V. 99.
Donderdag 21 Angnstus 1924
lil jaargang
BUITENLAND.
FEUILLETON
Het slot Dymeck
Binnenland.
STADSNIEUWS.
abonnement
Pry8 per kwirUnl, in Goes' f 2,
builen Goes f i,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-j Woensdag
en a Vrijdagavond.
GOME
Uitgave Na*ml. Vennootschap fioecche Conrant
ADVERTENTIËN
vaa 1 5 regels f 1,20 elke regel
neer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt cweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Kleenwens Boss' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomei
tot 13 nar voormiddag.
COURANT
NA DE CONFERENTIE
TE LONDEN.
De rede van Mac Donaid.
Na afloop der conferentie heeft Mac
Donald de gedelegeerden gelukge-
wenscht en daarbij gewezen op de uit
stekende houding van de Fransche en
Belgische vertegenwoordigers Herriot
en Theunis. Verder sprak hij nog hel
volgende tot de Duitsche afgevaar
digden.
Ik kan mij niet weerhouden, nog in
het bizonder te spreken over de po
sitie van de Duitsche ministers, met
wie wij hebben onderhandeld. Wij be
seffen maar al te zeer de moeilijkbeden
waarmee zij te kampen hebben. De las
ten, Kun opgelegd, zijn zwaar; en hun
volk zou wel eens niet heel blij kun
nen wezen met de resultaten. Ik zou
er het Duitsche volk van willen door
dringen, indien ik dat zou mogen doen,
dat wij als resultaat van deze confe
rentie, een stelsel van arbitrage, van
onderzoek, van rivisie hebben gescha
pen, dat het zoowel aan het Duitsche
volk als aan ons zal mogelijk maken,
de tenuitvoerlegging van het plan-Da-
wes gade te slaan, on de voorstellen
gadeslaan, die h.i. bedenkelijk schij
nen, en die hot mogelijk maken dat wij
in oprechtheid bijeenkomen om ver
gissingen te verbeteren.
Met andere woordende tijd der
nationale isolabie is geëindigd, de tijd
voor de wisseling van inzichten en van
op redelijke wijze rekening houden met
de ervaringen is aangebroken.
Dat is een groote winst niet alleen
voor Duitschland, doch voor ons allen.
En ik hoop dat wanneer de vertegen
woordigers van alle landen worden be
oordeeld door hun eigen volken, de
beoordeelaars niet zullen vergeten, boe-
veel het plan-Dawes en de middelen die
wij hebben tot sta^d gelicht waard
zijn voor geheel Europa.
En ons werk is nog maar een begin.
Wat fcjevat het accoord.
Pe cpnimissie-Pawes gaat uit van
de stelling, dat Duitschland in staat
gal zijn in vier jaar tot een volkomen
financieel herstel te komen, als het
gijn begrQotingsbronnen geleidelijk ont
wikkelt, doqr de belastingen op het
zelfde peilt te brengen als de Entente-
landen en tegelijkertijd de uitgaven bin
nen redelijke grenzen te beperken.
Voor die vier jaar stelt zij een ge
deeltelijk moratorium voor, plus een
leening van 800 millioen goudmark in
het eerste jaar. Wat de schadevergoe
ding in de eerste vijf jaar betreft,
stelt zij op bedragen van een milliard,
1220 millioen, 1450 millioen, twee mil
liard en 2 en een half milliard goud
mark, gewaarborgd door zekere begroo-
tings-inkomsjeii.
Van 1929'30 zullen de annuïtei
ten 2 en een half milliard te boven
gaan en progressief zijn naarmate van
de Duitsche welvaart,
Met essentieele middel van het in
te voeren stelsel zal een emissiebank
zijn ïqet gouddekkiqg, welke gevestigd
zal wezen te Berlijn. Het kapitaal zal
4Q0 millioen bedragen, waarvan 1Q0
in aandeelen, die aan de Rijksbank
19
PQOR
ÏLZE DORE TANNER.
Nadruk verboden.
Henny greep met bevende hand naar
de beide couverten. Haar arme hoofd
was moe en leeg, het was alsof al haar
ledematen verlamd waren en zij had
slechts één wensch, alleen te zijn op
haar kamer om den brief te lezen en
over dat wat zij zooeven géhoord had,
met zichzelf in het reine te houden.
Er werd aan de deur geklopt en op
het „binnen" van de gravin kondigde
Koenraad aan; „Graaf Roleneck".
Henny was opgesprongen en klemde
zich als hulpzoekend aan de leuning
van den stoel vast. De gravin ging den
binnentredende eenige séhreden tege
moet en terwijl hij zich over haar hand
boog, zeide zij
„Ik zal u met uw bruid alleen laten,
beste vriend, ge zult elkaar veel te
zeggen hebben",
worden overgedragen. De rest zal bij
het publiek in Duitschland en het bui
tenland worden geplaatst.
De Duitsche spoorwegen worden een
naamlooze vennootschap met een kapi
taal van 26 milliard, w.o. 2 milliard
aan preferente aandeelen. Het Rijk
neemt daarvan (van de 2 milliard) één
vierde, verder 13 milliard van de ge
wone aandeelen. De commissie van
herstel ontvangt elf milliard obliga
ties (die 660 millioen 's jaars opbren-
gen).
Een internationale commissie van des
kundigen zal een hypotheek op de nij
verheid vestigen, welke aan de commis
sie van herstel een bate zal opleveren
van 5 milliard in stukken, rentende 5
pot. en aflosbaar binnen 100 jaar, ge
waarborgd op de rijksbegrooting, door
dat het rijk de douane-inkomsten, het
alcoholmonopolie, de bier-, tabak- en
suikerbelasting daartoe aan zal wij
zen en onder het beheer van een bui
tengewonen commissaris zal plaatsen.
Voor zoover bekend is, zijn er in
de economische voorstellen der com-
missie-Dawes geen belangrijke wijzi
gingen aangebracht. Het bezette ge
bied zal economisch worden ontruimd,
de Fransch-Belgische spoorwegregie
zal verdwijnen, van sancties zal alleen
sprake zijn, na opzettelijke tekortko
mingen van Duitschland, die bij arbi
trale uitspraak zijn vastgesteld.
Wat de leveringen in natura betreft,
deze zullen ook na de in het verdrag
van Versailles gestelde termijnen van
1925 en 1930 voortduren, evenwel al
leen langs den weg van het vrije han
delsverkeer.
DE HOUDING VAN
AMERIKA.
President Coolidge heeft verklaard
niet te twijfelen of de particuliere
hulpmiddelen der Ver. Staten zullen
zonder veel moeite beschikbaar wor
den gesteld om den noodigen finan-
cieelen steun te verleenen, die voor de
uitvoering van het plan-Dawes noo-
dig is. i
HERRIOT TERUG
IN PARIJS.
Bij den terugkeer der Fransche de
legatie is een geestdriftige ovatie ge
bracht door de menigte, onder het ge
roep: „Leve de vrede, Leve Herriot".
Herriot verklaarde er van overtuigd
te zijn, dat de belangrijke taak, welke
nog overgebleven is, eveneens onder
uitmuntende voorwaarden zal kunnen
worden afgewerkt. Men is er te Lon
den in geslaagd de uiteenwijkende
krachten, welke tot verdeeldheid onder
de volken leiden, te overwinnen.
EEN BRIEF VAN MAC
DONALD AAN HERRIOT
ËN THEUNIS.
Mac Donald schrijft daarin p.m.
„De bezettende mogendheden en de
Duitsche regeering hebben toegestemd
in een regeling, volgens welke de be
zetting niet langer zal duren dan twaalf
maanden na deze, cjqcb dat daartoe
yroegei' kan worden besloten. De En-
gelsche regeering is zonder vooringe
nomenheid voor de stelling, door haar
en haar voorgangers ingenomen inzake
de uitlegging van het verdrag, doch zou
Graaf Roleneck ging snel naar Hen
ny toe, maar toen hij haar bleek gelaat
en haar angstige oogen zag, aarzelde Jiij
verlegen. Met zacht geweld maakte hij
haar ijskoude vingers van de stoelleu
ning los en hield ze in zijn, voor een
man opvallend smalle, zachte handen,
met lichten druk vast.
De brief van uw vader heeft mij
zeer gelukkig gemaakt. Ik heb u met
heel mijn hart lief Henny en uw ge
luk zal mijn hoogste streven zijn", zeide
hij zacht met zijn aangename, inne
mende stem en bracht haar handen aan
zijn lippen. En toen hij zag dat Henny
vergeefs naar woorden zocht, ging hij
voorzichtig vragend voort: „Misschien
heeft mijn aanzoek u toch nog over
vallen? Misschien misleidde ik mezelf
tofen ik aannam dat ook gij vertrouwen
in mij stelde en een diepere belang
stelling voor mij gevoelde?"
Henny's oogen vulden zich met tra
nen: „Ja, het heeft mijnheel, heel erg
overvallen
„Heb je vertrouwen in mij, Henny?"
Ze knikte.
Hij legde zijn arm om haar heen en
trok haar naa zich toe.
„Jij lief, zoet, bang kind", fluis
terde hij hartstochtelijk en drukte haar
gaarne het rapport-Dawes spoedig in
werking zien. Zij wijst daarom slechts
op de overeenkomst en dringt er zoo
krachtig mogelijk op aan, dat de be
trokken regeeringen al het mogelijke
zullen doen om de ontruiming te ver
haasten, aangezien naar de meening
van de Engelsche regeering, het voort
duren van de bezetting van invloed
kan zijn op de uitvoering van het plan-
Dawes en de regelingen ter confe
rentie te Londen getroffen in de war
kan sturen".
WIE HEEFT DE MEESTE
SCHULD AAN DEN
OORLOG?
De Parijsche correspondent van de
„Frankfurter Ztg." wijst er op, dat den
laatsten tijd een opmerkelijke zwen
king in Frankrijk is waar te nemen wat
aangaat de kwestie van de zgn. uit
sluitende schuld van Duitschland aan
den oorlog, zoodat zelfs een blad als
de „Temps" sinds eenigen tijd den
eisch stelt van opening der archieven
in navolging van het Duitsche, Oosten-
rijksche en Russische voorbeeld. Hij
vestigt de aandacht op den arbeid in
dit opzicht van den historicus Renou-
vin en van Mathias Morhardt, die een
brochure „Les preuves" heeft doen
verschijnen en op het werk yan den
politicus Alfred Fabre Luce, die „La
victoire" schreef. Ook de bekende ro
manschrijver Victor Marguerilte pro
testeert in artikelen in „Ere nouvelle"
en „Peuple" tegen de vervalschingen
van de officieele geschiedschrijvers.
Aan de hand van de officieele Rus
sische en Duitsche publicaties van na
den oorlog en het onlangs door Gout-
tenoire de Toury in 't Fransch ver
taalde werk van generaal Montgelas,
komt Margueritte tot de conclusie, dat
al heeft ook het Duitsche en het Oos
tenrijksdie imperialisme een behoor
lijk aandeel van den schuld te dragen,
noch op Wilhelm II, noch op Frans
Jozef het zwaarste gedeelte ven de ver
antwoordelijkheid mag worden gelegd.
Hij wijst daarbij in het bijzonder op
de rol van Poincaré en de Russische*
oorlogspartij.
Belgisch annexionisme
In het Belgische blad „Action Na
tionale", schrijft een z.g.n. Hollander
onder'|h,et pseudoniem „Van Amstel"
over de internationaliseering van de
Schelde en van Hollandsch Limburg.
„Holland kan deze oplossing (de
internationaliseering, n.l.) welke zijne
SQuverein rechten op Limburg en de
Schelde zou verminderen, niet toelaten.
Accoord. Maar wat te doen zoo de
groote mogendheden op een goedendag
overtuigd waren, dat de vrede van Eu
ropa voor een groot deel afhangt van
de regeling dezer problemen? Wat zou
Holland zeggen en wat zou het doen,
zoo de ontruiming van de Rijnstreek
zou moeten geschieden op grond van
een s chikking tusschen Duitschland,
België, Frankrijk en Engeland, waar
van Limburg en Zeeland de kosten zou
den betalen? Men heeft nog wel andere
dingen gezien! Vandaar dat Nederland-
sche patriotten zich met angst afvra-
hoofd tegen zijn schouder, terwijl zijn
lippen keur haren beroerden.
Ik wil naar je liefde dingen Henny
beloof mij alleen, dat je mij als je
besten vriend wilt beschouwen en het
volste vertrouwen in mij wilt stellen.
Wil je dat?"
Ze knikte sprakeloos.
„En wil je probeeren mij lief te
hebben?"
Ze aarzelde.
„Geloof me, het zijn zelden de ge
lukkigste huwelijken die uit hartstoch
telijke liefde gesloten worden, veel
belangrijker zijn wederzijdsch vertrou
wen en juiste verhoudingen, waarin
beide echtgenooten rustig aan elkaar
kunnen wennen". I
„Mijn ouders zijn uit liefde ge
trouwd", bracht Henny met moeite uit.
„Ik weet het. Maar ik heb ook ge
hoord dat Toni von Orlenhaus 'vroe
ger een zeer begaafd, geestvol meisje
is geweest, gerechtigd en bekwaam,
om in de hoogste kringen 'te verkeeren
en dat zij later, met 'haar bloedver
wanten in onmin geraakt, in 'kleine hui
selijke zorgen en moeiten moest ver
kwijnen. Wie weet, of zij niet even ge
lukkig, ja misschien gelukkiger gewor
den was, wanneer zij een huwelijk ge-
gen, wat eenmaal de hooghartigheid, de
stijfkoppigheid en de atavistische ver
blinding van hun regeerders, die de nog
teeds zoo in discrediet zijnde politiek
van den eersten koning van Holland
voortzetten, aan het land zullen kosten".
Voorwaar een vreemd soort Hollan
der, die dit schrijft en waar vindt hij
dergelijke angstige patriotten?
Verontrustend geluid
Onder dit opschrift vestigt de Maasb.
de aandacht op de nadrukkelijke wijze
waarop dezer dagen op den Limburg-
sclien Katholieken-dag door Felix Rut
ten en door Minister Ruijs de Beeren-
brouck is gesproken over Limburg's
trouw aan Nederland, hoewel dit niets
te maken had met het onderwerp dat
voor dezen Katholiekendag was gesteld,
n.l. eerbied in Gods Huis.
Felix Rutten zei o.a. dat „de land-
hoilger der natiën is een verscheurend
dier, dat nog geen verzadiging vond om
nu reeds droomloos in te slapen".
Hij bepleitte, wil men Limburg be
houden, „een krachtige defensie-poli
tiek".
En de minister-president vroeg: „uit
naam van het natuurrecht, het geschre
ven recht, het nationale en internatio
nale recht, ja, van alle rechten, die in
de menschelijke wetten en veel dieper in
de menscheLijke harten zijn gegrift
en eindelijk uit naam van het zelfbe
schikkingsrecht, waarop zich zeker on
recht heeft durven beroepen aan zijn
gewestgenooten om de aanmatiging, die
zij in een zorg vollen tijd zoo fier heb
ben weerstaan, ook nu weer te beant
woorden met dien éénen uitroep„Lim
burg bij Nederland". I
Niemand die dit alles leest, zoo
schrijft de Maasb., zal den indruk we
ten te weerstaan, dat het niet zoo maar
voorbijgaand en toevallig, maar integen
deel zeer opzettelijk is uitgesproken.
ê"-A «a m cn doorzitten bij fietsen (zadelpijn)
V* kunt gij ^gemakkelijk cn ^dadelijk
I a m v<rhelpen met den alom geprezen
loopen AKKERS KLOOSTERBALSEM.
Geen a s. ontslag van Mr. Fock als
Gouverneur- Ge7ieraal
Naar aanleiding van het bericht van
het Hbld., dat mr. Fock het volgend
jaar als gouverneur-generaal van Ned.-
Indië zou worden opgevolgd doormr.
R. A. Zimmerman, verneemt deN.Ct.
uit mededeelingen, aan welker juistheid
niet valt te twijfelen, dat bedoeld
bericht als onjuist moet worden
gequalifiseerd. Er is niets van bekend,
dat mr. Fock van plan is weg te gaan
eer zijn tijd om is. Hij is nog slechts
sedert Maart 1921 in functie en de
meeste gouverneurs-generaal blijven 5
jaar aan, zooals de heeren Van Lim
burg Stirum en generaal van Heutsz,
terwijl de heer Idenburg zelfs 7 jaar
in functie bleef. Wat den heer Zim
merman betreft, kan worden opgemerkt
dat zijn naam reeds dikwijls in verband
met het gouverneur-generaalschap is
genoemd, zelfs al vóór de benoeming
van mr. van Limburg Stirum.
De Westerschelde.
Men meldt uit Brussel aan de N.
R. Crt.
Met groote voldoening wijst men in
Antwerpsche havenkringen op den te-
sloten had, dat met weinig liefde be
gonnen, haar op gemakkelijker wegen
gevoerd kon hebben, die haar veroor
loofden zich zelf te blijven'
Het was Henny alsof haar keel was
dichtgesnoerd. Woede en verontwaar
diging streden in haar binnenste met
haar ^rechtvaardigheidsgevoel, dat haar
zeide, dat graaf Roleneck misschien
nog niet zoo groot ongelijk had.
„En wat ons betreft Henny, wij
hebben nog een hooge, schoone op
dracht te vervullen! het beheeren van
een bezitting die* sedert honderden ja
ren in je familie is, en jijzeltf brengt
dat aan je familie terug wat zij anders
zouden verloren hebben en slechts aan
den Staat ten goede zou zijn gekomen.
Hij haalde uit zijn tasch een klein
kistje te voorschijn, opende het en nam
er een kostbaren antieken, met een
robijn versierden ring uit. Toen nam
bij Henny's hand weer.
„Mag ik je den verlovingsring van
mijn moeder aandoen, Henny vroeg
hij ernstig.
Werktuigelijk, als onder een dwang,
stemde zij toe.
Toen trok graaf Roleneck zijn bruid
nogmaals naar zich toe en beroerde
haar mond met zijn lipp«eo. I
rugkeer aldaar van de Belgenland, het
grootste schip van de Red Star Line,
dat evenals de Lapland sedert April
in verband met de verzanding van de
passen van Bath en Vaikenisse en het
verloren gaan in het vaarwater van de
Westerschelde van verscheidene stoom
schepen Antwerpen niet meer had kun
nen bereiken. De Lapland, in ballast
varend, liep reeds eenige dagen geleden
Antwerpen binnen. Een aanzienlijke
menigte wachtte aan de kade en wan
delterrassen te Antwerpen het schip op,
dat zonder hulp van sleepbooten met
normale snelheid door de passen van
Vaikenisse en Bath voer en omstreeks
ijf uur namiddag onder gewuif van
hoeden, petten en zakdoeken aan de
Rijnkade aanlegde. De Belgenland en
de Lapland doen voortaan weer de ge
wone vaart op New-York.
hiternationale ten toom telling voor
handel en itidustrie te Tilburg
geëindigd.
Trots de ongunstige weersgesteldheid
zijn de resultaten bevredigend. Het doel
van den opzet: de bevordering van han
del en industrie, mag in zooverre be
reikt heeten, dat de standhouders, de
een in meerdere, de ander in mindere
mate, redenen tot tevredenheid hebben.
Het bezoek was vrijwel naar wensch
ongeveer 144.000 personen hebben de
tentoonstelling bezocht En wat de fi-
nancieele resultaten betreft: de inkom
sten hebben groote uitgaven gedekt.
Dp GoescueJMagistraat in
vroeger tijden.
In het Geïll. Gemeenteblad komt een
artikel voor over het Goesche Stad
huis, waarin de schrijver o.m. uit het
bekende boek van Ds. Piccardt, het
volgende aanhaalt:
..Slechts enkele proeven voer ik aan,
ten bewijze hoe men vaak meenende
het goede te zoeken, zich door vreemd
soortige denkbeelden liet besturen. Ik
breng daartoe onder anderen het prij
zenswaardige streven om de gezondheid
der burgers te bevorderen, maar laat
het aan uw eigen oordeel over, wat wij
te denken hebben van bepalingen als
deze: dat men bijv. een chirurgijn te
Delft, als stadsoperateur en krank-
meester voor Goes aanstelde, onder
bepaling dat hij tweemaal in het jaar
moest overkomen. Wij krijgen geenen
hoogen dunk van de chirurgie van dien
tijd, of moeten ons verbazen over de
wonderlijke bepalingen van den magi
straat, wanneer we lezen, dat geen
arm of been mogt worden afgezet,
zonder permissie van de regeering. Even
vreemd was het zeker, dat men een
maal, zeker in een tijd dat de honds
dolheid de inwoners met onheil be
dreigde, niet de honden, wier toestand
twijfel wekte, liet afmaken, maar be
sloot om voor vier maanden alle honden
te verwijderen uit de stad; dat men een
schip huurde om ze te transporteeren
en nog daarenboven 4 schellingen gaf
aan ieder die zijn huisdier scheep bragt
Waakte men met prijzenswaardige zorg,
dat niemand onder de burgers de ande
ren benadeelde, men doodde daarbij
Op Henny's verzoek bleef hij van
daag niet op den burcht Dymeck, hij
had het ook op zich genomen, haar bij
de gravin te verontschuldigen, dat zij
niet aan tafel kwam. I
Zoo zat Henny dan alleen op haar
kamer, de geopende brieven van haar
ouders voor zich.
Vele lieve woorden hadden zij ge
schreven, woorden van vreugde over
het geluk van hun dochter, van verba
zing, dat Henny hen in het geheel niets
had laten merken, en van lichte waar
schuwing, of zij zich niet door glans en
rijkdom had laten verblinden. Maar uit
beide brieven sprak toch ook de blijd
schap, omdat voortaan nu ook hun an
dere kinderen bezorgd zouden zijn.
Haar vader schreef: „Ik ben blij, dat
moeders zorgen nu lichter worden. Aan
't eind van haar moeders brief stond
echter: en denk er wel aan lief
kind, dat het het allerhoogste is, wan
neer je je toekomstigen man met heel
je hart liefhebt en hem vertrouwt.
Toen zij dat gelezen had verborg
Henny het hoofd in haar handen en
weende bitter.
Wordt vervolgd.