P,U ROL
NV 121
Maandag 19 October 1925.
1128 Jaargang,
t" .tBlBa
FEUILLETON
19
K»
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
SOESCHÉ B COURANT
v Bjtpw Wonnl. ,/janriB flnmrf1 en Kleeuweng Russ' fDrnkkers- en Ulteeversbedrttt
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2.40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
en Kleeuwens Rnss'.&Drnkkors- en Uitgeversbedrijf 06114 regel. Advertentiën worden
e v aangenomen tot 12 uur voormiddag.
WAT DE NEDERLANDSCHE
DELEGATIE OP DE JONGSTE
VOLKENBONDSVERGADE
RING GEDAAN HEEFT.
Nu de zesde Algemeene Vergadering
van den Volkenbond weer achter den
rug is, mogen wij het optreden van onze
gedelegeerden te Gcnève eens aan een
korte beschouwing onderwerpen. Op de
manier toch krijgt men een aardigen kijk
op hetgeen er van Nederiandsche zijde
in het belang van den Volkenbond onder
nomen wordt, terwijl tevens gelegenheid
zich voordoet een oogenblik aandacht ie
wijden aan wat er ten dien opzichte nog
mocht ontbreken.
Onmiskenbaar is weer gebleken, hoe
men in het Voikenbondsmilieu de talenten
en het inzicht der Hollaodsche afge
vaardigden op prijs weet te stellen.
Prof. Francois kreeg gedaan, dat in
verband met het onderwerp kinderbescher
ming tot de hygiënische commissie ook
het deskundig geluid van kinderhygiënisten
in de toekomst zal doordringen. Mr. Lim
burg zorgde er voor, dat sommige belang
rijke vraagpun ten van internationaal recht,
die sinds het Korfoe-incideml van twee
jaar geleden opdoemden en nog onopge
lost bleven, nog eens extra aan een onder
zoek zullen worden onderworpen, waar
van het resultaat wellicht weer het moo-
dige kan bijdrage a tot een verdergaande
ontwikkeling van het volkenrecht.
Het voornaamste werk edbter, dat do or
de Hollandsohe delegatie ondernomen is,
en wel bij monde van den heer Loudon,
was de poging om met spoed een pro
gramma van werkzaamheden voor een
ontwapenings-conferentie te doen voorbe
reiden. Niet de ontwapenings-conferentie
zelf, wilde onze vertegenwoordiger als
het ware zonder verwijl' doen plaats vin
den. Neen, dat heeft hij wat ook an
deren vaai zijn beloog gemaakt mogen heb
ben geen oogenbdk bepleit. Doch wel
wiu.de hij dat men met het treffen van
voorbereidende maatregelen niet langer zou
dralen, terwijl hij ook verschillende verbe
teringen in de commissie', die zich met
het ontwapeningsprobfieem bezig houdt,
meende te moeten aanbevelen, opdat die
commissie doeltreffender werk zou kun
nen verrichten. Aanvankelijk sloeg het
voorstel Loudon wel in, doch nadat het
eerst concurrentie had' gekregen in den
vorm van een ietwat afwijkend Spaansch
voorstel en daarna van Engelschen kant
tegen den betrachten spoed nogal wat
gesputterd w[as, daalden de papieren aan
merkelijk. Het eind van het Jied was een
compromis, waarbij een resolutie tot stand
kwam, die aan de verschillende bezwa
ren tegemoet trachtte te komen en dat
ook deed. In de praktijk zal er intusschen
zoo niet alles tegen loopt, toch wel dege
lijk niet al te zeer met de voorbereidende
werkzaamheden, tenminste met het opstel
len van een werkprogramma, getalmd wor
den. Ai die voorbereidingen helpen ech
ter niets, zoo lang niet de veiligheid vas-
teren bodem onder de voeten krijgt: dan
toch breekt pas het oogemMik aan, om
een ontwapeningsconferentie bijeen te
roepen. Moge weldra de betere organisa
tie der Volkenbondscommissie, overeen
komstig de wenschen door den heer Lou
don geuit, haar beslag krijgen en moge ook
spoedig het tijdstip daar zijn, waarop
men ter vaststelling van een internationale
regeling der ontwapening om de conferen
tietafel gaat zitten. En de arbitrage? ja,
ook daarvoor is menige lans gebroken:
opnieuw heeft men erkend, dat voortaan
veiligheid, arbitrage en ontwapening on
verbrekelijk samenhangen. Jammer genoeg
kwam de Nederiandsche delegatie in dit
opzicht achter anderen aanloopen. Het
had toch zeker op den weg van de ver
tegenwoordigers van het land van Grotius
gelegen ook hier een moedig offensief te
ondernemen, in samenwerking met ande
ren. Ziet, daar raak ik, wat wellicht een
zwak punt van onze jongste handelingen
in Genève te noemen zou zijn. Het ont
brak aan de noodige eenheid tusschen
en met die staten, wier opvattingen men
als eensluidend met de onzen kende. Het
ligt dan ook op den weg onzer Regeering
in do toekomst het pad voor een deugde
lijker samenwerking in Genève te banen:
dan zal de kracht door de Nederiandsche
en door b.v. de Scandinavische en Zwit-
sersche delegaties ontwikkeld, heel wat
grooter kunnen worden dan zij nu was.
Indien waar mocht wezen, dat de kleine
staten door allerlei factoren meer dan
tot dusverre in een hoek geduwd werden
dat was de indruk van meer dan één
kundig toeschouwer is er dubben re
den om in den vervolge op het samenstel
len van een gemeenschappelijke actie dier
staten aan te sturen. Late Nederland hier
toe het noodige initiatief nemen. R.
Gij wilt bezuinigen, en
laat daarom Uw schoen
werk voorzien van rub-
berhakken en rubber
zolen. Uitstekend!
Bedenk echter, dat ge
eerst dan Uw doel ten
volle bereikt, indien ge
eischt het merk ..Eco
nomie". en elk ander
merk beslist weigert.
50
'door
BUITENLAND.
De conferentie te Locarno.
De conferentie te Locarno is geëin
digd. De verdragen zijn geparafeerd en
zuilen vermoedelijk morgen openbaar wor
den gemaakt, terwijl! zij over enkele we
ken te Londen zullen worden ge teekend
Gaan wij in 't kort na wat er nu te
Locarno is bereikt.
Ten eerste is men een stap verder
gokemen 1. z. Duitschland's toetreding
tot den Volkenbond. De te Locarno aan
wezige lieden hebben beloofd om aan den
Bond voor te stellen zooveel mogelijk te
gemoet te komen aan Duitschland's be
zwaren tegen art. 16 van hel Voikenbonds-
statuut. Waarschijnlijk zal bepaald wor
den dat de mate van Duitschland's deel
name aan de sancties tegen een eventueelen
aanrander van den Voikenbondsvrede, af
hankelijk zal zijn van Duitschland's kracht
op dat moment.
Voorts is gesloten het Westelijk vei-
ligheidspact, waarbij Frankrijk, België en
Duitschland beloven hun onderlinge gren
zen te waarborgen. Bij schending zijn En
geland en Italië gehouden hulp te ver-
i'eenen tegen den aanrander. Voorts zullen
alle geschillen voor het Haagsche Hof
van Internationale Justitie worden ge
bracht, terwijl, wanneer op deze wijze
geen overeenstemming wordt verkregen,
de Volkenbond moet beslissen.
Ten derde is een Oostelijk arbitrage-
tractaat gesloten tusschen Duitschland en
Polen en Duitschland en Tsjecho-Slowa
kije. Wat hierin precies staat is nog niet
bekend. Vermoedelijk een bepaling om
geschillen voor het Haagsche Hof te
brengen. Belangrijk is wat er niet in dit
tractaat staat. Het zail geen bepalingen
aangaande het waarborgen der territoriale
grenzen bevatten. Duitschland behoudt dus
het recht op herziening, zooals dit wordt
voorzien in art. 19 van het statuut van den
Volkenbond. Duitschland heeft het recht
verlangd het tractaat te kunnen opzeggen.
Dit zal mogelijk zijn door tusschenkomst
van den Volkenbond.
Formeel blijft het militaire tractaat
tusschen Frankrijk en Polen en Tsjecho-
Slowakije bestaan.
Duitschland rekent voorts op belang
rijke concessies door de geallieerden.
De voornaamste zijn: Vervroegde ont
ruiming van het Keuische gebied en van
het Rijnland. Verder een vervroegde volks
stemming in het Saarland.
Deze laatste verwachting van Duitsch
land kan teleurstellingen baren. Het ver
drag van Versailles bepaald de termijn
na welke de bevolking van Saarland zal be
slissen of men bij Duitschland wenscht te blij
ven op 15 jaar. Dus zou dit verdrag
moeten worden gewijzigd. De animo hier
voor is echter onder de geallieerden zeer
gering.
Belangrijk lijkt ons de stemming te Lo
carno, gedurende de parafeering der ver
dragen. Er heerschte een geestdriftige
stemming. Chamberlain, welke dezen dag
juist zijn verjaardag vierde was zeer ont
roerd. Stresemann zeide met geestdrift
zijn handteekening te zetten. Briand verze
kerde, dat het Fransdhe volk nu spoedig
aan het Duifcsche den vollen omvang van
zijn edelmoedige geaardheid zou toonen.
De pers der verschillende landen slaat
een optimistisehen toon aan. Een uitzon
dering maken de Duitsch-nationale bla
den en enkele Fransdhe bladen als de
Débats.
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
„Wij zullen Joe Drummond en mij bui
ten beschouwing laten, want ik ben na-
tuurlijk zeer jong. Wie is op je ver
liefd behalve Le Moyne? Iemand van
de dokters van het hospitaal?
„Op mij! Le Moyne is niet verliefd
op mij."
Er lag zooveel oprechtheid in haar stem,
dat Wiison zich verlicht gevoelde.
K., die ouder was dan hij en ernstiger,
had altijd een zonderlinge aantrekkelijk
heid voor vrouwen gehad. Hij had nooit
verheeld, dat ze hem verveelden, maar
dat veranderde niets aan het feit. En Max
had goeden grond om te vermoeden, dat
hij nu eindelijk gevangen was.
„Meen je het werkelijk, dat je niet op
Le Moyne verliefd bent?"
„Doe toch niet zoo belachelijk. Ik
ben op niemand verliefd, 'k Heb er geen
tijd voor. 'k Heb nu mijn beroep".
„Het ware beroep van de vrouw is
liefde."
Sidney kwam heftig hiertegen op. De
woordenstrijd werd zoo levendig, dat zij
een korten gezetten heer van middelbaren
leeftijd ongezien voorbijreden, die zich
te voet een weg baande door de hooge
aneeuw en in zijn hand een verwaarloos
de tasch droeg.
Dr. Ed riep hen aan. Doch de slede
gleed hem voorbij; tot zijn knieën in de
sneeuw staande, zag hij hen met een grap-
pigtreurig gezicht achterna.
„Die jeugdige deugniet", zei hij, „nu
weet ik tenminste waar mijn paardje is".
Niettemin was Dr. Ed niet werkelijk
boos, het speet hem alleen maar. Max
ging zoo licht over alles heen; de gene
genheid voor vrouwen, het stellen van zijn
paard en slede, alles vatte hij luchthartig-
vroolijk op. Zelf had hij zich nooit aan
die dingen schuldig gemaakt. Als er al
eenige boosheid was, was ze tegen hem
zelf gericht. Flij had den jongen verkeerd
opgevoed en had hem zelfzucht geleerd.
Zijn tasch boven de sneeuw houdende
ging hij langzaam naar huis.
Iets na tweeën dien nacht, legde K.
zijn pijp neer en luisterde.
Hij had sedert middernacht niet kunnen
slapen. Hij had in zijn chamber-cloak bij
den kleinen haard zitten denken. De te
vredenheid van de eerste maanden van zijn
verblijf in de Straat maakte snel plaats
voor onrust. Hij had zich uit het leven wil
len afzonderen en leefde het nu in al zijn
volheid mee.
Voor den eersten keer was hij begonnen
te twijfelen aan de juistheid van hetgeen
hij gedaan had. Was het dan. toch lafheid
geweest? Er was moed voor noodig ge
weest, God was zijn getuige, om alles op
te geven en weg te gaan, In zekeren zin
De ontwapeningsconferentie te Den Haag?
Volgens een Fransch bericht uit Was
hington zou er sprake van zijn, dal de a.s.
ontwapeningsconferentie in Den Haag
werd gehouden.
De gele rivier in China.
Uit het onderzoek van deskundigen is
nu gebleken, dat het waarschijnlijk is, dat
die halve Gele Rivier den heelen winter
het omliggende land zal blijven overstroo-
men. Een deel van het overtollige water
zal ten slotte naar de oorspronkelijke
rivier terugvloeien en de rest, het land
overstroomend, vloeien in de richting van
het groote kanaak
De laatste berichten zeggen, dat er in
een enkel district 80.000 menschen dak
loos zijn.
Een bomaanslag op een dagbladgebouw.
Te Memel is een bom geworpen in het
gebouw van het dagblad Memeier Dampf-
boot. Een gedeelte van het gebouw is ver
woest. De aanslag is, naar men vermoedt,
gepleegd door Lkausche communisten, die
in den aanstaanden kiesstrijd de actie van
het Duitsche blad wilden uitschakelen.
V Hegongel ukken.
Twee Engeische vliegtuigen zijn gis-
ren boven het vliegveld te Hendon op
elkaar gevlogen. Beide machines stortten
neer en de bestuurders werden dood op
genomen. Een van hen- was de bekende
piloot Ballantine.
Ongeveer tezelfder tijd moest een
Fransch vliegtuig, komende van Parijs,
een noodlanding doen bij Tunbridge Wells
in Kent. Bij het landen raakte een der
vleugels den grond, het toestel sloeg om
en de drie passagiers werden, vrij ernstig
gewond. De bestuurder kreeg slechts eeni
ge schrammen.
Een later bericht meldt, dat een der
drie gewonde passagiers, een Fransche
dame, tijdens het vervoer naar het zie
kenhuis is overleden. Een der beide andere
gewonden iis de Amerikaansche autofabri
kant Josef Buick, maar zijn wonden zijn
minder ernstig.
Spoorweg-ongeluk in Italië.
Een passagiers trein, die stilstond in
het station Bressanna Bottarone op de
lijn MilaanGeninua is aangereden door
een goederentrein. Er zijn 12 dooden en 20
gewonden, waarvan verscheidene ernstig.
Ruwe enSchraleHuid
DOOS 30,60,90 Cent.
Bij ApOth. en Drogisten.
^PhwnuFabr. A-Mfirifiardt
9 Zeist
STATEN-GENERAAL.
zou het meer moed gevorderd hebben om
te blijven. Had hij gelijk of ongelijk ge
had?
En er was een nieuw element. Eerst
had hij gedacht, dat hij zijn liefde voor
Bidney zou kunnen overwinnen. Doch het
werd een steeds zwaardere strijd. Een
onschuldige aanraking van haar hand op
zijn arm, het oogenblik toen hij haar in
zijn armen had gehouden na haar moe
ders dood, de duizend ein een andere ma
nieren, waarop zij met ejkaar in aanra
king kwamen wanneer zij thuis was
alles deed zijn bloed sneller troomen. En
de strijdlust zat hem in zijn bloed.
Onder zijn rustig uiterlijk streed K.
menigen strijd, die winterdagen boven
zijn lessenaar en grootboek op het bu
reau, in zijn kamer alleejn, terwijl Harriet
achter 'de afscheiding meluwe triomfen
wierp, zelfs aan Christine's haard, ter
wijl Christine zwijgend tegenover hem zat
te kijken naar zijn ernstig profiel en rus
tige oogen.
Hij had een klein por tref van Sidney
een kiekje, dat hij zelf genomen had.
Het vertoonde Sidney op één hand na,
welke te ver naar buiten gestoken was
toen de opname gedaan werd en zij stond
op een helling, omdat hij de camera niet
recht had gehouden. Niettemin was het
Sidney met haar iets losgewaaid haar,
stralende oogen en vriendelijk lachenden
mond. Ails zij niet thuis was, stond het
op K.'s tafel tegen zijn boordendoos. Was
ze thuis dan lag het onder het spelden
kussen.
't Was dus twee uur 's morgens, K.
TWEEDE KAMER.
De Bioscoopwet.
Vrijdag is de behandeling der Bios
coopwet beëindigd.
Het amendement-Boon (alleen gemeen
telijke nakeuring voor personen beneden
14 jaar) werd verworpen. Voor de lin
kerzijde en dê heer Arts.
Het amendement-Marchant (geen ge
meentelijke voorschriften op punten, waar
in voorzien is in de wet of in een alge-
meenen maatregel van bestuur krachtens
de wet) werd eveneens verworpen.
Het amendement-J. Th. de Visser (mo
gelijkheid van gemeentelijke nakeuring ook
voor volwassenen) werd aangenomen. Te
gen de 'linkerzijde en de heer Arts.
Artikel 4 werd hierna aangenomen.
De gemeentelijke nakeuring ook voor
volwassenen is hiermede dus een feit ge
worden.
Wel merkwaardig, dat de geheele rech
terzijde (behalve dhr. Arts van de r. k.
volkspartij) vóór stemde.
Merkwaardig, in verband met vroeger
gedane uitspraken.
Zij stemden vóór. Ondanks het gevaar
voor rechtsonzekerheid en afbreuk aan
de centrale keuring (HeemskerkRuys).
Ondanks de verstappende en ontzenu
wende uitwerking op de Rijkskeuring (mi
nister de Geer). Ondanks het feit, dat
de meerderheid van de Katholieken (14
van de 23) op 21 Februari 1923 stem
den tegen een amendement-Tilanus c.s.
van gelijke strekking. Ondanks de uit
spraak van den toenmaligen Minister Ruys
de Beerenbrouck, dat gemeentelijke na
keuring naast de centrale keuring de be-
teekenis van deze laatste doet verminde
ren, dat ze minder rechtszekerheid ten ge
volge zal hebben en „voornaamste
grief" van mr. Ruys „de plaatselijke
nakeuring overbodig maakt, althans in
waarde vermindert den op hoogen prijs
gestelden arbeid van de particuliere ver-
eenigingen, die voor de aanhangers van
de verschillende levensopvattingen goede
gidsen zijn".
Op dienzelfden dag constateerde mi
nister Ruys: „Voordeden van die plaat
selijke nakeuring zie ik nog niet. Man
kanu des Guten zuviel haben."
Aangenomen met 6824 stemmen werd
evenwel een amendement Marcliant (v.d.)
inhoudende een gedifferentieer
de keuring op toelaatbaarheid
vo or kinderen van 14 jaar en
1418 jaar door de centrale
commissie. (Die zooals bekend, ook
op toelaatbaarheid voor volwassenen
keurt).
Dus niet keuring op geschiktheid. De
grens wordt hier ruimer gesteld.
Echter zulllen de vrijwel almachtige
gemeenteraden, welke zelfs een bioscoop
verbod voor personen beneden 18 jaar
kunnen instellen, toch den eisch op keu
ring naar geschiktheid kunnen doorvoeren.
Minister de Geer was zoo optimis
tisch te veronderstellen, dat door menige
gemeente de uitspraak der centrale com
missie als een evangelie beschouwd zal
worden. Dat er dus praktisch geen ge
meentelijke nakeuring zal zijn.
Dit is echter geheel in tegenstelling
met de meening van den heer Tilainus
en andere Christ, historischen.
En voor kleine gemeenten, waar de raad
zat in zijn chambercGoak met het por
tretje niet tegen den boordendoos, doch
tegen de lamp, waar hij het kon zien.
Hij zat rechtop in zijn stoel de handen
om zijn knie gevouwen en keek naar het
portret. Hij trachtte de Sidney van de
fotografie in zijn vroeger leven af te
beelden, een plaats voor haar te vinden,
Maar het was moeilijk. In zijn vroeger
leven waren weinig vrouwen geweest. Zijn
moeder was vele jaren geleden gestorven.
Er waren vrouwen, die hun neiging voor
hem niet verborgen hadden, doch ongedul
dig zette hij lh*sn uit zijn gedachten.
Toen werd er gebeld.
Christine hoorde hij beneden. Hij kon
haar vlugge stappen hooren. En voor hij
zijn lange beenen uit de stoel gelicht had,
klopte zij al aan zijn deur. „Het is juf
frouw Rosenfeld. Ze vraagt je te spre
ken."
Hij ging naar beneden. Daar stond
juffrouw Rosenfeld, een sjaal over de
schouders. Haar gezicht was bleek en
strak,
„Ik heb bericht gekregen om in het
hospitaal te komen", zei ze. „Ik dacht,
dat U misschien mee zoudt widen gaan.
Ik geloof, dat ik het alleen niet verdra
gen kan. O, Johnny, Johnny!"
„Waar is Palmer?" vroeg K. aan
Christine.
„Hij is nog niet thuis."
„Ben je niet bang om a-Heen thuis te
blijven?"
„Neen; ga maar als je wilt."
Hij liep de trap op en trok haastig
eenige kleeren aan. Beneden stond juf-
froulw Ro-senfeld zacht te kreunen; zij
snikte niet meer. Christine stond onmach
tig naast haar.
„Het spijt me zoo, het spijt me zoo
heel erg", zei ze. „Als i-k bedenk wiens
schuld het is!"
Juffrouw Rosenfeld stak haar vereelte
hand uit en omknelde Chritine's vingers.
„Dat komt er niet op aan", zei ze.
„U hebt het niet gedaan. Ik geloof, dat
u en ik elkaar begrijpen. Bid God, dat
hij u nooit een kind geeft."
K. vergat nooit het tooneel in de Hei
ne zaal voor dringende gevallen, waar
Johnny gebracht was. Onder het witte
licht scheen zijn jongensgestalte vreemd
fang. Er stond een groep om hot bed
Max Wilson, een paar hospitaaldokters,
de nachtzuster en het Ho-ofd.
Vlak bij de deur zat Sidney een
Sidney zooals hij nog nooit gezien bad,
doodsbleek, met groote starende oogen
en de banden krampachtig gevouwen in
haar schoot. Toen bij naast haar ging
staan, zag zij niet op. De groep om het
bed maakte ruimte voor juffrouw Ro
senfeld en sloot zich toen weer aaneen.
Alleen K. en Sidney bleven bij de deur
afgezonderd.
„Je moet het je niet zoo aantrekken,
beste. Het is treurig natuurlijk. Maar in
zijn toestand."
Voor het eerst ontdekte zij, dat hij er
.was. Maar ze verroerde zich^ niet.
„Ze zeggen, dat ik hein vergiftigd heb
Haar stem was akelig, zonder buiging,
lii wat
(Wordt vervolgd).
