FEUILLETON
HAARDEN, KACHELS
ASSELBERGS',
I GAAT U MAAR ZIEN!
N°. Ü9.
Woensdag 7 October 1925.
I12e Jaargang.
ABONNEMENT.
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nurainers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE g COURANT
jggtó -
v ÖBgare WStwnl- Venn. „Gsesche CburaaT* en Kleenwens Ross' Drnkkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regc
meer 24 cent. Driemaal plaatsin.-
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
en Kleenwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf P* regel Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
WIE ZICH AAN EEN ANDER
SPIEGELT
Wie zich aan ©en ander spiegelt, spie-
gak zich zacht, zegt het spreekwoord en
daarom deed het Verbond van Ned. Fa-
brikanten-Vereenigingen er goed aan om
in een brochure vast te kggen datgene,
wat de Engeische kolencrisis van 1925 de
Nederiandsche industrie te leer en geeft.
Wij achten het wei van belang in een
artikel een korte samenvatting te geven
van dit geschrift, dat onder den titel':
Een schip op het strand, een baken in zee,
is verschenen.
De brochure begint met een objectieve
weergave van de ontwikkeling van de En
geische arbeidersbeweging en in verband
daarmede het ontstaan van de crisis in de
En geils che steenkolen'ndustrie, van de tal
rijke en 'langdurige onderhandelingen, bij
eenkomsten en conferenties, die mijn-eige
naren, mijnwerkers en regeeringsvertegen-
woordigers hielden, tot den avond van den
30sten Juli 1925 de sensationeele op-
ïbssing bracht, waarbij de Engeische ro-
geering er in toestemde, dat uit de schat
kist een subsidie zou worden verstrekt,
waardoor joon en winst in het mijnbedrijf
gehandhaafd konden worden volgens de
bestaande regeling.
De brochure noemt het besluit der re
geering, met een woord van Lloyd Ge
orge, een cheque in blanco.
We lezen dan:
Iedereen was het er in Engeland over
eens, dat de steenkolenindusirie op den
bestaanden voet niet langer kon voortwer-
ken. Maar in plaats van uit dit feit de
eenig juiste consequentie te trekken, n.l.
dat of de productiekosten onmiddellijk
dienden te worden verlaagd of dat de in
dustrie nog verder moest worden ingekrom
pen, desnoods geheel stop gezet, stuurde
de vakbeweging aan op een groot arbeids
conflict.
Van het begin tot het einde hebben zij
het been strak gehouden en zich op het
standpunt gesteld,,als onze wil niet prae-
valeert, als onze haan niet koning kraait,
dan valt er met ons niet te praten". Zij
begonnen de voortzetting van de bespre
kingen in de gemengde commissie onmo
gelijk ie maken door te weigeren over ver
lenging van arbeidsduur en loonsverlaging
te spreken en ook gedurende den gehee
l-en verderen loop van het conflict hebben
zij deze punten indiscutabel verklaard.
Vervolgens hebben de heer en geweigerd
voor het Hof van Ondei^oek *te ver
schijnen en hebben zij voorts den bruta
len eisch gesteld, dat de werk'gevers hun
voorstellen eerst zouden intrekken, voor
dat nieuwe besprekingen zouden kunnen
worden geopend. En die nieuwe besprekin
gen mochten niet over voorstellen tot ver
lenging van den arbeidstijd en loonsver
laging gaan. Dit doet ons denken aan de
houding van den heer Stenhuis bij het lex-
tielconfiict in Twente, toen hij verklaarde
in ,,Het Volk" van 16 Mei 1924: Binnen
de 48-urenweek zullen de patroons ons
45
door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
Johnny Rosenfeld, de langs het zij
pad naar de keuken ging in de hoop op
heete koffie voor zijn bevroren maag en
een stevige maaitijd, zag haar door het
raam staan, gebogen over het fornuis: hij
aarzelde. Daarop keerde hij. zonder een
woord te z^gen, op zijn teenen naar de
a-utomobiel' terug, kroop er in en bedekte
zich met de reisdekens. Zijn ongeschoolde
geest, beza.t zekere groote eigenschappen,
waarvan 'loyaliteit er één was. De vijf
dollar in zijn zak hieldfcn er geen verband
mee.
Op achttien jarigen leeftijd had hij een
filosofie van zes woorden ontwikkeld. Ze
verving den Gulden Regel, de dien Ge
boden en de Catechismus en 'luidde: „Be
moei je met je eigen zaken".
De ontdekking van Tillie s schuilplaats
interesseerde hem, maar daarmee was de
zaak uit. Tiilie was zijn nicht. Als zij
zoo iets wilde doen was dat haar zaak.
Tillie en haar bejaarde minnaar, Palmer
Howe en Grace de steeg zag zulke
dingen wel meer. Men beschouwde die
gevallen met verdraagzaamheid totdat ze
ontdekt werden en dan verhief men zijn
bereid vinden zeer ernstig mee te werken
aan het opvoeren van de productie! Met
de heeren viel dus wel te pratenmaar
alleen niet over den acht-urendag, terwijl
die werktijd in de textiel -in dus trie juist
niet voldoende was.
Zoo hebben ook de Engeische mijnwer
kers van stonde af aan iedere, zelfs de
geringste concessie geweigerd, alle ver
dere overleg onmogelijk gemaakt en zich
slechts in schijn tol nadere onderhandelin
gen bereid verklaard.
De vakverenigingen hebben door de
bedreiging met een uitgebreide, hoogst ru
ïneuze staking de regeering ten slotte tot
capituleeren gedwongen.
En zulks terwijl in theorie de arbei
dersbeweging de belangen der gemeen
schap op' den voorgrond stelt en aan de
arbeiders steeds wordt voorgehouden, dal
zij zich niet ten koste der gemeenschap
mogen bev oor deden.
Doch dit is theorie.
In de practijk heeft de vakbeweging
maiing aan de gemeenschap. Aan poli
tieke doeleinden eenerzijds (hetzij socia
lisatie. hetzij bevordering van revolutie
en communisme), aan bekrompen machts
begeerte en klein egoïstisch verzet tegen
het brengen van ook maar het geringste
offer, schroomden de Engeische arbeiders
niet de belangen niet alleen van de mijn
industrie, maar van het gansche bedrijfs
leven op te offeren»
De brochure waarschuwt met klem tegen
een dergelijk subsidie-stelsel, als thans
in Engeland te kwader ure is aanvaard,
Opgemerkt wordt, dat de Nederland-
sche Staat, door de schorsing van het mijn
recht reeds een dergelijken bijslag, zij
het op kleiner schaal, geeft.
Gaat men dien kant op, dan wordt de
belastingbetaler de dupe, dan zit men bin
nenkort weer erger dan ooit in de crisis
schulden en dreigt opnieuw de inflatie
haar intrede te doen.
Het geschrift eindigt met cenige ern
stige lessen:
Wat in Engeland is voorgevallen leert
ons, waartoe men komt in een land waar
een socialistisch getinte vakbeweging den
baas speelt, de werkgever niet langer te
beslissen heeft over de economische voor
waarden, waaronder zijn bedrijf moet wer
ken, maar de overheid telkens haar vin
ger in de pudding steekt en nu eens on
derzoekend, dan weder regelend, tusschen-
beide komt, steeds maar weder ten gunste
van de arbeiders, die daardoor hoe lan
ger hoe brutaler het hoofd opsteken en
in steeds krasser termen en mei voortdu
rend scherper dwangmiddelen op vervan
ging van hun werkgevers door overheids-
exploitatie aansturen, uitsluitend met de
natuurrijk onjuiste - gedachte dat zij
daardoor materieel zullen vooruitgaan.
Ten slotte toont een analyse van de
socialistische voorstellen tot herstel der
steenkolen-industrie ons nogmaals de on
waarde der socialisatie en de aoodzake-
liikheid van het behoud van de particu
liere bedrijfsleiding. Inderdaad, bij socia
lisatie zou het bedrijf verstarren en ver-
Lievevroüwestraat 41,
BERGEN OP ZOOM.
GROOTE KEUZE
GOED EN VOORDEELIG.
steenen. De arbeiders zouden hun loonen
blijven trekken en hun werk blijven doen,
ook indien het bedrijf it;en gevolge van
nieuwe vindingen reeds lang niet meer
in een behoefte voorzag, reeds volkomen
oneconomisch w erkte. Een particuliere be
drijfstak krimpt onder zulke omstandig
heden in, maakt plaats voor liet nieuwe en
betere.
Men had hier voor de belastingbetaler
nog de volgende wijze les aan kunnen toe
voegen: dat men als tusschen-station naar
de socialisatie een toestand krijgt, dat de
belastingbetalers kaal geplukt worden, ten
einde aan oneconomisch geleide bedrijven
of liever aan bedrijven welke door ar
beidersleiders en regeering gedwongen wor
den tot oneconomisch beleid een staats
subsidie te bezorgen.
stem.
Aan zijn belofte getrouw wekte Palmer
den slapenden jongen om negen uur. Grace
had weinig gegeten en niets gedronken;
doch Howe was ©enigszins onder den in
vloed van het gedronkene.
„Zet de motor maar aan", gebood hij
Johnny, „en kruip dan maar weer m de
reisdekens. Ik rij zelf naar huis."
Grace zat naast hem. Op de land
wegen schoten ze weinig op, maar op den
grooten weg opende Hpwe den toevoer.
Hij reed goed. De alcohol zat hem in
't bloed. Hij waagde nu en dan iets en
bracht het er goed af: hij lachtte om de
uitingen van schrik van het meisje.
„Wacht tot we Simkinsville voorbij
zijn", zei hij, „dan zal ik de kar laten
loopen. Je gaat vanavond vliegen, schatje".
Het meisje naast hem staarde voor
zich. Hij had iets gedronken en de warm
te van den drank was in zijn stem. Op
één punt was zij vast besloten. Zij was
van plan hem aan zijn belofte te hou
den, dat hij aan de huisdeur weg zou
gaan; doch meer en meer werd zij zich
bewust, dat het moeilijk zou zijn. Hij
was in een onverschillige en bazige stem
ming. Inplaats van te lachen als zij een
liefkoozing ontweek, werd hij boos. Lij
nen van koppigheid verschenen er tus-
schen zijn neusvleugels en de mondhoe
ken; ze herinnerde zich die lijnen. Ze
was niet op haar gemak.
Ten slotte kwam ze op de gedachte
om hem in haar buurt ergens te laten stop
pen en de automobiel dan om de een of
andere reden even te verlaten. Ze zou
er dan niet weer in gaan.
BUITENLAND.
De conferentie te Locarno.
De conferentie Ic Locarno, waaraan
naast Duitschiand, Frankrijk en Engeland,
ook Italië en België deelnemen, is, nadat
Zondagavond een godsdienstoefening ge
houden was, waarbij ook de bisschop van
Locarno aanwezig was, om den zegen des
hemels over de conferentie af te smeeken,
Maandag geopend door den burgemeester
dezer Zwitser sche gemeente.
Zooals men weet, gaat het hier om het
waarborgtractaat. Duitscbland is genegen
de veiligheid van de huidige Oostgrens
van Frankrijk en België te waarborgen.
Echter de de Westelijke grenzen van Po
len en Tsjecho-Slowakije (Duitschland's
Oostgrens) waarmede Duitschiand met ge
heel accoord gaat, en welke het meent, dat
door onderhandelingen nader kunnen en
moeten worden gewijzigd.
Polen en Tsjecho-Slowakije zijn niet
van deze opinie en nu is Frankrijk door
verdragen ten opzichte dezer landen ge
bonden.
Hier schuilt dus een moeilijkheid en
gezien het feit dat uit een Servisch-Oos-
tenrijksch conflict de groote Europeesche
oorlog is voortgesproten, lijkt een waar
borg van de Fransch-Beigische Oostgrens
voor de veiligheid van Europa niet ter
stond voldoende.
Misschien dat op deze of een volgende
Er was nog een automobiel, die naar de
stad reed. Beurtelings reden zij elkaar
voorbij. Het werd een wedstrijd. Op de
heuvels bleef de automobiel van Palmer
achter, doch op de lange horizontale ge
deelten moest de andere het afleggen.
„Ik wou dat je hen maar vóór liet
gaan,Palmer. Het is dom, en roekeloos."
„Ik heb je gezegd, dat we vanavond
zouden vliegen."
Hij zag haar even aan. Wat scheelde
die vrouwen toch, voor den duivel? Was
geen van hen vroolijk meer? Grace was al
net zoo saai als Christine. Hij gevoelde
zich beleedigd, beetgenomen.
Zijn lichte automobiel slipte en raakte
den zwaren wagen. Op den effenen weg
zou de botsing geen ander gevolg gehad
hebben dan het breken van een paar
spafschermen. Doch op het ijs, dat den
grond bedekte, maakte de kleine automo
biel een draai en gleed zij over den rand
van den weg de glooiing af, waar ze
omsloeg.
Grace sloeg er uit en Howe maakte
zich met weinig moeite los uit de over
blijfselen hij stond rechtop, doch één
arm hing slap aan zijn zijde. Van den
jongen onder den tonneau kwam geen ge-
geluid.
De groote wagen was stil blijven staan.
Een gorüla-achtige gestalte, zwaar en met
lange armen, kwam de glooiing afstap
pen. Toen hij den wagen bereikte, vond
O Hara Grace zonder letsel op den grond
zitten. De lampen waren blijven branden
en in hun schijnsel ontdekte hij Howe,
die tamelijk onvast op zijn beenen stond.
„Ligt er iemand onder?"
conferentie de kwestie der Duit sche Oost
grenseens grondig zal worden afgehandeld
Want hier ligt o.i. een wespennest.
Na de opening hebben de heeren ge
tracht in vriendelijke besprekingen over
eenvoudige onderwerpen voeling met el
kaar te krijgen.
Chamberlain, de Engeische afgevaar
digde heeft aan de journalisten er zijn
er een 200 verklaard niet geheel gerust
te zijn op het slagen der conferentie. Zijn
taktiek is echter te zorgen dat men toch
allengs nader komt tot het doel.
Een uitstekenden indruk heeft de ver
klaring van Stresemann (Duitschiand) ge
maakt, dat de komst van Tsjitsjerin te
Berlijn, ter onder teekening van het Rus
sisch-Duitsch handelsverdrag, absoluut
geen invloed heeft op Duitschland's hou
ding op de conferentie.
Engeland's vrees voor bolsjewistisdhen
invloed op Duitschiand is hiermee wegge
nomen.
Merkwaardig is het dat zoowel in
Frankrijk als in Duitscbland fanatieke
personen gevonden worden, die dreige
inenten uiten, voor het geval het waar
borgverdrag getcekend wordt.
De Duitsche rijkskanselier en de rijks
minister van buitenland sche zaken hebben
voor hun vertrek een aantal dreigbrieven
ontvangen. Dit maakte het treffen van
veiligheidsmaatregelen op de reis nood
zakelijk.
In de brieven stond dat, als zij het
waarborgverdrag onderteekenden, zij niet
levend het doel hunner reis zouden be
reiken.
In Frankrijk verwijten recht sche bladen
de regeering in het algemeen het prestige
van Frankrijk tegenover de Duitschers
weg te gooien, getuige onder andere het
feit, dat de Duitsche autoriteiten dezer
dagen een Fransdh vlieger, die in het
Zwarte Woud een noodlanding deed, ver
scheidene dagen vasthielden en een zware
boete oplegden. Een overwonnen Frank
rijk zou dit tegenover een zegevierend
Duitschiand niet gedurfd hebben.
Het behoeft wel geen nader betoog,
dat op deze wijze de Europeesche vrede
niet wordt gediend.
Chineesche roevers overvallen
Htfllandsche missionarissen.
De annalen der missionarissen van
Scheut d.d. 1 October 25 bevatten onder
meer het verhaal van den rooversaanval
van 17 Maart 1925 op de missie van Sio-nor
Wij ontleenen hieraan het volgende:
Ondertusschen houdt het schieten aan.
Een roover is onze vesting zoodanig kun
nen benaderen, dat hij nu buiten schot
zit in een gat onderaan in den aarden
muur. Wij hooren hem werken om den»
muur te doorboren: hij wi'l daar waar
schijnlijk een mij» leggen. De muur is niet
dik op die plaats, doch de kerel weet dat
niet. De Christenen beloeren zijn ver
borgen bedrijf. Op 't oogenblik, dat de
roover bijna heel den muur doorboord
heeft, schieten zij hem van dichtbij omver.
De jongensschool brandt en verschil
lende gebouwen van 't weeshuis der H
Kindsheid. De meisjesschool leunt aai
tegen onze muren. De roovers zijn daa
binnen en weerom buiten schot. Wij ho
ren ze onze muren ondermijnen met hoi
weelslagen. 't Wordt uiterst gevaarlijk vc
ons. Pater Lefevere geeft order aan
Christenen brandend stroo op 't dak g
school te werken. Het dak vat vuur, V
bandieten vluchten.
De roovers worden voorzichtiger, i.
hebben ondervonden dat onze Christen,
raak schieten. Maar als de soldaten n
komen en wij hier nog verschillende dag
moeten opgesloten blijven binnen ot
narnve muren, dan is er gevaar, dat
vergaan van den dorst, 't Water van d
eenigen put, dien wij bereiken kunnen
slecht, de Wij waterbakken in de kerk z
reeds geledigd, om de kleine kinderen
laven. Een weinig na vier uur gaal er pl.
een dolle kreet op van echt razend ge ju
bel ('k heb dat nog nooit gehoord)! D
soldaten
Ons leven is gered! Twee kanonscho
ten daveren: De soldaten (heelemaal nic
vechtlustig) melden de roovers hun kon.
van ver! Het salvogeschut onzer Chi.
tenen beantwoordt de kanonschoten.
roovers springen te paard en verdwijnen
bendetjes. Iedereen alhier is opgewond
van vreugde. De vrouwen in de kerk z
reeds begonnen Te Deuin te zingen. L
eerste soldaten, die in de missie aan;,
men, worden onthaald als engelen uit de
hemel.
Ik beschrijf maar liever de verwoestin
van het dorp niet verder.
Ook Ta-non, een kleine Chris tenheit
van hieruit bediend, werd verwoest me
kerk en al.
Onze verliezen aan memischenlevens
Zes Christenen werden gedood: een twin
tigtal gewond, doch niet al te zwaar.
Een torpedoboot met 53 opvarenden
verdronken.
De Finsche kanoneer boo ten Haedennr
en Klashorn zijn met de begeleidende to
pedobooten S 2 en S 4 op een machte i
ken oefeningstocht naar Wasa in de Bc
nische golf door een orkaan overvalL
tengevolge waarvan de torpedoboot S
in aanvaring is gekomen met een der
noneerbooten en daarna gezonken. Volge
voorïoopige mededeolingen zijn de kap.
tein, de tweede officier, de scheepsdo
ter en vijftig lieden van de bemanning ve
dronken.
Een Duitsch crediet aan Rusland?
Na zijn politieke besprekingen ten ei
de te hebben gevoerd, heeft Tsjitsjer:
met bekende personen uit het Duitse
bedrijfsleven onderhandeld over het aa
Rusland te verleenen crediet van 100 m
li oen. Deze onderhandelingen zijn zoov
gevorderd, dat de credietovereenkomst vc
moedeJijk een dezer dagen zal worden oi.
der teekend.
Een conflict over de Marseillaise.
Een Vlaamsch aalmoezenier, priestt
Pauwets, die zich tijdens een feest in de
„De chauffeur. Ik denk, dat hij dood
is. Hij geeft geen antwoord."
De andere leden van O'Hara's gez
schap waren intusschen ook de glooiing
af geklauterd. Door middel van een dom
mekracht lichtten zij den wagen op. John
ny Rosenfeld lag er onder met zijn gezicht
naar beneden. Toen hij bij kwam en zijn
oogen opende, slaakte Grace een kreet
verlichting.
„Best in orde", zei Johnny Rosenfeld.
En toen men hem whisky aanbood bedank
te hij: „Weg met dat vuurwater. Ik
drink nooit. Ik Een hevige pijn ver
wrong zijn gezicht. „Ik zal maar gaan op
staan". Op zijn armen steunende, tracht
hij in een zittende houding te komen, doch
hij viel terug.
„God!" zeide hij. „Ik kan mijn bee
nen niet bewegen".
HOOFDSTUK XVII.
Hij is geboren.
Met Kerstmis was Sidney weer in het
hospitaal; zij was een weinig bleek, doch
had dapper besloten haar krachten ge
heel aan haar liefdewerk te blijven wij
den. Den avond vóór haar vertrek had
zij een onderhoud met K. gehad.
Katie was uit en Sidney had de eet
kamer opgeruimd. K. zat aan de tafel
en sloeg haar gade. terwijl zij zich in de
kamer bewoog.
De laatste enkele weken waren verruk'
kelijk voor hem geweest: haar de trap'
pen op en af te balpen, haar ',s avonds
voor te lezen terwijl zij op den divan
in de naaikamer lag; en later, toen zij
vooruitging, kleine lekkernijen mee t
brengen en ze, nadat Katie ze onder zi
toezicht gekookt had, in triomf naar C
kamer boven te dragen op haar sche:
blad hij was in vele jaren niet zoo g
lukkig geweest.
En nu was het voorbij. Hij haal
diep adem.
„Ik hoop dat je je niet verplicht ac
hier te blijven", zei ze ongerust. .,I\
dat we je niet willen houden dat wc
je wel beter".
„Er is geen andere plaats in de we
reld, waar ik naar toe zou willen gaan
antwoordde hij eenvoudig.
„Het schijnt, dat ik altijd op iemar.
vriendelijkheid moet vertrouwen om
om den boel bijeen te houden. Eerst, 3;
ren en jaren lang, was hét tante Harri
nu ben jij het."
„Maar besef je dan niet dat jij mij geen da
verschuldigd bent, maar dat ik jou dar»
baar ben? Ik heb hier en daar gewoon».
op verschillende plaatsen en op ve
schillende manieren. Ik ben liever hi
dan overal elders in de wereld."
Doch hij zag haar niet aan. Zijnoot
hadden een hopelooze uitdrukking en
wilde haar die niet laten opmerken, zl
zou in staat zijn, redeneerde hij bij zi
zelf, om hem uit louter medelijden te tro.
wen als zij alles wist. En hij vreeset
omdat zijn verlangen naar haar zoo stc
was dat hij dwaas en zwak genoeg zo
zijn om haar ook onder die omstandigheao
te nemen. Dus zag hij een anderen kant uil
Wordt vervolgd.
