111 jaargang
N°. 65,
Zaterdag 31 Mei 1984
Niemand is onmisbaar.
FEUILLETON.
De Ondergang der
Bokruiters.
De frisschè^
Lentelucht
ESPERANTO- I
WAFELS I
BUITENLAND.
Staten-Generaal.
Binnenland,
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes^f 2,
buitenj'Goes f 2,
Afzonderlijke nummers cent.
VerschijntMaandag- Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naam). Vennootschap Goesehe Courant
ADVERTENTLËN
van 1 S regels f 1,20 elke regel
meer 24 cont.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Rleenwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf Advertentiën worden aangenomen
tot 12 unr voormiddag.
COURANT
NADRUK VERBODEN.
Het gebeurde in een ingewikkeld
bedrijf, dat de directeur om gezond
heidsredenen ontslag nam. Dit «as voor
de onderneming een zwaar verlies, want
de directeur was mede-oprichter van
de zaak en had deze gedurende dertig
jaren onafgebroken bestuurd. Geen
wonder dat de commissarissen van de
vennootschap zoowel als de verschil
lende leden van het personeel den
vertrekkende uoode zagen heengaan.
Ze konden zich geen van allen voor
stellen, hoe hun onderneming verder
zon loopen zonder dezen bedrijfsleider,
aan wien ze zoo gewend waren geraakt,
dat ze de zaak met hem vereenzelvig
den en in hem zagen belichaamd.
Toen het oogenblik van het afscheid
gekomen was, zag men elkaar hulpe
loos aan. Het was, of men overbleef
op een schip zonder stuurman. En,
onder dezen algeineenen indruk, kreeg
de vertrekkende directeur ook het ge
voel, alsof hij de zaak, die hem liet
was, in den steek liet en het schip,
als onbeheerd, verder aan wind en
golven prijs gaf.
Hij zocht naar een woord van troost
voor al deze ontmoedigde menschen en
legde de verklaring af, dat, wanneer
de onderneming zijn diensten nog eens
noodig mocht hebben, hij ten allen
tijde bereid zou zijn, haar met raad en
daad bij te staan. Deze verklaring
bracht blijkbaar opluchting van alle
zijden betuigde men den heengaanden
directeur zijn erkentelijkheid voor de
toezegging, waarvan men, naar men
verzekerde, dankbaar gebruik zou ma
ken.
Vijf jaren waren sinds dit indruk
wekkend oogenblik verloopen, toen de
afgetreden directeur een bezoek bracht
anu een der commissarissen, waarbij
toevallig deze gebeurtenis ter sprake I
kwam.
„En weet u, waaraan ik in deze
vijf jaren vaak heb moeten den
ken?-' sprak de oud-directeur. „Dat
er in al dien tijd geen enkele maal op
mij een beroep is gedaan en dat men
het in uw bedrijf dus blijkbaar heel
goed buiten mij heeft kunnen stellen".
Inderdaad moet dit voor dezen man
een merkwaardige ervaring zijn ge
weest. Zoo onmisbaar hij bij zijn ver
trek geleek, zoo spoedig bleek men hem
te kunnen vergeten. Zijn opvolger had
hem volkomen vervangen er was door
zjjn heengaan geen leemte, geen gaping
in het bedrijfsleven ontstaan ja, mea
had de verwisseling van leider mis
schien nauwelijks bemerkt.
Wij allen houden onszelf voor onmis
baar, gelijk ook onze naaste omstan
ders ons onmisbaar achten. Gesteld,
dat het mogelijk ware, uit den dood
te herrijzen en met bewustzijn in zijn
vroegere omgeving terug te keereu,
welk een schrijnend leed zou geleden
worden door vroeggestorven ouders, die
thans tegen een ander hun kind „vader"
53
EEN ZONDERLINGE HISTORIE
DOOK
A. MÜTZELBURG.
Nauwelijks was hij binnengetreden,
of Bokelmann verscheen. De politie
rechter was blijkbaar eenigsz'ns verle
gen met zijn houding en ook Festen-
rath, die hem in 't geheel niet ver
wacht had, ontving hem met een zekere
bevreemding. Het viel stellig niet te
ontkennen, dat de inlichtingen, die
Bokelmann reeds had ontvangen en
die waarschijnlijk door meerdere „op
helderingen* gevolgd waren, den goeden
en braven, doch eenigszins angstigen
man confuus gemaakt hadden. Hij
verzette er zich met alle kracht tegen,
om in Festenrath den eersten den bes
ten avonturier te zien, maar zijn amb
telijk gerechtvaardigd wantrouwen en
de zonderlinge voorstellen, die de ka
pitein hem den vorigen dag had gedaan,
schenen hem toch voorzichtigheid te
gebieden. Aan den anderen kant maakte
of „moeder" hoorden zeggen door
kinderen, die, bij hun dood onstuimig
betieurd, een aiidereu Benjamin hun
plaatsje zagen innemen door werkers
en denkers en gezaghebbers en leids
lieden, die hun rol op het wereldtooneel
zagen overgenomen door nieuwe, gelijk
waardige krachten.
Over 't algemeen koesteren wij een
tegenzin tegen het opnieuw bezoeken
van de plek, waar wij een stuk van
ons leven hebben doorgebracht. Wat
is het, dat zoo'n bedevaart naar onze
geboorteplaats of naar een onzer voor
malige woon- of standplaatsen tot een
pijniging maakt Het is de weemoed
om 't verlorene, zeggen wij. Maar zou
het ook niet zijn dat schrijnend gevoel
tegen hetgeen is blijven bestaan, toen
wij heengingen i De school, waarop wij
gingen, is met hetzelfde aantal kinderen
gevuld en zij spelen even vroolijk en
leeren even naarstig als wij dat in
onzen tijd hebben gedaan. Er is geen
ledige plaats in de rij, waarin wij heb
ben gestaan noch in de bank waarin
wij hebben gezeten.
Er is geen ledige plaats in het op
nieuw bewoonde huis, waarin wij heb
ben gewoond noch in de werkplaats,
noch in het vereenigingsleven. Er is
nergens een ledige plaats. Het leven
is als het water, dat zichzelf aanvult,
wanneer men er een droppeltje aan
ontneemt. Er is nergens rouw om ons
heengaannergens stilstand of zelfs
maar verwarring. Alles gaat zijn ge
wonen gang en bekommert zich niet
om ons, die nu als een onbekend toe
schouwer staan naast het verleden,
waarin we eenmaal een werkzaam aan
deel hebben genomen.
Dan kan een troosteloos gevoel ons
bevangen om de hardvochtigheid van
hetgeen zich ongestoord heeft besten
digd, niettegenstaande ons vertrek. Dan
slaat ons beklemming om het onmee-
doogende leven, dat ons niet van noode
heeft, dat met ons niet rekent, dat ons
voorbijvaart zonder aandacht aan ons
te schenken. Voorbij, altijd maar voor
bij
Wij zonden het niet meer dan recht
vaardig vinden, zoo, als wij het leven
verlieten, de zon haar werk staakte,
de hemel verduisterde, de aarde ver
ging. Is het leven voor ons wel meer
dan een omlijsting van ons bestaan
Heeft het op zichzelf waarde, zonder
ons f Wij kunnen ons het leven zonder
ons niet voorstellen. Werpt men de
omlijsting niet weg, a s het schilder
stuk, dat zij omvatte, daaruit is ver
dwenen
Bij sommige oostersche volken
heerschte voorheen het gebruik, dat bij
den dood van den vorst zijn gemalinnen,
zijn verwanten, zijn slaven en huis
dieren mede ten doode werden gewijd.
Hetgeen wij hier als een wreed gebruik
afkeuren, leeft voort in een verscholen
hoekje van ons hart. Wreeder dan dit
gebruik der oude volkeien dunkt ons
soms de wet van het leven, dat, als
wij sterven, de onzen spaart en doet
voortbestaan en ons doet vergeten.
Er behoort meer zelfoverwinning toe
dan wij veeltijds meenen, ons neer te
leggen bij de gedachte dat niemand
onmisbaar is. Dit inzicht kan eerst de
Festenrath zich bezorgd, dat de rech
ter met den een of ander over de zaak
zou kunnen spreken, die met de bok
ruiters in verbinding stond. Hij was
vast besloteu, zonder den rechter te
handelen.
„Zou u Vliet in hechtenis nemen,
als ik daarom vroeg zeide de kapi
tein plotseling midden in het gesprek.
„En welke redenen zon u daarvoor
aanvoeren vroeg Bokelmann ten
zeerste verrast.
„Slechts deze, dat hij mij misschien
vannacht bij de uitvoering van een
onderneming, waarvan het doel u wel
bekend is, in mijn bewegingen zou
kunnen belemmeren," merkte de ka
pitein op.
„Maar beste mijnheer Meisner," ant
woordde Bokelmann in de grootste
verlegenheid, „u verlangt het onmoge
lijke. Zeg mij, dat deze Vliet een
spitsboef is, een misdadiger, dat hij
dit of dat misdreven heeft en lever
mjj daarvan het bewijs, dan zal ik hem
dadelijk in de gevangenis laten zetten,
maar
„Enfin, ik wil u niet overhalen, om
uw plicht te verzaken," viel Festen
rath hem in de rede. „Het zal niet
noodig zijn. Ik denk, dat ik op het
punt sta mijn doel te bereiken,"
atSEBSH
De meest gevoelige huid iaat zich volstrekt Pijnloos Scheren, door de baard-
oppervlakte vóór het inzeepen éérst in te wrijven met een weinig PUROL
vrucht zijn van veel levenswijsheid en
van veel levenservaring, die ons ver
trouwen hebben leeren stellen in het
geen sterker en duurzamer en van meer
beteekenis is dan het brooze en tijde
lijke van ééa simpel menschenbestaau.
imiii
noodigt uit tot het maken van
H uitstapjes en prikkelt den eetlust.
Neem een ,paar pakjes
mee. U steekt ze gemakkelijk
bij U. Uw winkeiier levert ze
U hygiënisch verpakt. Ze zijn
H HET ouderwetsche wafelge- s=
s bak, rijkelijk met natuurboter
H gesmeerd en met suiker en
kaneel bestrooid, blijven cro-
quant op de reis, zijn edel H
H van smaak en hebben groote s
voedingswaarde.
1 Prijs 38 cent per pakje. 1
Vraag ook onze andere merken b.v. f§
M OCCA-TRIC-TRAC
p (pikant wafeltje met koffiesmaak) j=
DEMI-LUNE
(zeer voedzame boter biscuit)
De verwarring in Duifschiand.
President Ebert heelt nogmaals aan
den afgetreden rijkskanselier dr. Marx,
(Centrum) opdracht gegeven om een
Kabinet samen te stellen.
Marx nu, heeft nogmaals getracht om
een groote burgerlijke coalitie te vormen
van democraten tot en met de Duitsch-
nationalen, die de grootste partij vormen
in den Rijksdag. Uitgezonderd is van
rechts alleen de partij van Ludendorff,
de z.g. Völkschen, welke tot de uiterste
rechterzijde behoort. Zooals bekend
heeft een der burgerlijke middenpar
tijen, de Duitsche Volkspartij, geëiscnt
dat de Duitsch nationalen aan de regee-
„Uus hebt u er ook iets van gehoord,
dat er vannacht bij Meersen een bij
eenkomst van de bokruiters zal plaats
hebben vroeg Bokelmann geheim
zinnig. „Het bericht is vanmorgen bij
den overste ingekomen en er zal waar
schijnlijk in alle stilte in den loop
van den middag een detachement heen
gezonden worden."
„Vermoedelijk klopt dat met mijn
eigen ontdekkingen," zeide Festenrath.
„Dat zal ik wel gauw te weten komen.
Hoe ver ligt Meersen van hier
„Ik denk ruim vier mijl."
Op dit oogenblik trad de oppasser
van den overste binnen en Bokelmann
maakte van deze gelegenheid gebruik
om afscheid te nemen. Festenrath
hoorde in het naburige vertrek een
licht gernisch. Vliet lag dus op de
loer.
De oppasser bracht zijn boodschap
over, die daarin bestond, dat de heer
Meisner den overste monsters van zijn
stalencollectie kon zenden en Festen
rath beantwoordde de desbetreffende
vragen tamelijk luid. Daarna schreef
hij echter op een velletje papier: „Ik
heb een bondgenoot. Naar ik hoop
komt alles in orde. Indien ik niet zelf
kan komen, dan krijgt n schriftelijk
nadere berichten. Zend u het detache
ring zuilen^deelnemen. Hierdoor werd
aan Alaix, wilde hij tenminste het
midden-bloc niet uiteen zien springen,
de weg^naar links, naar de soc.-
democraten afgesneden, welke laatste
partij in den Rijksdag bijna de sterkte
van de D. nationalen bereikt.
Marx heeft dus aanzoek gedaan om
de hand der nationalen, die als onge-
wenechten bruidsschat admirtai v. Tir-
pitz als rijkskanselier mee willen
brengen.
Marx heeft de nationalen uu aan het
verstand willen brengen dat het bui
tenland die op de voorgrondstelling
van v. Tirpitz ongewenscüt zal vinden
en dat het dus veel verstandiger en
beter voor Duitschland is, dit niet te
doen.
Hierin schijnt Maix geslaagd te zijn
en een voorloopig compromis over de
verdeeling der kabinetszetels schijnt
resds te zijn getroffen, zonder dat daarbij
de naam van v. Tirpitz wordt genoemd.
Als contra beleefdheid hebben de
Centrumleden- bij de verkiezing van
een president van den Rijksdag, hun
stem op den Duitsch-nationalen can-
didaat Wallraf uitgebracht.
En deze heeft hierdoor een schit
terende overwinning behaald op zijn
voorganger, den soc. democraat Loebe.
Komen de D, nationalen aan boord
van het regeeringssehip, dan lijkt de
aanvaarding van de voorstellen der
deskundigen verzekerd, immers zij zullen
dan moeilijk tegen kunnen stemmen.
En van de houding der D. nationalen
hangt het lot van deze geallieerde
voorstellen af.
Marx is blijkbaar van ootdeel dat
dit alles „vaut bien une messe". Inder
daad bij zijn pogingen om deze regee
ring te construeeren, gaat het tenslotte
om de voorstellen der deskundigen,
d.w.z. om de rust en den vrede in
Europa voor de eerstvolgende jaren.
Hervatting der militaire
controle
Havas meldt dat de Gezantenraad
de Duitsche opvatting i.z. de hervat
ting der geallieerde militaire controle
heeft verworpen en de vjjf punten van
onderzoek, die door de geallieerden
werden geëischt, heeft gehandhaafd,
t.w. 1. reorganisatie van de politie 2-
vervorming van de fabrieken van oor
logsmateriaal 3. uitlevering van het
resteerende oorlogstuig, waarvoor geen
tosstemming is verleend 4. uitlevering
van de bescheiden nopens het Duitsche
materiaal op het oogenblik van den
wapenstilstand en 5. het maken van
de noodige wetten voor een kracht
dadig verbod van in- en uitvoer van
oorlogstuig en het in overeenstemming
breDgen van de recruteering en orga
nisatie van het leger met de militaire
toepassingen in het vredesverdrag.
De strijd in het Roergebied.
Te Berlijn is op het ministerie voor
arbeid overeenstemming bereikt i.z. de
ment niet naar Meersen het is hoogst
waarschijnlijk een list. Maar hond u
het detachement voor den avond dis
ponibel. Nadere bijzonderheden volgen."
Hij gaf den oppasser dit briefje met
een beteekenisvollen blik, die door
dezen even beteekenisvol werd beant
woord. Toen de oppasser het vertrek
verlaten had, ging ook de deur open
van de kamer er naast en Festenrath,
die direct op de gang keek, zag Vliet
uit die kamer komen. Hij bestelde hem
eieren voor het middagsten. Hij had
zich voorgenomen in dit huis niets
ander3 te gebruiken, ten eerste, omdat
er de grootste onzindelijkheid heerschte
en ten tweede, omdat hij aan zekere
pillen en poeiertjes dacht.
De middagmaaltijd was afgeloopen.
Het meisje had het eetgerei weggeruimd.
Festenrath zat in diep nadenken ver
zonken, zijn hoofd door de handen
ondersteund, aan tafel. Slechts nog
luttele uren scheidden hem van de
gewichtigste onderneming van zijn gan-
sche leven I Maar zonderling, hij voelde
thans een eigenaardig vertrouwen in
het welslagen dier onderneming in
zich opkomen. Hij had thans in dit
huis, dat hem steeds zoo ongezellig had
toegeschenen en waar hij tot op heden
geen enkel rustig uurtje beleefd had,
staking in het Roergebied; volgens dit
compromis zouden arbeiders in de
cokesovens een korteren werktijd en
alle mijnwerkers ongeveer 5 pet. loons-
verhooging krijgen.
De uitspraak komt aan de wenschen
van de arbeiders ook in zooverre tege
moet, dat ze den achtuurschen werk
dag slechts voorschrijft tot 30 Sept. a s.,
die dan elke maand op een termijn van
2 maanden kan worden opgezegd. (De
vorige uitspraak verklaarde den acht
uurschen werkdag voor een jaar van
kracht).
Naar verluidt zullen de mijneigenaars
deze uitspraak echter van de hand
wijzen.
TWEEDE KAMER.
In de vergadering van Woensdag is.
door de Kamer bij zeer gemengde stem
ming met 48-28 stemmen het subsidie-
wetje ten behoeve der Kon. Holland-
schen Lloyd aangenomen, dat aan het
Rijk 51/, millioen kan kosten.
De minister (Aalbersel verzek-rde
dat het hier een exceptioneel geval
gold en een tweede voorstel van dezen
aard niet is te verwachten. Voorts ver
zekerde spr. dat het passagiersvervoer
een groot nationaal belang was en dat
de K. H. Lloyd het vorig jaar 3'/2
millioen aan arbeidsloonen heeft uit
betaald.
Tenslotte kan de minister vóór het
einde van den vijfjarigen termijn de
uitkeering staken, wanneer hij tot de
overtuiging komt, dai, de maatschappij
ook na afioop van het vijfjarig tijdperk
niet in staat zal zijn, uit eigen kracht
te bljjven voortbestaan.
De wijziging der Njjverheids-onder-
wij8wet werd in tweede lezing met
6415 stemmen goedgekeurd.
lie Postcheque- en Girodienst.
De direoteur-generaal der posterijen
en telegrafie maakt bekend, dat de
houders van postchèques alsnog gedu
rende de maand Juni 1924 zich bij de
post- en hulpkantoren kunnen ver
voegen voor het aanvragen van machti
ging tot uitbetalen van die chèques.
Cheques, van welke na 30 Juni 1924
uitbetaling niet is aangevraagd, worden
als vervallen beschouwd.
Nederlanders naar Amerika.
Ingevolge de nieuwe Amerikaansche
immigratie-beperkingswet zullen naar
een voorloopige raming ieder jaar slechts
1637 in Nederland geboren landver
huizers in Amerika worden toe-
Men lette welCanada valt hier
onder niet.
een man gevonden, dien hij volkomen
kon vertrouwen, die niet alleen oprecht,
maar ook verstandig en voorzichtig
scheen te zijn. Neen, de broeder van
zijn braven korporaal, de broeder van
den in zijn armen gestorven Willem
Joshem, kon hem niet verraden 1
Er werd geklopt. Op het „binnen"
van den kapitein verscheen degene, aan
wien hij zoo juist gedacht had, Peter
Joshem.
„Het kan geen kwaad 1" zeide Peter,
toen Festenrath voorzichtig den vinger
op den mond legde. „De waard slaapt
zijn morgenroes uit in zijn eigen kamer
en voor alle zekerheid heb ik den
sleutel omgedraaid en meegenomen. De
bijeenkomst is op den Wilgenkamp."
„Weel je dat zeker?"
„Heel zeker".
„En waar ligt die Wilgenkamp
„Ongeveer een uur hier vandaan,
temidden van moerassen,"
„Niet bij Meersen P" vroeg Festen
rath levendig.
„Heelemaal niet I De boeren uit
Meersen en Beek zouden toch anders
hier niet heengekomen zijn," antwoordde
Peter.
„Ik had het wel gedacht," riep
Festenrath diep ademhalend uit. „Maar
hoe ben je het te weten gekomen
(Wordt vervolgd).
