N\ 57.
Woensdag 15 Mei 1925.
112e Ja.argan
FEUILLETON
WAT HEB IK JE GEDAAN
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2.
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
(iOISCIIF, g COURANT
v ÜSfHVe Ndaml. \feim» «fGoesche Courant*f en Kleeuwens7& Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
en Klceuwens^& Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN.
vaa 15 regels fl,20, elke rege
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemi -
berekend.
Familieberickten 110 regels f2,4C'
Bewijsnummers 5 cent.
Advertentiën worden aangenomen
tot 12 uur voormiddag.
BUITEN HET GEDRANG?
Dat de nieuwe tariefwet de techniek
inderdaad heeft verbeterd, mag ernstig
warden betwijfeld. Zoo zou een van de
grondslagen van het nieuwe tarief zijn,
dat de levensbenoodigdheden, die als re
gel door de minder kapitaalkrachtigen wor
den gebruikt, en de hulpmiddelen der
voortbrenging vrij zouden zijn. Van dit
beginsel wijkt de nieuwe wet echter in
ernstige mate af.
Toch werd de nieuwe wet aangenomen:
rechts vóór en links tegen.
En al de onoverkomelijke technische
bezwaren legden geen gunstig getuigenis
af omtrent de deugdelijkheid en de doel
treffendheid van de, door den minister
koe-gelijk geroemde techniek, die nochtans
niet in staat bleek, de beginselen en sy
stemen, welke aan de wet ten grondslag
waren gelegd, tot uitvoering te brengen.
Het kan niet anders of die technische on
volkomenheid zal zich bij de toepassing
wreken.
Het argument der technische moeilijk
heden schijnt wel de meest waarschijnlijke
te zijn onder de redenen, die zijn genoemd
voor het wachten met de invoering van
het Tarief. Op de Tarief commissie kan
het wachten niet meer zijn. Misschien
heeft zij niet heel veel haast gemaakt,
doch haar advies is eenige weken gele
den bij de Regeering ingekomen.
Thans wordt, volgens officinale berich
ten, afgewacht het verschijnen van een
bewerking van de nieuwe Tariefwet, met
de gecompleteerde alphabetische lijst, uit
te geven vanwege het Dep. van Finan
ciën. Deze uitgave kan ongetwijfeld een
middel zijn om moeilijkheden te voorko
men, en dit kan der regeering juist „tegen
1 Juli" niet geheel onverschillig zijn, al
is te voorzien, dat ondanks dezen maatre-
regel er na de invoering van het Tarief
nog vele teleur ge stelden en ontevredenen
zullen blijken te zijn.
Maar toch rijst de vraag: Zou de Re
geering de verkiezingen willen afwachten,
en zouden daarvoor dan dieper liggende
motieven aanwezig zijn
Klaarblijkelijk bestaat de buitengewone
spoed niet meer, die te vorigen jare werd
betracht, toen het erom ging de nieuwe
Tariefwet in het staatsblad te krijgen.
Zou de Regeering misschien inzien, dat
het niet zou zijn een daad van wijs beleid
om aan den vooravond der verkiezingen
een wet in werking te stellen, waarvan de
gevolgen moeilijk zijn ongedaan te maken
als een tariefsverhooging, en zou zij er
de voorkeur aan geven af te wachten,
wat de naaste toekomst zal brengen?
Als onze handelspolitiek wordt gebracht
buiten het gedrang van den strijd der poli
tieke partijen, als deze materieele aange
legenheid wordt gehouden buiten de reli
gieuze quaesties, en erkend wordt te zijn
een vraagstuk van algemeen nationale be-
teekenis, voor welker oplossing een bree-
dere basis wenschelijk is, dan is de
Handelsvrijheid bij het Nederland sche
Volk veilig!
Doordat eenzelfde advertentie
3 maal geplaatst 2 maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
51
Ui. vin
H. CourthsMahler
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WesseLinkvan Rossum.
Beatrix lachte scherp en spottend. „O,
neen, er komt nog meer. Eigenlijk moest
ik je aan je lot overlaten, nu je mij zoo
ontvangt. Maar ik wilde je toch besparen
nog meer het mikpunt van spot der men-
schen te worden. Wij staan wel niet op
zeer hartelijken voet tegenover elkaar, en
eigenlijk is het mij onverschillig of oom
Gerald je bedriegt of niet. Maar wij vrou
wen moeten toch aaneengesloten staan
tegenover de mannen, en zooals ik zeide
ik heb medelijden met je."
Romana geloofde deze huichelachtige
woorden niet. Het koude, vijandige fonke
len van Beatrix' oogen verried haar ware
gevoel. Zij dwong zich tot kalmte.
„Waarom heb je zoo'n medelijden met
mij?" vroeg zij ernstig en zacht.
Beatrix haalde diep adem en boog zich
naar voren. Zij maakte zich gereed voor
den vernietigenden slag, dien zij Romana
wilde toebrengen.
Zoo aanstonds zal je je verheven rust
BUITENLAND.
De kleine entente.
Te Boekarest is Zaterdag de conferentie
der kleine entente (Tsjecho-Slowakije,
Roemenië en Servië) bijeengekomeu om te
beraadslagen over ,/de gebeurtenissen, die
zich den laatsten tijd in Europa hebben
afgespeeld* zooals een Roemeensch
communiqué zegt.
Die geoeurteniasen kan men in de vol
gende groepen samenvatten
1. De verwerping van het protocol
van Genève en de Duitsche garantie voor
stellen.
2. De benarde economische toestand
in Oo tenrijk en de neiging tot aanslui
ting bij Duitschland.
S. De toestand op den Balkan onder
de bolsjewistische propaganda.
4. l)e verhouding tot Sovjet-Rusland.
In het communiqué der bijeenkomst van
Zondag, wordt vermeld, dat Benesj (Tsje-
cho-Slowakye; mededeeling deed ran de
onderhandelingen met Polen, welke zeer
belangrijk werden geacho daar zij een
nieuwen stap naar de stabiliseeriug van
Europa beteek en en.
Ook de Servisch-Grieksche besprekingen
maakten een punt van behandeling uit.
Ninsjitsj stelde Benesj en Duca in
kennis van de door zijn land gevoerde
besprekingen met Griekenland.
Tsjecho-Slowakije en Roemenië die op
gelijke wijze belang hebben, dat de vrede
in hun omgeving niet verstoord wordt,
stellen vast dat de bolsjewistische actie in
Bulgarjje niet gelukt is. Niettemin kunnen
zij geen vergrooting van de Bulgaarsche
legermacht toestaan, dan streng noodzake
lijk is.
De betrekkingen met Hongarije werden
diepgaand besproken. Noch de wijze
waarop het saneeringsprogram wordt uit
gevoerd, noch de uitvoering der ontwa
peniugsbepalingen van het Vredesverdrag
zijn van dien aard, dat zij in de betrek
kingen van Hongarije tot de nabuurstaten
het noodige vertrouwen in de consolidatie
van den vrede verwekken konden.
De Kleine Entente zou zich genood
zaakt zien, indien noodzakelijk, handelend
op te treden.
Betreffende de Oostenrijksche kwestie
werd besloten dat de politieke en finan-
cieele saneering dient te worden voortge
zet. Ook tegenover Oostenrijk moet de
uitvoering der vredesbepalingen geëischt
worden.
De tegenwoordige onderhandelingen over
het Garantieverdrag worden door de Kleine
Entente met belangstelling gevolgd.
De intocht van Hindenburg.
Omtrentd en intocht van Hindenburg te
Berlijn, die Maandag heeft plaats gehad,
lezen we in de N.R.Crt.
De weg van het station Heerstrasse, tot
aan de rijkskanselarij in de Wilhelmstrasse,
die ruim 7 K.M. lang is, dus ongeveer
zoo lang als de weg van den Haag naar
Delft, was van het begin tot het eind be
zet met geüniformeerde vereenigingsleden,
en daarachter stond een dichte haag van
belangstellenden uit het publiek. De heele
menigte kan op honderdduizenden gesteld
worden. De indruk was inderdaad over
weldigend. In de voorste rijen stonden de
kwijt zijn. Je bent namelijk goed op weg,
je door het onoprechte spel van oom Ge
rald te laten bedriegen".
Romana deed een schrede nader. „Pas
op je woorden, mijnheer von Rhoden is
een man van eer, hij bedriegt niemand".
Beatrix lachte snijdend. „Ik dacht het
wel, dat je hem zoudt verdedigen. Nu,
het helpt niets, ik moet je den blinddoek
van de oogen nemen, moet je waarschu
wen voor dezen Don Juan, die zich moest
schamen voor zijn kunstgrepen. Luister
dus naar mij. Je moet weten, waar ik ach
ter ben gekomen en waarom iik mij
zelf heb teruggetrokken. Het is, naar ik
hoop, nog niet te laat voor jou".
Beatrix stond nu op en vervolgde op
een toon van de grootste oprechtheid
„Gerald von Rhoden is reeds sedert jaren
getrouwd en vader van een driejarig doch
tertje. Zijn vrouw heet Susanna en zijn
dochtertje Maria. Deze twee wachten er
op, dat hij ons eindelijk in kennis stelt van
hun bestaan. Tot nu toe heeft hij het beter
geoordeeld ons niets van zijn blijkbaar
zeer geheimzinnig huwelijk te vertellen.
De hemel moge weten, onder welke voor
wendsels hij tot nu zijn vrouw steeds ge
weigerd heeft haar met ons kennis te la
ten makelij ofschoon zij er hem om heeft
gesmeekt."
Romana keek haar strak en bleek aan.
Zij was als onder een slag ineengekrom
Jeden van vereenigingen met hun reeds
vrij gewoon geworden uniformkleeding.
Allereerst de joiigelingsv., de Wehrwolff,
de Stahlhelm, de jong-Duitsche orde, de
Bismarckorde, de Wikingbond en hoe zjj
verder mogen heeten en die allen tezamen
in bijna militaire kleeding, met putties
enz. en swastika's op de pet of om den
arm. Wel was de schooljeugd zeer sterk
vertegenwoordigd, alle met rood wit-zwarte
vlaggetjes in de hand. De rijpere jeugd
werd het eerst kenbaar aan de eigenaar
dige uniformen der studenten, die zich
met hun vaandels hadden opgesteld bij
de technische hoogeschool te Oharlotten-
burg. Temidden van hen een kleine af
vaardiging van vrouwelijke studenten-cor
poraties.
Dan was naast de schooljeugd de
Duitsche hooge ouderdom domineerend.
Er waren heele kuddes oude iieeren met
gekleede jassen en hooge hoeden op, de
borst beladen met tal van médailles, hetzij
in den oorlog, hetzij met prijsschieten
gewonnen. De sterke vertegenwoordiging
van den ouderdom had zijn nt sleep in
den vorm van een groot aantal klap
stoeltjes, waarvan ook door vrouwen een
kwistig gebruik werd gemaakt. Een ko
mische noot vormden de beroepsorganisa
ties, die de symbolen van bun dagelijksche
bezigheden in den vorm van verschillende
huishoudelijke emblemen in hun vaandels
geborduurd hadden de bakkers, de kleer
makers, de timmerlieden, de schoenmakers,
de kappers en wat al niet meer. Men
versta wel, het was van elk beroep de
élite, de heerenkleermakers, de deftige
banketbakkers enz.
De plaatselijke afdeel;ngen van de
Duitsch-nationale partij en van de Duitsche
volkspartij zijn uit alle oorden, tot uit
de duisterste hoeken van Pruiseü, met
hun vaandels Berlijnwaarts gekomen.
Natuurlijk waren er tal van vlaggen.
De opmerkelijkste vlag was republikeinse}),
n.l. de standaard van den rijkspresident,
een zwarte adelaar op een geel veld met
een rooden rand, op diens auto en op de
rijkskanselarij.
De auto van den rijkspresident was
geheel naar de nieuwste mode, op Itali
aansche wijze met tapiten bekleed. Een
bezienswaardigheid vormde een vlag met
het opschriftVeroverd te Antwerpen in
1914.
Zesduizend agenten te voet en te paard
en per motorfiets zorgden voor de orde.
Langs den geheelen weg was een telefoon
leiding aangelegd, op korten af-tand van
elkaar stonden brigades van het Roode
Kruis.
Een incident in het Brusselsclie college
van burgemeester en schepenen.
Burgemeester Max heeft in het college
vaa burgemeester en schepenen gezegd,
dat h\j niet langer met schepen Brassine
wilde zittm, voor deze erin geslaagd zou
zyn, zich schoon te wasschen van de be
schuldigingen, die tegen hem worden uit
gesproken. Na eenig protest heeft Brassine
toen de zaal verlaten.
De bedoelde beschuldigingen betreffen
het volgende Brassine wordt beschuldigd
van diefstal van vier koffers, toebehoo-
rende aan een Hongaarsche, die gedurende
den oorlog te Brussel woonde, en die hem
door een Duitsch officier in bewaring
waren gegeven, De schepen zou die voor
werpen, w.o. kostbare kandelabers, hebben
verduisterd. Er is toen een vervolging
tegen hem ingesteld, maar de zaak was
verjaard.
Nu is er echter een nieuw feit aan het
licht gekomen. Bij een huiszoeking bij de
dochter van den schepen, die onlangs ge
trouwd is, heef', men linnengoed en kan
ten ontdekt, die aan de Hongaarsche
hadden toebehoord.
Britsch-Cbineesch incident.
Voor het tuighuis van Kiangnan aan
de Whangpo-rivier. zoowat vijf Eng. mijl
van Sjanghai, is een boot van de Asiatic
Petroleum Cy. met 6 Engelschen aan
boord door de z.g. /onafhankelijke Chi-
oeesche vloot* beschoten. Een dezer werd
zwaar gekwetst.
Toen geprotesteerd werd antwoordde
de ChiDeescbe admiraal, dat het personeel
van zijn vloot zenuwachtig was omdat er
gedreigd was dat er een overval van de
tegenpartij dreigde.
Er is uit Wei-Hoi-Wei een Britsche
kanonneerboot ontboden.
STADS-NIEUWS.
pen.
„Dat is niet waar", stiet ze schor uit.
Beatrix weerstond haar blik. „Het is
wèl waar. Ik doe er een eed op. En ik
wil je wel eerlijk zeggen, hoe ik deze fei
ten te weten kwam."
Nu stroomde het van haar lippen als
een onstuimige bergbeek.
Romana was in een stoel neergezonken.
Zij zat met gebogen hoofd en liet de
zen slag op haar neervallen die al haai
heerlijke verwachtingen in den kiem ver
stikte.
Eindelijk vermande zij zich, de verlam
mende verstijving van zich af te werpen.
Zij had aan het vreeselijke eerst niet
willen gelooven. Gerald von Rhoden een
bedrieger. Dat wilde zij niet gelooven,
kon zij niet begrijpen. Maar alles wat
Beatrix zeide was zoo beslist, en haar
woorden maakten zoo den indruk van waar
te zijn, dat twijfel buitengesloten scheen.
Zij moest het gelooven, al dreigde haar
hart ook te breken.
Langzaam stond zij op. Zij zag er
bleek en rampzalig uit om medelijden me
de te hebben. „Ik dank je, dat je mij dit
alles hebt gezegd. Hoe je in het bezit
bent gekomen van deze kennis daar
over wil ik geen oordeel vellen. Het is
genoeg, dat je weet, dat mijnheer von
Rhoden echtgenoot en vader is. Door
deze mededeeling heb je mij welke je
Plattelanders Bond,
In de Prins van Oranje had Dinsdag
middag de aangekondigde lezing plaats
van den heer R. F. de Boer, van Sidde-
buren, lid van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal. De vergadering was ta
melijk goed bezocht.
Dhr. P. Lindenbergh, Wemeldingc,
leidde den spreker in. Spr. zegt, dat de
Plattelandersbond in Zuid-Beveland niet
sterk is vertegenwoordigd en niet geor
ganiseerd. Dhr. de Boer is een landbou
wer uit de praktijk. Spr. gelooft dat het
goed is, dat we eens hooren naar de belan
gen van den Plattelandersbond, die zoo
nauw met het platteland zijn verbondon.
Door het eigenaardig optreden van dhr.
Braat zijn hier zoo weinig leden; maar de
bond is nu in tweeën gesplitst en dhr. de
Boer vertegenwoordigt het meest sympa
thieke gedeelte. Spr. wijst ook nog op de
belangen der Goesenaren, welke zich ten
nauwste bij die van het platteland aanslui
ten. Spr. heet de aanwezigen welkom, hij
had gehoopt dat de zaal te klein zou zijn.
Dhr. de Boer dankt dhr. Lindenbergh
voor zijn inleiding. Spr. zal in eenvoudige
taal de beginselen van den bond in de
vergadering neerleggen, ieder kan zich
dan een eigen oordeel vormen.
Spr. wijst er op dat het platteland
slechts twee vertegenwoordigers in de Ka
mer heeft en nu al komt de tegenstand
opzetten en men verwijt ons dat wij de
belangen van slechts een bepaalde groep
voorstaan.
Spr. wijst dit ver van zich. De poli
tiek moet de belangen van het algemeen
behartigen. Wij willen naast elkaar wer
ken ten bate van ons geheele volksleven.
Spr. komt daarna tot de crisisjaren
om te doen uitkomen welk groot belang ons
volk heeft bij een met ijver en vakkennis
gedreven bodemcultuur. Ook „Het Volk"
zag dit toen in. Daarnaast werd echter
gezet: de bodem is nationaal bezit. Een
giftige steek in de richting der bodembe
werkers. Spr. meent dat het onderwijs
van ons volk te onvolledig is, men weet
en begrijpt het niet, hoe op hc'
gewerkt moet worden.
Er is in de steden een.b ito om
ontstaan tegen het platteland.
Spr. wijst op der. r .m iï mlvoo m
1923 bedroeg dc export van o m
bouwvoortbrengsclen f337 milium.i. Van
sommige producten,' b.v. tarwe, is er n
genoeg, dat moet worden rn ge voer 1. m
verband daarmee is een inter ïcvo be
werking van den bodem, is r oat-
watering enz. noodzakelijk, ioneinde t
opbrengst tot het maximum te krjjgen.
Het gaat hier niet tutslui'crid om e n
landbouwbelang, maar om en nation
belang.
In Amerika staan de vakorganis.
der arbeiders tegenover de b jaren. Spr
zou het een ramp vinden wa
ons land dezelfde richting uit zo id
gaan. Spr. merkt op dat bij and bouw-
organisaties alhier geen revoïu'.onai;
maar een evolutionaire geest h
Wij wenschcn niet anderen te onderdruk
ken, maair onze eigen kracht tol uit.
te doen komen.
Ook dit wordt niet erkend.
Spr. stelt tegenover elkaar de som op
de onderwzjsbegrooting 1925 (ui totaal
143 miilioen) van bijna 13 mi u an alk
voor handelscursussen en nij.crnci
onderwijs, terwijl de landbouwbon
slechts ruim 7 miilioen bedraagt, r n nog
bezuinigt men op landbouw.
De regeering ziet het behing van d n
landbouw voor onze volkswelvaart ma
Daarom moet een zelfstan igo greep,
die het platteland vertegenwoordig
vloed kunnen uitoefenen in de go. o.-
ting. Het moet een samenwerking zijn
op breeden economischen bask ge on
derscheid tusschcn rechts o. bn w.o
vraagt daarnaar b.v. lyj de optica tuig
van een zuivelfabriek!! Door do oo i\p-
pen van religie worden de zake nu e cn
meer vertroeteld. Men bc.-chul.digi ons
van versnippering van krachten, maat wan
neer wij verzamelen kónden blazen, zou
den. wij een zeer sterke groep bijeen
kunnen brengen.
Spr. komt daarna lot ii
wijst hierbij op de indiening der vlooi cc
tijdens den desolaten toestand van slaiv.
financiën. Voorts op de gtwoid.g /.wa
last der pensioenen.
Wanneer alles op de oude mam or zo.
doorgaan, zou, volgens mini,-Lr C i
de jaarlijksche bijdrage van hoi Rijk
1957 tot 61 miilioen gekioninn n zijn, e
dan zou dat jaar het pen i mtomi. n
tekort van 800 miilioen hebbo pOm aa - ie
wettelijke verplichtingen Ie kun non vo en
zou 2 milliard in het'pcmioc io.ais moe
ten zijn gestort, waar nu de acht en mlvc
pet. pensioenbijdrage der ambten i ui-
gaat).
Spr. vraagt: is dal Staalhuishoucl
kimde?
Voorts memoreert spr. de grot t lij;;,i ig
van dc staatsuitgaven en der am -scli
en noemt enkele cijfers der bc ui-nig ng;
commissie-Rink. Ook de koste dor on
derwijzersopleiding zijn ontzettend hoog,
(In 1920 gemiddeld per geslaagde 1
De commissie-Rink heeft er nu hc
bijltje bij neer moeten legger., i r
in ons staatsleven dat rot is. Mei lm
geld van de belastingbetaler oru aal-
verantwoordelijk omgesprongen en in li
drijfveer daartoe ook geweest moge zijn
aan je verplicht. Het is goed als men
weet, met wien men te doen heeft. Ver
der behoef je je niet bezorgd te maken
over mij ik voelde voor den heer von
Rhoden niets anders dan vriendschappe
lijke en zakelijke belangstelling.
Deze leugen kwam luid en vast over
Romana's lippen. Haar trots had er baar
toe in staat gesteld om in 's hemels wil
niet te toonen hoe diep zij verootmoedigd
was geworden.
Maar Beatrix zag het toch. Het er
gerde haar, dat Romana iets ontkende en
daardoor de voldoening die zij voelde ver
minderde. Deze ergernis verstikte het
klein beetje leedwezen, dat een oogenblik
bij haar was ontwaakt.
„Nu, dan kan ik, ^zonder mij zor
gen te maken, aan je gedachten overla
ten", zeide zij opstaande.
„Ja dat kan je", zei Romana hard
en trotsch.
Maar toen Beatrix zich had verwij
derd, viel Romana zondër een geluid te
slaken op haar knieën voor een stoel en
verborg haar bleek, trillend gelaat mhaar
handen. Zij worstelde met haar trots en
haar liefde. Beide hadden een doodsteek
gekregen.
Zij overdacht met angst elk woord,
eiken blik, dien zij met Gerald von Rho
den had gewisseld en huiverde. Hij moest
gemerkt hebben, dat hij haar niol on vei
schillig was. Goddank, dat zij hei kn-
minste niet had uitgesproken. Wede oen
schande voor zich zelf dat zij haar arm
dwaas hart aan den echtgenoot van ecu
ander had geschonken.
Nu moest zij er voor zorgen koe en
trotsch tegen hem op te treden, o hem
te toonen dat hij iets voor haar wa dat
zij hem verachtte. In deze v rac..t;ii u
haar liefde sterven.
O, hoe worstelde haar trotsciie. z>ci
met zich zelf, hoe zeer leed zij.
Zij steunde.
„Help mij, vader in den he. dat
ik deze ongelukkige liefde uit mijn hoi
kan rukken. Help mij, dat ik hem im
behoef terug te zien. Laat hem wegga
nog dezen dag nu dadelijk - o
dat ik hem niet meer ontmoet, i ïoi zal
mij dooden, indien ik den leugen m zijn
gelaat moet zien".
Eindelijk stond zij op met pijnlijke
maten en keelt in haar kamer rond ud-o
het een vreemd vertrek was. Haar b i
viel daarbij op de roode rozen.
Zij beefde en drukte haar aai en op
haar hart. Zij liep naar dc bel om Do-
ris te roepen.
Wordt vervolgd.
