60,
N\ 1
Woensdag 23 November I92tt.
Bij dit nummer
behoort een Bijvoegsel.
Onze wedstrijd in
Spreekwoorden.
F-ËULL.i_i£fON
F3 Centraal Kledingmagazijn
F. Q. C. den Hollander
kinderen
Ji'ö
fig.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naamlooze Vennootschap Goesche Courant
COURANT
J en Kleeuwens Ross* Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
Hieronder ia ten we volgen de opgave
van het aantal woorden, dat elke spreuk
bevat.
De met een letter geteekende adverten
ties komen voor in de nummers van Woens
dag 25, Vrijdag 27 en Maandag 30 Nov.
Spreekwoord A bestaat uit 9 woorden.
Spreekwoord B bestaat uit 12 woorden.
Spreekwoord C bestaat uit 14 woorden.
Spreekwoord D bestaat uit 6 woorden.
Spreekwoord E bestaat uit 6 woorden.
Spreekwoord F bestaat uit 8 woorden.
De oplossingen moeten inkomen uiterlijk
Dinsdag 1 December onder het opschrift
„Inzending Prijsvraag" aan het bureau
Turf kade. I
DE KAARTEN VOOR DEN WED
STRIJD ZIJN HEDEN ALLE IN
DE VERSCHILLENDE ETALA
GES GEDEPONEERD.
DE VRIJHEIDSBOND EN HET
GEZANTSCHAP BIJ DEN PAUS.
In de „Telegraaf" van Zaterdag j.l.
komt een artikel voor van de hand van
mr. H. C. Dresselhuys, waarin deze op
duidelijke wijze uiteenzet, waarom de Vrij -
heidsbonders in de Tweede Kamer hun
stem gaven aan het amendement-Kersten.
Wij ontkenen hieraan het volgende:
Tijdens de debatten over het amende
ment heeft de Vrijheidsbond zich van een
bijzondere verklaring van zijn stem kunnen
onthouden, omdat die volkomen logisch,
voor een ieder begrijpelijk was. De libe
ralen hebben tegen het gezantschap bij
den Paus als groep nooit een principieele
oppositie gevoerd; in de tijdelijke zending
hebben zij destijds allerminst gezien eenige
erkenning van den Paus als geestelijk
opperhoofd, doch slechts in den Pauselij
ken Stoel het bestaan van een diplomatiek
centrum, waar destijds, toen de Paus zich
opmaakte om een actieve rol in de vre
desbemiddelingen te vervullen, voor Ne
derland zelf en zeker voor de groote vre-
desgedachte vermoedelijk te leeren en
te steunen viel'. Die vrede was zoo ge
wichtig, dat Nederland niets, wat daar
aan bevorderlijk kon zijn, mocht verzuimen
Zoo is de zaak destijds ook uitdrukke
lijk voorgesteld en elke poging om daar
in een bijzonder eerbewijs of erkenning
van den Paus als zoodanig te zien, werd
zelfs van Roomsch-Katholieke zijde met
nadruk afgewezen; ook later ip van een
transformatie in een dienen van een bij
zonder Katholiek belang nimmer gerept.
66
„K"
'door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
Na 1918 werd de vraag, of dit gezant
schap voor Nederland nog nuttig kon zijn,
uitermate twijfelachtig. Het diplomatieke
vredescentrum werd bij het hersteld vrij
verkeer der vol keren verlegd naar den
zetel van den Volkenbond; uit niets bleek,
dat de ontmoeting van verschillende ge
zanten aan het Pauselijk hof voor ons
meer nut zou kunnen opleveren dan die
aan vele andere hoven, waar ons land
ter wille van kostenbesparing geen verte
genwoordiging bezat en juist daar scheen
te minder reden tot vertegenwoordiging,
omdat immers bij den Paus voor ons gee
nerlei economisch of staatkundig belang
te behartigen viel.
Zoo zag de Vrijheidsbond in zijn oor
deel', of het gezantschap bij den Paus al
dan niet moest gehandhaafd, louter een
beslissing, of het nu zeer dubieus gewor
den nut voor Nederland kon opwegen
tegen de daarvoor le maken kosten. Ten
duidelijkste drukte hij dit uit, toen in de
steeds meer dringend wordende eischen
van bezuiniging, wij een inperking van
de gezantschappen in het algemeen voor
stelden en met dat bij den Paus ten min
ste twee andere wilden opgeheven zien.
Aan eenig plan tot een bedoelde kwetsing
van de waardigheid des Pausen werd even
min gedacht als aan die van de souverei-
nen, waarbij de andere gezantschappen
zouden moeten verdwijnen. Slechts een
komen van ongemotiveerde uitgaven was
de reden; en dat wij de zaak louter als een
opportuniteitsvraagstuk bezagen, zooals ons
steeds was verzekerd, dat wij het moesten
beschouwen, bleek wel ten duidelijkste
op 14 December 1922. De minister Van
Karnebeek achtte ons amendement om
diplomatieke redenen onaannemelijk, wij
vonden de zaak niet belangrijk genoeg om
daaraan een portefeuiLequaes [ie te wagen
en trokken het derhalve op dien grond in.
Zoo stond de zaak, waarin feitelijk of
principieel geenerlei verandering was ge
komen, nog op 10 November j.l. Ook
nu was van een daadwerkelijk nut van het
gezantschap niet gebleken; integendeel met
de groeiende beteekenis van Genève daal
de de nuttigheid van het gezantschap bij
het Vaticaan. Wij zouden een wijziging
van onze houding daartegenover slechts
hebben kunnen overwegen, indien ons van
nieuwe omstandigheden was gebleken, of
wel dat de Minister in het netwerk zijner
gezantschappen dezen draad zoo onont
beerlijk oordeelde, dat hij verklaarde do
verwerping van het gezantschap bij den
Paus onaannemelijk te achten. Maar de
Minister deed dit niet, hoewel rijpelijk
overwogen, vond hij, veel minder het ge-
heele Kabinet, aanleiding het gezantschap
voor het nationaal belang volstrekt on
misbaar te achtenook niet na de gerucht
makende verklaring van den heer Nolens.
Magdalenastraat 7, Goes.
Te If. 15.
Pyramid-zakdoeken
Per stuk f 0,65, per dozijn f 7,50,
Dameszakdoekjes met Ietter,
f 1,60 per doosje.
BUITENLAND.
De Fransche regeering gevallen.
Zooals wij reeds in ons vorig nummer
hebben gemeld, i.s het kabinet-Painlevé
gevallen op een der punten van zijn inge-
K. wachtte dus „het seizoen" af.
Johnny Rosenfeld lag stil in de zaal,
verlamd beneden de middel. Hij was be
slist opgewekt van humeur. K. bezocht
hem het meest. De zaak was dat hij, op
verzoek van Max, den jongen, nauwlettend,
observeerde.
„Zeg mij wanneer ik het doen moet",
zei Wilson, „en als de tijd gekomen is,
sta me dan bij en woon de operatie bij.
Hij vertrouwt er zoo rotsvast op, dat ik
hem helpen zal, dat het onder geen voor
waarde mag mislukken."
K. kwam op de bezoekdagen en, op
bizondere machtiging, ook pp Zaterdag
middag. Hij leerde den jongen ir'anden-
maken. Niet dat hij het zelf ook maar
eenigszins kende, doch door middel van
een blinden onderwijzer bleef hij altijd
één les voor. De zaal stelde er bi zonder
veel belang in. Men zag iets vreemds,
iets treffends in dezen grooten ernstigen
jongeman, die met zijn verwonderlijk han
dige vingers raffia zat te verwerken met
een ernstig gezicht.
De eerste mand ging op Johnny's ver
zoek naar Sidney Page.
„Zij moet hem hebben", zei hij. „Ze
heeft zich likdoorns op de vingers ge
wreven toen ik pas gebracht was. En bo
vendien
.Ja?" zei K., die bezig was een zeer
ingewikkelden knoop te leggen en niet kon
opzien.
Ik weet iets", zei Johnny. „Ik zal me
zelf geen last op den hals halen door te
praten, maar ik weet iets. U geeft haar
de mand maar".
K. keek op en las Johnny's geheim op
zijn gezicht.
„O", zei hij.
„Als ik geklikt had, zou ze mij geheel
hebben afgemaakt. Ze hebben mij in hun
macht. Ik rijd geen 50 mijl per uur meer
„Ik zal niets over vertellen, zoodat je
nergens last van krijgt. Wat weet je?"
Johnny keek rond. De dichstbijzijnde
patiënt was een man, die in een rolstoel
hard zat te snurken.
„Die met de zwarte oogen heeft de
medicijnen verwisseld", zei hij. „Die met
de hooge hakken, die mij met haar getrap
pel altijd wakker maakt. Zij heeft het
gedaan: ik heb gezien, dat ze het deed."
K. was de eenige, die het vermoed had.
Een gewaarwording van onmiddellijk drei
gend gevaar voor Sidney beving hem. Als
zij tot zoo iets in staat was, wat zou ze
dan wel doen, als zij van het engagement
hoorde? Hij kende haar van vroeger.
Hij hield haar voor iemand zonder ge
weten. Dat him paden nogmaals kruisten
bevreemdde en verontrustte hem. Hij wist,
dat het slechts bloot toeval was, maar het
wikkeldfinanc'eel program, met slechts drie
stemmen in de minderheid.
Uit dit gering verschil volgt al reeds
de bijzondere moeilijkheid om ut deze
crisis te geraken. De opp is/.ie tegm Paia-
ievé bezit slechts weinig regeerkracht1.
De toestand is dan ook zeer verward.
Naar wordt vermeed zal Brland die
de opdracht kreeg een nieuw kabinet te
formeeren deze taak van de hand wijzen.
In dat geval zou de vroegere premier
Herriot (s.d.) weer een kans krijgen.
Painlevé heeft nog het wetsontwerp in
gediend, waarbij de regeering gemachtigd
wordt, met de Bank van Frankrijk een
nieuw contract aan te gaan, waarbij de
limiet van de voorschotten van de bank
aan den staat met 1500 millioen francs
wordt verhoogd.
Dit wetsontwerp is door beide Kamers
aangenomen.
De Franschen in Syrië.
Reuter meldt uit Damaskus, dat op 18
November een Fransche troepenafdeeling
ter sterkte van 500 man ten Oosten van
de stad nabij Wlecha op een bende onder
Hassan Kharrat is gestuit. De vijand tel
de 700 man. Er ontstond een gevecht,
waarbij Hassan Kharrat gewond werd;
30 der zijnen werden gedood en 40 ge
wond. De verliezen aan Fransche zijde
zijn licht. Naar verluidt, zijn de ver
wondingen van den hoofdman van dien
aard, dat hij zich niet kan bewegen, zoo
dat men verwacht, hem spoedig te kunnen
gevangen nemen.
Te Damaskus blijft de toestand rustig.
Volgens berichten uit Beiroet, is op
19 November een verkenningskolonne van
60 man onder een Fransch officier in
een hinderlaag gevallen ten Noorden van
Rasjava. Slechts 15 hebben er het leven
f gebracht, omtrent het lot van den offi
cier verkeert men in het onzekere.
Belga bericht nog een succes der Fran
schen: De opstandelingen die een aanval
aan de kant van Hezbaega hadden ge
tracht te doen, zijn met groote vérliezen
afgeslagen. Merdjeroem is ontruimd door
de Droezen. Tyr en Sdon zijn nooit
bedreigd geweest.
Bezuinigingen op de Belgische begrootiing.
De Ministerraad heeft Maandag, naar
de „N. R. Crt." meldt, besloten de out-
werp-begrooting te verminderen met 50
millioen voor de gewone uitgaven (deze
beloopen, ongerekend den dienst van de
schulden, 2000 millioen) en met 100 mil
lioen voor de buitengewone, de z.g. kapi
taalsuitgaven. Intusscnen heeft men nog
niet uitgemaakt hoe de 50 millioen voor
maakte hem ongerust.
Carlotta was beter en weer in dienst.
Gelukkig voor Sidney waren zij geschei
den gedurende de drie maanden, welke
zij in de operatiekamer dienst moest doen.
Want Carlotta was nu niet alleen jaloersch
Zij gevoelde zich miskend en genegeerd.
Het verteerde haar als een koorts.
Sidney was eenvoudig en tamelijk naïf.
Doch eindelijk begreep ze het en deed ze
geen pogingen tot toenadering meer. Zij
spraken als de dienst hen nu en dan met
elkaar in aanraking bracht, anders niet.
Sidney had de verhalen in de anaestheti-
seerkamer omtrent de medicijnen als on
aannemelijk verworpen.
Doch Carlotta vermoedde geen enga
gement. Haar theorie was altijd geweest,
dat Wilson niet licht tot vrouw-en zou be
sluiten, dat hij, tot op zekere hoogte er
toe gedwongen zou moeten worden. De
een of andere handige vrouw zou te eeni-
ger tijd met hem trouwen en niemand zou
dan meer verbaasd zijn dan hijzelf.
Ze dacht alleen maar, dat Sidney haar
eigen taktiek volgde, maar met andere
wapens. Zoo ontwierp zij het plan van
aanval, onbewust van het feit dat de slag
reeds voor het eerste schot verloren was.
Haar methode was eenvoudig genoeg.
Ze pruilde niet meer, glimlachte tegen Max
en deed geen stappen tot toenadering,
welke tot hervatting van hun betrekkingen
zouden kunnen leidien. Eerst ergerde hem
dit, doch later gevoelde hij de beleedi-
ging. Een vrouw op te geven was onder
bepaalde omstandigheden te rechtvaardi
gen. Doch te breken met een vrouw zon
de gewone uitgaven over de verschillende
departementen verdeeld moeten worden.
Geen vermindering van den Britschen
vlcotbouw'
Dc Eerste Lord van de Engelsche
Admiraliteit heeft in het Lagerhuis ver
klaard dat geen vermindering van den
vioolbouw in verband met de bezuiniging
wordt overwogen.
Scheepsramp in de Brazil'aansche
wateren.
Door een ontploffing aan boord van
een sleepboot te R o de Janeiro zijn 17
schen
omgekomen.
Een vadermoordenaar.
Havas meldt uit Donaueschingen
Maandagochtend heeft de zoon van den
oud-luitenant Henmig zijn vader doodge-
geschoten en een 27-jarige secretaresse
door een schot in het hoofd doodelijk
gewond.
Hehi gij
heb dan ook altijd Akker's Kloosterbalsem
in huis, want snelle hulp is dubbele hulp
als zij zich bezeeren. Koop vandaag 'n pot
UIT DE PERS.
De verliefde jongeling.
De „N. R. Crt." schrijft:
De heer Marchant is verliefd, hopeloos
verliefd. Ofschoon de jonge dame, om
wier hand hij dingt, hem heeft teruggewe
zen, houdt hij hardnekkig vol, en hij heeft
gelijk, want het komt meer voor, dat de
aanhouder wint en het derde aanzoek ten
slotte wordt aangenomen. Dies hoeft de
heer Marchant Zaterdagavond aan haar,
naar wie hij zoo inn'g verlangt, eene sere
nade gebracht, en de kranten van Zon
dagochtend bevatten het 'lijstje van de ge
schenken, die de heer Marchant bereid
is, aan de voeten zijner uitverkorene ne
der te leggen, zoo zij eindelijk het ja
woord wil spreken.
De vergadering van vrijzinnig democra
ten, waarin Mr. Marchant het woord
voerde, juichte 'hem toe, alsof hij reeds
bru'degom was, en zij zelve als bruids
joffer fungeerde. Maar het is nog niet
tot een engagement gekomen, en het lijkt
voorshands ook nog twijfelachtig of even
tueel Monseigneur aan eene huwelijks
verbintenis den kerkelijken zegen zou wil
len verstrekken.
Het blad betoogt, dat de heer Mar
chant bij het opstellen van zijn program
heeft vergeten dat de. R.-K. Staatspartij
geen democratische partij is, en besluit
als volgt
Er is, om het met Mr. Marchant in
koopmanstermen te zeggen, voor eendoor
de vrijzinnig democraten geprasentcerdem
wissel vooralsnog geen fonds. Zulk een
wissel behoeft, meenen wij, niet te wor
den geaccepteerd. Daarom voorzien wij,
dat Mr. Marchant nog voorloopig in de
rol van den verliefden jongeling zal moe
ten blijven. De jonkvrouwe heeft de sere
nade gehoord, zij is er misschien door
geflatteerd doch zal ten slotte, verwach
ten wij, van haar balkon den hunkerenden
bard trakleeren op een badje koud water.
Hij zal het zich zelf hebben te wijten.
Hij weet toch ook wel, dat de Roomse he
kerk het gemengde huwelijk niet duldt.
De R. K. Pers over het
Program-Marchant-
In het „Centrum" (r.-k.) lezen wij:
Nog du.del ijker dan die der S.D.A.P.,
heeft thans ook de leider der vrijzinnig-
democraten zich uitgesproken voor samen
werking met de katnol ieken. To t in bizon -
derheden heeft hij daartoe zelfs een pro
gram uitgewerkt. En op dat program komt
o.a. voor: Handhaving van het gezant
schap bij den Pauselijken Stoel.
Handhaving dus van den begroofings-
post, tot schrapping waarvan èn vrijzinnig-
democraten èn sociaal-democraten nog
maar weinige dagen geleden eenparig hun
ne medewerking verleenden! Het is wel
een snelle wisseling van standpunt. En
karakteriseerend voor het Kamervotum
van 11 November.
Onnoodig te zeggen, dat naar onze
overtuiging de e.sch van het gezantschap
ook in een „democratisch program" vol
komen op zijn plaats is.
Maar wij zouden er tevens den nadruk
op leggen, dat het hier een zaak betreft,
waarmee geen politiek spel te spelen is,
maar die men heeft te waardeeren en te
aanvaarden om zichzelf, als een zaak
van hooge# beteeken is en algemeen belang.
De „Residentiebode" (r.-k.) schrijft
onder het opschrift: Vertooning:
Evenals Albarda heeft ook Mar
chant reeds zijn program vastgesteld. En
Vliegen heeft zich reeds gehaast, op een
vergadering te Heerlen, adhaesie aan dat
program te betuigenhij kon het program
van Marchant „in hoofdzaak geheel on
derschrijven".
Het program is dus reeds klaar, de Ka
tholieken hebben maar ja en amen te
zeggen
Waartoe die mise-en-scène eigenlijk
dient, is niet wel te begrijpen. Zouden
deze heeren meenen, door het vooruitzcl-
ten van 'hun program, de Katholieken te
verlokken? Het schijnt zoo. Maar dan
zullen ze zich erg vergissen. Al die be
langetjes komen pas op de tweede plaats.
Plet groote begmsel gaat voor. En de Ka
tholieken voelen heel goed, dat het beginsel
niet naar Socialisten en Vrijzinnig-demo
craten neigt, maar nog altijd de Coalitie
zoekt.
Het behoeft dan ook wel geen betoog,
dat die twee partijen door zichzelf zoo
luidruchtig aan te bieden en huti program
naar voren te schuiven, de zaak geen stap
verder brengen, ja eer de Katholieken af-
keerwg zullen maken. Als er ooit iets zou
komen van dergelijke samenwerking, als
er dus anders geen oplossing mogelijk is
want die samenwerking kaïn slechts als
laatste oplossing in aanmerking komen
der het haar te laten weten, was tegen de
regels van het spel.
Bij het vernieuwen van een verband in
een eerste klasse kamer raakten zijn vin
gers de hare weder aan op dezelfde op
zettelijke wijze van een jaar geleden, toen
zij de plaats van zuster Simpson in zijn
spreekkamer had ingenomen. Haar oogen
beloonden hem met hetzelfde smeulende
vuur dat ook toen zijn aandacht getrokken
had. Ze hield zich dan slechts onverschil
lig. Ze speelde haar rol goed. Zijn onver-
zadelijke ijdelheid was bevredigd en ge
durende eenige dagen schonk hij haar
weinig of geen aandacht.
Toen deed Carlotta haar tweeden zet.
Er was een nieuwe inwonende geneesheer
gekomen, die nog leeren moest, dat het
een groote stap terug is van ouSste van
een medische school jongste in een zie
kenhuis te worden. Hij moest de vriende
lijke geringschatting van zijn collega's "in
de beschermende terechtwijzingen van de
zusters nog meemaken.
Carlotta alleen behandelde hem met eer
bied. Op zijn ronden op haar gebied maak
te zij zich druk alsof het geheele medische
personeel inspectie hield. Zij vleide en
lokte hem en zag tegen hem op.
Na eenigen tijd ontdekte Wilson dat aan
dit jongmensch veel meer aandacht werd
geschonken dan aan hem; dat, waar hij
ook kwam, Carlotta en het Lam ergens
stonden te praten, waarbij de laatste h^ar
altijd met aanbidding aanzag. Haar on
verschilligheid had hem slechts geërgerd,
doch dat zij zijn plaats door een ander Jiad
laten Innemen, kwetste hem. Als hij al
leen was in de operatiekamer met hel
Lam als assistent, moest deze het ontgel
den. Hij klaagde zijn nood aan Carlotta,
die hem in de gang, in het gezicht van
haar wild, troostte, door haar hand vrien
delijk op zijn arm te leggen.
Eindelijk liet Wilson zich tot een op
merking verleiden.
„Om 's Hemels wil, Carlotta", zei hij
ongeduldig, „maalt tocüi het hof niet lan
ger aan dien stakkerd. Hij kronkelt als
een worm als je hem aanziet.
„Ik mag hlem gaarne. Hij is door en
door eerlijk. Ik acht hem hoog en
hij mij".
„Het is een dwaze onderneming".
„Welke onderneming
„Meen je dat ik het niet begrijp?"
„Misschien begrijp je het wel. In wer
kelijkheid geef ik niet zoo veel om hem,
Max. Maar ilt was neerslachtig en hij
vroolijkt mij op".
Zij trok hem bijna niet meer aan. Maar
hij was niet slecht en gevoelde medelijden
met haar.
..Hetspijt me. Dus je bent niet boos
op me?"
„Boos? Neen. Zij richtte haar oogen
op de zijne en ditmaal, speelde ze geen
tooneel. „Ik wist wel, dat er een einde
aan zou komen naLuurlijk. Ik heb een
een minnaar verloren. Dat verwachtte i v.
Maar ik had een vriend willen behout cn
(Wo rd t vervolgd.
