N\ 95. Dinsdag 12 Augustus 1924 111 jaargang. FLUILLLTOjN Het slot Dymeck SCHEERZEEP ABONNEMENT Prjj« per kw«t**l, in Goes^f 2, buiteu Goes 2, Afzonderlijke nummers b cent. VerschijntMaandag-] Woensdag en Vrijdagavond, GOESCHE Uitgave Naaml. Vennootschap Ooesehe Conrant ADVERTENTIËN van S regels fl,20 elke regel meer 24 cent. Driemaal plaatsing wordt tweemaal berekend. Familieberichten 110 regels f 2,40 Bewijsnummers 5 cent. cn Hleenwens Boss' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomen tot 13 nnr voormiddag. COURANT BUITENLAND. DE CONFERËNTiE TE EON DEN. De conferentie te i-onden overtreft m belaiigrijlüieid aiie voordien gehou den bijeenkomsten. De regeeringen der geallieerden welen, dat een beëindiging van deze onderhandeling zonder resul taat, voor geruimen tijd elke nieuwe poging tot regeling van den wantoe stand rn Europa tot onvruchtbaarheid zou doemen. Ook Duitschland is ervan doordrongen, dat hier een laatste kans wordt geboden. iViet deze weienschap voor oogen, zullen de afgevaardigden zich met de uiterste voorzichtigheid ge dragen, om het teere draadje, dat ge spannen wordt, niet door een ruwen schok te breken. Deze stemming van bedachtzaamheid spiegelt zich reeds al m de voormopig berende resultaten. Onder anderen is ook door Frank rijk er in toegestemd, dat niet elke te kortkoming van Duitschland tot ingrij pen aanleiding zal geven, maar alieen opzettelijke tekortkomingen zuilen ïei- uen tot ingebreke stelling. Wat de leening betreft, die aan Duitschland zal worden verstrekt, zijn de Amerikaansche linanciers reeds be reid gevonden om de helft daarvan voor hunne rekening te nemen, terwijl van iingelsche zijde nog een gereserveerde houding wordt aangenomen. Verder is er een overeenkomst ge- teekend tusschen de Commissie van Herstel en de Duitsche regeering, no pens de kwesties, voortvloeiende uit de uitvoering van het rapport-Dawes, die onder de bevoegdneid van de Com missie van Herstel vallen. De over eenkomst is in zoover voorwaardelijk, dat, als er geen regeling wordt bereikt tusschen de geallieerde regeeringen op de conferentie te Londen, de overeen komst vervalt. De Commissie van Herstel heeit be sloten, onmiddellijk naar Parijs terug te keeren. De tekst van de overeen komst zal vandaag worden gepubli ceerd. KUSLA1MD EN ENGELAND. Bij de behandeling van de leening aan Rusland in het Eng. Lagerhuis, opperde Lloyd George bezwaren te gen de regeeringsgarantie van een lee- mng, waarvan het bedrag zelfs niet vaststaat. Daartegen voerde Mac Do nald aan, dat het bedrag onbepaald is gelaten, omdat evenmin vaststaat wat de Sowjets aan de Brilsche houders van Russische schuld en verdere bena deelden zullen uilkeeren. Voordat daar omtrent bevredigende overeenkomsten met de belanghebbenden zijn getroffen, zal de regeering geen stuiver garan- deeren. Lloyd George merkte verder op dat 16 1LZE DOOR DORE TANNER. Nadruk verboden. Graaf Kaspar Dymeck had echter ook nog een neef, den zoon van een zuster, die met een heel armen offi cier, Ludwig von Wackerath, gehuwd was geweest. Ludwig von Wackerath en zijn vrouw, geboren gravin Alice Dymeck, waren mijn overgrootouders Jiirgen von Wackerath, hun zoon, die eveneens officier bij de ruiterij was, was mijn grootvader „Wel", zei Henny opeens en bleef onwillekeurig staan, „dan zijn wij dus ook nog aan eikaar verwant". Eckart Wackerath glimlachte: „Ja, zoon klein beetje verwantschap schijnt er wel te bestaan, maar, zooals mijn moeder gewoon is te zeggen, door een heeie schepel erwten". „Dat zou te veel zijn", weersprak Henny, „nog door geen half kilo erwten". Eckart von Wackerath lette niet op Henny's verwijt en ging voort: „In zijn streven, om beide familie leden na zijn dood door nalating van het rijke erfgoed, dat hij door een zon derlinge luim bezield, niet verdeelen wilde, in het bezit daarvan te stellen, koesterde hij nu den vurigen wensch, het verdrag zooveel hoogst belangrijke aangelegenheden onbeslist laat, o. m. de wederzijdsche vorderingen van staat tot staat. Zoo is. Rusland 600 millioen pond aan Engeland schuldig, doch het eisciit zijnerzijds van Engeland 50 mil liard goudrocbel, vooral in verband met de Engelsche interventie tusschen Nov. 1917 cn Maart 1921. Wat waarborgt ons, vroeg spr., dat Rusland later dien eisch niet te baat neemt voor een wei gering om rente en aflossing van de leening te betalen? RUSLAND. in een nagelaten Dnei van i-einn, voorgelezen ui net paruj-eougroo van ue Kussisciie communis uscno partij, staat een merKWaaruise raaugeviug, om vooral nauwgezet te went te gaan bij ue Keuze van zijn ^i_,eniinsopvoiger ais leiüer der partij. De volgende ita- rakteristieiK van een zestai personen, uie door ï^eaun als de meest ernstige canoioaien voor net partijleiderscnap werden beschouwd, komt er in voor: ivamener: niet te vertrouwen; een opportunist, Moot m de gaten worden gonouden. zunowjelonbegaafd, nunkort naar maciit. nr moet nauwkeurig actit op hem geslagen woraen, uaar nij gevaar lijk kan worden voor de partij. btalin: een uomoor cn een warhoofd, die streelt naar dietatorscnap. Moet in geen gevai gekozen worden. Jboecharin: dom, een slecht Marxist; begrijpt zelf mets van de dialectiek, waarover hij altijd tien mond vol heeft! Irotski: uitermate begaafd, maar houdt ontzettend van poseeren. Wordt ten onrechte van „mcnsjewisme ver dacht, wam m zijn hare is luj volbloed bolsjewiek, irieeif aameg om een uit stekend gedisciplineerd lid der partij te worden i Fjatakol: zeer begaafd, maar sinds eenjge jaren te veei weggezonken in allerlei adminislratieven arbeid. Hiermede eindigt de lijst van de door Eeniii „testamentair bedacniten' POLEN EN SOW ju 1 -KUöjuAND. in den naciit van 3 op 4 Augustus hebben drie benden, elk van ongeveer honderd man, gewapend met machine geweren, een aantal geweren, revolvers en handgranaten, de Fooiische grens overschreden en de stad Stolpce aan gevallen, waar zij de kas van het be lastingkantoor en van het postkantoor gerooid hebben en verscheidene lieden hebben gedood, o.w. politic-agenten en een belasting-ambtenaar. Ongeveer 15 bandieten zijn over de Russische grens gevlucht met achterlating van 3 machinegeweren eii tal van andere wa pens. De overigen zijn omsingeld in het bosch en gevangen genomen. De gevangenen hebben bekend, dat de aan val zes maanden te voren te Kaminsk dat Klarissa als de laatste Dymeck met Jürgen von Wackerath in het hu welijk zou treden. fClarissa stemde reeds volkomen in met den wensch van haar oom, omdat zij werkelijk veel hield van den vlotten, flinken en be- hendigen officier. En zij geloofde, dat het in 't geheel niet anders kon zijn, of Jürgen beantwoordde deze liefde. Maar Jürgen voelde niets voor de kou de, trotsche nicht. Zijn warm en eenigs- zins week gemoed verstijfde in haar nabijheid zijn opgewektheid was bekoeld door haar streng kortzichtig karakter; zijn ideaal was de beschei den, glimlachende, opgewekte, niet de ongenaakbare, trotsche vrouw. Het zal hem daarom tenslotte wet bitter zwaar zijn gevallen, den wensch van zijn oom te vervullen, maar hij zag, omdat hij arm was, geen anderen uitweg. Op het slot Dymeck werd de verloving vol luister gevierd. Klarissa was gelukkig en Jürgen was een man van eer, die in vollen ernst met den besten wil be zield was, de bruid, wier geheele we zen feitelijk vreemd voor hem was, gelukkig te maken. Hij droomde er van, hoe hij, wanneer hij eerst heer en meester op Dymeck zou zijn, Klarissa tot een liefdevolle, behulpzamè burcht- vrouwe zou kunnen maken., zooals zijn droom hem voorspiegelde. Maar toen hij eens getuige was hoe Klarissa, koel bloedig, een arme bedelende familie zonder de minste kleinigheid te geven,van het Dymecksche gebied weg liet jagen» nog wel op den laten avond in stormachtig weer, een familie met drie kleine kinderen hongerig en rillend van TREKT NIET. BUT NIET. vSCHUIMT OVERVLOEDIG r beraamd was door een speciaal daar toe ingestelde organisatie. Eenige dagen later is in de zelfde streek de grenswachter Joseph Gcra door zes ruiters en drie voetknechten van liet so.wjetleger ontvoerd. De Poolsche regeering vestigt de aandacht der sowjetregeering op den abiiorinalen toestand, welke de orde aan de Poolsch-Russische grens ver stoort en verwaait, dat de sowjet- regeering de noodzakelijkheid zal in zien om een einde te maken aan de op haar gebied voorbereide aanvallen, welkd zouden kunnen leiden tot een staal van zaken, welke in strijd zou zijn met de vreedzame strekking van een goede nabuurschap. SOWjEl-RUSLAND EN DE bULGAARSGriE COMMUNIS i EN. Uit de havens van de Zwarte Zee wordt gemeld, dal daar vastgesteld is dat de sowjet-regeering met Grieksche motor- en zeiibooten wapens voor haar aanhangers in Bulgarije laat binnen smokkelen. iiëï Kuiiiiikiijk uüzütsk a'ciil Lüüiailü. OoSicijjK v Lannei en. Ho viorao en lamste uag van net is.o- nmkiijiK üezoek gom Zeeuwsen- Vlaan deren. Koeos geruitnen Lijd voor de iiydro- graat, die de ivonii ixlijke ram me «iel gevolg van V lake naar W alsoorden zou overbrengen kon verwaait worden, as een talrijke menigte belangstellenden aan de haven te Watsoorden tegen woordig om bun bjaankomst toe te juichen. 1 oen de Koningin om 9 uur ongeveer aan land kwam speelde liet iantare- gezelschap „Vrijheid Dendracht' van Damswaarde liet volkslied, terwijl li. iVi. den bij de aanlegplaats als eere- wacht opges telden vrij willigen land storm inspecteerde. Vervolgens werd aldaar aan het ge meentebestuur van Hulst gelegenheid gegeven om H. IVI. te begroeten, waar bij H. 1V1. spijt uitdrukte, dat haar dit maal de gelegenheid ontbrak ook Huist te bezoeken. De volgende plaats was Kiooster- zande, de gemeente Hontenisse, waar de burgemeester, de heer K. J. A. G. baron Collot d' Escury zijn opwach ting maakte, en waar weer zang en muziek weerklonken. Na het korte oponthoud voor het de kou, terwijl zij slechts om een een voudig nachtverblijf smeekten, toen nam hij een kort besluit; hij wilde zijn leven niet aan het hare binden en zond haar den verlovingsring terug „En tante Klarissa?" vroeg Henny die bijna ademloos had geluisterd. „Sedert dat tijdstip vervolgde de jonge Klarissa Jürgen von Wackerath en de zijnen met haar haat en de oude Klarissa heeft heden ten dage nog niet opgehouden, zijn nakomelingen te ha ten". Uit Eckart von Wackerath's toon klonk geen wrevel, slechts een lichte klank van leedwezen lag daar in. „Vijandschap tusschen twee families is iets verschrikkelijks, juffrouw Henny, u kunt' niet geloovcn, hoe men daar onder lijdt, vooral wanneer, zooals hier, nog allerlei andere kleinere en grootere grensoneenigheden er bij komen". „Ja, maar moest u dan juist zoo in de onmiddellijke nabijheid van Dymeck blijven?" vroeg Henny. „Vader en wij allemaal zijn hier bij zonder aan de streek gehecht, omdat grootvader de oorspronkelijke bezitter was". „Hoe kwam Jürgen Wackerath dan aan dit land?" „Door de liefde", zeide Eckart een voudig. „De vervallen boerderij en het toondertijd woeste landgoed behoorde aan een armen, invaliden officier, die er met zijn dochter woonde. Reeds lang had Jürgens hart warm voor Liesje Ul- mann geklopt,hij verloofd zich met haar, Ir uwde haar en nam zijn intrek op de boerderij, aan de verwaarloosde lande- raadhuis werd naar den Tasdijk gere den ter bezichtiging van het monument dat door Z. K. H. Prins Hendrik daar is onthuld, ter herinnering aan de komst van IT. M. de Koningin in 1906 na den grooten watersnood, waarbij o.a. een groot deel der gemeente Hon tenisse onder water werd gezet en juist op de plaats waarvan af H. M. toen het overstroomde land gade sloeg. Te Hengstdijk, burgemeester L. A. E. van Esbroeck en te Stoppeldijk bur gemeester P. L. de Wael, hadden de gewone voorstellingen en huldebetoo- gingen plaats, doch te Zaamslag werd uit de auto's gestapt en begaven de Vorsten zich op het bordes van het raadhuis tol het aanhooren van een lied, ter eenu van dit bezoek gemaakt door den heer de Kraker. Het was hier burgemeester J. de Feijter, die de Koninklijke gasten ontving, doch een officieele ontvangst had hier toch niet plaats. Dit was evenmin het -geval te Axel burgemeester F. Blok, te Westdorpe en te Sas van Gent, burgemeester IW. G. Hoefnagels. Van deze laatste plaats werd over Sluiskil en Driewegen naar Terneuzen gereden, waar direct naar de Markt werd gereden om na begroeting door burgemeester J. Huizinga, op een estra de de uitvoering van een cantate aan te hooren. Na deze cantate waarvoor de Ko ningin zich zeer erkentelijk toonde, werd naar de haven gereden om van daar weder met de Hydrograaf naar Breskens te varen voor het bezoek aan West Zeeuwseh-Vlaanderen. Westelijk Zeeuwseh-Vlaanderen. Na het oponthoud te Breskens, waar de feestelijkheden waren vervallen we gens de visschersramp, reden de auto's door naar Schoondijke, waar de bevol king het niet aan een hartelijke ont vangst liet ontbreken. Over Oostburg ging de tocht naar Aardenburg, waar de Vorstelijke perso nen werden ontvangen door den waar- neme nden burgemeester E. Ceulenaere met een korte toespraak, waarop H.M. antwoordde. Te Sluis. Plet hoofdmoment van het bezoek aan dit deel van Zeeland, was zeker liet bezoek aan het oude Sluis, waarheen nu werd gereden. Bij het mooie raadhuis werd halt gehouden en uitgestapt, en in de aan oude glorie herinnerende raadzaal sprak burgemeester J. C. A. L. Berkers Hare Majesteit toe. Na het verlaten van het raadhuis ging de Koninklijke familie te voet door de Merminnenstraat, langs de Kade en verder door de Hoogstraat en de Vrijstraat naar de Markt, waar het be zoek gold de Kantwerkschool. In de zaal, waar een 30-tal kant- rijen al zijn krachten wijdend". „En wat zei zijn oom, de oude graaf Dymeck?" „Die maakte eerst mondeling, daarna schriftelijk Jürgen Wackerath de bit terste verwijten, waartegen Jürgen zich niet kon verdedigen. Hij verdroeg ze stilzwijgend. Jarenlang zag of hoorde hij niets van de bewoners van Dymeck, maar later vertelde de oude baker, dat, wanneer zij den kleinen zoon van Jür gen, mijn vader, naar het boschje had gereden, hetzelfde dennenbosch je, waarin u, juffrouw Konig verdwaald raakte, om daar takkenbossen of pad denstoelen te verzamelen in het armoedige huishouden moest men van alles gebruik maken dat de oude graaf, wanneer zijn wandeling hem toe vallig door dat boschje voerde, dik wijls was blijven staan, den blonden jon gen aandachtig bekijkend en als hij zich ongezien waande, zijn haren ge streeld had. Eens, kort voor den dood van den graaf, moet ook grootvader, naar aanleiding van een door een bode te paard gebrachten brief, naar den burcht Dymeck zijn gegaan, mijn vader was toen nog maar heel klein, zijn moeder reeds dood, en daarom heeft niemand over gesproken. Men beweerde zoo was, want grootvader had er met niemand over gesproken. Men beweerde toen. dat graaf Dymeck zich met zijn neef had verzoend. De oude heer stond later wel geheel onder den invloed van zijn nicht, hij had een beroerte gekre gen en was lang ziek en bedlegerig. Na zijn dood heeft niemand zich er ooit over verwonderd, dat Dymeck en de werksters aan het klossen waren, in- tormeercie met grooie belangstelling ue ivoningm naar de bijzonderneden van uezen arbeid, terwijl ook de Frins en de rrinses en ook de leden van het ge volg bijzondere belangstelling toonden. Onder de kantwerksters was ook mcj. Oamere, die ook reeds op de schooi was in 1ÖÖZ, toen Koning Wiiiem lil de schooi bezocht. Over Ketranchement, Carizand, IN ïeuw vliet en Groede ging de locht naar breskens vanwaar werd overgesto ken naar Viissingen. Het was de uitdrukkelijke wensch van H. M. de Koningin de nagelaten betrekkingen der slachtoffers bij de visschersramp te bezoeken, om aldus persoonlijk Haar deelneming te be tuigen. Die bedoeling was echter strikt ge heim gehouden, en Vlissingen had dan ook met zijn vlaggentooi feestelijker aanzien dan blijkbaar de Koningin •ge- wenscht had. Het was echter te laat om dat nog te veranderen. Dn ook de stemming der Vlissmgers, die de Ko ningin met blijde hartelijkheid wilden begroeten, kwam met den ernst der Koningin an tegenstelling. Op den rijtoer die een uur duurde, hebben de Koningin en de Prins ge- ruimen tijd vertoefd bij de getroilen visschersgezinnen. De tocht ging ook langs de door den brand verwoeste terreinen van de Ned- pam. Om acht uur steeg de Kon. familie weer in den trein. 1 e Arnamuiden. Het slot van den tocht van de Kon. Familie door Zee land is een uur geworden van zulkeen diep aangrijpende plechtigheid, dat niemand, die er getuige van was, dit ooit zal kunnen vergeten. De Landsvrouwe, met haar gemaal" zich begevend onder de eenvoudige voor een groot deel in rouw gedompelde bevolking van het visschersdorpje,voort schrijdende tusschen de mannen aan de een zijde, de vrouwen aan de andere zijde van de straat, geen juichtonen, maar een diep groeten van al deze eenvoudige menschen, was indrukwek kend. Bij de verschillende gezinnen, die getroffen zijn door de ramp werd door H. M. en de Prins een bezoek gebracht. Bij het wegrijden van den trein stond de Koningin voor het raam van haar wagon, wuivend naar de Arnemuidsche bevolking, die aan de achterzijde der huizen stond geschaard om Haar nog een laatsten groet te brengen. Doordat eenzelfde advertentie 3 maal geplaatst 2 maal wordt berekend, is de prijs per regel slechts 16 cent. daarbij behoorende uitgestrekte gron den, evenals het groote privé-vermo- gen aan gravin Klarissa ten deel viel". Henny liep stil en nadenkend naast Eckart von Wackerath voort. Het schoot haar nu plotseling te binnen, wat zij onlangs aan het diner over de nala tenschap van tante Klarissa had ge hoord. Als tante Klarissa nu haar, Henny König, tot erfgename van haar vermogen benoemde, dan werd zij fei telijk bezitster van een landgoed, dat aan andere familieleden ontnomen was. Bij deze gedachte was zij bleek gewor den. Wat had Molhagen toch gezegd: andere familieleden zijn er niet! Haar rechtvaardigheidsgevoel ver zette zich daartegen, maar tegelijker tijd schoot het haar te binnen, dat zij niet meer als een kind, dat van de wereld niets weet, in het ouderlijk huis leefde, doch door haar eigen wil in een geheel andere omgeving was ge plaatst. In ieder geval wist zij nu, waarom tante Klarissa zoo in toorn was ontstoken, toen zij over den heer Wackerath had gesproken en waarom zij dezen naam niet wilde hooren. Zij was tante Klarissa's gast en den wil van haar gastvrouw diende zij te re specteeren. Zij wierp snel een blik om zich heen op den weg was geen mensch te ontdekken niemand had haar dus met Wackerath ge zien en als ja als het uitkwam, dat zij hem in de stad had gesproken, dan moest zij de gevolgen natuurlijk dragen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1924 | | pagina 1