V. 99. Donderdag 21 Angnstus 1924 lil jaargang BUITENLAND. FEUILLETON Het slot Dymeck Binnenland. STADSNIEUWS. abonnement Pry8 per kwirUnl, in Goes' f 2, builen Goes f i, Afzonderlijke nummers 5 cent. VerschijntMaandag-j Woensdag en a Vrijdagavond. GOME Uitgave Na*ml. Vennootschap fioecche Conrant ADVERTENTIËN vaa 1 5 regels f 1,20 elke regel neer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt cweemaal berekend. Familieberichten 110 regels f 2,40 Bewijsnummers 5 cent. en Kleenwens Boss' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomei tot 13 nar voormiddag. COURANT NA DE CONFERENTIE TE LONDEN. De rede van Mac Donaid. Na afloop der conferentie heeft Mac Donald de gedelegeerden gelukge- wenscht en daarbij gewezen op de uit stekende houding van de Fransche en Belgische vertegenwoordigers Herriot en Theunis. Verder sprak hij nog hel volgende tot de Duitsche afgevaar digden. Ik kan mij niet weerhouden, nog in het bizonder te spreken over de po sitie van de Duitsche ministers, met wie wij hebben onderhandeld. Wij be seffen maar al te zeer de moeilijkbeden waarmee zij te kampen hebben. De las ten, Kun opgelegd, zijn zwaar; en hun volk zou wel eens niet heel blij kun nen wezen met de resultaten. Ik zou er het Duitsche volk van willen door dringen, indien ik dat zou mogen doen, dat wij als resultaat van deze confe rentie, een stelsel van arbitrage, van onderzoek, van rivisie hebben gescha pen, dat het zoowel aan het Duitsche volk als aan ons zal mogelijk maken, de tenuitvoerlegging van het plan-Da- wes gade te slaan, on de voorstellen gadeslaan, die h.i. bedenkelijk schij nen, en die hot mogelijk maken dat wij in oprechtheid bijeenkomen om ver gissingen te verbeteren. Met andere woordende tijd der nationale isolabie is geëindigd, de tijd voor de wisseling van inzichten en van op redelijke wijze rekening houden met de ervaringen is aangebroken. Dat is een groote winst niet alleen voor Duitschland, doch voor ons allen. En ik hoop dat wanneer de vertegen woordigers van alle landen worden be oordeeld door hun eigen volken, de beoordeelaars niet zullen vergeten, boe- veel het plan-Dawes en de middelen die wij hebben tot sta^d gelicht waard zijn voor geheel Europa. En ons werk is nog maar een begin. Wat fcjevat het accoord. Pe cpnimissie-Pawes gaat uit van de stelling, dat Duitschland in staat gal zijn in vier jaar tot een volkomen financieel herstel te komen, als het gijn begrQotingsbronnen geleidelijk ont wikkelt, doqr de belastingen op het zelfde peilt te brengen als de Entente- landen en tegelijkertijd de uitgaven bin nen redelijke grenzen te beperken. Voor die vier jaar stelt zij een ge deeltelijk moratorium voor, plus een leening van 800 millioen goudmark in het eerste jaar. Wat de schadevergoe ding in de eerste vijf jaar betreft, stelt zij op bedragen van een milliard, 1220 millioen, 1450 millioen, twee mil liard en 2 en een half milliard goud mark, gewaarborgd door zekere begroo- tings-inkomsjeii. Van 1929'30 zullen de annuïtei ten 2 en een half milliard te boven gaan en progressief zijn naarmate van de Duitsche welvaart, Met essentieele middel van het in te voeren stelsel zal een emissiebank zijn ïqet gouddekkiqg, welke gevestigd zal wezen te Berlijn. Het kapitaal zal 4Q0 millioen bedragen, waarvan 1Q0 in aandeelen, die aan de Rijksbank 19 PQOR ÏLZE DORE TANNER. Nadruk verboden. Henny greep met bevende hand naar de beide couverten. Haar arme hoofd was moe en leeg, het was alsof al haar ledematen verlamd waren en zij had slechts één wensch, alleen te zijn op haar kamer om den brief te lezen en over dat wat zij zooeven géhoord had, met zichzelf in het reine te houden. Er werd aan de deur geklopt en op het „binnen" van de gravin kondigde Koenraad aan; „Graaf Roleneck". Henny was opgesprongen en klemde zich als hulpzoekend aan de leuning van den stoel vast. De gravin ging den binnentredende eenige séhreden tege moet en terwijl hij zich over haar hand boog, zeide zij „Ik zal u met uw bruid alleen laten, beste vriend, ge zult elkaar veel te zeggen hebben", worden overgedragen. De rest zal bij het publiek in Duitschland en het bui tenland worden geplaatst. De Duitsche spoorwegen worden een naamlooze vennootschap met een kapi taal van 26 milliard, w.o. 2 milliard aan preferente aandeelen. Het Rijk neemt daarvan (van de 2 milliard) één vierde, verder 13 milliard van de ge wone aandeelen. De commissie van herstel ontvangt elf milliard obliga ties (die 660 millioen 's jaars opbren- gen). Een internationale commissie van des kundigen zal een hypotheek op de nij verheid vestigen, welke aan de commis sie van herstel een bate zal opleveren van 5 milliard in stukken, rentende 5 pot. en aflosbaar binnen 100 jaar, ge waarborgd op de rijksbegrooting, door dat het rijk de douane-inkomsten, het alcoholmonopolie, de bier-, tabak- en suikerbelasting daartoe aan zal wij zen en onder het beheer van een bui tengewonen commissaris zal plaatsen. Voor zoover bekend is, zijn er in de economische voorstellen der com- missie-Dawes geen belangrijke wijzi gingen aangebracht. Het bezette ge bied zal economisch worden ontruimd, de Fransch-Belgische spoorwegregie zal verdwijnen, van sancties zal alleen sprake zijn, na opzettelijke tekortko mingen van Duitschland, die bij arbi trale uitspraak zijn vastgesteld. Wat de leveringen in natura betreft, deze zullen ook na de in het verdrag van Versailles gestelde termijnen van 1925 en 1930 voortduren, evenwel al leen langs den weg van het vrije han delsverkeer. DE HOUDING VAN AMERIKA. President Coolidge heeft verklaard niet te twijfelen of de particuliere hulpmiddelen der Ver. Staten zullen zonder veel moeite beschikbaar wor den gesteld om den noodigen finan- cieelen steun te verleenen, die voor de uitvoering van het plan-Dawes noo- dig is. i HERRIOT TERUG IN PARIJS. Bij den terugkeer der Fransche de legatie is een geestdriftige ovatie ge bracht door de menigte, onder het ge roep: „Leve de vrede, Leve Herriot". Herriot verklaarde er van overtuigd te zijn, dat de belangrijke taak, welke nog overgebleven is, eveneens onder uitmuntende voorwaarden zal kunnen worden afgewerkt. Men is er te Lon den in geslaagd de uiteenwijkende krachten, welke tot verdeeldheid onder de volken leiden, te overwinnen. EEN BRIEF VAN MAC DONALD AAN HERRIOT ËN THEUNIS. Mac Donald schrijft daarin p.m. „De bezettende mogendheden en de Duitsche regeering hebben toegestemd in een regeling, volgens welke de be zetting niet langer zal duren dan twaalf maanden na deze, cjqcb dat daartoe yroegei' kan worden besloten. De En- gelsche regeering is zonder vooringe nomenheid voor de stelling, door haar en haar voorgangers ingenomen inzake de uitlegging van het verdrag, doch zou Graaf Roleneck ging snel naar Hen ny toe, maar toen hij haar bleek gelaat en haar angstige oogen zag, aarzelde Jiij verlegen. Met zacht geweld maakte hij haar ijskoude vingers van de stoelleu ning los en hield ze in zijn, voor een man opvallend smalle, zachte handen, met lichten druk vast. De brief van uw vader heeft mij zeer gelukkig gemaakt. Ik heb u met heel mijn hart lief Henny en uw ge luk zal mijn hoogste streven zijn", zeide hij zacht met zijn aangename, inne mende stem en bracht haar handen aan zijn lippen. En toen hij zag dat Henny vergeefs naar woorden zocht, ging hij voorzichtig vragend voort: „Misschien heeft mijn aanzoek u toch nog over vallen? Misschien misleidde ik mezelf tofen ik aannam dat ook gij vertrouwen in mij stelde en een diepere belang stelling voor mij gevoelde?" Henny's oogen vulden zich met tra nen: „Ja, het heeft mijnheel, heel erg overvallen „Heb je vertrouwen in mij, Henny?" Ze knikte. Hij legde zijn arm om haar heen en trok haar naa zich toe. „Jij lief, zoet, bang kind", fluis terde hij hartstochtelijk en drukte haar gaarne het rapport-Dawes spoedig in werking zien. Zij wijst daarom slechts op de overeenkomst en dringt er zoo krachtig mogelijk op aan, dat de be trokken regeeringen al het mogelijke zullen doen om de ontruiming te ver haasten, aangezien naar de meening van de Engelsche regeering, het voort duren van de bezetting van invloed kan zijn op de uitvoering van het plan- Dawes en de regelingen ter confe rentie te Londen getroffen in de war kan sturen". WIE HEEFT DE MEESTE SCHULD AAN DEN OORLOG? De Parijsche correspondent van de „Frankfurter Ztg." wijst er op, dat den laatsten tijd een opmerkelijke zwen king in Frankrijk is waar te nemen wat aangaat de kwestie van de zgn. uit sluitende schuld van Duitschland aan den oorlog, zoodat zelfs een blad als de „Temps" sinds eenigen tijd den eisch stelt van opening der archieven in navolging van het Duitsche, Oosten- rijksche en Russische voorbeeld. Hij vestigt de aandacht op den arbeid in dit opzicht van den historicus Renou- vin en van Mathias Morhardt, die een brochure „Les preuves" heeft doen verschijnen en op het werk yan den politicus Alfred Fabre Luce, die „La victoire" schreef. Ook de bekende ro manschrijver Victor Marguerilte pro testeert in artikelen in „Ere nouvelle" en „Peuple" tegen de vervalschingen van de officieele geschiedschrijvers. Aan de hand van de officieele Rus sische en Duitsche publicaties van na den oorlog en het onlangs door Gout- tenoire de Toury in 't Fransch ver taalde werk van generaal Montgelas, komt Margueritte tot de conclusie, dat al heeft ook het Duitsche en het Oos tenrijksdie imperialisme een behoor lijk aandeel van den schuld te dragen, noch op Wilhelm II, noch op Frans Jozef het zwaarste gedeelte ven de ver antwoordelijkheid mag worden gelegd. Hij wijst daarbij in het bijzonder op de rol van Poincaré en de Russische* oorlogspartij. Belgisch annexionisme In het Belgische blad „Action Na tionale", schrijft een z.g.n. Hollander onder'|h,et pseudoniem „Van Amstel" over de internationaliseering van de Schelde en van Hollandsch Limburg. „Holland kan deze oplossing (de internationaliseering, n.l.) welke zijne SQuverein rechten op Limburg en de Schelde zou verminderen, niet toelaten. Accoord. Maar wat te doen zoo de groote mogendheden op een goedendag overtuigd waren, dat de vrede van Eu ropa voor een groot deel afhangt van de regeling dezer problemen? Wat zou Holland zeggen en wat zou het doen, zoo de ontruiming van de Rijnstreek zou moeten geschieden op grond van een s chikking tusschen Duitschland, België, Frankrijk en Engeland, waar van Limburg en Zeeland de kosten zou den betalen? Men heeft nog wel andere dingen gezien! Vandaar dat Nederland- sche patriotten zich met angst afvra- hoofd tegen zijn schouder, terwijl zijn lippen keur haren beroerden. Ik wil naar je liefde dingen Henny beloof mij alleen, dat je mij als je besten vriend wilt beschouwen en het volste vertrouwen in mij wilt stellen. Wil je dat?" Ze knikte sprakeloos. „En wil je probeeren mij lief te hebben?" Ze aarzelde. „Geloof me, het zijn zelden de ge lukkigste huwelijken die uit hartstoch telijke liefde gesloten worden, veel belangrijker zijn wederzijdsch vertrou wen en juiste verhoudingen, waarin beide echtgenooten rustig aan elkaar kunnen wennen". I „Mijn ouders zijn uit liefde ge trouwd", bracht Henny met moeite uit. „Ik weet het. Maar ik heb ook ge hoord dat Toni von Orlenhaus 'vroe ger een zeer begaafd, geestvol meisje is geweest, gerechtigd en bekwaam, om in de hoogste kringen 'te verkeeren en dat zij later, met 'haar bloedver wanten in onmin geraakt, in 'kleine hui selijke zorgen en moeiten moest ver kwijnen. Wie weet, of zij niet even ge lukkig, ja misschien gelukkiger gewor den was, wanneer zij een huwelijk ge- gen, wat eenmaal de hooghartigheid, de stijfkoppigheid en de atavistische ver blinding van hun regeerders, die de nog teeds zoo in discrediet zijnde politiek van den eersten koning van Holland voortzetten, aan het land zullen kosten". Voorwaar een vreemd soort Hollan der, die dit schrijft en waar vindt hij dergelijke angstige patriotten? Verontrustend geluid Onder dit opschrift vestigt de Maasb. de aandacht op de nadrukkelijke wijze waarop dezer dagen op den Limburg- sclien Katholieken-dag door Felix Rut ten en door Minister Ruijs de Beeren- brouck is gesproken over Limburg's trouw aan Nederland, hoewel dit niets te maken had met het onderwerp dat voor dezen Katholiekendag was gesteld, n.l. eerbied in Gods Huis. Felix Rutten zei o.a. dat „de land- hoilger der natiën is een verscheurend dier, dat nog geen verzadiging vond om nu reeds droomloos in te slapen". Hij bepleitte, wil men Limburg be houden, „een krachtige defensie-poli tiek". En de minister-president vroeg: „uit naam van het natuurrecht, het geschre ven recht, het nationale en internatio nale recht, ja, van alle rechten, die in de menschelijke wetten en veel dieper in de menscheLijke harten zijn gegrift en eindelijk uit naam van het zelfbe schikkingsrecht, waarop zich zeker on recht heeft durven beroepen aan zijn gewestgenooten om de aanmatiging, die zij in een zorg vollen tijd zoo fier heb ben weerstaan, ook nu weer te beant woorden met dien éénen uitroep„Lim burg bij Nederland". I Niemand die dit alles leest, zoo schrijft de Maasb., zal den indruk we ten te weerstaan, dat het niet zoo maar voorbijgaand en toevallig, maar integen deel zeer opzettelijk is uitgesproken. ê"-A «a m cn doorzitten bij fietsen (zadelpijn) V* kunt gij ^gemakkelijk cn ^dadelijk I a m v<rhelpen met den alom geprezen loopen AKKERS KLOOSTERBALSEM. Geen a s. ontslag van Mr. Fock als Gouverneur- Ge7ieraal Naar aanleiding van het bericht van het Hbld., dat mr. Fock het volgend jaar als gouverneur-generaal van Ned.- Indië zou worden opgevolgd doormr. R. A. Zimmerman, verneemt deN.Ct. uit mededeelingen, aan welker juistheid niet valt te twijfelen, dat bedoeld bericht als onjuist moet worden gequalifiseerd. Er is niets van bekend, dat mr. Fock van plan is weg te gaan eer zijn tijd om is. Hij is nog slechts sedert Maart 1921 in functie en de meeste gouverneurs-generaal blijven 5 jaar aan, zooals de heeren Van Lim burg Stirum en generaal van Heutsz, terwijl de heer Idenburg zelfs 7 jaar in functie bleef. Wat den heer Zim merman betreft, kan worden opgemerkt dat zijn naam reeds dikwijls in verband met het gouverneur-generaalschap is genoemd, zelfs al vóór de benoeming van mr. van Limburg Stirum. De Westerschelde. Men meldt uit Brussel aan de N. R. Crt. Met groote voldoening wijst men in Antwerpsche havenkringen op den te- sloten had, dat met weinig liefde be gonnen, haar op gemakkelijker wegen gevoerd kon hebben, die haar veroor loofden zich zelf te blijven' Het was Henny alsof haar keel was dichtgesnoerd. Woede en verontwaar diging streden in haar binnenste met haar ^rechtvaardigheidsgevoel, dat haar zeide, dat graaf Roleneck misschien nog niet zoo groot ongelijk had. „En wat ons betreft Henny, wij hebben nog een hooge, schoone op dracht te vervullen! het beheeren van een bezitting die* sedert honderden ja ren in je familie is, en jijzeltf brengt dat aan je familie terug wat zij anders zouden verloren hebben en slechts aan den Staat ten goede zou zijn gekomen. Hij haalde uit zijn tasch een klein kistje te voorschijn, opende het en nam er een kostbaren antieken, met een robijn versierden ring uit. Toen nam bij Henny's hand weer. „Mag ik je den verlovingsring van mijn moeder aandoen, Henny vroeg hij ernstig. Werktuigelijk, als onder een dwang, stemde zij toe. Toen trok graaf Roleneck zijn bruid nogmaals naar zich toe en beroerde haar mond met zijn lipp«eo. I rugkeer aldaar van de Belgenland, het grootste schip van de Red Star Line, dat evenals de Lapland sedert April in verband met de verzanding van de passen van Bath en Vaikenisse en het verloren gaan in het vaarwater van de Westerschelde van verscheidene stoom schepen Antwerpen niet meer had kun nen bereiken. De Lapland, in ballast varend, liep reeds eenige dagen geleden Antwerpen binnen. Een aanzienlijke menigte wachtte aan de kade en wan delterrassen te Antwerpen het schip op, dat zonder hulp van sleepbooten met normale snelheid door de passen van Vaikenisse en Bath voer en omstreeks ijf uur namiddag onder gewuif van hoeden, petten en zakdoeken aan de Rijnkade aanlegde. De Belgenland en de Lapland doen voortaan weer de ge wone vaart op New-York. hiternationale ten toom telling voor handel en itidustrie te Tilburg geëindigd. Trots de ongunstige weersgesteldheid zijn de resultaten bevredigend. Het doel van den opzet: de bevordering van han del en industrie, mag in zooverre be reikt heeten, dat de standhouders, de een in meerdere, de ander in mindere mate, redenen tot tevredenheid hebben. Het bezoek was vrijwel naar wensch ongeveer 144.000 personen hebben de tentoonstelling bezocht En wat de fi- nancieele resultaten betreft: de inkom sten hebben groote uitgaven gedekt. Dp GoescueJMagistraat in vroeger tijden. In het Geïll. Gemeenteblad komt een artikel voor over het Goesche Stad huis, waarin de schrijver o.m. uit het bekende boek van Ds. Piccardt, het volgende aanhaalt: ..Slechts enkele proeven voer ik aan, ten bewijze hoe men vaak meenende het goede te zoeken, zich door vreemd soortige denkbeelden liet besturen. Ik breng daartoe onder anderen het prij zenswaardige streven om de gezondheid der burgers te bevorderen, maar laat het aan uw eigen oordeel over, wat wij te denken hebben van bepalingen als deze: dat men bijv. een chirurgijn te Delft, als stadsoperateur en krank- meester voor Goes aanstelde, onder bepaling dat hij tweemaal in het jaar moest overkomen. Wij krijgen geenen hoogen dunk van de chirurgie van dien tijd, of moeten ons verbazen over de wonderlijke bepalingen van den magi straat, wanneer we lezen, dat geen arm of been mogt worden afgezet, zonder permissie van de regeering. Even vreemd was het zeker, dat men een maal, zeker in een tijd dat de honds dolheid de inwoners met onheil be dreigde, niet de honden, wier toestand twijfel wekte, liet afmaken, maar be sloot om voor vier maanden alle honden te verwijderen uit de stad; dat men een schip huurde om ze te transporteeren en nog daarenboven 4 schellingen gaf aan ieder die zijn huisdier scheep bragt Waakte men met prijzenswaardige zorg, dat niemand onder de burgers de ande ren benadeelde, men doodde daarbij Op Henny's verzoek bleef hij van daag niet op den burcht Dymeck, hij had het ook op zich genomen, haar bij de gravin te verontschuldigen, dat zij niet aan tafel kwam. I Zoo zat Henny dan alleen op haar kamer, de geopende brieven van haar ouders voor zich. Vele lieve woorden hadden zij ge schreven, woorden van vreugde over het geluk van hun dochter, van verba zing, dat Henny hen in het geheel niets had laten merken, en van lichte waar schuwing, of zij zich niet door glans en rijkdom had laten verblinden. Maar uit beide brieven sprak toch ook de blijd schap, omdat voortaan nu ook hun an dere kinderen bezorgd zouden zijn. Haar vader schreef: „Ik ben blij, dat moeders zorgen nu lichter worden. Aan 't eind van haar moeders brief stond echter: en denk er wel aan lief kind, dat het het allerhoogste is, wan neer je je toekomstigen man met heel je hart liefhebt en hem vertrouwt. Toen zij dat gelezen had verborg Henny het hoofd in haar handen en weende bitter. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1924 | | pagina 1