VRUCHTEN
WAFELS
V. 79.
Zaterdag 5 Juli 19$4
111 jaargang.
BUITENLAND.
De meest gevoelige huid iaat zich volstrekt Pijnloos Scheren, door de baard-
oppervlakte vóór het inzeepen éérst in te wrijven met een weinig PUROL
Binnenland.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
i FEUILLETON
Het slot Dyirjeck
ABONNEMENT
Prij» per kwart»*l, in Goes f2,—, ^^WWWjl
buiten Goe.8 f 2,fi H St VI B~fl ttf
Afzonderlijke nummers 6 cent. V.JH F B f" J B |j J
Verschijnt: Maandag- Woensdag
en Vriidatravond Uitgave Naatiil. Vennootschap Coesche Conrant
ADVERTENT1ËN
van 1 5 regels f 1,20 elke regel
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Meeuwen» Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomen
tot 12 uur voormiddag.
COURANT
vereeren. Zijn slotsom is onjuist; hij
had moeten vaststellen, dat de voor
ouders dezer inlanders den vierstaarti-
gen aap hebben vereerd en dat bet thans
levend geslacht dat oude beeld heefl
laten staan. Maar misschien weet dit
geslacht niet eens meer wat het beeld
teekent.
Wanneer een inlander uit Borneo bij
woont, dat in Den Haag een ruiter
standbeeld van Willem II wordt ont
huld, schrijft hij naar huis, dat de Hol
landers Willem II vereeren. Maar dit
ruiterstandbeeld zegt het thans levend
geslacht allicht niets meer dan hetgeen
het portret op de logeerkamer voor
mijn gastvrouw beteekende. Er zijn na
Willem II alweer zooveel nieuwe volks
helden geboren!
Evenmin als in een huis op portret
ten mag men in een stad op standbeel
den of straatnamen «rgaan. Wat weten
de bewoners omtrent de helden en
grootheden, wier namen hun straten
dragen? Het zijim vergeten portretten,
die uit sleur aan den wand zijn blijven
hangen en met elke verhuizing mee
overgaan.
Daarom ligt er een gezond beginsel
ten grondslag aan de steeds meer in
zwang komende gewoonte, oude straat
namen bij gelegenheid te vervangen
door nieuwe, waarmee men de ver
diensten van pas gestorven of nog le
vende burgers eert. Het gedenkteeken
voldoet door dit stelsel beter aan zijn
eigenlijke bestemming; het is inder
daad een gedachtenis, die nog ont
roering wekt, althans* gevoelens leven
dig houdt.
Echter kan ik mij ook het bezwaar
begrijpen van hen, die in een dergelijk
tijdelijk karakter van gedenkteekenen
iets onbevreedigends zien, en de wijzi
ging van een straatnaam een aanslag
achten op de piëteit. Een naam krijgt
op zichzelf historische waarde, afge
scheiden van de persoon' aan wien hij
is ontleend. Wie hel Vondelpark of de
P. C. Hoofdstraat niet wil verdoopen,
handelt niet uit piëteit voor de Holland-
sche dichters maar uit piëteit voor de
Amsterdamsche straten. Zoo is er zelfs
wijziging, ontwikkeling, vervorming in
het proces van den dood. Wat als ge
denkteeken voor den één is opgericht,
wordt ten slotte het gedenkteeken voor
den ander. Dit is wel 'het sterkste be
wijs van aardsche vergankelijkheid.
De Duilsche gymnastiek
verenigingen.
Zooals bekend, zijn in de nofa der
geallieerden de Duitsche gymnastiek
verenigingen als buitengewoon gevaar
lijk afgeschilderd voor de rust in
Europa, terwijl daarentegen de Duitsche
regeering deze verenigingen voor zoo
onschuldig houdt als eeu pasgeboren
kind. De waarheid zal vermoedelijk wel
in de buurt van het midden liggen.
Eigenaardig is het dat Poincaré de
oorzaak is van den bloei dezer ver-
eenigingen. Na ieder Zondagspredicatie
van den gewezen Franschen premier
kregen deze n.l. tienduizenden nieuwe
leden. De gewoonlijk tamelijk nuchtere
Engelsche pers trekt nu ook van leer
tegen deze verenigingen.
De Times acht het belachelijk oin
die halfgeheime militaire organisaties,
die den vrede van üuitschland veront
rusten, voor te stellen als onschadelijke
gymnastiekverenigingen, die zich bezig
houden met het instandhouden van een
gezonde nationale discipline bij afwezig
heid van den verplichten krijgsdienst.
,/N et al deze verenigingen zijn
onschadelijk in hunne methoden en iu
hun bedoelingen. Eenige dezer zijn
betrokken in vuile complotten, die hun
hoogtepunt hebben bereikt in de ver
moording van voorname politieke lei
ders. Het kan zijn dat zij gevaarlijker
voor het tegenwoordige regime in
Duitschlaud zqu dan voor eenige andere
natie, maar de onzekerheid en de be
zorgdheid die door de geregelde parades
proclamaties en wapening van ontel
bare nationalistische verenigingen ver
oorzaakt worden maken het voor de
bondgenootcn noodzakelijk voor zich
zelf de geheele zaak te onderzoeken.
Of het is ernstig bf het is meer een
dwaze opgewondenheid van de zijde van
onbeteekenende avonturiers en jeugdige
heethoofJen. In ieder geval is de hoofd
zaak dat Duitschlaud in een algemeene
inspectie heeft toegestemd."
i)e Daily Chronicle merkt ook op
//De bondgenooten kunnen ternauwer
nood worden aangevallen zooals de
zaken thans staan, maar deze organi
saties zouden erin kunnen slagen het
republikeinsche regime in Duitschiand
omver te werpen, waarna een militai-
ristische regeenug zou kunnen aan
sturen op een omverwerping van den
Europeeschen vrede in de tweede
Lloyd George valt Mac Donald
aan-
Te Manchester beeft Lloyd George
in een door ruim 30.000 personen
aangehoorde politieke rede Ramsay Mac
Donald aangevallen in verband met
diens buitenlandsche politiek. De strijd
lustige vroegere premier uoemde de
Labour- regeeriug een buitengewoou
vreemd verschijnsel. Haar leden zijn
naar het Lagerhuis gestuurd om be
paalde beginselen te bevorderen, en nu
zij aan het bewind zijn, zijn zij bezig
precies het omgekeerde uit te voeren.
Lloyd George gaf verschillende voor
beelden en wees o.a. op de geheime
diplomatie, welke de tegenwoordige
ministers vroeger in alle bewoordingen
hebbei afgekeurd, daar zij voor open
lijke onderhandelingen waren waar het
de buitenlandsche aangelegenheden be
trof. De nieuwe minister vanj buitenland
sche zaken schijnt - aldus Lloyd George
méér dan een van zyn voorgangers
te zijn geïnfecteerd met de kiemen, die
in de groote stoffeerderij van het de
partement van buitenlandsche zaken op
de loer liggen. Het ergste is, dat daar
hij nooit is ingeënt, zijn zaak er slecht
voor stant
Lloyd George noemde het rapport
Dawes een duidelijk en eenvoudig voor
stel. Geheimzinnigheid zou hier slechts
leiden tot misverstand. Het onderhoud
te Chequers is noodeloos gehtimzinuig
behandeld. Een fout was het, de mi
nister van financiën niet aan het onder
houd te laten deelnemen en tevens het
afwezig zijr, van secretarissen om het
gesprokene te noteeren is onvergeeflijk,
daar nu maar al te licht misveistanden
het gevolg kunnen zijn. Van een vol
komen accoord is trouwens ook geen
sprake, al zegt de officieele verklaring
honderdmaal dat het wel zoo i«4. Lloya
George eindigde met de vraag te stel-
:n, waarom het Lagerhuis niet uit
voerige.' en vooral juister op de hoogte
is gesteld van hetgeen te Chequers is
besproken.
De Micum-confracfen.
Nadat de Duitsche rijksregeering
zich bereid had verklaard voor Juli de
helft van de lasten der contracten van
de Roermijnen met de Micum te be
kostigen, heeft de commissie van zes
uit den Roermijnbouw in een verlenging
van de overeenkomst met een maand
toegestemd.
Aangezien de rijksregeering te kennen
beeft gegeven dat dit het uiterste is
wat zij kan doen, hebben de mijn-
directies reeds gister besloten, gebruik
te maken van de nieuwe bepaling in
de overeenkomst, die hen machtigt deze
met 10 dagen op te zeggen. Den 20sten
WARME DAGEN!
DE LINDEBOOM
(WED. B. VAN DOESBURG)
IJSWAFELS (in 4 natuurl. vruch-
tensmaken.) Zeer verfrisschend!
MANDR! MANDARINO
-wafels (geveld met de natuurlijke
mandarijnvrucht, geen essence.)
Bijzonder lekker als het heet is.
VOOR DE LUNCH
een paar pakjes ESPERANTO-
WAFELS (voedzaam, croquant,
edel van smaak. Hyg. verpakt.)
BIJ DE AARDBEIEN
smaakt verrukkelijk
DE OR1GINEELE FROU-FROU
(met den Lindeboom)
gevuld met slagroom.
MOCCA-TRIC-TRAC,
pikante kolfiesmaak-wafel, juist
geschikt voor 't warme seizoen.
dezer zal bijgevolg aan ue Micum
worden meegedeeld, dat de Roermijnen
de leveringen op 1 Aug. staken.
Misschien ziet dit besluit ei ernstiger
uit dan het is, wanneer althans de
conferentie van Londen over de uit
voering van de voorstellen der des
kundigen, die op 16 dezer begint en
vermoedelijk een week zal duren, tot
een goed einde komt. Naar men weet,
vertrouwt Herriot dat met 1 Aug. de
Micum-contracten krachtens de be
sluiten van die conferentie vanzelf
zullen vervallen
De dood ven Mr. Jac. Israël
De Haan-
Naar de „Evening Standard» meldt,
bestaat omtrent bet motief van den
moord in Palestina gepleegd op mr.
Jac. Israël de Haan nog geen zeker
heid, doch hij wordt toegeschreven aan
het Zionisme, waarvan, zooals bekend,
mr. De Haan een tegenstander was.
Het Joodsche Telegraaf Agentschap
meldt nog de volgende bijzonderheden
Mr. De Haan stond op het punt
naar Londen te gaan als lid van de
delegatie, welke beoogt aan het Britsohe
ministerie van koloniën de bezwaren
van de orthodoxe anti-Zionistische
Joden in Palestina kenbaar te maken
tegen de ontworpen verordening voor
Joodsche gemeenschappen in Palestina,
waarbjj de orthodoxe Joden aldaar naar
hun meening ouder de heerschappij van
de Zionisten zouden worden geplaatst.
Nadat mr. De Haan Maandagavond
in de plaatselijke synagoge 't avond
gebed had bijgewoond, begaf hij zich'
naar den directeur van het ziekenhuis,
dr. Valack. De binnenplaats van bet
gasthuis overstekende, werd hij plotse
ling door drie kogels in het hoofd ge
troffen. De projectielen drongen in de
hersenen en binnen weinige oogen-
blikken gaf de aangevallene den geest.
De politie stelt een scherp onder
zoek in naar de moordenaars. Omtrent
de opsporing der daders is echter tot
op dit oogenblik nog niets vernomen.
Uitgescholden en weer
Het bestuur van het Bureau voor
de R. K. Vakorganisatie dee.t mee dat
het bestuur van het N. V. V. eeu door
Stenhuis onderteekende nitnoodiging
heeft ontvangen om, naar aanleiding
van een verzoek van den Minister van
Arbeid, in onderling overleg te treden
tot het doen van concrete voorstellen
voor een uitgebreidere toepassing van
de Arbeidswet.
Het bestuur van de Kath. Organisa
tie heeft geantwoord met verbazing te
hebben kennis genomen van dit schrij
ven. Met 'n herinnering aan de rede
voeringen over bet Twentsche conflict,
schreef het
„Er liggen toch eenige maanden
achter ons, waarin u zich hebt uitge
put, allerlei beleedigeude en insinuee-
rende uitdrukkingen aan ons adres te
richten en het liet voorkomen, alsof
onze Katholieke Vakbeweging geleid
GEDENKTEEKEN.
Nadruk verboden.
Het gebeurt mij, wanneer ik bij een
zekere familie logeer, dat mijn aan
dacht steeds weer valt op hetzelfde
portret, dat op de logeerkamer hangt.
Keeds jaren overnacht ik, wanneer ik
de familie bezoek, op dezelfde logeer
kamer en, steeds hangt er dit zelfde
portret. De familie is in dien tijd drie
maal verhuisd en driemaal verhuisde
het portret mee.
Ik herinner me nog heel goed den
avond, waarop ik het portret voor het
eerst zag. De gastvrouw vertelde mij,
wie het voorstelde; het was een ken
nisje ULt de buurt, dat bij een feeste
lijke gelegenheid in een maskerade-pak
was gestoken en zich zoo had laten kie
ken. Wc spraken over het meisje en
over het flattante van het pak dat zij
droeg.
Toen ik een paar jaar later in een
andere stad en een ander huis datzelfde
portret weer op mijn logeerkamer zag
hangen, vond ik er iets ontroerends in,
dat mijn gastvrouw dat kennisje uit
een lang vervlogen tijdperk van haar
leven zoo< in eere hield. En toen ik,
jaren daarna, weer in een andere stad
en in een ander huis datzelfde portret
nogmaals tegenover mijn bed vond han
gen, kon il> niet nalaten, haar er iets
van te zeggen.
Maar toen lachte mijn gastvrouw. Ze
vond mijn opmerking overdreven. Er
was voor haar heelemaal niet iets ont
roerends in dit portret. Zo wist haast
niet eens meer wie 't voorstelde; in elk
geval was ze dat meisje al lang verge
ten en. de eenige reden, waarom dezq
kiek steeds maar weer aan den wand
kwam, was de sleur, die haar nu eem
maal bij het meubilair van de logeer
kamer deed behooren gelijk de wasch-
tafel en de toilet-emmer.
Na mijn thuiskomst ben ik mijn
eigen portretten aan den wand ook eens
wat kritischer gaan bekijken. Het eind
was, dat ik enkele: die mij reeds lang
niets meer zeiden, heb vervangen door
afbeeldingen van jonger datum.
En ik dachtzou het niet goed zijn,
zoo wij bij de jaarlijksche schoonmaak
ook ons portretten-materiaal eens gin
gen schiften? Zeker, er ligt iets van
trouweloosheid en oneerbiedigheid in
het vervangen van een portret. Maar is
heel het leven niet trouweloos en on
eerbiedig jegens den dood? Het verge
ten i s een natuurlijk proces, en, als alle
natuurlijke processen, tragisch en wreed.
Maar wie op kunstmatige wijze in we
zen wil houden wat de natuur ter dood
heeft veroordeeld, doemfe zichzelf te
leven in een wereld van mummies. Hoe
zou de Meimaand; er uitzien, als alle
dorre takken en doode blaren van 't vo
rig jaar tusschen bet nieuw ontluikend
groen moesten blijven hangen!
Onze gedenkteekenen mismaken het
beeld van de wereld. Wanneer een ont
dekkingsreiziger in Borneo's binnenlan
den liet beeld vindt van een vierstaarti-
gen aap, maakt hij de gevolgtrekking,
dat de inlanders den vierstaartigen aap
DOOR
ILZE DORE TANNER.
(Nadruk verboden.)
„Henny, dek jij vandaag de tafel
Mina moet noodzakelijk de wasch op
de bleek nog eens begieten zeide de
vrouw van professor König terloops tot
haar oudste dochter, die in de keu
ken bij het haardvuur stond en de
worst braadde. Het warme gelaat
van het jonge meisje dook plotseling
uit de damp te voorschijn, die in dichte
wolken omhoog steeg.
Henny zette de pan terzijde van
het felle vuur, opdat de prachtige, dure
worst niet zou aanbranden of uit elkan
der spatten en snelde daarna naar de
eetkamer. Een blik op de klok zei haar
dat het de hoogste tijd was. Het zau
niet lang meer duren of haar vader,
haar beide broers, de beide zusjes en
de drie pensionnaires zouden thuisko
men uit school. Allen met hongerige
magen. En vader was zoo stipt.
Terwijl Henny handig de borden op
het helderwitte tafellaken verdeelde,
kwam een luidkeels schreeuwend kin-
derpaar binnenhollen. Tom en Carla,
de beide kleinsten, vijf en vier jaar, die
elkander op de bleek kletsnat gemaakt
hadden.
„Henny, trek mijn kleeren uit
ïhuilde Carla, die erg kleinzeerig was
en „Henny, haal een andere broek voor
yme", gebood Tom, die een buiten
gewoon hecrschzuchtigen aanleg bezat.
Daar had zij nu weer tien minuten
oponthoud. Bovendien was de tafel nog
niet gereed en misschien liep de braad
worst gevaar. Henny snelde naar de
keuken, gelukkig', zij kwam nog juist
bijtijds om de aardappelen voor stuk-
koken te behoeden die waren gaar,
moesten noodig afgegoten worden.
Handig en zeker greep het jonge
meisje de groote pan en terwijl zij
de aardappelen boven het vuur schudde,
liet zij nogmaals haar oogen gaan over
de pan met soep en groente.
„Vooruit Tom", beval zij onder-
tusschen haar jongste broertje, dat haar
was nageloopen, „leg jij gauw nog even
de servetten op de borden".
„En krijg ik daar dan wat voor?"
„Ja, een stukje koek".
Henny zou in haar wanhoop stel
lig nog grootere dingen hebben beloofd.
De klok wees al vijf minuten voor twee
aan. Waar bleef de tijd toch eigenlijk?
De huisdeur werd tweemaal dicht
geslagen. Koen Wfelkner, een van de
pensionnaires, sloop stilletjes de keuken
binnen; Henny bemerkte hem pas, toen
yhij vlak achter haar stond.
„Juffrouw Henny helpt u mij toch
ywij moeten vandaag een opstel ma-
yken, om wanhopig te worden, ik kan
het vast niet klaar krijgen".
Dat is toch niet direct noodig?"
luidde Henny's antwoord en haar hoog
rood gezicht zag er tamelijk boos uit.
„Ais ik aan het koken ben, moet je me
heusch met die geleerdheid niet lastig
vallen".
„Ik wilde ook alleen maar je be
lofte", hernam Koen.
„Ik help je toch altijd, als ik kan,
maar nu weg hier uit de keuken ik
kan me niet eens omdraaien".
„Henny, Hennèy, ik heb een groote
winkelhaak in mijn schort", klaagde een
gtem naast haar. Sophietje was het en
hield treurig haar hand door het groote
gat.
„Maar Sophietje!"
„Och Henny, de schort is al zoo
dun!" verontschuldigde zich de kleine
en He!nny moest dat stilzwijgend toe
geven. De schortjes van de kleine
meisjes waren uit oude kleeren gemaakt
en hadden al veel van het wasschen ge
leden.
„Doe je schort af, Sophietje, we zul
len zien of het nog te maken is".
Mevrouw König, die haastig op de
bleek nog wat had geholpen, kwamde»
deur binnen. „Vader komt daar juist
aan, is alles klaar Henny?"
Eenige minuten later zat de geheele
familie aan tafel. Professor König,
wiens goedhartig doch door zorgen ge
rimpeld gelaat omlijst was met vroeg
vergrijsde haren en een puntbaardje,
zat naast zijn vrouw,, die aan het hoofd
yvan de tafel was gezeten. Henny zat
het dichtst bij de deur, aangezinn zij
dikwijls moest opstaan om Min ate hel
pen met het aandragen van schoone
borden en het binnenbrengen der ge
rechten.
De soep werd zwijgend genuttigd.
Dat wilde nu eenmaal het gebruik in
den huize König. Van de kinderen en
pensionnaires mocht niemand onge
vraagd het gesprek beginnen en de vrouw-
des huizes vermeed het, om haar man
na den ingespannen arbeid in een ge
sprek te wikkelen.
Evenals de eetkamer waren ook de
andere vertrekken in Königs huis een
voudig ingericht en op bescheiden
schaal gemeubileerd, meest met zeer
ouderwetsche meubelen. Ondanks de
beperkte ruimte in haar ouderlijke wo
ning, hield Henny veel van haar huis.
Wel had zij, sedert zij volwassen was,
den wensch te kennen gegeven om even
als andere jongo meisjes, van wie zij
gelezen of gehoord had, iets te leeren
en zelfstandig to zijn, om in de wereld
vooruit te kunnen komen, maar voorloo-
pighadmen haar thuis nog zoo noodig.
Haar moeder had haar toen zoo droe
vig aangekeken en haar vader zulke
liefdevolle, ernstige woorden lot haar
gesproken, of zij haar jonge, sterke
krachten in dienst van vreemde wilde
stellen, terwijl zij zich zoo goed aan
de belangen van de haren kon wijden.
(Wordt vervolgd).
