1\° 96
bij dn nummer behoort
een Bijvoegsel.
Weer een meg
Kloosterbalsem
FEUILLETON
Vrijdag IA Augustus (92A
412® «Jaargang
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes 12,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
BSsave f&aml. Vem. „Goesche Graant"
en Kleenwens
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
HET MAKKELIJKST
VAN ALLES.
(Nadruk verbotbn).
Bij zekere gelogenlieid zijin oordcel uit
sprekend over de Farijsche Commune, zei
de Russische schrijver Döstojevski„Zij
slaan hoofden af; waarom? Uitsluitend en
alleen, omdat dit het makkelijkst van al
les is. Iets degelijks te zeggen is onverge
lijkelijk vcei moeilijker".
Deze uitspraak veroordeelt het geweld
als argument. Het lijkt bijna overbodig
hier nog iets aan toe te voegen. Is hei
na de verschrikkelijke uitbarsting van den
wereldoorlog niet als algemeene overtui
ging doorgedrongen in alle lagen der be
volking van de gezamenlijke natiën, dat
het geweld geen bewijskracht bezit?
Eenmaal;zal, hopen wij, de dag aanbre
ken, waarop deze barbaarsche methode
van bewijsvoeren het loodje legt. Zal ech
ter, zoo men de zwaarden tot ploegscha
ren omsmeedt en de speren tot sikkelen,
de gewoonte om zijn recht te toonen door
den tegenstander, het hoofd af te slaan,
tegelijkertijd Uit de wereld verdwijnen?
Men kan ook in figuurlijken zin eikaar
afmaken. Er zijn mensehen, die meenen,
dal een criticus bijv. een taak heeft, al
wat hém in handen komt, te vernietigen.
Zij beschouwen den dagbladschrijver, die
boeken of tooneelvoor stellingen, schilde
rijen of muziekuitvoeringen moet beoordee-
len, als een soort slager. Zij houden de
zen functionaris voor een papieren beul,
die zich van den baarlijken uitoefenaar van
dit bloedig handwerk louter onderscheidt,
doordat hij slechts in den geest het moord
tuig hanteert. En inderdaad schijnen er
onder do critici nog steeds te zijn, die zich
op hun macht om te moorden verhoo-
vaardigen cn die dit beroep hebben gekozen,
om hun sadistische neigingen bot te vieren.
Zij slaan hoofden af, en de kast, waar
in zij hun ontzielde reputaties bij wijze
van tropee bewaren, gelijkt op die van
Blauwbaard. Ze zijn de geestelijke koppen
snellers, de wilden, die nun krijgsmansroem
afmeten naar het aantal veroverde scalpen.
Maar zijn deze lieden louter om de macht,
waarmee zij de openbare meening terron
seeren, eerbiedwaardig Berust bun gezag
op bekwaamheid en inzicht? „Decritiek
is gemakkelijk zegt het Fransche spreek
woord en Dostojevski zou hieraan toe
voegen: „Zij slaan hoofden af; waarom?
Uitsluitend en alleen, omdat dit het mak
kelijkst van alles is. Iets degelijks te zeg
gen is onvergelijkelijk veel moeilijker".
Iets degelijks te zeggen, vergt inspan
ning en geduld. Iets degelijks te zeggen,
vergt kennis en inzicht. Maar gemakke
lijk kan men zich van zijn slachtoffers af
maken, door ze af te maken, zonder pardon.
Het is het makkelijkst van alles. Ook
voor den onderwijzer, den leeraar, den
professor, die de moeiJLijke taak heeft,
zijn leerlingen te examinecren. Er bestaan
examinatoren, die ieder vreest. Er be
staan leeraren, berucht om hun straf
fen. Zij maken korte metten; hun streng
heid is onvergefelijk; ze werken met on
voldoendes en laten zón-der er zich druk
over te maken, hun slachtoffers zakken.
Ze meenen heeile helden te zijn, deze
boemannen, maar geven door bun kras
optreden, dat tenslotte niets dan gemak
zucht is, blijk van groote tekortkoming.
Hoeveel moeilijker is het, zich in een
leerling te verdiepen, hem rustig en al
zijdig te ondervragen., door te letten op
allerlei schijnbare bijkomstigheden zijn
vermogens te peilen, hem op zijn gemak
te stellen door gemoedelijkheid. Een kin
derziel, een menschengeest is geen han
delswaar, die men ruw aanpakken kan bij
het taxeeren; het is een fijn "en gevoelig
mechaniek, dat slechts met de uiterste
zorgvuldigheid kan worden bestudeerd.
Dit vergeten ook die ouders., die met
straffe hand het regiment voeren over
hun kroost. Roekeloos slaan zij de hoof
den af, omdat dit het gemakkelijkst van
alles is en eerst wanneer ze 'hun kinderen
van zich hebben vervreemd en dezen hun
eigen weg zijn gegaan, komen ze tot de
overtuiging, dat ze toch beter hadden ge
daan het te beproeven met iets dege
lijks te zeggen, hetgeen onvergelijkelijk
veel moeilijker is.
Hoeveel heetgebakerde menschen leven
er in onzen kortaangebonden tijd, waar
in te midden van haast en gejacht de
gelegenheid tot rustig overleg ontbreekt?
I Gaat iets hun niet naar den zin, ommid-
j dellijk leggen zij er het bijltje bij neer;
komen zij met hun genooten in botsing,
i ze toonen een kop en draaien zich om.
Zich den tijd niet gunnend, de vaak ho-
Denk er om wanneer U gestoken
wordt door muggen, muskieten,
wespen of andere zomerplagen,
dat er geen vlugger, eenvoudiger
en meer afdoend middel is dan
AiCKER's
J.T.
in 50 ets. potten bij alle drogisten
Besteedt steeds Uw geld op de
juLia manier.
Uuze Portwijnen ziju bijzonder lijn
van saiaak en zeer coucurieerend
van prijs.
Waarom hoeft U zs nog niet geproefd
Fa. J A. L. G. Witte, Goes.
22
door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
de
„Ik ben dol op je, Sidney. Dat is
waarheid. Ik wou dat ik dood was".
De kat, die geen vijandigen tegenstand
ontmoette, sprong op het balcon en wreef
zijn rug langs de bevende schouders van
den jongen. Een tochtje streek langs de
klimplanten als de aanraking van een vrien
delijke hand. Sidney stond voor het eerst
tegenover het raadsel van liefde en wan
hoop en ging verschrikt in haar stoel
zitten.
„Dat meen je niet!"
„lid meen het wel. Als het niet om de
menschen was, sprong ik in de rivier. Ik
loog toen ik zei, dat ik andere meisjes
bezocht had. Waarom zou ik andere mejs-
willen hebben? Ik heb jou noodig".
„Ik ben dat alles niet waard."
„Geen meisje is waard, wat ik doorge
maakt heb", antwoordde hij biiter. „Maar
wat helpt dat. Ik eet niet, ik slaap niet.
Soms voel ik me zoo vreemd, dat het me
bang maakt. Toen ik je bij de White
Springs zag met dien vent, dien huurder
„O, was je daar?
„Als ik een geweer had gehad, zou ik
warren, hakken zij den Gordiaanschen
knoop door en brouilleeren zich met hun
familie, maken ruzie met hun
vriend, scheiden zich van hun echtgenoot
cn ontbinden hun compagnonschap.
Het lijkt zoo kordaat en flink, er kort
weg een eind aan te maken; met geweld
^jch een uitweg te banen uit de moeilijk
heden, die nu eenmaal gepaard gaan met
alle vormen van menschelijk verkeer en
maat schappél ijken omgangmaar het is
met dit al het gemakkelijkst van alles.
Hoefden afslaan, men doet het niet alleen
in oorlog of bij revolutie; wij maken er
ons allen dagelijks aan schuldig en daarom
is voor ons allen het woord van den Rus-
sischen schrijver overwegingswaard, als hij
ons maant tot den onvergelijkelijk veel
moeilijker weg van de redelijke oplossing.
BUITENLAND.
Rrfand te Londen.
„De besprekingen tusschcn de Fran
sche en Engelsche ministers van buiten-
landischc zaken Biriand en Chamberlain
hebben geleid tot overeenstemming inzake
het antwoord, dat Frankrijk, in overeen
stemming met zijn bond genooten, voorne
mens iis te geven op de jongste Duilsche
nota inzake de verdragen van weder z ijd-
schen waarborg en arbitrage".
Aldus wordt geconstateerd in een wei
nig zeggend officieel communiqué uit Lon
den. Belangrijker is, wait de „Daily Tele
graph" mededeelt over de resultaten der
conferentie. Het blad deelt o.a. het vol
gende mede
Betreffende de hangende quaes tie eener
wijziging van het Vedrag van Versailles
en van de arbitrage-verdragen van Duitsch-
land met zijn Oostelijke naburen, en be
treffende de quae s tie der onaf hankelijke
sancties, is niets definitiefs besproken.
Deze problemen zijn slechts vluchtig
mgeroerd, De reden daarvoor is, dat
die vraagstukken veel beter in een voor-
loopige conferentie tusschen Duitschland
de geallieerden of in de groote inter
nationale conferentie, voor bijeenkomst van
de Volkenbonds-vergadering kunnen wor
den behandeld.
In Fransche kringen was men niet van
mecning dat reeds thans een ontmoeting
tusschen Stresemann en de geallieerden
te Genève zou kunnen plaats vinden. Ook
geloofde men niet, dat Duitschland reeds
in September als lid van den Volkenbond
zou worden toegelaten.
Het ontwerp van het veiligheidsver
drag, dat in Frankrijk is ontworpen volgt
in hoofdlijnen het ontwerp van sir Cecil
Hurst. Volgens dat ontwerp zou het Rijn
land ongeveer den status van Luxem
burg krijgen.
Sommige bladen leggen den nadruk op
het verschil tusschen het Fransche en En
gelsche standpunt.
De „Evening Standard' uit zich zieer
scherp.
„Het is Frankrijk's doel,, zegt het blad,
een krachtige natie van 70 millioen men
schen tot -blijvende machteloosheid te dwin
gen, terwijl Duitschland tracht aan dat
dwangbuis van militaire ovcrheersciiing en
diplomatieke omsingeling te ontkomen.
Frankrijk gevoelt, dat zijn positie in Eu
ropa kunstmatig is cn dat het met zijn
geringe bevolking in de toekomst voort
durend moet vreezen w eer te verliezen wat
het thans heeft gewonnen. Engeland
wenscht zich slechts te verplichten tot ga
ranties voor de Westelijke,, doch met voor
de Oostelijke grenzen. Het zal echter
moeilijk vallen, al is het dan maar op pa
pier, een formule te vinden waarbij En
geland den status quo in het Westen
waarborgt, terwijl het zijn vrijheid voor
behoudt om bij conflicten in het Oosten
neutraal te blijven. Een dergelijke beper
king is in de praktijk niet mogelijk.
Indien een oorlog uitbreekt tusschen
Duitschland cn Frankrijk's bondgenooten
in het Oosten zal Frankrijk daarin onmid
dellijk worden betrokken en daarmee zou
reeds de quaestic van de status quo in
het Westen aan de orde zijn. Op het
oogenblik is Frankrijk zonder bet te heb
ben gewenscht in twee koloniale oorlogen
betrokken. Dit zal Engeland te denken ge
ven en geen enkele Engelsche regeering
kan een regeling oedcrteckenen, waarbij
een vrij volk zich zou verplichten zijn
bloed en zijn geld te offeren voor een
zaak, die noch hel hart, noch het ver
stand van dat volk raakt".
De Duitsche tariefwet.
De Rijksdag heeft de tarief novelle in
derde lezing aangenomen. De communis
ten en socialisten hadden de zaal verla
ten, de democraten verklaarden wegens
twijfel aan de rechtsgeldigheid van de
wijze van tot standkoming van de wet niet
aan de stemming te willen deelnemen.
De vhicht om Europa ih drie dagen.
Arrachart en Carol, die Maandag bij
het krieken van den dag uit Parijs ver
trokken zijn op een driedaagschen vlieg
tocht om Europa, zijn Woensdagavond
om 9 uur 17 op het vliegveld van ie Bour-
get teruggekeerd.
hem gedood hebben. Ik dacht
Tot dusver had ze uit louter medelijden
haar hand in de zijne gelaten. Nu trok
de hare terug.
„Dat zijn onzinnige, domme praatjes.
Morgen spijt het je.'
„Het is de waarheid," antwoordde hij
halsstarrig.
Hij zou trachten zich meer in overeen
stemming met zijn gevoel van eigenwaarde
te gedragen. Hij had gedaan als een dwaze
jongen en hij was een main, over de twee
en twintig!
„Wanneer ga je naar het ziekenhuis?"
„Morgen."
,,'tZiekenhuis van Wilson?"
.Ja."
Daar gingen zijn pogingen! Een rood
waals van jaloezie kwam weer voor zijn
oogen. „Je zult hem zeiier eiken dag zien."
„Dat zou ik denken. Ik zal ook twintig
of dertig andere dokters zien en een goede
honderd mannelijke patiënten, om van de
bezoekers met te spreken. Joe, je bent
niet redelijk."
„Neen," zei hij met moeite, ,dat ben ik
ook niet. Als het iemand moet zijn, Sidney
zou ik liever zien, dat het de man boven is
dan Wilson. Er wordt heel wat van Wil
son verteld."
„Het i;s niet noodig om van mijn vrien
den kwaad te spreken."
Hij stond op. „Ik dacht dat, nu je weg,-
gaalt, je mij Reginald zoudt willen geven.
Hij zou me altijd aan je herinneren."
„Men zou den leen, dat ik op sterven
lag! Ik liet Reginald los dien dag buiten.
't Spijit me Joe. Je zult mij nu en dan wel
eens opzoeken niet waar?"
„Als ik' biet doe, zou dat je meening daln
kunnen veranderen?"
„Ik vrees van met.'
„Ik moet het alleen uitvechten en hoe
minder ik je zie, hoe beter." Doch de vol
gende woorden weerspraken zijn bedoe
ling „En Wilson moet maar oppassen. Ik
zal op hem letten. Als ik zie, dat hij vuile
streken gaat uithalen hij moet maar op
passen."
Dit bleek Joe's vaarwel te zijn. Zijn
zelfbeheerschiing bezweek bijna. Hij zag
haar nog eenmaal lang aan, knipte eenige
met zijn oogen en liep haastig in de richting
van de straat. Van de waardiigheid van zijn
terugtocht ging iets verloren door het feit,
dat de kat hem op de hielen volgde.
Sidney was beleedigd en bang. Als dit
liefde was, wilde zij het niet dit vreem
de mengsel van achterdocht en wanhoop,
beleedigde trots en bedreigingen. In de ro
mans \yaren er twee soorten van minnaars
de gelukkigen die lief hadden en ver
trouwden en de afgewezenen, die in wan
hoop heengingen, doch tenminste heen
gingen. Dc gedachie aan een toekomst met
Joe altijd om een hoek, op haar loeiend,
was 'haar een obsessie. Zij gevoelde zich
gegriefd en beleedigd. Tersluiks vergoot
zij zelfs een paar tranen: doch daar zij
een gewone sterveling was en erg van
streek was geraakt on de kat haar deed
schrikken door plotseling op het balcon
te springen, joeg zij hem weg door een denk
beeldige hond op hem aan te hitsen. Waar
op zij, zich iets bcte<r gevoelend, naar bin-
Doordat eenzelfde advertentie
3 maal geplaatst 2 maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
BINNENLAND.
S. D. A. P. cn N. V. V.
Het dagelijksch bestuur van de S.D.A.
P. merkt, naar aanleiding van een mede-
dceling van het dagelijksch bestuur van
het Ned. Verb. cv. Vakverecniigingen, vol
gens welkemededeeling dit laatste bestuur
zijml iS' tandpunt in do b eke nde congres -
kwestie „volkomen handhaaft in Het^,
Volk op, dat het thans in September te
houden gemeenschappelijk congres, met
„het" congres, dat eerst door hel N.
V.V. was uitgeschreven en waaraan het
bestuur der S.D.A.P. de deelneming had
moeten afwijzen. In het nu te houden
gemeenschappelijk congres, vervolgt het
dagelijksch bestuur der S.D.A.P., zal im
mers geen sprake zijn van een nieuw op
te stellen „Program van den Arbeufc",
doch alleen va n onders teunin g en on der-
streepimg van eenige voorname gemeen
schappelijke eischcn, die alle reeds ston
den op het verkiezingsprogram van de
S.D.A.P. De mededeeling, dat het da
gelijksch bestuur van het N.V.V. zijn stand
punt handhaaft, iis dus praktisch niet juist.
De K. L. M. en het noodweer.
Men zal zich afvragen hoe bij het
noodweer, dat Maandag in ons land heeft
gewoed, de luchtdiensten het er af ge
bracht hebben.
De dienst van de Koninklijke Lucht
vaartmaatschappij op Parijs is normaal
normaal heen en weer uitgevoerd. Van de
vlicgdiensten der K. L. M. op London
is de eerste normaal, uitgevoerd, doch het
2e vliegtuig, dat 4 uur 's middags uit Londen
moet vertrekken, is met het oog op het
slechte weer boven België thuis gebleven,
en het vliegtuig, dat 's middags naar Lon
den onderweg was, is op het vliegveld van
Os lende geland.
De diensten op Kopenhagen en terug,
evenals die op Bremen en Hamburg en
terug, zijn geheel normaal uitgevoerd, en
het toestel dat uit Kopenhagen kwam heeft,
toen het noodweer hel zwaarst boven do
streek van Oldenzaal woedde, zonder bij
zondere moeite over de geteisterde streek
kunnen vliegen. De vliegtuigbestuurder
rapporteerde alleen dat het in de lucht
nogal rumoerig was geweest.
Bommen-Berend.
In een onzer vorige nummers komt -'t
verslag voor eener redevoering van dr, J.
Witlox op den. Katholiekendag. Daarm
komt een volzin voor, die tegenspraak
uitlokte van den heer Van Dam van Is<-
selt ijl „Het Vaderland namelijk deze:
„De Nederlandsehe Katholieken ble
ven ook trouw in 1627zelfs tegenover
den inval van den bisschop van Munster
bleven zij Nederlanders, zooals in de
verdediging van Groningen bleek. En
dit, terwijl juist in Groninlgen de tal
rijke Katholieken aan harde verdruk
king hadden blootgestaan en in al de
veroverde plaatsen de bisschop terstond
den Katholieken godsdienst had hersteld".
Men behoeft, aldus dhr. Van Dam van
Isselt, slechts ©enigermate bekend te zijn
met de afschuwelijke wreedheden, afpersin-
ncn ging, de deur sloot en zich naar boven
begaf.
Le Moyne's lamp brandde nog. De an
dere bewoners sliepen. Zij bleef bij de
deur staan.
„Bent U slaperig?" vroeg ze heel zacht.
Binnen bewoog zich iets. Een boek werd
neergelegd. Toen hoorde ze: „Neen, ze-
iker niet."
„Morgen zie ik U misschien niet. Ik
ga morgen weg."
„Een minuiut."
Naar de geluiden te oordcelen, dacht
ze, dat hij zijn oude grijze jas aantrok.
Het volgende oogenblik ging de deur
open cn kwam hij in de gang.
„Ik geloof, dat U het vergeten had!"
„Ik? Zeker niet. Een poos geleden ben
ik naar beneden geweest, doch U hadt
bezoek."
,,'t Was Joe Drummond maar."
Hij zag haar snaaks aan.
„En is Joe wat redelijker?"
„Dat zal hij worden. Hij weet nu dat
dat ik hem niet zal trouwen."
„Arme vent. Hij komt het wel te boven,
natuurlijk. Maar 'tis nu een beetje hard
voor hem."
„Ik geloof, dat U vindt, dat ik hem had
moe ten tro uwen
„Ik stel mij slechts in zijn plaats en over
denk. Wanneer vertrekt U?'
„Dadelijk na het ontbijt."
„Ik ga ook vroeg uit. Misschien
Hij aarzelde. Toen zei hij haastig.
„Ik heb een klein cadeautje voer U
niet iets van beteckenis, maar Uw moeder
vond het goed. Wij kochten het te zamen."
Hij gijig terug in zijn kamer en kwam
met een kleiin doosje terug.
Met alle soorten van geluk, zeiv hij en
legde het in haar handen.
„Hoe lief van UMag ik het nu open
maken?"
„Gaarne. Want als U liever iets anders
hadt
Zij opende de doos met bevende vingers
Tjkkend op een bed van satijn lag een idein
gouden horloge.
„Dat zult U noodig hebben, weet U,"
legde hij zenuwachtig uit. Onder de omstan
dagheden waarin hij verkeerde was het een
groote uitgaaf. Het horloge van Uw moe
der, dat U van plan was te gebruiken*
had geen secondewijzer. U zult een secon
dewijzer noodig hebben om polsen op te
nemicn.
„Een horloge", zei. Sidney, terwijl haar
oogen het verslonden. „Een lief klem
horloge om op te spelden en n,iet in een
zak te steken. Wel, U bent de beste man,
dien ik ken."
„Ik vreesde, dat u het aanmatigend
zoudt vinden", zeide hij. „Ik heb met
het minste recht natuurlijk.Ik dacht aan bioe
men, doch die verwelken en dan hebt iu
niets. U zei dat van Joe's rozen, weet u
wel? En bovendien, uw moeder zeide, dat
u niet beleedigd zoudt zijn
„U hebt me gelukkig gemaakt en moet
u niet verontschuldigen riep ze. „Het
is prachtig, werkelijk. En de kleine wij
zer is voor polsen! Wat weet u toch
veel vreemde dingen!"
(-Wordt vervolgd).
