K?9
N\ 122.
Woensdag 11 October 1925.
Bij dit nummer behoort
Bijvoegsel
een
Koopt geen KACHEL
GA LIEVER ZIEN
PRACHT COLLECTIE
N V. ASSELBEHGS'
Ijzerhandel,
Piattebuis Kachels.
Hoofdhuid
112° Jaargang
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESC
OSgave Rsaml. Venn. „Goesdte Onnan?*
en Kleenwens Ross' Drnkkerg- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
EEN STAKING UIT
MISVERSTAND.
Op welk een lichtvaardige wijze de
arbeiders soms door hun organisaties tot
staking worden gedreven, moge blijken
uit den volgenden brief van den Metaal-
bond aan den (soc.) Alg. Ned. Metaal-
bewerkersbond. Deze luidt:
„Wij vernamen, dat het ineerend-eel der
werLieden van de firma P. Smit Jr. het
werk heeft neergelegd. Als reden voor
deze staking wordt opgegeven, dat het da-
gelijksch bestuur van den Metaalbond,
hoewel het verklaarde verhinderd te zijn
de door u bij uw schrijven van 5 dezer
aangevraagde vergadering te houden vóór
Dinsdag 13 October, niettemin een ver
gadering met de K. C. N. (Roomsch-
Kathoiieke, Christelijke en NeutraleBond)
reeds op Vrijdag 9 October gesteld zou
hebben. Deze beweerde handelwijze wordt
door de werklieden opgevat als een po
ging van den MetaaJbond om den Moder
nen Bond te bedriegen.
In werkelijkheid hebben zich de feiten
evenwel geheel anders toegedragen.
Er is n.L geen sprake van, dat vóór
Dinsdag 13 October een vergadering van
het dagelijkseh bestuur met de K. C. N.
zou plaats hebben. De kwestie is deze, dat
op Vrijdag 9 October een overlegconfe-
rentie van de K. C. N. met onzen direc
teur over de firma Wilton zou plaats heb
ben. Deze conferentie is ten onrechte door
de werklieden van de firma P. Smit Jr.
opgevat als een vergadering van het dag.
bestuur met de K. C. N. over de firma P.
Smit Jr.
Uit het bovenstaande blijkt, dat er van
eenig bedrog van de zijde van den Metaal-
bond geen sprake is."
Blijkbaar is deze staking dus te wijten
aan een misverstand der arbeiders en hun
leiders.
Men meende ten onrechte, dat de werk
nemersorganisatie „bedrogen" werd.
Dit was de roode lap voor den stier.
En als een dolleman stormde men op
de staking af. Zonder zich te voren op de
hoogte te stellen.
De arbeiders meenden „heiligschennis
van de organisatie te kunnen constateeren
en dit was voldoende om hen een onbe
dachtzame stap te doen ondernemen.
Ongetwijfeld schuilt er iets moois in de
liefde van den arbeider voor zijn organi
satie.
Maar deze mag o. i. toch niet ontaalrden
in een soort van afgoderij van het Koote
begrip organisatie.
En zeer laakbaar lijkt ons het licht
vaardig hanteeren van het stakmgswapen.
De staking is geen soort van mes, dat
men maar bij de geringste oneenigheid
trekt, om het den werkgever op de keel te
zetten.
Een dergelijk gebruik van de staking
meenen we als unfair en dom le moeten
48 FE U li-.i_.ti. 1 O in
door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
Sidney zag hem half beleedigd en half
lachend aan.
„Wat heb ih gedaan Max? Is het niet
goed \pov de discipline dat wij goede
vrienden zijn?
„Die vervloekte discipline!" antwoord
de de trots van het personeel.
Carlotta sloeg hem van uit de kapel
gade. Iets in haar oogen riep den plaag
geest wakker, die altijd in hem sluimerde.
„Wegens de sneeuw heb ik mijn auto
mobiel in de stad gestald van morgen, k
Heb nu een slee met Ed's paard. Trek
warme kieeren aan, dan gaan we een
tochtje maken."
Hij hoopte, dat Carlotta kon hooren
wat hij zeide; voor de zekerheid verhief
hij zijn stem een weinig.
„Een klein tochtje maar", drong hij
aan. „Trek een dikke mantel aan.
Sidney protesteerde. Zij was dien mid
dag tot zes uur vrij, maar zij had beloofd
thuis te komen.
„K. is alleen".
„K. kan bij Christine gaan zitten. Den
tegen één, dat hij nu bij haar is."
„De verzoeking was groot. Den gehee^
kwalificeeren.
Het ligt toch zeker niet op den weg der
moderne arbeidersbeweging zich aan een
dergelijke terror!satie schuldig te maken.
Dat met de werkgevers in het metaal
bedrijf zeer wei te praten valt, moge blij
ken uit het volgende:
Op Zaterdag 3 October had te Amster
dam een conferentie plaats met den Me
taalbond en de directie van P. Smit en de
besturen der K. C. N. organisaties. In
dit onderhoud verklaarde de directie van
P. Smit zich bereid, overeenkomstig de
nieuw in te voeren landelijke regeling van
den Metaa.boind voor de uren boven de
48-urige werkweek een o ver werkp ercen-
tage te betalen, van 12Vh a 15 procent
extra loon.
Op deze conferentie werd afgespro
ken dat op 9 October de in het schrijven
van den "Metaalbond bedoelde conferentie
over de fa. Wilton (dus- niet do fa. Smit)
zou plaats hebben.
Deze besprekingen hadden tot resultaat
dat de werktijdverkorting van 54 uur op
53 uur per week ten volle, wordt doorbe
taald, zoodat geen verlaging van het week-
inkomen plaats vindt. Verder zal de loon-
toeslag van drie op vier uur gebracht wor
den en omgezet in uurloon en overwerk-
percentage voor de uren boven de 48 per
week.
Uit een en ander blijkt ook wel dat
van achteruitsteliing der moderne arbei
dersorganisatie geen sprake is.
De „moderne bond toch, vroeg eerst 5
October een 'bespreking aan.
En daarvoor reeds op 3 Oct. confe
reerde de Metaalbond met de K. C. N.
Uit deze conferentie vloeide de bespre
king van 9 Oct. voort. (Waarbij niet het
dagelijks bestuur den Metaalbond verte
genwoordigde, doch alleen de directeur).
In het communiqué van het
K. C. N., waarin bovengenoemde feiten
worden medegedeeld, wordt er op gewezen
dat thans blijkt, dat door den Alg. Ned.
Metaaibewerkersbond de arbeiders bij Piet
Smit Jr. in een wilde staking zijn gedre
ven.
En nog ernstiger is hetgeen we lezen in
een schrijven der directie der machinefa
briek en scheepswerf van P. Smit Jr.:
De katholieke, christelijke en neutrale
vakorganisaties ontraadden deze staking
ten sterkste, doch ook hun leden hebben
ten slotte moeten opgeven door de bedrei
gingen der stakers.
De stakers hebben dus de werkwilligen
gedwongen het werk neer te leggen.
Wij meenen dat een dergelijke dwang-
uitoefemng in ons vrije Nederland niet be
hoort voor te komen.
Maar, ei laanmet de persoonlijke vrij
heid is het hier te lande den laatsten tijd
treurig gesteld.
Wat men zoowel op den rechter als op
den linkervleugel van ons volk daaronder
verstaat heeft vee* weg van een aanfluiting
van het vrijheidsbegrip.
op een plaatje,
ruim 200 Haarden en Kachels
Lievevrouwestraat 41,
BERGEN OR ZOOM.
N. B.
Cók zwaar vernikkelde
len dag had zij hard gewerkt. De zware
lucht van het hospitaal, vermengd met
de geur van denneboomen en ander groen
m de kaper, had haar duizelig gemaakt.
De frissche buitenlucht lokte haar. En
bovendien ais K. bij Christine was
„Het is verboden nietwaar?"
„Ik meen van ja". Hij göimlachte tegen
haar.
„En toch gaat U voort mij in verzoe
king te brengen en verwacht U dat ik zal
toegeven!"
„Verzoeking is heerlijk als men er nu
en dan aan toegeeft."
Alles wel beschouwd was de situatie
belachelijk. Een oude vriend en buurman
vroeg haar bij klaarlichten dag een ritje
met ihem te doen. Haar jeugd verzette
zich tegen het gezag.
„Goed. Ik ga mee."
Carlotta was weggegaan met baat
en duistere wanhoop in het hart. Zij wist
zeer goed wat het einde zou zijn. Sidney
zou met hem rijden en hij zou haar zeg
gen hoe lief zij er uitzag met de frisch-
heid van de koude iiucht op haar gezicht
en de sneeuw ais omlijsting. De schokken
van de silede zou hen met elkaar m aan
raking brengen. Hoie goed wist ze dat
aides. Hij zou Sidney's hand nu en dain
aanraken en haar 'lachend in de oiogen
zien. Zoo deed hijhij maalde iemand het
hof als een vrijpostige jongen, totdat plot-
selling het masker viel en het gevaar daar
was.
De kerstvreugde was nog niet voorbij,
toen Carilotta m de zaal terugkwam. Naast
ieder bed lagen op de tafel een sinaas
appel, een paar wollen handschoenen en
BUITENLAND.
De conferentie te Locarno.
Een Engelsch aanbod!
De berichten over de conferentie te
Locarno iuiden optimistisch.
Voor de bezwaren ten aanzien van art.
16 van het Volkenbondsslatuut, door
Duitschland gemaakt, schijnt een oplos
sing gevonden te zuilen worden en thans
is de conferentie gedompeld In de be
sprekingen over de Oostelijke verdragen.
Hoe de opo is sing in verband met de
moeilijkheden ten aanzien van art. 16 is
verkregen, ligt nog eenigszins in het duister.
De corr. van de „Köki. Ztg." in Lo
carno verneemt van „goed-ingeiichte zij-
de", dat men zoekt naar een compromis
in zake art. 16 in dien zin, dat Engeland,
Frankrijk, Italië en Duitscbland elkaar
beloven hun invloed aan te wenden in den
volkenbondsraad, om met behoud van art.
16 de bepaling ingevoerd te krijgen, dat
dit artikei niet van toepassing verklaard
wordt op Duitschland tot het tijdstip, dat
de aigemeene ontwapening geregeld is of,
wat hetzelfde is, totdat Duitschland mei
betrekking tot de ontwapening gelijkge
steld is met de andere volkenbondsstatem.
Het „Vaderland" schrijft:
Een bericht uit Locarno, dat we in
een der Raden aantreffen, moet buitenge
wone aandacht trekken. Daar lezen we:
„De geallieerden boden den Dmtschen
vertegenwoordigers een aantal compensa
ties aan voor het geval dat Duitschland
zijn oppositie legen art. 16 wil opgeven.
Men spreekt van koloniale mandaten, en
van een vervroegde ontruiming van den
iinker-Rijn-oever.
Wij zagen het bericht nog nergens
bevestigd en zullen er daarom niet uit
voerig op ingaan. Een korte karakteristiek
mag echter niet wegblijven, want zoo het
bericht juist is, beteekent het dat de
groote beslissing in Locamo nadert. Als
Engeland koloniale mandaten zou aanbie
den, dan zou direct de vraag opkomen,
wat Engeland er toe drijft om zijn kaar
ten open te leggen en met zulke groote
concessies aan te komen. Wat zou Enge
land kunnen eischen tegenover zulk een
aanbod. O. i. weinig anders dan het defi
nitief verbreken van den Duitsch-Russi-
schen band.
Prijsgeven van art. 16 tegen koloniale
mandaten zou in dezen gedachtengang voor
Duitschland (zoo het dit aanbod aan
vaardde, wat allerminst vaststaat!) een
definitieve wending beteekenen in zijn bui-
tenitandsche politiek, n.l. het prijsgeven
van de evenwichfcspolitiok en een over
gang naar de Westelijke oriëntatie.
Geen wonder, dat Hindenburg zich Zon
dag heeft laten voorlichten door een der
gedelegeerden uit Locamo. Duitschland
staat op 'dit oogenblik wellicht voor een
van de gewichtigste beslissingen in zijn
geschiedenis.
Tot zoover het Haagsdie blad.
Inmiddels wordt bericht, dat het
Duitsch-Russische handelsverdrag is ge-
teekend.
Hopelijk zal dit geen ommekeer ten
kwade beteekenen voor de conferentie
te Locarno.
Een monument voor de gesneuvelden.
Zondagochtend werd te Berlijn op het
garnizoemskerkhof een gedenkteeken aan
de nagedachtenis van de gevallen offi
cieren en manschappen van het Augus-
taner-regiment gewijd, in tegenwoordigheid
van Rijkspresident von Hindenburg, Prins
Oscar van Pruisen en talrijke generaals
van het oude leger en rijksweer, onthuld.
De rijkspresident in de uniform van gene
raal-veldmaarschalk werd door verschei-
denen toegejuicht. Nadat generaal Six von
Arnam den rijkspresident had begroet, werd
het gedenkteeken aan de rijksautoritei ten
overgedragen en negde men een door den
gewezen keizer gezonden krans aan den
voet van hel monument. De rijkspresident
voagde dit voorbeeld met de woorden „dit
bloed zal niet tevergeefs hebben ge
vloeid Voorts kwamen vertegenwoordi
gers van den koning van Zweden, van het
Nederlands che leger en voorts talrijke
militaire organisaties aan de beurt. Na
de onthulling werd eerst een eere-com-
pagnie van het gewezen regiment door
den rijkspresident in oogenschouw geno
men, waarna het gezel/schap met uitzonde-
rmg van den rijkspresident von Hinden
burg, zich naar de gebouwen van het ge
wezen Augustaner regiment begaf, ad-
waar een vewdgodsdienst werd gehouden.
Bij deze gelegenhe.d hield generaal Six
von Arnim een toespraak.
Bezuiniging in België.
In verband met den geenszins schitte
renden toestand van de Belgische schat
kist worden er thans, naar de „N. R. Crt."
meldt, op verzoek van dsn minister van
financiën, door de verschillende depar
tementen bezuinigingsmaatregelen van in
grijpenden aard overwogen. Een aantal
speciale commissies, welke aan deze de
partementen bestaan, zouden worden opge
heven en het aantal jaarlijks aan te nemen
nieuwe ambtenaren en bedienden tot het
Roos wordt verwijderd en roos-
vorming wordt tegeDgegaan door,
alvorens te wasschen met warm
water en zeep, de hoofdhuid
eerst goed in te wrijven met
80-60-90 ct. PU ROL
een opgevouwen witte zakdoek. Hier en
daar lag een takje hulst en overal heerscb-
te* de tevredenheid, welke gevolgd was
op de gebraden kalikoenen en het roomijs.
Het kreupele meisje, dat viool speel
de, strompelde door de gang de zaai in,
Zij werd ontvangen met stilte, die de ware
Lof voor musici is, en de zaal werd on-
niidellijk rustig.
Zij was kef, omdat ze jong en haar
gezicht, vol uitdrukking was en omdat voor
haar Kerstmis een feest was, dat hoop en
goddelijke beloften beteekende, speelde zij
opgewekte muziek. De zaal zat op in bed
en glimlachte. De leerling, die Wardweli
heette, was een groot mager meisje met
een lange spitse neus. Zij begeleidde de
muziek met een ononderbroken stroom
van praatjes.
„Veneden jaar Kerstmis zei ze kla
gend, „gangen we naar buiten in een hooi
wagen; toen hebben we pret gehad, ik
weet eigenlijk niet waarom ik hier ben.
Ik ben een dwaas."
„Zondert wij-fel", zei Carlotta.
„Kalkoen en gans, gehakt en pastijen,
vier soorten gebak, dat hadden wij op ta
fel bij ons thuis. Als ik er aan denk wat
ik vandaag gehad heb
Zij had grooten eerbied voor Carlotia
en haar streven in het hospitaal verschilde
in zoover van dat van Sidney, dat zij
trachtte op goeden voet met haar meer
deren te komen, terwijl Sidney's streven
enkel op het welzijn van haar patiënten
gericht was.
Toen ze zag, dat Carlotta zich ver
veelde waagde zij zich op gevaarlijker
terrein. Zij had het etiket van een raedi-
uiterste minimum worden beperkt. De wet
op de provincie- en gemeentebelastingen
zal worden herzien en alleen die gemeen
ten, klie werkelijk niet verder meer kun
nen, van staatswege worden geholpen.
De meest ingrijpende maatregel zou
echter, naar het heet, het leger gelden.
Het militie-contingent zou van 48.000 op
40.000 man worden teruggebracht, het
aantal legerdivisies met twee verminderd,
wat ook aanzienlijke besparingen aan oor
logsmater ieel mogelijk zou maken, en 1200
officieren, die, hoewel in actievee dienst
zijnde, een vrij hoog invaliditeitspensioen
genieten, zouden definiief worden gepen-
sionneerd. Tevens wordt aan de totale
afschaffing van het wapen der cavalerie
gedacht, j -,|
Relletjes te Parijs.
De aigemeene staking door de commu
nisten in Frankrijk uitgeroepen, is een
groote mislukking voor hen geworden.
Te Parijs is het Zondag nog tot rel
letjes gekomen. Op een kruispunt van
straten hebben stakers een kar met stee-
mien omgegooid. Er had daar een hef
tige botsing tusschen de poaitie en de
befcoogers plaats, waarbij verscheiden agen
ten en een zeiter aantal betoogers wer
den gewond. Zij werden naar het hospitaal
Saint Louis gebracht. Er zijn tal van ar
restaties uitgevoerd.
Na afloop van een vergadering in de
Grange-aux-Bellestraat hebben stakers, 1
die de internationale zongen, met steenen
en fiesschenscherven gegooid. Er hadden
eenige botsingen met agenten plaats, waar
bij zoowel agenten als stakers werden
gewond.
Doriot, afgevaardigde van Parijs, is ge
arresteerd. Hij was ernstig aan het ge
laat gewond.
Om kwart voor 6 was de rust hersteld
en is de dienst tot handhaving van de
orde opgeheven.
De definitieve opmarsch tot het voorjaar
uitgesteld.
De correspondent van de „Daily Ex
press" heeft in het Spaansche hoofdkwar
tier in Marokko een onderhoud gehad met
Primo de Rivera, waarin deze den jour
nalist verzekerde, dat de Spaansche oor
log in Marokko geëindigd was en er met
de c^st van Abd-el-Krim's aanhangers
in het voorjaar korte metten gemaakt
zouden worden, wanneer dat dan nog
noodig zou zijn.
Volgens Primo de Rivera, is de door
Spanje aan Krim toegebrachte nederlaag
een nederlaag van het bolsjewisme, wanit
de leiders m het Rif, zoo zeide de voorzit
ter van het directorium, zijn met bolsje-
cijnfiesch op den rug van haar hand ge
plakt en krabbelde er een dooshoofd met
een paar gekruiste beenderen op.
,,'t Zal me benieuwen of het jou ook
opgevallen is", zei ze naar het etiket
kijkende.
„Het is mij opgevallen, dat er om
drie uur geen medicijnen gegeven zijn",
zei Carlotta scherp. Zuster Wardweli
ging met haar etiket de zaal rond. Toen
ze terugkwam, pruilde ze.
Ik houd niet van praatjes", zei ze, het
blad met flesdhjes op de tafel zettende.
„Ais je je oogen dicht knijfpt, zie je niets,
Die jongen van Rosenfeld huilt."
Daar het niet noodig was tranen op
de ziekenrapporten te boeken, schonk Car
lotta hieraan geen aandacht.
„Wat wil ik dan niet zien?"
Nu was er eenige aandrang noodig.
Juffrouw Wardweli voelde zich stijgen
in, belangrijkheid en liet haar meerdere de
vraag herhaien. Toen zei ze:
„Dr. Wiison is verliefd op juffrouw
Page".
Het scheen dat een hand Carlotta's
hart omknelde en vasthield.
„Zij zijn oude vrienden."
„Onzin. Als je oude vrienden bent,
zie je een meisje nog niet aan alsof je
ze zoudt kunnen opeten. Denk aan mijn
woorden, juffrouw Harrisson, zij voltooit
haar opleiding niet. Ze zal hem trouwen.
Ik wou", besioot de leerling klagend, „dat
zoon knappe vent als hij op mij verliefd
werd; ik zou hem niet te schande maken.
Ik ben. wel zoo leelijk ais de nacht, maar
ik heb stijl".
Waarschijnlijk had ze gelijk. Ze wa*
lang en niet recht, doch zij droeg haar
lange kieeren met een zekere distinctie.
Harriet Kermady zou haar donkergroen
gekleed hebben met lange donkergroene
oorbellen, omdat die kleur bij haar oogen
paste en zou daarmee een nieuwe mode
hebben ingevoerd. Cariotta's lippen wa
ren droog. De violiste had de tranen op
Johnny Rosenfeld's bleeke wangen gezien
en was overgegaan tot dartele muziek. De
zaal weerklonk er van. „Ik ben een en
twintig en zij is achttien", neurieden de
patiënten mee. Zuster Wardweli's mager
lichaam schommelde heen en weer.
„Hemel, wat zou ik graag dansen!
Al's ik ooit uit dit knekelhuis kom!"
Het blad met de medicijn-fleschjes
stond bij Cariotta's arm; daarnaast de doos
etiketten. Dit ruwe meisje had gelijk.
Carlotta wist het met volstrekte zeker
heid. Even onvermijdelijk als de nacht op
den dag volgt, verloor zij het spel. Zij
had het reeds verloren, tenzij
Aüis ze Sidney uit het hospitaal kon
krijgen, zou de zaak eenvoudiger wor
den. Slim bedacht ze, dat in de Straat hun
belangstelling uiteenliep. Hier bracht het
werk hun bijeen.
De kreupele violiste strompelde de zaal
uit; de duisternis begon te vallen. Om
vijf uur zond Cariotta zuster Wardweli
naar het vroege morgeneten, tot groot©
verwondering van dit zélden verwonder
persoontje. De zaali was stil, bijna nieman
bewoog zich. Het Kerstfeest was voor nj
en avondbladen kwamen er me
(Wordt vervolgd).
