s-i SAMOS PRIMA .V. 8 Vrijdag 7 Mei 1920 115® Jaargang. DE VROUW ZONDER HART Bij dit nummer be hoort een bijvoegsel. HARDER WERKEN. 87 FEUILLETON VOLLE-MELK-REEP Beter dan Goed. DE BESTE ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Familieberichten 110 regels f2,40. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Op de kortgeleden te Londen gehouden conferentie van de ministers van arbeid van Engeland, Duitschiand, Frankrijk, Italië en België is men tot overeenstem ming gekomen in zake het vraagstuk van den internationaal gerege'den normalen ar beidsdag, d.w.z. er is naets anders ge schied dan de vaststelling van de wen- sdhelijkheid van een internationale rege ling van den normalen arbeidstijd. Metn is geneigd te doen opmerken, dat hier voor geen nieuwe conferentie noodig was, daar in hoofdstuk XIII van het vredes verdrag van Versailles die wenschelijk- heid reeds uitvoerig omschreven staat. Wellicht zullen wij evenwel de Londen- sche conferentie van arbeidsmanisters moe ten beschouwen als een nieuwe erkenning door de groote mogendheden van de on houdbaarheid van den tekst van het vre desverdrag. Bovendien werkt sedert 1919 de staf van het internationaal bureau van den arbeid (Genève) in het belang van een internationale arbeidswetgeving.Waar om dan nog die extra-ponferentie, ismen geneigd te vragen Het zoeken naar het antwoord op deze vraag wordt ons gemakkelijk gemaakt door het verslag van de jaarvergadering van het verbond van Duitsche werkgevers vereenigingen. Uit de besprekingen van deze vergadering blijkt, dat ten eerste: de Duitsche ondernemers al hunne krach ten concentreeren op de reorganisatie van het industrieele leven en ten tweede, dat men in Duitschiand de vaststelling van den arbeidstijd geheel zal laten beheer- schen door eischen van economische nood zakelijkheid. Het Duitsche volk heeft milliarden aan oorlogsschatting op te bren gen, doch het zal dit alleen kunnen doen, wanneer het voor liet grootste deel zijn schuld mag betalen in goederen en dien sten. Een betaling in goud zou Europa ruïneeren. Welnu, gedwongen door het vredestractaat, zal het Duitsche volk mei zijn arbeidskracht op de meest economi sche wijze moeten handelen. Lezen wij nu het uitvoerige verslag van de bijeenkomst der arbeidsministers te Londen, dan komt men tot het besluit, dat vooral van Engel- schen kant wordt ingezien, dat men Duitsch land niet, kan dwingen zijn economische ac tiviteit te regelen naar de wensctien van ain dere volken en dat de andere volken geen anderen weg overblijft dan te doen als Duitschiandwerken zoolang als nood zakelijk is in verband met de eischen van het internationale goederen- en dienst verkeer. Zien wij nu nog even naar Italië. Mus solini werkt aan een nieuwe arbeidswet geving. Wat betreft de regeling van den arbeidstijd kan men rekenen op strenge bepalingen ten aanzien van de mogelijkheid een belegen, zuivere wijn in luxe rietverpakking voor f 1,10. Firma J. A. L. G. WITTE Wijnkandel Goes Oorspronkelijke Hollamdsche detective roman door R. J. BRANDENBURG Twee clowns, het krijt nog op de wan gen, de wenkbrauwen koolzwart, den neus roodgeverfd, waren in een heftig dispuut gewikkeld, dat op gedempten toon gevoerd werd. „Zij heeft zich niet goed vastgehouden". „Zij is duizelig geworden door het licht". „Och kom, het was< een ongeluk, mis schien een kramp in de vingers". Hun gezichten keken boos' naar elkaar, 't Wasl of zij samen een nummer uit voerden. In een hoek stond een slanke jongen met gekleurde ballen te werpen, welke hij telkens heel handig wist op te vangen. De Chincezen stonden wat achteraf bij elkaar. Hun kleine spleetoogjes blonken kwaadaardig en onwillekeurig zochten mijn oogen Arthur. van lange arbeidsdagen, wanneer zulks noodzakelijk is voor Italië's economische machtspositie. Welnu, waar in twee, in economisch op zicht machtige gebieden alles wijst op een voorbereiding tot buitengewone krachts inspanning van de bevolking, rijst de vraag, of in de andere gebieden kan wor den voortgegaan met het doorvoeren van maatregelen, die hoe wen schel ijk ook uit ethisch oogpunt, Leiden moeten tot ver spilling van arbeidskracht en onder de huidige omstandighedentot verarming, Tegenover dit belangrijke vraagstuk houdt alle partij-politiiek halt. In Duitsch iand zijn ettelijke leiders van vakvereeni- gingen overtuigd van de onmogelijkheid van den acht-urigen arbeidsdag als norm. De zoon van wijlen president Ebert heeft onlangs in een geschrift van zijn hand nadrukkelijk gewezen op den economi- schen noodtoestand, waarin het Duitsche volk verkeert. Door dezen noodtoestand wordt den Duitscher de eisch gesteld: hard werken, zoo hard mogelijk. Zoo zouden wij tal van uitingen kunnen weer geven om aan te toonen, dat bij onzen Oostelijken nabuur de nood de wet ge broken 'heeft. Tot erkenning van dit feit is men te Londen gekomen. Daarom sprak men zich uit ten gunste van een inter nationale regeling' van den normalen ar beidsdag. De effectieve arbeidsdag en hierop komt het toch aan, nietwaar? kan niet anders dan nationaal en dan nog zelfs bedrij f s ge wij ze geregeld wor den. Zoo heeft ten slotte Londen niets meer, ja eerder nog minder gebracht dan Versailles in 1919. Met deze werkelijkheid voor oogen past den voorzichtigen Nederlander een hou ding als die van Maarten Tromp: Waak zaam naar alle'zijden en het kruit droog 1 KOLONIËN. Als de boot te laat is. Voor in Indië van Europeesch verlof terugkeerende ambtenaren geldt ben aan zien van hun traktement de bepaling dat hij die vóór (dus niet op) den eersten dag van de nieuiwe maand op de hem aangewezen standplaats is en ten bewijze daarvan zijn opwachting heeft gemaakt bij zijn onmiddellijken chef of het hoofd van het gewestelijk (plaatselijk) bestuur, over de komende maand zijn vol salaris ontvangt, terwijl hij d.e op den eersten dag of later zijn standplaats bereikt over die eerste maand zijn verlofstraktement krijgt. Begrijpelijk, dat ambtenaren bij het uitkiezen van de boot naar Indië zooveel mogelijk rekening houden met den ver- moedelijken aankomstdatum. Maar het wordt wel eens een misrekening, als de boot laat is. Zooals met de laat ste uitreis der Insulinde het geval is ge feest. De „Locomotief" schreef er over in haar nummer van 31 Maart: De Insulinde is op den dertigsten Maart te Tandjong Priok gearriveerd. Hoe ze zich ook zullen haasten, de ambtenaren- passagiers, om vóór den eersten April, dus binnen ongeveer vier en twintig uren, hun .Laadplaatsen te bereiken, het zal dege nen die verder Oostwaarts dan Jogja of Semarang moeten, niet gelukken. Zij zul len heel de maand April, de eerste maand op hun nieuwe standplaats, dus ook de duurste, op verlof straktement dienst doen. Dat dit geen kleinigheid is en terdege Deze vroeg juist iets aan den hoofd commissaris, die toestemmend knikte. Wij verwijderden ons met den direc teur. Vroegen verlof den wagen, welke voor kleedkamer was ingericht, te mogen inspecteeren. ALleen Arthur klom het trapje op, lichtte met zijn lantaarn. „Het knopje voor het eiectrisch licht is vlak bij den ingang," zei de directeur. Daar verspreidde het eiectrisch lacht een rood schijnsel. Wij keken naar binnen. De ruime wagen was door een zwart doek, dat van de zoldering afhing, in twee gedeelten gescheiden. Het doek was weggeschoven en wij konden zoowel de voorste, de mannemaf- deeling, alts de achtersite, die voor de vrouwelijke artisten bestemd was, zien. In de voorste hingen, maar half be dekt door de sbofwerende doeken, kleu rige clowns-pakken, fel rood en wit en zwart met groene pompons, en wonder lijke laarzen met glinsterende versierselen stonden op den grond en lage gymnastiek- schoentjes. Op een waschtafeltje stond een lampetkan met een kom, waaruit ver schillende stukken waren gestootcn; er stond een vuil water-emmer bij; op een Weer voedingswaarde dan 2 EIEREN gevoeld wordt, blijkt uit de wanhopige po gingen die sommigen wagen, om vóór den laatsten dag van- de maand, dus voor mid dernacht, op hun nieuwe standplaats te ar- riveeren. Het is eens gebeurd met een B. B.-er (voor wien de strop wel het grootst is met het oog op zijn hooge representatiekosten in de eerste maand), dat hij per auto des avonds om elf uur nog zijn standplaats wist te bereiken. Alles was in 't pikdonker, ook erf en huis van zijn resident. Maar hij glipte de marmeren trappen op, de voorgalerij door en pousseerde zijn kaartje, schoof 't onder de deur door, de binnengalerij in. Den volgenden dag in de vroegte, de dag was nog niet goed wakker, begroette hij zijn resident. Dank u, ja ik vond uw kaartje al. Gisteravond aangekomen? All right. De hooge levensstandaard. Men schrijft aan de „N.R.C.": Wat de rubber in Pialembang doet blijkt uit een met de laatste mjait ontvangen brief uit het zuidwesten dezer residentie. De schrijfster noemt de prijzen van de levensbehoeften „waanzinnig hoog". Kip pen ter grootte van kuikens kosten (na lang kibbelen van verkooper en koopster) f 1,87V2. Een slachtkip in de tangsi ge kocht voor f2,25 heet goedkoop. Eieren iets grooter dan duiveneieren 121/2 cent, eenden-eieren 15 cent, een petroleumblik padi f 1,50, mooie pisangs van 2 tot 2 Vb cent per stuk; een mangga van 25 tot 30 cent per stuk. Wat de rubber hiermede heeft te maken? Wel, er zijn hier veel rubberboomen en in de rubber is veel te verdienen, dus gaan er velen in de rubber. Heel gewone menschen nemen samen een rubbertuin over en ze verdienen plenty; dat jaagt de prijzen van all(erlei koopwaar op, ook voor menschen doe niet in de rub ber gingen. Gaat de r ubber flink naar beneden, dan wordt de toestand weer iets beter, komt er meer verschot van bruikbare werkkrach ten, en loopen de prijzen van wat we dage lijks noodig hebben terug; ook van het koe tje welks haas nu f 1,60 per kilo kost, zijn biefstuk f 1,50. Het spreekt vanzelf, dat de loonstandaard binnenshuis óók veran dert. De eisch van een man plus vrouw als hulp in de huishouding is f50, en daaren boven V2 pi kol rust (ruim 30 kilo), 8 kati (bijna 5 kilo) ikan asin (gezoute visch) en 2 flessdhen klapperolie, per maand. Zijn er een paar kinderen, dan veranderd de 50 gulden in zestig, of er verschijnt een baboe van f20 of f25 per maand, 30 kati rijst, 4 kati visch, 1 flesch olie. Een en ander ter onderrich ting van hen die meenen,' dat we hier nog altijd koste- Loos ons voeden met hetgeen 't woud ople vert. SCHOOL EN KERK. Verplaatsing theologische school. De Jezuiten-Orde zal haar theologi sche hoogeschool uit Valkenburg (Lim- kist in 'het midden stonden blikken doo- zen met krijt, staven zwart en rood, potjes met gele en groene verf. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet lan ger bedwingen en volgde Arthur. In den wagen hing ©en scherpe, door dringende geur van kleeren, stof, goed koop parfum en iets, dat leek op stank in ©en hek met wijde beesten in den dierentuin. De achterste af deeling was grooter dan de voorsite, er stonden twee waschtafeltjes en er hing aan een der wanden een gebarsten spiegel. De wan orde was hier zoo mogelijk nog grooter dan voorin. Ik struikelde over twee lage grauw witte schoentjes, met hooge Fransche hak ken; op de vloer lagen de half opgerookte en vertrapte sigaretten en luciferstokjes, er stonden lakschoentjes en schoentjes van goudleer, hooge rijlaarzen, muiltje en een paar witgeschuurde klompjes. Aan twee wanden hingen de kostuums, kleurige tri cots, vuurroode toiletjes, met loovertjes bezaaid, die glinsterden in hejt licht; daar hing het gazen rokje van de balletdanseres daar het jockeypak van de blonde paard- rijdster; ik zag de frissche matrozen blouse en het zwarte broekje. burg) naar Frankfort verplaatsen, waar de stichting van een katholieke theolo gische faculiteit aan de universiteit wordt overwogen. Tegen het Christendom. Voortdurend, bij elke gelegenheid wordt het Chineesche volk opgehitst tegen den godsdienst.. Het hiervolgend gedicht werd in China verspreid, werd zelfs geplakt tegen een muur eener missie-residentie: Helaas! Het Christendom Misleidt en verdrukt ons volk! Het wordt gepredikt met groote schijnheiligheid, En het is een valstrik gespannen door het kapitalisme! 't Is groot Kanon der wereld heerschappij Want talloos zijn de kwalen inderdaad Van 't Christendom. Het is. zooals 't scherp mes, dat de mensclh doodt Zonder men bloed ziet vloeien. Het maakt van China schier een dood land. Dat allen samenspannen om, één van ziel en hart, Het Christendom uit te roeien! De volgende brief werd gestuurd aan de studenten van een Chineesche univer siteit: Christendom is een werktuig voor we reld-heerschappij Christendom is niet wetenschappelijk. Christendom werkt de verslaving van zwakke volkeren in de hand. Christendom verdwaast zwiakke gees ten, jonge studenten. De Christenen heulen met verachte lijke straatloopers en bandieten. De Christenen trekken profijt uit on evenwichtige overeenkomsten en belem meren den loop der wet. De Christenen bezetten met geweld Chineesche posten. De öiri stenen belemmeren de vrijheid van het huwelijk. De bezem over allen christelijken in vloed in China. KUNST EN WETENSCHAP. Is levertraan gevaarlijk? Prof. Erik Agduhr, hoogleeraar aan de veeartsenijhoogeschool te Stockholm heef t proeven genomen betreffende de werking van levertraan op het inwendige organisme. Uit medicinale levertraan werd een ver giftig extract afgescheiden, dat verande ring im het hart teweeg brengt. De hoog leeraar concludeert, dat te veel traan scha delijk werkt. Men mag nooit meer dan een kleine dosis nemen. Een kind van een gewicht van 20 k.g. heeft voldoende aan 2 kub. c.M. per dag. BUITENLAND. OVERZICHT. Amerika als schuldeischer. Europa heeft gevochten en Amerika heeft gesteund. De slachtoffers zijn ge vallen, de volkeren hebben elkander ver morzeld, niets, hoegenaamd niets is er bereikt, maar het geld is verslonden. Het Duitsche geld, het Fransche, Engelsche Italiaansche en Belgische geld, maar ookhet Amerikaansche. Is het Het hing daar alles slap en zonder fleur, al® verflenste bloemen. Op het tafeltje, in het midden, lagen het zwart leeren taschje van Milly en een open zilveren sigarettenkoker. Verder e©n paar kapotte handschoenen, die de een of ander daar moest hebben laten liggen, en Milly's tocque-hoedje. Over een stoel hing haar japonnetje, daaronder stonden naast elkaar twee zwar te lakschoentjes te wachten. Ik zag, dat Arthur zich bukte en een leeren valies te voorschijn trok, dat half bedekt was door de neerhangende gewaden. Hij zette het op het tafeltje, schoof daarbij de sigarettenkoker weg, die met een kletterend geluid op den grond viel, de sigaretten rolden ©r uit. Wij bekeken samen het label, dat aan het valies hing: T 1 „J. de Weerden, Den Haag, stond er op. Hier was hetgeen wjj zochten. Arthur keek mij glimlachend aan. Wij daalden het smalle trapje af. Ar thur hield de tasch triomfantelijk om hoog, overhandigde haar daarna aan den hoofdcommis saris. „Bravo", zeide dez© en schudde Ar- wonder, dat men zich aan de overzijde van den Atlantischen Oceaan afvraagt, waartoe de steun aan het oude, alwe tende Europa geleid heeft? Is het won der, dat men achteraf spijt heeft met hel pen begonnen te zijn? Amerika, het jonge land met zijn jonge regeerders, heeft kardinale fouten begaan. Het zulk een roemrijke geschiedenis had een geschiedenis vol van brandstapels en oorlogsverwoestingen en het heeft voorbij gezien dat het zelf een toekomst bezat, welke duizend maal meer waard was, dan de roemrijke geschiedenissen van alle andere werelddeelen tezamen. Ame rika heeft een harde les ontvangen en vol afschuw heeft het de handen van Europa afgewend, opeens beseffend, dat het op bouwen eener vlekkeJooze historie van het eigen land een hoogere plicht is, dan het meewerken aan die van andere rijken. Amerika wil nu geen deel. meer hebben aan de rampen, welke de oorlog over de bewoners dezer wereld heeft uitgestort en om dit nog eens heel duidelijk aan te toonen, dringt het op terugbetaling der ge leend© gelden aan. Het ware beter geweest als men deze dollars maar vergeten' had of de geheele rekening eenvoudig doorge schrapt, want nu zien wij het oude en afgeleefde Europa in het gareel liggen om de vruchten van moeizamen en ondank baren arbeid (die van den wederopbouw) aan het jonge en krachtige Amerika af te dragen. Het zorgelijke Europa, dat toch geen geld heeft en het overmoedige Amerika, dat er geen raad mee weet! Helaas, persoonlijke belangen van voor name en rijke Amerikanen spelen hier een groote rol! Zij hebben het geld gege ven en zij wenschen het terug te ontvangen. Maar nu? Hoe zal men betalen? In goud? Europa heeft geen goud meer; de ellendige toestand waarin het Europeesche geld zich bevindt, de groote zorgen van Frankrijk, Duitschiand, Oostenrijk en zoo vele andere landen bewijzen dit maar al te goed. In producten dan? Producten, onttrokken aan den bodem en voor Ame rika misschien van nut? Maar neen, die wil Amerika niet hebben. Het produceert immers zelve al veel te veel en het sluit de grenzen voor den invoer eiken dag nauwer, zoodat het ruilverkeer vrijwel onmogelijk gaat worden. Er schijnt geen oplossing te zijn. Wij staan hier weer voor thur hartelijk de hand; en ook de heer uit D. wenschte hem geluk. Hij had zijn ge reserveerdheid nu volkomen afgelegd. Wij liepen terug naar de cantine-tent. De artisten waren nog druk en opge wonden aan het redekavelen. Onder het licht lag eenzaam en onbe weeglijk Milly Raven. De dokter stond bij den ingang, de han den op den rug. „Ik heb al om den ziekenauto getele foneerd", zei hij. Wij namen afscheid van hem en van den directeur van het circus, Wen de hoofdcommissaris verzocht den. volgen den morgen op het bureau te komen, tot het geven van nadere inlichtingen, en be gaven ons naar onze auto. „Mag ik u nu op de thee kwiteeren? Het is wel wat Iaatvroeg de hoofdcommissaris. „Tante zal zich zoo vreeselijk onge rust maken." „Misschien kan uw chauffeur even te rugrijden om te vertellen, dat u in veilig heid bent", lachte hij; „maar ik weet nog beter, ik zal een van mijn mannetjes op den motor sturen". (Wondt vervólgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1926 | | pagina 1