N\ 85.
Zaterdag 19 Jnli 1934
lil jaargang.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
7 FEUILLETON
Het slot Dynjeck
VRUCHTEN
WJSFELS
BUITENLAND.
ABONNEMENT
Pr^js per kwartaal, in Goea^f 2,
buiten Goes f 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-] Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Nsiunl. Vennootschap Goesehe Courant
ADVERTENTIËN
van i regels f 1,20 elke regel
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Kleenwens Boss' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomen
tot 13 nur voormiddag.
COURANT
"~HET WATERHOENTJE.
(Nadruk verboden).
In den voornacht tusschen twee kos
telijke zomerdagen ontwaak ik door een
klagelijk geschrei. Ik haast mij naar
t venster, waardoor een geur van hooi
en vlierbloesem me tegemoet waait, en
spied in het stille veld. „Een kind in
het water! is mijn eerste gedachte, en
ook mijn buurman, die nog niet naar
bed was gegaan, is op liet angstgeroep
toegesneld. Maar als het zich herhaalt,
ontdekken wij, dat het moet komen van
het waterhoentje, dat zich tusschen het
hooge riet pleegt te verbergen en daar
ook overdag soms zijn eigenaardige,
klokkende geluiden slaakt.
Maar zooals nu heb ik hem nog nooit
hooren schreeuwen. Het klinkt, als 'k
weer te bed lig, nog een paar maal als
angstig kindergekerm door den nacht.
En eensklaps begrijp ik mijn water
hoentje.
Het is het hoogtepunt van den zo
mer. Een kostelijke zomer; kostelijke
dagen en kostelijke nachten. In den
tuin bloeien alle bloemen en alle ster
ren schitteren aan de lucht. Het maai
land golft en kikkers kwaken in de
slooten. Vlier en sering en acacia en
meidoorn geuren en kleuren tegelijk.
Nu is het de tijd om te genietenhaast
u, want spoedig is alles voorbij!
Maar het waterhoentje kan niet ge
nieten, want het waterhoentje is een
zaam. Ongepaard zie ik hem dagelijks
het water doorscheren; onrustig door
zoekt hij het riet langs den kant. Hij
blijft alleen; telken avond als hij zich
neergeeft in het verborgen hoekje, dat
hij alswoonplaats beschouwt, zit hij
eenzaam tusschen de scheppingspracht.
En eenzaamheid kan geen schepsel ver<
drageneen waterhoen noch een mensch.
Daarom is het, dat er in dezen hos
tel ij ken voornacht een klagelijk ge
schrei, als van een verlaten kind, uit
het oevergras oprijst. Want hoe koste
lijker het leven, des te grooter de be
hoefte, anderen deelgenoot te maken
van ons geluk.
Wat hebben wij aan geluk, zoolang
het ongedeeld is? Een kwelling wordt
ons zelfs het hoogtepunt van den zo
mer, wanneer wij niemand hebben om
getuige te maken van onzen geestdrift.
Het schijnt soms, dat de openbaring
van ons geluk jegens anderen grooter
genot nog verschaft dan het geluk op
zichzelf. Als een kind iets moois ziet,
kraait het en klapt met de handjes,
maar het kijkt slechts een oogenblik
naar het voorwerp zijner bewondering;
het tracht de aandacht te trekken van
ÏLZE
DOOR
DORE TANNER.
(Nadruk verboden.)
„Dat is de nieuwe wijze van opvoe
ding"* lachte de opperhoutvester, „men
heeft zelfs, in dezen modernen tijd on
der de studenten propaganda gemaakt
voor het anti-alcohollisme, maar nu de
wijn er eenmaal is, is het toch jammer
om ze te laten bederven."
Graaf Roleneck nam nu de draad van
het gesprek verder op en Henny, die
door haar weigering iets van den wijn
te gebruiken de oorzaak van dit gesprek
was geworden, volgde stilzwijgend de
verdere conversatie. Haar gedachten
hielden zich overigens meer met de gas
ten bezig; den opperhoutvester, dien
zij bij haarzelf „oud" noemde, mocht
zij graag lijden,* want hij had ondanks
zijn barschheid iets goedmoedigs, iets
openhartigs over zich. Daarentegen was
graaf Roleneck haar onsympathiek, zijn
doffo oogen, die diep in hun kassen
lagen en die toch gedurende den maal
tijd een merkwaardige opflikkering ver
toonden, zijn smal gezicht, dat wel met
perkament bespannen scheen, boezem
den haar eenige angst in, hoewel zij
toch in het algemeen niet vreesachtig
zelfs moedig was.
Zij wierp snel een blik op de handen
der gasten om zich te overtuigen, of
zij gehuwd waren. De opperhoutvester
droeg aan den pink van zijn rechterhand
vader of moeder of van dc omstanders,
om dezen duidelijk te maken, hoezeer
hij, geniet. De uitingsdrang is het, die
bevrediging zoekt.
Hoe sterk dit het geval is, heb ik
eens bemerkt bij een uitvoering van de
tooneelvereeniging op een dorp. Dc
slager, die vóór me zat, vond het blij
spel, dat zijn dorpsgenooten opvoerden,
erg grappig en vermaakte zich koste
lijk. Zoo geestig vond hij het spel, dat
hij bij eiken goeden zet van de spelers
zich achterom wierp op zijn stoel, om
met gelaat en gebaren zijn vrienden te
toonen, hoezeer hij genoot. Hij gunde
zich den tijd niet, op het tooneel rte
letten; voortdurend keerde hij zich om,
zoodat ik zijn gezicht vaiker te zien
kreeg dan zijn achterhoofd.
Laat deze man, gelijk, naar ik meen
Koning Lodewijk van Beieren dit met
Wagner's opera's placht te doen, op
zijn eentje in het duistere ruim van een
schouwburgzaal een uitvoering bijwonen,
en het schitterendste spel zal hem niet
die heerlijke ontroering doen krijgen,
welke thans zijn avond tot een genie
ting maakt. Hij moet zijn pret kunnen
luchten, anderen kunnen betrekken in.
zijn smart.
Hebben wij hel eigenlijk niet alle
maal zoo? Het overkomt ons dikwijls,
wanneer wij een grappig avontuur be
leven, een indrukwekkend natuurtafe
reel aanschouwen, getuige zijn van een
boeiende kunstverrichting, dat wij hier
van slechts half genieten, wijl de ge
dachte bij ons overheerschtnü moest
die of die er bij kunnen zijnHet
schijnt dat onze aandoeningen eerst
het gemoed ten volle in beweging zet
ten, wanner wij ze gemeenschappelijk
beleven.
Do mensch is geen kluizenaar; hij
is een gezelligheids-, een gemeenschaps
wezen. Hij is slechts de helft van een
geheel, slechts het onderdeel van een
volkomenheid. Afgesloten van zijn na
tuurlijke omgeving, is hij nacts en elk
voorval, elke ontroering ook, die hem
zijn eenzaamheid scherp in 't bewustzijn
prenten, worden hem een ondragelijke
kwelling. Er is geen smartelijker kreet
dan het geschrei der eenzaamheid.
Eenzame levens; ook op het hoogte
punt van den zomer worden zij geleden
om ons heen. En juist op het hoogte
punt van den zomer doen zij hun smar
telijk karakter gelden. Al uiten z ijzich
niet zoo onbeheerscht als het jamme
rende waterhoen, het is, of dc stilte van
den nacht hun verbeten bitterheid, bun
verstikte klachten in zich opneemt en
als een treurig lied verder doet rui-
schen.
Maar de mensch heeft iets voor op
het waterhoen. Is dit laatste op zich
zelf aangewezen zoo zijn genooten het
verlaten de mensch bezit zijn ver
twee trouwringen, terwijl graaf Role
neck aan de linker hand een wapenring
en aan de rechter hand een schitte
renden brillanten ring droeg.
Na afloop van het diner speelden de
gravin en de beide heeren een partij
skaat, terwijl Henny zich verdiepte in
den aanblik van eenige prachtige pla-
tenalbums. Zij werd tenslotte moe en
droomerig en zij kon niet verhinderen,
dat haar hoofd op de album voorover
boog en in slaap viel. Haar regel
matige ademhaling, die sprekend op die
van een slapend kind geleek, trok de
aandacht van den graaf. Hij klemde
zijn monocle in het oog en keek vanaf
zijn plaats aan de speeltafel naar de
sofa, waarop Henny zat.
Hij lette zelfs een oogenblik in 't ge
heel niet op het spel, iets wat de gravin
anders zeer kwalijk nam en zei zachtjes
„Indien ik nu maar kon schilderen, dat
is een prachtig gezicht zoo, dit bekoor
lijke blonde kind, dat daar zoo rustig
slaapt". „Werkelijk", zeide de oude
dame en keek aandachtig door haar
gouden lorgnet naar de niets vermoe
dende Henny. „Duidt het haar maar
niet ten kwade, mijne heeren, zij is nog
niet gewoon aan het gezelschapsleven
al» oudste zuster van vele broers en
zusters is zij tot op heden steeds als
huishoudstertje thuis gebleven".
„Wat een onschuldige engel", zeide
da graaf en een eenigszins spottend
glimlachje vertoonde zich op zijn ge
laat, terwijl de opperhoutvester luid en
dreunend iachtte: „Het arme kind
mevrouw de gravin had haar gedurende
de skaatpartij niet hier moeten laten...."
De zware klank van zijn stem had
Henny gewekt, verward en verwon
derd. hief zij haar hoofd op, eerst ten.
beelding, die hem vergoeding doetzoe-
ken waar de werkelijkheid te kort schiet.
Do mensch behoeft nooit eenzaam te
zijn. Hij omringt zich met boeken, met
muziek, met herinnering, zelfs planten
en dieren maakt hij tol zijn vertrouw
den. En op de witte bladen van het pa
pier, in de tonen van zijn lied, in do
kracht van zijn arbeid legt hij ailos, wat
hij had willen zeggen, wat hij had wil
len fluisteren of uitschreeuwen tegen
zijn genooten.
Zoo schept hij zich zijn eigen omge
ving, zijn eigen rijk, waarin hij zelfs in
vostrekte eenzaamheid nimmer alleen is.
DE LINDEBOOM
(WED. B. VAN DOESBURG)
in 4 natuurl. vruch-
tensmaken.) Zéér verfrisschend!
-wafels (gevuld met de natuurlijke
mandanjnvrucht, geen essence.)
Bijzondei' lekker als het heet is.
ve©8 Dg LüKSïa
een paar pakjes ESPERANTO-
WAFELS (voedzaam, croquant,
edel van smaak. Hyg. verpakt.)
B!J DE SUaSBSSEN
smaakt verrukkelijk
DE OR1GINEELE FROU-FROU
(met den Lindeboom)
gevuld met slagroom.
MO€£&-T«3£-TRAC,
pikante kofliesmaak-wafel, juist
geschikt voor 't warme seizoen.
Doordat eenzelfde advertentie
3 maal geplaatst 2 maal
wordt berekend, is de prijs
per regel slechts 16 cent.
hoogste verbaasd, dat zij zich' niet in
'haar bed, doch in de salon van tante
bevond en- toen verlegen, omdat de gra
vin en haar gasten haar slapend hadden
gezien.
Zij sprong op maar zooals zij
daar stond met die hoogroode kleur
van verlegenheid op haar wangen, pas
ontwaakt en met dien hevig verbaasden
blik in de groote blauwe kinderoogen,
was zij zoo bekoorlijk, dat graaf Ro
leneck dacht: „Voor den drommel
daar zit toch het echte ras in, ondanks
dat huwelijk en kracht en vuur in
deze jonge, slanke gestalte als ik
schilder was
Gravin Dymeck had een snellen,
vorschenden blik op den graaf gewor
pen daarna legde zij onverschillig
haar lorgnet ter zijde.
Henny trad op haar tante toe en
kuste haar hand: „Wees niet boos op
mij, tante Klarissa, dat ik door slaap
overmand werd'
„Maar natuurlijk niet kind ik
dacht er niet aan, dat je er niet aan
gewoon was om zoo lang op te blijven
bel maar, dan kan Schroth je naar
je kamer brengenDe heeren ston
den op en maakten een buiging voor
Henny, die, blij, dat tante door haar
gebrek aan tact in gezeLschap niet in
toom was onts.token, de electrische bel
liet klinken en met Schroth, die een
kaars droeg de trap naar haar kamer
opsteeg. Toen zij echter op haar kamer
was gekomen, voelde zij zich toch te
veel wakker, om zich dadelijk te ruste
to begeven; zij draaide het electrische
licht uit en ging in het donker bij bet
raam zitten. Toen zag zij, zich bijna
spookachtig verheffend, den toren,
dien zij heden met de gravin bezich-
De conferentie van Londen
De conferentie le Londen is Woens
dag door den Britschen premier, Mac
Donald, die op voorstel van z n
Franschen collega Herriot tot voor
zitter benoemd werd geopend. Er
zijn tien landen vertegenwoordigd. Ook
Amerika heeft een vertegenwoordiger
gezonden.
Zooals bekend is het doel der con
ferentie om het plan-Dawes aangeno
men te krijgen, dal de positie van
Duitschland ten opzichte der gealli
eerden nader regelt.
Memoreeren we nog even den in
houd van het plan-Dawes.
Do voornaamste kenmerken van het
plan zijn dat de eenheid van Duitsch
land. in fiskalen en oeconomischen zin
aan het rijk moet worden hergeven en
dat een groote leening tot een bedrag
van veertig millioen pond sterling te
zijnen behoeve zal worden verschaft
door beleggers die noodzakelijk over
tuigd moeten worden dat voldoende
zekerheid wordt geboden. Op deze
voorwaarden, welke natuurlijk mee
brengen dat Duitschland de algeheele
oeconomische controle van de Roer
evenals over de overige deelen van het
rijk moet terugkrijgen, zijn de deskun
digen het algemeen er over eens dat
Duitschland zijn begrooting spoedig in
evenwicht zou kunnen brengen meteen
gestabiliseerden wisselkoers en in een
kort tijdverloop aanzienlijke sommen
voor het herstel opbrengen.
Voorts werd bedongen de oprichting
van een nieuwe emissie-bank met het
uitsluitend recht om bankbiljetten uit
to geven voor een tijd van niet minder
dan vijftig jaar en verschillende mid
delen werden aan de hand gedaan voor
het houden van toezicht op de Duit-
sche binnenlandsche wetgeving, die alle
erop gericht zijn om het plan te ste-
vigen.
Er werd geen algeheel moratorium
voor Duitschland voorgesteld, maar in
het eerste jaar zouden de betalingen
beperkt blijven tot vijftig millioen pond
sterling waarvan veertig millioen pond
zon worden verstrekt door de vroeger
genoemde leening en tien millioen pond
in den vorm van interest van de spoor
weg-obligaties.
In financieele kringen is steeds de
nadruk gelegd op het feit dat het
plan geheel afhangt van het opbren
gen van deze buitenlandsche leening,
misschien wel meer dan een.
Men voelt terstond waar de kneep
O» behoeven U niet te hinderen. Doe
Cj Hier wat Akkers Kloosterbalsem op.
is dadel'ik de P'ï11 we9' Zuivert
QgP KSCl «Pen geneest Uw open huid In één nacht.
tigd had. De beide ronde vensters der
vertrekken schitterden in het maan
licht en een zonderlinge vrees voelde
Henny in haar hart opkomen. Dus zoo
dicht bij den toren was haar kamer;
zij dacht een oogenblik na en haalde
zich den weg nog eens voor den geest,
dien zij met haar tante had gevolgd,
maar zij wist zich niet te herinneren
een deur gezien te hebben. Waarheen
leidde echter de oude deur, die de
afsluiting vormde van de lange gang,
waaraan ook Henny's kamer lag? Die
moest volgens haar oordeel toch op
de een of andere wijze met den ouden
burcht in verbinding staan. Zij had, op
de lange donkere gang wijzend, aan
Schroth gevraagd: „Wie woont daar,
zijn daar nog vertrekken?"
Maar juffrouw Scl^oth had geant
woord „Alleen voorraadkamers en lin
nenkamers, mijn slaapvertrek bevindt
zich recht tegenover dat van de freule
als u bang bent, behoeft u slechts
aan mijn deur te kloppen.
Maar Henny had gezegd: „Ik ben
in 't geheel niet bang," en voor geen
geld van dg wereld zou zij Schroth of
haar tante hebben willen bekennen, dat
het haar op het slot Dymeck soms
zoo vreemd te moede was.
Beneden hoorde zij Koenraads stem,
die order gaf om het rijtuig voor te
brengen, zag het voertuig voorkomen
en wegrijden van het binnenplein
toen kleedde zij zich uit en lag spoedig
in een vasten, droomloozen slaap.
Henny König aan haar broeder Bruno.
Slot Dymeck.
Beste Bruno!
Ik heb een voorval beleefd, dat ik
zit: de Franschen zullen het Roerge
bied moeten verlaten, anders weigeren
de financiers de leening. Ten over
vloede heeft de City de Londen-
sche banken hier nog eens den na
druk op gelegd.
Het zal nog niet meevallen om de
Franschen zoover te krijgen dat zij,
terstond met een opruiming van het
bezette gebied accoord gaan. Het
Fransche standpunt is naar de Petit
Parisien meldt in de commissie van
Herstel als volgt afgebakend. De com
missie zal eerst dan officieel vaststel
len, dat Duitschland met de uitvoe
ring van het Dawes-plan is begonnen,
indien aan de volgende 5 voorwaarden
is voldaan: le. de rijksspoorwegmaat
schappij moet opgericht zijn; 2e. ook
de goudbiljettenbank moet tot stand
zijn gekomen; 3e. het stelsel der indu
strie-obligaties moet georganiseerd zijn
4e. de spoorweg- en industrie-obliga
ties moeten overgedragen zijn aan de
door de Commissie van Herstel be
noemde trusten voor de betalingen van
de schadevergoeding; 5e. de buiten
landschei leening aan Duitschland ten
bedrage van 800 millioen goudmark
moet geplaatst zijn. Dit laatste punt
vooral heeft volgens genoemd blad tot
levendige discussies aanleiding gege
ven. De Engelsche gedelegeerde moet
n.l. hebben verklaard, dat de plaat
sing der leening moeilijk, zoo niet on
mogelijk wordt, indien de Duitsche eco
nomische eenheid voor dien tijd niet
is hersteld.
Men ziet het: de Franschen zeggen
eerst de leening en dan er uit, de
Engelschen zeggen eerst uit het Roer
gebied en dan de leening.
Door deze kwestie zal de conferen
tie te Londen wel worden beheerscht.
Om te beginnen heeft de conferen- -
tie zich) in drie commissies gesplitst.
De verkiezingen in Z-Afrika.
De uitslag van de verkiezingen in
Zuid-Afrika hebben we reeds gemeld,
't Werd een overwinning van generaal
Hertzog op Smuts of wel van de
„Natten" en de arbeiders op de „Sap
pen"
De corr. der N. R. Crt. schrijft
nu nader
De strijd is gestreden. Hertzog heeft
gezegevierd. Smuts is gevallen. Er is
een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis
van Zuid-Afrika bereikt. Ontegenzeg
gelijk is het resultaat van deze verkie
zing een van de belangrijkste gebeur
tenissen op politiek gebied in ons land
sedert den Boeren-Oorlog. Zuid-Afrika
gaat met rassche schreden voorwaarts op
den weg naar onafhankelijkheid. En
wonderlijk genoeg hebben het meest
hiertoe bijgedragen niet alleen het land
van Marthinus Steyn en Christiaan de
je vertellen moet. Eigenlijk zijn het
zelfs twee voorvallen of liever avon
turen en van beide zouden onze ouders
misschien geen begrip hebben en ik
zou me bovendien nog belachelijk ma
ken ook en ik heb er hier al onaan
genaamheden genoeg door beleefd. Da1
is een veelbelovend begin, niet waar?
Ik heb jou, mijn besten oudsten broer,
immers plechtig beloofd, om alles te
schrijven, wat mij verontrust en be
zorgd maakt en dat ik daarom juist niet
aan onze ouders wil vertellen, omdat
zij immers zelf al zorgen genoeg heb
ben. Het is juist zoon typische trek
van vader, dat hij nooit verlangt, dat
wij hem of moeder onze brieven laten
zien, alsof die niet alleen ons eigen
dom waren, waarover wij de vrije be
schikking hebben, maar evengoed aan
den afzender behoorden.
Dus luister goed: Ik had al lang in
het achterste gedeelte van ons park een
kleine, niet gesloten poort ontdekt, die
toegang gaf tot een smal paadje door
een weiland, langs een kleine beek, aan
weerskanten met wilgen begroeid cn
uitkwam in een klein dennenbosch. Gis
teren dan, ik had nog drie uur tijd
voor het diner, voelde ik groote lust,
om eens een kleinen ontdekkingstocht
op eigen gelegenheid te ondernemen;
j ik maakte 'het poortje open en sloop
naar buiten. Ik vond het heerlijk, zoo
door de weilanden te zwerven en ik
plukte een groot bouquet veldbloemen,
dia ik voor tante Klarissa wilde mee
nemen.
(Wordt vervolgd).