„K"
N°. 81.
Vrijdag 10 Juli 192».
iiü9 Jaargang.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
FEUILLETON
Kiespijn
Een
Eeisgenoot
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag-
60ESCHE g OOIRAM'
TJiffave Masml. \fein. „Goesche CbtHaat'* -Jj—t.n Rieenwens Ross' Drukkers- en UltscYersbedrtlt
en Kleeuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent. Driemaal plaatsing
wordt tweemaal berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 15
cent per regel. Advertentiën worden
aangenomen tot 12 uur voormiddag.
LEEFTIJD EN GELUK.
(Nadruk verboden.)
Onlangs las ik een beschouwing over
den ouderdom, waarbij de schrijver zeer
mistroostige vooruitzichten toonde aan
hen, die gaandeweg toenemen in leeftijd.
Iemand, die hetzelfde betoog toevallig ook
had gelezen, bekende mij, er zoo door te
zijn benauwd, dat hij er enkele nachten
niet van had geslapen. ,,Als de ouderdom
zóö is," verzuchtte hij, „hoop ik te mogen
sterven, voordat ik oud word.
Ofschoon toegevend, dat de ouderdom
komt met gebreken en dat met de jaren
ook de eenzaamheid en de afhankelijkhe.d
twee zeer neerdrukkende levensfactoren,
toenemen, kon ik mij toch niet geheel
neerleggen bij de slotsom, dat de ouder
dom een ramp moet zijn. Daarvoor kende
ik teveel blijmoedige bejaarde menschen,
die zelfs op zeer hoogen leeftijd met blijk
baar welgevallen net leven genieten, hoe
wel toch ook zij dagelijks den docd nader
zien komen en hun betrekkingen zien af
sterven, hoewel toch ook zij in hun bewe
gingen gehinderd worden door steeds on-
toereikender krachten, hoewel toch ook
zijl een ander geslacht het hunne zien ver
vangen en eenzaam blijven staan met hun
verouderde denkbeelden en levensgewoon
ten.
Hoe kunnen bejaarde menschen geluk
kig zijn? Wij, die nog in de volle kracht
onzer jaren staan, zouden ons dood ramp
zalig gevoelen in hun omstandigheden. Zou
dc verklaring van dit geheim niet, te zoe
ken! wezen in de wet, dat elke leeftijd zijn
eigen eischen stelt?
Wie onzer herinnert zich niet, hoe hij
als kind met zijn moeder mee moest naar
een visite. Welk een beproeving was een
dergelijke tocht! De eenige afleiding be
stond in het telkens maar vragen, of moe
der haast mee ging; in het kijken naar de
klok, waar de wijzers zoo traag zich be
wogen; in het heimelijk begaan van on
deugende streken, alleen maar om den tijd
om te krijgen. Afschuwelijk, te bedenken,
dat men ook eens volwassen zou zijn en,
dan zooals moeder geregeld op visite moest
gaan!
Zou men er niet tegen op zien, volwas
sen te worden? Nooit meer kunnen hoe
pelen of touwtje springen, altijd met
schoone handen en nette kkeren loopen,
den dag doorbrengen in de keuken of op
het vervelende kantoor; uren aaneen
schrijven of spitten of in de fabriek tus-
Besteedt steeds Uw geld op de
juiste manier.
Onze Portwijnen z\jn bijzonder fijn
van smaak en zeer concurreerend
van prijs.
Waarom heeft II ze nog niet geproefd
Fa. J A. L. G. Witte, Goes.
en Aangezicbtspijn verdrijft men het beste
door Ssnapirin-Tabletten (Mijnhardt). Pe<
glazen Buisje 75 ct. B(j Apoth. en Dro
gisten,
schen de snorrende raderen staan !Hoe
houden die „groote menschen" het uit!
Maar gesteld, dat Moeder gelegenheid
had om den heelen dag touwtje te sprin
gen en Vader verlof kreeg tot hoepelen,
zouden zij dit voorrecht thans nog op prijs
stellen? Zij zouden er geen gebruik van
maken en veel liever hun arbeid in huis of
werkplaats voortzetten, dien arbeid, waar
van het kind zich niet begrijpt, dat men
hem begeerenswaardig kan achten.
Zoo stelt iedere leeftijd zijn e'.gen
eischen. De grijsaard ziet zich het bedrij
vige leven ontzegd, het is waar, maar de
genoeglijke rust, die hij half dommelend
doorbrengt en waarom de levenskrachtige
hem beklaagt, is juist zijn genot. Hij vindt
het heerlijk, te mijmeren over dingen, d e
de ongeduldige jeugd voor onzin verklaart;
hij verdiept zich in herinneringen, die voor
den in de toekomst levende mensch geen
belang hebben; hij smult in den kring zij
ner tijdgcnooÈen van wijdloopige verha
len, en de jongeren bespotten hem en zijn
gezeur".
Is het waarlijk voor den rustbehoevende
zulk een opoffering, geen stevige wande
lingen meer te kunnen maken, niet meer
te kunnen zwemmen, turnen of dansen
Indien zij het verlies hunner vermogens1
beseffen, gevoelen zij het toch geenszins
zoo schrijnend a,ls hij, die in de kracht
zijner dagen zich buiten het volle leven
ziet geplaatst. De rust, de herinnering, de
bezadigdheid en bezonkenheid is de scha
devergoeding van den ouden dag.
En zou de bejaarde den dood ook niet
gelatener onder de oogen zien dan degene,
voor wie het sterven nog een voortijdig
afscheid beteekent? Hoe heeft hij zich
allengs met het denkbeeld van heen
gaan verzoend; hoe heeft hij zich zijn be
langstelling naar de overzijde verplaatst
nu hij, van lieverlede vereenzaamd onder
de levenden, nog slechts betrekkingen on
derhoudt met het land van den dood, waar
heen al zijn vrienden en magen geleidelijk
zijn afgereisd.
Wie den ouderdom beoordeelt, mag dit
niet doen met den toetssteen van den le-
venskrachtigen leeftijdevenmin als een
kind de gemoedsgesteldheid van den vol
wassene begrijpt, kan zich de volwassene
in het gevoelsleven der grijsheid verplaat
sen. Het ligt voor de hand, dal oen tach
tigjarige evenmin zal gediend zijn met de
vermaken en bezigheden van den middel
baren leeftijd als de middelbare leeftijd
gediend is met den tol en den hoepel van
het kind.
Er ligt verband tusschen leeftijd en ge
luk. Het geluk van de ejugd is anders dan
het geluk van den ouderdom. Gedurende
geheel het leven wisselen onze wenschen
neigingen en verlangens. Ieder punt van
den tijd biedt zijn eigen schoonheid aan.
En! de levenskunst is, elk van deze schoon
heden op het juiste oogenbiik te grijpen.
Dit is het, wat menig leven ontstemt en
verdriet; dat men het juiste oogenbiik
heeft verzuimd en nu naderhand tracht,
de verloren schade in te halen. Hopeloos
streven, het leven laat zich niet inhalen!
Slechts wie kind weet te zijn in de kinder
jaren, jongeling in zijn jonge ingstijd, man
op het hoogtepunt zijner rijpheid, zal met
waardigheid den ouderdom kunnen dra
gen. Want ook de grijsheid bezit haar ge
luk, doch het is, evenals alle geluk, een
geluk van bijzondere soort.
BUITENLAND.
altijd gereed U te helpen, als gjj
CJ bezeert door vallen, stooten,
schrammen, snijden, klemmen of
branden is Akker's Kloosterbalsem,
die bovendien ouovertioffen is bij
insectenbeten, smetten, zonnebrand
en als wrijftniddel bij stijve spieren
en verstuikingen. Vergeet dus niet
een pot Kloosterbalsem op reis
mede te nemen. Slecht 50 c. p. pot.
Menschen
omgekomen bij
filmfabriek.
brand
De Belgische begroeting.
Bij de behandeling van de begroot'.ng
1925 in den Senaat heeft minister Jansen
er op gewezen, dat de nieuwe belastingen
waarop het evenwicht der bcgrooting zou
moeten berusten en die 120 miljoen hadden
moeten opbrengen, nog steeds niet aange
nomen zijn. Bovendien zullen de uitgaven
de raming met 410 miljoen overtreffen,
ten gevolge van de rentelast van de Ame-
rikaansche leenmgen (voor 1925 135 mil
joen), de vereffening der salarissen (100
miljoen) en van de pensioenen eai nog ver
schillende andere wijzigingen.
Onder deze omstandigheden, zei de mi
nister, heb ik mij afgevraagd of het niet
mijn plicht was eerst het aanvaarden van de
nieuwe belastingen te eischen. Als men ech
ter de onwillige belastingbetalers weet te
vinden, kan men nog 200 miljoen binnen
krijgen, n.l. nog 160 miljoen aan directe
belasting voor het lo opende jaar en 50 mil
joen achterstallige belasting. Bovendien is
er een ontvangst van 60 miljoen, tengevolge
van de inlossing van obligaties van indus
trieel© ondernemingen wegens de Ameri-
kaansche leening. Daar staat tegenover,
t de indirecte belastingen 70 miljoen on
der de raming b jij ven. Het overschot be
draagt dus 200 miljoen, of de helft van het
tekort van 410 miljoen.
Wat de uitgaven betreft, kan de gewone
begrooting niet worden ingekrompen. De
buitengewone uitgaven echter zijn geraamd
opI 1600 miljoen, waar slechts 100 miljoen
aan buitengewone ontvangsten tegenover
staat. 1500 miljoen moeten en* dus gevonden
worden voor openbare werken, spoorwe
gen, koloniale uitgaven enz. Dat is te veel.
Ik ontken niet het nut der werken, doch
de moeilijkheden om het kapitaal ervoor
te vinden verplicht ons de minst belang
rijke plannen terzijde te stellen.
Duitschland en Frankrijk.
De mislukking der ekonomische onder
handelingen met Frankrijk geeft de Vor-
warts aanleiding zijn waarschuwing tegen
het gevaar van een „handels-politiek 1914"
te herhalen. Het blad herinnert aan de
strubbelingen met Polen en Spanje en
vreest dat ook het voorloopig accoord met
Engeland niet zal wordnen bekrachtigd als
het kabinet-Luther den huldigen koers blijft
volgen.
De Voa-warts onthoudt zich van een oor
deel over de onderhandelingen te Parijs,
maar geeft te kennen dat het tot een mis
lukking nooit had mogen komen. Er was,
ondanks alle moeilijkheden, in elk geval
een modis vivendi te bereiken geweest.
Nu het spaak is geloopen verwacht het
blad een bandeisoorlog met Frankrijk,
evenals met Polen en het ducht daarvan een
zeer ongunstigen invloed op de Fransche
tarieven, die het parlement nog moet be
handelen.
Het ergste is dat al deze narigheid komt
in een tijd, dat de Duitsche industrie meer
dan ooit op uitvoer is aangewezen en dat
de volslagen mislukking van de Duitsche
tariefpolitiek reeds aan den dag is getreden
voor de Rijksdag de tariefwetlen heeft be
handeld. Welke volksvertegenwoordiging,
waagt de Vorwarts, kan een regeering het
gevaarlijke wapen van hooge tarieven in de
hand geven, als ze reeds bij voorbaat heeft
bewezen het niet te kunnen hanteeren en
wanneer het geheele ekonomische leven ge-
Te Berlijn is er brand uitgebroken in
een filmfabriek. Eïet vuur breidde zich
met ongelooflijke snelheid uil en dienten
gevolge konden niet alle arbeiders zich op
tijd in veilgheid brengen. Voorzoovcr reeds
bekend is, kwamen ten minste 2 arbe.ders
in de vlammen om, terwijl door de ontplof
fing 7 arbeiders zwaar en verschillende
licht gewond werden. De hcele fabr.ek
brandde af.
Hevige stormen boven Stockholm.
Dinsdag heeft een hevige storm gewoed
boven Stockiioiim. Er is 68 4n.M. regen ge
vallen. De orkaan was de hevigste van do
laatste 20 jaar. Er worden vele ernstige
ongevallen gemeld.
Groote brand te Glasgow.
Een groote brand heeft Kelvin-hall. de
grootste zaai van Glasgow alsmede een
kerk verwoest. Er zijn honderden huizen
beschadigd. De schade word; op bijna 1
millioen pond geschat. De vonken brachten
teweeg, dat in verschillende doelen dei
stad zes branden tegelijk uitbraken.
BINNENLAND.
De kabinetscrisis.
De Koningin heeft Woensdag ter con
ferentie ontvangen de heeren mr. H. C.
Dresselhuijs en mr. H. P. Marchanl, voor
zitters van de fracties in de Tweede Ka-
loopl met die hooge tarieven te blij- j mer onderscheidenlijk van den Vrijheids
ven zitten, zoodat de buitenlandsche han
del onberekenbare schade lijdt en het bin-
nenlandsche prijspeil tot een onzinnige
hoogte stijgt?
Een geallieerde wetenschap?
In den internationalen raad voor weten
schappelijk onderzoek, die te Brussel ver
gadert, heeft prof. Lorentz gewezen op
de bezwaren, die verbonden zijn aan de
uitsluiting van de centrale mogendheden
en verzocht aan de vergadering om de we
tenschap haar universeel karakter te her
geven. Afgevaardigden uit verscheidene
andere landen vielen hem bij. De Belgen
echter bleken, als steeds, tegenstanders
van een verzoening en stelden bij amende
ment voor alleen afgevaardigden uit landen,
die bij den volkenbond aangesloten zijn toe
te laten. Een besluit is nog niet genomen.
ïDe ontruiming vlan het Rcerbekken.
De gemeentebesturen van Hattingen,
Witten a. d. Roer, Bochum, Gelsenkirchen
en Recklinghausen hebben volgens de bla
den van de bezetting de mededeeling ge
kregen, dat de verschillende kwartieren in
den loop van de week weer ter beschikking
gesteld zullen worden. Het vertrek der
troepen kan aan het eind van de week ver
wacht worden. Hot regiment infanterie
uit Hattingen en Witten gaat naar Worms.
Een hittegolf in de Ver. Staten.
De oostelijke staten van N. Amerika
maken een geweldige hittegolf door. In
twee dagen zijn er ten minste 9 menschen
aan overleden. In tal van huizen is de blik
sem geslagen.
door
MARY ROBERTS RINEHART.
Uit het Engclsch vertaald door
A. M. ROOSENSTEIN.
„Dat is alles wat iets te beteekenen heeft
Denkt u maiar aan de manier, waarop u
werkt."
„Dr. Ed. stond op en wandelde in de
kamer op en neer.
„Je bent te jong."
„Ik zal ouder worden."
„Het plan bevalt mij niet erg," zei hij
eindelijk. „Het is prachtig werk voor een
oudere vrouw. Maar hot is het leven, kind
het ruwe leven. Als we ouder worden
verliezen we onze illusies eenige tenmin
ste, Goddank niet alle. Maar om jou, op
jou leeftijd, van aangezicht tot aangezicht
te plaatsen tegenover de dingen zooals ze
zijn en niet zooals wij wenschen dat ze
zijn het schijnt mij zulk een onnoodige
opoffering."
„Vindt u zichzelf niet een zeer onge
schikte persoon om van opofferingen te
spreken," vroeg Sidney moedig. „Hebt u
niet altijd, uw geheele leven
Dr. Ed. kleurde tot aan de wortels van
zijn geelachtig haar.
„Zeker niet," zei hij bijna geprikkeld.
„Max had talent; ik had bekwaamheid. Dat
is iets anders. Een werkelijk succes is be
ter dan twee halve successen."
„Niet" hij glimlachte legen haar
„niet dat ik het nut van mijn bestaan wil
verkleinen. Maar er moet toch iemand zijn
om het ruwe werk te doen-, en, al zeg ik
het zelf, ik ben daarvoor tamelijk geschikt"
„Zeer goed," zei Sidney. „Dan wil ik
ook ruw werk doen. Natuurlijk had ik ge
dacht iets anders te worden mijn vader
wilde me naar de Universiteit zenden
maar ik ben sterk en vol goeden wil. En
tot één ding zal ik moeten besluiten Dr. Ed
ik zal mijn moeder moeten onderhouden."
Harriet ging de deur van de kamer voor
bij zij was wat laat voor het avondeten.
Dé man in de kamer zag vluchtig haar
tengere, afhangende schouders, haar smal
gezicht, haar on verbloemden leeftijd.
„Ja, zei hij, toen zij het niet meer kon
hooren. „Het is hard, maar het is billijk.
Je tante kan haar gelegenheid niet laten
voorbijgaan. Aileen ik zou wel willen,
dat het niet behoefde."
Alleen gelaten stond Sidney in de kleine
kamer bij de rozen. Gedachtenloos streek
ze zacht met haar hand langs de bloemen.
Het leven, dat haar één dag te voren ge
wenkt han jiet een droomvinger, stak nu
ruwe, gebiedende handen naar haar uit.
Het leven het ruwe leven.
HOOFDSTUK III.
Het recht om te leven.
K. Ie Moyne was in zijn nieuw verblijf
den eersten morgen vroeg ontwaakt. Toen
hij op was gaan zitten en gaapte, zag hij
zijn oude das met krachtige rukken onder
de schrijftafel verdwijnen. Hij ontzette de
das, zachtjes maar standvastig.
„Jij en ik, Reginald," zei hij de schrijf
tafel aansprekende, „zullen het met elkaar
eens moeten worden. Wat ik op den vloer
laat mag je hebben, maar van hetgeen er
op valt blijf je af."
Daar hij jong was en sterk, ontwaakte
hij in een opgewekte stemming. De morgen
zon' had hem altijd opnieuw moed gegeven
en de zon scheen. Doch zijn stemming daal
de toen hij zich gereedmaakte voor het ont
bijt. Boos vertelde hij zich zelf, terwijl hij
zijn oude kkeren aantrok, dat hij vrede had
gezocht en gevonden en dat hij een ezel
was ze nu niet te genieten. De kwestie was
natuurlijk, dat hij van een geslacht was dat
hard meestreed in den levensstrijd; solda
ten en onderzoekingsreizigers zelfs een
paar avonturiers van dc goede soort waren
zijn voorouders geweest. Hij haatte vrede
met doodelijken haat.
K. Ie Moyne had alles opgegeven, ook
de liefde voor vrouwen. Dit, natuurlijk,
slechts in betrekkelijken zin. Hij had zich
voor vrouwen te veel moeite gegeven en nu
maakte hij zich in het geheel niet druk voor
hen. Een klein gedeelte van zijn hersens
telde cijfers op in het kantoor van een
gasfabriek voor de som van twee dollars en
vijftig cents per achl-urigen werkdag. Doch
de werkelijke K. Ie Moyne, die droomen
had gedroomd, had niets te maken met de
cijfers, doch zat ergens in zijn hoofd en be
spotte hem terwijl hij aan zijn taak ar
beidde.
„De tijd gaal voorbij en daar zit je,"
spotte de eigenlijke persoon. „Je bewijst
bond en van de vrijzinnig-democraten.
Penetratie platteland met
a pothekers.
Toen eenige jaren geleden in verband
met de verschieten die het ontwerp Zie-
kenverzorgingswet opende, de apothekers
heil meenden te mogen verwachten van
een grootscheepsche actie om overal ten
plattelande apothekers te vestigen, heeft
de Nederlandsche Maatschappij tol bevor
dering der Geneeskunst een commissie be
noemd „tot onderzoek naar het vraagstuk
der penetratie van het platteland met apo
thekers uit het oogpunt van de ziekenver
zorging ten plattelande".
Deze commissie komt tot de volgende
conclusie
Het stelsel van apolheekhoudcnd-genees
kundige doet geen schade aan dc genees
middelvoorziening en aan de volksgezond
heid. Penetratie van liet platteland met
apothekers geeft geen betere geneesmiddel
voorziening, noch verbetering van de volks
gezondheid, noch betere ziekenverzorging,
bevordert den handverkoop, de vrije genees
middelkeuze en de kwakzalverij en is ook
op economische gronden niet te verdedigen..
Het hersteld contact.
Int de bespreking welke 4 Juli j.l. plaats
had tusschen den minister van Waterstaat
en het bestuur van den C. B. P. T. T.
wees de minister er op, dat het feit, het
welk de onmiddellijke aanleiding heeft
gevormd tot het verbreken van het con
tact, door de regeering ontoelaatbaar werd
de wereld groote diensten, is tniet? Twee
en twee is vier en drie is zeven, dat komt
uit. Degelijk werk voor een man, hé?"
Iemand moet dat werk toch doen pro
testeerde het kleine gedeelte in zijn her
sens, dat de twee-vijf tig per dag verdien
de. En het werkt verdoovend, hij kan niet
denken, als hij 'tdoet. Er is iets praktisch
in cijfers en iets redelijks. Hij kleedde zich
snel aan en vergewiste zich of hij geld ge
noeg had om een kaart voor vijf dollar te
koopen bij Mc. Kee. En daar hij met an
dere dingen de liefde voor vrouwen had
opgegeven, vermeed hij naar Sidney rond
te kijken toen hij uitging. Hij ontbeet bij
juffrouw Mc. Kee en werd ingewijd in de
geheimen van de knipkaart. Het voedsel
was tamelijk goed en beslist overvloedig;
en zelfs zijn in den ochtend grootere kies
keurigheid had niets aan te merken op de
netheid van de inrichting. Tillie bleek keu
rig en niet gemakkelijk. Hij verbeeldde zich
dat het niet aangenaam zou zijn te laat voor
de maaltijden te komen Inderdaad, Sid
ney had zoo iets al te kennen gegeven. Som
migen van de eters zoo noemde de
Straat hen, waagden in het spreken kleine
familiariteiten met Tillie. K. Ie Moyne
zelf was nauwgezet beleefd, doch gere
serveerd. Hij was besloten de Straat buiten
zijn mi sere te houden. Dat hij er was ko
men wonen, was nog geen reden om zich
te laten opnemen. Doch hij was zeer be
leefd. Toen de doofstomme boekverkoo-
per iets op een leitje schreef en het hem
toeschoof, antwoordde hij in denzelfden
geest.
„We heeten u van harte welïtom in da
Mc. Kee-familie," stond op het leitje ge
schreven.
„Zeer aangenaam in uw midden te zijn,"
schreef hij terug en mei een lichten
schrik bemerkte hij, dat hij het meende.
De hartelijke begroeting had hem getrof
fen. Deze en het ontbijt wekten hein op;
ook was hij klaarblijkelijk opgeschoten met
Tillie.
„Hebt u geen tandenstoker noodig?"
vroeg zij toen hij wegging.
Bij K/s vroegere levenswijze had hij
geen tandenstokers gehadof, als zij er wel
waren, waren ze opgeborgen geweest ge
lijk de familiegeheimen. Doch een jaar van
heen en weer trekken had hem veel geleerd.
Hij' nam er één en stak hem nonchalant in
zijn vestzak, zooals hij anderen had zien
doen.
Toen het drukke uur voor Tillie voorbij
was, ging ze terug naar de keuken car
schonk zich zelf een kop koffie in. Juf
frouw' Mc. Kee woog het vleesch na.
„Lijkt een aardige baas," zei Tillie met
de koffie aan den mond, „die nieuwe man"
„Week of maal?"
„Week. Hij zou knap zijn, als hij er niet
zoo neerslachtig uitzag. Knapte een beetje
opf toen de heer Wagner hem een van zijn
minnebrieven zond. Kamers aan den over
kant bij Page.
Juffrouw Mc. Kee haalde diep adem
en schreef het stuk lamsvleesch in een
boek in.
(Wordt vervolgd.)
..L.'- - -
