liVtMJlL sB lOlKAii 1
Chronisch
hoesten?
ip i W I ri A 1% H van l4DSTfElN20IEeï; regel
N°. 29.
Vrijdag 6 SMaart 1925,
112" Jaargang.
Bij dit nummer belioort
een Bijvoegsel,
23 FEUILLETON
WAT HEB IK JE GEDAAN
Hoe lang doet U dat nu al?
Neem daar nu eens de
bekende Akker's Abdij
siroop voor, dan zult ge
't betreuren, dat al niet
eerder gedaan te hebben.
BSfl -f5 Bewijsnummers 5 cent.
Uitgave Naaml. Venn. „Goesche Courant'* en Kleeuwcns Ross' Drukktrs- en UlteeversbediHf Adv^entiën worden aangenomen
tot \A uur voormiddag.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2.
buiten Goe9 f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
TABAKS-COLLEGE.
(Nadruk verboden.)
Neen, ik ben geen begin sclrui ter te
gen de nicotine. Bijna zou ik, bij wijze
van parodie op Van Deyssel's lofrede
op het proza, kunnen getuigen: ,,Ik houd
van het rookenl", al gaat het mij hier
mee als met zooveel andere gen'etingen,
die mooier lijken, wanneer men er van
leest of hoort dan wanneer men er in
derdaad kennis mee maakt.
De tabakspijp, de cigarette en zelfs
de sigaar hebben haar poëzie en er zou
veel schilderachtigs verloren gaan, zoo
het rooken werd afgeschaft. Al rookt
men zelf niet, men kan met welgevallen
een ander zien rooken. In elk geval gaat
het niet aan, een ander iets te verbie
den, omdat mer er zelf niet van houdt.
Echter heb ik tegen één ding bezwaar,
en dat is tegen het rooken in vergade
ringen. Het is onder den verschen in
druk van een bijeenkomst, waar men den
rook wel kon snijden, dat ik deze ont
boezeming loos. En ik bedenk, hoe het
bijkans twintig jaar geleden is, dat ik als
een mijner eerste pennevruchten een be
toog tegen het rooken in vergaderingen
de wereld inzond. Twintig jaar, hoe wei
nig is de wereld veranderd!
Want nu ik hier weer behaaglijk aan
mijn schrijftafel zit, na eerst heel mijn
doorrookte plunje aan de lijn te hebben
gehangen en mijn doorrookte poriën in
een warm bad te hebben gereinigd, komt
het mij zoo dwaas voor, dat dit rooken
in vergaderingen, restant uit een verou
derd tijdsgewricht, nog maar steeds zich
handhaaft in een overigens zoo gemoder
niseerde maatschappij.
Toen de vrouw in de vergaderingen
verscheen, dacht ik: nu gaat de rook er
uit. Mannen zijn hoffelijk jegens het
„zwakke geslacht"; ze staan op voor een
vrouw in den spoorwagen; ze dragen haar
koffer, ze laten haar voorgaan. Iemand,
die geen rekening houdt met de eigenaar
dige behoeften der vrouw, d:e haar bizon-
dere eischen niet eerbiedigt, die haar niet
ontziet en beleefdheid bewijst, verlooche
nen zij als een pummel. Mannen doen al
les en laten alles uit hoffelijkheid voor
een vrouwalleen het rooken la'en ze n.et.
Ik zag ze zitten dezen middag in de
vergaderzaal; er waren er omstreeks vijf
op veertig mannen. Toen de zaal gaande
weg blauw was geworden, begonnen ze
zich te gedragen als ter dood veroordeel
de dieren; haar angstige pupillen gluur
den naar de gesloten vensters, naar 't ge
sloten plafond, naar de gesloten deuren.
Want een rookende man verdraagt geen
Besteedt steeds Uw geld op de
juiste manier.
Onze Portwijnen zijn bijzonder fijn
van smaak en zeer concuneerend
van prijs.
Waarom heeft U ze nog niet geproefd
Fa. J. A. L. G. Witte, Goes.
L van
H. CourthsMahler
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. WesseLinkvan Rossum.
Gerald wist heel goed, dat Indië het
land van vreemde geheimen en wonderen
was. Maar in de tooverkracht van dezen
ring kon hij toch niet gelooven.
Steeds weer had hij den ring afgewezen,
maar in de gedrukte, onzekere stemming
waarin hij zich nu bevond, zeide hij tot
zichzelf ,dat het van groote waarde moest
zijn, dezen ring te bezitten, indien hij wer
kelijk deze wonderkracht bezat. In een
onverklaarbaren luim yerlangde hij plot
seling naar dezen ring. Onzeker keek hij
zijn knecht aan, die hem nog steeds smee-
kend den ring voorhield.
„Als geschenk kan ik hem niet aanne
men, Calutta. Maar ik wil hem van u
koopen".
Calutta schudde krachtig het hoofd.
„Niet koopen! De ring verliest zijn won
derkracht als hij verkocht wordt. Hij
moet als een vrij geschenk van hand tot
hand gaan, ik verzoek u, Sahib, neem
.u til L. iT
tocht, geen kier, geen rooster. Het moet I
alles potdicht, zal hij zijn zin hebben. En
ten overstaan van vijf vrouwen hebben
veertig mannen hun zin.
Is het eigenlijk niet ongerijmd, dat de
man, na de vrouw den toegang tot het
openbare leven te hebben geschonken,
haar de voorwaarden weigert, waaronder
zij dit openbare leven verduren kan? Een
rookende man is ongerijmd.
Of laat ik hier niet in het enkelvoud
spreken. Want met het verschijnsel: roo
ken :n vergaderingen hebben wij te maken
met een geval van massa-psychologie.
Wat de enkeling niet meer voor zijn ver
antwoording neemt, durt de massa nog
aan. W:e als enkeling slechts met woor
den strijdt, grijpt als bestanddeel eener
massa naar 't geweer. Dacht gij dat de
menseden, die De Witten op straat ver
moordden, die Jezus het „Kruist hem!"
toeriepen stuk voor stuk tot hun ellendige
en laffe daad zouden zijn gekomen?
Evenmin als fatsoenlijke burgers stuk
voor stuk een misdaad kunnen verrichten,
als de slag aan den Ijzer, kunnen zij stuk
voor stuk weerlooze vrouwen in tabaks
damp vergiftigen. Hiervoor moeten zij zich
onderdeel eener massa gevoelen, want het
is valsche schaamte, die de massa be-
heerscht. Valsche schaamte, om gevoelig of
medelijdend of eenvoudigweg goed te lijken
In de vergadering stelt de man zijn
mannelijkheid niet in de waagschaal door
op te komen voor een vrouw. In de ver
gadering wil hij met de mannen man zijn
voor alles. En deze massa-psychologie
voert hem tot ongerijmdheid.
Eens woonde ik een vergadering bij, die
geleid werd door een sociaal-democratisch
predikant. Als predikant was deze man
een Christen van de praktijk; als sociaal
democraat was hij doordrongen van partij
discipline. Toen hem uit de vergadering
verzocht werd, het rooken te verbieden,
gaf hij aan dit verzoek gehoor. Maar
onmiddellijk daarna stak hij, met een
oolijk knipoogje naar het publiek, een
nieuwe sigaar op.
Dit verschijnsel, dat ik sindsdien vaker
heb waargenomen bij menschen, die voor
zichzelf de bescheidens te eischen stellen
en voor anderen de offervaardigheid zelf
zijn, heeft mij wel eens verbijsterd. Waar
om kunnen zij van alles afstand doen
ter wille van him genooten, behalve van
hun sigaar? Waarom overtreden zij, die
overigens een toonbeeld van nobele ge
zindheid zijn, te dezen opzichte de voor
schriften van elementaire wellevendheid?
Het rooken in vergaderingen is een ge
val van meer beteekenis dan men denkt,
omdat het een sociaal verschijnsel is. Men
treft er de maatschappij mee in haar
ontwikkeling. Want niet alleen de vrouw,
wier aandeel in het openbare leven hierop
een nieuw stempel heeft gedrukt, belem
mert men met deze hebbelijkheid, maar
ook de lichamelijk zwakken of geestelijk
gevoeligen onder de mannen weert men
uit zijn bijeenkomsten.
Er zijn er, wien de geneesheer louter
om de hebbelijkheid van het rooken, het
bezoeken van vergaderingen verbiedt.
Overigens valiede menschen, maar die een
beetje voorzichtig moeten zijn om hun
borst, om hun hart, om hun keel, of hun
oogen. Er zijn juist onder hen belang
stellende leden, superieure geesten mis-
dezen ring van Calutta als geschenk aan!
Calutta dankt Sahib het leven en alles wat
hij heeft."
Er lag groote aandrang in Calutta's be
de. Aarzelend nam Gerald den ring aan,
en stak hem aan zijn vinger. Hij meende,
dat hij hem veel te groot zou zijn, want
Calutta had een sterk gespierde hand, en
die van Gerald was slank en smal. Maar,
vreemd genoeg, vlijde zich de gouden ring
om zijn vinger alsof hij van elastiek was.
Een poosje keek Gerald er op neer.
Helder en klaar straalde de steen hem
tegen.
„Nu, goed dan, Calutta, ik wil je ter
wille zijn. Zoolang jij bij me blijft wil ik
dezen ring dragen."
De oogen van den Indiër straalden.
„Calutta blijft altijd bij Sahib, Sahib
moet Calutta niet wegzenden, anders blijft
Calutta voor de deur liggen als een trou
we hond."
Gerald legde de hand op zijn schouder.
„Goede kerel, ik zal je niet wegzen
den, als je zelf niet verlangt weg te gaan.
Ik neem dus den ring, maar je moet mij
toestaan dat ik je een tegengeschenk geef.
Je zult n.l. een gouden horloge hebben.
Ik weet dat jeer zoo een verlangt. Morgen
aan den dag zal ik er een laten komen."
Calutta verheugde zich als een kind,
meer omdat zijn meester den ring aannam,
aan welks wonderkracht hij stellig had
Uw Eerste Gedachte
bij Ontvellingen en Huid wondjes moet zijn
PUROL. Dit verzacht en geneest spoedig.
schien. Men sluit ze uit om zijn onaf
scheidelijke sigaar.
Immers niet allen hebben voor 't roo
ken het offer over hunner gezondheid, dat
de mannelijke man, zoo hij tuberculeus
is van aanleg of sukkelt aan zijn stem,
gaarne aan zijn manlijkheid brengt. De
mannelijke man betaalt zijn mannelijk
heid graag met een dag hoofdpijn of een
nacht van onafgebroken hoest.
Deze mannelijke man beseft niet, dat
hij als massaal wezen een restant is van
een vervlogen cultuur-periode, die hij als
enkeling verloochent. Het rooken in een
vergadering is een terugval tot de bar-
baarschheid, waarin bruten de beteekenis
hunner genooten aan het lichamelijk uit
houdingsvermogen toetsten. Wie het bij
't vechten, bij 't drinken, bij 't rooken het
eerst opgaf, werd als minderwaardige
weggehoond. Kruitdamp en tabaksdamp
vermengden zich tot het aureool der held
haftigheid. En het is een van de vreemd
ste verrassingen, in bijeenkomsten, die als
centra van hedeodaagsche beschaving moe
ten gelden, de begrippen van den Ouden
Frits en zijn tabakscollege bestendigd te
zien.
BUITENLAND.
Duitschland en de veiligheid
van Frankrijk.
Deze kwestie houdt nog steeds de be
langstelling van diplomatieke en parle
mentaire kringen gaande. Thans heeft
Duitschland zelf zich in het debat ge
mengd. Duitschland heeft een voorstel
gedaan, waaromtrent de „Times" het een
en ander meedeelt. Duitschland is van oor
deel dat geen regeling nopens den Rijn
als hecht kan worden beschouwd, indien
Duitschland ervan is uitgesloten. Duitsch-
is bereid om, ten bewijze van zijn op
rechten wensch naar een duurzamen vre
de, van gedachten te wisselen over de
mogelijkheid van een garantieverdrag 't
welk ook de Rijn-kwestie omvat, en
waartoe alle belanghebbende naties zouden
dienen te worden uitgenoodigd als vol-
gerechtigden. Bij dat verdrag zou ook
moeten worden besloten, dat alle geschil
len tusschen Duitschland aan den eenen
kant aan arbitrage moeten worden onder
worpen. Op deze schriftelijke mededee-
ling gaven de gezanten een mondelinge
toelichting, waarbij zij verklaarden, dat
hun regeering beloofde, dat Duitschland
in geen geval zijn toevlucht tot wapenge
weld zal nemen om welke grenswijziging
ook te verkrijgen. De Duitsche regeering
zal trachten, die door rechtstreeksche on
derhandelingen met Polen te bereiken.
Gelukt dit niet, dan zal ieder ander vre
delievend middel worden beproefd, voor
al zulke middelen als zijn bepaald in
het statuut van den Volkenbond.
Dit optreden van Duitschland heeft in
Londen een goeden indruk gemaakt.
Een diplomatieke medewerker van de
Daily Telegraph geeft een resumé van
den geheelen stand van het veiligheids
vraagstuk. Volgens dit resumé zijn er in
den boezem van het Britsche kabinet
geloofd, dan over het geschenk dat hij
zou krijgen. De wonderkracht van den
ring had hijzelf reeds dikwijls op de proef
gesteld. Hij geloofde dat zijn meester
voor gevaren was behoed als hij den ring
droeg en acht sloeg op zijn waarschuwing.
Het was bij het middageten. In de
groote eetkamer zaten de bewoners van
het huis Nordegg rondom de groote ron
de tafel. Ook heden had Gerald weer zijn
plaats tusschen Mevrouw Bylla en Bea
trix. Romana en Hans zaten tegenover
hem. Als altijd babbelde Beatrix leven
dig en opgewekt, en ook haar moeder
zorgde ervoor, dat het gesprek levendig
bleef. Maar Gerald was heden opvallend
sfcil en Romana sprak ,als altijd, slechts
enkele woorden. De gerechten werden
opgedragen. Zij waren als altijd uitstekend
toebereid. En toen het dessert werd opge
diend, liet mevrouw Bylla, als gewoonlijk
champagne komen. Toen de fiesch ledig
was, bestelde zij een tweede.
De knecht, aan wien zij dit bevel gaf
trok een onverschillig gezicht.
„Er is geen champagne meer, me
vrouw."
Mevrouw Bylla heek hem onaange
naam verrast aan. „Wat wil dat zeggen,
er is niet meer? Haal toch wat uit den
kelder", zeide zij boos.
De knecht bleef echter staan. „In den
kelder is ook geen voorraad meer."
drie stroomingen. De eerste wil een
rechtstreeksche overeenkomst met Frank
rijk en België. De 'tweede is ten gunste
van een isolatie-politiek, zonder welke
verdragsverplichtingen ook. De derde
streeft naar een wederkeerigheidsverdrag
tusschen Engeland, Frankrijk, België, Ita
lië en Duitschland.
De minister van buitenlanclsche zaken,
Chamberlain, huldigt de eerste strooming.
Evenzoo denken tal van zijn mede-minis
ters. Zij meenen dat door die eerste ma
nier te volgen Frankrijk zou worden ge
rustgesteld, hetgeen dan zou leiden tot
het normaal worden van de betrekkingen
tusschen Duitschland en Frankrijk, indien
Duitschland zijn verdragsverplichtingen
punctueel nakomt. Duitschland zou dan
later tot toetreding worden uitgenoodigd.
Men zou echter het bestaande overleg
tusschen de generale staven van Enge
land, Frankrijk en België om nieuwe
Duitsche aanvallen, uitgaande van de Rijn
linie, te beletten, willen handhaven. Dat
zou dan een compromisvoorstel zijn om
overeenstemming te bereiken.
De mannen van de isolatie-politiek vor
men in het kabinet slechts een kleine
meerderheid.
De derde strooming is die van de meer
derheid van het kabinet, tot welke meer
derheid ook Balfour behoort. Deze groep
hecht er waarde aan, dat Italië en
Duitschland aan het garantie-verdrag als
gelijkgerechtigden zullen deelhebben, en
dat wel op staanden voet. Daardoor zou
tweespalt in Europa kunnen worden voor
komen en zou aan Duitschland kunnen
worden belet, samen met Rusland en de
Aziatische mogendheden een tegen-ver-
bond te sluiten.
Geen der drie stroomingen in het Brit
sche kabinet is bereid, in welken vorm
dan ook, de grenzen van Polen of Tsje-
cho-Slowakije te garandeeren.
Amerika en de
Internationale politiek.
De Amerikaansche president Coolidge
heeft zijn nieuwe ambtsperiode aangevan
gen met een rede, waarin hij o.m. ook
over de Amerikaansche Internationale po
litiek heeft gesproken. Coolidge verklaar
de dat Amerika nooit de politiek van den
wedloop in de bewapening heeft gevolgd.
De president voegde hieraan toe, dat
oordeelende naar de opgedane ervaring,
er van geregelde ontwapeuings-conferen-
ties veel te verwachten viel. Hij is sterk
Een verontwaardigde blik van mevrouw
Bylla ontmoette hem. „Waarom is mij
dat niet bijtijds gezegd?"
De knecht keek naar Romana. „Ik
heb het de juffrouw reeds eenige dagen te
voren gezegd, dat de voorraad op zijn
eind liep."
Mevrouw Bylla wenkte den knecht
haastig de kamer te verlaten en wendde
zich tot haar stiefdochter met een ont
stemden blik. „Je hadt tijdig voor nieu
wen voorraad moeten zorgen Romana.
Naar ik hoop heb je die reeds besteld,
en wel hetzelfde Fransche merk dat wij
altijd hebben."
„Romana hief haar donkere oogen tot
haar stiefmoeder op. Neen, mama, ik
heb geen champagne besteld."
„Nu, dan moet het dadelijk gebeuren,
en er moet om spoedige aflevering wor
den verzocht. Je weet toch, dat ik over
enkele dagen ter eere van mijn zwager
een feest wil geven, waarvoor de uitnoodi-
gingen reeds rondgezonden zijn. Dan
moet er beslist een nieuwe bezending
champagne zijn gekomen.
Romana vond het zeer pijnlijk, dat de
ze kwestie in het bijzijn van den heer von
Rhoden werd besproken. Maar zij kon
er niets aan doen. En per slot van reke
ning behoorde hij toch ook tot de fa
milie. Maar het hinderde haar toch, dat
hij getuige zou zijn van deze woordenwis-
voor de voortzetting dezer politiek, zoo
dra de omstandigheden maar zoo zijn, dat
er maar even een belofte is, dat practi-
sche, gunstige resultaten verkrijgbaar zijn.
Met de verklaring, dat het een over
levering in de Amerikaansche politiek is
om regeling van internationale geschillen
te zoeken door arbitrage, herhaalde Coo
lidge zijn wensch, dat het land zal deel
nemen aan het permanente hof van inter
nationale justitie, met de verzekering, dat
„waar groote beginselen in het spel zijn,
waar een groote beweging op gang is,
welke veel belooft voor het welzijn der
menschheid, wij onze goedkeuring niet die
nen te onthouden om een of ander gering
en buiten de hoofdzaak vallend punt van
verschil." De president verklaarde, dat
Amerika niet wenschte tusschenbeiHe te
komen in de politieke omstandigheden in
Europa, noch betrokken te worden in de
politieke tegenstellingen der oude wereld,
maar de groote hulpbronnen van Amenka
leggen het den plicht op nood te lenigen
en te helpen bij het herstel van de ge
strande volken; het land zal niet in ge
breke blijven om aan enkele van de beste
gedachten der menschheid gevolg te geven.
In aansluiting hiermee kan nog ge
meld worden, dat het huis van Afgevaar
digden met 301 tegen 28 stemmen een
resolutie aangenomen heeft ten gunste van
toetreding der Vereenigde Staten tot het
protocol nopens het Int. Gerechtshof.
De resolutie geeft uitsluitend de mee
ning van het Huis weer en verlangt geen
actie van den Senaat of goedkeuring van
den president.
Berlijn rouwt om Ebert.
De rouwplechtigheid te Berlijn tijdens
de overbrenging van het stoffelijk over
schot van den overleden rijkspresident is
indrukwekkend .geweest. De drukte was
zoo groot dat een 1000 personen flauw
vielen.
Het défilé aan het Potsdammer Bahn-
hof, aldus de N.R.C., begon om ongeveer
kwart voor zes. Voorop de mannen van
de rijksbanier met neerhangende omfloers-
de vaandels. Zij legden een grooten krans
aan den voet van den katafalk, dan de
studentencorporaties, het Roode Kruis,
de officiëren en manschappen van de
brandweer, deputaties der partijen, der
vakvereenigingen, enz. Terwijl het défilé
plaats had, doorbrak de menschenmenigte
eenigszins ontijdig de afsluiting van de
politie aan den Potsdamerplatz, tenge
volge waarvan een groot gedrang ont
stond en het défilé een tijdlang geheel
in de war liep. Ijlings ontboden politie -
troepen wisten de orde met moeite te her
stellen waardoor verder wederom een
groot deel van de bevolking de gelegen
heid had langs de kist van den rijkspre
sident heen te trekken. Evenwel kon de
heele stoet niet meer den katafalk tijdig
bereiken, want om 10 minuten over 6 ver
schenen beambten van de spoorwegen met
fakkels die de kist door de voorhal naar
den trein brachten. Gevolgd door de eere-
gasten, werd de kist door een laan van
laurierboomen gevoerd naar het middelste
perron en van daar over een brug die met
dennengroen was versierd naar het perron
waar de trein, bestaande uit 13 wagens,
gereed stond.
selang.
„Mama, het spijt mij u te moeten zeg
gen, dat ik voorloopig niet meer van dezen
duren wijn zal kunnen bestellen."
Mevrouw Bylla zei driftig: „Watmoet
dat beteekenen?"
Romana bleef uiterlijk heel kalm.
„Ik heb bij den dood van mijn vader
verzocht slechts bij zeer feestelijke gele
genheden van den duren wijn te laten
presenteeren. Toen heb ik u ook gezegd,
dat de aanwezige voorraad op z'n minst
over vijf jaar verdeeld moest worden
„Wat is zij kleinzielig", dacht Gerald.
„Zij rekent, naar het schijnt, elke fiesch
na, die in haar huis wordt gedronken.
Hans heeft geen gelijk. Zij is toch klein
zielig en gierig", dacht hij.
Mevrouw Bylla barstte verontwaar
digd los. „Over vijf jaar! Dat is be
lachelijk".
Romana bleef kalm.
„Er was een zeer groote voorraad, Ma
ma. Het spijt mij, dat die nu reeds op
ismaar u moet het nu eenmaal gedurende
eenige jaren zonder Fransche- champagne
stellen. Ik verkeer niet in de omstandig
heid om nu een nieuwen voorraad te be
stellen", zei zij met groote beslistheid.
(Wordt vervolgd).
