N0. 25. Maandag 22 Februari 1926 115* Jaargang. s FEUILLETON DE VROUW ZONDEK HART Babies PUROL COURANT en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN van 15 regels F 1,20. elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Familieberichten 110 regels f2,40. Dienstaanbiedingen en aanvragen 15 cent per regel. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. ABONNEMENT. Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. BUITENLAND- Hoog water in België. In de omstreken van Luik is de Maas, naar men aan de „N. R. Crt. meldt, op verschillende plaatsen buiten haar oevers getreden. Te Tillcur staan de kade, de rue de Larvaux en het plein voor de kerk gedeeltelijk blank. Te Kin- kempoir dreigt eveneens overstrooming. De electriscke tram JemeppeTilleur heeft, tijdelijk zijn dienst gestaakt. Te Luik zelf staat de Maas 1 M. 95 boven het normale peil. De Engelschen en Irak. In het Britsche Lagerhuis heeft Cham berlain, naar de ,,N. R. Crt." meldt, verklaard naar aanleiding van de bewering, dat de Britsche regeering de olievelden van Irak in handen trachtte te krijgen, dat er nooit een tastbaarder onwaarheid verkondigd was. In Maart j.l. had de Turksche regee ring hem het voorstel gedaan de kwestie te regelen buiten den Volkenbond om. Het voorstel hield in, dat Turkije zoo veel het wenschte van het wilajet Mosoel zou krijgen, terwijl een Britsche, door de Engelsche regeering goedgekeurde maat schappij alle olievelden zou exploiteeren. Indien we op de olie uit waren geweest, hadden we, zeide spr. concessie kunnen krijgen voor de olie in Mosoel en con cessie voor alles wat we nog meer wenschten. Het antwoord der regeering was: Engeland is de bewaarder voor Irak, niet de bezitter, maar de manda taris. Als zoodanig kon het do rechten en belangen van Irak niet verkwanselen tn ruil voor een concessie aan de Brit sche kapitalisten. Nooit was een schan delijker bewering geuit met minder schijn van. grond. Chamberlain had daarvóór nog gezegd, dat Engeland als voogd de belangen en de zaak van Irak, voor den Volkenbond verdedigd en de Turksche regeering ge waarschuwd had, dat het, tot de kwest.e was uitgemaakt, geen aanval op Irak zou gedoogen. Hij geloofde niet dat Turkije de beslissing van den Raad van den Vol kenbond zou betwisten. Nadien heeft de Britsche gezant te Angora geconfereerd en de regeering over woog thans zijn rapport. Hij wilde met met vertrouwen over den uitslag der on derhandelingen spreken. Hij kon slechts zeggen dat zij aan Engelschen kant ge voerd zouden worden met den ernstigen wensch om tot een minnelijke regeling te komen. Tennis en taal. Simon Arbellot richt in de „Figaro een open br.ef aan Suzanne Lenglen (de beroemde""tennisspeelster), om haar te zeggen, dat de Franschen, al zijn zij ook trotsch op haar, toch ook reden hebben tot ontevredenheid. In den grootschen strijd te Cannes heeft mej. Lenglen ge wonnen, mej. Wills zich schitterend ver dedigd, er is daar maar één slachtoffer geweest: de Fransche taal. Op eigen Oorspronkelijke Hollandsche detective roman door R. J. BRANDENBURG. Baron Lucius was een slanke jonge man, wien de blauwe betreste uniform als gegoten zat; het leek wel of 'hij een corset droeg. Hij had de gewoonte, tel kens als hij opstond zijn tuniek naar be neden te trekken, hij was in rijbroek en zwartgelakte njj kappen omsloten zijn bee- nen. Hij was een man van omstreeks der tig; opvallend waren zijn gave witte tan den., die wat wreed schitterden tusschen de roode lippen, waarvan de bovenste met een zwart snorretje was overdekt. Zijn gelaatskleur verried een voortdurend leven in de buitenlucht; hij had de arro gantie, die de meeste cavalerie-officieren kenmerkt, die zich beschouwen als onweer staanbaar voor vrouwen evenals voor paar den. Hij was mij direct geweldig onsym pathiek. Was tante Jane er geweest dan zou zij mij ongetwijfeld gewaarschuwd hebben niet te veel waarde te hechten aan piijn eersten indruk. Jules de Weerden was van denzelftden leeftijd als Charles, maar hij was absoluut niet verwijfd. Zijn gezicht was clean-sha ven; hij had s taai-grijze oogen eti Ban ener gieken mond met dunne lippen; hij had werkelijk wel wat van een Engelschman. Mr. van den Drent was ongeveer zijn bodem heeft zij, aan wie Frankrijk zijn kleuren heeft toevertrouwd, zich onder worpen aan het afschuwelijke taaltje van de sets en scores, en dat, terwijl zij zoo'n schoone gelegenheid heeft gehad een lesje in het Fransch te geven aan de rijke zon- zoekers van de Blauwe Kust. Als zij, de onverwinlijke, de groote lieveling van de menigte, in eigen huis haar eigen taal versmaadt, dwingt zij haar talrijke bewon deraars haar koeterwaalsch te gebruiken. Waar moet dat heen? „Wij hadden nog wel gehoopt", zegt Arbellot, „tal van die leelijke woorden uit onze gesprekken te bannen en nu zullen wij geslagen worden, in naam zelfs van uw meedoogenloos ra ket. De „five o'clock's", de „tramways" met hun „wattmen", dc verwerpelijke „cocktails" „coquetels" zijn fijne din getjes zullen hun geniepige indrin ging voortzetten. De brave John Buil zal het een „score" noemein. Ik ben er zeker van, mejuffrouw, dat gij met ons van meening zijt, dat deze „score" vooral, in het Fransch, een droevig „resultaat" is. Schipbreukelingen gered. Het Amerikaansche tankschip „Java Arrow" meldt draadloos, dat het 13 man gered heeft van het Japansche stoom schip „Taisina Maru", dat al een maand lang hulpeloos ronddreef tengevolge van schade in een orkaan beloopen. Negentien man van de equipage, die 8 Februari in de booten waren gegaan, worden als ver loren beschouwd. Overleg i. z. overstroomingen. Paérard, de rapporteur van de com missie tot onderzoek van de begrooting van buitenlandsche zaken uit de Kamer, heeft in zijn rapport de hoop uitgesproken, dat de Belgische regeering haar water- staatskundigen zich in verbinding zal la ten stellen met de Fransche en Neder - landsche deskundigen om maatregelen, on der het oog te zien om nieuwe overstroo mingen van de Maas te voorkomen'. 'n Stommiteit. Onder bovenstaanden titel schrijft de „Burger" uit Kaapstad: Daar is sterk taal in die Senaat ge bruik oor die belediging aan die naam van Paul Kruger aangedaan deur 'n drank handelaar wat daar die gev ende naam vir 'n soort brandewyin gebruik. Daardie verontwaardiging is volkome gebillik en die bespreking wat daar plaasgevind het sal, verwag ons, nie net in die betrekke geval nie, maar ook vir andere, 'n goeie uitwerking hê. Ons noem die stap van daardie firma 'n stommiteit, want deur daardie naam te gebruik beveel hy sy produk by 'n aan- sienlijke deel van die publiek nie aan nie, maar juiis die teenoor ge stelde. Die firma gee die versekering dat dit nie hul be doeling was om die naam van pres. Kru ger te beklad en daardeur 'n deel vain die publiek beledig nie. Ons wil dit aanneem, omdat ons aanneem dat hy met die ge bruik van daardie naam klandiesie wou trek, nie afstoot nie. Maar dit verander die feit nie dat dit 'ai belediging is nie en antipode. Zelden heb ik een gekker ke reltje gezien; hij was klein en buitenge woon mager en zoo zenuwachtig als een poes. Voortdurend waren zijn vingers in beweging; nu eens trommelden zij op zijn knie, dan weer kneep hij de stof van zijn broek samen. Zijn kleine oogen schuilden weg achter blikkerende so-easy glazen. Nadat wij allen hadden plaats genomen in de rieten armstoelen, vroeg tante ons wat wij wilden drinken. Ik koos thee, evenals zij zelve, en Arthur nam een cock tail, als de andere heeren. Het gesprek liep spoedig over allerlei zaken; de heeren hadden het over auto mobielmotoren, renpaarden, den militai ren dienst, over tooneel, de genoegens van de Residentie; terwijl tante met mij over Engeland sprak, waar zij 'n tiental jaren geweest was. Londen was haar niet erg bevallen; het verwonderde mij niets; deze kalme oude dame kon ongetwijfeld beter aarden op een rustige buitenplaats dan in een millioenen stad. Arthur nam nu eens deel aan ons ge sprek, dan weer aan dat der heeren. Ten slotte bracht de luitenant het gesprek op het toilet, waar h ij verstand van bleek te bezitten, en verkondigde daarna nonsens over muziek. Hij hoorde het liefst het signaal attaqueeren, zei hij. Waarop Char les in een schaterlach uitbarstte, ofschoon de geestigheid voor mij volmaakt verloren ging. „Wat blijft vader toch lang weg", zei- de plotseling Charles, op zijn horloge ziende. 2,Gaan jullie vanavond nog uit?" vroeg dat die lede van die Senaat gelyk had om in sulke sterke taal daar teen te protesteer. SCHOOL EN KERK. Vrijzinnig Christelijke Jongerenbond. Zaterdag en Zondag vierde de afdee- ling Middelburg van den Vrijzinnig Chris- telijken Jongerenbond haar eerste lustrum waarvoor leden van de zusterafdeel'ng^n te Krabbendijke, Goes en Oostburg wa ren overgekomen. Zaterdagmiddag wei-den deze leden van de zusterafdeelingen wel kom geheeten in het gebouw der Vereeni- ging van Vrijzinnig Hervormden, waarna eene samenkost in dat gebouw plaats had, in welke de heeren* P. J. Doets, voorzitter der af deeling en dr. J. P. Cannegleber, haar oprichter, het woord voerden en op het werk van den bond en vooral van de afdeelimg in haar 5-jarig bestaan wezein. Na een gemeenschappelijke^ maaltijd had in de Nieuwe Kerk een bijeenkomst plaats, waarin de heer G. Brattani uit Den Haag een boeiende voordracht hield over Gewijde en Bijbelsche Literatuur, en de heer A. van Os voor de orgelbe geleiding zorgde. Zondagmorgen trad in een Godsdienst oefening van de Ver. van Vrijz. Herv. als spreekster op Mej. Tonny de Ridder uit Oosterbeek, terwijl ten slotte Zondag middag de slotbijeenkomst plaats had, waarin de heer ds. J. A. de Koning, algemeen secretaris van V.C.J.B. en den V.C.S.B. sprak over „Onze Verantwoor delijkheid". Het lustrum der afdeeling is op feeste lijke, maar bij het karakter van den Bond passende wijze gevierd. Nijverheids-onderwijs. B. en W. van Vlissingen stellen den raad voor, niettegenstaande op een des betreffend verzoek van hun college af wijzend werd beschikt, er overeenkom stig den wensch vain de commissie van toe zicht op het N. O. nogmaals bij de re geering op aan te dringen, de financieel© positie van de leeraren bij het nijver heidsonderwijs te verbeteren. Een opstandig dictee. De verhouding tusschen het gemeente bestuur van Het Bildt en den heer Kom- meri, hoofd der school te Bildtdijk, zoo meldt „Het Volkwas niet zeer aan genaam. Reeds meermalen gaf dit aan leiding tot conflicten. De heer Kommeri, die bijna 20 jaren als schoolhoofd in Bildtdijk heeft gestaan, is iemand, die zijn meening niet onder stoelen of ban ken steekt en er niet voor terugschrikt om in het publiek harde noten te kraken over het besluit van het gemeentebe stuur. Meer dan eens verschenen van hem artikelen in „de Bildtsche Courant", over zaken, die zich in den raad hadden voorgedaan. Jaren geleden was in de school van Kommeri een diefstal gepleegd en hoe wel hij de zaak bij den burgemeester aanbracht, werd de schuldige niet ver zijn moeder. „Ja zeker", antwoordde hij en zich tot Arthur wendend: „Je zult wel merken, dat we hier een vrijgevochten bende vor men. Nietwaar, jongens, wij doen net waar wij lust in hebben." Zijn moeder keek hem droevig aan en zeide afgemeten: Natuurlijk kunnen onze gasten het zich zoo* aangenaam mogelijk maken." Ik vond de stemming der jongelui en den toon dien zij aansloegen, in 't ge heel niet in overeenstemming met het feit, dat het hoofd van het gezin dezen dag den broeder van zijn vrouw de laat ste eer bewees, en ik zag aan Arthur, dat hij er net zoo over dacht als ik. Wat zijn jonge menschen toch vaak bitter wreed! Ik zag hoe tante de lippen op eikaar klemde; zij was wèl een vrouw om eerbied voor te hebben; maar ook een vrouw om heel veel van te houden. Daar kondigde hoorngetoeter de komst aan van oom Van der Heule en even later trad hij door de openstaande tuin deuren naar buiten. Hij was een man van middelbaren leeftijd, forsch van ge stalte, met een hoofd, zoo kaal als een biljartbal, borstelige wenkbrauwen en trouwe, maar toch intelligente oogen. Hij had een heel innemende stem en be groette mij allerhartelijkst, zeggende dat hij heel verheugd was eens met zijn jongste nichtje kennis te maken, waarbij zijn oogen „met welgevallen op mij rustten". Het gesprek der jongeren werd bij zijn komst minder luidruchtig; het was of de volgd. Eemigen tijd later deed zich een soortgelijk geval voor en kort geleden was uit het schoollokaal weer eenig geld ontvreemd. Het gebeurde gaf meester Kommeri aanleiding in een dictee, dat hij zijn klas gaf, te verklaren, dat men bij het Bildt sche gemeen lebestuur geen gerechtigheid moet zoeken. Dit is voor B. en W. aanleiding ge weest om den heer Kommeri een maand m zijn functie te schorsen, zonder be houd van salaris. Woensdagmorgen heeft de heer Kom meri het besluit zijner schorsing ontvangen. De zaak baart in het dorp heel wal opzien, daar de heer Kommeri als bur ger en schoolhoofd zeer gezien is. B. en W. meenen dat hij hun pres tige heeft geschaad. BINNENLAND. Faillissementen in Nederland. Volgens mededeeling van het Handels informatie-bureau van Van der Graaf Co.'s Bureaux voor den Handel zijn over de afgeioopen week, eindigende 18 Februari in Nederland uitgesproken 64 faillissementen tegenover 88 faillissemen ten in dezelfde week van het vorige jaar. Van 1 Januari tot en met 18 Febr. 1926 534 faillissementen tegenover 615 over hetzelfde tijdperk van het vorige jaar. De leiding van poster ij en en telegrafie. Op de vragen van het lid der Tweede Kamer den heer mr. Boon, betreffende vervanging van de éénhoofdige leiding van het dienstvak der posterijen, der telegraf.e en der telefonie door een meerhoofdige, ingezonden 18 November heeft minister Bongaerts o.m. geantwoord dat de meer derheid der opvattingen z. i. duidelijk wijst op de noodzakelijkheid van een directorium. Sedert October van het vorige jaar wordt de bedrijfsleiding ge voerd in een vorm en op een wijze die niet strookt met het inzicht en de wen- schen der regeering. De minister schrijft dan dat hij den directeur-generaal, den heer ir. Damme, een maand verlof gaf, met opdracht, zelf de dienstwaarneming op de gewone wijze te regelen, doch toen deze bij heriialing weigerde zich daarnaar te gedragen en zich aldus een gezagsquaestie aandiende, ontstond voor ondergeteekende hierin aan leiding den heer ir. Damme tijdelijk (ge durende de maand Februari) ontheffing van de uitoefening van zijn ambt te ver kenen. Deze berichtte hem daarop, dat dat hij, om in het belang van het bedrijf verdere mogelijke complicaties te vermij den, voorshands niet meer ten hoofdbe- slure zou verschijnen, zulks echter onder protest en voorbehoud van al zijn rechten. Hiermede was, voor zoover dit deel be treft, door ir. Damme van zijn kant aan de bedoeling van ondergeteekende voldaan Krachtens art. 1 van het Koninklijk be sluit van 31 December 1919 no. 78 trok oude man hen imponeerde. Oom nam eveneens een cocktail, ging naast tante zitten, legde zijn hand, waaraan alleen de trouwring schitterde, op de hare en samen spraken zij zacht over de begra fenis. Zij wilden dien jongeren niet las tig vallen met hun verdriet, en bovendien was dat iets tusschen hen beiden, het welk zij alleen begrepen. Arthur deed enkele belangstellende vra gen, zonder zich echter op het terrein van de misdaad te begeven, en ik luister de opmerkzaam toe. De anderen had den het over sport. Even daarna kondigde een lakei in blauwe livrei met zilveren knoopen aan, dat het diner gereed stond. Oom bood mij hoffelijk zijn arm aan, terwijl Ar thur tante aan tafel geleidde. Naar bin nen gaande hoorde ik De Weerden zeg gen; „Zouden wij vanavond toch maar niet liever thuis blijven?" waarop Char les zijn cocktail in één teug opdrinkende, scheen te antwoorden: „Ben je gek, kerel?" Aan tafel vroeg oom mij een en an der over onze zeereis en ik vertelde hem hoe ongalant het wilde water mij be handeld had. Hij moest er hartelijk om lachen en informeerde vervolgens belang stellend naar onzen tocht door Zeeland en hoe ik Holland nu wei vond. Deze vraag werd mij later nog vaak van ver schillende zijden gesteld en ik begreep daaruit dat de Hollanders op hun vader land trotsch zijn; zij hebben er ook reden toe. I Na tafel dronken wij koffie in den tuin hebben vaak last van een gesmetten of ontstoken huid. Dit is dadelijk te verzachten en spoedig te genezm door Doos 80 cent hij voorts bij zijn beschikking alle beslis singen in zake die leiding aan zich. Krach tens art. 11 van hetzelfde besluit belastte hij drie hoofdambtenaren met de voorbe reiding van zijn beslissingen, onder zijn onmiddellijke bevelen en rechtstreeksche verantwoord-el ij kheidotnder s cheidenl i j k voor aangelegenheden voor postalen, lech- nischen en geldelijken aard. De uitoefening van de functie van direc teur-generaal werd aldus tijdelijk gesplitst en, voor zoover het beslissingen betreft, bjj den ondergeteekende gebracht, en, voor zoover het behandeling van loopende zaken betreft, verdeeld over 3 hoofdamb tenaren. Als er iets is, waaraan het staatsbedrijf geen behoefte heeft, dan is hel een com missie van onderzoek omtrent personeels- verhoudingen bij het hoofdbestuur. Ook ondergeteekende heeft daaraan geen be hoefte. RECHTSZAKEN. Kantongerecht te Goes. Door den Kantonrechter te Goes zijn veroordeeld wegens overtreding: Leerplichtwet: A. v. 't W. te Hoede- kenskerke bij herh. f 10 s. 10 d. Met auto rijden over een daarvoor ver den weg: G. J. D. te 's Gravenhage f 15 s. 15 d. Met auto zonder noodzaak de linker zijde van den weg houden: G. B. te Kapelle f5 s. 5 d. In de gemeente Kapelle met auto to hard rijden: J. A. d. R. te Kapelle f5 s. 5 d. Als schipper op z|ijn schip niet zijn naam en woonplaats hebben: J. M. d. S. te Sas van Gent, C. R. te Waspik f3 s. 3 d. Paard op openbaren weg onbeheerd laten staan: P. A. d. W. te Goes f5 s. 5 d. Zonder vergunning mjjden over spoor weg: J. v. N. te Kruinimgen f5 s. 5 d. Vrijgesproken J. Q. C. L. te Kloe- tinge, beklaagd van Overtreding Arbeids wet (het booken van vlas in een land- bouwschuur zonder opgehangen hebbende een arbeidslijst). Politierechter te Middelburg. Zitting van 19 Febr. 1926. De volgende zaken werden behandeld: C. J. d. K., 20 jaar, slager te Co- lijnsplaat, werd beklaagd dat hij in den tiacht van 1 op 2 Januari 1926 te Korl- gene M. v. d. Weele gewelddadig op zijn hoofd heeft geslagen. Eisch f 15 boete of 15 dagen hechtenis. Uitspraak f 15 boete of 15 dagen hechtenis. C. M. d. B., 20 jaar, timmerman te Hans weert, werd beklaagd dat hij op en rookten de heeren hun after-dinners. De jongelui verontschuldigden zich en gingen heen. Wij vernamen het ronken der motoren. „De jeugd moet uitrazen, zij heeft daar zulk een behoefte aan", zei tante. „Maar, wij, getrouwde menschen, blij ven gezelligjes bij elkaar", antwoordde ik. Tante glimlachte tegen mij. Zou zij bang geweest zijn, dat Arthur en ik het gezelschap zouden hebben gekozen der jongelui en dat der ouderen zouden heb ben versmaad?" HOOFDSTUK III. Een vreemd briefje. Het ontbijt werd altijd in de tuinkamer geserveerd. De glazen deuren stonden wagenwijd open en de frissche ochtend lucht, bezwangerd met den geur van den nen en bloemen, stroomde binnen. Het licht vleide zich behaaglijk op bet witte, glanzende tafelkleed, op het porseleinen servies en scheen op te loopen tegen hei lichte behang en te blijven rusten op het witte plafond, van waar af een ko peren ketting hing met een laimp van elec- trische kaarsen. Wanneer je deze kamer binnenging, was je vanzelf vroolijk gestemd en er was geen sprake van, dat, al was je ook met het verkeerde been uit bed gestapt, je met datzelfde been dit vertrek zou binnenstappen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1926 | | pagina 1