u
M i cm
N°. 8.
Vrijdag 16 Januari 1925.
WAT HEB IK JE GEDAAN?
ÉméI
112° Jaargang.
bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
Fa. J. A. L. G. Witte, Goes.
FEUILLETON
BORSTSIROOP
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f2,
buiten Goes f2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt: Maandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE i COURANT
üitgave Naarnl. \fenn. „Goesche Courant" i Kleenweas Ross' Drnkkers- en Ultseversbedrflf
en Kleeuwens Ross' Drnkkers- en Uitgeversbedrijf
ADVERTENTIEN.
van 15 regels f 1,20, elke regel
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f2,40.
Bewijsnummers 5 cent.
Advertentiën worden aangenomen
tot 12 uur voormiddag.
DE GELE TAXI.
(Nadruk verboden.)
Eenigen tijd geleden vermeldden de kran
ten de geschiedenis van een man, die rijk
was geworden mot een taxi-onderneming.,
Ik herinner me niet meer, waar het geval
is gebeurd; hot doet er ook mitnider toe.
Allicht" zal t in Amerika zijn geweest,,
waar iets dergelijks niet ongewoon is.
De man was mot een bescheiden be4
drijfskapitaaltje begonnen, waarvoor hij
zich één auto kon aanschaffen. Met idien
auto nam hij plaats in de lange rij, die»
voor het station op een vrachtje wachtten.,
En onmiddellijk was hij het, tot w.en d^
reizigers zich het allereerst wendden, om.
naar de plaats hunner bestemming te
worden gereden. Spoedig had hij genoeg
verdiend om een tweeden auto te koopen,
en ook met dit nieuwe voertuig, door een
eigen chauffeur bediend, bereikte hij
dezelfde gelukkige uitkomst. Binnen een.
maand had hij vijf, binnen het jaar vijf
tig, binnen twee jaar vijfhonderd auto s
loopen.
Wat was 'het geheim van zijn welslagen?
Liep zijn taxi sneller dan de overige van
de stad? Reed ze lichter; was ze gerief
lijker ingericht? Kende hij als chauffeur
beter den weg; was hij behendiger bij het
zich wringen tusschen bet straatverkeer,
voorzichtiger in het gevaar, behulpzamer
bij het instappen, vlotter van tong en
beleefder in gebaar?
Niets van dit alles; zijn auto was vol
maakt gelijk aan de overige auto's en hij
zelf was een doodgewone chauffeur, in
niets verschillend, van elk zijner valt;
nooten. Of ja, toch in één ding; zijn
taxi was geel.
Rijdt een gele taxi sneller of veiliger
dan andere taxi's; is ze goedkooper, ge
rieflijker, van degelijker maaksel? Niets
van dit alles; een gele taxi heeft slechts
één ding voor bij alle overige taxi's: ze
valt in het oog. En dit wist de slimmerik,
die met zijn gele taxi fortuin maakte.
Door zijn taxi geel te verven, werd hij rijk.
Zijn geheim heeft mij het leven alweer
een stukje begrijpelijker gemaakt. Vaak
heb ik gehoord en gelezen van menschen,
die op 62n of ander geb'ed naam efl
fortuin verwierven. Soms had ik het voor
recht, hun persoon of hun arbeid te lee-
ren kennen. En dan trof mij bij enkelen
Besteedt steeds Uw geld op de
juiste manier.
Onze Portwijnen z\jn bijzonder fijn
van aaiaak en zeer eoncurreerend
van prijs.
Waarom heeft II ze nog niet geproefd
van
H. CourthsMahler
met autorisatie vertaald door
Mevr. J. P. Wesselinkvan Rossum
Als uit een droom ontwakend, had
Heinrich Nordegg zijn dochter aangeke
ken. En op dat oogenblik was plotseling
alles weggevaagd, wat scheidend tusschen
vader en dochter was gekomen en door
de beuzelachtige handen van mevrouw Byl
la was opgebouwd. Het oude hartelijk be
grijpen, de oude hartelijke liefde was er
plotseling weer geweest. Heinrich Nor
degg voelde met innige vreugde dat zijn
dochter bij hem behoorde. En in haar ern
stigen vroeg rijpen aard vond hij, wat hij
bij zijn vrouw nooit had gevonden een
innig begrijpen, een bereidwillig ingaan
op zijn belangen en zorgen.
Romana werd nu voor haar vader een
goed en trouw makker, een flinke hulp
en een vertrouwde. Zij zat nu menig uur
tegenover haar geliefden vader in zijn werk
kamer of ginds in de fabriek in zijn privé
kantoor.
Mevrouw Bylla sloeg lachend de han
den in elkaar, toen zij hoorde, dat Ro
mana met haar vader in de fabriek werkte.
Zij kwam nooit in de fabriek. Slechts
eens was zij er, kort na haar huwelijk ge
weest om ze vluchtig te bezien. SederH
niet meer. Zij schudde zich in grappige
ontzetting en verzekerde haar man dat zij
hunner de groote begaafdheid, de gewel
dige werkkracht, de zeldzame karakter-
adel, de buitengewone genialiteit. Maar de
meesten stelden mij bij nadere kennis
making teleur.
Hoe is het toch mogelijk, dachten in
meerdere gevallen velen met mij, dat een
man, die zoo weinig in zijn mars heeft,
professor is geworden; dat een zoo onbe-
Icekenend boek in aller handen is; dat
een zoo middelmatig tooneelstuk het pu
bliek trekt, avond op avond. Hoe kan het
toch komen, dat die onbenullige praatjes
maker bij zijn omgeving in tel is; dab
die leeghoofdige vrouw zoo het middel
punt wordt; dat die ijdeltuit zoo hoog
van den toren kan blazen.
Hoe loopt het publiek er in, door zich
knollen voor citroenen te laten verkoopen
waarom Iaat heft zich steeds maar
weer waardelooze prullen in handen stop
pen? Nooit is er een tijd geweest, waar
in twee wichelaars zoo veelbeteekenend
tegen elkaar knipoogden en nooit hebben
twee Joden zoo goed geweten, wat een
bril kost, als tegenwoordig.
Wat is het geheim van hun succes
Och, ieder weet het: het geheim van het
succes is de reclame. Maar wat ieder
nog niet goed genoeg weet, is, dat de
reclame haar toepassing vindt op veel
grooter schaal dan Louter in de adverten
tiekolommen der dagbladen en op de
lichtzuilcn en aanplakborden der winkel
straten. Ook op het schijnbaar voor haar
te deftig of te eerwaardig of te arg<
gebied beoefent men in onze dagen, elk
naar zijn aard, de reclame.
Nu weet ik het geheim, wanneer ik een,
die geslaagd is zonder dat hij op buiten
gewone eigenschappen kan bogen, naar
zijn triomf zie rijden. Hij verfde zijn
taxi geel!
Want dit is het, wat heden ten dage tot
welslagen voert, ja, voor welslagen on
misbaar ismen moet opvallen, in het
oog loopen. Goede waar behoeft geen
krans, maar zonder krans blijft zij tegen
woordig in 't pakhuis. Als er honderd
taxi's in de rij staan, even goed, even.
snel, even sierlijk, dan zullen de negeii
en negentig zwarte taxi's ifi de rij blij
ven staan, maar om de gele taxi vsedht!
het publiek.
Is het publiek dan onnoozel, dat het
zoo'n eigenaardige voorkeur aan den dag
legt? Het publiek is thans niet onnoozeler
dan het ooit is geweest. Het publiek is
alleen ongeduldiger en daardoor opper
vlakkiger en minder zelfstandig. In het
jachtig bestaan der moderne maatschappij
gunt het zich den tijd niet, rustig uit zijm
oogen te kijken, zijn beurt te wachten»,
zijn eigen oordeel te vestigen.
Het hedendaagsche publiek is door het
hurrie-leven vermoeid. Het wil alles, be
halve zich inspannen. Het is te bek-af1
om te zoeken, om zelf moeite te doen;
het is gewend, te worden geholpen en
voorgekauwd.
Waarom vliegen de reizigers aan op
de gele taxi.? Wijl hun gemakzuchtige
per flacon.^l. 125
per Flacon J|. 1.25
VcfKrijtjbaa7-S^)lH,ApolhfVcricfiBrtj,l'ï
oogen door de ongewone kleur worden
getrokken; wijl dat felle geel zich op
dringt aan hun tragen, inspanning schu
wenden blik.
Dit weten onze slimmeriken, die sla
gen. Zij trekken profijt van deze behoefte
aan gemak. Zij weten, hun op tijd
arbeidskracht zuinige medemenschen een
dienst te bewijzen, door zé met eenkrach-
tigen ruk uit hun weifelende loomheid te
halen. Ze schreeuwen ze wakker met een
sirene. Ze verblinden ze met een zoek
licht. Ze pakken ze bij de kraag met een
forsch gebaar.
Zóó willen de menschen geholpen wor
den. Men moet het hun gemakkelijk ma
ken. Innerlijke waarde te beoordeelen
kost moeite en tijd; wezenlijke beteekenis
te doorgronden, vergt inspanning. Wat aan
de oppervlakte ligt, moet het hem doen
Daarom een goede raad voor u, die
streeft naar welstand en roem: verbeuzel
•uw tijd niet, met de constructie van uw
taxi te verbeteren of haar inwendig ma
teriaal te volmaken. Eén raad sléchtis
verft haar geel en ge zijt klaar!
BUITENLAND.
kippevel kreeg als zij er aan dacht, dal
Romana vrijwillig deze lokalen betraid
waarin de arbeid met ernstig gelaat
heerschte. Overigens bemoeide zij zich
niet verder met Romana.
Deze was nu weer vroolijk en tevre
den, al bleef zij stil en ernstig. Zij hadf
haar vader tenminste dagelijks uren lang
voor zich alleen en zij zou zich verder
zonder eenige wenschen gelukkig hebben
kunnen voelen, als het gelaat van haar
vader niet dagelijks bleeker en bezorgder
werd. Zij wist heel goed, wat zijn hart
beklemde, wist, dat hij door mevrouw
Bylla den ondergang tegemoet gedreven
werd. Hij kon haar geen wensch ontzeg
gen, ofschoon hij reeds in den afgrond
keek, waarheen zij hem dreef, Ja, hij
waagde het niet eens, haar voorstellen te
doen, en leed onuitsprekelijk onder de (ge
dachte, dat er eens een dag zou komen!
waarop hij haar wenschen niet meer zou
kunnen vervullen. De angst voor dit oogen
blik dat hij met reuzenschreden zag na
deren, maakte hem rampzalig en wan
hopig.
Wat komen moest, kwam.
Heinrich Nordegg werd het slachtof
fer van deze pijnlijke zorgen en angsten.
Hij werd ziek en voelde zich machteloos
om den ondergang langer tegen te houden.
Mevrouw Bylla had niet het flauwste
vermoeden van hetgeen haar dreigde. Zij
vond het alleen zeer lastig en hinderlijk,
dat haar man ziek werd. Ziekenkamer*
lucht vond ze eenvoudig onverdragelijk',
en zeer gaarne liet zij aan Romana de
verpleging van haar vader over.
En nu hij als gebroken neerlag, ver-,
trouwde hij Romana zijn geheimste zorgen
De Vlamingen in België.
Het katholieke gemeenteraadslid De-
lauw heeft in den gemeenteraad van Brus
sel geïnterpelleerd over de taaltoestanden
in de Brusselsche scholen. Een motie van
den interpellant, waarbij slechts aange
drongen wordt op een eerlijke toepassing
van het beginsel-moedertaal-onderwijstaal
is wonderlijkerwijze verworpen met 29
tegen 12 stemmen en 8 onthoudingen. Deze
verwerping geeft den schrijver In 't ver
loren Hoeksken van Het Laatste Nieuws
aanleiding bot de volgende ontboezemingen
Dus voortaan
de tafel met de vier pikkels omhoog!
het huis met het dak in den grond en
den kelder in de lucht!
de tram met zijn raderen tegen de
trolley en de rest op de sporen!
de wereld op zijn kop!
Zoo is het, Maandag 12 Januari, tus
schen 14 en 17 u. 30 besloten geworden
door den gemeenteraad van Brussel.
De school niet voor het kind, het kind
voor de school.
Het kind niet om er te worden opge
leid en onderwezen tot een mensch, maar
om te worden een klein wieltje in de groote
verfranskiljoneerings-machine te Brussel.
De onderwijzer en de onderwijzeres
niet om er het kind op te voeden, maar
om het van in den kindertuin tot in den
vierden graad en in alle verdere inrich
tingen noem ze geen „scholen" meer,
maar verkazemeerde fabrieken te ver
jacqmainschen.
De moedertaal niet om als onderwijs
taal te dienen, maar om te worden bespot
door razende onwetenden in den gemeen
teraad
De vreeselijke macht der domheid!
Schoolmeesters en schoolmeesteressen
n Brusselopvoedkundigen van alle
grootte en omvang in het landbestuurders
van normaalscholen, gemeentescholen en
viercle graden; mannen, die geleerde on-
derwijsboeken hebt geschreven en schrijft
en nog zult schrijven; apostels, die uw
theorieën uiteen zet in hooge studies en
lange artikels; gij, die gaat voordrachtew
houden, lessen geven, optreedt als voor
lichters en de leiders van de opvoeding!
Gij, die weet dat geen onderwijs mo
gelijk is buiten den grondslag van alle
pedagogiek
Moedertaal, onderwijstaal
Durft ge u nu nog te vertoonen? Buigt
en bukt gij?
Gij, die staat op uw wetenschap, op
uw naam en vooral op de waarheid, treedt
gij niet samen op tot een vlammend en ver
ontwaardigd protest tegen de ezelarij in
den gemeenteraad goedgekeurd en die een
schop is op die ziel van 't kinid er< >op
de wet van 't land!
Zijt ge minder dan de straatveger, die
't niet dullden zou, dat iemand hem zou
verplichten de straat te vegen met dein
stok van zijn borstel en niet met zijn bor-
tel!
Wilt gij enkel misdadige robotten zijn,
lammen zonder hart, zonder ziel, zonder
geest, mannen, die alleen een keel kunt/
opzetten waar 't gaat om perekwatie en
op wie de namen zouden passen, die ge
verleden Zondag, op uw meeting, elkan
der hebt toegehuild: verraders, bedrie
gers, idioten?
Arme onderwijzers en onderwijzeressen
n Brussel!
Maar vooralarme Vlaamsche kinderen
De toestand in Italië.
De diplomatieke medewerker van de
„Daily Telegraph" heeft inzage gekregen
van diplomatieke berichten omtrent den
toestand in Italië en doet aan de hand1
van die inlichtingen mededeelingen over
de oppositie tegen Mussolini, welke be
langrijk afwijken van de algemeen geldende
opvatting, welke onlangs ook door Lloyld
George werd weergegeven, als zouden de
liberalen Mussolini's voornaamste tegen
standers zijn. Blijkens hetgeen de „Daily
Telegraph" van diplomatieke zijde ver
neemt, staan de communisten en de extrer
mistische socialisten thans weer in de
voorste rijen van de oppositie tegen het
fascisme; zij zijn in den laatsten tijd weer
zeer actief en beschikken over veel gelJd
en wapenen. Bij Genzano en bij Terquii-
na in de provincie Rome hadden op 4 Ja
nuari gewapende aanvallen plaats op cara
binieri en op zwarthemden en gedurende
de laatste weken werd voor millioenen
schade aangericht door brandstichtinglei
in de entrepots te Rome. Parma en Flo
rence. De diplomaat, die deze inlichtin-
en angsten toe. Hij vertelde haar, dat hij
geruïneerd was en er erger aan toe was',
dan een bedelaar. De fabriek had geen
waarde meer, daar er geen bedrijfskapi
taal meer aanwezig was, maar daarentegen
enorme schulden, die de zaak drukten.
Door allerhande kunstmiddelen had hij
zich weten staande te houden. Nu moest
alles rondom hem ineenstorten, en hz|
wist niet eens of hij zijn eerlijken naam
nog zou kunnen redden.
In den morgen kwam de procuratie
houder Hoyer en wilde Heinrich Nordegg
spreken. Romana liet hem niet bunnen én
sprak zelf met Hoyer. Hij vertelde haar
bleek en zenuwachtig, dat de firma geen
zekerheid meer kon geven voor hoogte
vorderingen en dat hij moest bekennen (in
solvent te zijn.
Romana dacht een oogenblik na, en
gaf daarna een antwoord, dat hem met een
verlicht gelaat naar de fabriek terug deed
keeren.
Romana ging naar haar vader terug.
De doktoren kwamen weer en zeiden,
dat men op het ergste voorbereid moest
zijn.
Mevrouw Bylla was radeloos. Zij was
juist op het punt om nret haar volwassen
dochter naar een badplaats die zeer in
de mode was, te gaan. Zij had voor zich en
haar dochter, die het jeugdig evenbeeld
van haar mooie moeder was, de bekoor^
lijkste toiletten besteld, en wel, zooals
altijd, zulke, die moeder en dochter er
als zusters deden uitzien. Mevrouw Bylla
vond het prettig om voor de oudere zus
ter van haar dochter door te gaan. Eto
nu zouden zij misschien thuis moeten blij
ven, omdat do doktoren een lichte onge
gen aan de „Daily Telegraph" Keeft ver
strekt, beschouwt de activiteit der commu
nisten als een aandringen op erkenning
der sowjet-regeering door Mussolini. Daar
naast begint thans een oppositie op te ko
men, die uitgaat van de groote internatio
nale financieele oentra te New-York, Pa
rijs en andere groote steden, welke voor
namelijk uit is op een daling van de lire.
Tenslotte vindt Mussolini tegenover zich
de talrijke katoen- en bankmagnaten in Ita
lië, die niet van Italiaansdhen oorsprong
zijn en de suikerfabrikanten, die over het
algemeen met buienlandsch kapitaal wer
ken en die verbitterd zijn over de ver
laging der invoerrechten.
Frankrijk in den grooten
oorlog.
Het internationaal bureau van den ar
beid heeft een statistiek opgemaakt, vol
gens welke Frankrijk, in verhouding tot
het totaal der mannelijke bevolking, de
eerste plaats inneemt onder de verschil
lende landen wat betreft het aantal ge-
mobiliseerden in den grooten oorlog, met
een percentage van 40.8, voor Duitscb-
land met 39.6 pet. en Oostenrijk met 34.6
pet. Wanneer men slechts rekening houdt
met de actieve mannelijke bevolking met
uitzondering der kinderen en ouderen, die
niet in staat zijn de wapens te dra gent,
heeft Frankrijk 59.4 pet. gemobiliseerd.
Wat het totale aantal dooden of vermis
ten betreft, bekleedt Frankrijk de eerste
plaats met 10.6 pet., vóór Duitschland
(met 9.8 pet. Engeland met slechts 5.1 pet.
en de Vereenigde Staten met 0.2 pcK.
Honderd Franschen zijn dus omgeko
men of verdwenen op 2 Amerikanen. W,at
de verminkten aangaat komt Frankrijk
weer vooraan met 11.2 pet. der manne
lijke bevolking tegenover 7.5 pet. voori
Duitschland.
Een boljewistisch
smul-menu.
Een spijskaart voor een maaltijd, die
met Zakoeska (hors d' oeuvres) begint,
een soepje vermeldt, verder reevleescb
met kastanje-puree aankondigt en een
gebraden hoentje, „foie gras au porto",
en diplomaten-ijs, om te eindigen met
vruchten en dessert, mag er zijn, men
zou haar zelfs een vorstelijk menu kunnen
noemen. Dit vorstelijke menu is, naar de
Parijsche Matin vertelt, de spijskaart van
het diner, dat Krassin de bolsjewistische
vertegenwoordiger van sowjet-Rusland te
Parijs, bij de jaarswisseling de gasten
van het gezantschap heeft voorgezet. Do
Matin noemt deze spijskaart een stukje
aangename lectuur, dat, zoo zegt het blad,
stellig niet afgedrukt zal worden in de
Rabotsjaia Jizn (Arbeidersleven), een
groot te Moskou verschijnend proleta
risch orgaan, waarvan Wolin, de eerste
secretaris van het sowjet-gezantschap te
Parijs, gedurende twee jaar hoofd-redac-
teur is geweest en thans de correspondent
in de Fransche hoofdstad is. Iedereen
zoo vertelt de Matin verder, die van de
bolsjewistische keuken geproefd heeft,
steldheid van haar man tragisch opna
men. O, neen daar was niet aan te
denken
Mevrouw Bylla viel haar doodzieken
man lastig met haar dringend verzoek on*
toch spoedig gezond te worden, opdat
zij met Beatrix op reis zou kunnen gaan.
„Denk er toch aan, Heinz, de kamers
zijn besteld en Beatrix moet uitgaan. Ik
ben het haar verschuldigd. Wat zal ik
thuis ook doen. In de ziekenkamer houd
ik het niet uit. Romana verpleegt je uit
stekend en als ik niets voor mijn zenuwen,
doe, word ik ziek."
Voor niets ter wereld wilde Heinrich
Nordegg het zijn vrouw lastig maken.
Hij drong er zelf op aan, dat zij op reis
zou gaan, zeidie, dat zijn ziekte niet ge
vaarlijk was, en gaf haar het laatste geld1,
dat hij nog bezat, opdat zij nog enkele we
ken onbezorgd gelukkig zou kunnen zijn
voordat het einde kwam.
Zijn vrouw vertrok dus met Beatrix'.
Haar zoon Hans, die op het gymnasium
ging, liet zij met de grootste gemoedrust
aan zich zelf over. Hans maakte liet haar
nu en dan wat lastig. Zij had n ot veel
voor hem over en bekommerde z.ch1 wei
nig om hem. Haar mooie dochter wias
voor haar belangrijker dan haar zoon, idie
zich in de ergste vlegeljaren bevond.
Toen Romana hoorde, dait haar stief
moeder, ondanks de ernstige ziekte vai\
haar vader, toch op reis was gegaan, werd
zij doodsbleek. Zij boog zich over hapr
zieken vader, sloeg haar armen om hein
heen alsof zij hem tegen deze liefdeloos
heid moest beschermen.
„U hadt haar niet op reis moeten la
ten gaan, vader", zei zij hard luid*
voor het eerst haar stilzwijgen over haai
stiefmoeder verbrekend.
Hij keek smeekend naar haar op.
„Knor niet over haar. Zij moet (niet
in de ziekenkamer zijn moet geen ge
tuige zijn van mijn sterven. Zij moet haan
opgeruimdheid niet verliezen", zei hij mat*
Er kwam een harde, strenge trek omj
Romana's mond. i I
„U moet haar niet zoo gewetenloos,
onbesuisd laten leven, vader."
Hij greep haar hand. „Ik smeek je,
Romana, zeg niets ten nadeele van haar,
zij is ondanks alles mijn mooiste zonne
straal geweest".
Romana knielde bij zijn bed neer.
„Vader, beste vader en toch bent u
rampzalig geworden door haar.
Hij zuchtte diep. „Zeg dat niet, mijn
kind. Dat kun je niet begrijpen. Onge
lukkig ben ik slechts geworden door
angst over haar. En deze angst maakl
mij het sterven moeilijk. Hoe gemakkelijk'
zou het mij worden, indien ik wist, dat zij
goed bezorgd was. Maar ik moet haar in
zorgen achter laten. Mijn faillissement is
nabij, Romana. Jou wil ik het zeggen,
de firma Nordegg zal schandelijk bank
roet gaan vandaag of morgen. En ik
kan het faillissement niet meer tegenhou
den. Dat heeft mij vernietigd en dat maakt
mij het sterven moeilijk."
Romana haalde diep adem. Dat wisl}
zij reeds door Hoyer. Het faillissement
was er reeds. Zij hajd het voor haar va
der verzwegen.
f
(Wordt vervolgd).