„K"
Backin
M.° 1.
Vrijdag 1 Januari £926
Ü5a Jaargang.
Bij dit nummer
ïoort een Bijvoegsel
FEUILLETON
W
tt,W' WAFELEN
Dr"Oehker's
Bakpoeder
ABONNEMENT
i s per kwartaal, in Goes f2,
binten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
schijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
en Kleeuwens Ross Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
t eerstvolgend nummer van de
he Courant verschijnt
iNDAGAVOND 4 JANUARI.
OUDEJAARSAVOND.
(Nadruk verboden).
■-* vaker men den Oudejaarsavond
te sterker de spoedige herhaling
Wanneer men met iets van be
ing zich rekenschap geeft, hoe on
gelijk kort de vorige Oudejaars-
nog slechts schijnt geleden, dringt
esef door van de snelheid, die men
s in nietszeggende cijf erreeksen voor
dei Die millioenen, biljoenen, tril-
kilometers in de seconde, waar
iet geluid, het Licht, de electricibeit
door den ether verplaatsen, zewor-
werkelijkheód, nu ook wij ons zulk
of deelt je gevoelen, dat meedoet aan
:eling wek kende vaart door de eeuwig
een treirf, dieeen helling afrijdt,
het leven gauwer en gauwer naar-
de jaren toenemen. En ten overstaan
.et belachelijk gering aantal dagen,
en menschettibestaan telt, dringt zich
xlacbte op aan dat onafwendbare,
ijk naderende oogeinibiik, waarop ook
iit het verleden zullen behooren. Wij,
inze thans zoo gewichtige belangen,
waan van^onmisbaarheid, onze ve-
betrekkingen en banden. Nog een
e klokslag, en niemand zal zich on-
anger herinneren.
lakt deze gedachte het leven niet tot
I vaardeloos iets? Is zij niet ontzenu-
d voor onzen ernst en sloopend voor
geluk? Voert ze ons niet tot die
josielooze onverschilligheid, die den
Prediker doet verzuchten: IJdelheid der
meden! Waarom zouden wij ons af-
n onder de zon? Laat ons eten en
;en ein vroolijk zijn, want morgen ster
wij toch
Als de Oudejaarsavond tot een derge-
ke levenshouding voerde, deden wij be-
geen Oudejaarsavond te vieren. Ten-
ci, onze feestelijke maaltijd, onze gezel-
familiekring, het indrukwekkend ge
rit van sirenen en spoorfluiten, voet-
kers, klaroenen en kerkklokken moest
len uitsluitend om de ondragelijke ge-
chte aan den dood te verdooveti, om
jnzen angst te onderdrukken in een roes.
-vzij wij niet meer wilden zijn dan
steedt steeds Uw geld op de
Juiste manier.
uze Portwijnen z\jn bijzonder fijn
tn amaak en zeer concurreerend
van prijs.
,arom heefl U ze nog niet geproefd
j. J A. L. G. Witte, Goes.
door
ARY ROBERTS RINEHART.
Lit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
\a. Het schijnt, dat zij niet wel werd.
iel flauw en Schwitter en Maxdroe-
t:aar naar boven in een kamer
jcloof je dat, K.?"
Zeker. Joe zag Max er u.tkomen en
akte zijn gevolgtrekkingen. Toen vuur
lij op hem".
Hij deed het om mij. Ik voel me zeer
-.uidig K., alles is mijn schuld. Ik zal
natuurlijk schrijven. Arme Joe!"
ij keek haar na tóen ze door de gang
den lessenaar van de nachtzuster
Hij had op dat oogenblik alles wil
geven voor het recht om haar terug te
en, haar in de armen te nemen en
r te troosten. Ze scheen zoo alleen,
zelf had langdurige eenzaamheid door-
aakt en verdriet beleefd en hij was
r nog niet te boven. Hij wachtte tot hij
ja ar aan den lessenaar zag zitten. Toen
m g hij weer in de rustige kamer.
Hij stond bij het bed en zag er in
neer. Wilson ademde regelmatig; zijn
kleur kwam terug naarmate hij beter werd.
bange kinderen, die tijdens een onweer
de handen voor de ooren houden en luid
keels gaan brullen om de manende stem
der verschrikking te overschreeuwen met
eigen geluid.
Maar wij willen geen kinderen en geen
onverschilligen zijn; wij zijn bewus te men-
schen, wier ideaal hot is, met heldenzin
de werkelijkheid onder de oogen te tre
den, hoe dreigend zij er moge uitzien. Wij
haten al wat naar lafheid zweemt, wij
haten de verdooving, wij hatein de uitvlucht.
En wij erkennen ruiterlijk de kortheid
van ons bestaan. Doch wij trachten deze
kortheid te aanvaarden met opgeruimd ge
moed. En wij vragen ons af, of iets lang
moet duren om van waarde te zijn. Is de
beteekenis der dingen gelegen in hun
lengte? Wanneer wij de keus kregen tus-
schen één dag van volmaakt geluk en dui
zend jaren van grauwe ellende, zou ons
besluit niet twijfelachtig zijn.
Het kenmerk van het geluk is juist zijn
vluchtige duur. Versmaden wij daarom het
geluk? Wie zich verdiept in de levens
geschiedenissen der grooten, voelt zich
telkens weder getroffen door een algemeen
menschelijk getuigenis. Al die biografieën
en dagboeken van een Goethe, een Rous
seau of wien men maar wil, tellen ergens
één enkele bladzij, waarop het leven zijn
hoogtepunt heeft bereikt. In de herinne
ring blijft, vaag en spookjesachtig, als
een bekoorlijke droom, dat ééne avontuur,
die ééne episode, die zoo kort was, maar
zoo bovenaardsch kostelijk
Neen, 't is niet waar, dat iets zijn be
teekenis ontleent aan den duur. Ook het
kortste kan kostbaar zijn; juist bet kort
ste kan door zijn intensiteit, door zijn
samengedrongen pracht en kracht, het
stempel der eeuwigheid dragen. Juist het
vergankelijke kan het overtuigendst be
wijs der onvergankelijkheid zijn. Misprij
zen wij derhalve het leven zijn kortheid
niet; de duur is bijzaak, hoofdzaak is: de
gesteldheid, het karakter.
En zoo begroeten wij de plechtige kiok-
keslagen, waarmee de reeks vervlogen jaren
alweer met één wordt vermeerderd, niet
met een klacht. Wat heenging, is geens
zins waardeloos, omdat het tijdelijk was.
Achter laat het zijn wezen; het eigenlijke
wat er den smaak, den geur en het gehalte
aan gaf. Als een rteer doch doordringend
aroma hangt de herinnering nog om ons
heen. Hoe verder het scheidende jaar
mee weg wordt gezogen met den voort
ijlenden tijd, te sterker zal zich zijn be
teekenis aan ons openbaren. De tijd toetst
de waarde; hij is de centrifuge, die het
onbeteekenende en bijkomstige de ruimte
insliugert, om de kern te zuiverder te
kunnen bijeenhouden.
Wat zal de kern van het scheidende
jaar voor ons blijken te zijn? Wat zuilen
wij er uit overhouden als een wel kleine,
maar om zijn gedegenheid kostbare schat
Nu nijpt ons het hart, want deze vraag is
beschamend. Verbeuzelde jaren, verloren
oogenb'likken, verzuimde gelegenheden, zij
zijn de kwelgeesten van den Oudejaars
avond. Zij spoken met star verwijtende
oogen rond in den sterrennacht en hun
holle stem is het, die in de twaalf veel
beteekenende klokslagen ons maant. Het
Eén gedachte vervulde K. dat hij
hem ter wille van Sidney er door zou hel
pen en dan zou weggaan. Hij zou Joe
naar Cuba kunnen volgen.
De Straat zou zich ook verder wel
zelf redden. Voor de Rosenfelds zou hij
nog iets moeten bedenken. Hij was be
zorgd over Christine. Doch ook met be
trekking tot haar zou het misschien beter
zijn als hij wegging. Christine zou haar
geschiedenis zelf moeten uitwerken. Zijn
handen waren gebonden.
Hij was tot op zekere hoogte blij, dat
Sidney geen vragen bad gedaan over hem
zelf, dat zij zijn naamsverwisseling zoo
kalm had opgevat. De verandering was
verloren gegaan in het treurspel van den
nacht. Gaarne had hij natuurlijk gezien,
dat ze meer belangstelling had getoond.
Doch hij begreep het. Het was genoeg,
vond hij, dat hij haar geholpen had, dat
zij op hem rekende. Doch in zijn hart wist
hij, dat het niet genoeg was.
,,Ik moest hier maar vandaan gaan",
zei hij woest tegen zich zelf. En toen hij
de eer site stap voor de vlucht gedaan had,
was hij, wat dikwijls in zulke gevallen
gebeurd, bevreesd vrees, dat hij zich
niet zou kunnen beheerschen en haar in
de armen zou nemen. Hij gevoelde de
verzoeking om de verzoeking te ontloopen
door aan alles een einde te maken en dien
nacht met Joe te vertrekken. Doch zijn
gevoel voor humor redde hem. Dat zou
een mooi gezicht zijn twee verslagen
minnaars te zanien vluchtende in den
- naar Oetker's^Reccpt, gebakken met
Backin vervangt de Gist.
250 gr. boter f 0.70 ol marg. f 0.50
2 eetlepels suiker (50 gram) 0.02'/8
6 eieren0.36
500 gram tarwebloem0.16
1 pakje Dr. Oetker's Backin 0.071l3
I pakje Dr. Oetker's Vanille
suiker- 0.05
llt liter melk 0.08
1 citroen0.05
een weinig rum 0.15
f 1.25
Bereiding: Nadat de boter tot room geroerd
is. worden onder aanhoudend roeren suiker,
eieren, het met Backin vermengde meel en
melk toegevoegdvervolgens mengt men de
geraspte citroenschil, Vanillesuiker en rum
aoor het deeg en beslaat het tot er zich
blaasjes vormen. B*k nu in een heetgemaakt
wafelijzer de wafelen op een matig vuur. Men
lette erop het ijzer voor elk gebruik met een
stukje spek in te smeren.
Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker,
en dat op elk pakje als Eenige Importeurs
E. Ostermann Co., A'dam. vermeld zijn.
Waar niet verkrijgbaar wende men zich
direct tot deze Importeurs, die op aanvrage
ook een gratis*receptenboekje toezenden.
verleden is onherroepelijk; wat on^
bleef, kan de toekomst niet inhalen.
Ein 't is voor de leegte, dat wij angstig
ons maken. De leegte kunnen wij niet ver
dragen. Is het vervlogen jaar voor ons
geweest als een gave noot, die men open
breekt, en zie: ze blijkt zonder inhoud!
Maar zoo er iets in is geweest van ernst
en oprechtheid; iets van heldenzin en idea-
lis'me; iets van stoeren, hewusten arbeid
iets van zuivere poëzie, iets van gaaf lief
deleven en menschlievende toewijding; iets
van dien wonderbaren vrede, die alle
dingen te boven gaat, dan verdragen
wij het verlies zonder moeite, want deze
kern zal blijven, ook nu het bijkomstige
in nevelen zich oplost. Dan hebben we 'n
nieuwe kostbaarheid bijgezet in het schrijn,
waarin wij onze herinneringen bewaren.
Juweelen zijn klein en gering van om
vang en zij wegen niet veel tegenover
de geweldigheden rondom. Zoo zijn kort
en vluchtig onze jaren, en weinig is het,
wat er van overblijft.
Maar voor dat overblijvende zijn wij
erkentelijk, omdat het het allerkostelijk
ste is. En wij zetten ons weder aan 't
werk, om uit het omvangrijke ruwe ma
teriaal, dat het nieuwe jaar voor ons
optasit, nogmaals de essence te puren
voor een volgend kleinood.
Doordat eenzelfde advertentie
3 maal geplaatst 2 maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
maneschijn
Er kwam iemand de kamer binnen. Hij
dacht, dat het Sidney was en hij draaide
zich om met een uitdrukking in zijn oogen,
welke alleen voor haar was. Het was
Carlotta.
Ze was niet in uniform. Ze droeg een
zwarten rok en witte blouse en haar hoo-
ge hakken trappelden over de vloer, toen
zij door de kamer liep. Ze kwam dadelijk
naar hem toe.
,,Hij is beter, nietwaar?"
*.Hij is herstellende. Natuurlijk zal het
een paar dagen duren, voor we geheel
zeker zijn."
Ze zag neer op Wilson's rustige ge
stalte.
,,Ik denk, dat U wel weet wat ik voor
hem gevoelde", zei ze ka'lm. „Dat is nu
voorbij. In werkelijkheid heeft hij mij
nooit liefgehad. We hebben een spel ge
speeld, beiden, en ik heb het verloren.
Ik heb mijn ontslag gekregen."
Plotseling knielde zij aan het bed van
den zieke en hield haar wang tegen zijn
hand. Toen zij eenige oogenblikken later
kalm was, zei ze:
„Wilt U hem zeggen, Dr. Edwardes,
als hij wakker is, dat ik er geweest ben
om hem vaarwel te zeggen?"
„Zeker wel. Wenscht U nog eenige
andere boodschap achter te laten?"
Zij aarzelde alsof zij zich bedacht.
Toen haalde ze de schouders op.
„Wat zou het geven? Hij wenscht geen
boodschappen van mij".
BUITENLAND.
Algemeen overzicht.
Het jaar 1925 is uit internationaal
oogpunt een zeer belangrijk jaar geworden.
Moesten we in vele overzichten zuchten
dat de vredestoestand nog steeds niet was
ingetreden, ook al was reeds vele jaren
aan het oorlogvoeren een einde gekomen,
ditmaal wil het ons voorkomen, dat we
een optimistischer toon aan kunnen slaan
en dat geschied is, datgene, waarnaar al
zoo lang met gespannen verwachting werd
uitgezien: de internationale hemel is hel
der geworden.
Het verdrag van Locarno is de fris-
sche wind geweest, welke dien hemel
heeft schoongeveegd.
De geschiedenis van de totstandko
ming van dit verdrag zal onzen lezers nog
versch in het geheugen- liggen, ook prof.
Frangois heeft er eenige woorden aan ge
wijd in zijn te Goes gehouden lezing, zoo
dat we meenen te kutnnen volstaan met
de vermelding, dat o. i. het verdrag van
Locarno het oorlogsgevaar in Europa en
speciaal in het Westen aanzienlijk heeft
verminderd. De weg tot vermindering van
de bewapening staat thans open.
Een commissie, welke dezen weg zal
traceeren komt binnenkort bijeen.
Vermelding verdient dat te Loeamo
voor het eerst sinds den oorlog Duitsch
land weer werd behandeld als een gelijk
waardige. Binnenkort is tegemoet te zien
de toetreding van Duitschland als lid
van den Volkenbond terwijl als pendant
de ontruiming der Keulsche zone haar
beslag zal krijgen.
Voor den Volkenbond was 1925 een
goed jaar, al was het alleen maar wegens
de oplossing van het bekende Grieksch-
Bulgaarsch geschil, waardoor een oorlog
werd voorkomen.
Zijn dus in 't algemeen de vooruit
zichten gunstig, toch zijn er enkele min
gunstige kwesties, die we nog even moe
ten memoreeren.
Zoo bood 1925 bet minder verkwikke
lijke schouwspel van den strijd der Fran-
schen en Spanjaarden tegen de Rif fijnen;
voorts was er de strijd der Franschen in
Syrië. In China is er de chaos van den
burgeroorlog.
Ten slotte bestaat nog steeds de Mo-
soel-kwestie.
De Volkenbond heeft hier wel een op
lossing getroffen, maar het schijnt dat
deze de Turken allerminst bevredigt en
dat hier nog steeds een latent gevaar aan
wezig is.
Duitschland en de Volkenbond.
De Duitsch-nationale Tag wijst erop,
dat men er in republikeinsche Duitsche
kringen op rekent, dat de regeering nog
voor einde Januari de noodige olficieele
stappen zal doen om in den Volkenbond
te worden opgenomen, daar in dit geval
de Raad midden Maart over het verzoek
van Duitschland lean beslissen. Wordt
het Duitsche voorstel later ingediend, dan
zou het wel September worden, voordat
de Raad zich over de opneming van
Duitschland uitspreekt en dan zou ook
het in werking treden van de v<
Ze keerde zich naar de deur. Doch
K. kon haar zoo niet laten gaan. Haar
gelaatsuitdrukking deed hem iets vree
zen. Zij was te kalm. Hij volgde haar
door de kamer.
„Wat zijn Uw plannen?"
„Ik heb geen plannen. Mijn opleiding
was bijna afgeloopen, doch een diploma
krijg ik niet."
„Ik zou U liever zoo niet laten gaan
Zij vermeed zijn oogen, doch zijn
vriendelijke toon deed wat noch het Hoofd,
noch het Bestuur dien dag had kunnen
teweeg brengen. Ze verloor haar zeifbe-
heersching.
„Wat kan het U schelen. U bent mij
niets verschuldigd."
„Misschien niet. Maar noe het ook
zij, ik heb U langen tijd gekend".
„U hebt nooit iets goeds van mij op
gemerkt."
„Ik zal U zeggen, waar ik woon."
„Ik weet, waar U woont."
„Wilt U mij komen opzoeken? We
kunnen misschien iets bedenken."
„Wat zullen we bedenken? Deze ge
schiedenis zal mij vervolgen, overal waar
ik ga. Ik heb tweemaal getracht een diplo
ma te krijgen en tweemaal ben ik te kort
geschoten."
Doch ten laatste wist hij haar te over
reden de stad niet te verlaten voor zij
hem gesproken had. Eerst toen zij, een.
rechte gestalte met holle oogen, was heen
gegaan, bedacht hij, dat hij wederom zijn
plannen om heen te gaan onmogelijk had
van Locarno tot September moeten wor
den uitgesteld. Het Duitsch-nationale blad
acht dit van beteekenis, aangezien de re
geering verklaard heeft, de onderhande
lingen over de uit die verdragen voort
vloeiende concessies te zullen voortzetten
tot op het oogenblik, waarop Duitschland
het verzoek indient om in den Volkenbond
te worden opgenomen. De ontruiming van
de Keulsche zone zou in elk geval einde
Januari voltrokken kunnen zijn.
De vraag is maar, of de onderhandeling
over de overige concessies dan reeds ten
einde kunnen zijn gevoerd.
De Tag meent verder, dat alles zal
afhangen van het tot standkomen van een
nieuwe rijksregeering. De officieele on
derhandelingen over het vormen van een
nieuw kabinet zullen wel pas op 10 Ja
nuari beginnen met besprekingen tusschen
den rijkspresident en de partijleiders.
Felle koude in de Vereenigde Staten.
Het aantal sterfgevallen te Chicago,
New-York en elders in de Vereenigde
Staten als •gevolg van de felle koude, is
aanzienlijk. De scheepvaart heeft boos
weer door te maken.
Brand in Buenos Ayrès.
Te Buenos Ayres heeft een brand ge
woed in de houders van vloeibare brand
stoffen der Italiaansch-Argentijnsche elec-
triciteitsunaatschappij. De brand is ont
staan doordat de bliksem insloeg in de
pakhuizen van de Italiaansch-Argentijnsche
maatschappij aan de haven. Het vuur
breidt zich nog steeds uit. Vijf petroleUm-
fcanks zijn reeds verwoest en vijf
andere worden bedreigd. De brandweer
kan slechts trachten, de bedreigde
panden, tanks e.d. te isoleeren. Dicht bij
de brandende pakhuizen bevinden zich de
stapelplaatsen van de Anglo Mexican en
van de National and Western Railway
met groote voorraden petroleum. Geduren
de de eerste twee uur van den brand werd
reeds een schade van ongeveer 5.000.000
gulden veroorzaakt.
Omgekomen in de sneeuw.
Uit Gratz wordt gemeld, dat bij Gig-
lach see 3 mannen en een vrouw onder de
sneeuw bedolven zijn. Slechts een der
mannen kon worden gered.
Een gezelschap van negen personen,
dat Zondag de Zugspitse beklom, is door
een lawine verrast. Drie heeren uit Mün-
chen zijn gedood; de overige leden van
het gezelschap wisten een alpenhut te
bereiken. Een reddings-expeditie is naar
de plaats van de ramp vertrokken.
Japan en China.
Volgens de „Daily Mail" heeft Japan
na de overwinning van Tsjang-tso-lin de
afpaling van een 10 K.M. breede onzij
dige strook ter bescherming van de Mants-
joerijsche spoorlijn, opgeheven.
Blijkens een bericht uit Malta is het
Engelsche oorlogsschip Yarmouth naar
China vertrokken.
De Amerjkaansche regeering heeft zes
torpedo.-jagers en een troepentransport
schip van de Filippijnen naar China ge
zonden. I [JlLéI
gemaakt.
In de gang buiten de deur, aarzelde
Carlotta. Waarom zou ze niet teruggaan?
Waarom zou ze het hem niet zeggen?
Hij was vriendelijk; hij zou iets voor haar
doen. Doch haar instinct van zelfbehoud
had de overhand. Ze ging door naar haar
kamer.
Sidney bracht haar brief voor Joe aan
K. Ze was heet van inspanning en van
een andere aanleiding tot opgewondenheid.
„Dit is de brief, K. en ik heb niet
jiiiisit kunnen zeggen, wat ik wilde. Wji!
je hem dat zeggen en ook hoe ik er over
denk en mij zelf de schuld geef?"
K. beloofde, doch was ernstig.
„En er is iets zeer merkwaardigs ge
beurd. Wat een dag is dit geweest. Iemand
heeft Johnny Rosenfeld een massa geld
gestuurd. De zuster van de zaal, vraagt
of jij wilt komen."
De zaal was tot rust gekomen. In de
bedden, die overdag net opgemaakt waren,
heerschte nu alle mogelijke wanorde ten
gevolge van het woelen der patiënten. De
nacht was heet en een electrische venti
lator bromde in een verren hoek. Onder
zijn karige koelte trachtte de zaal te
slapen.
Johnny Rosenfeld sliep niet. Er was
hem iets ongelooflijks overkomen. Een
fortuin lag onder zijn hoofdkussen. Hij
wist zeker, dat het daar was, want sedert
hij het gekregen had, had zijn heete hand
het niet losgelaten.
(Wordt vervolgd).
