DE WENTELTRAP
NV 81
Maandag 12 Juli 1926
115e Jaargang.
Aan onze Abonné's.
Verklaarbare
ontstemming.
22 FEUILLETON
Op Eeis
VOLLE-MELK-REEP
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
«OHM COURANT
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant j en Kteeuwens 4 Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 1—5 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Wij hebben voor onze abonné s het al
leen verkooprecht kunnen bedingen van de
schitterend geslaagde reproductie van de
door den bekenden schilder P. van dei-
Hem geschilderde schilderij, voorstellende
de Koninklijke Familie, aangeboden ter
gelegenheid van de 25-jarige huwelijks-
herdenking in Februari 1926.
Deze reproducties kunnen aan ons bu
reau en bij onze agenten op de verschil
lende dorpen worden afgehaald tegen over
gave van achiterstaanden ingevulden bon
en tegen betaling van F 0,15. Per post
wordt f0,10 extra in rekening gebracht.
De plaat meet 64 bij 46 c.M. en is
gedrukt door de bekende uitgeefster De
Rotogravure-mij. te Leiden.
Bij voldoende deelname zullen bijpas
sende lijsten tegen den ko stenden prijs
verkrijgbaar worden gesteld.
Alleen tegén o ver g if le van in gevulden
bon, worden de platen afgeleverd.
Daar de prijs zeer gering is alleen
de prijs van blanco papier is bijna f 0,15
verwachten wij een grooten toeloop
van bestellingen, zoodal wij onze abonné's
aanraden dadelijk den bon aan te bieden.
Men late deze pracht-aanbieding niet
voorbij gaan.
Sedert het vredesverdrag van Versailles
het aanzien heeft gegeven aan de Inter
nationale Arbeidsorganisaties, werden te
Genève een groot aantal ontwerp-tractaten
en aanbevelingen aanvaard, welke echter
grootendeelis in voorbereidenden staat ble
ven ver keer en, doordat de Statenleden
der Arbeidsorganisatie, niet tot goedkeu
ring zijn overgegaan.
Over het verschijnsel, dat de Staten ter
vergadering ontwerpverdragen aanvaarden,
doch achteraf weigeren deze goed te keu
ren, zijn reeds meer dan eens harde noten
gekraakt. En ook dit jaar heeft onze
landgenoot Mgr. Nolens, tot voorzitter
der conferentie verkozen, in zijn openings
rede geschetst, hoe de Staten de beslis
singen der conferentie allerminst beschou
wen als verplichtingen, die vóór alles moe
ten worden nagekomen, doch meer als mo
ties of wensclhen. Intusscbem moet men,
gelijk Mr. Cort van der Linden betoogde,
een en ander niet uitsluitend zoeken in
onwil of tegenwerking. Immers, de Ar-
beidsconferentie heeft zelve ook schuld,
doordat zij aan haar leden overeenkom
sten wil opdringen, die véél te ver gaan.
Zij tracht aan de arbeiders van alle landen
voordeelen te verzekeren, die aan de arbei
dersklasse in één of meerdere landen zijn
ten deel gevallen, zonder rekening te hou-
Naar het Amerikaansch van
MARY ROBERTS RINEHART.
M
,,Neen", zei ik vol overtuiging.
„Geist dacht dat het misschien een
dienstbode was, omdat u: dien dag net
nieuwen aanvoer had gekregen. Maar hij
zei, dat hij niet begreep waarom ze dan
buiten het 'hek uitgestapt was. In ieder
geval hebben we nu een gesluierde dame
en niet den spookachtigen indringer van
Vrijdagavond zijn dat twee dingen waar
ik eigenlijk geen weg mee weet".
„Het is wel geheimzinnig", gaf ik toe,
„hoewel ik er misschien een oplossing
voor weet. Het voetpad van de Green-
wood-club naar het dorp komt vlak bij
ons hek op den weg uit. Iemand, die on
gemerkt naar de club wilde gaan, zou het
op die manier kunnen aanleggen. Er zijn
vrouwen genoeg
Blijkbaar wilde hij hier eens over na
denken, want even later zei hij goeden
avond en verdween. Maar ik was nog
allesbehalve voldaan. Tot één ding was
ik vastbesloten. Als mijn argwaan
want die had ik gegrond bleek te zijn,
zou ik zelf de zaak verder onderzoeken
en meneer Jamieson zou alleen te hooren
krijgen wat ik goed voor hem vond.
den met de omstandigheden, waaronder dit
is geschied.
Inderdaad, de Staten ratificecren niet,
omdat de conventies te ver gaan, en de
conventies gaan zoo ver omdat de Staten
de verplichting niet gevoelen om te rabifi-
ceereo. Wanneer Nederland, ondanks alle
economische bezwaren, overgaat tot de in
voering van den achturigen arbeidsdag,
terwijl achteraf blijkt, dat een groot aan
tal Staten niet willen volgen, wordt onze
positie hoogst ongunstig en wijkt het ver
trouwen in de internationale samenwerking.
De ervaring heeft nu wel geleerd, dat
de Arbeidsorganistatie niet kan blijven
voortgaan om telken jare een nieuw terrein
van arbeidswetgeving te betreden. Zonder
eenige verademing werd telkens nieuw
koren naar den parlementairen molen van
elk land gebracht, maar- het bleek onmoge
lijk, dit te vermalen. De Arbeidsorganisa
tie zal zich er dan o ok voorloop ig toe moe
ten bepalen, te waken tegen misbruiken,
tegen onbehoorlijke arbeidsvoorwaarden,
tegen al datgene wat dc verhouding tus-
schen arbeider en werkgever vertroebelt.
Maar gaat zij verder, tracht zij eenzijdij
voor de arbeiders de grootst mogelijk
voordeelen te bedingen, dan zal spoedig
alle belangstelling in een gemeenschappe
lijke samenwerking tusschen de regeerin-
gen, arbeiders en werkgevers verdwenen
"zijn.
Tot nadeel uitsluitend vande
beiders.
OVERZICHT.
De Engelsche staking.
De mijneigenaars van Lancashire heb
ben Zaterdagsavond hun loonsvoorwaar
den op grond van den achturen dag gepu-
bl ceerd. Thans zijn de voorwaarden waar
op de arbeiders het werk kunnen hervat-
tem, voor het heele land bekend. De voor
stellen van Lancashire zijn op twee be
langrijke onderdeden gelijk aan wat be
schouwd kunnen worden als de standaard-
voorsiteJlen voor alle mijnen. De gemeen-
schappelijke kenmerken van de voorwaar
den in alle groote districten en ook in de
meeste kleine zijn dat de minimum per
centsgewijze aanvullingen van de grond-
Loonen die zijn van de overeenkomst van
1921 en dat de verhouding van de ver-
deelieg der opbrengst 87 voor de loonen
en 13 voor de winsten blijft.
Om te beginnen zullen alle districten
op vier na de loonen betalen die van
kracht waren vóór de stopzetting begon.
De vier uitzonderingen zijn Northumber
land en Durham, die onmiddellijk terug-
keerem tot de tarieven van de overeen
komst van 1921 en Somerset en Warwicks
hire, die kleine verhoogingen aanbieden.
In een rede te Birmingham heeft Ram
say Mac Donald gezegd, dat hij juist in
Northumberland en Yorkshire was ge
weest, waar de mijnwerkers en vooral hun
vrouwen nog even standvastig waren als op
den eersten dag der staking. De regeering
heeft door het verkeerd aanpakken van
Wij gingen weer naar huis terug en
Gertrude, die na haar gesprek met Hal-
sey wat gekalmeerd was, ging aan het
mahoniehouten schrijfbureau in de huis
kamer zitten, om een brief te schrijven.
Halsey liep heen en weer in den ooste-
üjken vleugel nu eens in de biljartka
mer, dan in het speelzaaltje, en af en toe
blies hij de rook van zijn pijp tegen de
mooie gordijnen in den salon. Na een
poosje ging ik naar hem toe in de bil
jartkamer en samen gingen wij al'Ie bij
zonderheden van het vinden van het lijk
nog eens na.
In het speelzaaltjc was het donker.
Waar wij zaten, in de biljartkamer, was
alleen een van de wawdLichten aan, en wij
spraken op gedempten fcoon, zooals dat
hij den tijd en het onderwerp scheen te
passen. Toen ik hem vertelde wat Liddy
en ik op veranda bij bet speeltafeltje
Vrijdagsavonds hadden gezien, liep Hal
sey de donkere kamer in en samen stonden
we daar te kijken, net ongeveer zooals
Liddy en ik op djen bewusiten avond.
Het raam stak even weinig af tegen de
duisternis builen als te voren. Enkele
meters van ons af in de hal was de plek,
waar hel lijk van Arnold Armstrong ge
vonden was. Ik was een beetje zenuw
achtig, en legde mijn hand op Halsey's
arm. Plotseling hoorde ik boven aan de
trap het geluid van zachte voetstappen.
Eerst was ik er nog niet zeker van, maar
aan Halsey merkte ik, dat hij het ook
gehoord had en stond te luisteren. Do lang
zame, afgemeten en voorzichtige voetstap-
Ter verzachting en genezing van sluk-
geloopen voeten, zadelpijn, schrijnen
en smetten der huid, muggebeten
en zonnebrand, moet men op reis
voorzien zijn van
Doos 30, Tube. 80 ct. PÜRöL
heit ontwerp op den achturigen werkdag
een situatie geschapen, die onderhande
len zoo goed als onmogelijk maakt.
Een jeugdbrief van Mussolini.
Hel „Berl. Tagebiatt" ontleent aan
het onlangs verschenen boek van Mar-
ghereta Sarsalti over Mussolini enkele
brokstukken van een brief in dagboekvorm,
die de uit Italië gevluchte jongeman uit
Lausanne schreef aan zijn vriend in liet
vaderland. Een bittere haat tegen de „on
derdrukkers van het recht" spreekt er uit
de 'bladzijden, geschreven in dagen van
grootte ellende en armoede. De pakkend-
site gedeelten van den brief volgen hier
onder
„De aankomst te Yverdon na een trein
reis van zes en dertig uur. Doodmoe g<
ik een armoedige herberg binnen, waar ik
voor het eerst Fransch spreek. Een Ita-
liaansch koopman noodigt me uit mee te
eten en schenkt me vijf francs; om niet
een iarme schooier te lij leen schenk ik hem
van mijn kant een mooi zakmes, dat ik
kort geleden in Panna gekocht had. Vrij
dags sta ik een uur lang voor het gedenk-
teeken van Pestalozzi en de overige drie
en twintig uur breng ik in bed door.
Zaterdag ging ik met een werkeloos
Itaiiaansch schilder naar Orbe, om daar
als metselaar werk te zoeken. Ik vond
ook werk en begon Maandags. Elf uur per
dag, 32 centimes per uur, 121 keer klom
ik met mijn last steenen den ladder op
tot de tweede verdieping, 's Avonds waren
mijn armspieren gezwollen. Ik at in de
ascili gebraden aardappels en wierp me
aangekleed op een hoop stroo, mijn ,,bed"
Den volgenden morgen om 5 uur werd
ik wakker om weer aan het werk te gaan
en trilde van miachlelooze woede over de
behandeling van de „padrone
Den derden dag zei hij tegen me: „Je
bent le goed gekleed". Bij deze woor
den had ik den ellendeling willen wurgen,
die «ie voor luilak uitschold, terwijl ik
onder mijn steenen bijna bezweek en hem
in zijn gemeene gezicht willen schreeu
wen: „schurk, schurk". Maar wat had
het geholpen? Wie je betaalt, heeft gelijk.
Dus zei ik hem 's Zaterdagsavonds, dat
ik weg wou en dal hij uitbetalen moest.
Met nauwelijks onderdrukte woede wierp
hij me twintig lire toe met de woorden:
„Daar heb je je loon. Het is gestolen".
Ik kromp ineen onder deze woorden. Wat
had ik willen doen? Hem doodslaan?
Wat deed ik? Niets? Waarom? Ik had
honger en was zonder schoenen, want deze
waren in de laatste week geheel vernield.
Toen ik een week long in Lausanne
vertoefd had, was mijin in Orbe verdiend
pen kwamen nu dichterbij. Halsey pro
beerde mijn hand van zijn arm los te
maken, maar ik was doodsbang.
Duidelijk hoorden we het schuiven van
een lichaam langs de gebogen trapleuning
en degeen die daar liep, was nu beneden
aan de trap gekomen en moest ons zien
Tegen de verlichte deuropening van de
biljartkamer. Toen schudde Halsey mij
af en liep weg.
„Wie is daar?" riep hij op een beve
lenden toon en deed een stap of zes in
de richting van de trap. Toen h'oorde ik
hem iets mompelen; er viel iemand, de
buitendeur werd hard dichtgeslagen en
toen bleef het een oogenblik stil. Ik
geloof, dat ik een gil gaf. Toen herinner
ik me dat ik het licht opdraaide en Hal
sey zag, die bleek van woede probeerde
zich los te maken uit een warmen wollen
lap. Hij had zijn voorhoofd kapot ge-
stooten tegen de onderste trede van de
trap en zag er nogal griezelig uit. Hij
gooide d|e witte lap naar mij toe, maakte
de buitendeur open rende het donker in.
Gertrude was op het lawaai komen
toeloopen en nu stonden we elkaar aan te
staren en tusschen ons in lag nota bene
een deken van witte wol met zijde
er door, een prachtstuk I Het was een
wonderlijk iets Gertrude was de eerste
die iets zei.
„Had iemand dat in zijn hand?
vroeg ze.
„Ja, Halsey trachtte wie het ook was,
legen te houden, en viel toen. Gertrude,
die delten is niet van mij. Ik heb hem
geld op. Het eenige metaal, dat ik in
den, zak had, was een nikkelen medaille
met de beeltenis van Karl Marx. Ik had
's [morgens een stuk brood gegeten en
wist 's avonds niet, waar ik slapen moest.
Door honger krampen gekweld, hurkte ik
op de treden van hel Teil-monument neer.
Ik moet er verschrikkelijk uitgezien heb
ben, want de voorbijgangers keken me
wantrouwend, bijna verschrokken aan. O,
als nu De Dominicis gekomen was om me
zijn moraal te prediken, met welk een
wellust zou ik hem de keel hebben door
gesneden! 's Avonds ga ik naar Ouchy,
wandel op de prachtige kade en luister
naar de zacht-wegstervende klokkentonen.
Een oneindige melancholie maakt zich van
me meester en ik vraag me hier, aan den
oever van het Lac Lénan, af of het de
moeite waard is nog een dag langer le le
ven. Maar een zoete harmonie als wie
genlied van een moeder, dringt in m'n oor.
Het is de muziek van Beau Rivage; ik
druk me legen het tuinhek, luister en ver
geet verdriet en honger. Maar de pauzes
zijn verschrikkelijk. Want dan komen de
krampen terug en doorboren mijn ingewan
den als gloeiende naalden. Intusscben
stroomt de zich amuseerende menigte het
park uit, men hoort het ruischen van zijde,
hel gemurmel van talen, die ik niet versta.
Het is een oud echtpaar, Engel schen, naar
het me toeschijnt. Ik zou ze om een
slaapgeld willen vragen, maar het woord
sterft op m'n lippen. De plompe vrouw
met het dunne haar schittert van goud en
juweelen, en ik heb geen sou, heb geen bed
geen stuk brood. Ik vlucht met een vloek.
Och, heilige idee, o, anarchie van de
gedachte en de daad! Heeft de in het
stof liggende niet het recht hem te bijten,
die hem vertreedt?"
Den vreeselijken nacht brengt Musso
lini onder de bogen van de Grand Pont
door. ,,'s Morgens,bekijk ik me uit nieuws
gierigheid in de spiegelruiten van een win
kel. Ik herken me zelf nauwelijks. Ik
kom een Romanjool legen en vertel hem
in het kort mijne geschiedenis. Hij lacht
erover en ik verwensch hem. Dan haalt
hij 10 sous uit den zak en geeft ze mij,
Ik bedank, koop me dadelijk een groot
brood en ren oaar een bankje, waarik
mijn schat te voorschijn haal en hem met
den honger van een oerberus verslind. In
26 uur had ik niets
Weinig vermoedde de banneling, toen
hij dezen brief schreef, dat hij ruim twin
tig jaar later als oppermachtig gebieder
over Italië den scepter zou zwaaien.
Door den verrekijker.
Zaterdagavond is de groote spoor
brug over de Main bij Lichtenfels inge
stort. Het schijnt, dat de pijlers door het
hooge water van de laatste dagen waren
ondermijnd. De instorting had plaats en
kele seconden nadat een personentrein
de brug was
Meer voedingswaarde dan 2 EIEREN
Beter dan Goed: DE BESTE
Een Wolff-bericht uit Berlijn
meldt, dat in geheel Duitschland hevige
wolkbreuken hebben plaats gehad, die
overal groote schade hebben aangericht.
nooit eerder gezien."
Ze nam den deken op en keek er naar;
toen liep ze naar de verandodeur en gooi
de die open. Misschien een dertig meter
van het huis af stonden twee gedaanten,
die, terwijl wij toekeken, langzaam naar
ons toe kwamen. Toen ze in het licht
kwamen herkende ik Halsey en bij hem
was juffrouw Watson, de huishoudster.
HOOFDSTUK XII.
Het wordt steeds geheim
zinniger.
De meest alledaagsche gebeurtenis krijgt
een bijzondere beteekenis als de bijko
mende omstandigheden ongewoon zijn.
Er was absoluut geen enkele reden waar
om juffrouw Watson geen deken die
trap afgedragen zou hebben, als ze dat
wenschte. Maar om elf uur 's avonds
een deken naar beneden brengen, en pro-
beeren zoomin mogelijk geluid te maken
dan, toen ze ontdekt werd, het ding
naar Halsey toe te gooien, en te vluchten
naar den tuin dat maakte er toch
wel iets bijzonders van.
Zij liepen langzaam over het .grasveld,
en de veranda op. Halsey praatte zacht
jes en juffrouw Watson keek naar hem
en luisterde. Ze bezat een zekere waar-
jheid en was zeer zeker voor haar
taak berekend, voor zoover ik daarover
oordeelen kon, hoewel Liddy wei wat
op haar aan te merken zou hebben, als
3fe durfde. Maar op dit oogenblik was
Het Wipperthal (Harz) werd opnieuw
door een wolkbreuk getroffen, die in
heftigheid voor de eerste niet veel ondei*-
deed. De laaggelegen dorpen in dat dal
moesten weer ontrqimd worden.
Vooral zwaar was het onweer in de
dorpen Erksdorf en Speckdinkel (Hes
sen) waar het water in de huizen drong.
Ook in de buurt van Trier was het
zwaar weer. Het spoorwegverkeer daar
in den omtrek ondervond sterke vertra
ging. Uit Thüringen en Zwaben wordt
sterke regenval gemeld.
Tengevolge van een verklaring van
den Fran schen minister van binnenland-
sdhe zaken is het verbod ten opzichte van
de betoogingen der oud-strijders tegen de
evenitueele ratificatie der overeenkomst van
Washington inzake de regeling der schul
den met Amerika ingetrokken. De deel
nemers hebben evenwel verklaard, dat de
manifestatie volstrekt jjeen politiek karak
ter zou dragen.
De Fransche en de Spaansche
gedelegeerden kwamen voor de laatste
maal bijeen en gingen over tot de onder-
teekening van het accoord nopens de pa
cificatie van Marokko en de regeling der
grenzen tusschen de Fransche en de
Spaansche invloedzone. Het accoord
treedt in werking, zoodra het door de
twee regeeringen zal zijn goedgekeurd.
Alsdan zullen m een communiqué de bi-
zonderheden worden bekend gemaakt.
Officieel wordt medegedeeld, tdiat
minister Caillaux heden per vliegtuig naar
Londen zal vertrekken tot het voeren
van onderhandel ingen over de regeling
der schulden.
Volgens berichten uit Lissabon
heeft daar opnieuw een staatsgreep plaats
gehad. Generaal da Costa wordt op last
van generaal Carmona in het paleis van
den minister-president gevangen gehouden.
Er is een voorloopige lijst van het nieuwe
ministerie gepubliceerd, waaruit blijkt, dat
Gastuno het ministerie van binnenland-
sche zaken, generaal de Cordes, dat van
financiën, Manuel Rodrigues dat van ju
stitie en Sidonio Paos dat van buitenland-
sche zaken zal waarnemen, terwijl Car
mona minister-president en minister van
oorlog wordt. Tot gezant te Parijs is Bet-
iencourt Rodriguez benoemd.
LANDBOUW, VEETEELT
EN VISSCHERIJ.
Onze land- en tuinbouw
en veeteelt.
De belangstelling uit de deskundige
buitenlandscbe kringen voor den Neder-
't gezicht van juffrouw Watson een puzzle
voor me. Onder den schijn van onder
worpenheid leek het me bijna uitdagend
en ze zag er uit of ze erg geschrok
ken was.
„Juffrouw Watson", zea ik op stren
gen toon, „wilt u zoo goed zijn mij een
verklaring te geven van dit zonderlinge
optreden?"
„Ik vind het niet zoo zonderling, juf
frouw Innes". Ze had een heldere, diepe
9tem, die op dit oogenblik een beetje
trilde. „Ik bracht een deken naar Tho
mas, die niet goed is vanavond, en ik
ging deze trap af, omdat het de kortste
weg is naar de portierswoning. Toen
meneer Innes riep en toen op mij toe
kwam, schrok ik en gooide de deken
over hem heen".
Halsey bekeek de snee op zijn voor
hoofd in een klein spiegeltje dat aan den
wand hing. Flet was een ombeteekenend
iets, maar het had nogal gebloed en hij
zag er afschrikwekkend uit.
„Thomas ziek?" zei hij zonder zich
om te keeren. „Hé ik dacht dat ik
Thomas daar ginds zag staan toen u
met zoon vaart de deur uitstormde".
Ik zag dat hij het bekijken van zijn
wond in den spiegel, als een voorwend
sel gebruikte om haar gade te slaan.
„Is dit een deken voor de bedienden,
juffrouw Watson?" vroeg ik, terwijl ik
het bewuste ding bij het licht hield.
(Wordt vervolgd).
