
gestorven het heldentype van het jongste
zoontje, het modelkind, het verwende
kind, ook het laatgeboren kind.
Belangwekkend is het eenige kind. De
toestand van het laatgeboren kind ver
toont zich verscherpt bij het eenige kind
maar voor laatstgenoemd is de toestand
nog moeilijker, omdat het tegelijkertijd
het oudste en het jongste is, omdat de
verplichtingen voor de .troonsopvolging"
nog worden toegevoegd aan den druk van
het zwaktegevoel van het kind. Naar ge
lang van de bijzondere omstandigheden
van het geval, naar gelang van de hou
"ding der onders, zullen de ijdelheid en
de op uiterlijke successen gerichte eer.
zucht of de meewarigheid of de onzelf
standigheid van het eenige kind op den
voorgrond treden.
Bijna altijd tiranniseeren eenige kin
deren hun omgeving, zijn zij onbeperkt
egoïstisch en dulden zij geen andere goden
naast zich.
In zulk een atmosfeer gedijen natuur
lijk zenuwachtige verschijnselen bijzonder
goed. Het eenige kind is diep ongelukkig,
als het niet onophoudelijk het middelpunt
der belangstelling is, en zoodoende houdt
het allerlei onhebbelijkheden en kinder
gebreken vast, welke de ouders dwingen
zich voortdurend met het kind bezig te
houden. Het maakt moeilijkheden bij het
eten, omdat zich dan aan tafel alles om
zijn persoontje draait. Het is bang bij
het gaan slapen en 's nachts, zoodat de
moeder het ook dan niet alleen kan laten.
Bedwateren is een typisch gebrek van
eenige kinderen. Zoo komt het, dat het
eenige kind op school dikwijls heelemaal
mislukt, want daar is het onder velen,
het moet de opmerkzaamheid van den
onderwijzer met eenige dozijnen andere
kinderen deelen. Dat is het in het ouder
lijk huis niet gewoon en het ontneemt
het zóó zeer den moed, dat de drang
naar en het vertrouwen in wat het doet
achterwege blijven Besluiten de ouders
het kind van school te nemen en het
thuis onderwijs te laten geven, dan gaat
het ineens. Maar dal is een onvolkomen
uitweg. De moeilijkheid wordt alleen maar
verschoven. Hoe moet het zulk een kind
in het leven gaan, waar het nog meer
dan op school gedwongen zal zijn zich
tevreden te stellen met de rol van een
onder vele en zich aan te passen in een
gemeenschap, waarin het zijn plaats moet
innemen, zijn taak moet vervullen
Onder de typen der gezinssamenstelling
is dat van het eenige kind practisch het
belangrijkste, want het meerendeel der
zenuwachtige kinderen, die men in huis,
op school en op de spreekuren der dok
ters ziet, behoort ertoe. Het is van belang
te weten, dat eenige kinderen onder alle
omstandigheden bijzonder in gevaar ver
keeren. En verstandige ouders, die deze
gevaren kennen, zijn volstrekt niet altijd
in staat, de nabijliggende opvoedings
fouten te ontzeilen, die uit den toestand
zullen voortvloeien. Het is een van die
gevallen, dat aan gemeenschappelijke op
voeding altijd de voorkeur is te geven
Bonbons voor rechters.
In vroeger tijden begreep men in Frank
rijk alle suikerwerken onder den naam van
Epicesen daar men ze algemeen als
presenten beschouwde, die uit beleefdheid
of galanterie werden geoffreerd, zag men
niets erin, ze aan de grootste heeren, van
wie men een gunst verwachite, cadeau te
geven. Sterkerde pleiters, die hun pro
cessen gewonnen hadd-n, verzuimden niet
hun rechters suikertjes aan te bieden,
zonder maar een gszins te d-nken dat
hierdoor de vrije rechtspraak of de wetten
in het gedrang kwamen.
Maar begeerigheid en gierigheid wisten
betrekkelijk spoedig deze gewoonte
hervormen tot een slechte en gevaarlijke
Sedert den tijd van den H. Lodewijk
moesten de suikertjes binnen zekere gren
zen gehouden worden, daar sommige rech
ters er niet tegen opzagen groote hoe
veelheden zoo niet te eischen dan toch
langs een beminnelijken omweg te be
machtigen. Lodewijk vaardigde dan ook
een ordonnantie uit waarbij den rechters
verboden werd meer dan 10 sols bonbons
per week aan te nemen. Philips de schoone
bepaalde het getal suikertjes op de hoe
veelheid,: die de rechters in hun huisge
zinnen zonder overdaad en verspilling per
dag kouden verorbereD. Weldra vonden de
rechters het wel zoo gemakkelijk om in
plaats van pakken bonbons geld aan fe
nemen In 1369 moesten zij echter bij
rekwest verlof hebben geld in plaats van
pakken bonbons te ontvangen maar ge-
durende den geheelen loop der XVe eeuw
er geen kwestie meer van suiker
werken, maar kwam alleen geld in de
plaats. Men kan nog uit de registers van
het parlement in die dagen zien, dat de
rechters dit geld van te voren eischten
de pleiters moesten vóór hun pleidooi te
beginnen de waarde der suikerwerken op
de rechtbank deponeeren en deze slech e
gewoonte is in Frankrijk gehandhaafd ge
bleven tot aan de revolutie.
De Bade van den Boom.
In Spanje gebeurt het, evenals in andere
landen, vaak, dat onbeschaafde Zondags
wandelaars, onnadenkende menschen, die.
dagje uit" zijn, en zich dan ,amu
seeren" willen, liefst zoo rumoerig en
ruw mogelijk, hun „levenslust" uiten
door takken en twijgen van de boomen
te rukken. Die baldadigheden verdroten
den waren natuurliefhebbers En daar
park- en boschwachters niet overal
tegelijk aanwezig kunnen zijn, om over
boomen te waken, hebben die natuur
liefhebbers gedaan gekregen, dat in de
'-penbare parken, tuinen en bosschen,
hier en daar op een mooien boom, een
bord bevestigd werd met deze bede van
den boom aan het publiek
Voorbijganger, zoo ge lust mocht
voelen uw hand tegen mij op te heffen
luister even naar mij, voor ge mij gaat
verwonden.
Ik ben de warmte van uw haardstede
op koude winteravonden.
Ik ben het vriendelijke lommer, dat u
op heete zomerdagen beschut tegen de
brandende zon,
Ik ben de balk, die uw dak schraagt
lk ben uw tafel.
Ik ben het bed waarop gij rust, en de
planken, waarvan uw schip gemaakt is
lk ben de steel van uw spade, de
deur van uw huis, het hout van de wieg
waarin uw kind slaapt.
Ik ben de goedheid en de schoonheid
Voorbijganger, hoor mijn bede:
„Doe mij geen kwaad.""
Zij, die noioit boeken koopen
ln „Der Umgang mit liiichern und die
Selbstcultur" klaagt l.udwig Hamann, dat
er zoo weinig boeken verkocht worden,
terwijl er daarentegen zooveel geld voor
luxe. mode en sport wordt uitgegeven
Hij heeft dan een aantal regels, die
ook de Hollander wel eens in zijn
mag knoopen. Zij luiden
„Het geeft geen pas, dat een vader zijn
dochter een duren uitzet meegeeft en de
boekenkast vergeet.
„Het geeft geen pas een vollen wijn
kelder te hebben en een leege boekenkast.
„Het geeft geen pas naar Patchouli of-
andere eaux de mille ileurs te ruiken en
vuile leesbibliotheekboeken te lezen
„Het geeft geen pas, boeken met ving
ers open te snijden ook al zijn deze ge
wasschen.
„Het geeft geen pas, een couponschaar
te hebben maar geen vouwbeen.
„Het geeft geen pas, op St. Nicola s
of Kerstmis alleen geschenken te geven,
die voor de vorming van geest, karakter
en gemoed' geen waarde hebben.
„Het geeft geen pas, zich baron te
noemen en de goedkoopste uitgaven te
koopen.
Het geeft geen pas, zich voor een
soiree een zending boeken van den boek
handelaar te laten komen en dena>deren
dag weer terug te zenden.
>Het geeft geen pas zij 'i geestelijk voed
sel slechts uit kranten ea geïllustreerde
tijdschriften te halen.
Lichamelijke straf in Engeland.
ln het conservatieve Engeland bestaat
nog de middeleeuwsche gewoonte, om
misdadigers, waarvan uitgemaakt is, dat
zij geweld pleegden, behalve de toegewe
zen jaren gevangenisstraf of dwangarbeid
een lichamelijke straf te laten ondergaan.
De reden hiervan is. dat zij „aan den
lijve" kunnen voelen, wat zij anderen
hebben aangedaan, en dat zij op deze
manier ontzag zullen krijgen voor de
strenge hand der justitie.
Men beweert dat iemand, die zulk een
van rechtswege opgelegde aframmeling
ontvangen heeft, het risico van een tweede
dosis nooit meer durft loopen.
Vroeger waren dergelijke lichamelijke
strafoefeningen aan de orde van den dag
Het instrument, dat daarvoor gebruikt
werd, heette de ,cat o'nine tails", een
handvat waaraan negen smalle koorden
waren bevestigd. De „cat", die heden ten
dage nog in gebruik is, bestaat uit een
enki-1 koord, twee en een halven centimeter
dik, dat aan een houten handvat vastzit en
eenigszins lijkt op een itevige honden
zweep."
De geschiedenis van dit gruwelwerktnig
dateert uit de eerste jaren, toen de Britsehe.
vloot beteekenis begon te krijgen Het nas
de opvolger van de roede en werd in die
dagen gebruikt om de oproerkraaiers in
bedwang te houden
Ongeveer vijftig jaar geleden werd dit
werktuig voor het eerst in strafgevange
nissen gebruikt, maar het duurde bijna
twintig jaar vóór de autoriteiten ten volle
beseften, welk een afschrik zelfs de lastig
ste en gevaarlijkste gevangenen voor de
„cat", hadden Toen men deze ontdekking
m had, kwam de „cat", hoe langer
hoe meer „in de mode", zoodat de rech
terlijke macht zich er tenslotte mee be
moeien moest. Tegenwoordig mogen alleen
strafrechters iemand veroordeelen om een
dracht slagen te ontvangen.
Eerst na den wereldoorlog vefloor de
eat" acht van de negen geesels
De straf mag echter niet zonder meer
toegepast worden, daar zij niet zonder ge
vaar is. De veroordeelde moet zich uitklee
den, een dokter onderzoekt hart en longen,
en als de man gezond genoeg geacht word
om de marteling te doorstaan geeft de
geneesheer snei een teeken aan den op.
passer, die de armen van hem, die de
staf moet ondergaau, haastig op den rug
vastbindt De eerste slag wordt toegediend
in het bijzijn van den dokter. Het aantal
slagen, waartoe de man veroordeeld is, kan
zelden achter elkaar „toegediend" worden
Na vijf of zes slagen verliest de mis
dadiger meestal het bewustzijn. Met water
kan men hem tot tien slagen op de been
houden Dan wordt hij naar het hospitaal
gebracht om te genezen van deze „kuur"
Is het mogelijk, vraagt het Hbld" zich
af, dat zulke barbaarsche zeden in ten
geciviliseerd land nog in onzen tijd voor
komen
Een schilderes zander handen.
Op een kunsttentoonstelling, die kort
geleden in Parijs werd gehouden, trok'het
werk- van een Japansche schilderes, Jo-
neko Yamaguhi, bijzondere aandacht.
De meeste van haar schilderijen gaven
het interieur van Japansche •theehuizen
te zien. De kunstenares zelve, vroeger
een geisha, gaf deze interieurs zeer rea
listisch weer.
Joneko Yamagiihi, die op weg is een
Europeesche beroemdheid te worden, is
ook in Japan een zeer bekende kunste
nares, zelfs een zeer bijzondere, daar zij
schildert zonder handen.
De thans vier-en'-twint gjarige is de
dochter van arme ouders, die in het ge
lukkige bezit van nog zes kinderen wa
ren. De armoede in het gezin was groot
en toen de oudste dochter 24 jaar was,
werd zij door haar ouders noodgedwongen
aan een theehuis verkocht. Zij verwierf
zich daar ieders achting en liefde. Toen
zij eens haar ouders ging bezoeken, werd
haar vader, overmeesterd door de rele el
lende en tegenslag, -door een vlaag van
waanzin overvallen. In zijn drift doodde
hij drie van zijn kinderen. Daarna dre g
de hij de bekoorlijke geisha met een mes.
Het verschrikte meisje strekte haar ar
men uit, om medelijden smeekend. De
woesteling echter viel zijn dochter aan,
en bracht haar zulke ernstige wonden
toe, dat, na hevig lijden, haar beide armen
geamputeerd moesten worden. Het ramp
zalig verminkte meisje lag maandenlang
in een ziekenhuis. Toen zij eindelijk ge
nezen was, ging zij terug naar het thee
huis, waar zij in haar gezonde dagen met
zulk een groo'ten ijver en kalme opge
wektheid had gewerkt. Zij vond er slechts
koude harteloosheid.
Men lachte er om het denkbeeld, dat
iemand zonder armen haar hulp kwam
aanbieden. Wat moest men met zóó
iemand beginnen!
Eenzaam en troosteloos vertrok zij.
Haar ijver en goede wil werden echter
spoedig beloond. Een oud vriend, die van
haar ongeluk had gehoord, trok zich haar
lot aan. Hij wist, dat het meisje reeds in
haar jeugd een groote liefde voor de schil
derkunst aan den dag had gelegd, welk
talent echter door de benarde omstandig
heden harer ouders nooit tot verdere ont
wikkeling had kunnen komen. Nu zocht
hij voor haar in Tokio gelegenheid on^
zich volkomen aan de schilderkunst te"
kunnen wijden.
Mijnheer Nijlpaard.
Mikkie, de aap, was een echte kwajongen, die altijd guitenstreken uit
haalde. Zoo was hij op een keer aan het wandelen met zijn nieuwste werk
tuig, een ijzeren buis, die hij gevonden had, en een heele verzameling erwten.
Zoo kwam hij op zijn wandeling bij een rots. waarlegen Mijnheer Nijlpaard heel
op zijn gemak geleund zat, en juist aan het indommelen was. Mikkie dacht, dat
de oude heer vast in slaap was en begon erwten op hem af te schieten. Maar de
oude baas was niet zoo vast'in slaap, sprong'op en gaf me Mikkie met zijn
poot een oorvijg, dat het een uur in de rondte klonk. Nu. jullie begrijpt, dat
Mikkie keek als een boer, die kiespijn heeft maar dat kun je zelf zien, want
ergens op het plaatje staat het gezicht vpn Mikkie, zooals hij er na den klap
uitzag, afgebeeld. Hoe bevalt jullie zijn gezicht?
Zij hield de penseelen fusschen haar
tanden vast en spoedig bleek, dat zij bui
tengewoon begaafd was.
Het eerste werk, dat zij tentoonstelde,
trok de algemeene aandacht, en spoedig
dook er een kunsthandelaar op, die op al
het werk van deze buitengewone artiste
beslag legde. Zij kreeg langzamerhand tal
van jeugdige, veelbelovende leerlingen; in
de dagbladen werd uitvoerig over haar
bijzonder werk geschreven, en nu is
zij een, der meest bekende Japansche
schilderessen.
Naar Parijsche bladen melden, zal de
vroegere geisha binnenkort naar de Licht
stad reizen, om er de Fransche schilder
kunst te bestudeeren.
Wetenswaardigheden.
In 1891 waren in ons land met
pl.m. 5.000.000 inwoners 1900 medici
gevestigd, dat is 1 op 2630 inwoners. In
1921 waren in ons land met 6.778.500
inwoners 3463 huisartsen, dat is 2 op
1950 inwoners. In dit laatste jaar waren
de 33 steden met meer dan 16.000 in
woners 1129 huisartsen op 2.945.000 in
woners, dat is 1 op 2600. En op lïet
platteland 2334 op 3.833.000 of 1 op
1640.
Gedurende het vorig jaar werden
in de Vereenigde Staten en Canada on
geveer 20.000 personen door auto-onge
vallen gedood en een half millioen ge
wond; ongeveer 6000 van de slachtoffers
waren kinderen. Dagelijks werden er
meer dan 50 menschen gedood en 1200
gewond in 1924.
Wanneer men het doorsnee-ge
wicht van eiken menschelijken aardbewo
ner op 60 K.G. stelt, zoude men voor
het vervoer van het geheele menschdom
ongeveer 120.000 goederentreinen, elk van
50 wagens, noodig hebben. Het geza
menlijke gewicht van de ganschemensch-
heid zoude dan het 66-billioenste deel
bedragen van het gewicht der aarde.
De Zwitsersche spoorwegen maak
ten in 1924 een winst van 140.730.000
francs.
In den loop van 1925 heeft de
Volkenbond 248 verdragen of internatio
nale overeenkomsten geregistreerd.
Rockefeller Jr. heeft over 1924
een bedrag van 6.288.000 dollar aan in
komstenbelasting betaald, de hoogste som,
welke tot dusver door één persoon is op
gebracht. Verder betaalden Henry Ford
2.609.000. Andrew Mellon 1.183.000,
Payne Whitney 1.677.000 en Coolidge
14.000 dollar. Douglas Fairbanks mocht
180.000 dollar naar het belastingkantoor
brengen, Gloria Swanson bijna 60.000,
Mary Pickford iets minder en Pola Negri
bijna evenveel als Gloria Swanson, De
Ford Cy. betaalde aan inkomstenbelas
ting 16.250.000 dollar, de hoogste belas
ting van alle maatschappijen in de Urne.
In 1914 verdiende een leeraar aan
het Lyceum te Parijs 6000 a 9500 fr., in
1925 zijn de salarissen 18.000 a 26.000
fr. of in goudfrankcn 3025 a 4370, zoo
dat thans een leeraar, die op zijn 45ste
jaar zijn maximumsalaris heeft, minder
verdient dan een pasbegininend leeraar
voorheen.
De waarde van den jaarlijkschen
invoer van aardappelen in Engeland wordt
geschat op 600.000 pond sterling.
GEMENGD NIEUWS-
E
en moon
De Parijsche pers legt heel veel be
langstelling aan den dag voor een moord
zaak, waarvaD men aanvankelijk kon zeg
gen, dat er helaas zoo meer voorkwamen,
maar waarop thans een nieuw licht wordt
geworpen nu de vraag beantwoord moet
worden wat er geworden is van de eerste
twee vrouwen van den moordenaar. Deze
is de schatrijke effectenhandelaar Gaston
Guyot, die dezer dagen te Claye een
jonge vrouw door verworging van het
leven heeft beroofd. De moordenaar heeft
daarna getracht het lijk te vernietigen
door het in een hooiberg te verbergen
en dezen in brand te steken
Er wordt nu, zooals wij zeiden, een
antwoord gezocht op de vraag of de twee
vrouwen met wie Guyot getrouwd is ge
weest, een natuurlijken dood zijn gestor
ven. Zij hebben, volgens Guyot beiden
zelfmoord gepleegd Met de eerste was
hij in 1908 getrouwd; zij stierf in 1919.
Een jaar daarna trouwde Guyot met de
vrouw, die, naar algemeen bekend was,
reeds tijdens het leven zijner eerste vrouw
zijn minnares was. Deze tweede mevrouw
Guyot stierf in het begin van '21 zelf
moord in een hotel te Monte Carlo, naar
Guyot daar verzekerde en waarmede de
justitie genoegen naam. Maar aan de
ouders van de jonge vrouw deed Guyot
het voorkomen als of zij aan griep was
gestorven.
In de streek waar Guyot boerderijen
bezit te Louan en te Provins, geniet hij
geen goede reputatie. Hij wordt daar
verdacht zelf brand gesticht te hebben in
verschillende zijner bezittingen en groote
assurantie-premies opgestreken te hebben.
Een romantische historie.
In de volgende romantische geschiede
nis speelde een schoondochter van den
onlangs overleden ex' sultan van Turkije
de hoofdrol. Prinses Madjide, de hoofd
vrouw van prins Abdul Kadir leefde sinds
de verbanning van haar koninklijken echt
genoot in Boedapest. De prins bleek al
spoedig de verzoekingen van de Hon-
gaarsche danseressen niet te kunnen weer
staan. Hij schafte zich twee bijvrouwen
aan, met het gevolg, dat zijn eigenlijke
vrouw in groote geldelijke moeilijkheden
raakte Tenslotte zag ze zich genoodzaakt
een schoonheidsinstituut te openen. Het
duurde toen niet lang of ze vond troost
en hulp in ieder opzicht. Een rijke Boe-
dapester automobielfabrikant werd ver
liefd op de schoone en smadelijk in den
steek gelaten prinses en ging er op
zekeren nacht met haar vandoor naar
Constantinopel. Maar de minnaar was
getrouwd en daar hij met de zwaar ge
sluierde prinses in de «xpress stapte, had
hij zijn vrouw gezegd, dat hij voor een
belangrijke zakenquaestie naar Constanti
nopel moest. Toen zijn vrouw naar de
sland van zaken informeerde, schreef hij
haar een brief, waarin hij duidelijk de
romantiek van het Oosten weerspiegelt.
„Ik heb hier geen zaken gedaan, maar
het is oneindig veel gewichtiger, dat mijn
prinses evenveel van mij houdt, als ik
van haar. Zij is mijn diamanten kroon
en zij noemt mij haar wilde Indianen-
hoofdman". Toen wist de verlaten echt-
genoote, dat haar niets anders overbleef
dan een aanvraag tot scheiding in te
dienen. Prinses Madjide bevindt zich op
het oogenblik in Constantinopel onder de
hoede van haar vrienden, veilig voor haar
echtgenoot, die den Turkschen bodem niet
betreden mag en ze wacht op haar hu
welijk met den „Indianenhoofdman" ui
Boedapest.
