u M i cm N°. 8. Vrijdag 16 Januari 1925. WAT HEB IK JE GEDAAN? ÉméI 112° Jaargang. bij dit nummer behoort een Bijvoegsel. Fa. J. A. L. G. Witte, Goes. FEUILLETON BORSTSIROOP ABONNEMENT Prijs per kwartaal, in Goes f2, buiten Goes f2, Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt: Maandag-, Woensdag en Vrijdagavond. GOESCHE i COURANT üitgave Naarnl. \fenn. „Goesche Courant" i Kleenweas Ross' Drnkkers- en Ultseversbedrflf en Kleeuwens Ross' Drnkkers- en Uitgeversbedrijf ADVERTENTIEN. van 15 regels f 1,20, elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Familieberichten 110 regels f2,40. Bewijsnummers 5 cent. Advertentiën worden aangenomen tot 12 uur voormiddag. DE GELE TAXI. (Nadruk verboden.) Eenigen tijd geleden vermeldden de kran ten de geschiedenis van een man, die rijk was geworden mot een taxi-onderneming., Ik herinner me niet meer, waar het geval is gebeurd; hot doet er ook mitnider toe. Allicht" zal t in Amerika zijn geweest,, waar iets dergelijks niet ongewoon is. De man was mot een bescheiden be4 drijfskapitaaltje begonnen, waarvoor hij zich één auto kon aanschaffen. Met idien auto nam hij plaats in de lange rij, die» voor het station op een vrachtje wachtten., En onmiddellijk was hij het, tot w.en d^ reizigers zich het allereerst wendden, om. naar de plaats hunner bestemming te worden gereden. Spoedig had hij genoeg verdiend om een tweeden auto te koopen, en ook met dit nieuwe voertuig, door een eigen chauffeur bediend, bereikte hij dezelfde gelukkige uitkomst. Binnen een. maand had hij vijf, binnen het jaar vijf tig, binnen twee jaar vijfhonderd auto s loopen. Wat was 'het geheim van zijn welslagen? Liep zijn taxi sneller dan de overige van de stad? Reed ze lichter; was ze gerief lijker ingericht? Kende hij als chauffeur beter den weg; was hij behendiger bij het zich wringen tusschen bet straatverkeer, voorzichtiger in het gevaar, behulpzamer bij het instappen, vlotter van tong en beleefder in gebaar? Niets van dit alles; zijn auto was vol maakt gelijk aan de overige auto's en hij zelf was een doodgewone chauffeur, in niets verschillend, van elk zijner valt; nooten. Of ja, toch in één ding; zijn taxi was geel. Rijdt een gele taxi sneller of veiliger dan andere taxi's; is ze goedkooper, ge rieflijker, van degelijker maaksel? Niets van dit alles; een gele taxi heeft slechts één ding voor bij alle overige taxi's: ze valt in het oog. En dit wist de slimmerik, die met zijn gele taxi fortuin maakte. Door zijn taxi geel te verven, werd hij rijk. Zijn geheim heeft mij het leven alweer een stukje begrijpelijker gemaakt. Vaak heb ik gehoord en gelezen van menschen, die op 62n of ander geb'ed naam efl fortuin verwierven. Soms had ik het voor recht, hun persoon of hun arbeid te lee- ren kennen. En dan trof mij bij enkelen Besteedt steeds Uw geld op de juiste manier. Onze Portwijnen z\jn bijzonder fijn van aaiaak en zeer eoncurreerend van prijs. Waarom heeft II ze nog niet geproefd van H. CourthsMahler met autorisatie vertaald door Mevr. J. P. Wesselinkvan Rossum Als uit een droom ontwakend, had Heinrich Nordegg zijn dochter aangeke ken. En op dat oogenblik was plotseling alles weggevaagd, wat scheidend tusschen vader en dochter was gekomen en door de beuzelachtige handen van mevrouw Byl la was opgebouwd. Het oude hartelijk be grijpen, de oude hartelijke liefde was er plotseling weer geweest. Heinrich Nor degg voelde met innige vreugde dat zijn dochter bij hem behoorde. En in haar ern stigen vroeg rijpen aard vond hij, wat hij bij zijn vrouw nooit had gevonden een innig begrijpen, een bereidwillig ingaan op zijn belangen en zorgen. Romana werd nu voor haar vader een goed en trouw makker, een flinke hulp en een vertrouwde. Zij zat nu menig uur tegenover haar geliefden vader in zijn werk kamer of ginds in de fabriek in zijn privé kantoor. Mevrouw Bylla sloeg lachend de han den in elkaar, toen zij hoorde, dat Ro mana met haar vader in de fabriek werkte. Zij kwam nooit in de fabriek. Slechts eens was zij er, kort na haar huwelijk ge weest om ze vluchtig te bezien. SederH niet meer. Zij schudde zich in grappige ontzetting en verzekerde haar man dat zij hunner de groote begaafdheid, de gewel dige werkkracht, de zeldzame karakter- adel, de buitengewone genialiteit. Maar de meesten stelden mij bij nadere kennis making teleur. Hoe is het toch mogelijk, dachten in meerdere gevallen velen met mij, dat een man, die zoo weinig in zijn mars heeft, professor is geworden; dat een zoo onbe- Icekenend boek in aller handen is; dat een zoo middelmatig tooneelstuk het pu bliek trekt, avond op avond. Hoe kan het toch komen, dat die onbenullige praatjes maker bij zijn omgeving in tel is; dab die leeghoofdige vrouw zoo het middel punt wordt; dat die ijdeltuit zoo hoog van den toren kan blazen. Hoe loopt het publiek er in, door zich knollen voor citroenen te laten verkoopen waarom Iaat heft zich steeds maar weer waardelooze prullen in handen stop pen? Nooit is er een tijd geweest, waar in twee wichelaars zoo veelbeteekenend tegen elkaar knipoogden en nooit hebben twee Joden zoo goed geweten, wat een bril kost, als tegenwoordig. Wat is het geheim van hun succes Och, ieder weet het: het geheim van het succes is de reclame. Maar wat ieder nog niet goed genoeg weet, is, dat de reclame haar toepassing vindt op veel grooter schaal dan Louter in de adverten tiekolommen der dagbladen en op de lichtzuilcn en aanplakborden der winkel straten. Ook op het schijnbaar voor haar te deftig of te eerwaardig of te arg< gebied beoefent men in onze dagen, elk naar zijn aard, de reclame. Nu weet ik het geheim, wanneer ik een, die geslaagd is zonder dat hij op buiten gewone eigenschappen kan bogen, naar zijn triomf zie rijden. Hij verfde zijn taxi geel! Want dit is het, wat heden ten dage tot welslagen voert, ja, voor welslagen on misbaar ismen moet opvallen, in het oog loopen. Goede waar behoeft geen krans, maar zonder krans blijft zij tegen woordig in 't pakhuis. Als er honderd taxi's in de rij staan, even goed, even. snel, even sierlijk, dan zullen de negeii en negentig zwarte taxi's ifi de rij blij ven staan, maar om de gele taxi vsedht! het publiek. Is het publiek dan onnoozel, dat het zoo'n eigenaardige voorkeur aan den dag legt? Het publiek is thans niet onnoozeler dan het ooit is geweest. Het publiek is alleen ongeduldiger en daardoor opper vlakkiger en minder zelfstandig. In het jachtig bestaan der moderne maatschappij gunt het zich den tijd niet, rustig uit zijm oogen te kijken, zijn beurt te wachten», zijn eigen oordeel te vestigen. Het hedendaagsche publiek is door het hurrie-leven vermoeid. Het wil alles, be halve zich inspannen. Het is te bek-af1 om te zoeken, om zelf moeite te doen; het is gewend, te worden geholpen en voorgekauwd. Waarom vliegen de reizigers aan op de gele taxi.? Wijl hun gemakzuchtige per flacon.^l. 125 per Flacon J|. 1.25 VcfKrijtjbaa7-S^)lH,ApolhfVcricfiBrtj,l'ï oogen door de ongewone kleur worden getrokken; wijl dat felle geel zich op dringt aan hun tragen, inspanning schu wenden blik. Dit weten onze slimmeriken, die sla gen. Zij trekken profijt van deze behoefte aan gemak. Zij weten, hun op tijd arbeidskracht zuinige medemenschen een dienst te bewijzen, door zé met eenkrach- tigen ruk uit hun weifelende loomheid te halen. Ze schreeuwen ze wakker met een sirene. Ze verblinden ze met een zoek licht. Ze pakken ze bij de kraag met een forsch gebaar. Zóó willen de menschen geholpen wor den. Men moet het hun gemakkelijk ma ken. Innerlijke waarde te beoordeelen kost moeite en tijd; wezenlijke beteekenis te doorgronden, vergt inspanning. Wat aan de oppervlakte ligt, moet het hem doen Daarom een goede raad voor u, die streeft naar welstand en roem: verbeuzel •uw tijd niet, met de constructie van uw taxi te verbeteren of haar inwendig ma teriaal te volmaken. Eén raad sléchtis verft haar geel en ge zijt klaar! BUITENLAND. kippevel kreeg als zij er aan dacht, dal Romana vrijwillig deze lokalen betraid waarin de arbeid met ernstig gelaat heerschte. Overigens bemoeide zij zich niet verder met Romana. Deze was nu weer vroolijk en tevre den, al bleef zij stil en ernstig. Zij hadf haar vader tenminste dagelijks uren lang voor zich alleen en zij zou zich verder zonder eenige wenschen gelukkig hebben kunnen voelen, als het gelaat van haar vader niet dagelijks bleeker en bezorgder werd. Zij wist heel goed, wat zijn hart beklemde, wist, dat hij door mevrouw Bylla den ondergang tegemoet gedreven werd. Hij kon haar geen wensch ontzeg gen, ofschoon hij reeds in den afgrond keek, waarheen zij hem dreef, Ja, hij waagde het niet eens, haar voorstellen te doen, en leed onuitsprekelijk onder de (ge dachte, dat er eens een dag zou komen! waarop hij haar wenschen niet meer zou kunnen vervullen. De angst voor dit oogen blik dat hij met reuzenschreden zag na deren, maakte hem rampzalig en wan hopig. Wat komen moest, kwam. Heinrich Nordegg werd het slachtof fer van deze pijnlijke zorgen en angsten. Hij werd ziek en voelde zich machteloos om den ondergang langer tegen te houden. Mevrouw Bylla had niet het flauwste vermoeden van hetgeen haar dreigde. Zij vond het alleen zeer lastig en hinderlijk, dat haar man ziek werd. Ziekenkamer* lucht vond ze eenvoudig onverdragelijk', en zeer gaarne liet zij aan Romana de verpleging van haar vader over. En nu hij als gebroken neerlag, ver-, trouwde hij Romana zijn geheimste zorgen De Vlamingen in België. Het katholieke gemeenteraadslid De- lauw heeft in den gemeenteraad van Brus sel geïnterpelleerd over de taaltoestanden in de Brusselsche scholen. Een motie van den interpellant, waarbij slechts aange drongen wordt op een eerlijke toepassing van het beginsel-moedertaal-onderwijstaal is wonderlijkerwijze verworpen met 29 tegen 12 stemmen en 8 onthoudingen. Deze verwerping geeft den schrijver In 't ver loren Hoeksken van Het Laatste Nieuws aanleiding bot de volgende ontboezemingen Dus voortaan de tafel met de vier pikkels omhoog! het huis met het dak in den grond en den kelder in de lucht! de tram met zijn raderen tegen de trolley en de rest op de sporen! de wereld op zijn kop! Zoo is het, Maandag 12 Januari, tus schen 14 en 17 u. 30 besloten geworden door den gemeenteraad van Brussel. De school niet voor het kind, het kind voor de school. Het kind niet om er te worden opge leid en onderwezen tot een mensch, maar om te worden een klein wieltje in de groote verfranskiljoneerings-machine te Brussel. De onderwijzer en de onderwijzeres niet om er het kind op te voeden, maar om het van in den kindertuin tot in den vierden graad en in alle verdere inrich tingen noem ze geen „scholen" meer, maar verkazemeerde fabrieken te ver jacqmainschen. De moedertaal niet om als onderwijs taal te dienen, maar om te worden bespot door razende onwetenden in den gemeen teraad De vreeselijke macht der domheid! Schoolmeesters en schoolmeesteressen n Brusselopvoedkundigen van alle grootte en omvang in het landbestuurders van normaalscholen, gemeentescholen en viercle graden; mannen, die geleerde on- derwijsboeken hebt geschreven en schrijft en nog zult schrijven; apostels, die uw theorieën uiteen zet in hooge studies en lange artikels; gij, die gaat voordrachtew houden, lessen geven, optreedt als voor lichters en de leiders van de opvoeding! Gij, die weet dat geen onderwijs mo gelijk is buiten den grondslag van alle pedagogiek Moedertaal, onderwijstaal Durft ge u nu nog te vertoonen? Buigt en bukt gij? Gij, die staat op uw wetenschap, op uw naam en vooral op de waarheid, treedt gij niet samen op tot een vlammend en ver ontwaardigd protest tegen de ezelarij in den gemeenteraad goedgekeurd en die een schop is op die ziel van 't kinid er< >op de wet van 't land! Zijt ge minder dan de straatveger, die 't niet dullden zou, dat iemand hem zou verplichten de straat te vegen met dein stok van zijn borstel en niet met zijn bor- tel! Wilt gij enkel misdadige robotten zijn, lammen zonder hart, zonder ziel, zonder geest, mannen, die alleen een keel kunt/ opzetten waar 't gaat om perekwatie en op wie de namen zouden passen, die ge verleden Zondag, op uw meeting, elkan der hebt toegehuild: verraders, bedrie gers, idioten? Arme onderwijzers en onderwijzeressen n Brussel! Maar vooralarme Vlaamsche kinderen De toestand in Italië. De diplomatieke medewerker van de „Daily Telegraph" heeft inzage gekregen van diplomatieke berichten omtrent den toestand in Italië en doet aan de hand1 van die inlichtingen mededeelingen over de oppositie tegen Mussolini, welke be langrijk afwijken van de algemeen geldende opvatting, welke onlangs ook door Lloyld George werd weergegeven, als zouden de liberalen Mussolini's voornaamste tegen standers zijn. Blijkens hetgeen de „Daily Telegraph" van diplomatieke zijde ver neemt, staan de communisten en de extrer mistische socialisten thans weer in de voorste rijen van de oppositie tegen het fascisme; zij zijn in den laatsten tijd weer zeer actief en beschikken over veel gelJd en wapenen. Bij Genzano en bij Terquii- na in de provincie Rome hadden op 4 Ja nuari gewapende aanvallen plaats op cara binieri en op zwarthemden en gedurende de laatste weken werd voor millioenen schade aangericht door brandstichtinglei in de entrepots te Rome. Parma en Flo rence. De diplomaat, die deze inlichtin- en angsten toe. Hij vertelde haar, dat hij geruïneerd was en er erger aan toe was', dan een bedelaar. De fabriek had geen waarde meer, daar er geen bedrijfskapi taal meer aanwezig was, maar daarentegen enorme schulden, die de zaak drukten. Door allerhande kunstmiddelen had hij zich weten staande te houden. Nu moest alles rondom hem ineenstorten, en hz| wist niet eens of hij zijn eerlijken naam nog zou kunnen redden. In den morgen kwam de procuratie houder Hoyer en wilde Heinrich Nordegg spreken. Romana liet hem niet bunnen én sprak zelf met Hoyer. Hij vertelde haar bleek en zenuwachtig, dat de firma geen zekerheid meer kon geven voor hoogte vorderingen en dat hij moest bekennen (in solvent te zijn. Romana dacht een oogenblik na, en gaf daarna een antwoord, dat hem met een verlicht gelaat naar de fabriek terug deed keeren. Romana ging naar haar vader terug. De doktoren kwamen weer en zeiden, dat men op het ergste voorbereid moest zijn. Mevrouw Bylla was radeloos. Zij was juist op het punt om nret haar volwassen dochter naar een badplaats die zeer in de mode was, te gaan. Zij had voor zich en haar dochter, die het jeugdig evenbeeld van haar mooie moeder was, de bekoor^ lijkste toiletten besteld, en wel, zooals altijd, zulke, die moeder en dochter er als zusters deden uitzien. Mevrouw Bylla vond het prettig om voor de oudere zus ter van haar dochter door te gaan. Eto nu zouden zij misschien thuis moeten blij ven, omdat do doktoren een lichte onge gen aan de „Daily Telegraph" Keeft ver strekt, beschouwt de activiteit der commu nisten als een aandringen op erkenning der sowjet-regeering door Mussolini. Daar naast begint thans een oppositie op te ko men, die uitgaat van de groote internatio nale financieele oentra te New-York, Pa rijs en andere groote steden, welke voor namelijk uit is op een daling van de lire. Tenslotte vindt Mussolini tegenover zich de talrijke katoen- en bankmagnaten in Ita lië, die niet van Italiaansdhen oorsprong zijn en de suikerfabrikanten, die over het algemeen met buienlandsch kapitaal wer ken en die verbitterd zijn over de ver laging der invoerrechten. Frankrijk in den grooten oorlog. Het internationaal bureau van den ar beid heeft een statistiek opgemaakt, vol gens welke Frankrijk, in verhouding tot het totaal der mannelijke bevolking, de eerste plaats inneemt onder de verschil lende landen wat betreft het aantal ge- mobiliseerden in den grooten oorlog, met een percentage van 40.8, voor Duitscb- land met 39.6 pet. en Oostenrijk met 34.6 pet. Wanneer men slechts rekening houdt met de actieve mannelijke bevolking met uitzondering der kinderen en ouderen, die niet in staat zijn de wapens te dra gent, heeft Frankrijk 59.4 pet. gemobiliseerd. Wat het totale aantal dooden of vermis ten betreft, bekleedt Frankrijk de eerste plaats met 10.6 pet., vóór Duitschland (met 9.8 pet. Engeland met slechts 5.1 pet. en de Vereenigde Staten met 0.2 pcK. Honderd Franschen zijn dus omgeko men of verdwenen op 2 Amerikanen. W,at de verminkten aangaat komt Frankrijk weer vooraan met 11.2 pet. der manne lijke bevolking tegenover 7.5 pet. voori Duitschland. Een boljewistisch smul-menu. Een spijskaart voor een maaltijd, die met Zakoeska (hors d' oeuvres) begint, een soepje vermeldt, verder reevleescb met kastanje-puree aankondigt en een gebraden hoentje, „foie gras au porto", en diplomaten-ijs, om te eindigen met vruchten en dessert, mag er zijn, men zou haar zelfs een vorstelijk menu kunnen noemen. Dit vorstelijke menu is, naar de Parijsche Matin vertelt, de spijskaart van het diner, dat Krassin de bolsjewistische vertegenwoordiger van sowjet-Rusland te Parijs, bij de jaarswisseling de gasten van het gezantschap heeft voorgezet. Do Matin noemt deze spijskaart een stukje aangename lectuur, dat, zoo zegt het blad, stellig niet afgedrukt zal worden in de Rabotsjaia Jizn (Arbeidersleven), een groot te Moskou verschijnend proleta risch orgaan, waarvan Wolin, de eerste secretaris van het sowjet-gezantschap te Parijs, gedurende twee jaar hoofd-redac- teur is geweest en thans de correspondent in de Fransche hoofdstad is. Iedereen zoo vertelt de Matin verder, die van de bolsjewistische keuken geproefd heeft, steldheid van haar man tragisch opna men. O, neen daar was niet aan te denken Mevrouw Bylla viel haar doodzieken man lastig met haar dringend verzoek on* toch spoedig gezond te worden, opdat zij met Beatrix op reis zou kunnen gaan. „Denk er toch aan, Heinz, de kamers zijn besteld en Beatrix moet uitgaan. Ik ben het haar verschuldigd. Wat zal ik thuis ook doen. In de ziekenkamer houd ik het niet uit. Romana verpleegt je uit stekend en als ik niets voor mijn zenuwen, doe, word ik ziek." Voor niets ter wereld wilde Heinrich Nordegg het zijn vrouw lastig maken. Hij drong er zelf op aan, dat zij op reis zou gaan, zeidie, dat zijn ziekte niet ge vaarlijk was, en gaf haar het laatste geld1, dat hij nog bezat, opdat zij nog enkele we ken onbezorgd gelukkig zou kunnen zijn voordat het einde kwam. Zijn vrouw vertrok dus met Beatrix'. Haar zoon Hans, die op het gymnasium ging, liet zij met de grootste gemoedrust aan zich zelf over. Hans maakte liet haar nu en dan wat lastig. Zij had n ot veel voor hem over en bekommerde z.ch1 wei nig om hem. Haar mooie dochter wias voor haar belangrijker dan haar zoon, idie zich in de ergste vlegeljaren bevond. Toen Romana hoorde, dait haar stief moeder, ondanks de ernstige ziekte vai\ haar vader, toch op reis was gegaan, werd zij doodsbleek. Zij boog zich over hapr zieken vader, sloeg haar armen om hein heen alsof zij hem tegen deze liefdeloos heid moest beschermen. „U hadt haar niet op reis moeten la ten gaan, vader", zei zij hard luid* voor het eerst haar stilzwijgen over haai stiefmoeder verbrekend. Hij keek smeekend naar haar op. „Knor niet over haar. Zij moet (niet in de ziekenkamer zijn moet geen ge tuige zijn van mijn sterven. Zij moet haan opgeruimdheid niet verliezen", zei hij mat* Er kwam een harde, strenge trek omj Romana's mond. i I „U moet haar niet zoo gewetenloos, onbesuisd laten leven, vader." Hij greep haar hand. „Ik smeek je, Romana, zeg niets ten nadeele van haar, zij is ondanks alles mijn mooiste zonne straal geweest". Romana knielde bij zijn bed neer. „Vader, beste vader en toch bent u rampzalig geworden door haar. Hij zuchtte diep. „Zeg dat niet, mijn kind. Dat kun je niet begrijpen. Onge lukkig ben ik slechts geworden door angst over haar. En deze angst maakl mij het sterven moeilijk. Hoe gemakkelijk' zou het mij worden, indien ik wist, dat zij goed bezorgd was. Maar ik moet haar in zorgen achter laten. Mijn faillissement is nabij, Romana. Jou wil ik het zeggen, de firma Nordegg zal schandelijk bank roet gaan vandaag of morgen. En ik kan het faillissement niet meer tegenhou den. Dat heeft mij vernietigd en dat maakt mij het sterven moeilijk." Romana haalde diep adem. Dat wisl} zij reeds door Hoyer. Het faillissement was er reeds. Zij hajd het voor haar va der verzwegen. f (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1925 | | pagina 1