Vrijdag 17 Juli 192».
Ü2" Jaargang.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
FEUILLETON
Met kinderen
op reis?
N0. M,
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE S OOIRAM'
.nss -
BftgHVC Nfcunl. Venn. ^Eoesdte Gouraöf ""-'«i- en Klecnwcns Rons' Drnkkers- cn ülteeversbedrllf
en Kleenwens Ross' Drnkkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels fl,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
VERGETEN.
(Nadruk verboden.)
Wanneer in een bijenkorf een koningin
wordt geboren. aldus vertelde mij een
bijenhouder, verlaat de oude koningin
vrijwillig haar rijk en een gedeelte der
hofhouding volgt haar. De zwerm ballin
gen zet zich ergens op een boom, totdat
een liefhebber er zich meester van maakt
en het bijenvolk in een zijner korven een
nieuw koninkrijk verschaft.
Nu is volgens mijn zegsman dit het
eigenaardige bij een dergelijke volksver
huizing, dat, wanneer men den zwerm emi
granten bij de oude korf terugbrengt, de
bijen haar oude woonplaats volmaakt zijn
vergeten. Al zet men de nieuwe korf naast
de oude, geen der bijen zal, door herinne
ring gedreven, de opening doorgaan, die
zij toch kortgeleden nog dagelijks na een
trek van uren afstands te vinden wist.
Dit geheugenverlies, deze amnesie, zoo
als men het met een technischen term
noemt, lijkt mij te merkwaardiger, wijl
het instinct van herkenning bij de dieren
zoo sterk is. Op zichzelf schijnt het reeds
een wonder, dat zoo'n insect, rondvliegend
in de groote ruimte, boven veld en wei,
van bloem tot bloem, blindelings terug
keert tot die nauwe opening van een er
gens in een hoek verscholen korf op het
heem van den imker. Regelmatig heeft het
beest dit gedaan; het kon den weg vinden
tegen den wind in en door nevels; het liet
zich niet afleiden door het warnet van
slooten en struiken noch verbijsteren door
de duizendvoudige kleuren en geuren der
bloemen, in welker kelken het beurtelings
verdween en omhoog rees.
Deze trek van de bij is wel de sleurgang
bij uitstek; het is de werktuigelijkheid
van den regelmaat, die zich prent in het
bewustzijn met onuitwischbare letters; de
wetmatige gebondenheid aan een alles
overheerschende neiging, waartegen de
wisselende ervaring van den dag niets ver
mag. Welk wonder, welke natuurkracüt,
welke schokkende gebeurtenis zal den in-
stinctmatigen trek van de bij naar haar
korf kunnen verbreken?
En toch blijkt er één ding in staat, dit
schijnbaar onmogelijke tot stand te bren
gen. De koningin ziet haar opvolgster ge
boren en ruimt deze haar plaats in. Met
haar getrouwen zwermt zij uit. Zij wordt
opgevangen: een nieuw koninkrijk wacht
haar in een onbekende korf. Maar van
stond af aan is deze nieuwe k^f haar korf
geworden en het instinct richt zich on
middellijk op dit nieuwe bezit. En even
werktuigelijk als de neiging zich meester
Besteedt
steeds Uw geld op de
Juiste manier.
Onze Portwijnen zjjn bijzonder fijn
van saiaak en zeer concurreerend
van prijs.
Waarom heef! U ze nog niet geproefd
Fa. J, A. L G. Witte, Goes.
10
„K"
door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engelsch vertaald door
A. M. ROOSENSTE1N.
Toen wist hij, dat hij moest doen wat
zij vroeg. Hij, die zoo lang gevlucht had,
kon niet meer zwerven. Hier in deze
straat, met haar bedreiging aan den over
kant, moest hij wonen, opdat zij kon wer
ken. In zijn wereld hadden de mannen
gewerkt, opdat de vrouwen op zekere
plaatsen en op zekere manieren konden
leven. Dit meisje ging uit om haar brood
te verdienen en hij zou blijven om het
haar mogelijk te maken. Zijn stem ver
ried niets van dit alles toen hij ernstig zei
„Ik zal blijven, natuurlijk. Ik dit
gelijkt nog het meest op een tehuis van
alles wat ik den laatsten tijd gekend heb,
Dat moet ik U nog zeggen."
Zoo bewogen zij hun marionetten, Anna
en Hafrriet, Christine en haar aanstaande
man, Dr. Ed, zelfs TiJlie en de Rosen
feldsze verschoven ze en verplaatsten
ze en, terwijl zij plannen maakten, gehoor
zaamden zij onverbiddelijke wetten.
maakt van het thans haar toegewezen do
mein, verdwijnt de herinnering aan het
voormalig verblijf. De bij, welker herken-
«ingsinstinct overigens zoo bovenmatig
sterk zich openbaart, heeft op dit ééne
punt haar geheugen verloren,
Is deze amnesie, dit geheugenverlies,
niet wederom een teeken van de ontzag
wekkende doelmatigheid der natuur? Ge
steld, dat dit verschijnsel niet bestond, tot
welk een eindeloos misverstand, tot welk
een uitputtenden strijd, tot welk een be
stendig krachtsverlies zou de herinnering
aan de verlaten woning aanleiding geven!
De oude en de nieuwe zwerm in voortdu
rende botsing bij den ingang der korf,
waaruit gewijzigde toestanden een deel
der bewoners hebben verdreven. Gevech
ten bij de opening, waarheen de wet der
traagheid de voormalige bewoners te on
gelegener ure zou doen binnenvallen.
Wreedaardige dood van den ongewensch-
ten gast, die uit behoudzucht onwillekeu
rig het oude gat weer was doorgekropen.
Onrust, afgunst, naijver, ondergang van
beide partijen. Geen orde, geen arbeid,
geen honig.
Hoe wijs heeft de natuur gehandeld met
deze wetmatige amnesie. Hoe toont zij
zich ook hier weer trots haar schijnbare
wreedheid barmhartig.
Hebben wij, bevoorrechte schepselen,
die haar in de verfijning van ons gevoel,
de toespitsing van ons verstand, de inge
wikkeldheid van onze zeden en levensge
woonten verloochenen, ons daarmede niet
het noodlot op den hals gehaald? Want,
nietwaar, wij noemen een dergelijk geheu
genverlies trouweloosheid. -Wij misprijzen
het kind, dat zijn ouders vergeet; den
landverhuizer, die voor den geboortegrond
geen gedachte meer overheeftden opstan
deling, die den eeuwenouden staatsvorm,
den nieuwlichter, die het eeuwenoude ge
loof voor nieuwe gedachten en idealen
heeft prijsgegeven.
Zwaar is het lot voor ons, menschenkin-
deren, die, minder eenvoudig dan het on-
noozele bijenvolk, onze ziel verscheuren
door te willen leven in twee werelden: de
oude korf, die wij hebben verlaten, en de
nieuwe die ons bij de geboorte van ean
andere koningin is toegewezen.
Hoeveel huwelijken, worden bedorven
door de gedachte aan het ouderhuis. Het
bruidje gevoelt zich een trouweloos kind;
het heeft 'heimwee naar vader en moeder,
hoeveel het ook van haar man houdt. O,
kon het de weldaad ervaren van het geheu
genverlies, zoodat het de oude poort zo-u
voorbijgaan zelfs zonder die te herkennen
Wreed? hardvochtig? liefdeloos? Maar de
Bijbel, die het in zoo menig opzicht voor
de harde werkelijkheid opneemt, zegt toch
ook, dat men zijn vader en moeder verla
ten zal en zijn gade aanhangen.
Ook in het menschenbestaan gelijk in
dat der bijen heerscht nergens bestendig
heid. De nieuwe koningin vervangt de
oude; de volkeren zwermen uit, de woon
plaatsen wisselen. Zwaar is het lot van
hem, wien de natuur het voorrecht van
het vergeten onthield.
„De overgangen tusschen de getijden",
zingt de dichteres, „zijn altijd zwaar en
verscheuren het zijn, omdat in hen ster
vende krachten strijden tegen opkomen
de..." Een nieuwe staatsvorm, een
geloof. Ach, hoe zelden gelukt het den
apostelen van het nieuwe het oude te ver
geten. De Duitsche republikein staat met
tranen in de oogen bij den intocht van
Hindenburg en Willem van Oranje streed
den vrijheidsstrijd in naam van den Spaan-
schen koning. Wie kent het leed der Her
vormers, die zich nog trouwe dienaren
waanden van dé Roomsch Katholieke kerk
De verscheurdheid van den renegaat, die
zijn gehechtheid aan het verzaakte geloof
den kop tracht in te drukken door feilen
haat!
De twijfel, de gewetensangst, het heun-
wee, waarmee de herinnering aan het ver
leden het menschenhart belast, kent het
bijenvolk niet. De gave van het vergeten
bewaart het voor de onzuivere gezindhe
den en toestanden, die bij het wisselen van
staat het menschenbestaan kenmerken,
omdat menschen nu eenmaal menschen en
geen bijen zijn.
Vergeet dan vooral niet een potje
Akker's Kloosterbalsem mee te ne
men, want kinderen hebben altijd
wsfc en de veelzijdige Kloosterbalsem
geeft dadelijk uitkomst bij stooten,
schrammen, sn\jden, vallen, iösecten-
beten, verstuikingen en zonnebrand.
Koopt dus vandaag nog een potje
Kloosterbalsem voordat de koffer
dicht is.
De crisis in het Engelsche
mijnbedrijf.
Het mijnwerkerscongres te Scarborough
heeft Dinsdag een motie aangenomen,
waarin, bet verklaart geen hof van onder
zoek te kunnen aanvaarden, welks kenne
lijk doel is na te gaan of de loonen der
mijnarbeiders verminderd en of hun werk
tijd verlengd kan worden. Deze dingen,
mogendheid, d.e waarlijk bevriend is met
China: de regeering van Moskou onder
handelt met de heerschers in China ais
met gelijkberechtigden. Beide volkeren heb
ben trouwens dezelfde vijanden; het eigen
lijke communisme zal in China zeer zeker
slechts een zeer geringe rol spelen en ook
zonder bolsjewistische propaganda zou er
thans wel een nationalistische beweging
zijn in China. Is deze trouwens niet ouder
dan het boijewisme? Het zeker parallel
lisme tusschen de beide bewegingen heeft
nu echter vanzelf een gevoel van solidariteit
en een eenige samenwerking ten gevolge ge
had. Dat Amerika nu spoedig wil ingrij
pen schijnt het gevolg te zijn van tele
grammen van den Amerikaanschen gezant
uit Londen, waarin gewaarschuwd werd
tegen een afzonderlijk optreden van En
geland, dat dan natuurlijk alleen voor zijn
eigen belangen in China zou gezorgd heb
ben. Volgens berichten in Amerikaanscho
bladen heeft Houghton naar Washington
geseind, dat de Chineesche polit.ek van
Engeland in flagrante tegenspraak is met
die van Amerika. Te Washington zal de
vrees voor een hernieuwd Engelsch-Ja-
pansch verdrag ook wel een rol gespeeld
BUITENLAND.
zegt de motie, zijn bij het laatste onderzoek
ampel nagegaan. Het congres geeft voorts
te kennen dat de mijnwerkers bereid zijn hebben. Verleden week zijn daarover be
de mijneigenaars in een open conferentie richten gekomen uit Tokio en uit Londen.
Het gebeurde te Sjanghai.
De „Daily Herald" publiceert een voor
Engeland pijnlijk document, n.l. een soort
protocol over het onderzoek der gemengde
commissie in Sjanghai, dat tot de slot
som komt, dat de commandant der Brit-
sche politie de voornaamste schuld aan de
gebeurtenissen draagt, die zooveel verbit
tering tegen Engeland hebben gewekt. De
ze feitelijke mediedeelingen zijn in de ge-
hecle Engelsche pers toidusver verzwegen.
Volgens het bovenbedoelde protocol, zou
de politie-commandant Aberson voor het
gerechtshof verklaard hebben, dat de po
litie 18 studenten van de universiteit te
Sjanghai gearresteerd had zonder daarbij
den minsten tegenstand te ondervinden.
Hij gaf toe, dat hij, vóór hij liet vuren,
geenerlei waarschuwing tot de menigte
liad gericht, maar dat hij alleen zijn re
volver had getoond en dat onmogelijk de
geheele menigte deze handbeweging had
kunnen zien. Verder gaf hij toe, dat hij
tien seconden na deze handbeweg.ng het
bevel tot schieten had gegeven en dat on
mogelijk, al had men de handbeweging ge
zien, de menigte van 2000 menschen zich
deze tien seconden had kunnen ver
spreiden. De inspecteur Shaw gaf bij het
kruisverhoor toe, dat er 40 schoten waren
gelost, en dat hij de paragraaf van de ver
ordening, waarin staat, dat vóór het schie
ten gewaarschuwd moet worden, niet ge
lezen had. Politieautoriteiten en Chinee
sche doktoren, die in Europa hun graad
behaald hebben, verklaarden eenstemmig:
dat tenslotte niemand er meer aan twij
felde, dat de menigte in het geheel niet
gewapend was en ook geen stokken had
behalve een paar vlaggestokken. Tenslotte
werd geconstateerd, dat op zes getroffe
nen er één in den rug was geschoten.
Daaruit blijkt, dat het oordeel der com
missie in geenen deele door politieke mo
tieven was ingegeven, doch slechts ge
trouw aan de waarheid op de feiten ge
baseerd was.
„Dan komt Christine", zei Sidney, ,en
wij zullen er een balcon bij aanbouwen".
Zoo maakten zij kalm plannen, onbewust
van het feit, dat de geschiedenissen van
Christine, Tillie en Johnny Rosenfeld en
van al de anderen, reeds geschreven ston
den tusschen de dingen, die zijn en de
dingen, die zullen komen.
„U bent zeer goed voor me", zei Sid
ney.
Toen zij opstond ging ook K. Ie Moyne
staan.
Anna had opgemerkt, dat hij altijd op
stond als zij zijn kamer binnenkwam
b.v.met schoone handdoeken als het Katies
uitgaansdag was en zij mocht hem er
des te liever om. Jaren geleden hadden
mannen, die zij kende, denzelfden beleefd
heidsvorm tegenover hun vrouwen in acht
genomen; doch de Straat beschouwde zulke
dingen als aanstellerij.
„Zoudt u mij nog een gunst willen be
wijzen? Ik vrees, dat u mij voortaan zult
ontwijken, als ik zoo voortga".
„Ik, geloof, dat u daarvoor niet behoeft
te vreezen".
„Die geschiedenis omtrent Joe Drum
mond is al te dwaas. Ik zeg niet dat ik
hem nooit zal trouwen, doch ik ben be
slist niet verloofd miet hem. Ik zou gaarne
willen, dat' u mij' nu en dan eens meenam*
alisr U een avondwandeling gaal doen."
K. scheen verbluft.
Jlk zou niets aangenamers kunnen be
te ontmoeten. Later werd geconstateerd
dat de mijneigenaars niet bereid waren hun
voorstellen in te trekken, wél echter ze
voor het oogenblik op te schorten en voor
stellen van de wederpartij te bespreken
te overwegen. Niettemin schijnt de
zaak voor het oogenblik ophel doode punt ge
komen te zijn.
De onlusten in China.
In antwoord op een vraag heeft Cham
berlain in het Lagerhuis meegedeeld dat
de Engelsche regeering in overleg is ge
treden met de andere betrokken regeerin
gen omtrent het aan de Chineesche regee
ring te geven antwoord. In den loop van
deze besprekingen zijn van de Vereenigde
Staten en van andere staten voorstellen
ontvangen over de te volgen politiek en
deze voorstellen zijn thans in overweging.
Aan den minister van oorlog werd de
vraag gesteld of het hem bekend was dat
de Chineezen Duitsche scheikundigen heb
ben aangesteld voor het bereiden van gif
tige gassen en ook Russische deskundigen
in hun dienst hebben voor 't volvoeren van
him plannen. De minister antwoordde dat
hij inderdaad inlichtingen heeft ontvan
gen, waaruit hem de juistheid van deze
geruchten is gebleken.
Het „Vad." schrijft over de onlus
ten in Ch£na: Men staat thans voor een
allerbelangrijkste periode van den strijd
om den invloed in China. Meer dan vroe
ger zullen de Chineezen zelf daarbij een
factor zijn van groot gewicht. De natio
nalistische beweging is zonder twijfel een
ware volksbeweging. De voorstelling der
Engelschen alsof men daar uitsluitend zou
te doen hebben met een resultaat van bols
jewistische propagajftda is een onmogelijk
heid. Wel mag gezegd worden, dat Rus
land gebruik maakt van den toestand.
Hoe zou het ook anders kunnen? Behalve
het nieuwe Dmtschland, dat daar in het
Oosten nog slechts een zeer geringe rol
speelt is de sovjetstaat de eenige groote
Er blijkt weliswaar nog niets definitiefs
te zijn maar ook thans nog spreken de
meeste Engelsche bladen met lof over
de vriendschappelijke houding van Japan.
De valorisatie.
De Duitsche Rijksdag nam in enkel
voudige stemming, met verwerping van
alle voorstellen der oppositie, in den vorm
van een compromis der regeeringspartijen
ook de wet aan aangaand© de aflossing der
openbare leeningen, die in een aflossings-
schuld van het Rijk waren omgezet. Deze
aflossingsschuld blijft renteloos, zoolang
de Duitsche schadeloosstellingverplichtin-
gen loopen,niaar zal binnen 30 jaren v\ orden
afgelost; zij kan ook bij economische
noodtoestanden van den schuldeischer in
een preferentie-rente worden omgezet.
De vaststelling der valorisatie is voor
hel z.g. oude bezit 5 cn voor het nieuwe
bezit 2 én een half pet. De wet vindt toe
passing op de leemngen van landen en ge
meenten.
denken, doch ik zou U eens willen vragen
waarom
Sidney glimlachte tegen hein. Daar hij
opl de laagste trede stond, waren hun oogen
bijna op één lijn.
,*Alis ik met u loop, zullen ze inzien,
dat ik niet met Joe verloofd ben, zeide
zij met innemende openhartigheid.
In. huiis was alles stil. EI ij wachtte be
neden in de gang, totdat zij boven aan de
trap gekomen was. Een hand hield hij boe
ven! zijin oogen om het gaslicht uit te sluiten
toen hun oogen elkaar ontmoetten.
„Coeden nacht," zei K. Ie Moyne. En
alles wat hij uit zijn leven had gebannen,
lag in zijn stem.
Sidney kon zich later K. Ie Moyne al
tijd het best in deze houding herinneren.
HOOFDSTUK IV.
Strijdlust.
Den morgen na Sidney's uitnoodiging
aan» K'. Ie Moyne o(m haar Imee te nemen opl
zijn wandelingen, kwam Max Wilson ta
melijk laat beneden aan het ontbijt. Dr.
Ed. had een uur geleden ontbeten en had
reeds, onder luidruchtige protesten van
dén patiënt, een zweer behandeld in den
nek van Rosenfeld.
„Je moet een andere waschvrouw ne
men," adviseerde Dr. Ed. op opgewekten
toon, terwijl hij een strook hechtpleister
afknipte. ,Je nek is ontstoken van de witte
boorden."
Rosenfeld zag hem verdacht aan, doch
daar hij gevoel voor humor had, grinnikte
hij.
„Van mijn daagsche kleeren heb ik
geen last," antwoordde hij. ,,'tKomt om
dat ik veel in „smoking" gekleed ben. Als
je chic wilt wezen
„Chic" was niet van de Straat, doch
van de omgeving. Harriet deed chic als zij
met haar ellebogen in en haar hoofd op
liep. Dr. Max' was chic omdat hij laat ont
beet en hij eens per week door een man
zijn kleeren tiet halen om op te persen.
Ook was hij chic, omdat hij uit Europa
kleeren had meegebracht, welke naar En
gelsch model gesneden, smal in de schou
ders waren, terwijl de geheele Straat de
schouders nog op vulde. Zelfs K. zou
onder hen gerangschikt zijn om zijn wan
delstok en omdat zijn kale jas zonder twij
fel van hetzelfde buitenlandsche maaksel
was als de kleeren van Dr. Max. doch hij
was in de Straal nog niet op den voorgrond
getreden en buiten het restaurant van juf
frouw Mc. Kee kende men hem alleen
als inwonende bij de Pages.
Rosenfeld knoopte zijn blauw flanellen
hemd toe, dat» met een door Dr. Ed af
gedankte pantalon, zijn geheel kostuum
vormde en vischte in zijn zak.
„Hoeveel dokter?"
„Twee dollars", zei Dr. Ed luchtig.
„Groote God! Voor een sneedje met
LANDBOUW, VEETEELT
EN VISSCMERIJ.
De veeartsenijkundige dienst
en de serumbehandeling bij
mond- en klauwzeer.
De Vee- en Vleesch'handel geeft, naast
een verkort verslag van de rede van den
heer Hoefnagel over mond- en klauwzeer-
bestrijding door seruminspuitingen, op do
jaarlijksche vergadering te Groningen van
den Nederlandschen Bond van Veehande
laren, weer, wat de directeur van den
Veeartsenijkindigen Dienst, dr. Berger en
de directeur van de. Rijksscruminrichting,
dr. Lourens, in die vergadering gezegd heb
ben over dat onderwerp.
Dr. Berger wees er op, dat de regee
ring niet heeft stil gezeten, wat uit de
proeven te Megen gebleken is. Reeds een
paar jaar geleden heeft de seruminrichting
een serum tegen mond- en klauwzeer ge
maakt. Dit jaar, in Mei, heeft de Veeartse
een mes! Mijn oude werkt eenige dagen
lang voor twee dollars!"
„Ik geloof dat het je twee dollars
waard is om op je rug te kunnen slapen."
In onverstoorbare kalmte maakte hij
zijn mstrumentencfiafel weer in orde. Hij
kende Rosenfeld; „als ik je te duur ben,
zal ik je de volgende keer mijn mes lee-
nen, dan kan je vrouw je helpen".
Rosenfeld haalde een zilveren dollar
te voorschijn en daarna een slappe vuile
papieren dollar.
„Er zijn tijden", zei hij, ,dat als u mij
mijn vrouw en een mes in dezelfde ka
mer zoudt sluiten, er niet veel over zou
blijven dan een mes."
Dr. Ed wachtte, totdat hij met een stij
ven nek het huis verlaten had. Toen nam
hij de twee dollars, deed het geld in een
enveloppe en adresseerde deze in zijn
onleesbaar handschrift. Hij hoorde den
stap van zijn broer op de trappen en Dr.
Ed haastte zich om de laatste sporen
van zijn kleine operatie te verwijderen.
Dr. Ed's afwijkingen van de moderne
heelkundige werkwijze was den jongen man
die pas van de Europeesche klinieken
ktoam, een doorn in het oog. In zijn ka
mer in de stad, waarheen hij zich straks
op zijn gemak zou begeven, droeg hij een
witte jas en steriliseerde hij dingen, waar
van Dr. Ed den naam zelfs niet kende.
i i (Wordt vervolgd.)
