N\ 95.
Dinsdag 12 Augustus 1924
111 jaargang.
FLUILLLTOjN
Het slot Dymeck
SCHEERZEEP
ABONNEMENT
Prjj« per kw«t**l, in Goes^f 2,
buiteu Goes 2,
Afzonderlijke nummers b cent.
VerschijntMaandag-] Woensdag
en Vrijdagavond,
GOESCHE
Uitgave Naaml. Vennootschap Ooesehe Conrant
ADVERTENTIËN
van S regels fl,20 elke regel
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
cn Hleenwens Boss' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomen
tot 13 nnr voormiddag.
COURANT
BUITENLAND.
DE CONFERËNTiE
TE EON DEN.
De conferentie te i-onden overtreft
m belaiigrijlüieid aiie voordien gehou
den bijeenkomsten. De regeeringen der
geallieerden welen, dat een beëindiging
van deze onderhandeling zonder resul
taat, voor geruimen tijd elke nieuwe
poging tot regeling van den wantoe
stand rn Europa tot onvruchtbaarheid
zou doemen. Ook Duitschland is ervan
doordrongen, dat hier een laatste kans
wordt geboden. iViet deze weienschap
voor oogen, zullen de afgevaardigden
zich met de uiterste voorzichtigheid ge
dragen, om het teere draadje, dat ge
spannen wordt, niet door een ruwen
schok te breken.
Deze stemming van bedachtzaamheid
spiegelt zich reeds al m de voormopig
berende resultaten.
Onder anderen is ook door Frank
rijk er in toegestemd, dat niet elke te
kortkoming van Duitschland tot ingrij
pen aanleiding zal geven, maar alieen
opzettelijke tekortkomingen zuilen ïei-
uen tot ingebreke stelling.
Wat de leening betreft, die aan
Duitschland zal worden verstrekt, zijn
de Amerikaansche linanciers reeds be
reid gevonden om de helft daarvan voor
hunne rekening te nemen, terwijl van
iingelsche zijde nog een gereserveerde
houding wordt aangenomen.
Verder is er een overeenkomst ge-
teekend tusschen de Commissie van
Herstel en de Duitsche regeering, no
pens de kwesties, voortvloeiende uit
de uitvoering van het rapport-Dawes,
die onder de bevoegdneid van de Com
missie van Herstel vallen. De over
eenkomst is in zoover voorwaardelijk,
dat, als er geen regeling wordt bereikt
tusschen de geallieerde regeeringen op
de conferentie te Londen, de overeen
komst vervalt.
De Commissie van Herstel heeit be
sloten, onmiddellijk naar Parijs terug
te keeren. De tekst van de overeen
komst zal vandaag worden gepubli
ceerd.
KUSLA1MD EN ENGELAND.
Bij de behandeling van de leening
aan Rusland in het Eng. Lagerhuis,
opperde Lloyd George bezwaren te
gen de regeeringsgarantie van een lee-
mng, waarvan het bedrag zelfs niet
vaststaat. Daartegen voerde Mac Do
nald aan, dat het bedrag onbepaald is
gelaten, omdat evenmin vaststaat wat
de Sowjets aan de Brilsche houders
van Russische schuld en verdere bena
deelden zullen uilkeeren. Voordat daar
omtrent bevredigende overeenkomsten
met de belanghebbenden zijn getroffen,
zal de regeering geen stuiver garan-
deeren.
Lloyd George merkte verder op dat
16
1LZE
DOOR
DORE TANNER.
Nadruk verboden.
Graaf Kaspar Dymeck had echter
ook nog een neef, den zoon van een
zuster, die met een heel armen offi
cier, Ludwig von Wackerath, gehuwd
was geweest. Ludwig von Wackerath
en zijn vrouw, geboren gravin Alice
Dymeck, waren mijn overgrootouders
Jiirgen von Wackerath, hun zoon, die
eveneens officier bij de ruiterij was,
was mijn grootvader
„Wel", zei Henny opeens en bleef
onwillekeurig staan, „dan zijn wij dus
ook nog aan eikaar verwant".
Eckart Wackerath glimlachte: „Ja,
zoon klein beetje verwantschap schijnt
er wel te bestaan, maar, zooals mijn
moeder gewoon is te zeggen, door een
heeie schepel erwten".
„Dat zou te veel zijn", weersprak
Henny, „nog door geen half kilo
erwten".
Eckart von Wackerath lette niet op
Henny's verwijt en ging voort:
„In zijn streven, om beide familie
leden na zijn dood door nalating van
het rijke erfgoed, dat hij door een zon
derlinge luim bezield, niet verdeelen
wilde, in het bezit daarvan te stellen,
koesterde hij nu den vurigen wensch,
het verdrag zooveel hoogst belangrijke
aangelegenheden onbeslist laat, o. m.
de wederzijdsche vorderingen van staat
tot staat. Zoo is. Rusland 600 millioen
pond aan Engeland schuldig, doch het
eisciit zijnerzijds van Engeland 50 mil
liard goudrocbel, vooral in verband met
de Engelsche interventie tusschen Nov.
1917 cn Maart 1921. Wat waarborgt
ons, vroeg spr., dat Rusland later dien
eisch niet te baat neemt voor een wei
gering om rente en aflossing van de
leening te betalen?
RUSLAND.
in een nagelaten Dnei van i-einn,
voorgelezen ui net paruj-eougroo van
ue Kussisciie communis uscno partij,
staat een merKWaaruise raaugeviug, om
vooral nauwgezet te went te gaan bij
ue Keuze van zijn ^i_,eniinsopvoiger
ais leiüer der partij. De volgende ita-
rakteristieiK van een zestai personen,
uie door ï^eaun als de meest ernstige
canoioaien voor net partijleiderscnap
werden beschouwd, komt er in voor:
ivamener: niet te vertrouwen; een
opportunist, Moot m de gaten worden
gonouden.
zunowjelonbegaafd, nunkort naar
maciit. nr moet nauwkeurig actit op
hem geslagen woraen, uaar nij gevaar
lijk kan worden voor de partij.
btalin: een uomoor cn een warhoofd,
die streelt naar dietatorscnap. Moet
in geen gevai gekozen worden.
Jboecharin: dom, een slecht Marxist;
begrijpt zelf mets van de dialectiek,
waarover hij altijd tien mond vol heeft!
Irotski: uitermate begaafd, maar
houdt ontzettend van poseeren. Wordt
ten onrechte van „mcnsjewisme ver
dacht, wam m zijn hare is luj volbloed
bolsjewiek, irieeif aameg om een uit
stekend gedisciplineerd lid der partij
te worden i
Fjatakol: zeer begaafd, maar sinds
eenjge jaren te veei weggezonken in
allerlei adminislratieven arbeid.
Hiermede eindigt de lijst van de door
Eeniii „testamentair bedacniten'
POLEN EN
SOW ju 1 -KUöjuAND.
in den naciit van 3 op 4 Augustus
hebben drie benden, elk van ongeveer
honderd man, gewapend met machine
geweren, een aantal geweren, revolvers
en handgranaten, de Fooiische grens
overschreden en de stad Stolpce aan
gevallen, waar zij de kas van het be
lastingkantoor en van het postkantoor
gerooid hebben en verscheidene lieden
hebben gedood, o.w. politic-agenten
en een belasting-ambtenaar. Ongeveer
15 bandieten zijn over de Russische
grens gevlucht met achterlating van 3
machinegeweren eii tal van andere wa
pens. De overigen zijn omsingeld in
het bosch en gevangen genomen. De
gevangenen hebben bekend, dat de aan
val zes maanden te voren te Kaminsk
dat Klarissa als de laatste Dymeck
met Jürgen von Wackerath in het hu
welijk zou treden. fClarissa stemde
reeds volkomen in met den wensch van
haar oom, omdat zij werkelijk veel
hield van den vlotten, flinken en be-
hendigen officier. En zij geloofde, dat
het in 't geheel niet anders kon zijn,
of Jürgen beantwoordde deze liefde.
Maar Jürgen voelde niets voor de kou
de, trotsche nicht. Zijn warm en eenigs-
zins week gemoed verstijfde in haar
nabijheid zijn opgewektheid was
bekoeld door haar streng kortzichtig
karakter; zijn ideaal was de beschei
den, glimlachende, opgewekte, niet de
ongenaakbare, trotsche vrouw. Het zal
hem daarom tenslotte wet bitter zwaar
zijn gevallen, den wensch van zijn oom
te vervullen, maar hij zag, omdat hij
arm was, geen anderen uitweg. Op het
slot Dymeck werd de verloving vol
luister gevierd. Klarissa was gelukkig
en Jürgen was een man van eer, die
in vollen ernst met den besten wil be
zield was, de bruid, wier geheele we
zen feitelijk vreemd voor hem was,
gelukkig te maken. Hij droomde er
van, hoe hij, wanneer hij eerst heer en
meester op Dymeck zou zijn, Klarissa
tot een liefdevolle, behulpzamè burcht-
vrouwe zou kunnen maken., zooals zijn
droom hem voorspiegelde. Maar toen
hij eens getuige was hoe Klarissa, koel
bloedig, een arme bedelende familie
zonder de minste kleinigheid te geven,van
het Dymecksche gebied weg liet jagen»
nog wel op den laten avond in
stormachtig weer, een familie met drie
kleine kinderen hongerig en rillend van
TREKT NIET. BUT NIET.
vSCHUIMT OVERVLOEDIG r
beraamd was door een speciaal daar
toe ingestelde organisatie.
Eenige dagen later is in de zelfde
streek de grenswachter Joseph Gcra
door zes ruiters en drie voetknechten
van liet so.wjetleger ontvoerd.
De Poolsche regeering vestigt de
aandacht der sowjetregeering op den
abiiorinalen toestand, welke de orde
aan de Poolsch-Russische grens ver
stoort en verwaait, dat de sowjet-
regeering de noodzakelijkheid zal in
zien om een einde te maken aan de
op haar gebied voorbereide aanvallen,
welkd zouden kunnen leiden tot een
staal van zaken, welke in strijd zou
zijn met de vreedzame strekking van
een goede nabuurschap.
SOWjEl-RUSLAND EN
DE bULGAARSGriE
COMMUNIS i EN.
Uit de havens van de Zwarte Zee
wordt gemeld, dal daar vastgesteld is
dat de sowjet-regeering met Grieksche
motor- en zeiibooten wapens voor haar
aanhangers in Bulgarije laat binnen
smokkelen.
iiëï Kuiiiiikiijk uüzütsk
a'ciil Lüüiailü.
OoSicijjK v Lannei en.
Ho viorao en lamste uag van net is.o-
nmkiijiK üezoek gom Zeeuwsen- Vlaan
deren.
Koeos geruitnen Lijd voor de iiydro-
graat, die de ivonii ixlijke ram me «iel
gevolg van V lake naar W alsoorden zou
overbrengen kon verwaait worden, as
een talrijke menigte belangstellenden
aan de haven te Watsoorden tegen
woordig om bun bjaankomst toe te
juichen.
1 oen de Koningin om 9 uur ongeveer
aan land kwam speelde liet iantare-
gezelschap „Vrijheid Dendracht' van
Damswaarde liet volkslied, terwijl li.
iVi. den bij de aanlegplaats als eere-
wacht opges telden vrij willigen land
storm inspecteerde.
Vervolgens werd aldaar aan het ge
meentebestuur van Hulst gelegenheid
gegeven om H. IVI. te begroeten, waar
bij H. 1V1. spijt uitdrukte, dat haar dit
maal de gelegenheid ontbrak ook Huist
te bezoeken.
De volgende plaats was Kiooster-
zande, de gemeente Hontenisse, waar
de burgemeester, de heer K. J. A. G.
baron Collot d' Escury zijn opwach
ting maakte, en waar weer zang en
muziek weerklonken.
Na het korte oponthoud voor het
de kou, terwijl zij slechts om een een
voudig nachtverblijf smeekten, toen
nam hij een kort besluit; hij wilde zijn
leven niet aan het hare binden en
zond haar den verlovingsring terug
„En tante Klarissa?" vroeg Henny
die bijna ademloos had geluisterd.
„Sedert dat tijdstip vervolgde de
jonge Klarissa Jürgen von Wackerath
en de zijnen met haar haat en de oude
Klarissa heeft heden ten dage nog niet
opgehouden, zijn nakomelingen te ha
ten".
Uit Eckart von Wackerath's toon
klonk geen wrevel, slechts een lichte
klank van leedwezen lag daar in.
„Vijandschap tusschen twee families
is iets verschrikkelijks, juffrouw Henny,
u kunt' niet geloovcn, hoe men daar
onder lijdt, vooral wanneer, zooals hier,
nog allerlei andere kleinere en grootere
grensoneenigheden er bij komen".
„Ja, maar moest u dan juist zoo in
de onmiddellijke nabijheid van Dymeck
blijven?" vroeg Henny.
„Vader en wij allemaal zijn hier bij
zonder aan de streek gehecht, omdat
grootvader de oorspronkelijke bezitter
was".
„Hoe kwam Jürgen Wackerath dan
aan dit land?"
„Door de liefde", zeide Eckart een
voudig. „De vervallen boerderij en het
toondertijd woeste landgoed behoorde
aan een armen, invaliden officier, die
er met zijn dochter woonde. Reeds lang
had Jürgens hart warm voor Liesje Ul-
mann geklopt,hij verloofd zich met haar,
Ir uwde haar en nam zijn intrek op de
boerderij, aan de verwaarloosde lande-
raadhuis werd naar den Tasdijk gere
den ter bezichtiging van het monument
dat door Z. K. H. Prins Hendrik
daar is onthuld, ter herinnering aan de
komst van IT. M. de Koningin in 1906
na den grooten watersnood, waarbij
o.a. een groot deel der gemeente Hon
tenisse onder water werd gezet en juist
op de plaats waarvan af H. M. toen
het overstroomde land gade sloeg.
Te Hengstdijk, burgemeester L. A.
E. van Esbroeck en te Stoppeldijk bur
gemeester P. L. de Wael, hadden de
gewone voorstellingen en huldebetoo-
gingen plaats, doch te Zaamslag werd
uit de auto's gestapt en begaven de
Vorsten zich op het bordes van het
raadhuis tol het aanhooren van een
lied, ter eenu van dit bezoek gemaakt
door den heer de Kraker. Het was
hier burgemeester J. de Feijter, die de
Koninklijke gasten ontving, doch een
officieele ontvangst had hier toch niet
plaats.
Dit was evenmin het -geval te Axel
burgemeester F. Blok, te Westdorpe
en te Sas van Gent, burgemeester
IW. G. Hoefnagels.
Van deze laatste plaats werd over
Sluiskil en Driewegen naar Terneuzen
gereden, waar direct naar de Markt
werd gereden om na begroeting door
burgemeester J. Huizinga, op een estra
de de uitvoering van een cantate aan
te hooren.
Na deze cantate waarvoor de Ko
ningin zich zeer erkentelijk toonde,
werd naar de haven gereden om van
daar weder met de Hydrograaf naar
Breskens te varen voor het bezoek
aan West Zeeuwseh-Vlaanderen.
Westelijk Zeeuwseh-Vlaanderen.
Na het oponthoud te Breskens, waar
de feestelijkheden waren vervallen we
gens de visschersramp, reden de auto's
door naar Schoondijke, waar de bevol
king het niet aan een hartelijke ont
vangst liet ontbreken.
Over Oostburg ging de tocht naar
Aardenburg, waar de Vorstelijke perso
nen werden ontvangen door den waar-
neme nden burgemeester E. Ceulenaere
met een korte toespraak, waarop H.M.
antwoordde.
Te Sluis. Plet hoofdmoment van het
bezoek aan dit deel van Zeeland, was
zeker liet bezoek aan het oude Sluis,
waarheen nu werd gereden.
Bij het mooie raadhuis werd halt
gehouden en uitgestapt, en in de aan
oude glorie herinnerende raadzaal sprak
burgemeester J. C. A. L. Berkers
Hare Majesteit toe.
Na het verlaten van het raadhuis
ging de Koninklijke familie te voet door
de Merminnenstraat, langs de Kade
en verder door de Hoogstraat en de
Vrijstraat naar de Markt, waar het be
zoek gold de Kantwerkschool.
In de zaal, waar een 30-tal kant-
rijen al zijn krachten wijdend".
„En wat zei zijn oom, de oude graaf
Dymeck?"
„Die maakte eerst mondeling, daarna
schriftelijk Jürgen Wackerath de bit
terste verwijten, waartegen Jürgen zich
niet kon verdedigen. Hij verdroeg ze
stilzwijgend. Jarenlang zag of hoorde
hij niets van de bewoners van Dymeck,
maar later vertelde de oude baker, dat,
wanneer zij den kleinen zoon van Jür
gen, mijn vader, naar het boschje had
gereden, hetzelfde dennenbosch je,
waarin u, juffrouw Konig verdwaald
raakte, om daar takkenbossen of pad
denstoelen te verzamelen in het
armoedige huishouden moest men van
alles gebruik maken dat de oude
graaf, wanneer zijn wandeling hem toe
vallig door dat boschje voerde, dik
wijls was blijven staan, den blonden jon
gen aandachtig bekijkend en als hij
zich ongezien waande, zijn haren ge
streeld had. Eens, kort voor den dood
van den graaf, moet ook grootvader,
naar aanleiding van een door een bode
te paard gebrachten brief, naar den
burcht Dymeck zijn gegaan, mijn vader
was toen nog maar heel klein, zijn
moeder reeds dood, en daarom heeft
niemand over gesproken. Men beweerde
zoo was, want grootvader had er met
niemand over gesproken. Men beweerde
toen. dat graaf Dymeck zich met zijn
neef had verzoend. De oude heer stond
later wel geheel onder den invloed van
zijn nicht, hij had een beroerte gekre
gen en was lang ziek en bedlegerig. Na
zijn dood heeft niemand zich er ooit
over verwonderd, dat Dymeck en de
werksters aan het klossen waren, in-
tormeercie met grooie belangstelling ue
ivoningm naar de bijzonderneden van
uezen arbeid, terwijl ook de Frins en
de rrinses en ook de leden van het ge
volg bijzondere belangstelling toonden.
Onder de kantwerksters was ook mcj.
Oamere, die ook reeds op de schooi
was in 1ÖÖZ, toen Koning Wiiiem lil
de schooi bezocht.
Over Ketranchement, Carizand,
IN ïeuw vliet en Groede ging de locht
naar breskens vanwaar werd overgesto
ken naar Viissingen.
Het was de uitdrukkelijke wensch
van H. M. de Koningin de nagelaten
betrekkingen der slachtoffers bij de
visschersramp te bezoeken, om aldus
persoonlijk Haar deelneming te be
tuigen.
Die bedoeling was echter strikt ge
heim gehouden, en Vlissingen had dan
ook met zijn vlaggentooi feestelijker
aanzien dan blijkbaar de Koningin •ge-
wenscht had. Het was echter te laat
om dat nog te veranderen. Dn ook de
stemming der Vlissmgers, die de Ko
ningin met blijde hartelijkheid wilden
begroeten, kwam met den ernst der
Koningin an tegenstelling.
Op den rijtoer die een uur duurde,
hebben de Koningin en de Prins ge-
ruimen tijd vertoefd bij de getroilen
visschersgezinnen.
De tocht ging ook langs de door den
brand verwoeste terreinen van de Ned-
pam.
Om acht uur steeg de Kon. familie
weer in den trein.
1 e Arnamuiden. Het slot van den
tocht van de Kon. Familie door Zee
land is een uur geworden van zulkeen
diep aangrijpende plechtigheid, dat
niemand, die er getuige van was, dit
ooit zal kunnen vergeten.
De Landsvrouwe, met haar gemaal"
zich begevend onder de eenvoudige
voor een groot deel in rouw gedompelde
bevolking van het visschersdorpje,voort
schrijdende tusschen de mannen aan de
een zijde, de vrouwen aan de andere
zijde van de straat, geen juichtonen,
maar een diep groeten van al deze
eenvoudige menschen, was indrukwek
kend. Bij de verschillende gezinnen,
die getroffen zijn door de ramp werd
door H. M. en de Prins een bezoek
gebracht.
Bij het wegrijden van den trein stond
de Koningin voor het raam van haar
wagon, wuivend naar de Arnemuidsche
bevolking, die aan de achterzijde der
huizen stond geschaard om Haar nog
een laatsten groet te brengen.
Doordat eenzelfde advertentie
3 maal geplaatst 2 maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
daarbij behoorende uitgestrekte gron
den, evenals het groote privé-vermo-
gen aan gravin Klarissa ten deel viel".
Henny liep stil en nadenkend naast
Eckart von Wackerath voort. Het schoot
haar nu plotseling te binnen, wat zij
onlangs aan het diner over de nala
tenschap van tante Klarissa had ge
hoord. Als tante Klarissa nu haar,
Henny König, tot erfgename van haar
vermogen benoemde, dan werd zij fei
telijk bezitster van een landgoed, dat
aan andere familieleden ontnomen was.
Bij deze gedachte was zij bleek gewor
den. Wat had Molhagen toch gezegd:
andere familieleden zijn er niet!
Haar rechtvaardigheidsgevoel ver
zette zich daartegen, maar tegelijker
tijd schoot het haar te binnen, dat zij
niet meer als een kind, dat van de
wereld niets weet, in het ouderlijk
huis leefde, doch door haar eigen wil
in een geheel andere omgeving was ge
plaatst. In ieder geval wist zij nu,
waarom tante Klarissa zoo in toorn
was ontstoken, toen zij over den heer
Wackerath had gesproken en waarom
zij dezen naam niet wilde hooren. Zij
was tante Klarissa's gast en den wil
van haar gastvrouw diende zij te re
specteeren. Zij wierp snel een blik om
zich heen op den weg was geen
mensch te ontdekken niemand
had haar dus met Wackerath ge
zien en als ja als het uitkwam, dat
zij hem in de stad had gesproken,
dan moest zij de gevolgen natuurlijk
dragen.
(Wordt vervolgd).