KWATTAft*
SAMOS PRIMA
IN0. £5
Vrijdag 46 April 1926
115° Jaargang.
IE VROUW ZONDEK HART
VOLLE-MELK-REEP
Bij dit nummer
behoort een Bijvoegsel
FEUILLETON
Beter dan Goed: DE BESTE
",wo
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOWH COURANT
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
RAADSFILM.
Bijna iedereen west alles „achteraf
Waarom wij dan ook niet.
„Achteraf" zijn wij ervan overtu.gd,
dat men na Februari, zoo tegen bet einde
van den Hollandschen winter met gulle
band de bekende opschriften moeten ver
strekken: „Spreek me niet van den oor
log". „Achterafook weten we dat niet
verzuimd mag worden in de bussen der
diverse raads'liedelijke huisdeuren zoon
papiertje te laten glijden.
Men kan er werkelijk iets goeds door
tot stand brengen. „Achteraf" beschouwd
bad de toelage aan bet comité-mobilisatie-
kruis in een der vele koude seizoens
na 1918 in den raad moeten komen en
zeker niet gisteravond. Over oorlog en
mobilisatie spreken in het voorjaar, als
de aan kracht winnende zon het mensche-
Jijk body nieuw
iedere
duizenden prikkels op zenuwen en spie
ren inwerken, die tot daden aansporen,
is niet van gevaar ontbloot. De woor
den oorlog, ""mobilisatie, mobilisatie-
kruis werken dan ongemeen opwindend,
ze worden in de warme lucht tot roeke
loosheid en vermetelen durf inspi -eerende
kruitdamp, die de controle over verstand
en de zucht naar zelfbehoud doet ver
liezen. Er is gemobiliseerd gisteravond
omstreeks 10 uur in die raadszaal. Op een
wijze, dlie in vlotheid bij de werkelijke
mobilisatie van 1914 niet ondjerdoet. Na
dat trompetter Potter de reveille bad ge
blazen, welks melodie gecomponeerd was
voor bet soldatenvers
„Honderd gulden moet je geven
Kunnen wij van vijftig leven
Honderd pegels voor het kruis
- Eerder gaan wij niet naar huis'
besteeg luitenant Crucq zijn fier maar
niet jong ros, trok zijn revolver en knal-
die; zij h et dan met los kruit. Vaandrig
Vienings was de eerste, die op de invi
tatie tot bet oorlogje spelen inging. In
den fijnen stijl van den geoefeinden scher-
mer lanceerde bij eenige degensteken. En
kele kwamen aan, andere echter, o.a. de
z.g. sovjet-steek, die wel op parades, ter
wille van de sierlijkheid, doch niet op
bet oorlogsveld toegepast wordt, was
grandioos mis. Luitenant Crucq retireer
de en het veld was vrij voor Kapitein van
'Poelgeest en zijn adjudlant Van Bom
mel van Vloten. Nadat overste Eckhardt
even om het hoekje bad gekeken, zonder
noemenswaard aan de partij deel te ne
men, bereikte de spanning bet hoogtepunt
toen generaaal Labrijn op een artillerie-
kar kwam aanrijden. Kapitein van Poel-
j geest trachtte tot de goed gesloten tent
een belegen, zuivere wijin in luxe
riet ver pakking voor f 1,10.
Firma J. A. L. G. WITTE
Wijnhandel Goes
dr
ïo
"'Oorspronkelijke Hollandscbe detective
roman door R. J. BRANDENBURG
A1
„U vergist zich, mevrouw."
0<, „Zooveel te beter".
„Ik dank u voor uw belangstelling."
Y „Maar waarvandaan kwamen dan de
schoten
f„Dat vraag ik mezelf ook af".
Inmiddels was Arthur naar het raam
gegaan, dat gesloten was. Hij schoof bet
>pen en ik merkte op, dat de pin er niet
jpzat. Dan onderzocht hij de vensterbank
1 n bet licht van zijn eiectrische lantaarn,
maar scheen niets verdacht te kunnen ont
dekken.
„Wat zoekt u daar toch aan dat raam?"
I Vroeg De Weerden,
f' „Men zou bij u kunnen inklimmen."
i „Het raam is den gdheelen nacht ge
sloten geweest."
„Bent u daar zeker van?"
„Absoluut."
„Toch stak de pin er niet op."
„Dat kan door het personeel verge
ten zijn".
van B. en W. door te dringen, maar deze
hielden zich gedekt. Idet was nLt noodig
zich bloot te geven. De generaal was er
immers. Die stond zijn partij. Generaals
zijn op pap er een heele divisie waard.
Het kanon werd gericht en luid knallend
ploften de projectielen. Luitenant Crucq,
die moeite had zijn ros in bedwang te
houden, kreeg een granaat met een kwa
lijk riekend vocht in zijn nabijheid. Het
leek of het meenens zou worden, want ook
de heer Crucq maakte aanstalten om
scherp te gaan gebruiken. Generaal La
brijn was door kruitdamp opgewonden
en zal dus wel in vergissing een minder
gebruikelijk projectiel hebben aangewend.
Commandant Hajenius achtte het tijd
zijn tent te verlaten teneinde te voorko
men, dat het mobilisatiespelletje in oor
log zou omdraaien. Hij liet verzamelen
blazen. De trompetter zette nog even
het lied der honderd gulden in, maar suc
ces had dit niet. De aardigheid was er af.
Zonder goedkeuring van de heeren Van
Bommel van Vloten, Van Poelgeest,
Crucq en Buijs gewerd het mobilisatie-
comité de somma van 50 gulden.
Wij achten dit raadsbesluit riet zeer
gewichtig, rist gewichtig genoeg zelfs om
er de drukte van te maken, zooals ge
schied is. Van de zijde der voorstem
mers werd de mobilisatiekruis-uilreiki.ig
overdreven aangedikt, van de zijde der
S.D.A.P. te krachtig uiteengerafeld. De
motieven van den heer Van Bommel van
Vloten leken ons juister. Het comité zou
beter gedaan hebben als het zijn verzoek
om steiun beperkt had tot particulieren.
Wij vinden de mobilisatiekruis-uitrei-
king niet dermate geweidag als men het
van een bepaalde groep wil doen voor
komen, ook niet geschikt om in aanmer
king te komen voor steun uit de gemeen
tekas. We kregen sterk den indruk dat
B. en W. de gewichtigheid van de zaak
ook niet zagen, en dat hun voorstel meer
een uitvloeisel was van de gedachten:
„Och, laten we ons er niet dik over ma
ken".
De discussies over dit voorstel waren
zeer scherp tusschen de heeren Crucq
en Labrijn, twee figuren, die gaarne ge
neigd zijn even op hol te slaan.
De heer Van Poelgeest had een geluk
kige dag, zijn inzicht in de kwestie van
den Kloetingsche weg bekeerde niemand,
doch was er niet minder juist om. De mees
ten vonden, evenals de heer Goedbloed
de slootdemping en al wat er aan vast zit,
niet actueel genoeg, en de uitgaven ervan
te gering om tegen te stemmen. In prin
cipe was het van den heer Van Poelgeest
zuiver gezien dat de gemeente niet moet
opdraaien voor de gevolgen, ontstaan door
onwilligheid van enkele particulieren. Het
zelfde raadslid was het, dat de electrifi-
catie ter sprake bracht naar aanleiding van
een circulaire van gedeputeerde staten. Er
is reden om na hetgeen te Axel geschied
is bij de onderhandelingen met dit lichaam
op zijn qui vive te zijn.
B. en W., die slapjes deden, namen de
waarschuwing van den ingenieur in den
raad, ter harte.
Als* we goed begrepen hebben (de cir
culaire is niet in het publiek gebracht)
hebben gedeputeerden aan Goes gevraagd
„Wenscht de gemeente zelve de electri-
citeits- opwek king ter hand te nemen of
zal de P.Z.E.M. de eer mogen hebben?"
„Natuurlijk. Ik wensch u verder een
a angename nachtrust.
„Dank u. Wel terusten.'
De Weerden liet ons met een vol
maakte buiging uit. Ik wierp nog een blik
door de kamer en merkte nog op, dat het
bed beslapen was.
Toen wij in ons eigen slaapvertrek
waren aangekomen zette ik mij met een
zucht op den rand van mijn bed neer.
Arthur liep op en neer, in nadenken
verzonken. „De slimme vos ontsnapt ons
telkens", barstte hij eindelijk uit. ,,Ik
kan maar geen vat op hem krijgen. Ook
nu weer is er niets tegen hem aan te
voeren. Après tout hebben wij niets an
ders dan aanwijzingen, die sterk tegen
hem getuigen."
„Wij hebben onze vaste overtuiging dat
hij een gevaarlijk misdadiger is".
„Dat is niet voldoende; dat is geen
bewijs."
„Geen wettig bewijs", verbeterde ik.
„Ik zal er nog toe komen dien scliurk
t© bewonderen als hij ten minste dit plan
netje in elkaar gezet heeft en niet dis
duivelsche Milly".
„Het was intens gemeen, dat schot
door de deur."
„Geraffineerd, edht iets voor een
vrouw".
„Dank je".
Zoo ja, dan is de keuze niet moeilijk.
Maar schuilt er in deze uitnood ging, door
den heer Van Poelgeest getypeerd in:
„Wat wil je gebruiken", geen addertje?
BUITENLAND-
OVERZICHT.
Rusland zoekt Duitschland.
De Sovjet-Unie zoekt al geruimen tijd
naar vriendschap. Vrienden zoekt men nu
eenmaal niet, die komen of ze komen niet.
Geen wonder dus dat de heilstaat meer
malen het hoofd stootte. Welke kwade din
gen men op de rekening van Rusland schrij
ven mag, het gaat niet aan dit land aan
te zien voor een instelling, dab een voor
genomen ideaal gauw opgeeft. Ettelijke
weigeringen tot samengaan waren riot in
staat door den dikken sovjet-huid heen
te dringen. De aanhouder wint dikwijls.
Dit schijnt ook hier het geval le worden.
Volgens een bericht in de „Times" zal
er weldra een nieuw Duiüsch-Russiscb
verdrag gesloten worden. Deze mededee-
ling heeft de wereld, die het druk met
Locarno heeft even doen opkijken. Men
vindt den tijd (juist aan het uitstel van
Duitschland's toetreding van den Volken
bond) eenigszins verdacht. Deze gedachte
19 natuurlijk niet onder stoelen of banken
geschoven, integendeel, bijna ieder blad
in de diverse landen heeft er het zijne
van gezegd.
De Duitsche regeering heeft thans een
uitvoerige mededeeling over deze aange
legenheid de wereld ingezonden. Gezegd
wordt daarin o.a.: Tegen de verdragen
van Locarno zal het nieuv\e verdrag met
Rusland niet indruischen en in dit ver
band verdient het opmerking, dat vooral
leden van de Duitsche delegatie te Ge
neve hebben aangedrongen op het hand
haven van de overeenkomst van Locarno.
De onderhandelingen met Rusland be
oogen hetzelfde doel als de besprekingen
te Locarno over het sluiten van een ga
rantieverdrag. Men wil door het verdrag
den vrede beschermen, zulks zoowel in
het belang van Du'.tschlland als van ge
heel Europa.
Tot zoover de Duitsche mededeeling,
die niet geheel van diplomatieke inklee
ding gevrijwaard zal zijn gebleven.
Het samengaan van Duitschland met
den Oostelijken buurstaat, die dezer da
gen op een zeer ohbillijken toon voor
deelneming aan de voorbereidende ont
wapeningsconferentie heeft bedankt ineen
tijd, dat Locarno toch nog niet meer
dan een doode letter is, blijft ondanks
cle mededeeling der rijksregeering een zaak,
die niet het geheele vertrouwen kan hebben.
Onhebbelijke zwarthemden.
Een politieke partij in opkomst as
meestal onhebbelijk. De practijk heeft nog
Arthur vergat zelfs te glimlachen.
„Uit een crimineel oogpunt was het
meesterlijk. Wat heb ik gezien: alleen
een Chinees, die hard weg liep. Het
staat niet eens vast, dat hij het schot ge
lost heeft. Charles zou het ook gedaan
kunnen hebben".
„Misschien heeft die dat zeil zoo net
jes opgeboend."
Nu lachte hij toch.
„Wij weten niets. En die Chinees is
natuurlijk niet te herkennen."
„Ik heb ook nog wat gezien." En ik
vertelde wie de auto bestuurd had.
„Dat verwondert mij niets."
„Wat moeten wij nu beginnen?"
„Ik weet het niet. Wachten op een
nieuw feit".
„Dank je wel; ik vind, dat het nu
mooi genoeg geweest is. Dat schot had
eens raak moeten zijn."
„Gelukkig, dat je me weg trok".
»Ja, gelukkig.".
Wij omhelsden elkaar en ik voelde
hoe zielsveel ik van Arthur hield.
„Ik zal er nog eens kalm over naden
ken", zei Arthur ten slotte. „Ga jij nu
maar rustig slapen".
Ik ging maar weer naar bed en poog
de nog wat te slapen. Arthur schoof het
raam op, ging in zijn luien stoel er voor
zitten en stak een sigaret op.
geen gelegenheid gehad haar de grenzen
te wijzen, waarbinnen zij zich te gedra
gen heeft. De jeugdige fanatieke Musso-
lini-groep ia België bewees hiet Woens
dagavond opnieuw. Een groepje zwart
hemden, komende van een meeting tegen
het verleenen van amnestie aan deVlaani-
sche politieke veroordeelden en vrijlating
van dr. Borms aan het einde van den
Magdalena Steenweg te Brussel minister
Vamdervelde, die met een dame naar de
bovenstad terugkeerde, omsingeld, uitge
jouwd en geslagen. Zij rukten hem den
hoed van het hoofd, schreeuwende: A
bas les boehes! en Demission! en enke
len hieven de Braban^onne aan.
De minister die zich flink verdedigde,
werd daarbij door drie Vlaamsche natio
nalisten geholpen. Ten slótte zijn de
betoogers door de politie verdreven. On
der de toeschouwers wekte het geval
groote verontwaardiging.
Het veelbegeerde handje.
Een koningsgezind Hollander is in zijn
nopjes als hij de landsvrouwe op een af
stand begroeten mag met hoedgezwaai
en uitroepen, van zijn aanhankelijkheid
getuigend. Een Amerikaan echter ver
langt meer. Hij vindt het prettig zijn
kennissen te kunnen vertellen den presi
dent de hand te hebben geschud. De ka
raktereigenschap van den Amerikaan kost
Coolidge het handje.
Verleden jaar moest hij omstreeks de
zen tijd dagelijks 800 a 2000 kinideren
de hand schudden en in verband met de
vele congressen, die binnenkort te Was
hington worden gehouden, werd verwacht
dat ongeveer 38.000 personen in het
Witte Huis zouden komen óm den pre
sident de hand te drukken.
De heer Coolidge is echter overver
moeid door de vele handdrukken, die hij
in den laatsten tijd heeft moeten geven,
en hij heeft daarom besloten, aan dit
gebruik een einde te maken.
We benieuwen ons of Amerika dit
besluit slikken zal.
Door den verrekijker.
De Nederlandsche francs-snoeper
zal zijn vacantie-budget moeten verhoo
gen. De Fransche hoog© raad der spoor
wegen heeft besloten de tarieven met
6 pet. te verhoogen.
Valera, de vrijheidslievende Ier,
die de courantenlezers eenige jaren ge
leden vele uren aan zich verplicht heeft,
langen tijd niets van ziclh liet hooren,
vraagt opnieuw de aanjdacjhit. Hij heeft
thans een nieuwe republikeinsche partij
gesticht, waardoor er thans twee wed
ijverende republikeinsche partijen in Ier
land bestaan. Concurrentie in de politiek.
De voorstanders van ontwapening
hebben geen reden pessimist te zijn. De
Engelsche militaire vliegdienst laat slechts
een vliegtuig „ontwerpen" waarmee
vijftig man troepen met uitrusting zul
len kunnen worden vervoerd, en dat een
snelheid moet kunnen ontwikkelen van
100 mijl per uur.
Mussolini, die ondanks een ver
bonden neus naar Afrika is gereisd, heeft
in de oase Taguera een compagnie van
Ik werd wakker uit een onrustige slui
mering, doordat Arthur uit zijn zetel ver
rees.
„Zullen wij het huis aan den buiten
kant eens inspecteeren? Ik heb de be
dienden al gehoord; die zijn ook vroeg
vanmorgen".
Ik kleedde mij aan en wijt gingen naar
buiten. De koele ochtend wiii»d verfrjsch-
to mij en woei verkwikkend langs mijn
slapen.
Wij stonden onder het raam van De
Weerdein's leamer. Het klimop toonde
geen sporen, dat daarlangs iemand was
afgedaald. Alleen lagen op het grint een
paar groene blaadjes. Dat was alles.
Voetsporen waren er niet.
Die Chinees is natuurlijk 200 rap als
een aap! Misschien is hij wel aneens
naar beneden gesprongen. Waarschijnlijk
was hij op bloot© voeten
„Ja", riep ik: het schoot mij in eens
te binnen: ik had het gezien, toen hij
in de auto was gewipt.
Op dat oogenblik klonk het knarsen
van het raam. De Weerden stak zijn
hoofd naar buiten.
„Goeden morgen", klonk het, „U is
al vroeg op onderzoek uit. Vertrouwt u
het zaakje hier nog niet? Maak u zïch
over mij anders maar niet ongerust"'.
Arthur beantwoordde zijn gpoet, momr
Blauw .50 ct
Rood....40 ct.
Qroen.35 ct.
Geel30 ct
NV Douute Egbepts Tabaksfabrieken
m JOU RE - LnVcOiT j
d© nationale militie geschouwd. Tot de
troepen zei hij: „De gouverneur heeft mi)
verteld, dat gij volmaakte soldaten zijt
en zulks uit eigen vrijen wil. Ik voeg
hieraan toe, dat gij dus volmaakte fascis
ten zijt, want met u in mijn herinnering
zal ik mijn makkers vertellen, dat er in
Afrika plaats en waarschijnlijk ook roem
voor allen is.
i Duces imponeerende toespraken ge
dijen ook in de Koloniën.
De kloppartij in China is weer in
vollen gang. De hevige strijd in de buurt
van Hoeangtsoen, duurt voort. De troe
pen der geallieerden pogen de linies van
het „nationale" leger te doorbreken. Tot
nu toe zijn zij daar niet in geslaagd.
KUNST EN WETENSCHAP.
nheemsche slaapzie
»k te.
Dr. C. P. Symonds heeft in een le
zing te Londen verbazingwekkende me
dedelingen gedaan over de nawerkingen
van inheemsche slaapziekte (encephaliic
lethargica). In vële gevallen is gebleken,
zeide hij, dat eerlijke, gemoedereerde, han
delbare kinderen na een aanval van deze
ziekte kleine kweliduivels worden.
Hun moreel lijdt er dikwijls zoo on
der, dat zij stelen, liegen, vloeken en
alle mogelijke leelijke eigenschappen gaan
vertonnen. Veelal zijn ze ook ongedurig
en rusteloos.
Een typisch voorbeeld was dat van
een jongen, die wanneer de andere fouis-
genooten naar bed gingen, den heelen
nacht onrust bleef stoken door zingen,
fluiten, vloeken en aanvallen op zijn
broertjes en zusjes. Een ander kind toon
de groote vernuftigheid bij het bedenken
van kattenkwaad. Het bekroonde zijn
streken door, toen het geheele gezin van
uitputting in slaap was gevallen, de laar
zen, die op de gang stonden, met jam
te vullen. Met vastberadenheid en geduid
zijn zulke kinderen alleen te verbeteren,
behandeling in verbeterhuizen helpt niet.
Aan de meeste gevallen is helaas niet
veel te doen en bij zulke ziet men dat
het karakter voorgoed bedorven is.
pelde iets van; dat wij toch niet hadden
kunnen slapen.
Ik was te boos om iets te zeggen.
|Wij slenterden naar den voorkant van
het huis. De sporen van de wielen van
den auto waren flauw zichtbaar; er was
niets uit af te leiden.
Dien morgen vertelde Arthur aan oom
onder vier oogen en onder belofte van
geheimhouding wat ons overkomen was.
Wat hij wist en dacht van De Weerden
zeide hij niet. Besloten werd het perso
neel met een kluitje in 't riet te sturen;
de bedienden zouden wel niét bij ons
informeeren; maar de oudste dienaar zou
oom bij zich laten komen en dezen een
verhaaltje opdisschen over het schoon
maken van een revolver. Zij mochten liet
gelooven als zij wilden.
Ook aan tante werd iets dergelijks
verteld en eveneens aan Charles. Tot mijn
verwondering vroeg hij verder niet veel.
Wist hij iets af van de wegen, die door
zijn vriend De Weerden werden bewan
deld? Deze zelf deed alsof hij veel be
langstelling had voor de nachtelijke scho
ten; hij was slimmer dan Charles en be
greep, dat hij interesse moest toonenvoor
een zoo ongewoon geval!
(Wordt vervolgd).
i
