GOESCHE COURANT
BIJVOEGSEL
ZIJ
ABONNEEREN
GRATIS.
Levensmoeheid.
„Open de deuren
Voor de VrouW
Het is niet alieen de grootte,
die succes geeft.
VAN DE
VAN VRIJDAG 25 JUNI 1926.
die zich met ingang van heden, voor min
stens 3 maanden, op de Goesche Courant
ontvangen de nummers tot 1 Juli a. s.
Het is een stralende Junimiddag, nu
we ons voor het wijd-open raam zetten
om eenige gedachten over het leven en
de levensmoeheid neer te schrijven. Na
de koude, natte dagen, welke meer aan
een komenden herfst dan aan den voor
zomer deden denken, heeft de zon en-
deiijk de overwinning behaald. Alles
spreekt nu tot onze harten van komende
zomerweelde. Wijduit gaat het uitzicht,
dat we hebben 't is al groen en hoo
rnen, wat we tot in de verre verte aan
schouwen. De vogels in de boomen voor
het huis laten hun stemmen hooren,
kortom het is alles vreugde en zonne
schijn, wat we zien.
Wat is zoo vanuit een hooge kamer
gezien de wereld mooi en de hemel ver
en als we dan op de vlakke aarde komen
en we zien van nabij dezelfde velden en
dezelfde boomen, dan ontdekken we
ook daarop en daaraan Leelijke plekken
en kale takken. Er is niets volmaakt
hier beneden. Toch, op zomerdagen als
deze, denken we daar niet aan, we heb
ben alleen maar oog voor de mooiheid
en de blijheid van een eersten warmen,
zomerschen dag. Dan geniet een mensch
eerst echt van wat de natuur hem te ge
nieten heeft, in ons gewone spreek-Ne-
derlandsch zeggen we: een mensch krijgt
schik in het leven. En dat heeft hij roet
heel de natuur gemeen. Hoe anders
staan nu de bloemen, dan toen het koud
was en het stormde: als fleurige bruid
jes pronken ze hoe anders staan nu
de boomen met hun mooie frissche
groene bladerenals toonbeelden van
levensmoed en levenskracht heffen ze hun
toppen omhoog in de lucht. Hoe anders
leven nu ook de dieren des velds, de voge
len des hemels. Het koestert zich alles
in de warmende zon en wat een stem
heeft om uit te uiten, wat daar omgaat in
het binnenste, dat doet zijn minder of
meer melodieus geluid hooren. Alles, niet
waar, openbaring van levensvreugde.
Levensmoed wil de natuur ons als 't ware
ingieten op zulke stralende dagen.
Levenskracht wil ze ons schenken in
overvloed, waar wij menschen levens
vreugd en levenskracht zeker wel noodig
hebben in een wereld, die „bij het ge
bruik niet meevalt", integendeel de
grootste eischen stel aan iemand, die
niets lechts bestaat, maar ook leeft.
In deze laatste tegenstelling hebben we
neergelegd het verschil, dat zijn kan tus-
schen de menschen van eenzelfde huns.
Wie kent ze niet de menschen die leven,
omdat ze nu eenmaal hier beneden zijn.
Ze hebben zichzelf het leven niet gegeven
en het leven is nog niet echt hun bezit, ze
bestaan, in dat woord is het best hun
leven geteekend. Ze worden geleefd, er
zit niets eigens, niet zelfstandigs in hen,
't is alles in den lijdeilijken vorm: slaaf
van huin plicht, van hun ge.voonten, van
hun omgeving, van de mode, ja, waar
niet van. Kunnen zulke menschen hun
eigen leven wel liefhebben? En liefde tot
het leven, dat is toch de eerste eisch, die
gesteld wordt aan hem, die van het leven
inderdaad maken wil, wat ervan te ma
ken is. De liefde tot het leven is dien
mensch zoo zeggen we ingescha
pen, dat is de motor en waar deze den
dienst weigert, daar vindt het onge-
wenschte plaats: het leven wordt een
last. Nu kunnen daarvoor heel verklaar
bare redenen bestaan. Iemand kan zoo
heel veel tegenslagen gehad hebben;
hem kan het liefste, waaraan hij zijn hart
verpand had, verloren hebben; hij kan
zich niet op die plaats bevinden, waarop
zijn aanleg of talenten hem recht geven;
dan kan het gebeuren, dat het leven in
derdaad te veel wordt, dat de dood hem
een welkome vriend wordt en dat hij,
deze afwachtende, verder bestaat zonder
feitelijk te leven, zonder het leven te
genieten in zijn kracht en schoonheid!
En hierin ligt als vanzelf opgesloten,
dat die levensmoeheid heelemaal niet
eigen hoeft te wezen aan den ouderdom.
Er zijn ouden van dagen met zulk een
levensmoed en levenskracht, met zulk
een frisschen kijk op het leven, dat ze
velen jeugdigen tot een voorbeeld kun
nen strekken. En er zijn jeugdigen van
jaren, die in hun voorzomer niet zien de
weelde en door wat koude en stormen
den juisten moed verliezen en, bij de
pakken neerzittende, meenen, dat het
leven te zwaar is voor hen om te dragen.
Natuurlijk, er zijn tal van jonge men
schen, die in hun jeugd niets kunnen zien
van de blijheid van de levensiente, om
dat ze groot worden te midden van veel
narigheden en vaak reeds zware zorgen
op hun jonge schouders werden gelegd.
Dat brak hun kracht, dat fnuikte hun
idealisme en ouder geworden gingen ze
voor het leven staan met sceptischen blik,
met een vraag: wat hebt ge mij nog te
geven? Maar, dat zijn toch abnormale
gevallen. Normaal is, dat de jonge
mensch ziet de aantrekkelijkheid en de-
oudere de belangrijkheid van het leven
hier op aarde. Zoo is het goed en zoo
ook heeft de Hoogere Macht, die zelf
het Leven is, het in het menscherihart
gelegd.
Natuurlijk het leven geeft niet wat
men ervan vraagt. We overvragen te veel
en het is goed, dat wij het niet in de hand
hebben om onszelf alles te geven, wat
we zouden willen hebben. De Macht,
welke ons ieyen leidt, zoo gelooven we,
heeft andere dingen voor ons weggelegd.
Die gedachte, waarvan de waarheid niet
bewezen kan worden als de één of andere
stelling uit de wiskunde, heeft in zich
een rijke bron van kracht. Daarmede als
overwinnaar te treden uit de binnenka
mer, waarin men met zijn tegens.agen,
met zijn smart geworsteld heeft, is een
weldaad, die niet nalaat op ons verdere
leven een sterkenden invloed uit te oefe
nen.
Die sterkte is tweeërlei. We dalen
dieper af in de diepten van het leven-,
waarin, evenals in de aarde, schatten
zijn verborgen. Ons leven wint zoo aan
diepte en niet in het drijven aan de op
pervlakte, maar in het afsteken naar de
diepte móet de mensch kracht zoeken.
En ten andere, we zien meer omhoog,
omdat we ons afhankelijker leeren ge
voelen van een Macht, die onzen weg
regelt. Ieder verstaat, welk een invloed
dit tweetal op ons leven hebben moet.
Allereerst dezen, dat we bewaard worden
voor levensmoeheid. Wij lazen onlangs,
dat in het jaar 1925, in Duitschland al
leen, circa twaalfduizend menschen een
einde aan hun leven gemaakt hebben.
Een stad van twaalfduizend menschen is
toch een aardig plaatsje. Denken we ons
het even in, dat zooveel menschen in een
'and het leven moede waren. Een somber
verschijnsel van onzen tijd! Een waar
schuwing voor zoo velen, om de waarde
van het leven goed te zien en den levens
weg te bewandelen, om de belangrijk
heid er van vast te houden, ook al wordt
de aantrekkelijkheid minder. "Leven is
een gunst en een kunst. Een gunst het
te mogen bezitten, maar een kunst is het
dit leven zoo te leiden, dat het tot een
zegen wordt ook voor ons zelf. Dat be
waart voor de sloopende levensmoeheid.
Wat is het, dat een mooie vacantie-
dag, hoe kort hij ook moge zijn, zoo
vroolijk maakt? Dat is, dat de deuren
worden geopend van ons kunstmatig be
staan, dat wij worden bevrijd uit de be
klemmende omgeving van vier muren.
Deuren! Zij zijn verwant aan- gevan
genschap. Zij sluiten de groote wijde,
schoone, wonderlijke wereld buiten, en
sluiten de alledaagsche wereld in, welke,
op haar voordeeligst, somtijds benauwend,
vervelend en ondraaglijk wordt.
Deuren! Zij sluiten het kind op met
zijn schoolwerk; zij sluiten de moeder op
bij haar dagelijksche plichten; zij slui
ten de vader, de broeder, de zuster op
in fabriek, warenhuis of kantoor
Dan komt de langverbeide vacantie-
dag. De stevig-gesloten deuren vliegen
plotseling open en presto! gij en
wij, groot en klein, oud en jong, drinken
met gretige teugen van de frissche bui
tenlucht. Wij zijn vrij!
Niemand, die staat op een frissche heu
veltop, die wandelt langs steile rotswan
den, die zich koestert aan bet zonnige
strand, die zich verfrischt in de zee of
die rustig zit in de schaduw der boomen,
kan lang in twijfel blijven omtrent de na
tuurlijke omgeving van den mensch. Geen
wonder dus, dat de historie ons het eerste
menschenpaar in een tuin toont.
„God maakte de natuur, de menschen
maakten de stadzingt de dichter, en hij
zingt waarheid. De stad, met haar on
telbare deuren, haar gesloten, verzegelde,
getraliede deurenen daartegenover
de natuur, het open veld met haar door
regen gezuiverde atmosfeer en haar door
dauw bevochtigd grashet koele woud
met zijn door dansende zonnestralen be
vlekte padenhet land, met zijn vrij
heid, vrede en rust.
Onze beschaving, waarop de menschen
zich beroemen, wordt meer en meer een
zaak van deuren, welke met ontstellende
regelmatigheid geopend en gesloten wor
den. Het streven van de laatste vijftig
jaar is geweest om ze wat vaker te ope
nen en dan een beetje langer en een beetje
wijder!
Immers, in deze dagen van groote
stadsleven en materialisme moet de
innerlijke drang, de behoefte naar gees
telijke ontspanning en zielsverhef
fing, noodzakelijkerwijze grooter en ster
ker zijn dan ooit het geval zou kunnen
zijn, wanneer alle menschen gedurende
het geheele jaar in de onmiddellijke na
bijheid der vrije natuur zouden vertoeven.
En zoo komen wij tot het eindoordeel,
dat het voor U en ieder ander noodig en
goed is op tijd de „deuren te openen".
De vacantia moet U builen zien, in de
vrije natuur. En als daardoor geen ont
roering in Uw hart verwekt wordt en als
uw longen er niet beter en regelmatiger
door werken dan ligt de schuld bij
de vacantie, die U niet zooveel goeddeed
als waartoe zij in staat is. Dat is dan de
ongewoonte van de „open deuren" en het
beste is er zoo spoedig mogelijk een
tweede vacantie op te laten volgen
weer in de vrije natuur!
Nogmaals: de deuren open!
UIT DE PERS.
e onbewaakte overwegen.
De „Telegraaf" schrijft na opsomming
van een aantal ongelukken op onbewaakte
overwegen het volgende: Het kan zóó net
blijven. Van tweeën één: óf de bewaking
moet weer worden ingevoerd., óf er moet
voor be'.ere waarschuwingstechniek wor
den gezorgd. Van den minister is, zooal
iets, eer het tweede dan het eerste te
wachten. Maardaar komt de vrees
voor het weigeren van een waarschuwings
toestel om den hoek. Doch het is toch
een zeldzaam vreemdsoortige redeneering,
wanneer de minister oordeelt: een elec-
trisch apparaat kan weigeren, dus dan
maar lieverniets! Vreemdsoortig,
omdat een zeer groot risico zoodoende
terwille van een zeer klein wordt ge
handhaafd. Vreemdsoortig, omdat ook de
bewaking door een beambte niet feilloos
is. Sterker: wie durft volhouden, dat de
betrouwbaarheid van mechanische bewa
king zooveel kleiner is dan die van leven
de? En tenslotte: stappe de hoer Van
der Vegte toch nimmer in een lift de
kabel mocht eens breken! Rijde hij toch
vooral niet in een auto, nog onlangs raakte
ergen een stuur defect. Neen, alle leven
heeft zijn risico. Maar het gaat niet aan
om de kwade kans van een weigering
van een automaat le misbruiken als mom
voor kwalijk verboden bezuinigingsdrang
a tout prix! Het is hoog tijd, dat niet
alleen de zorg "voor beter uitzicht, doch
ook de plaatsing van automatische waar
schuwingstoestellen wordt ter hand ge
nomen.
En dan ook: de kaart! Wij leven in een
maar klein landje, waar voor ontdekkings
reizigers niets meer valt te doen. De direc
tie der spoorwegen zal toch zelf wel we
ten, waar de onbewaakte overwegen zijn
te zo-eken. En als zij opmerkt, dat het in
kaart brengen der overwegen gevaarlijk
is, omdat de kaart bij vergrooting van het
aantal niet meer betrouwbaar is, dan mag
men toch opmerken, dat spoedig
in kaart brengen van de overwegen uiterst
gewenscht is, juist omdat daardoor een
tegenwicht geschapen zal worden tegen
het nog meer doen aangroeien van het
verkeersgevaar.
Doch het zou heel wat beter zijn, wan
neer een deel der onbewaakte overwegen
verdween. Daartoe is geld noodig, en de
minister gevoelt daarvoor dan ook geen
sympathie. Maar nu ware het aan te beve
len, een kleine, doch deskundige com
missie in het leven te roepen, die door
eigen waarneming gaat onderzoeken, wel
ke overwegen de gevaarlijkste zijn. En dan
worde een beroep gedaan op die corpora
ties, die alle in nauw verband staan met
de verkeersveiligheidop den Algemeenem
Ned. Wielrijdersbond', op de Kon. Ned.
Automobielclub, op de Ned. Vereeniging
voor vreemdelingenverkeer. Hun leden be-
hooren tot aan de gevaren der onbewaakte
overwegen het meest bloolgestelden. La
ten zij dan voor de gevaarlijkste overwe
gen doen, wat de in aanmerking komen
de instanties nalaten: geld beschikbaar
stellen, om hetzij een bewaker aan te
stellen, hetzij een behoorlijk waarschu
wingstoestel aan te brengen, hiel is ongelwij
feld niet fraai, dat op particuliere lichamen
een last wordt geschoven, die op de spoor
wegen en den Staat behoort te drukken.
Doch het is ergier, wanneer de toestand
blijft gelijk hij thans is, nu wiji geen dag de
krant opslaan zonder automatisch de vraag
te stellen: is er op den een of anderen
onbewaakten overweg weer een ongeluk
gebeurd?
Er moet een oplossing komen. Spoe
dig!
Een cretonne huisjapon.
Een van de aardigste en prettigste stof
fen voor een japon voor iederen dag is
wel cretonne. Het ziet er altijd frisch
uit en is buitengewoon sterk in het dra
gen. Doch deze stof leent zich niet al
leen voor een huis-japon; ook voor de va-
cantiedagen en voor sport is zulk een ja
pon onmisbaar. De meeste vrouwen eö
meisjes, die het hierbij afgebeelde mo
delletje zien, zullen zich- onmiddellijk zulik
een toiletje laten ma leen of zelf vervaar
digen, hetgeen niet de minste moeite zal
De harde werker in Rome. j
Hier geven wij een zeldzame foto van den tegenwoordigen Paus, Pius XI, van
wien men te Rome gaarne beweerd dat hij een werker zonder weerga is. Des
morgens staat hij niet zelden reeds tusschen drie en half vier op, teneinde zijn bu
reauwerk voor negen uur te kuninen afdoen, aangezien daarna zooveel personen en za
ken hem in beslag nemen, dat er geen paar minuten van den dag meer over
schieten. Het vorige jaar liep het aantal bezoeken voor belangrijke zaken in de
duizend en moest hij menigmaal des nachts door werken om zijn werkzaamheden
meester te blijven.
opleveren met behulp van het knippatroon.
Wanneer men bijvoorbeeld cretonne neemt
met een licht, Saksisch blauv\e ondergrond,
waarop groote rose bicemen of patronen,
en deze stof garneert met rood linnen,
dan zal men een heel aardig affect berei
ken. De roode kleur moet natuurlijk in
overeenstemming ,zijn met de donkerste
tint der rose bloemen of patronen.
De japon is gemaakt met een aparben
rok en blouse, welke aan elkaar zijn
gezet nadat ze beiden afzonderlijk wa
ren afgewerkt. De rok heeft een stolp
plooi van voren en de blouse heeft korte,
ingezette mouwen. Het patroon bestaat
uit een voorpand, een rugpand, een mouw,
een kraag met rever aan een stuk en een
manchet vo-or de blouse en een half voor
pand van het rokje. Het rugpand van het
rokje is gelijk aan het voorpand.
Een knippatroon is verkrijgbaar onder
No. 385 B in de maten 42, 44, 46 en
48; kosten 55 cents.
Bestellingen op knippatronen worden
ingewacht vóór Dinsdags, aan het bureau
van de Goesche Courant.
Bij de bestelling moet het verschuldig
de bedrag betaald worden, terwijl voor
buiten de stad ,f 0,15 voor porto voor de
toezending berekend wordt.
Nuttige wenken.
Het verdelgen van motten.
Hoe verdelgt u de motten het beste?
Door ze in dezen tijd, nu ze rondflad
deren, te vangen, want nu leggen ze
overal hun eitjes in, waaruit spoedig de
wurmen kruipen die het meeste schade
doen aan uw go-ed en er de gevreesde
motgaten in knagen. Kamfer en naphtaline
maken de motten en wurmen met dood;
de sterke lucht vinden ze echter onaange
naam; daarom nestelen zij zich niet daar
waar kamferballetjes liggen. Het beste is
wanneer u uw winterkleeren, bont, gor
dijnen enz. twee of driemaal op een zomer
uitborstelt en uitklopt en dan een halve
dag buiten hangt, liefst in zon en wind.
Daarna rolt u ieder kleedingstuk in versch
gedrukte couranten (want de drukinkt-
lucht verdragen ze niiet; daar gaan ze van
dood) er bergt ze op in een goed afge
sloten, liefst kamferhiouten kist. Als u op
reis gaa-t en bang bent, elft de mot in uw
kleeden zal komen, moet u onder die klee-
den, dus op den houten vloer, ook ver-
sche kranten leggen; dek voorts de kamer
verder met kranten af en strooi ten slotte
kamfer. Sluit de kamer met gordijnen af,
doch doe het zóó, dat er wel licht en een
beetje zon in de kamer kan komen. Zon
weert m-o-t; duisternis trekt ze aan.
Een goede mondspoelimg is zes drup
pels pepermuntolie en twee druppels ci-
tnoenoüe op V2 flesch water. Goed schud
den, ook vlak vóór het gebruik.
Wanneer men citroen en sinaasappelen
even verwarmt vóór men ze uitperst, geven
ze meer sap.
Mieren vangt u het beste met schaaltjes
schoteltjes met bloem van zwavel en sui-
pebroleum; ze worden ook gelokt door
ker.
Crêpe de Chine wordt in water, waar
in een neutrale zeep is opgelost, gewassdhen
Dan drukt men het even uit, legt het tus-
schen zijdepapier en wringt het daarin
uit. Men droogt het tusschen zijdepapier,
dat men in de zon of op de verwarming
legt. Het strijken van het crêpe geschiedt
als volgt: de stof wordt aan den verkeer
den kant geheel droog gestreken.
Behandelt men crêpe de Chine op bo
venstaande wijze, dan ziet het er na vele
malen wasschen nog als nieuw uit.
Gekleurde nagels.
Een "bekend couturier uit de Rue St.
Honoré te Parijs heeft thans de mode
der gekleurde nagels ingevoerdgroen
voor 's avonds, parelmatgetint voor
's middags. En het is niet onmogelijk,
dat mooie miiliardairsvrouwen óf -doch
ters zich haar vingernagels zullen laten
verzilveren of vergulden.
De „créateur" van deze gril ver
klaarde: „Voor vrouwennagels hebben
tot nu toe reeds verschillende modes be
staan. In Engeland liep men een tijd
lang met het geschilderde portret van
man, verloofde of boezemvriend op de
nagels; men vond de dwaze mode uit
om kleine, kostbare edelsteenen in de
nagels te zetten. De scherp gepunte na
gels, die sommige dames zich laten vijlen,
en die haar onwaardig zijn, tel ik met
eens mee
„Ik wil alleen, maar laten zien, hoe
mooi het' effect van gekleurde nagels
kan zijn als de tinten harmomieeren met
het toilet. Waarom niet? Ik heb een heele
kleurenreeks gemaakt en zoon klein
potje verf kost maar twintig francs!
„Mijn allerlaatste ontdekking is:
lichtgevende nagels. Voor vijftig francs
koop ik een potje pasta, waarvan men
's avonds een tikje op de nagels wrijft.
Onmiddellijk phosphoriseeren de vinger
toppen!"
Of deze mode een langen levensduur
zal hebben?
maar de juiste indeeling
van Uw advertentie
