"Backin SAMOS PRIMA N°. 51. Vrijdag 12 Maart 1926 115° Jaargang. Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel is FEUILLETON DE VROUW ZONDER HART R HELDE WIE BE NI. A HEERENKLEEDING NAAR MAAT Oetker-Catee CyOehker's Bakpoeder ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes 12, buiten Goes 12, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Familieberichten 110 regels 12,40. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. Zij, die zich met ingang van 1 April op de Goesche Courant abonneeren, ont vangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. De kringloop des levens. Er zijn weinig menschen, die een zoo bewogen en afwisselend leven hebben ge had als Jean Jacques Rousseau, de be kende voorlooper van de Fransche revo lutie. Aan het eind van zijn avontuur en gevaar vinden wij hem terug in een voudig, vriendelijk kamertje, met blauw cn wit gestreepte gordijnen voor de ven sters, bloempotten in het kozijn, een ka narie in een kooi en een ouderwetsche spinet, waarop hij af en toe wijsjes pro beerde. Hier voel^fc de wreed opgejaagde, ver bannen, belasterde, gehate en door 't le ven op allerlei wijzen ten doode toe ge folterde zich tot verademing komen; hier is hij als een zeeman, die na storm en schipbreuk in behouden haven is thuis- gekeerd. Wat was het, dat den geplaagden grijs aard in deze omgeving zoo behaaglijk stemde? Hij had. dit kamertje ingericht, geheel zoo als het er uit zag in het huis van zijn kindertijd, waarin een zachtzin nige tante hem opvoedde, wijl zijn moe der bij zijn geboorte gestorven was. In zijn „Bekentenissen", waarin Rousseau op zijn ouden dag het verhaal van zijn leven vertelt, herinnert hij aan de vers jes, die zijn tante hem voorzong en waar van hij zich nu slechts enkele regels meer te binnen kan brengen. „Zou men zeggen", schrijft hij, „dat ik, oude suf fer, verknaagd van zorg en pijn, mij somtijds er op betrap, dat ik als kind zit te huilen, terwijl ik met een broken en trillende stem die wijsjes neu rie?" In dit vertrekje herleefde de moe-ge streden man zijn kieinkindertijd. Hij, die midden in de wereld geworsteld had om hooge idealen; hij, die zijn tijdgenooten geschokt had door stoute ontwerpen; hij, die een omwenteling had teweeg gebracht in stelsels van staat, levensopvatting en opvoeding, nam nu volkomen genoegen met een terugkeer naar het uitgangspunt, vanwaar hij zijn loopbaan begonnen was Weder thuisgekomen te zijn in het oude, eenvoudige kamertje van vroeger, was de vervulling van zijn verlangen> Ministers en wijsgeeren, edellieden en een belegen, zuivere wijn in luxe rietverpakking voor f 1,10. Firma J. A. L. G. WITTE :- Wijnhandel Goes Oorspronkelijke Hollandsche detective roman door R. J. BRANDENBURG. Thuis zaten wij allen bijeen in den tuin, waar de rozen geurden. Er was na tuurlijk visite geweest en ook in Holland schenen de menschen al net zoo belang stellend te zijn naar het gezicht van men schen, wien iets onaangenaams is overko men, als te Londen. Toen was tante toch maar blij, dat wij gegaan waren. Zij ver klapte mij, dat wij ook, om onbescheiden blikken en vragen te ontgaan, naar dat dorpje ter kerk waren gegaan, zij had er zulk een behoefte aan gehad, dat zij het kerkgaan toch niet had willen verzuimen. Het was heerlijk in den tuin, in de schaduw van den beuk; de zon deed de kleuren der bloemen opbloeien, streek het gras aan met een goud-vernis. De bijen, werkzaam en onvermoeid, gonsden van bloem tot bloem en werkten hun geheele bovenlichaam in de kelk. Een bediende kwam uit het huis aan- loopen, zonder zich te haasten, met af gemeten tred. „Mijnheer, de boschwadhter is er om u te spreken' „Op dit uur, op Zondag?" vroeg oom ïnaar terstond herinnerde hij zich den pn- vorsten, met wie hij had gedweept en gevochten, hadden voor hem hun beteekenis verloren ten overstaan van de kanarie in de kooi en de planten in de potten. Vredig alhier zijn herinneringen schrij vend, terwijl zijn vrouw, evenals vroe ger zijn tante, tegenover hem zat te naaien, verklaarde hij, zich gelukkig te voelen, nu hij in zijn ouderdom ongeveer tot den staat was teruggekeerd, waarin hij geboren was, zonder in den loop des levens ooit veel gedaald of geste gen te zijn. Deze verklaring zal menigeen zonder ling klinken. Ze gevoelen er zich door ontgoocheld, omdat ze er een terugval in zien van een mensch, die eenmaal een held is geweest. Is terugkeer het doel van het leven? Maar moet niet ons be staan een voortdurende stijging zijn, van plan tot plan, van ideaal tot ideaal, naar steeds hooger besluit? Wat wij hier op aarde niet meer kunnen bereiken, zetten wij voort 'na onzen dood. Dat wij deze kans, neen, deze zekerheid hebben, maakt immers het leven draaglijk. Merkwaardig zijn de voorstellingen, die wij menschen koesteren omtrent het eind doel van onzen vermoeienden tocht. Som migen onzer scheppen zich het beeld van een Heilstaat op aarde; anderen verleggen hun toekomstverwachting naar de over zijde van het graf en spreken van den He mel. Maar is zoowel de Heilstaat ailis de Hemel iets nieuws? Beide zijn een herha ling van hetgeen in de gedachten der menschheid aan den aanvang van de schep- ging heeft gestaan; het volmaakte verle den is het model voor de volmaakte toe komst. De Romeinsche en Grieksche dichters bezingen den idyllischen oertijd, waarin vrede, rechtvaardigheid en liefde de schep selen in harmonie bijeenhield en de Bijbel verhaalt van het Paradijs, waarin zonde en dood onbekend waren. Als wij aan deze dingen denken., vinden wij Rousseau's levenslied niet zoo vreemd meer. Immers openbaart zich dan zijn schijnbaar zonderling verlangen als een algemeen menschelijk verschijnsel. Wie zich den Hemel of den Heilstaat tot doel wit stelt, verlangt eveneens terug te keeren tot den oorspronkelijken staat der vol maaktheid. Het bestaan doet zich voor als een kringloop; het volmaakte, waarvan wij zijn uitgegaan en waaruit wij verdreven zijn, weerspiegelt zich aan de verre hori zonten der toekomst in een volmaaktheid als levensbesluit. Het eind zal weer zijn als het begin; vrede en liefde, rust, recht vaardigheid, harmonie. Maar, zoo het eind inderdaad niet an ders ware dan het begin, het - leven zou troosteloos wezen en allerminst heldhaftig. De kringloop is schijnbaar. Inderdaad be- teekent de herhaling van de kinderlijke blijdschap en ongereptheid een overwin ning. Want het is geheel iets anders, blijde en ongerept te zijn aan den aanvang, dan blijde en ongerept te zijn aan het sLot. Het kind begint met te gelooven, te ho pen en lief te hebben. Het leven heeft zich aan hem nog niet in zijn onbarmhartige wreedheid geopenbaard. Zoolang ouder van gisteren; hij was in de blijde tuinomgeving heel even vergeten wat er gebeurd was. Oom stond op en ging naar binnen, terwijl Arthur hem vergezelde. Even later kwamen zij terug. „Het was niets bijzonders", zei Ar thur, maar aan den glinsterenden blik van zijn oogen zag ik, dat het toch maar niet een gewone boodschap was geweest. Toen wij op onze slaapkamer waren, om ons te kleeden, verhaalde hij, dat de boschwachter een revolver had gebracht, die dien middag een kleine jongen in het bosch gevonden had. Op de revolver za ten zes patronen, zoodat het heel zeker was, dat de moord daarmede was ge pleegd. Vermoedelijk behoorde het wapen aan Jack Raven en had deze het in zijn verbouwereerdheid weggeworpen. Op het handvat waren de letters J. R. gekrast. „Dit wapen bewijst, dat Raven een ap peltje met baron Lucius te schillen had, zooals ik veronderstelde. Dan heeft oom mij nog verteld, dat Lucius' vader heeft opgebeld om informaties over een en ander te vragen; ook de commissaris van politie heeft getelefoneerd, om mee te deelen, dat het lijk morgen naar Den Haag zal worden overgebracht. De be grafenis zal Dinsdag plaats vinden. Char les en De Weerden gaan er heen". »En ik kan je nog zeggen, dat Char les al heel weinig onder den indruk ks van den dood van zijn vriend; hij heeft tenminste vanmorgen aan zijn moeder voor gesteld, dat wij vanmiddag in de „Hermi GbKaj>e24 GoEs7isiJSJf HET BESTE ADRES voor lijke toewijding en koestering den pasgebo ren mensch beschermen, is er geen kunst aan, in het leven te vertrouwen en er alles van te verwachten. Maar als men, gelijk Rousseau, op zijn ouden dag gebroken, verslagen, gejaagd en geplaagd :n pijn en moeite terneder zit, dan kan slechts een held het beskuit van zijn leven samenvatten in een herhaling van de kinderlijke ge voelens. Dan beteekent het een overwinning op de vernietigende machten, welker invloed blijkt af te stuiten op de kracht van het kinderlijk geloof. Alles wat men heeft be leefd en geleden heeft die blijdschap niet kunnen bederven, dat vertrouwen niet kun nen ontrooven, waarmee men begonnen is. Vervuld is de profetie, dat „de zachte krachten zeker winnen aan 't eind". On gerept heeft de worstelende en stijgende mensch den eindpaal bereikt; hij her schept zijn omgeving, zoodat deze wordt gelijk toen hij begon. Wie, herboren als kind, zijn leven besluit met terug te kee ren tot den staat, waarin hij begonnen is, kan tevreden zijn over zijn loopbaan. Hij heeft het beste in zich gehandhaafd. KOLONIËN. Kwaadwilligheid. lste Luitenant H. K. van Heerde is, patrou'lleerende in het Bakongansche, in aanraking gekomen met kwaadwilligen, van wie er zes werden neergelegd. Vijf ka rabijnen werden teruggevonden. Onzer zijds is één man gesneuveld en zijn twee gewond; luitenant Van Heerde zelf werd licht gewond. KUNST EN WETENSCHAP. >peen hoff den handel. De bekende liederenzanger Speenhoff gaat het tooneel verlaten en begeeft zich in den handel. Ook mevrouw Speenhoff zal het tooneel vaarwel zeggen. Speenhoff zal zich denkelijk weer te Rotterdam vestigen. Buitengewone hartvergrooting Te Londen is de 64-jarige schrijnwer ker George David Davies bezweken ter- wifl hem bij een operatie een pijnstillend middel werd toegediend. Dr. Bronte ver klaarde Maandag bij de lijkschouwing te Shomediitch dat do man het grootste hart had, dat hij ooit gezien had. Het woog ongeveer 1288 gram of bijkans viermaal het normale gewicht. Het was tot een vetklomp ontaard. tage" zouden teaen", zeide ik met zeke ren (trots, omdat ik ook mijn steentje aan het feitengebouw kon bijdragen. „Misschien heeft hij dat niet zoo kwaad gemeend, antwoordde Arthur. Den dag van de begrafenis van baron Lucius maakte ik 's morgens met Arthur een wandeling door de uitgestrekte bos- schen. Met welbehagen snoof ik den prikke lenden geur in van de dennen en van het mos. Het is een geur, die werkt als cham pagne, die je jong doet voelen en blij. Wij gingen eerst naar de plek, waar baron Lucius zoo plotseling den dood had ontmoet. Daar het de laatste dagen niet had geregend, konden wij gemakkelijk de plaats vinden, waar het paard door den "ruiter na een snellen draf was ingehou den. Het zand was omgewoeld door de paardenhoeven, even verder was de ruiter van den rug van zijn dier gegleden en konden wij het spoor volgen, dat het li chaam door het sleepen op den grond had achtergelaten. Dan keerden wij weer terug en Arthur van af het eerste punt, in een wij den cirkel, nauwkeurig den grond te on derzoeken; hij lag bijna met- zijn neus op de dennennaalden. Op het mos en de dennennaalden zijn natuurlijk geen indrukken van de voeten achtergebleven", hijgde Arthur. Hij span de zich buitengewoon in; wilde blijkbaar niet onverrichter zake de wandeling voort zetten. BUITENLAND. OVERZICHT. Het nieuwe Fransche Kabinet. Jhr. de Geer is hier te lande een vlot kabinetsformateur gebleken, doch de snelheid waarmede hij zijn zetels vulde legt het af tegen die waarmede de heer Briand den crisis-puzzle wist op te los sen. In ons vorig nummer konden we de resultaten van Briand's arbeid nog mededeelen. Tien uur nadat hij bij Dou- mergue ontboden was, zat Briand's ka binet ineen. Zonder twijfel heeft de Frarsche diplomaat hierdoor een nieuw record op zijn naam gebracht. Record-verbetering mag op zich zelve een groote verdienste zijn, als zij betrek king heeft op de formeering van een ge wichtig college, dat een regeering toch wel is, is zij niet geheel zonder gevaren. Uit snelheid worden in dit geval meestal meer slechte dan goede zaken geboren. Men is algemeen de meening toege daan, dat de nieuwe Fransche regeering onder den druk van de samenkomst te Genève te vroeg het levenslicht aan schouwd heeft. Een van de zwakke pun ten in het kabinet is de tegenwoordigheid van den heer Malvy, wiens benoeming tot minister van binnenlandsche zaken van velen een uitdaging is, daar de radicalen de sterkste groep, die in het kabinet vertegenwoordigd is, de portefeuille ple gen op te eischen. Péret, de nieuwe mi nister van financiën, heeft al iets losge laten over zijn gedragslijn. Inzake het fi nancieel herstel is hij voor eenvoudige en snelle methoden. Daar Dommer zich al verbonden had spoedig te Londen over de schuld aan Engeland te gaan praten, maakt Péret zich daartoe op. Verder wil hij de door de Kamer aangenomen teksten ten spoedigste aan den senaat voorleggen. Al vroeger bleek bij tegen de consolida tie der schatkistbons en, onder bepaalde voorwaarden, voor een betalingsbelasting. Thans betreurt men de afwezigheid van een programma, dat bij voorbaat door on afhankelijke deskundigen had moeten zijn opgemaakt. Alvorens Péret te ontbieden, had Briand voor de portefeuille van fi nanciën aan Caallaux, de Monzie en La- moureux gedacht. Péret bleek ten slotte de meest uitver korene voor de zware taak orde in den Augias-stal van Fmamkrijk's financiën te brengen. Een juiste beoordeeling van het nieuwe kabinet is nog niet mogelijk. Daarvoor zal men daden moeten afwachten. De Geneefsche vergadering. De berichten uit Genève zijn zeer te genstrijdig. Van officieele zijde werd ver klaard, dat men geduld diient te hebben, dan zal alles goed afHoopen en een tele graaf-agent schap meldt uit Genève, dat men op het laatste oogenblik een for mule heeft gevonden, waardoor Duitsch- land tot den Volkenbond en tot d<en Raad kan toetreden, zonder dat de andere can- didaten voor het lidmaatschap van den Raad geheel onbevredigd blijven. Anidere „Hier heb ik wat", juichte hij einde lijk. Ik haastte mij naar hem toe, want bij had mij op een afstand gehouden, op dat ik geen nieuwe sporen zou maken. Ik knielde naast Arthur neer en zag duidelijk daar, waar de rand van het bosch over ging in den zandweg, den indruk van een hak, of liever van een gumniirolletje, dat duidelijk een ster in het zamd had getee- kend. Arthur teekende het zorgvuldig na. „Het is in ieder geval iets, al is het dan maar een vage aanwijzing; want na tuurlijk zijn er meer menschen, die zulke rubber-rolletjes dragen". „Dat is voor den fabrikant ten minste te hopen", merkte ik op. Wij gingen verder, genietend van de natuur, de zon goot hier en daar licht vlekken op het gele zand en op het zilver- groene mos; de wind zong zijn mysterieus lied door de boomtoppen, die zich zacht bewogen. Een eekhoorntje, met zijn dik ken pluimstaart omhoog, klom als een aapje in een boom. „En wat denk je er nu van?" vroeg ik Arthur. „Mijn beste kind, ik kan er niets van zeggen; ik heb alleen maar vermoedens, die ik liever nog niet wil uitspreken, want het komt mij zelf voor, dat zij belachelijk zijn. Misschien kan het gummi-rolletje mij helpen". „Je gelooft immers, dat iemand, van het kasteel komend, geschoten heeft? Dus dat moet öf Charles öf De Weerden geweest zijn. Je ziet er den kleinen advo figg naar Oetkers Recept gebakken met i voor direct gebruik gereed Gistpoeder. BackJo vervangt de gist. Met Backin rijsi bet deeg onder bet bakken Beaoodigdheden 500 gram meel f 0.18 250gr. boter ƒ0.60, of marg. 0.35 200 gram suiker,0.10 4 eieren0.24 t pakje Backin-0.07l/a Citroen0.05 'j» titer melk.0.02 1 theelepel zout Bereiding: f *-01*/» Men roert de boter tot room. voegt hieraail suiker cn eieren toe en ten slotte roert men het zout en de bloem, waardoor men eerst de Backin vermengd heeft, er door, onder toevoeging van een weinig melk. Ten slotte tóengt men de geraspte citroen» sctiti en het sap van den citroen er door en doet dit mengsel in een met boter inge» smeerden vorm en wordt dit bij een matige hitte ?/4 uur in den oven gebakken. Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker, en dat op elk pakje als Eenige Importeurs E. Ostermann Co., A'dam, vermeld zijn. Waar niet verkrijgbaar wende men zich direct tot deze Importeurs, die op aanvrage ook een gratisreceptenboekje toezenden. berichten uit Genève zijn echter zeer pes simistisch. Een bijzonder ongunstigen indruk maakt de verklaring van den Spaanschen minis ter van buatenlandsche zaken aan de En- gelsche correspondenten, waarin deze be toogde, dat Spanje niet door het verdrag van Locarno gebonden is en dat zijn eisch om een zetel in den raad te krijgen reeds sedert 1921 op het programma van zijn regeering staat. Spanje heeft dien eisch thans gesteld, omdat zich daartoe nu een gelegenheid biedt. De minister voegde hieraan (Koe, dat bijna alle mo gendheden, ook Engeland, met dit pk"1 hadden ingestemd. Sedert 1921 heeft Spanje steeds getracht, de kwestie aan de orde te stellen, maar de mogendheden ver zochten de Spaansche regeering, de situa tie niet gecompliceerder te maken dan zij reeds was. Na rijp beraad heeft de Spaansche regeering nu eindelijk besloten, door te zetten; zij verlangt dat haa|r eisch in deze zitting wordt ingewilligd. In een interview met Spaansche jour nalisten verklaarde de Spaansche minister van buitenlandsche zaken, dat de horizon nog geheel duister is, maar dat er hoop bestaat op een verbetering in den toestand. Hij gelooft, dat de huidige situatie het voorspel kan zijn van een verzoening, die zal leiden tot een goed georganiseerd vre- dessysteem binnen het kader van den Vol kenbond. caat toch niet op aan?" „Neen", lachte Arthur, „die zal het wel niet gedaan hebben. Maar het kan tenslotte ook een van de bedienden ge weest zijn, ofschoon oom mij verzekerd heeft, dat zij allen door en door betrouw baar zijn; dan zou het ook de bosch wachter kunnen zijn en de mogelijkheid blijft open, dat het iemand geweest is, dien wij nog niet kennen. Wij weten al leen, dat hij uit de richting van het huis kwam. Maar laten wij nu eens over wat anders praten! Wij moeten niet geheel en al vergeten, dat wij hier voor ons ge noegen, met vacantie zijn." Dus lieten wij de cause célèbre rusten; Arthur sloeg zijn arm om mijn middel en wij liepen voort als twee geliefden, wat wij toch ook nog waren, gelukkig I Dwars door het bosch liepen wij op goed geluk af terug en kwamen zoowaar vlak bij den tuin uit. Wij begroetten tante, die op haar ge wone plekje in den tuin zat en aan haar eeuwig haakwerkje bezig was. De grooto rechtskundige zat bij haar en had voorge lezen uit een bundeltje gedichten van Rabindranath Tagore. Hij zou dien middag vertrekken, daar hij den vorigem dag een telegram van zijn compagnon had gekregen, dat hem tot zijn zaken terug riep. Mr. Van den Drent had dus zijn laatsten ochtend goed besteed. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1926 | | pagina 1