SAMOS PRIMA
ONS NIEUWE FEUILLETON.
N°. 51.
Vrijdag 50 April 1926
115e Jaargang.
Bij dit nummer be
hoort een bijvoegsel.
DE VOLKENBOND.
85 FEUILLETON
DE VROUW ZONDER HART
LEERGELD.
roelof wiebein ga
GhKade24 Goes.1ki.JSJf
REGENJASSEN en
MOTORKLEEDING
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Uwe Redactie, aldus Jhr. van Karne-
beek in „De Volkenbond", vraagt miij,
met het oog op de stemming, te Genève
door de laatste gebeurtenissen gewekt, of
er ook naar mijne meaning reden is tot
ontmoediging en of ik daarover iets wil
zeggen. Ik voldoe aan dit verzoek gaarne
en wel omdat ik geloof, dat daarvoor
inderdaad geen reden is. Ik beweer dit,
niet omdat het er voor een Minister van
Buitenland sche Zaken zoo' bij behoort
zich in dezen zin uit te laten, maar op
grond van mijp overtuiging. De vraag is
hoe men den Volkenbond z.efc. Zij die
dachten, dat met de stichting van den
Volkenbond meteen de wereJl geest en
de werkelijkheid veranderd zouden zijn,
vragen zich natuurlijk af hoe allerlei din
gen, die teleurstellen, zijn te verklaren.
Wanneer men evenwel begrijpt, dat d t
het geval niet kon zijn, dan ziet men de
- verschijnselen anders. De be teekenis van
den Volkeiibond ligt daarin, dat, in te
genstelling met vroeger, de wereld thans
een gelegenheid rijk is geworden, waarin
de verzoenende factoren, die zich in de
statensamenlleving doen gelden, niet inci
denteel en toevallig, maar permanent op
den grondslag van een vaste orde tot ont
wikkeling kunnen komen en worden ge*
organiseerd. Dit is een gewejdige voor-
uilgang. Natuurlijk werd daarmede aan
andere factoren niet het zwijgen opge-
getegd en was het te verwachten, dat
ambities, belangentegenstellingen, uiteein-
loopende historische en cultureele tradi
ties en opvatting, kor lom het geheele com
plex van tenidenzen, dat in de politiek
tot uitdrukking komt, ook in den Volken
bond om den hoek zou komen kijken en
zich aldaar zou doen gelden. Zelfs was
het te verwachten, dat deze factoren,
wier kracht niet was gebroken, nu en
dan de overhand zouden krijgen en de
andere in de schaduw zouden stellen.
Maar ligt daarin een grond om aan dein
Volkenbond te gaan wanhopen. Ik ge
loof het niet, omdat ook de Volkenbond
zelf een eisch der tegenwoordige wer
kelijkheid is.
Alleen dan loopt de bond gevaar, wan
neer hij de werkelijkheid miskent. De
geschiedenis geeft een proces te zien van
onafgebroken verandering ep vervorming.
Intusschen is aan het stelsel van den
bond het beginsel ten grondslag gelegd
van onvoorwaardelijke, door sancties ge-
een belegen, zuivere wijn in luxe
rietverpakking voor f 1,10.
Firma J. A. L. G. WITTE
:- Wijnhandel Goes
Oorspronkelijke Hollandsche detective
roman door R. J. BRANDENBURG
Ik rilde even, knoopte mijn mantel
dicht.
De agent die chauffeuren kon, zou
den race-wagen, waarin verder niets bij
zonders werd gevonden, naar de stad
brengen.
Wij gingen weer verder, reden Utrecht
in. „Hoe laat is het? Half elf. Dan kun
nen wij nog even langs het bureau rijden.
Barendse kan er net zijn. En de circus
voorstelling is immers altijd om halftwaalf
afgeloopen
„Neen, even voor elf", zei. ik. Ik her
innerde het mij nog zeer goed.
„Dan is het beter, dat wij maar direct
doorrijden. Ik had nog even willen vra
gen wat de inspecteur op den vermoorde
heeft gevonden.
„Dat zal wel niet veel bij zonderszijn",
antwoordde Arthur. „Alles, wat voor hem
gevaarlijk zou kunnen zijn, zal hij wel
hebben vernietigd. En van die effecten
is hij al ontlast."
Er ontstond een stille.
Wij kwamen nu aan het slotbedrijf
van het drama.
Straks zouden wij de proef op de som
krijgen.
waarborgde handhaving van een bepaald,
na-oorlogsch, territoriaal status quo, zon
der dat afdoende in eene oplossing is
voorz.en van het probleem van de on
houdbaar en gevaarlijk geworden situaties.
Hierin is een zwak punt gelegen, dat
meer reden tot bezorgdheid geeft dan
'het vraagstuk van de samenstelling van
dein raad, hoe belangrijk dit ook moge
zijn. Maar ook ten aanzien van dat punt
zal die tijd op den duur wel raad schaf
fen en het besef van de groeiende inter
nationale saamhoorigheid en afhankelijk
heid de noodige correctie aanbrengen.
Voorloopig is er reden om reeds meer
dan tevreden te zijn over hut vermogen,
dat de bond getoond heeft te bezitten om
zich met succes bij acute conflicten te
doen gelden en de daaruit voor den vrede
voortspruitende gevaren te keeren. Wan
neer de bond op dat stuk diligent blijft
en er voor zorgt, dat de noodige machi
nerie tot onderzoek en regeling dadelijk
in werking kan worden gesteld in het
licht der openbaarheid, dan is daarmede
in het belang van den vrede reeds zeer
veel bereikt. Het verleden is in d:t op
zicht bemoedigend en men kan op du be-
teekenis van den bond te dien aanzien
het l cht niet genoeg la'.en vallen.
Wat hier ook van zij, hoofdzaak is,
in het algemeen aan de gedachte vast te
houden, dat al mocht er op Volkenbonds-
gebied het een en ander niet naar den zin
gaan, de Volkenbond daarmede nog n.et
is veroordeeld of heeft afgedaan. Hij is
er en hij heeft zijn laatste woord nog met
gesproken. Hij zal echter 0111 tot zijn
volle recht te komen, universeel moeten
worden, en ik geloof, dat dit op den duur
zal geschieden.
Het is een voordeel voor de „wereld
hervormers" van dezen tijd, dat het groote
publiek zoo kort van geheugen is. Velen
herinneren het zich stellig niet meer, hoe
in het Socialisatio-debat, dat in 1919 in
onze Tweede Kamer werd gehouden, een
van de Kamerleden met eeoig vertoon
van blijden trots een stapeltje wetten
toonde, de Socialisafcie-wetten van den
nieuwen revolutionairen Oostenrijkschem
Staat. Het is ook nog niet zoo lang gele
den, dat een vakvereunigiugsleidur op het
groote voorbeeld van deze wetgeving wees.
Thans doet men dit niet meer, omdat
de socialisatie in Oostenrijk een volmaak
te mislukking beteekent.
In de brieven van dein Wecnschen cor
respondent der „Maasbode" vinden wij
de geschiedenis van het bankroet van het
arsenaal, het troetelkind der socialistische
hervormers.
Vóór de revolutie diende deze kolos
sale inrichting tot het smeden van wapen
tuig; van nu af aan zou het onder de lei
ding van de socialistische vertegenwoor
digers der arbeiders een modelinrichting
worden tot het maken van nuttige voor
werpen. Welk een omzetting: van den
oorlog tot den vrede. Als er ooit een goe
de kans was tot het welslagen eener so-
In welk wespennest waren wij bier in
Holland verzeild geraakt! Wat zou tante
Jane opkijken, als ik later alles aan haar
zou vertellen, gezellig in een causeuse
neergevlijd en met een smakelijk kopje
thee en een knapperig biscuitje voor me.
Maar nog waren wij niet aan het einde
van ons werk. In zekeren zin moest het
mog beginnen. Voor het eerst kwamen wij
nu van aangezicht tot aangezicht tegenover
daadwerkelijke tegenstanders te staan. Zoo
wel voor Arthur als voor mij was het ge
vaar nog lang niet geweken. Dit tweetal
was tot alles in staat. Dat hadden zij
meermalen bewezen. Zelf bleven zij ach
ter de schermen, maar hun handlangers
volvoerden hun bevelen met buitengewone
stiptheid.
Misschien zouden zij, nu zij zelven di
rect werden aangevallen, hun vrijheid duur
verkoopen. Milly Raven was niet iemand,
die men ongestraft te na komt.
Ik begon bang te worden. Meer voor
Arthur dan voor mij zelf. Ik zag hen
staan tegenover de paardrijdster, beiden
de armen gekruist voor de borst, hun
oogen drongen in elkander, geein van bei
den sloeg ze neer. Daar blonk plotseling
een dolk in de opgeheven vuist van de
vrouw. Ik wilde mij voor Arthur wer
pen, maar sterke armen hielden mij tegen.
Het wapen plonste in Arthur's borst.
Zij trok het terug en werd door eenoge
agenten ovjermand. Maar Arthur lag in
het zaagsel, terwijl het bloed zijn blank
overhemd rood kleurde. Ik zag mijzelf
voorover storten over zijn lichaam en
SPECIAAL ADRES VOOR:
Zichtzendingen op éanvraag.
cialistische onderneming, dan was Let hier.
Men beschikte over reusachtige voorra
den, bezit van den Staat. En de Staat
zorgde met groote liefde ook voor deze
proefneming.
Sedert d en zijn zeven jaren verloopem
en in dien betrekkelijk korten tijd is men
er in geslaagd, al.es leeg te plunderen en
de heele zaak passief te maken.
De arbeiders vulden Sfet leger der werk-
loozen aan.
Het bankroet is er nu.
De werklieden werdun afgedankt, maar
„de vertegen woord.gors van dun werk
man' de leiders, zijn er bijtijds tusschen-
uit gesprongen, na te voren gezorgd to
hebben voor pensioen op hun ouden dag.
Het is een droeve geschiedenis. Maar
liet leergeld wordt betaald, doch de les
niet ter harte genomen.
V/ij kunnen echter niet beter doen,
dan af en toe het enthousiasme van het
begin in herinnering te brengen en op
het leergeld te wijzen, dat inzonderheid
door de arbeiders moet worden betaald.
BUITENLAND.
OVERZICHT.
De schadeloosstelling der vorsten.
Met de kwestie der schadeloosstelling
van de Duitsche vorsten, die de gemoe
deren onzer Oostelijke naburen al ge-
ruimen tijd in beroering brengt, wil het
niet erg vlotten. De voorioopige schermut
selingen zijn achter den rug en het eigen
lijke gevecht om het bezit der vorsten
huizen is thans begonnen. Eg juridische
commissie van den rijksdag heeft haar
beraadslagingen over het z.g.n. compro
mis-ontwerp gestaakt, nadat maar al te
duidelijk was gebleken, dat men 'het over
dit ontwerp toch niet eens zou worden.
In elk geval zal geen nieuw ontwerp wor
den ingediend, voor het referendum over
het voorstel tot algeheele onteigening van
de socialisten en communisten gehouden
is. De debatten over dit voorstel zijn
in den rijksdag begonnen.
De twee voornaamste woordvoerders
waren de socialist Rosenfelid en graaf
Westarp, de vertegenwoordiger der
Duitsch-nationalen.
De heer Rosenfeld noemde den dag
van behandeling van het ontwerp een dag
van beteekenis in de geschiedenis van het
Duitsche parlementarisme. Voor de eer
ste maal heeft het Duitsche volk biij het
parlement aangeklopt om door rechtstreek-
sche wetgeving ziijn wil door te zetten.
hoorde mij luide kreten slaken.
Het was mijn opgewonden verbeelding,
die mij dat alles voor oogen tooverde.
Maar toch trilde ik en een droge snik
ontsnapte aan mijn borst. Arlhur sloeg
zijn arm om mij en drukte zich tegen
mij aan.
In zijn omarming werd ik rustiger,
voelde ik mij veilig. Er kon immers mets
gebeuren? De politie was toch bij ons!
Het was de taak van die mensc'hen ge
vaarlijke misdadigers te knippen en ons
te vrijwaren voor alle mogelijke onaan
genaamheden. Zij moesten ons bescher
men, zoo noodig ten koste van hun eigen
leven.
Wij hielden stil voor den ingang van
het circus. Acl>ter ons stopte de race
wagen.
„Haal oogenblikkelijk vier agenten
hier", zei de hoofdcommissaris tot den
man aan het stuur.
Wij namen vier loge en de man aan
de cassa, die zat te slapen, keek of hij
het in Keulen hoorde donderen. Stel u
voor: vier loges, een kwartier voordat de
voorstelling is geëindigd! Die gekken
kwamen natuurlijk voor de illustere Milly.
Ja, daar had de man schoon gelijk in.
Voor haar kwamen wij, maar toch niet
in den zin, welken de man aan. de cassa
bedoelde. Met knikkende knieën volgde
ik Arthur.
Wij bleven maar staan, 1iet was wer
kelijk niet de moeite waard om nog te
gaan zitten. Maar was het wonder, dat
ik zwaar op Arthur's arm leunde.
We brengen het portret van me
vrouw Mary Roberts RinriSiart, de
schrijfster van het nieuwe feuilleton
„De Wenteltrap", dat dezer dagen
in ons blad zal verschijnen.
Mary Roberts is in die Ameri-
kaausche stad Pitssburgh geboren,
zij werd opgeleid tot verpleegster,
trouwde op 20-jar.gan leeftijd met
Dir. Stanley Rinelhart, die eerste
chirurg was in het ziekenhuis, waar
zij verpleegde.
Eerst toen zij dien leeftijd van
dertig jaar hacl bereikt, kreeg mevr.
Roberts de lang begeerde gelegen
heid boeken te gaan schrijven. Haar
eerste boek was „De Wenteltrap
en het had zulk een overweldigend
succes, dat Mevrouw Roberts' toe
komst als schrijfster voor goed ver
zekerd was.
Niet minder dan vijftien millioen
exemplaren werden van dit boek in
alle talen verkocht. Heel die wereld
is het rondgegaan op een zegetocht
eimfhet is te begrijpen, dat wij niet ge
aarzeld hebben de feuilleton-auteurs
rechten van dit spannende werkte koo
pen toen zij ons werden aangeboden.
Haar roman „De Wenteltrap"
werd later als tooneelstuk opgevoerd
in New-York en Londen en had
groot succes. Sommige critici zijn
zoover gegaan, haar de meest suc
cesvolle romanschrijfster ter wereld
te noemen.
Spreker beschouwde dit als een triomf
voor de Duitsche sociaal-democratie, die
sinds het bestaan van de republiek ver
kondigd heeft dat de wil van het volk de
opperste wet moet zijn.
Het is ongelooflijk wat van het Duit
sche volk wordt geëischt. Niet alleen wil
len de Duitsche vorsten hun geheele bezit
terug hehiben, maar men wil ook aan En-
gelschc prinsen bezittingen toewijzen en
men eischt, dat het Duitsche volk voldoet
aan de eischen van de maitressen van den
gewezen hertog van Mecklenburg. Er 19
- HOOFDSTUK XVI.
Aan de trapéze.
De circus-kapel speelde een mooie
wals, zacht gleden de klanken door de
ruimte. Het gegons van het publiek, dat
weer zeer talrijk was en den kleurigen
mozaikwand vormde van de kom, waar
van het witte zaagsel de bodem was,
liet zich hooren.
Het was een melancholieke wals; er
klonk teleurstelling in en een beetje ver
bittering, als had de componist op den
morgen, dat hij de muziek voer het eerst
op zijn vleugel speelde, het eerste zilveren
haar in zijn zwarffc kunstenaars-lokken
ontdekt.
En de trommel sloeg doffe roffeitjes,
als de regen op de zinken tafeltjes in
een verlaten café-tuin.
Maar dan juichten plotseling de klan
ken; sprongen als op vlugge dansvoeten
van de veriioogtng af naar beneden. Her
dacht de componist de avonden, dat hij
gekeken had in de donkere oogen, als
verre oogen van een geliefde vrouw
't Was of in den tuin de zon nu scheen
en de vogels vroolijk kwinkeleerden en
de paartjes kwamen binnengeslenterd, ter
wijl het parelend lachen van de meisjes
?Het was een wonderlijke wals!
Daar ging het licht uit. Het geheele
circus was een eogenblik in het donker
gehuld. Het stemmengezoem verstomde,
het publiek wachtte met ingehouden adem.
Een bundel wit licht schoot neer op
ook een Russisch generaal, die in den
oorlog tegen Duitschiand heeft gevochten,
die zjjn deel thans opeischt. Als do
Duitsch-nationalen de eischen van dezen
man willen steunen kunnen de sociaal
democraten het slechts toejuichen. Voor
het overige is de houding der nationalisten
duidelijk. Het is hen niet om do millioe-
nen maar om de kroon te doen. (Leven
dige instemming links).
Is het inderdaad recht, dat men een
giewezen vorstenhuis een vierde deel van
het grondgebied van een geheelen bond-
de rood-fluweelen portières, die door
onzichtbare handen vaneen geschoven wer
den. Milly Raven werd zichtbaar. Zjj
was stralend sdhoon. Het zwarte tricot
omsloot haar slanke figuur; de fraai ge
vormde beenenhaar voeten waren ge
stoken m zwarte lakschoentjes.
Verblindend wit staken armen, hals
en schouders af tegen dat zwarte om
hulsel.
Ditmaal droeg Milly geen enkel ver
siersel. En z.ij was nog mooier dan den
eersjten keer, dat ik naar had gezien;
nog triomfantelijker.
Zij geleek meer dan ooit op een Car
men, imet haar wilden, kroezigen haardos,
haar oogen, die fonkelden als gitten, en
haar bloeienden mond, verlokkend rood
en vochtig.
Zij breidde haar armen uit naar het
publiek; haar armen, die waren als le
vende witte slangen, en z,ij scheen in één
beweging de duizenden toeschouwers tc
willen omhelzen in één doodelijke om
knelling.
De menschen applaudisseerden als dol.
Nu glimlachte zij. Triomfantelijk, met in
haar groote, donkere oogen glanzen van.
genot om die geweldige huldiging.
Het publiek scheen dol; men schreeuw
de, klapte, stampte; het was een leven,
waarin de walsmuziek even verdronk.
Bloemen vielen aan Milly's voeten neer.
Met een bevallige beweging raapte z(ij een
theeroos op en stak deze in haar kapsel.
(Wordt vervolgd).
